Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Άνεργος και εθισμένος στο διαδίκτυο

Έχω έναν γιό 29 ετών, που είναι άνεργος και εθισμένος στο διαδίκτυο.
Ζητάει για να ψάξει για δουλειά να πάρουμε εμείς δάνειο, γιατί εκείνος δεν μπορεί να αγοράσει μηχανή κυβισμού. Ισχυρίζεται ότι το μέσον είναι βασική προϋπόθεση της δουλειάς του (είναι υποστηρικτής δικτύων) κι ότι θα πληρώνει μόνος του τις δόσεις. Ήδη του έχουμε αγοράσει αυτοκίνητο. Γνωρίζω ότι η συμπεριφορά του είναι χειριστική, γιατί έμμεσα απειλεί κιόλας ότι αν δεν τον βοηθήσουμε αργά ή γρήγορα θ' αφήσει.. τον μάταιο ετούτο κόσμο.


Με τον πατέρα του κάθε συζήτηση θα καταλήξει σε σύγκρουση, οπότε καλούμαι εγώ να δώσουμε λύση.

Ο σύζυγος μου λέει: «Τον ταϊζουμε, τον πλένουμε, του δίνουμε χρήματα να πάρει τσιγάρα, κόψε του το ιντερνέτ να ξεκολλήσει..». Το ιντερνέτ όμως αν για κείνον είναι εθισμός, γιατί όλη μέρα παίζει παιχνίδια με άλλους, από την άλλη μεριά είναι εργαλείο για μένα.

Μάλιστα έχουμε κι ένα σπίτι σε νησί και με πιέζει να φύγουμε και να τον αφήσουμε μόνο του, να τα βγάλει πέρα.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν ξέρω πως να φερθώ για να τον παρακινήσω για δουλειά και με τι τρόπο κατάλληλο θα μπορούσε ο πατέρας του να τον δραστηριοποιήσει.
Ε.

 Το θέμα του εθισμού των νέων στο διαδίκτυο έχει συζητηθεί στην ανάρτηση «Ο γιος μου είναι εθισμένος στο διαδίκτυο» (Ιανουάριος 2011) και σε άλλες αναρτήσεις. Όπως συμβαίνει με όλες τις εξαρτήσεις, σε τέτοια περίπτωση η ζωή του νέου περιστρέφεται γύρω από το αντικείμενο της εξάρτησής του και όλοι οι άλλοι τομείς της ζωής του ατονούν. Η εξάρτηση από τον υπολογιστή κατά κανόνα εκφράζει μια προσπάθεια το άτομο να κρυφτεί από τον κόσμο και να καταφύγει σε ένα ασφαλές εικονικό περιβάλλον. Δυστυχώς δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να κάνει κάτι για να επιλύσει την εξάρτησή του αν ο ίδιος δεν συνειδητοποιήσει ότι έχει πρόβλημα.
Εσείς όμως ως γονείς (που τον συντηρούν) έχετε δικαίωμα και υποχρέωση να τοποθετηθείτε και να επιβάλετε κάποια όρια, τόσο για το δικό του καλό όσο και για το δικό σας.

·         Αρχικά, στην ηλικία που είναι θα έπρεπε να αυτοσυντηρείται. Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι αυτό στην οικονομική κατάσταση που ζούμε όλοι μας, αλλά αν δεν βρίσκει κάτι στην ειδικότητά του, θα πρέπει να κάνει οποιαδήποτε δουλειά και να μην ανέχεται στην ηλικία που βρίσκεται να τον συντηρούν οι γονείς του, τουλάχιστον εξ ολοκλήρου. Του παρέχετε σπίτι, τουλάχιστον ας βγάζει το χαρτζιλίκι του και ας αναλάβει κάποιες πρακτικές ευθύνες στο νοικοκυριό σας.

·         Δεν βλέπω το λόγο με τις συνθήκες αυτές να έχει αυτοκίνητο δικό του. Πιστεύω πως οι νέοι θα πρέπει να αγοράζουν αυτοκίνητο όταν μπορούν μόνοι τους ή με μικρή βοήθεια από τους γονείς τους. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια όταν βρεθούν με αυτοκίνητο είναι να μπορούν να το συντηρούν οι ίδιοι. Κάνατε το λάθος -κατά τη γνώμη μου- και του πήρατε αυτοκίνητο και υποθέτω πως του το συντηρείτε κιόλας. Σταματήστε να του το συντηρείτε. Ας το πουλήσει κι ας πάρει μηχανή, αν αυτό προτιμά.

·         Δεν βλέπω γιατί χρειάζεται μηχανή μεγάλου κυβισμού για να κινείται μέσα στην πόλη και να κάνει τη δουλειά του. Μπορεί θαυμάσια να εξυπηρετείται με ένα παπάκι. Η μεγάλη μηχανή όπως και το εντυπωσιακό αυτοκίνητο κατά κανόνα χρησιμεύουν στους νέους ως μέσο προβολής και δεν θα πρέπει να τους βοηθούμε να ικανοποιούν τέτοιες επιθυμίες.

·         Τα περί αυτοκτονίας είναι χειρισμός. Κανένας δεν αυτοκτονεί επειδή δεν έχει κάποιο ακριβό καταναλωτικό αγαθό και αν το κάνει θα το έκανε και για άλλες ασήμαντες αιτίες. Οπότε πρόκειται για άτομο με σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα και χρειάζεται άμεση ψυχολογική βοήθεια για να το προλάβουμε. Δεν νομίζω πως είναι τέτοια η περίπτωσή σας.

·         Δεν πρέπει να του εξασφαλίζετε ιντερνέτ στο σπίτι. Γνωρίζω πως κάποιος ειδικός μπορεί να βάλει έναν κωδικό χρήσης του ιντερνέτ, τον οποίο να γνωρίζεις μόνο εσύ. Ακόμη καλύτερο θα ήταν αφαιρέσετε τη δυνατότητα ιντερνέτ από τον υπολογιστή του σπιτιού κι εσύ να πάρεις ένα λάπτοπ, να το συνδέσεις στο ιντερνέτ, να βάλεις κωδικό για να ανοίγει και να κάνεις τη δουλειά σου. Αν ο γιος σου θέλει να κάνει νέα σύνδεση θα πρέπει να την πληρώνει.

·         Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μετοικήσετε στο νησί μόνο επειδή το θέλει ο γιος. Αν πάτε θα πάτε επειδή το θέλετε εσείς. Θα τον βόλευε βέβαια να έχει ένα ολόκληρο σπίτι δικό του ενώ τα έξοδα θα τα πληρώνετε εσείς… Σε περίπτωση μετοίκησής σας εκείνος θα πρέπει να καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα του σπιτιού σας στο οποίο θα μένει.
Ο νεαρός έχει πρόβλημα να μπει στην πραγματική ζωή με τις ευθύνες της και η μέχρι τώρα δική σας στάση ενισχύει τη χαλαρότητά του. Κρατήστε αυστηρά όρια, αφού του εξηγήσετε γιατί το κάνετε αυτό. Να είστε μαζί με τον άντρα σου στην προσπάθειά σας. Πρέπει να συμφωνήσετε σε μια κοινή γραμμή και να καταλάβει πως αποτελείτε ενιαίο μέτωπο. Αν δεν έχετε μάθει να κάνετε οικογενειακή συζήτηση, προσπαθήστε το τώρα. Κάποιες οικογενειακές συνεδρίες με ψυχολόγο μπορούν να σας βοηθήσουν. Κάντε κι εσείς ως γονείς την αυτοκριτική σας και παραδεχτείτε μπροστά του τα λάθη σας, προτείνοντας τρόπους να τα αποκαταστήσετε όλοι μαζί. Μην ξεχνάς πως τα προβλήματα ενός παιδιού συχνά αποτελούν την «κορυφή του παγόβουνου» μιας δυσλειτουργικής οικογένειας και ίσως έχουν υποσυνείδητο στόχο τη διόρθωση της δυσλειτουργίας αυτής.

 Στη συνέχεια επισυνάπτω ένα κείμενο που επιχειρεί να αναλύσει το θέμα των εξαρτήσεων και ειδικά της εξάρτησης από τον υπολογιστή. Είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου με τίτλο "ΑΝΤΡΕΣ" (Εκδόσεις ΣΑΒΒΑΛΑΣ).


"Το λυπηρό φαινόμενο των εξαρτήσεων προκύπτει ως συνδυασμός μιας προσωπικότητας με εξαρτητικές τάσεις και πολλών άλλων παραγόντων. Μεγάλο ρόλο παίζει η σημερινή κοινωνική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την απομόνωση της οικογένειας και του ατόμου από το κοινωνικό σύνολο, τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που κάθε μέρα διογκώνονται, την ιδεολογική αστάθεια, την υποβάθμιση των αξιών, η διαθεσιμότητα των εξαρτητικών μέσων, τα οικονομικά κυκλώματα που βρίσκονται πίσω από αυτά κ.ά.



Η νέα μορφή εξάρτησης που αφορά τον υπολογιστή είναι απολύτως νόμιμη και μάλιστα πολύ καλά αποδεκτή στους νεανικούς κύκλους.



Ένα νέο άτομο είναι πιθανό να καταφύγει σ’ αυτήν:



  • για να κοινωνικοποιηθεί σε μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένη κουλτούρα. Το άτομο που θα επιλέξει αυτού του είδους την κοινωνικοποίηση φοβάται την «κανονική» κοινωνικοποίηση και αισθάνεται πιο ασφαλές στη μοναξιά του και στην εικονική πραγματικότητα. Μέσα σ’ αυτή μπορεί να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται κατά βούληση, να δημιουργεί διάφορες προσωπικότητες και να τις χρησιμοποιεί κατά περίπτωση. Πρόκειται δηλαδή για μια πολύ «βολική» κοινωνικοποίηση που μπορεί να καλύψει μεγάλες ανασφάλειες.

  • για να ξεχωρίσει από τους άλλους και να διακηρύξει την ανεξαρτησία και την αυτονομία του. Παλιότερα, οι σημαντικές μεταβάσεις στη ζωή του ανθρώπου γίνονταν μέσα από συγκεκριμένες κοινωνικές διαδικασίες και συχνά επισφραγίζονταν από συγκεκριμένες τελετές. Σήμερα, τόσο τη διαδικασία της εξατομίκευσης όσο και τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης του νέου την έχει αναλάβει εξολοκλήρου η οικογένεια και ο ίδιος. Οι φορείς αυτοί συχνά αποτυγχάνουν στο έργο τους, οπότε η εξάρτηση μπορεί να λειτουργήσει ως αποτυχημένο υποκατάστατο εξατομίκευσης, ανεξαρτησίας και διαφοροποίησης από τη μάζα.
  • για να διασκεδάσει και να χαλαρώσει. Μέσα από την εξάρτηση τα άτομα που δεν έχουν αναπτύξει επαρκείς κοινωνικούς και συναισθηματικούς δεσμούς και οργανωμένες άμυνες αισθάνονται ότι χαλαρώνουν, ξεπερνούν τις ανασφάλειές τους, απελευθερώνονται από τα «πρέπει» τους, έχουν την αίσθηση της πληρότητας και του ελέγχου της ζωής τους. Καταφεύγουν σ’ έναν φανταστικό κόσμο, όπου νομίζουν ότι βρίσκουν την ψυχική ισορροπία, ικανοποίηση και ολοκλήρωση που αποζητούν.
  • για να αισθανθεί διαφορετικός και ικανός σε έναν τομέα που είναι σήμερα «της μόδας». Μέσα από την αίσθηση αυτή, ο νέος έχει την ψευδαίσθηση της διαφορετικότητας, της αντίστασης προς το κατεστημένο, οικογενειακό και κοινωνικό, και «ηρωοποιείται».



Ψυχική εξάρτηση από τον υπολογιστή υπάρχει όταν κάποιος τον χρησιμοποιεί με σκοπό τη βελτίωση της γενικής ψυχικής του κατάστασης, τη μείωση της επίδρασης επώδυνων καταστάσεων ή τη χαλάρωση από ψυχικές εντάσεις, χωρίς να είναι σε θέση να ξεφύγει από τη «λύση» αυτή. Αποφεύγει να αντιμετωπίσει την κατάσταση με διάφορες προφάσεις και περνά όλο και περισσότερο χρόνο στον υπολογιστή, ακριβώς όπως οι χρήστες ουσιών επιθυμούν όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ουσίας για να αισθανθούν καλά. Χαρακτηριστική είναι η συγκέντρωση όλων τον τομέων της ζωής του ατόμου στον υπολογιστή και η σταδιακή αποχώρησή του από την καθημερινή ζωή.



Όλοι οι εθισμοί αποτελούν πολυπαραγοντικά φαινόμενα. Οι παράγοντες αυτοί μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τρεις κατηγορίες, δημιουργώντας το «τρίγωνο της εξάρτησης»: Προσωπικότητα, μικρο-περιβάλλον και μακρο-περιβάλλον......"
Κατερίνα

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Facebook

Είμαι 17 ετών, μαθήτρια της τρίτης λυκείου και έχω σχέση από πέρυσι με ένα συνομήλικό μου αγόρι. Προχθές μαλώσαμε άσχημα γιατί διαπίστωσα πως έκανε add στο facebook μια κοπέλα που γνωρίζω πως ενδιαφέρεται γι’ αυτόν. Γενικά είναι πολύ κοινωνικός και επειδή φέτος δεν έχουμε χρόνο να βγαίνουμε λόγω διαβάσματος ασχολείται πολύ με το facebook και έχει ένα σωρό φίλες. Εμένα με πειράζει αυτό και συνεχώς τσακωνόμαστε. Εγώ δεν έχω τέτοιες επαφές με αγόρια, γιατί να έχει αυτός;

Ρ.

Συχνά διαπιστώνω σε ζευγαράκια της ηλικίας σας φαινόμενα ζήλειας που ανάγονται όχι στη δική μας γενιά (των γονέων σας) αλλά σε πολύ παλιότερες.

Οι σχέσεις στην ηλικία σας γίνονται για συγκεντρώνετε κάθε είδους εμπειρίες, να περνάτε όμορφα και να εισαχθείτε ομαλά στις πιο «σοβαρές» σχέσεις στο μέλλον. Δεν αμφιβάλλω πως σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν ισχυρά συναισθήματα, αλλά αυτά δεν θα πρέπει να καταπιέζουν τα νέα παιδιά και να καταλήγουν σε ζήλειες και καβγάδες. Αυτό ισχύει για όλες τις σχέσεις, απλώς στη δική σας ηλικία είναι φυσικό να υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία όπως και κάποιες ανώριμες συμπεριφορές που πρέπει να γίνονται αμοιβαία κατανοητές και να μη δίνεται συνέχεια.

Έχεις κάποια παράπονα από το αγόρι σου; Φλερτάρει άλλες κοπέλες; Αν αυτό δεν συμβαίνει, άδικα βασανίζεσαι. Αν συμβαίνει, δεν οφείλεται στο facebook. Θα εύρισκε τον τρόπο να το κάνει και χωρίς αυτό. Οπότε αποφασίζεις αν με τις συνθήκες αυτές θέλεις να είσαι μαζί του.

Ας έρθουμε τώρα στο facebook. Προσωπικά το θεωρώ έναν πολύ «αθώο» τρόπο επικοινωνίας. Όλοι οι φίλοι μπορούν να δουν τους φίλους κάποιου και τις επικοινωνίες του, οπότε αν κάποιος θέλει να φλερτάρει δεν μπορεί να το κρύψει. Αν ήθελε να αρχίσει κάτι τέτοιο θα το έκανε μάλλον με τηλεφωνήματα ή μηνύματα στο κινητό ή στο email. Μπορεί να μου πεις πως το facebook οδηγεί σε κάποια πρώτη γνωριμία η οποία μετά μπορεί να εξελιχτεί με άλλο τρόπο.  Θα σου απαντήσω πως πρώτες γνωριμίες μπορεί να γίνουν παντού και εξαρτάται από το κάθε άτομο αν και πώς θα τις συνεχίσει.

Ο φίλος σου είναι δημοφιλής και κοινωνικός, περιβάλλεται από πολλά κορίτσια αλλά είναι μαζί σου. Δε σου λέει κάτι αυτό; Θα μπορούσες κι εσύ να έχεις αγόρια φίλους στο facebook ή γενικά και δεν θα είχε κανένα δικαίωμα να σου τους στερήσει. Εμένα ο άντρας μου που είναι δημοφιλής και κοινωνικός έχει πάρα πολλές φίλες στο facebook, γεγονός που ποτέ δεν με απασχόλησε, αντίθετα μου έχει δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσω κι εγώ κάποιες από αυτές και να γίνουμε φίλες. Πιστεύω πως η ζήλεια χωρίς συγκεκριμένο λόγο είναι κυρίως θέμα ανασφάλειας του ατόμου που ζηλεύει και αμφιβολίας για τη σχέση. Πίστεψε λοιπόν στον εαυτό σου, χαλάρωσε και άσε το αγόρι σου να ασχολείται με το facebook. Γιατί δεν συμμετέχεις κι εσύ ενεργά στην ηλεκτρονική του παρέα για να ξεσκάτε λίγο φέτος που έχετε πιεστικό πρόγραμμα;
Κατερίνα

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Η πρώτη σχέση και τα στερεότυπα

Είμαι 20 χρονών και δεν έχω κάνει μέχρι στιγμής κάποια σχέση. Στην αρχή γιατί δεν είχα βρει κάτι που να με γεμίζει και στη συνέχεια από επιλογή, καθώς αυτοί στους οποίους άρεσα δεν μου έκαναν αυτό το κλικ και δεν ήθελα να κάνω κάτι μαζί τους χωρίς να το αισθάνομαι.

Πρόσφατα γνώρισα ένα παιδί που με έκανε να δω τα πράγματα από άλλη οπτική και να νιώσω τη χαρά να με ενδιαφέρει κάποιος, να τον σκέφτομαι και τα επακόλουθα, αλλά σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, καθώς δεν θέλω να κολλάω και να πληγωθώ όπως μου είχε συμβεί στο παρελθόν. Νιώθω πράγματα γι’ αυτόν όμορφα, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια σχέση.

Το θέμα μου είναι, αν και εφόσον ταιριάξουμε και θελήσουμε να είμαστε μαζί (είναι αρχή της γνωριμίας μας ακόμη) πώς μέσα μου θα μπορέσω να ισορροπήσω με μια σχέση η οποία θα θέλει χρόνο. Ξέρω, καλό είναι να αφεθώ και να μη σκέφτομαι, απλώς επειδή δεν το έχω ξανακάνει νιώθω ότι θα θέλω το χώρο μου και ο άλλος μπορεί να το πάρει στραβά. Από την άλλη μένουμε και στην ίδια πόλη, εσείς πιστεύετε πως πρέπει να βλεπόμαστε κάθε μέρα ή να κάνουμε ό,τι νιώθουμε;

Επίσης αυτό που με προβληματίζει λιγάκι είναι πώς να φερθώ στον άλλον… Μέσα μου νιώθω πολύ δυνατή, αλλά δεν ξέρω πώς να νιώσω «θεά» μέσα σε μια σχέση με έναν άλλον άνθρωπο. Φοβάμαι πως οι ανασφάλειές μου θα φανούν και το γεγονός ότι δεν είχα καμιά επαφή μέχρι τώρα με άντρα θα φανεί και θα χαλάσει την εικόνα που έχει ο άλλος για μένα και που παίζει μεγάλο ρόλο για την αυτοπεποίθησή μου. Θα ήθελα τη γνώμη σας για να ξεμπλοκάρω.

Ν.

 Λες πως δεν έχεις κάνει καμιά σχέση ως τώρα αλλά παρακάτω αναφέρεις πως δεν θέλεις να πληγωθείς όπως στο παρελθόν. Υποθέτω λοιπόν πως και στο παρελθόν πήγε να γίνει κάτι αλλά απογοητεύτηκες και δεν έγινε τελικά. Το γεγονός όμως πως πληγώθηκες από κάποιον (με τα δικά σου κριτήρια πάντα) δεν σημαίνει πως θα πρέπει να είσαι τόσο διστακτική στο εξής. Κάθε άτομο και κάθε σχέση είναι ανεξάρτητο από τα προηγούμενα. Είσαι πολύ νέα και στην ηλικία σου θα πρέπει να πρωτεύει η συγκέντρωση εμπειριών που θα σε προετοιμάσουν για πιο οριστικές επιλογές στο μέλλον. Και αν δεν τολμήσεις να μπεις σε καταστάσεις, δεν θα αποκτήσεις εμπειρία.

Αναρωτιέσαι πώς θα ισορροπήσεις μια σχέση με τη δική σου ζωή, το χώρο σου και το χρόνο σου. Είσαι τόσο πολυάσχολη στα 20; Οι σχέσεις είναι κομμάτι της ζωής μας. Εκτιμώ το ότι δεν θέλεις να εξαρτηθείς από το φίλο σου, αλλά αυτό μπορείς να του το πεις και να του το δείξεις από την αρχή για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Δεν υπάρχουν κανόνες για το πόσο συχνά θα βλέπεται ένα ζευγάρι. Αυτό εξαρτάται από τις πρακτικές συνθήκες και τις επιθυμίες του κάθε μέλους και το θέμα είναι τα δυο μέλη να συμφωνούν. Αν δεν συμφωνούν συζητούν κι αν δεν το λύσουν χωρίζουν. Μήπως όμως πίσω από τους δισταγμούς σου αυτούς βρίσκεται ο φόβος σου να κάνεις σχέση και πιθανώς να πληγωθείς;

Αναρωτιέσαι επίσης πώς πρέπει να φέρεσαι. Δεν υπάρχει άλλος κανόνας παρά να είσαι ο εαυτός σου. Είναι η πρώτη σου σχέση, έχεις τόσο τις ανασφάλειές σου όσο και τα δυνατά σου σημεία και δεν είσαι θεά αλλά μια χαριτωμένη νέα κοπέλα. Αυτή είσαι, έτσι θα πρέπει να σε δεχτεί και για να ενδιαφέρεται σημαίνει πως τουλάχιστον μέχρι στιγμής του αρέσει αυτό που βλέπει. Μην ξεχνάς πως ακόμη κι αν προσποιηθείς σε κάποια θέματα, μέσα σε μια σχέση κάποια στιγμή θα φανεί η αλήθεια. Ακόμη κι αν ο φίλος σου μετά από ένα διάστημα σχέσης σε απορρίψει (όπως μπορεί εξάλλου να κάνεις κι εσύ σ’ αυτόν) δεν έγινε καμιά καταστροφή ούτε πρέπει αν θιγεί η αυτοπεποίθησή σου. Όλοι έχουμε απορρίψει και έχουμε απορριφθεί στη ζωή μας, αυτός είναι ένας κανόνας των σχέσεων και ισχύει μέχρι να βρούμε σύντροφο ζωής, πράγμα δύσκολο, χρονοβόρο και που πρέπει να μας απασχολεί σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Μη σκέφτεσαι με στερεοτυπικούς και εγωιστικούς όρους. Κάνε τη σχέση σου με το αγόρι που σου αρέσει, δείξε τον πραγματικό σου εαυτό και δες πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. Να είσαι προετοιμασμένη πως οι νεανικές σχέσεις κατά κανόνα δεν κρατούν πολύ και αυτό που πρωτεύει είναι η συγκέντρωση εμπειριών και το να περνάς όμορφα.
Κατερίνα

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Σεξουαλική κακοποίηση παιδιού

Πριν πολλά χρόνια, στην ηλικία των 6, κακοποιήθηκα για πρώτη φορά σεξουαλικά από τον πατέρα μου. Αυτό συνέβαινε για 6 περίπου χρόνια και μετά σταμάτησε. Έκτοτε, όλα είναι φυσιολογικά στην οικογένειά μου και ο πατέρας μου συμπεριφέρεται σαν να μην έγινε ποτέ.

Σήμερα είμαι 35 χρονών, ζω με τον άντρα μου και τα παιδιά μας μακριά από τους γονείς μου, τους οποίους συναντώ σπάνια, κυρίως σε γιορτές και οικογενειακές συγκεντρώσεις. Ο άντρας μου γνωρίζει το θέμα.

Το θέμα είναι πως ακόμα και σήμερα το σκέφτομαι πολύ έντονα και προσπαθώ να το ξεπεράσω με όποιο κόστος. Σκέφτομαι συχνά πως αν το έλεγα στην μητέρα μου (η οποία δεν έμαθε ποτέ τίποτα) θα ένοιωθα πολύ καλύτερα και θα έπαιρνα «άφεση αμαρτιών» για διάφορες συμπεριφορές μου που την δυσαρέστησαν ή την δυσαρεστούν ακόμα. Από την άλλη, νοιώθω πως θα την στεναχωρήσω πολύ και θα της καταστρέψω τη ζωή, πως είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο. Η δικιά σας γνώμη πια είναι;

Β.

 Λυπάμαι που έχεις περάσει αυτή τη διαδικασία. Το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, και ειδικά παιδιού, είναι από τα χειρότερα «εγκλήματα» που μπορεί να διαπραχθούν και αποτελεί τόσο ένδειξη ψυχικής διαταραχής εκ μέρους του δράστη όσο και φαινόμενο μιας κοινωνίας που νοσεί.

Πώς το αντιμετώπισες ως τώρα; Θεωρώ απαραίτητο να ενταχθείς σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, αν δεν το έχεις ήδη κάνει. Έχεις επιφορτιστεί με ένα μεγάλο ψυχικό–συναισθηματικό βάρος το οποίο γίνεται ακόμη βαρύτερο από τη σιωπή που έχεις επιβάλει στον εαυτό σου. Τα μεγάλα μυστικά που επωάζονται μέσα μας για πολλά χρόνια μας φορτίζουν με μια μάζα αρνητικής ενέργειας που συνήθως έχει άσχημη επίδραση στον ψυχισμό μας, στη μετέπειτα ζωή μας και κυρίως στις σχέσεις που δημιουργούμε. Το πρώτο που θεωρώ λοιπόν απαραίτητο να κάνεις είναι δουλειά με τον εαυτό σου, όσο επίπονο κι αν σου φαίνεται αυτό κι όσο κι αν πιστεύεις πως το έχεις ξεπεράσει.

Έχω δουλέψει με κάποιες κοπέλες με ανάλογο πρόβλημα. Βασανίζονται από ενοχές που δεν τους ανήκουν και οι μνήμες από τα άσχημα συμβάντα κατά κανόνα καθοδηγούν την ενήλικη  ζωή τους. Μια κοπέλα που στα παιδικά της χρόνια κακοποιείτο κατ’ επανάληψη από συγγενικό πρόσωπο κατά τις θερινές διακοπές στο εξοχικό σπίτι της πατρικής της οικογένειας, βασανιζόταν από ενοχές γιατί λέει στα 6-8 της χρόνια κυκλοφορούσε μόνο με το κάτω μέρος του μαγιό και πιθανώς «προκαλούσε»! Ένα μεγάλο βήμα στο ξεπέρασμα της ενοχής της έγινε με έναν πολύ απλό τρόπο: Της έδειξα μια φωτογραφία από τα παιδικά μου χρόνια, τραβηγμένη καλοκαίρι στο εξοχικό των γονέων μου, όπου βρισκόμουν σε ανάλογη ηλικία και με ανάλογη αμφίεση μπροστά από ένα μεγάλο τραπέζι με γνωστούς και συγγενείς, όπου με άλλα μισόγυμνα παιδάκια βρεχόμασταν με το λάστιχο.  Αυτό την έκανε να καταλάβει πόσο φυσικό είναι για ένα παιδί να κυκλοφορεί όπως θέλει το καλοκαίρι μέσα στην ασφάλεια του οικογενειακού του περιβάλλοντος χωρίς να κινδυνεύει να βιαστεί.

Το γεγονός πως αποφάσισες να κάνεις οικογένεια και παιδιά δείχνει πως αφενός έκανες μόνη σου σημαντική δουλειά με τον εαυτό σου και αφετέρου βρήκες τον κατάλληλο σύντροφο. Έκανες πολύ καλά και τον ενημέρωσες για την κατάσταση. Έτσι η σχέση σας είναι ειλικρινής, δεν κρύβεσαι από το σύντροφό σου, υποθέτω πως ανακουφίστηκες που μοιράστηκες το θέμα μαζί του και μπορεί κι εκείνος να εξηγήσει κάποιες πιθανές «ιδιορρυθμίες» και φόβους σου χωρίς να τα παρερμηνεύει.

Συνήθως η σεξουαλική κακοποίηση κρύβεται λόγω της ντροπής που νιώθει το θύμα και λόγω των κοινωνικών στερεοτύπων που υπαγορεύουν μια άψογη επιφάνεια στους κοινωνικούς θεσμούς ανεξάρτητα από το τι γίνεται στο εσωτερικό τους. Πιστεύω πως πρέπει να σπάσεις τη σιωπή σου για να ανακουφιστείς και να γίνει απόδοση δικαιοσύνης. Η οικογένεια αποτελεί ένα σύστημα. Δεν πρέπει λοιπόν να είσαι η μόνη που θα απορροφήσεις τη δυσλειτουργία που δημιούργησε ένα μέλος της με θύμα εσένα.

Αρχικά σε συμβουλεύω να μιλήσεις στον πατέρα σου, όσο δύσκολο κι αν σου φαίνεται αυτό. Ειδοποίησέ τον πως τον θέλεις για κάτι σοβαρό, βρεθείτε οι δυο σας μόνοι και πες του πως δεν ξέχασες ό,τι έχει συμβεί «κι ούτε γάτα ούτε ζημιά». Καθορίστηκε η ζωή σου στην εφηβεία και στη νεανική ηλικία, ακόμα βασανίζεσαι, κινδυνεύει η ψυχική σου ισορροπία και η οικογένειά σου, τον κακίζεις και δεν τον έχεις συγχωρήσει. Κι όσο κι αν αυτός «έθαψε» το θέμα γιατί τον βολεύει, εσύ σκοπεύεις να το αποκαλύψεις και στη μητέρα για να αποκατασταθεί η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Να είναι προετοιμασμένος. Είναι πιθανό να κάνει πως δεν καταλαβαίνει και να σε διαψεύσει. Σε τέτοια περίπτωση πες του πως τον προειδοποίησες και σήκω φύγε. Σε επόμενη φάση, κάλεσε και τους δυο γονείς και όσο πιο ψύχραιμα μπορείς ανακοίνωσε το γεγονός εξηγώντας και τις εφηβικές σου συμπεριφορές και  αναφέροντας και την προηγούμενη συζήτηση με τον πατέρα. Υπάρχει πιθανότητα να εθελοτυφλήσουν και οι δυο, οπότε δεν νομίζω πως πρέπει να τους ξαναδείς. Αν δεν μείνεις ευχαριστημένη από τη στάση τους (και σκέψου με τι θα ήσουν ευχαριστημένη) δεν είσαι υποχρεωμένη να τους βλέπεις και να προσποιείσαι.

Υπάρχει και η περίπτωση ο πατέρας να εκφράσει ειλικρινή μεταμέλεια στη δική σας ή στην οικογενειακή συνάντηση. Τότε φέρσου όπως θα αισθανθείς ή μπορείς να πάρεις το χρόνο σου για να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου. Δεν δίνω πάντως και μεγάλη πιθανότητα σ’ αυτή την εξέλιξη, γιατί αν ο πατέρας σου είχε ειλικρινά μετανιώσει θα είχε κάνει κάτι μέχρι τώρα.

Μην αναμίξεις τον άντρα σου στην υπόθεση. Πρόκειται για καθαρά προσωπικό αγώνα κι εκείνος θα πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο που θα χαράξεις εσύ για την αντιμετώπιση των γονέων σου στο εξής.

Αν είσαι έτοιμη αυτή την περίοδο σπάσε τη σιωπή σου και μην έχεις ενοχές. Δεν φταις για ό,τι έγινε και δικαιούσαι να ξαλαφρώσεις και να δικαιωθείς.

Κατερίνα

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Αθήνα ή επαρχία;

Εργάζομαι σε δημόσια υπηρεσία σε ένα μικρό νησί. Εδώ που είμαι δεν μου αρέσει καθόλου, η δουλειά δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, οι άνθρωποι δεν είναι και οι καλύτεροι και δεν σου δίνεται η δυνατότητα να πας κάπου να διασκεδάσεις. Κλασική επαρχία. Πέρυσι και ενώ δούλευα ήδη 4 μήνες εδώ μια κοπέλα με την ίδια ειδικότητα με εμένα θέλησε να κάνουμε αμοιβαία ανταλλαγή, να πάω εγώ στην αντίστοιχη υπηρεσία της Αθήνας και να έρθει εκείνη εδώ.

Ενώ στην αρχή ενθουσιάστηκα και χάρηκα, στη συνέχεια σκέφτηκα πού θα πάω στην τρέλα (που παρεμπιπτόντως από την αρχή της καριέρας μου, και όταν ήμουν φοιτήτρια ακόμα, ήταν η μόνη υπηρεσία που είχα σκεφτεί ότι δεν θέλω να πάω να δουλέψω λόγω της τρέλας που επικρατεί) και τελικά αρνήθηκα. Όμως, μετά από το “φτύσιμο” που μου είχε ρίξει ο φίλος μου, την πήρα πάλι την κοπέλα και τη ρώτησα αν ενδιαφέρεται ακόμα και μετά από τη θετική της απάντηση πήγα μια εβδομάδα στη θέση που δουλεύει εκείνη για να δω τι παίζει και αν θα δεχτώ. Εκεί λοιπόν είδα αυτό που είχα στο μυαλό μου. Πολλή δουλειά, τρέλα, φωνές, ένταση. Άλλοι συνάδελφοι μου έλεγαν ότι θα το συνηθίσω αν πάω αλλά άλλοι ήθελαν να φύγουν από κει. Και έτσι για μια ακόμη φορά ζήτησα συγνώμη από την κοπέλα αν την ξεσήκωσα και αρνήθηκα. Είχα ακόμα στο μυαλό μου και το φίλο μου γιατί δεν μου το είχε ξεκόψει τελείως για να ξέρω κι εγώ τι να κάνω.

Τώρα έχω χωρίσει με το φίλο μου και πάλι μου έχει καρφωθεί στο μυαλό αυτή η λύση. Με το καινούριο νομοσχέδιο υποχρεούσαι να καθίσεις στη θέση σου για 5 χρόνια. Βέβαια μου δίνεται η δυνατότητα να κάνω αίτηση για μεταπτυχιακό τον επόμενο Σεπτέμβριο και εξαρτάται αν θα με αφήσουν οπότε θα μπορώ να λείπω για 2 χρόνια μέχρι να τελειώσει το μεταπτυχιακό μου. Υπάρχει όμως μεγάλη πιθανότητα να μη με αφήσουν γιατί ήδη δυο άτομα από το προσωπικό έχουν φύγει με αυτόν τον τρόπο και μπορεί να επικαλεστούν έλλειψη προσωπικού.

Είμαι σε αδιέξοδο. Τι να κάνω; Να πάρω τηλέφωνο την κοπέλα και να πάω Αθήνα κι ας φοβάμαι (τουλάχιστον εδώ μου έχουν κόψει 300 ευρώ από τον μισθό μου αλλά δεν κουράζομαι) ή να χαραμίσω άλλον ένα χρόνο από την ζωή μου εδώ; Είμαι αρκετά μεγάλη (32 ετών) και δεν μου αρέσει αυτή η αβεβαιότητα για το μέλλον, θέλω να βρω κι εγώ το δρόμο μου κάπου και να ηρεμήσω.

Α.

Είσαι μπερδεμένη ανάμεσα στους τομείς: επάγγελμα, τόπος διαμονής, προσωπική ζωή, κοινωνική ζωή. Από τα γραφόμενά σου βλέπω πως αξιολογείς τις δυο επιλογές σου ως εξής:
·         Στο νησί η δουλειά είναι πληκτική αλλά ήρεμη και ξεκούραστη και ο τρόπος ζωής μάλλον πληκτικός. Υπάρχει το κουτσομπολιό της επαρχίας. Μπορεί κάποιος να τα βγάλει πέρα και με πιο μέτρια οικονομικά μέσα. Οι ευκαιρίες για γνωριμίες είναι περιορισμένες.

·         Στην Αθήνα επικρατεί άγχος και τρέλα στη δουλειά που θα πας (και γενικότερα), υπάρχουν πολλές ευκαιρίες αναψυχής και γνωριμιών αλλά πιο δύσκολες οικονομικές συνθήκες και αρκετοί κίνδυνοι. Κανένας δε σε ξέρει για να σε κουτσομπολέψει, αλλά υπάρχει αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων.

Η απόφασή σου εξαρτάται από το πώς αξιολογείς τον κάθε παράγοντα. Έχεις υπαναχωρήσει αρκετές φορές στον εαυτό σου και στη συνάδελφό σου και πρέπει να πάρεις μια οριστική απόφαση.
Κάθε νέα κατάσταση στην αρχή είναι δύσκολη, αλλά εξαρτάται από τους στόχους και τα κίνητρά σου το πόσο εύκολα θα προσαρμοστείς, όσο και από το τι άνθρωπος είσαι.  Μεταπτυχιακό να μην κάνεις για να είσαι στην Αθήνα αλλά μόνο αν πραγματικά σε ενδιαφέρει. Αλλιώς θα βρεθείς να σπουδάζεις χωρίς να το θέλεις και θα πιέζεσαι. Σκέψου καλά το οικονομικό, το περιβάλλον δουλειάς, το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η δουλειά, το άγχος, τις αποστάσεις.  Σκέψου τον κύκλο που έχεις στην Αθήνα. Από αυτόν θα κριθεί το πόσο καλά θα περνάς τουλάχιστον τον πρώτο καιρό.
Καταλαβαίνω πως θέλεις να δεις πού θα φτιάξεις οριστικά τη ζωή σου. Στα 32 δεν είσαι μεγάλη, έχεις περιθώριο για δοκιμές. Αγνόησε τα ηλικιακά στερεότυπα που βασανίζουν τις γυναίκες. Μεγάλο ρόλο στις αποφάσεις σου έχει παίξει η σχέση σου και αυτό πρέπει να το προσέξεις γενικά στη ζωή σου. Προτείνω ως φρεσκοχωρισμένη να μην πάρεις οριστικές αποφάσεις για τη ζωή σου, γιατί μπορεί να κάνεις σπασμωδικές κινήσεις. Δοκίμασε ως το καλοκαίρι να δεις τη διαμονή σου στο νησί με άλλο μάτι. Χωρίς να έχεις πλέον τη σχέση με το φίλο σου (που θόλωνε το τοπίο), κοίταξε να δεις αν υπάρχουν αξιόλογα άτομα για παρέα και ευκαιρίες για αναψυχή με απλά μέσα. Μη νομίζεις πως και στην Αθήνα θα είσαι όλο έξω με τέτοια οικονομική κρίση… Ηρέμησε, σκέψου και αν πραγματικά θέλεις να κάνεις μεταπτυχιακό και αποφασίζεις το καλοκαίρι. Κάνεις ή όχι το μεταπτυχιακό, πού θα ήθελες να ζήσεις όταν τελειώσουν τα πέντε χρόνια; Το συγκεκριμένο νησί και η Αθήνα σίγουρα δεν είναι οι μόνες εναλλακτικές. Από πού κατάγεσαι; Έχεις σχέση με κάποια άλλη πόλη; Μήπως μια μεγαλύτερη επαρχιακή πόλη θα ήταν προτιμότερη; Κάνε την έρευνά σου.
Πιο βασικό είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου και να ηρεμήσεις. Αν αυτό δεν γίνει, όπου και να πας «η πόλη θα σε ακολουθεί».
Κατερίνα

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Σύγκρουση ιδεολογίας γονέα-παιδιού

Η φίλη Τ. μου έγραψε για ένα λεπτό θέμα που αφορά τον έφηβο γιο της. Μου ζήτησε να μη δημοσιεύσω το μήνυμά της. Δημοσιεύω μόνο ένα τμήμα της απάντησής μου.

Θέτεις ένα θέμα πολύ σημαντικό και με πολλές εφαρμογές. Το παιδί θέλει να τραβήξει ένα δρόμο με τον οποίο εσύ δεν συμφωνείς και είναι αντίθετος προς τις αρχές σου.

Πρώτα-πρώτα καλό είναι να εξετάσεις τις αρχές σου, αν είναι πραγματικά συνέπεια σαφούς ιδεολογίας ή αν καθοδηγούνται από τα κοινωνικά στερεότυπα. Στην πρώτη περίπτωση έχεις κάθε δικαίωμα να εκφράσεις ανοιχτά και με επιχειρήματα την αντίθεσή σου, ενώ στη δεύτερη η πρότασή μου είναι να αγνοήσεις τα στερεότυπα και να φροντίσεις να τοποθετηθείς απέναντι στην υπόθεση με γνώμονα το καλό του παιδιού σου.

Ας πάρουμε την περίπτωση που με το γιο σου έχεις πραγματική ιδεολογική διάσταση. Είναι έφηβος και το ιδεολογικό του σύστημα τώρα διαμορφώνεται. Συζήτησε μαζί του το θέμα, δείξε του τις δυσκολίες και τους κινδύνους, πες τα επιχειρήματά σου και βοήθησέ τον κι αυτόν να σταθεροποιήσει τις απόψεις του, έστω κι αν αυτές παραμείνουν αντίθετες από τις δικές σου. Είναι πολύ βασικό ο νέος να έχει τοποθετηθεί ιδεολογικά απέναντι σ’ αυτό που επιδιώκει και όχι να καθοδηγείται από συναισθηματικές εκρήξεις, θυμό ή αντίθεση μαζί σου ή προς το κατεστημένο.

Αν καταλήξετε σε αντίθετες θέσεις, εσύ δεν πρέπει και δεν μπορείς να ελέγχεις στενά τις κινήσεις του, αλλά έχεις δικαίωμα και υποχρέωση να τον προστατεύσεις από ενέργειες που μπορεί να βλάψουν την ψυχική ή σωματική του υγεία (ή των άλλων) και από αποφάσεις που μπορεί να προδιαγράψουν από τώρα το μέλλον του. Ζήτησέ του να αναβάλει οποιεσδήποτε σημαντικές αποφάσεις μέχρι να ενηλικιωθεί και πρότεινέ του να επισκεφθεί ένα ειδικό. Αν αρνηθεί μπορείς να πας εσύ στη θέση του. Το ιδανικό θα ήταν βέβαια να γίνουν και οικογενειακές συνεδρίες.

Δεν αναφέρεσαι σε πατέρα, οπότε υποθέτω πως αναθρέφεις το γιο σου μόνη. Πιστεύω πως αν ο πατέρας παίζει ουσιαστικό ρόλο στη ζωή του παιδιού, θα πρέπει να κληθεί κι εκείνος να λάβει θέση και να συζητήσετε το θέμα όλοι μαζί. Σε κάθε περίπτωση ζητήστε από το παιδί σας να αναβάλει οριστικές αποφάσεις και προστατέψτε το από τα κοινωνικά στερεότυπα και από τους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να σχολιάζουν τη ζωή των άλλων.
Κατερίνα

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Περί ζήλειας, ανωριμότητας και άλλων δεινών

Είμαι 32 χρονών και τα τελευταία 2 χρόνια ζω σε ένα μικρό νησί όπου διορίστηκα. Τον Μάιο του 2010 μου εμφανίστηκαν κρίσεις πανικού που διήρκησαν 6 μήνες και μετά από δική μου επίπονη προσπάθεια κατάφερα να τις ελέγχω.

Η τελική λύση βρέθηκε τον Δεκέμβριο του 2010 που μπήκε στην ζωή μου ο Κ., 37χρονών, ο οποίος ζει στο νησί τα τελευταία 7 χρόνια και τον οποίο ερωτεύθηκα τρελά κι εκείνος εμένα. Στις 20 πρώτες μέρες ήταν όλα τέλεια, αλλά μετά άρχισε έντονες εκρήξεις ζήλειας. Φτάσαμε στον 3ο μήνα όπου ήδη είχα δεχθεί μία ανεπίσημη πρόταση γάμου, μία επίσημη πρόταση συγκατοίκησης (την οποία αρνήθηκα φοβούμενη τους έντονους τσακωμούς μας), είχα ήδη κόψει όλες μου τις παρέες και τους φίλους αλλάζοντας τηλέφωνο, κλείνοντας το facebook κ.α., για να του αποδείξω ότι δεν του κρύβω τίποτα και πόσο πολύ τον θέλω.

Εκείνος για να μου δείξει την αγάπη του μου ζητάει να μη λαμβάνουμε προφυλάξεις στο σεξ και ότι σε περίπτωση εγκυμοσύνης θα παντρευτούμε. Εγώ ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια, πόσο μάλλον με έναν άντρα που ερωτεύτηκα. Σκεπτόμενη ότι εφόσον το μόνο του ελάττωμα είναι η ζήλεια, θα προχωρήσω και θα το φτιάξω αυτό στο μέλλον. Έτσι και έγινε, έμεινα έγκυος τον Μάρτιο του 2011 κι εκείνος το δέχτηκε πολύ καλά αλλά εξακολούθησαν ζήλειες και τσακωμοί. Τελικά επειδή αυτός μία έλεγε να το κρατήσουμε  και μία όχι, και επειδή γενικά φοβήθηκα, το έριξα και μάλιστα εν γνώσει και της μητέρας μου που άθελά μου τη στενοχώρησα. Όλο αυτό νομίζω ότι δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη και κατά κάποιον τρόπο ακόμα πενθώ… Ο Κ. δεν ήταν αδιάφορος στη διαδικασία και με βοήθησε.

Μετά από αυτό άρχισε μηνύματα, γράμματα αγάπης κι εγώ δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω, τον ξαναδέχτηκα ύστερα από 3 βδομάδες περίπου με την προοπτική ότι δεν θα ξαναδεχθώ άλλες σκηνές ζήλειας και προσβολές από αυτόν. Όμως έγιναν πάλι τα ίδια, η κατάσταση κράτησε άλλους 5 μήνες με συνεχείς τσακωμούς, χωρισμούς και επανασυνδέσεις, μέχρι που φτάσαμε στα τέλη Αυγούστου όπου μου ξεκαθάρισε ότι έχει πάρα πολλές δουλειές και υποχρεώσεις «ζωής και θανάτου», όπως χαρακτηριστικά τις λέει, και ότι εγώ δεν μπορώ να του σταθώ κι ότι θα πρέπει να αλλάξω. Από κει που κάποτε μου μιλούσε για γάμο και οικογένεια τώρα μου έλεγε ότι δεν έχει καθόλου χρόνο. Πήρα την απόφαση να φύγω και να πάω να μείνω πάλι μόνη μου. Αυτός φαίνεται ότι ήθελε να κρατήσουμε μία επαφή του στυλ «ό,τι χρειαστείς κι αν νιώσεις μόνη σου έλα κι ας έχω δουλειές». Βασικά πρώτα με βαράει και μετά με χαϊδεύει, αυτό είναι ουσιαστικά το πρόβλημά μου.

Κάνω καλά που κρατάω αυτή τη στάση απέναντί του, μήπως είμαι πολύ απότομη και ψυχρή; Θέλω όμως να του δώσω να καταλάβει ότι δεν μπορεί να μου συμπεριφέρεται κατά αυτό τον τρόπο. Εν τω μεταξύ αισθάνομαι και ότι με έχει δουλέψει κανονικά, γιατί ενώ μου μιλούσε για γάμο τώρα μετά από ένα χρόνο μου λέει ότι δεν έχει χρόνο να εξετάσει αν του κάνω κι ότι θα πρέπει να περάσουν δύο χρόνια όπου θα είμαι και θα κάνω όλα αυτά που θέλει αυτός χωρίς να μιλάω καθόλου.

Εγώ αν δεν είμαι με τον Κ. θέλω να κάνω τα αδύνατα δυνατά και να φύγω από το νησί όπως ήταν το σχέδιο μου πριν τα φτιάξω μαζί του, γιατί δεν μου αρέσει η ζωή εδώ, οπότε βρίσκομαι σε μια περίεργη θέση γιατί αν φύγω και μετά το μετανιώσω θα είναι πολύ δύσκολο να γυρίσω. Επιπλέον τις τελευταίες 10 μέρες δεν κλαίω καθόλου και βρίσκομαι σε μία περίεργη ηρεμία,  δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας τι κάνει αυτός, είμαι όλη μέρα στο κρεβάτι και βλέπω τηλεόραση. Νομίζω ότι ξέρω ότι με αυτά που σου γράφω η απάντηση πιθανότατα θα είναι «σήκω φύγε», γι’  αυτό θέλω να τονίσω και τα προτερήματά του που με κάνουν ακόμα να τον έχω στο μυαλό μου: ευαίσθητος (έχει περάσει πολλά στην ζωή του), έξυπνος, ικανός, δυναμικός, ωραίος, ρομαντικός κ.α.

Α.

Καταλαβαίνω πως βρίσκεσαι σε άσχημη κατάσταση. Αυτό που περιγράφεις για τις τελευταίες μέρες είναι ένα «πάγωμα» συναισθημάτων, σαν να έκανες μια αναισθητική ένεση για να αντιμετωπίσεις έναν μεγάλο πόνο. Φυσικό είναι μετά από όλα αυτά που έχεις περάσει. Όσο κι αν η στάση του συντρόφου σου, έτσι όπως την περιγράφεις, είναι απαράδεκτη, έκανες κι εσύ βασικά λάθη που σε έφεραν στην κατάσταση του «θύματος».

·         Αντιμετώπισες μόνη σου τις κρίσεις πανικού, αλλά θεώρησες ως «τελική λύση» το δεσμό σου με τον Κ. Η λύση των προσωπικών μας προβλημάτων δεν γίνεται μέσω κάποιου άλλου, αλλά μέσω σκληρής δουλειάς με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ίσως γι’ αυτό προσκολλήθηκες τόσο στον Κ., γιατί τον θεώρησες υποσυνείδητα ως «σωτήρα» σου.

·         Αποκόπηκες από τη ζωή σου και από τους φίλους σου για να μη σε ζηλεύει. Τα άτομα που το ζητούν αυτό από το σύντροφό τους είναι ανασφαλή και τα άτομα που το κάνουν δεν ξέρουν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

·         Έπειτα από λίγους μήνες σχέσης σου ζητά να μη λαμβάνετε προφυλάξεις κι αν μείνεις έγκυος να παντρευτείτε. Εσύ το εκλαμβάνεις ως απόδειξη αγάπης. Εγώ πάλι το λέω ανωριμότητα. Απόδειξη αγάπης θα ήταν να σου προτείνει γάμο μετά από αρκετό καιρό καλής σχέσης και συμβίωσης επειδή θέλει να βαδίσετε μαζί στη ζωή ανεξαρτήτως παιδιού. Αν δεχόσουν και ο γάμος σας πετύχαινε, μπορούσατε στη συνέχεια να προγραμματίσετε παιδί. Το παιδί δεν αποτελεί την αιτία του γάμου (τουλάχιστον προγραμματισμένα), αλλά λογικά έπεται ενός επιτυχημένου γάμου.

·         Εσύ δέχεσαι με την προοπτική «θα τον αλλάξω». Έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες αναρτήσεις τι μπορεί να αλλάξει και τι όχι σε κάποιον για χάρη του συντρόφου του. Η ζήλεια είναι συνήθως συνέπεια της ανασφάλειας του ατόμου, οπότε δύσκολα αλλάζει. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που η ζήλεια δικαιολογημένα οφείλεται στη συμπεριφορά του συντρόφου. Κι εδώ πάλι μπορεί να υπάρχει διάσταση μεταξύ των μελών του ζευγαριού σχετικά με το τι είναι δικαιολογημένο και τι όχι...

·         Μένεις έγκυος κι εκείνος μια θέλει μια δε θέλει το παιδί. Δεν προστάτεψες τον εαυτό σου και εκτέθηκες σε μια εγκυμοσύνη με αβέβαιο μάλλον. Εκείνος δεν κράτησε την υπόσχεσή του περί γάμου. Πιστεύω πως αν δεν ήθελες να έχεις μόνη σου ένα παιδί, η έκτρωση ήταν η μόνη λύση. Και φυσικά πενθείς… Δεν είναι απλό πράγμα η επιδίωξη και μετά η απόρριψη μιας ζωής.

·         Όλο αυτό έπρεπε όμως να σημαίνει και την οριστική λήξη της σχέσης σας. Εσύ τον ξαναδέχτηκες, δίνοντάς του το μήνυμα πως ό,τι και να κάνει εσύ θα το δεχτείς και θα μείνεις. Αναμενόμενο ήταν μετά από αυτό εκείνος να πάρει τον πλήρη έλεγχο της ζωής σου. Μετά ξαφνικά έχει πολλές δουλειές και θέλει να βρίσκεστε «όποτε» και θα του χρειαστεί να σε δοκιμάσει δυο χρόνια για να αποφασίσει για τη σχέση σας. Στην ουσία σε θέλει όσο και όπως αυτός θέλει κι εσύ του έχεις δείξει πως το δέχεσαι.

·         Τελικά έφυγες και κλείστηκες στο σπίτι σου σε κατάσταση κατάθλιψης. Υποθέτω πως ελπίζεις να έρθει με νέες υποσχέσεις για άλλη μια επανασύνδεση.

Ναι, η πρότασή μου είναι «σήκω φύγε». Έδωσες πολλές ευκαιρίες στη σχέση αυτή, οι οποίες δεν απέδωσαν. Δεν είναι λύση όμως να φύγεις βιαστικά από το νησί ή να δημιουργήσεις προβλήματα με τη δουλειά σου. Θα σου πρότεινα να φύγεις ένα διάστημα, ίσως τώρα τα Χριστούγεννα, να απομακρυνθείς, να ηρεμήσεις και να επιστρέψεις αποφασισμένη να είσαι μόνη. Υποθέτω πως δεν μπορείς να μετατεθείς από τη μια στιγμή στην άλλη, οπότε θα μείνεις κάποιο ακόμα διάστημα στο νησί. Το διάστημα αυτό θα αποδείξει αν υπάρχει μια (ελάχιστη) πιθανότητα ο Κ. να ξαναγυρίσει υποσχόμενος μια σχέση όπως τη θέλεις, χωρίς εσύ να κάνεις την πρώτη κίνηση. Και πάλι σε τέτοια περίπτωση εγώ δεν είμαι αισιόδοξη. Θα πρέπει να δοκιμάσεις τη σχέση μεγάλο διάστημα και να μείνεις ευχαριστημένη πριν προγραμματίσεις μέλλον μαζί του.

Καταλαβαίνω πως ο Κ, έχει πολλά στοιχεία που σε ελκύουν, αλλά νομίζω πως το σπουδαιότερο είναι η δική σου ανασφάλεια και αδυναμία αυτοπροστασίας και αυτά θα πρέπει να επιλύσεις με δουλειά προσωπικής ανάπτυξης. Αν δεν μάθεις να δίνεις αξία στον εαυτό σου, φοβάμαι πως και στο μέλλον θα κινδυνεύεις να πέσεις θύμα των καταστάσεων.
Κατερίνα

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Όταν συναντάμε έναν …εξαφανισμένο

Σας έχω ξαναγράψει για έναν "εξαφανισμένο" στο παρελθόν. Η απορία μου είναι η εξής : πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε …μετά την εξαφάνιση; (όταν η ιστορία πέρασε από τις φάσεις γνωριμία-φλερτ-σεξ-εξαφάνιση, δεν μιλώ για one night stand). Μας πετυχαίνουν π.χ. κάπου κι έρχονται άνετοι, χαλαροί και cool να μας χαιρετήσουν.

Σφυρίζουμε κι εμείς αδιάφορα και κάνουμε τις άνετες (ενώ μας έχει ενοχλήσει στην πραγματικότητα). Γιατί αφενός δε θέλουμε να δώσουμε αξία στον εξαφανισμένο και να το πάρει και πάνω του ότι μας πλήγωσε που δεν ξαναεπικοινώνησε μαζί μας, αφετέρου υπάρχει και υπάρχει η περίπτωση να μας θεωρήσει χαλαρές, ακόμα διαθέσιμες και να μας ξαναπροσεγγίσει κιόλας. Οπότε εξασφαλίζουμε τη συνέχεια της ιστορίας μας μαζί του και ίσως βγει κάτι καλό…

‘Η καλύτερα να είμαστε τυπικές, λιγομίλητες και απόμακρες, να δείχνουμε δηλαδή φανερά ότι κάτι μας έχει πειράξει στη συμπεριφορά του, για να μην μας αναζητήσει ξανά τουλάχιστον μόνο για σεξουαλικούς λόγους. Εγώ έτσι αντέδρασα και δεν είμαι σίγουρη αν έκανα καλά...
Ν.

 Οι εξαφανισμένοι είναι ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει πολύ και το έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες αναρτήσεις σε διάφορες παραλλαγές. Εσύ τώρα περιγράφεις την περίπτωση που η κοπέλα ανήκει στον ίδιο κοινωνικό κύκλο με τον άντρα με τον οποίο κάποια στιγμή υπήρξε μια ενθουσιώδης προσέγγιση και μετά …μην τον είδατε.

Δεν υπάρχει γενικός κανόνας συμπεριφοράς. Προτείνω οι άνθρωποι να είναι αυθεντικοί και να μη δρουν κατόπιν προδιαγεγραμμένων σχεδίων και στρατηγικών στόχων. Καλό είναι να δείχνουμε αυτό που αισθανόμαστε με ευγενικό τρόπο και χωρίς υπερβολές, οπότε ο άλλος να παίρνει και το ανάλογο μήνυμα και αν ενδιαφέρεται ανταποκρίνεται αναλόγως.

Αν είσαι ακόμα θυμωμένη μαζί του γι’ αυτό που συνέβη, δεν σου λέω να …του κοπανήσεις κάτι στο κεφάλι. (Εξάλλου, όπως έχουμε πει πολλές φορές, η προσέγγιση δεν γίνεται αν δεν το θέλουν και τα δυο μέλη, οπότε σε ό,τι έχει γίνει είναι και οι δυο υπεύθυνοι). Μπορείς να είσαι ψυχρή και τυπική μαζί του, την καλημέρα σου, δυο τυπικές κουβέντες και τίποτα άλλο.

Αν πάλι ήσουν θυμωμένη αλλά σου πέρασε (ίσως επειδή έχεις κάνει την αυτοκριτική σου) μπορείς να είσαι λίγο πιο φιλική, χωρίς όμως να δώσεις θάρρος για περαιτέρω προσέγγιση.  

Υπάρχει και η πιθανότητα να θέλεις να ξαναδοκιμάσεις μαζί του, είτε γιατί το πήρες απόφαση πως μόνο ευκαιριακή επαφή μπορείτε να έχετε και το δέχεσαι είτε γιατί θέλεις να δοκιμάσεις μήπως αυτή τη φορά τα πράγματα σοβαρέψουν (εξέλιξη με πολύ μικρή πιθανότητα). Σε τέτοια περίπτωση υποθέτω πως θα σου βγαίνει να είσαι ανοιχτή και να του δώσεις θάρρος, οπότε κάνε το.
Φαίνεται πως εσύ ανήκεις στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή του έχεις ακόμα θυμό και δεν επιδιώκεις επαναπροσέγγιση, οπότε καλά έκανες και ήσουν απόμακρη.

Καλό είναι εμείς οι γυναίκες να ξεφύγουμε επιτέλους από τα στερεότυπα της προγραμματισμένης συμπεριφοράς, έτσι όπως μας συμβούλευαν οι μαμάδες μας, να δείχνουμε τις διαθέσεις μας και να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε.

Κατερίνα

Διαδίκτυο και απάτη

Είμαι 19 ετών, φοιτήτρια, και ζω μόνη μου στην πόλη που σπουδάζω. Γνώρισα μέσω διαδικτύου κάποιον που είπε πως είναι συνομήλικός μου, φοιτητής σε μια άλλη πόλη. Δημιουργήσαμε σχέση από μακριά επί ένα μήνα και τελικά κανονίσαμε να έρθει στην πόλη μου να συναντηθούμε. Ήρθε ένα άτομο πάνω από 35 ετών και μου είπε πως του άρεσα και είχε πει ψέματα για την ηλικία του για να μη με τρομάξει η διαφορά. Το ξεπέρασα και συνεχίσαμε. Ερχόταν τακτικά και με επισκεπτόταν ενώ δεν με κάλεσε ποτέ στο δικό του σπίτι γιατί είπε πως έμενε με τους γονείς του. Δεν μου είχε δώσει σταθερό τηλέφωνο, επικοινωνούσαμε μέσω υπολογιστή και με το κινητό. Έλεγε πως ήταν πολύ απασχολημένος επαγγελματικά και δεν μπορούσε να το σηκώνει όποτε έπαιρνα, προτιμούσε να παίρνει αυτός. Κάποια μέρα, μετά από τέλεια σχέση 3 μηνών, σήκωσε το κινητό του μια γυναίκα και είπε πως είναι η σύζυγός του. Εκείνος μου αράδιασε ψέματα. Έψαξα και βρήκα το σταθερό του και τηλεφώνησα, απάντησε πάλι η ίδια γυναίκα. Από τότε δεν επικοινώνησα, ούτε κι εκείνος. Είμαι όμως πολύ πληγωμένη, εγώ είχα δεθεί μαζί του ενώ εκείνος με κορόιδεψε κι όλα αυτά ξεκίνησαν από το διαδίκτυο.
Ο.

Καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου, αλλά κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είχε συμβεί και χωρίς να ξεκινήσει από το διαδίκτυο. Δυστυχώς υπάρχουν παντού άτομα που δεν διστάζουν να εξαπατήσουν τους άλλους προκειμένου να περάσουν καλά, οπότε πρέπει να είμαστε γενικά επιφυλακτικοί στην αρχή μιας γνωριμίας, ειδικά αν δεν έχουμε πολλά στοιχεία για τον άλλον.
Όσον αφορά το διαδίκτυο, μπορείς βέβαια να φλερτάρεις ή να δημιουργήσεις ερωτικό ενδιαφέρον με κάποιον, αλλά η δημιουργία σχέσης από μακριά χωρίς να τον έχεις συναντήσει ποτέ είναι παράλογη. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρη με ποιόν μιλάς και αν αυτός σου λέει την αλήθεια για τον εαυτό του. Ακόμη όμως κι αν σου λέει την αλήθεια για όλα και αν σου εκθέτει απόψεις με τις οποίες συμφωνείς, αν δεν τον συναντήσεις δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τη συμπεριφορά του και την εμφάνισή του έτσι ώστε να δεις αν υπάρχει προοπτική για τη δημιουργία πραγματικής σχέσης. Το πρώτο σημείο λοιπόν στο οποίο σου εφιστώ την προσοχή είναι η «σχέση από μακριά».
Τελικά αποφασίσατε να συναντηθείτε. Μια πρώτη γνωριμία με ένα άτομο που ζει σε άλλη πόλη θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε. Σε τέτοια περίπτωση βέβαια εκείνος δεν θα μπορούσε να είχε πει τόσο μεγάλο ψέμα σχετικά με την ηλικία του, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να σου είχε αποκρύψει την οικογενειακή του κατάσταση. Το θέμα των ψεμάτων που αμέσως φάνηκε πως σου έχει πει θα έπρεπε να είναι το δεύτερο «καμπανάκι». Άλλο εικοσάχρονος φοιτητής κι άλλο σκληρά εργαζόμενος πάνω από τα 35. Αποφάσισες παρά τα ψέματα αυτά να συνεχίσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που αποκρύπτουν το γεγονός πως είναι παντρεμένοι, αλλά αυτό το ψέμα δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ. Δυο ελεύθερα άτομα που έχουν σχέση μπορούν άνετα να επικοινωνούν τηλεφωνικά σε κινητό ή σταθερό και να επισκέπτεται ο ένας τον άλλον όποτε θέλουν. Δίνουν επίσης λεπτομέρειες για τη ζωή τους ο ένας στον άλλον. Θα έπρεπε να προβληματιστείς από τη μυστικότητα που τηρούσε ο φίλος σου σε κάποια θέματα κατά τη διάρκεια της σύντομης «τέλειας» σχέσης σας. Τελικά η αλήθεια αποκαλύφτηκε με τρόπο πολύ άσχημο για σένα. Είναι όμως κάτι που έγινε και δεν αλλάζει. Όλοι στη ζωή μας έχουμε σε κάποιο βαθμό εξαπατηθεί και το θέμα είναι η εμπειρία αυτή να μας χρησιμεύσει στο μέλλον.
Τι διδάχτηκες από την ιστορία αυτή; Υποθέτω να μην είσαι τόσο εύπιστη και να μην επενδύεις αμέσως στις σχέσεις σου. Δεν σημαίνει βέβαια πως θα πρέπει να φτάνεις στο άλλο άκρο, δηλαδή να ζητάς «βιογραφικό σημείωμα» από κάποιον που γνωρίζεις. Σου προτείνω απλώς να χρησιμοποιείς τη λογική και τη διαίσθησή σου και να μην επενδύεις αμέσως στις σχέσεις σου πριν ζήσεις τον άλλον από κοντά.
Η υπόλοιπη ζωή σου πώς είναι; Σε ενδιαφέρουν οι σπουδές σου; Περνάς ωραία φοιτητική ζωή; Έχεις παρέες και ενδιαφέροντα; Όσο πιο πλήρης είναι η ζωή σου τόσο λιγότερο θα κινδυνεύεις να αφοσιωθείς αμέσως στην οποιαδήποτε σχέση και να περνάς τις ώρες σου μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή.
Κατερίνα

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Διαδικτυακή γνωριμία εφήβου

Ο γιος μου πηγαίνει στη δευτέρα λυκείου και ασχολείται πολύ με τον υπολογιστή. Τελευταία έχει γνωρίσει στο διαδίκτυο ένα κορίτσι της ηλικίας του και τώρα έχουν αποφασίσει να γνωριστούν από κοντά. Είμαι πολύ ανήσυχη. Ποιος εγγυάται πως το άτομο αυτό είναι πραγματικά αυτό που λέει; Φοβάμαι ποιον θα συναντήσει το παιδί μου και τι θα συμβεί. Ακόμη κι αν πρόκειται πραγματικά για ένα κορίτσι, τι κορίτσι είναι αυτό που κάνει τέτοιες γνωριμίες και συναντά αγνώστους; Δεν θέλουμε να του επιτρέψουμε αυτή τη συνάντηση, αλλά εκείνος αντιδρά άσχημα. Στο σπίτι έγινε φασαρία. Παρακαλώ απαντήστε μου γρήγορα αν γίνεται…
Ρ.

Δεν έχεις δίκιο να ανησυχείς τόσο. Στην ηλικία που είναι ο γιος σου εκτίθεται σε διάφορες επιρροές του περιβάλλοντος και έγκειται στην προσωπικότητα που έχει διαμορφώσει (που έχει μεγάλη σχέση με την ανατροφή που έχει λάβει) το τι θα επιλέξει και το πώς θα το διαχειριστεί.
Οι διαδικτυακές γνωριμίες αποτελούν έναν σύγχρονο τρόπο συνάντησης των ανθρώπων που ίσως ξενίζει ακόμα κάποιους της δικής μας γενιάς. Είναι πολύ πιθανό η γνωριμία του γιου σου να είναι πραγματικά μια κοπελίτσα της ηλικίας του, όπως αυτές που γνωρίζει στα μαθήματά του ή στις εξόδους του. Απλώς ο τρόπος της πρώτης προσέγγισης είναι διαφορετικός γιατί έχουν αλλάξει οι καιροί. Συμβουλέψτε τον να μιλήσει στο τηλέφωνο με το κορίτσι πριν το συναντήσει, αν δεν το έχει κάνει. Όσο για το τι κορίτσι είναι αυτό που κάνει τέτοιες γνωριμίες, θα σου απαντήσω πως δεν διαφέρει σε τίποτα από το δικό σου γιο που επίσης κάνει τέτοιες γνωριμίες.
Αν πρόκειται για κάτι άλλο, αυτό θα διαπιστωθεί στην πρώτη συνάντηση και ο γιος σου θα πράξει ανάλογα. Κάποια ενήλικα άτομα που επιδιώκουν να παρασύρουν εφήβους δυστυχώς υπάρχουν σε όλα τα περιβάλλοντα και έγκειται στο παιδί πώς θα τους αποφύγει. Συζητήστε σοβαρά μαζί του αυτές τις πιθανές επικίνδυνες προοπτικές ώστε να είναι προϊδεασμένος, αν και πιστεύω πως και από μόνος του θα είναι. Είναι βασικό να μην πάει σε σπίτι ούτε να μπει σε αυτοκίνητο. Συμβουλέψτε τον να κάνει τη συνάντηση σε έναν ασφαλή δημόσιο χώρο που γνωρίζει, πχ. σε μια νεανική καφετέρια, κατά προτίμηση στην περιοχή σας ή κάπου στο κέντρο (αν το κορίτσι μένει μακριά). Μην ξεχνάς πως κατά πάσα πιθανότητα η αλήθεια είναι έτσι όπως παρουσιάζεται και έχει κι εκείνη μια μητέρα που ανησυχεί εξίσου…
Αν, παρ’ ελπίδα, ο γιος σου συναντήσει κάτι άλλο στο ραντεβού αυτό, μπορεί να απλώς σηκωθεί και να φύγει. Ούτε θα τον απαγάγουν ούτε θα τον κακοποιήσουν σε έναν δημόσιο χώρο.
Το άγχος και η υπερπροστασία δεν αποβαίνουν θετικά στην ανατροφή ενός εφήβου, ούτε και τα στερεότυπα που είχαν οι δικοί μας γονείς. Προσπαθήστε να έχετε πραγματική επικοινωνία με το παιδί σας και αν το έχετε αναθρέψει σωστά, η ανατροφή αυτή θα αποδώσει.
Κατερίνα

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Ζήλειας συνέχεια

Με αφορμή το μήνυμα της Κ. θέλω κι εγώ να γράψω για τη ζήλεια που με βασανίζει. Έχω ένα χρόνο σχέση με τον Δ. που φαίνεται και για τους δυο μας σημαντική. Με βασανίζει όμως το παρελθόν του. Μου έχει πει για προηγούμενες σχέσεις του και μάλιστα έχω γνωρίσει σε παρέα και μια παλιά του κοπέλα. Ο Δ. αναφέρεται πάντα με ευγένεια στις πρώην και έχει μόνο καλά λόγια να πει. Εγώ πληγώνομαι. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τις στιγμές που πέρασε με άλλες και φοβάμαι πως αν με συγκρίνει με βρίσκει κατώτερη.
Ζ.


Το θέμα της ζήλειας αφορά από τη μια εσένα ως άτομο και από την άλλη τη στάση του συντρόφου σου.
Θεωρείς πως σε κάτι είναι υπερβολικός και σε προσβάλλει; Για παράδειγμα αναφέρεται σε προσωπικές λεπτομέρειες των προηγούμενων σχέσεών του που σε ενοχλούν; Κάνει συγκρίσεις ανάμεσα σε σένα και σε προηγούμενες σχέσεις του; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο πρέπει να το εκφράσεις και να διεκδικήσεις να σταματήσει. Και πάλι καλό είναι να ξεχωρίσεις την πρόθεση από την τυχαία αναφορά. Αν διαπιστώσεις πως πχ. σε συγκρίνει σκόπιμα με κάποια πρώην για να σε κάνει να αισθανθείς κατώτερη, έχεις κάθε δίκιο να κάνεις φασαρία, αν όμως κάνει κάποιες ευκαιριακές αναφορές, δήλωσέ του σαφώς πως εσένα σε πειράζει, γιατί μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται. Διατηρεί κάποια ενθύμια που σε ενοχλούν ιδιαίτερα; Και πάλι εδώ υπάρχουν όρια. Πχ. είναι πολύ διαφορετικό να διατηρεί στον υπολογιστή του κάποιες φωτογραφίες από παλιές παρέες στις οποίες συμμετείχε με μια πρώην κοπέλα του και πολύ διαφορετικό να έχει ακόμη κορνιζωμένη μια φωτογραφία του μαζί της.

Ο καθένας μας μπαίνει σε κάποια σχέση κουβαλώντας μαζί του το παρελθόν του. Φυσικά και δεν θα ξεγράψει το παρελθόν του, αλλά πρέπει να είναι διακριτικός σχετικά με αυτό και να προσέχει τι μπορεί να πειράξει το σύντροφό του. Έχε υπόψη σου πως περισσότεροι άντρες παρά γυναίκες είναι απρόσεχτοι στις αναφορές τους σε προηγούμενες σχέσεις, οπότε μπορείς να επισημαίνεις ό,τι σε πειράζει και να το συζητάτε. Όσο για την ευγένεια και τα καλά λόγια του Δ. σχετικά με τις πρώην, αυτό γενικά το βρίσκω αξιοπρεπές, αν δεν είναι υπερβολικό και συχνό. Και για σένα είναι καλό να ξέρεις πως ο σύντροφός σου συνυπήρξε στο παρελθόν με κοπέλες όχι ευκαταφρόνητες αλλά κατέληξε σε σένα. Το αντίθετο είναι πολύ άσχημο, δηλαδή να κατηγορεί κάποιος ή να κοροϊδεύει τον/την πρώην στον/στη νυν, υποβαθμίζοντας έτσι και τον ίδιο του τον εαυτό στο παρελθόν.

Εσύ πώς αντιδράς όταν σε πειράζει κάτι; Πολλοί άνθρωποι δεν το εκφράζουν για να μη θεωρηθούν «κατώτεροι» ή για να μη χαλάσουν τη σχέση, οπότε συσσωρεύουν μέσα τους αρνητικά συναισθήματα τα οποία αποβαίνουν σε βάρος τους και τελικά σε βάρος της σχέσης. Προτείνω να εκφράζεις ειλικρινά αλλά ήρεμα ό,τι σε πειράζει, αν πραγματικά το θεωρείς δικαιολογημένο, και να το συζητάτε.

Ας έρθουμε τώρα σε σένα. Οι άνθρωποι που ζηλεύουν αδικαιολόγητα είναι πιθανό να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, να έχουν περάσει άσχημα σε προηγούμενες σχέσεις ή να μην έχουν αποκτήσει ως τώρα τις εμπειρίες που θα επιθυμούσαν. Μπορεί να είναι προσκολλημένοι στο σύντροφό τους ή πολύ εγωιστές έτσι ώστε να θέλουν ο σύντροφός τους να περιστρέφεται γύρω από το δικό τους άξονα. Μπορεί να στερήθηκαν την αγάπη και την προσοχή στα παιδικά τους χρόνια. Πώς είναι το παρελθόν σου και το παρόν σου; Tο παρελθόν σου δεν μπορείς να το αλλάξεις, μπορείς μόνο να το δεις διαφορετικά. Το παρόν σου φρόντισε να το εμπλουτίσεις με ενδιαφέροντα και σημαντικούς ανθρώπους.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, σκέψου πως ο σύντροφός σου σε έχει επιλέξει και είναι μαζί σου για κάποιους λόγους και δεν είναι πλέον με καμία από τις πρώην. Μη δίνεις στο παρελθόν την ισχύ να σου χαλά το παρόν. Όσο για τις συγκρίσεις που μπορεί να κάνει ο φίλος σου, σκέψου πως ο μεγαλύτερος «εχθρός» των αναμνήσεων είναι το ωραίο παρόν.

Κατερίνα

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Ζήλεια για την πρώην

Είμαι 23 χρονών. Έχω τρεις μήνες σχέση με τον Β., 26 ετών, και όλα φαίνεται να πηγαίνουν πολύ καλά. Το μόνο που με ενοχλεί είναι η πρώην του η Λ. Είχαν τρία χρόνια σχέση και χώρισαν ένα χρόνο πριν τα φτιάξουμε εμείς. Υποτίθεται πως έμειναν πολύ καλοί φίλοι. Εγώ όμως δεν πιστεύω σε τέτοιες φιλίες. Εσείς τι γνώμη έχετε; Τηλεφωνιούνται καθημερινά, ανταλλάσσουν μηνύματα και μερικές φορές βγαίνουν μόνοι τους για καφέ. Σε ό,τι θέλει να κάνει ο Β. μετράει πολύ τη γνώμη της. Βέβαια ανήκουν και οι δυο σε μια  παρέα στην οποία τώρα έχω μπει κι εγώ. Βγαίνουμε όλοι μαζί και η Λ. μου φέρεται φιλικά, αλλά εμένα κάτι με ενοχλεί. Για παράδειγμα, προχθές το βράδυ είχαμε κανονίσει με τον Β. να πάμε σε μια εκδήλωση και το ακύρωσε γιατί η φίλη του ήταν στεναχωρημένη και έκλαιγε, οπότε έπρεπε να πάει στο σπίτι της να την παρηγορήσει. Μου είπε βέβαια να πάμε μαζί αλλά αρνήθηκα. Λέτε να της μιλήσω;
Κ.
Το θέμα που σε απασχολεί αφορά εσένα και το φίλο σου και όχι την κοπέλα. Με το φίλο σου λοιπόν πρέπει να μιλήσεις.
Του έχεις πει ειλικρινά και ήρεμα πως σε πειράζει η κατάσταση; Λες πως δεν πιστεύεις σε τέτοιες φιλίες και είναι πιθανό αυτό να σε κάνει να βλέπεις την κατάσταση με καχυποψία. Με ρωτάς αν μπορεί να υπάρχει φιλία μεταξύ των πρώην. Η άποψή μου είναι πως οι περιπτώσεις είναι όσες και οι άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι που το θεωρούν αδιανόητο και άλλοι που το θεωρούν φυσικό. Το θέμα είναι αν ταιριάζουν οι απόψεις των μελών ενός ζευγαριού, απόψεις που υπαγορεύουν και τη στάση του καθενός προς το θέμα.
Φαίνεται πως με το φίλο σου έχετε διάσταση απόψεων στο ζήτημα αυτό, γιατί αυτός προφανώς πιστεύει στη στενή φιλία μεταξύ των πρώην. Το ότι εσένα σε πειράζει η φιλία αυτή δεν θα τον κάνει να αλλάξει τις απόψεις του, γιατί κανένας δεν αλλάζει τις απόψεις του για να ταιριάξει με τον άλλον. Αυτό γίνεται μόνο αν και όταν ο ίδιος το αισθανθεί.
Αυτά που μπορείς να διεκδικήσεις βρίσκονται στο επίπεδο της συμπεριφοράς. Μπορείς να του πεις πως σε πειράζει να παρεμβαίνει η φίλη του στη σχέση σας και να αλλάζετε για χάρη της το πρόγραμμά σας. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει για χάρη ενός στενού φίλου μόνο αν πρόκειται για μια πραγματικά έκτακτη και επείγουσα περίσταση. Για παράδειγμα, ο Β. θα μπορούσε να ακυρώσει την έξοδό σας για να επισκεφτεί τη φίλη του μόνο σε περίπτωση που η στεναχώρια της οφειλόταν σε ένα πραγματικά έκτακτο και επείγον θέμα, όπως μια σημαντική απώλεια ή ένα πρόβλημα υγείας. Σε άλλη περίπτωση θα μπορούσε να την επισκεφτεί την επομένη. Επίσης, αν κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές σε ενοχλούν (μεγάλη διαχυτικότητα, υπονοούμενα, έντονες αναφορές στο κοινό παρελθόν κ.ά.) μπορείς να διεκδικήσεις να σταματήσουν.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι ποια είσαι εσύ, τι γνώμη έχεις για τον εαυτό σου, πώς είναι η υπόλοιπη ζωή σου και τι ζητάς από τη σχέση σου. Αν η αυτοπεποίθησή σου είναι μειωμένη, αν η ζωή σου είναι επικεντρωμένη στο φίλο σου και αν εσύ δεν έχεις σημαντικές σχέσεις στο παρελθόν σου τότε είναι πολύ πιθανότερο να ζηλεύεις. Αν εσύ δεν έχεις διατηρήσει ούτε μια τυπική επαφή με κάποιον πρώην, σου είναι πιο δύσκολο να κατανοήσεις πώς το κάνει ο φίλος σου. Αν επίσης θέλεις τη συνεχή αμέριστη προσοχή του και να είστε «αυτοκόλλητοι», τα πράγματα δυσκολεύουν.
Συζήτησε ήρεμα με το φίλο σου την κατάσταση σε μια άσχετη στιγμή και όχι πάνω σε μια διαμάχη σας. Διατηρήστε ο καθένας τις απόψεις του αλλά φροντίστε να κάνετε διορθωτικές παρεμβάσεις στη συμπεριφορά σας. Μπορεί και ο Β. να έχει παράπονα από τη στάση σου προς τη φιλία του, οπότε θα του δοθεί η ευκαιρία να τα εκφράσει.
Μην αφήνεις το παρελθόν να επηρεάζει το μέλλον. Αν ο Β. ήθελε να είναι με την πρώην του είχε όλες τις ευκαιρίες να είναι με αυτή και δεν θα ήταν με εσένα.
Κατερίνα

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Αδυναμία προσαρμογής

Είμαι 18 ετών. Επεδίωκα την Ιατρική και παρότι ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και είχα μελετήσει σκληρά για τις εξετάσεις, πέρασα στη σχολή Βιολογίας σε επαρχιακή πόλη. Η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη, αλλά πήγα και εγκαταστάθηκα εκεί και άρχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα. Έχουν περάσει πάνω από δυο μήνες και δεν έχω προσαρμοστεί. Αισθάνομαι άσχημα, δεν έχω δημιουργήσει παρέες, πλήττω και νοσταλγώ το σπίτι μου. Σκέφτομαι να τα παρατήσω, να ξαναγυρίσω στο σπίτι μου και να προετοιμαστώ να ξαναδώσω Ιατρική. Από την άλλη, έχω ήδη αρχίσει να φοιτώ στη βιολογία, έχω νοικιάσει σπίτι, έχουν γίνει έξοδα και ντρέπομαι να πω στους γονείς μου να τα παρατήσω. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο.
Γ.
Το θέμα που σε απασχολεί έχει πολλές παραμέτρους.
  • Τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου; Η επιθυμία σου για την Ιατρική είναι όνειρο ζωής; Είναι δικό σου όνειρο ή των άλλων; Αν όντως αυτό θέλεις να κάνεις στη ζωή, αυτό πρέπει να πρωτεύσει και μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο.
  • Πώς σου φαίνεται το περιεχόμενο της σχολής Βιολογίας; Είναι βέβαια νωρίς για να κρίνεις, αλλά αν σου κινεί το ενδιαφέρον ίσως θα έπρεπε να σκεφτείς την πιθανότητα να την τελειώσεις και στη συνέχεια να κάνεις κάποιο μεταπτυχιακό σχετικό με την Ιατρική ή να επιδιώξεις να σπουδάσεις Ιατρική ως δεύτερες σπουδές.
  • Έχεις το κουράγιο να ξαναδώσεις πανελλήνιες; Πόσος χρόνος πιστεύεις πως θα σου χρειαστεί για να προετοιμαστείς σε περίπτωση που επιλέξεις να ξαναδώσεις; Θα πρέπει εξάλλου να συζητήσεις με τους γονείς σου το οικονομικό μέρος όλων των πιθανών επιλογών.
  • Η προσαρμογή σου στον τόπο των σπουδών σου θα γίνει ανάλογα με το πώς θα δεις το θέμα. Αν βλέπεις την κατάστασή σου ως «καταναγκαστικά έργα» σε μια πόλη και σε μια σχολή που βρέθηκες κατά τύχη, τότε έτσι θα εξελιχθεί και η ζωή σου εκεί. Αν, αντίθετα, προσαρμοστείς στο αντικείμενο των σπουδών σου και δεις την παραμονή σου στην επαρχιακή πόλη ως μια ευκαιρία να κοινωνικοποιηθείς, να περάσεις καλά και να ζήσεις φοιτητική ζωή, τότε όλα θα είναι διαφορετικά. Κάποια νέα παιδιά προσαρμόζονται λίγο πιο δύσκολα στη νέα πόλη, αλλά σε διαβεβαιώνω πως όλα τελικά περνούν ωραία τη φοιτητική τους ζωή.
  • Πάψε να αισθάνεσαι αποτυχημένη. Η επιτυχία ενός ανθρώπου στη ζωή δεν κρίνεται από μια εξέταση στα 18 του. Έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου για να αποδείξεις την αξία σου. Δες την κατάσταση σαν ένα τυχαίο γεγονός που για κάποιο για κάποιο λόγο ήρθε στη ζωή σου, ίσως για να σε διδάξει κάτι.
Μια συνετή λύση είναι να ολοκληρώσεις το πρώτο τετράμηνο ή έτος των σπουδών στη σχολή που βρίσκεσαι, χωρίς να σκέφτεσαι τις άλλες πιθανότητες. Προσπάθησε να προσαρμοστείς στη φοιτητική κοινότητα και να κρίνεις αντικειμενικά αν σε ενδιαφέρουν οι σπουδές Βιολογίας. Στο τέλος του τετραμήνου ή του έτους ξανασκέφτεσαι τις επιλογές σου. Αν μετά το τετράμηνο αποφασίσεις να ξαναδώσεις, θα πιεστείς περισσότερο στο διάβασμα. Αν αποφασίσεις να δώσεις στον εαυτό σου το περιθώριο δοκιμής ενός ολόκληρου του ακαδημαϊκού έτους και τελικά αποφασίσεις να ξαναδώσεις το επόμενο καλοκαίρι, θα είσαι πιο άνετη αλλά θα έχεις χάσει 2 χρονιές. Βέβαια στην ηλικία σου 1-2 χρόνια δεν είναι ποτέ χαμένα γιατί βοηθούν στη συνειδητοποίηση και ωρίμανση. Πρέπει όλα τα παιδιά της ηλικίας σου (και οι γονείς τους) να συνειδητοποιήσουν πως επιτρέπεται κάποιος χρόνος για δοκιμές προκειμένου να γίνουν επιλογές ζωής, με δεδομένο βέβαια πως αυτό δεν αποτελεί κάλυψη για αδιαφορία ή τεμπελιά.  
Κατερίνα