Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Δυσαρεστημένη από τη σχέση

Είμαι 32 ετών και συνδέομαι εδώ και δυο χρόνια με τον Χ., 35 ετών. Δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένη από τη σχέση μας. Εκείνος επειδή δουλεύει πολύ δεν θέλει να βρισκόμαστε μέσα στην εβδομάδα, αλλά μόνο μαζί το Σαββατοκύριακο. Ακόμη και τότε, πρώτα θα ασχοληθεί με τους φίλους του και τα ενδιαφέροντά του. Όταν πηγαίνω στο σπίτι του, αυτός κολλημένος στην τηλεόραση και στο ιντερνέτ. Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, αλλά λέει πως εκείνος έτσι είναι και εγώ είμαι η απαιτητική. Το αποτέλεσμα είναι να είμαι πάντα στεναχωρημένη και θυμωμένη. Δεν θέλω να χωρίσω γιατί τον αγαπώ κι εκείνος επίσης λέει πως μ’ αγαπάει. Πώς να τον κάνω να αλλάξει;
Π.

Δηλώνεις ανικανοποίητη από τη σχέση σου και ταυτόχρονα ερωτευμένη. Όταν αυτά τα δυο συνυπάρχουν, το μόνο που μπορεί να τα ισορροπήσει είναι η ελπίδα ότι ο άλλος θα αλλάξει.

Θα σε δυσαρεστήσω όμως που θα σου πω πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τα βασικά συστατικά της προσωπικότητάς τους επειδή το θέλει ο σύντροφός τους. Αλλαγές μπορεί να γίνουν με τα χρόνια από τη συσσώρευση εμπειριών, αλλά όχι για χάρη κάποιου άλλου. Μέσα σε μια σχέση μόνο μικρές διορθωτικές παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν και υποθέτω πως μέσα σε δυο χρόνια αν ήταν να γίνουν θα είχαν γίνει.

Για να το θέσω πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν τρία επίπεδα επικοινωνίας σε ένα ζευγάρι: το ιδεολογικό, το πρακτικό και το επίπεδο της έλξης. Το πρώτο και το τρίτο επίπεδο είναι αυτά που δεν αλλάζουν για χάρη της σχέσης. Για παράδειγμα, αν η ιδεολογία του συντρόφου σου είναι πως η σχέση έρχεται μετά από τη δουλειά, τους φίλους και τα ενδιαφέροντα (ή τουλάχιστον έτσι βλέπει τη συγκεκριμένη σχέση μαζί σου), αυτό δεν θα αλλάξει. Επίσης, δεν θα αλλάξει και ο βαθμός της έλξης που αισθάνεται για σένα.  Οι διορθωτικές παρεμβάσεις που είναι δυνατό να γίνουν αφορούν το δεύτερο επίπεδο, το πρακτικό, στις περιοχές που αυτό δεν τροφοδοτείται από ιδεολογία. Για παράδειγμα, το ότι ασχολείται με τον υπολογιστή και την τηλεόραση όταν είστε μαζί είναι ένα πρακτικό θέμα και μπορεί να αλλάξει αν πρόκειται για μια κεκτημένη συνήθεια. Δεν θα αλλάξει όμως αν τροφοδοτείται από μια ιδεολογία που λέει πως ο υπολογιστής και η τηλεόραση είναι σπουδαιότερα από σένα.

Ήταν από την αρχή έτσι η σχέση σας; Αν από την αρχή υπήρχαν αυτά τα προβλήματα στην επικοινωνία σας, πώς μπόρεσες δυο χρόνια να προσαρμοστείς; Είναι πολύ πιθανό να έχετε πλέον βολευτεί σε μια κατάσταση που, αν και δυσάρεστη για σένα, σου παρέχει οικειότητα και σιγουριά. Όσο για εκείνον, υποθέτω πως είναι ευχαριστημένος που ακολουθεί τη ζωή του όπως ακριβώς τη θέλει και έχει κι εσένα για να ασχολείται όποτε και όσο το επιθυμεί. Δεν υποστηρίζω ούτε το δικό του ούτε το δικό σου τρόπο που βλέπετε τη συγκεκριμένη σχέση, αλλά επισημαίνω πόσο διαφορετικοί μεταξύ τους είναι οι τρόποι αυτοί.

Ίσως το να κάνεις υποχωρήσεις στις επιθυμίες σου αντί να φύγεις να είναι μια γενικότερη στάση στη ζωή σου, οπότε αυτό παραπέμπει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και στο φόβο της μοναξιάς. Ίσως ο θυμός που νιώθεις να κατευθύνεται και προς τον εαυτό σου που ανέχεσαι μια κατάσταση που σε στεναχωρεί. Οι σχέσεις είναι για να μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα και όχι θυμωμένοι ή στεναχωρημένοι.

Αντί να αναλώνεσαι σε παράπονα και ατέρμονες συζητήσεις, θα πρότεινα μια περίοδο δοκιμαστικού χωρισμού. Ίσως αν μείνετε για λίγο μακριά να ξανασκεφτείτε και οι δυο τι ζητάτε από μια σχέση και να ξαναγυρίσετε με νέους όρους (τουλάχιστον πρακτικούς) ή να συνειδητοποιήσετε πως οι διαφορές σας δεν γεφυρώνονται και να χωρίσετε οριστικά.

Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.