Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

To savoir vivre των σχέσεων για μια κοπέλα

Από καιρό γίνεται ένα φλερτ στο facebook με έναν 35 ετών που έχω συναντήσει μόνο μια φορά σε παρέα και μου αρέσει.

Σήμερα ένιωσα ακόμη περισσότερο την ανάγκη να κάνω κάτι και να διεκδικήσω αυτό που θέλω, γιατί ένας που με φλέρταρε αλλά μετά σταμάτησε (δεν ξέρω γιατί, δεν βλεπόμασταν και πολύ), τα έφτιαξε με άλλη μετά από κάτι μήνες Ακόμη και ένας άλλος το ίδιο. Γι' αυτό σκέφτομαι ότι πρέπει να πάρω εγώ πρωτοβουλία να αρχίσω μία σχέση.

Δηλαδή αν τα αγόρια δεν σου προτείνουν να βγείτε και δεν σου πουν ότι τους αρέσεις, αυτό σημαίνει ότι δε σε θέλουν και ότι δεν αξίζει να κάνεις τίποτα εσύ; Ποια είναι τα βήματα που ακολουθούνται από εκείνους και πώς πρέπει να αντιδρά η κοπέλα; Υπάρχουν ενδείξεις και κανόνες ή και απαγορεύσεις; Εγώ δεν ασχολούμουν με αυτά γιατί ήμουν κολλημένη στο διάβασμα και κατά τα άλλα αδρανής. Τώρα όμως πάω να χάσω και το διάβασμα αφού δεν έχω όρεξη και γενικά τείνω να μην κάνω πράγματα και απλά να τα σκέφτομαι, η πραγματικότητα πάντα καταλήγει να με αγχώνει.

Οι περιπτώσεις με τους εικοσάχρονους πρέπει να διαχωριστούν ίσως από τη συμπεριφορά από και προς έναν τριανταπεντάχρονο;

Σ.

 

Αρχικά χαίρομαι που βλέπω πως θέλεις να λάβεις ενεργό ρόλο στις σχέσεις και να διεκδικήσεις τη φυσιολογική ζωή που ταιριάζει σε ένα νέο κορίτσι. Στα προηγούμενα μηνύματά σου φαινόσουν απορροφημένη μόνο από τις σπουδές σου, μην τολμώντας να ξεφύγεις από τις προδιαγραφές που είχες ως κλειστή και μελετηρή μαθήτρια. Αυτό σημαίνει πως η αυτοπεποίθησή σου έχει αρχίσει να βελτιώνεται και θεωρείς την αποχή σου από σχέσεις ως λάθος «στρατηγικής» και όχι ως αποτέλεσμα αδυναμίας να προσελκύσεις έναν άντρα.  Δεν δημοσιεύω ολόκληρο το γράμμα σου, με τις λεπτομέρειες της ηλεκτρονικής σου επαφής με τον τριανταπεντάχρονο, αλλά θα δώσω μερικές βασικές αρχές τις οποίες καλό είναι να ακολουθείς σε όλες σου τις σχέσεις.

·         Ενδείξεις υπάρχουν για το αν ένα αγόρι ενδιαφέρεται για σένα. Σε κοιτά, σε προσεγγίζει, επιδιώκει να μιλήσει μαζί σου. Υπάρχουν βέβαια και οι πιο συγκρατημένοι, που θέλουν να τους κοιτάζεις και να τους πλησιάσεις εσύ για να εκδηλωθούν. Μεγάλη σημασία έχει η δική σου κοινωνική παρουσία. Μια κοπέλα περιποιημένη, χαμογελαστή, ομιλητική και με χιούμορ συγκεντρώνει τα βλέμματα, έτσι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να την προσέξει ένα αγόρι.

·         Αυτό που θέλεις πρέπει να το διεκδικείς αλλά και πρέπει να ξέρεις πού θα σταματήσεις. Πχ. σε είχα συμβουλεύσει να κάνεις αίτημα φιλίας στο facebook στον άντρα που σε ενδιαφέρει. Από αυτά που μου αναφέρεις για την επικοινωνία σας βλέπω πως υπάρχει ένα φλερτάκι, αλλά δεν το προχωρεί σε προσωπική επικοινωνία και συνάντηση. Ίσως σκέφτεται την απόσταση, ίσως τη διαφορά ηλικίας… Δεν θα έλεγα να του προτείνεις άμεσα προσωπική συνάντηση, αλλά να τον καλέσεις ίσως σε μια συναυλία, γιορτή ή κάποια άλλη εκδήλωση που θα είσαι με φίλους σου, αν ήθελε να έρθει κι αυτός. Αν δεχτεί, εκεί θα συναντηθείτε και μπορεί να δείξει τις προθέσεις του. Αν δεν δεχτεί, μην κάνεις άλλη κίνηση. Αν θέλει, ας κάνει εκείνος αργότερα (και εύχομαι να μη σε βρει διαθέσιμη!).

·         Μια κοπέλα μπορεί θαυμάσια να προσεγγίσει ένα αγόρι που της αρέσει χωρίς να γίνει φορτική.  Σε μια νεανική παρέα ή στη σχολή εύκολα πλησιάζεις κάποιον και του πιάνεις κουβέντα. Αν δεις ενδιαφέρον, συνεχίζεις. Αν δεν δεις άμεσα, η πρώτη επαφή έχει γίνει, είστε πλέον γνωστοί, μπορείτε να μιλάτε άνετα και κάτι μπορεί να προκύψει στο μέλλον. Μπορείς επίσης να δεις αν έχεις γνωστούς από την παρέα του, που θα σου χρησιμεύσουν ως «γέφυρα». Αντί για άμεσο ραντεβού μπορείς να πεις σε ένα αγόρι πως θα πάς σε μια εκδήλωση ή πως είσαι καλεσμένη σε ένα πάρτι και να του ζητήσεις να σε συνοδεύσει αν θέλει. Αν δεν δεχτεί, δεν ξαναρίχνεις «μπαλιά». Έχεις δείξει τις προθέσεις σου και είναι σειρά του να κάνει εκείνος επόμενη κίνηση, αν ενδιαφέρεται.

·         Υπάρχει πιθανότητα να προτείνεις κάτι σε ένα αγόρι κι εκείνος πραγματικά να μη μπορεί να έρθει τη συγκεκριμένη μέρα. Εκεί θα κρίνεις την αντίδρασή του. Είναι άλλο να πει «έχω κανονίσει» ή «τώρα δεν μπορώ, κανονίζουμε μια άλλη φορά» και άλλο να πει «πόσο λυπάμαι που έχω σήμερα έχω την τάδε υποχρέωση, θέλεις να πάμε αύριο;» ή «σήμερα είμαι καλεσμένος στο…, δεν έρχεσαι κι εσύ;» Αν πει το πρώτο, τον ξεχνάμε, ενώ αν πει το δεύτερο δείχνει σαφώς ενδιαφέρον. Και για σένα ισχύει το αντίστοιχο. Αν κάποιο αγόρι που σου αρέσει σου προτείνει κάτι και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορείς, δίνεις μια απάντηση σαν τη δεύτερη.

·         Τα νέα παιδιά είναι συνήθως πιο αυθόρμητα, εύκολα ενθουσιάζονται με μια κοπέλα και εξίσου εύκολα μπορεί να τους περάσει. Οι πιο μεγάλοι είτε σκέφτονται πιο λογικά και δεν ξεκινούν αταίριαστες σχέσεις είτε ξεκινούν συνειδητοποιημένοι πως κάποιο διάστημα θα περάσουν καλά αλλά δεν θα υπάρχει συνέχεια. Σε καμία περίπτωση δεν εξαιρώ την πιθανότητα πραγματικού έρωτα, αλλά καλό είναι στην αρχή να μην επενδύεις, όσο ενθουσιώδης κι αν είναι ο άλλος. Ο τρόπος που ένα άτομο προσεγγίζει ερωτικά εξαρτάται από την προσωπικότητά του. Άλλοι είναι πιο άμεσοι (πχ. θα σε φιλήσει ερωτικά 10 λεπτά μετά την πρώτη σας γνωριμία και θα θέλει να προχωρήσει στο σεξ στο πρώτο ραντεβού), άλλοι προχωρούν σταδιακά. Το θέμα είναι ποιος τρόπος ταιριάζει σε σένα και θα τον δεχόσουν ευχάριστα. Πχ. άλλες κοπέλες ενοχλούνται με την πολύ άμεση προσέγγιση και άλλες ενθουσιάζονται γιατί τη θεωρούν ένδειξη ενθουσιασμού και έρωτα.

·         Πολύ σπουδαιότερο ρόλο από στρατηγικές συμπεριφοράς έχει η ουσία της προσωπικότητάς σου. Ποια είσαι; Τι θέλεις; Ποια είναι τα παιδικά-εφηβικά προβλήματα και πρότυπα που επηρεάζουν τη συμπεριφορά σου; Γιατί δεν έχεις την αυτοπεποίθηση που σου αρμόζει; Γιατί επιλέγεις μια κλειστή ζωή; Όπως σου έχω προτείνει και σε προηγούμενες επικοινωνίες, ψάξε για συμβουλευτικές υπηρεσίες στην πόλη που σπουδάζεις, ίσως και στο πλαίσιο του πανεπιστημίου σου (ομάδες αυτογνωσίας) και ξεκίνησε δουλειά προσωπικής ανάπτυξης. Όσο θα εξελίσσεσαι ως άτομο τόσο θα διευκολύνονται οι κάθε είδους σχέσεις σου. Οι άλλοι προσλαμβάνουν αυτό που εκπέμπουμε και αντιδρούν ανάλογα.  

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Έφυγε χωρίς εξήγηση

Είμαι 35 χρονών και πριν 3 μήνες γνώρισα τον Α, 37 χρονών. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και αμέσως ξεκινήσαμε μία όμορφη σχέση χωρίς εξάρσεις και μεγάλα λόγια γιατί και οι δύο προερχόμασταν από σχέσεις που είχαμε απογοητευτεί αρκετά και θέλαμε να πάμε αργά και σταθερά. Περνάγαμε όμορφα, υπήρχε πάθος και νιώθαμε γεμάτοι με ό,τι και αν κάναμε.

Στις 2 βδομάδες περίπου μία μέρα μου είπε ότι θέλει να μιλήσουμε, βρεθήκαμε και μου είπε ότι είχε κάνει τα χαρτιά του να επιστρέψει πίσω στο χωριό του, και η μετάθεσή εγκρίθηκε. Του είπα να το ζήσουμε όσο καιρό έχουμε και φεύγοντας βλέπουμε. Προσπάθησα να μην πιεστεί για αποφάσεις. Χάρηκε με αυτά που του είπα δηλώνοντας μου ότι είναι πολύ ενθουσιασμένος μαζί μου και ότι πάνω απ’ όλα με σέβεται και με θαυμάζει. Η σχέση συνεχίστηκε καλά, έφυγε για διακοπές στο χωριό του και πάλι ήμασταν πολύ καλά, εκτός από τις τελευταίες 4 μέρες που έγινε απόμακρος.

Τη μέρα που γύρισε βρεθήκαμε, με υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό. Την πρώτη ώρα ήμασταν μία χαρά μετά μου είπε ότι σκέφτηκε και τη φοβάται την απόσταση και δεν μπορεί όσο και αν θέλει να κρατήσει σχέση εξ αποστάσεως. Θύμωσα με αυτό που μου είπε, φώναξα και του είπα κάποια παράπονα (ίσως ασήμαντα) εξακολουθώντας να του λέω να μη σκέφτεται το μετά...βλέπουμε. Στεναχωρήθηκε πραγματικά, ήταν φανερό, και μάλιστα μου είπε ότι όλα είναι μπερδεμένα στο μυαλό του και δεν ξέρει τι του γίνετε. Αποχωριστήκαμε με βαρύ κλίμα και την άλλη μέρα που μιλήσαμε δεν ακουγόταν καλά μου είπε ότι θα σκεφτεί όσα του είπα αλλά φοβόταν ότι αν κρατήσουμε τη σχέση μέχρι να φύγει θα ήταν σαν να με εκμεταλλεύεται. Του εξήγησα ότι είμαι αρκετά μεγάλη και ξέρω να προστατεύω τον εαυτό μου. Είπαμε καληνύχτα και το κλείσαμε.

Έχει περάσει ένας μήνας δεν επικοινώνησε ποτέ ξανά μαζί μου, του έστειλα κάποια μηνύματα, δεν απάντησε. Απορώ...είναι ξεκάθαρο ότι αποφάσισε να χωρίσουμε, γιατί όμως δεν το είπε, απλά και ξεκάθαρα; Δεν ήμασταν και χρόνια μαζί για να είναι τόσο δύσκολο. Νιώθω άσχημα με αυτήν την ιστορία γιατί ένιωσα ότι δεν άξιζα ούτε μία απάντηση.

Γ.

 

Εσύ φυσικά άξιζες μια απάντηση, αλλά εκείνος δεν είχε την εντιμότητα να σου τη δώσει.

Είναι φανερό πως πρόκειται για έναν ακόμη… εξαφανισμένο. Πιστεύω πως οι σχέσεις μπορούν να διατηρηθούν από μακριά, αν και τα δυο άτομα το επιθυμούν. Αν στην πορεία κουραστούν, τότε μπορούν να χωρίσουν. Η μετοίκηση πιστεύω πως ήταν απλώς η δικαιολογία. Να μερικοί πιθανοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να ήθελε να χωρίσετε:

·         Απλώς βαρέθηκε. Τόσο κράτησε το ενδιαφέρον του για σένα και η σχέση ούτως ή άλλως θα διαλυόταν σύντομα. Τώρα διαλύθηκε ακόμη συντομότερα. Αυτό δεν σημαίνει κάτι για τη δική σου αξία, απλώς δεν διατηρούνται όλες οι σχέσεις, ούτε ανταποκρίνονται όλοι στο ενδιαφέρον και στη σταθερότητά μας…

·         Η μετοίκηση στο χωριό του συνοδεύεται από έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, στον οποίο εσύ δεν χωράς. Αν πρόκειται να μείνει με τους δικούς του, αυτό δυσκολεύει τις πιθανές επισκέψεις σου. Θα έπρεπε να κοινοποιήσει τη σχέση στην οικογένειά του και στο στενό περιβάλλον του χωριού, πράγμα που σημαίνει κάποια «επισημοποίηση», αλλά αυτός δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο.

·         Απλώς βρήκε άλλη στις διακοπές, πιθανότατα στο χωριό, και θέλει να ασχοληθεί με την περίπτωση αυτή.

Δηλώσεις του τύπου «φοβάμαι μήπως σε εκμεταλλευτώ», «είμαι μπερδεμένος» και τα παρόμοια, συνήθως δεν αξίζει να τις πιστεύουμε. Όλοι ξέρουν πως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και δεν χρειάζεται προστάτη. Όσο για το μπέρδεμα, θα μπορούσε να ζητήσει χρόνο να ξεκαθαρίσει με τον εαυτό του τις επιθυμίες του.

Γιατί δεν σου είπε ευθέως πως θέλει να χωρίσετε και απλώς εξαφανίστηκε; Υπάρχουν άνθρωποι ανεύθυνοι και ευθυνόφοβοι, που προκειμένου να αποφύγουν τις πιθανές διενέξεις, επιχειρηματολογίες, κατηγορίες, παράπονα κτλ, προτιμούν να… την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Η στάση σου όπως την περιγράφεις δεν δίνει βέβαια δικαιολογία να φοβάται κάποιος πιεστικές συμπεριφορές εκ μέρους σου. Προφανώς ο κύριος ανήκει στη συνομοταξία των εξαφανισμένων, όπως τους έχουμε περιγράψει σε άλλες αναρτήσεις.

Ερχόμαστε σε σένα τώρα. Το πρώτο διάστημα μιας σχέσης είναι πάντα ανιχνευτικό. Καλό είναι να μην επενδύουμε και να περιμένουμε να αποδείξουν οι καταστάσεις την ποιότητα της σχέσης. Αφού περνούσατε καλά, σωστά πρότεινες να συνεχίσετε από μακριά και να δείτε πώς θα πάνε τα πράγματα. Αφού όμως δεν είδες ανταπόκριση και άρχισε τα μπερδέματα και τα περί δήθεν εκμετάλλευσης, δεν έπρεπε να επιμείνεις άλλο. Αν ο άλλος δεν είναι εξίσου ενθουσιώδης μαζί μας για μια νέα ρύθμιση, κάνουμε πίσω, του αφήνουμε πρωτοβουλία για κάποιο διάστημα και μετά τον ξεγράφουμε. Δεν αξίζει να ζορίζουμε κανέναν… Ευτυχώς στην περίπτωσή σου η σχέση ήταν σύντομη και θα την ξεπεράσεις γρήγορα.

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

O σύζυγος είναι χρήστης ουσιών


Είμαι 32 ετών παντρεμένη, με ένα μωράκι 1,5 ετών που λατρεύω. Γνώρισα τον άντρα μου (τώρα είναι 37 ετών) όταν ήμουν 19 ετών και ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση. Δεν πρέπει να παραλείψω ότι ειδικά η αρχή της σχέσης μας ήταν πραγματικά ένα όνειρο και για τους δύο μας (ο σύζυγός μου μόλις λίγους μήνες πριν είχε χάσει τη μητέρα του).

Από την αρχή της σχέσης μας μου έγινε γνωστό από το σύζυγό μου ότι καπνίζει χασίς, την περιστασιακή χρήση του οποίου δε θεωρούσα τότε πρόβλημα μιας και είχα κι άλλα άτομα στο περιβάλλον μου που δοκίμαζαν σε εκείνη την ηλικία. Την περίοδο εκείνη εγώ κάπνιζα (εδώ και 7 χρόνια ούτε καπνίζω) και είχα δοκιμάσει χασίς, κάτι το οποίο γρήγορα κατάλαβα ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι σε υγιή άτομα και δε συνέχισα τη χρήση του. Σε αντίθεση ο σύζυγός μου έκανε χρήση σε καθημερινή βάση και παλαιότερα είχε δοκιμάσει και άλλα είδη ναρκωτικών με τους φίλους του. Η κατάσταση αυτή μας έφερνε πάντα αντίθετους και ήταν η μοναδική αιτία των τσακωμών μας. Παρόλα ταύτα πάντα κάτι γινόταν και ξεπερνούσαμε αυτή τη διαφορετικότητα, με αποτέλεσμα να παντρευτούμε και να δημιουργήσουμε οικογένεια με μεγάλη χαρά και των δύο μας. Βέβαια την περίοδο πριν το γάμο, λόγω του ότι τον πίεζα να κόψει την καθημερινή χρήση του χασίς, με άφηνε να πιστεύω ότι θα το κόψει, κάτι που φυσικά δε συνέβη. Το ίδιο γινόταν και κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης μου. Πάντως κανείς από τις οικογένειές μας δεν έχει καταλάβει ότι κάνει χρήση. Έχει τη δουλεία του, την οικογένειά του και όλα φαίνονται μια χαρά. Άσε που με φροντίζει ιδιαίτερα όταν είμαστε με άλλους.

Το τελευταίο μήνα μετά από έναν τσακωμό μας του είπα ότι πλέον δε θέλω να ξέρω ότι κάνει χρήση διότι δε μπορώ πλέον να προσπαθώ να τον κάνει να καταλάβει ότι αυτή η κατάσταση δεν έχει να του προσφέρει τίποτα, ιδιαίτερα τώρα που έχουμε το μωρό και πρέπει να είναι σε εγρήγορση και αποτελεσματικότερος όσο ποτέ. Κουράστηκα πια να προσπαθώ να τον βοηθήσω (έχω και την μητέρα μου άρρωστη). Η αλήθεια είναι ότι θέλω να ξέρω αλλά δεν έχω χρόνο να σπαταλάω γι’ αυτό. Σκέφτηκα να το πω και στον πατέρα του αλλά δεν ξέρω αν θα μου συγχωρέσει το ότι πρόδωσα το μυστικό του και δε θέλω να χαλάσω την οικογένειά μου.

Τι θα μπορούσα να κάνω για να κόψει την κακιά αυτή συνήθεια που δε ξέρω που θα οδηγήσει την οικογένειά μας; Μήπως δεν υπάρχει ελπίδα καμιά; Αυτός λέει απλά ότι μπορεί να το κόψει αλλά δε θέλει γιατί του αρέσει. Πώς πρέπει να τον προσεγγίσω;


Π.

 

Δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που εσύ ή κάποιος άλλος μπορείτε να κάνετε για το σύζυγό σου. Η χρήση ουσιών αποτελεί μια προσωπική κατάσταση την οποία μόνο το ίδιο το άτομο πρέπει να κάνει συνειδητή προσπάθεια να τη λύσει. Η καλή σύντροφος και οι καλοί φίλοι μπορεί να βοηθήσουν στην προσπάθεια αυτή με τη συναισθηματική στήριξη και τη διαμόρφωση ήρεμης και ευχάριστης ζωής γύρω του, αλλά είναι μόνο επικουρικοί. Μόνος ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος πρέπει να κάνει τον προσωπικό του αγώνα και για να μπει σε τέτοιο δύσκολο δρόμο πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος για την απόφασή του και να μπορεί να τη στηρίξει ιδεολογικά.

Πολλοί νέοι δοκιμάζουν ουσίες ως μέρος των νεανικών τους πειραματισμών. Κάποιοι από αυτούς αντιλαμβάνονται τη ματαιότητα, την εκμετάλλευση και την εξάρτηση της όλης ιστορίας και το σταματούν. Αυτή είναι η δική σου περίπτωση. Ο σύζυγός σου όμως είναι από αυτούς που το συνέχισαν και έκαναν τη χρήση κατάσταση στη ζωή τους. Κάποιος που δεν χρησιμοποιεί ουσίες μπορεί να έχει μια σχέση με κάποιον που χρησιμοποιεί, αλλά ο γάμος και η οικογένεια είναι πολύ διαφορετικά πράγματα. Κακώς δέχτηκες να παντρευτείτε και να κάνετε παιδί χωρίς να είσαι σίγουρη πως διέκοψε. Καταλαβαίνω βέβαια πως το νεαρό της ηλικίας δεν σου επέτρεπε να δεις καθαρά, γι’ αυτό θα τονίσω άλλη μια φορά πόσο κακό είναι να παντρεύονται οι κοπέλες μικρές και χωρίς προηγούμενες εμπειρίες σχέσεων και γενικά ζωής… Ναι μεν, γίνονταν τσακωμοί και υποσχέσεις, αλλά όπως βλέπεις δεν έφεραν αποτέλεσμα. Το θέμα είναι τι κάνεις τώρα.

Πρώτα-πρώτα τι χρήση κάνει, ποιας ουσίας, πόσο συχνά, με ποιον τρόπο και τι συνέπειες έχει η χρήση στη ζωή του; Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ευκαιριακή χρήση χασίς πχ. μια φορά την εβδομάδα μόνοι τους ή με κάποιο φίλο και όλη η υπόλοιπη ζωή τους είναι φυσιολογική. Άλλοι πάλι κάνουν καθημερινή χρήση διαφόρων ουσιών, δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτές, περιορίζονται σε παρέες με την ίδια εξάρτηση, ξοδεύουν πολλά χρήματα για τις ουσίες, η προσωπικότητά τους (και σταδιακά η υγεία τους) αλλοιώνεται εξαιτίας της χρήσης. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, η χρήση ουσιών δείχνει μια αδύναμη, εξαρτητική και συχνά αναξιόπιστη προσωπικότητα, αλλά οι δυο καταστάσεις είναι πολύ διαφορετικές. Οι πρώτοι ζουν μια αρκετά «κανονική» ζωή που δεν επηρεάζει σημαντικά τους οικείους τους, ενώ οι δεύτεροι δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στο περιβάλλον τους. Ο άντρας σου σε ποια κατηγορία ανήκει;

Προσωπικά δεν θα δεχόμουν κάποιον για σύντροφο ζωής ούτε ακόμη κι αν ανήκε στην πρώτη περίπτωση, γιατί δεν θα τον εκτιμούσα αρκετά ως προσωπικότητα. Υπάρχουν όμως γυναίκες που κάποιον της πρώτης περίπτωσης θα τον δέχονταν, ενώ θα απέρριπταν μόνο κάποιον της δεύτερης περίπτωσης. Εσύ σε ποια κατηγορία ανήκεις; Διαφωνείς απλώς ιδεολογικά ή ζεις δύσκολα με τον άντρα σου;

Δεν πιστεύω πως πρέπει να κοινοποιήσεις το θέμα στην οικογένειά του. Δεν νομίζω πως μπορούν να βοηθήσουν και εξάλλου είναι σαν να προδίδεις τον άντρα σου. Μην ξεχνάς πως μετά από τόσα χρόνια σχέσης και γάμου, στα οποία το κράτησες μυστικό, τώρα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν οι συσχετισμοί, δηλ. να είσαι τώρα εσύ και ο πεθερός σου στην ίδια πλευρά, αντίθετη προς τον άντρα σου.

Ο άντρας σου φαίνεται πως είναι ιδεολογικά υπέρ των ουσιών και της προσωπικής του ευχαρίστησης. Όσο για το επιχείρημα «μπορώ να κόψω αλλά δε θέλω», είναι κλασικό σχεδόν σε όλους τους εθισμένους και δεν ισχύει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του πεις ακόμη μια φορά πόσο σε ενοχλεί η κατάσταση και πως θα είσαι κοντά του αν αποφασίσει σοβαρά να κόψει (εννοείται με τη βοήθεια ειδικών επιστημόνων ή ιδρυμάτων). Αν όχι, αποφάσισε τι θα κάνεις: ή θα το αποδεχτείς ή θα φύγεις. Μην αρκεστείς σε υποσχέσεις, αλλά ζήτησέ του να ενταχτεί σε σοβαρή διαδικασία απεξάρτησης. Και αν πεις πως θα φύγεις, ή φύγε πραγματικά ή μην το λες καθόλου.

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Απώλεια και νευρική ανορεξία

Ημουν για 4,5 χρονια μ'εναν τυπο που αγαπουσα πολυ. Ημαστε και οι δυο πολυ ερωτευμενοι αλλα η σχεση μας ειχε πολλα προβληματα. Ηταν ενας ανθρωπος ικανος για την πιο ακραια θετικη και την πιο ακραια αρνητικη συμπεριφορα ταυτοχρονα! Αυτες οι μεταβολες ηταν πολυ συχνες κι εντονες. Οσες φορες προσπαθησα να φυγω κινησε γη και ουρανο για να με φερει πισω, προσπαθησα να δωσω ευκαιρια και λιγες μερες αργοτερα εκανε παλι λαθη! Διαφορετικα λάθη καθε φορα, δεν επαναλαμβανοταν, αλλα ολα αυτα μου ειχαν στερησει την ηρεμια μου με αποτελεσμα να αντιδρω κι εγω υπερβολικα πολλες φορες. Εφυγα οριστικα πριν 1,5 χρονο. Οσες σχεσεις κι αν προσπαθησα να κανω, δεν ειχαν επιτυχια γιατι τιποτα δε συγκρινοταν με το πως ενιωθα οταν ημουν με τον πρωην στις καλες μας περιοδους.
Εξαφανίστηκα εντελως ολο αυτο το διαστημα, παρολο που ο πρωην μου προσπαθουσε με λογια και πραξεις να μου δειξει οτι αλλαξε. Δεν τον πιστευα ομως αυτη τη φορα.


Μεχρι που πριν κανα μηνα αποφασισα οτι πλεον τον ξερω και μπορω να χειριστω καλυτερα καποιες καταστασεις μαζι του, να μην αντιδρω τοσο εντονα, μετρησα ολα τα λαθη που ειχα κανει κι εγω και δεχτηκα να το ξαναπροσπαθησουμε.
Το ιδιο δευτερολεπτο που του ειπα ναι, μου τα γυρισε χωρις καμα σαφη εξηγηση. Τη μια φοβοταν να το ξαναπροσπαθησουμε γιατι σε περιπτωση αποτυχιας δεν αντεχει να ξαναπερασει τετοιο χωρισμο, την αλλη δεν ειναι ακομα ετοιμος γιατι σε περιπτωση που θα ειναι μαζι μου θελει να ειναι για παντα, την αλλη γιατι δε νιωθει απολυτως τιποτα για μενα πλεον και δε θελει σε καμια περιπτωση να διακινδυνευσει τη σχεση που εχει τωρα.

Ολη αυτη η συμπεριφορα του με διελυσε. Ένα μηνα τωρα δεν μπορω να ειμαι συνεπης στις υποχρεωσεις μου, δεν κοιμαμαι, και το χειροτερο επαθα νευρικη ανορεξια. Εχω ηδη κανονισει ραντεβου με επαγγελματια μεσα στην εβδομαδα.
Δεν ξερω γιατι αλλα εγω αυτον τον ανθρωπο τον αγαπαω παρα πολυ απο τοτε που τον γνωρισα μεχρι τωρα και ειμαι διατεθειμενη να κανω ο,τιδηποτε μπορω προκειμενου να πετυχει η ιστορια μεταξυ μας. Δυστυχως ομως πλεον μ’ εχει απορριψει εντελως. Αν ειχα φυγει τοτε επειδη τον βαρεθηκα ή βρηκα αλλον, θα ελεγα οκ, εχει δικιο να μη θελει επιστροφη. Ξερει ομως οτι εφυγα γιατι οι συνεχεις μεταβολες στη συμπεριφορα του με ειχαν εξανλησει. Και τωρα απο εκει που με λογια και κυριως πραξεις εκανε τα παντα για να με γυρισει, απ' τη στιγμη που του ειπα οκ προχωραμε μαζι, δε με θελει.
Θα εκτιμουσα πολυ αν μου λεγατε κι εσεις τη γνωμη σας.

Α.

 

Ο σύντροφός σου είναι ένα άτομο που χαρακτηρίζεται από έντονες εναλλαγές συμπεριφοράς και μεταπτώσεις. Αυτό φάνηκε στη διάρκεια της σχέσης σας και νομίζω πως αποτέλεσε και βασική αιτία χωρισμού. Σίγουρα έκανες κι εσύ τα λάθη σου στη σχέση σας και το μεγαλύτερο νομίζω πως ήταν αρχικά η επιλογή ενός τέτοιου ασυνεπούς ανθρώπου και στη συνέχεια η ευπιστία σου πως κάθε φορά ο άνθρωπος άλλαξε και βελτιώθηκε. Ή η λογική «με την αγάπη μου θα τον αλλάξω».

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στα βασικά τους χαρακτηριστικά με σκοπό να διατηρήσουν μια σχέση. Αλλάζουν μόνο μετά από δική τους συνειδητή απόφαση και για δικούς τους λόγους, ως αποτέλεσμα εμπειριών ζωής ή/και ψυχοθεραπείας. Η διαδικασία αυτή παίρνει συνήθως χρόνια. Για το λόγο αυτό, καλό είναι να μην περιμένουμε ριζικές αλλαγές του συντρόφου μας μετά από ένα διάστημα χωρισμού. Απλώς, μετά το χωρισμό λειτουργεί το συναίσθημα, η νοσταλγία και η συνήθεια, που μπορεί να μας κάνουν να ξανασμίξουμε. Ουσιαστικές αλλαγές όμως δεν έχουν προλάβει να γίνουν και τα ίδια προβλήματα ξαναεμφανίζονται σε μικρό χρονικό διάστημα.

Όταν λοιπόν αποφάσισες να ξαναδοκιμάσεις μαζί του, ήξερες πως πρόκειται για ένα ευμετάβλητο και αναξιόπιστο άτομο. Αυτό αποδείχτηκε τελικά από τη στάση του όταν δέχτηκες να ξαναδοκιμάσετε. Οι δικαιολογίες που χρησιμοποίησε δείχνουν ότι δεν είχε πραγματική διάθεση για κάτι τέτοιο, αλλά απλώς ήθελε να ικανοποιήσει τον εγωισμό του πως σε ξανακέρδισε. Ή ακόμη πως κάποιες στιγμές ήθελε από μια παρόρμηση αν είναι μαζί σου και την άλλη το αναιρούσε, πάλι από μια παρόρμηση.

Το θέμα μου είναι η δική σου στάση στην όλη ιστορία. Επί 4,5 χρόνια ανέχτηκες ένα άτομο με τεράστιες μεταπτώσεις, όταν χώρισες δεν μπόρεσες στην ουσία να αποκολληθείς απ’ αυτόν, προσπάθησες και ξαναδοκιμάσεις με το άτομο αυτό που γνώριζες πώς αντιδρά, και όταν σε απέρριψε πληγώθηκες τόσο που πας να καταστρέψεις τον εαυτό σου. Η στάση σου αυτή δείχνει κακές επιλογές, εξαρτητικές και αυτοκαταστροφικές τάσεις και κυρίως χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Η νευρική ανορεξία εμφανίζεται κυρίως σε ευαίσθητα και τελειομανή άτομα τα οποία επειδή δεν μπορούν να «ελέγξουν» τη ζωή τους προσπαθούν να ελέγξουν το σώμα τους σε υπέρτατο βαθμό. Είναι εξάλλου πολύ πιθανό η νευρική ανορεξία να ακολουθήσει μια σημαντική απώλεια στη ζωή του ατόμου. Η περίπτωσή σου χρειάζεται γενική ψυχοθεραπεία με κάποιον καλό επαγγελματία. Αν έχεις ήδη κλείσει ραντεβού με κάποιον ψυχολόγο, έκανες πολύ καλά. Αν όμως θέλεις να αντιμετωπίσεις μόνο τη νευρική ανορεξία και έκλεισες με διαιτολόγο, αυτό δυστυχώς δεν θα φέρει αποτέλεσμα, γιατί η νευρική ανορεξία είναι σύμπτωμα, ενώ εδώ χρειάζεται να αντιμετωπιστούν τα αίτια.

 

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Υιοθεσία


Ειμαι 30 ετων και ο συντροφος μου 29. Γνωριζομαστε απο παιδια, αλλα τους τελευταιους 4 μηνες ειμαστε ζευγαρι. Ειμαστε απο το ιδιο χωριο.
Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ολη η κλειστη κοινωνια του χωριου γνωριζε οτι ο Α ειναι υιοθετημενος. Ημουν τοσο σιγουρη οτι το ξερει και ο ιδιος....Αλλα απ’ ο,τι φαινεται εκανα λαθος. Σε γενικες συζητησεις παλαιοτερα προσπαθουσα διακριτικα να μαθω αν το ξερει αλλα κατι δεν μου κολλουσε. Θεωρησα οτι επειδη ειναι κατι πολυ προσωπικο ισως θελει χρονο μαζι μου για να ανοιχτει.
Με προβληματιζει το θεμα γιατι περνουσε ο καιρος και ο Α μου ειχε πει πως ο,τι ηταν σημαντικο για τη ζωη του μου το εχει πει.

Σημερα το βραδυ σε μια κουβεντα για ανωνυμα τηλεφωνηματα μου ειπε χαριτολογωντας. Πριν 2-3 χρονια με επαιρνε μια κυρια και μου ελεγε: ''Εισαι υιοθετημενος!'' και το εκλεινε.
Τι να κανω; Διαβασα πολυ. Ξερω οτι δεν πρεπει να το μαθει απο μενα, ουτε απο κανεναν τριτο. Πρεπει να το μαθει απο τους γονείς που τον μεγάλωσαν.
Αλλα απ ο,τι φαινεται δεν εχουν σκοπο... Ειναι σε μεγαλη ηλικια πια, θα επρεπε να του το εχουν πει, θα καταρρευσει ο κοσμος του τωρα.

Δεν μπορω να μεινω ετσι όμως, ειναι αδικο να του κρυβουν κατι τετοιο, εχει δικαιωμα να μαθει! Πώς να το χειριστω ομως που οι γονεις του δεν ξερουν καν για τη σχεση μας, την κραταμε κρυφη λογω κλειστης κοινωνιας.
Ε.


 

Και βέβαια ο Α έχει δικαίωμα να μάθει την αλήθεια και είναι μεγάλο λάθος των γονέων του που δεν του το έχουν πει. Ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να το μάθει από κάποιον συγχωριανό από αμέλεια ή/και από κακόβουλη διάθεση.

Μια λύση θα ήταν να μιλήσεις εσύ στους γονείς του τώρα, ως παιδική φίλη. Άλλη επιλογή είναι να το κάνεις όταν εκείνοι μάθουν για τη σχέση σας και την αποδεχτούν. Στις περιπτώσεις αυτές μην είσαι σίγουρη πως θα του το πουν με τις αντιλήψεις και την ηλικία που έχουν, και μάλλον θα γίνεις άδικα η «κακιά».

Μια άλλη λύση είναι να μιλήσεις σε κάποιον συγγενή ή φίλο των γονέων του, ο οποίος έχει επιρροή πάνω τους ή ίσως σε κάποιο άτομο που όλοι σέβονται στο χωριό, να του εκθέσεις την κατάσταση και εκείνος  να τους μιλήσει και να τους πείσει να αποκαλύψουν την αλήθεια.

Οι γονείς πιστεύουν πως το μυστικό τους είναι ασφαλές, αλλά το παράδειγμα του τηλεφωνήματος αποτελεί πολύ καλό επιχείρημα σε κάθε περίπτωση.

Αν οι προηγούμενες συμβουλές δεν μπορούν να εφαρμοστούν, θα πρότεινα να περιμένεις. Η γνωριμία σας είναι μακροχρόνια, αλλά η σχέση σας είναι βραχυχρόνια. Αν όλα πάνε καλά και σε 1-2 χρόνια προγραμματίζετε κοινό μέλλον, τότε πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Να μιλήσεις στους γονείς του, να τους πεις πως γνωρίζεις για την υιοθεσία όπως όλοι, και τους παρακαλείς να την αποκαλύψουν γιατί αλλιώς θα το κάνεις εσύ. Δεν μπορείς να ανεχτείς να ξεκινήσεις οικογένεια βασισμένη σε ένα ψέμα, το οποίο κάποια στιγμή θα αποκαλυφτεί από άλλους και ο Α θα ζητήσει το λόγο τόσο από τους γονείς όσο και από σένα. Πιστεύω πως έτσι θα πεισθούν. Αν δεν το κάνουν, τότε πρέπει να το κάνεις εσύ. Προσοχή: όχι τώρα, αλλά αν και όταν η σχέση σας πάει να γίνει γάμος και οικογένεια.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Θύμα υποτίμησης

Θα ηθελα να ζητησω τη γνωμη σας για τη σχεση μου με τον πατερα μου.
Είμαι 32 χρονων μενω ακομα σπιτι του και για την ωρα ειμαι μια ανεργη επιστήμων.



Τις προαλλες ειχαμε μια διαφωνια με τον πατερα μου. ‘Εγινε κατι και μαλωσαμε και ο πατερας μου παντα λεει καποια πραγματα που με ριχνουν σε απογνωση. Μου λεει πως δεν τον σεβομαι, πως βγαζω γλωσσα, πως ειμαι αρρωστη και γενικα πως δεν είμαι ανθρωπος. Μετα απο αυτα εγω καθε φορα εδω και χρονια εχω συνειδητοποιησει πως ο πατερας μου με μισει. Παντα ηταν καταπιεστικος, δεν με αφηνε να βγω, να δω τηλεοραση, να φαω ο,τι θελω, παρα μονο ο,τι πιστευε αυτος οτι είναι σωστο. Ο πατερας μου δε πιστεψε ποτε σε μενα, με θεωρει ενα σκουπιδι και παντα θαυμαζει αλλους ανθρωπους που κατα τη γνωμη μου ειναι εντελως επιφανειακοι.


Σπουδασα κατι που μπορει υποσυνείδητα να μην το ηθελα, απλα να θελω να αποδειξω στον πατερα μου οτι αξιζω. ‘
Oντως, ειμαι μια αριστη επαγγελματιας και με ο,τι καταπιανομαι το κανω καλα. Τρελαινομαι ομως για τις τεχνες και τωρα βλεποντας ολη αυτη την κακια και την ανταγωνιστηκοτητα στο χωρο δουλειας σε καθε εταιρεια που δουλευω, πιστευω πως μαλλον δεν θα έπρεπε να κανω καριερα.

 

Όταν ημουν στα 24 μου, μη εχοντας μαθει τιποτα για τη ζωη μιας και διαβαζα συνεχως, ξεκινησα μια "σχεση" μεσω ιντερνετ με εναν τυπο σε αλλη πολη, ο οποιος εδειχνε σημαδια αυταρχισμου. Επεμενε να παω να τον δω και επειδη εγω φοβομουν προσβαλλοταν και ελεγε πως δεν θα μου ξαναμιλησει. Όταν τελικα πηγα να τον δω ΜΕ ΒΙΑΣΕ και απο τοτε εζησα εναν ακομα χρονο μια κατασταση συνεχούς πιεσης, ελεγχου αυτου του ατομου χωρις ποτε να βρισκω το κουραγιο να τον χωρισω. Τελικα το καταφερα οταν προσπαθησε να μου κανει κακο, ΝΑ ΜΕ ΠΝΙΞΕΙ, μια και ποτε δεν ελεγχε τις κινησεις του. Η μονη μου εγνοια αυτο το χρονο ηταν να μην το μαθουν οι γονεις μου. Το κρατουσα κρυφο αυτό που περνουσα και μονο στο τελος καταφερα να ομολογησω τι ειχε γινει. Ο πατερας μου αντεδρασε πολυ ασχημα για μενα, θεωρησε πως εγω εφταιγα και πως δεν ηθελε να τον κανω ρεζιλι στους γυρω. Παντα νοιαζόταν τι θα πει ο κοσμος...


Εγω εκανα δυο χρονια να επανελθω μια και ημουν σπιτι συνεχεια και απλα φυτοζωουσα. Όταν αρχισα να ξεχναω, και ενω ζητουσα επανειλημμένα να με δει ενας ειδικος, ο πατερας μου αρνιοταν. Θεωρω πως ενω ξεχασα κατα καποιο τροπο οσα εζησα, εμειναν μεσα μου αρκετα χαραγμενα. Τον κατηγορουσα τον πατερα μου γιατι θεωρουσα πως αυτος εφταιγε που εγω συμπεριφερομουν σα θυμα. Έπειτα, οταν επιασα δουλεια ολοι με εκμεταλλευονταν και δεν μπορουσα να αντεπεξελθω.


Τελικα απόχτησα δικές μου εμπειριες απο αντρες μια και αρχισα να βγαινω και να γνωριζω κοσμο. Πληγωνομουν συνεχεια, παθαινα ατυχηματα στην υγεια μου, ωσπου εφτασα στο σημειο να έχω καποιες τασεις αυτοκτονιας και κατεληξα σε ψυχιατρο. Έκανα θεραπεια και μου δοθηκαν χαπια ετσι ωστε ενα χρονο μετα να νιωθω πιο ευτυχισμενη απο ποτε, σιγουρη για μενα και πλεον οτι μονο η οικογενεια μου αξιζει και θα παλευα για αυτο.

Συνειδητοποιω ομως πως σε καθε καβγα που εχουμε με τον πατερα μου, ενω εγω εχω αλλαξει αυτος συνεχιζει να πιστευει πως δεν τον σεβομαι, πως ειμαι αρρωστη και πως δεν κανω ποτε υποχωρησεις. Εκει γινομαι εξαλλη, δεν ξερω πια αν αξιζει να προσπαθω να φτιαξω τη σχεση μας.θεωρω πως παντα θα ποναω με τα λογια του και οσα πιστευει. Το μονο που θελω ειναι να γυρισω πισω το χρονο στην εφηβεια και να διαλεξω εγω το μελλον μου. Τωρα ολα εχουν τελειωσει, γιατι οχι μονο δεν εκανα οσα ηθελα αλλα δεν εφτιαξα και τη σχεση μου με τον πατερα μου.

 

Η σχέση σου με τον πατέρα σου ήταν ανέκαθεν πολύ κακή και εξακολουθεί να είναι και τώρα. Παρ’ όλα αυτά εσύ φαίνεσαι απόλυτα εξαρτημένη από αυτόν. Μένεις μαζί του, έρχεσαι σε απόγνωση όταν μαλώνετε, παίρνεις τα λόγια του τοις μετρητοίς, σπούδασες για να του αποδείξεις την αξία σου, δεν κατέφυγες εγκαίρως σε υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης επειδή δεν το ήθελε εκείνος. Το πατέρα σου δεν μπορείς να τον αλλάξεις. Μπορείς όμως να αλλάξεις τον εαυτό σου και εκεί θα επικεντρωθώ.


Δεν έφτιαξες τη σχέση με τον πατέρα σου, αυτό όμως οφείλεται και στους δυο και όχι μόνο σε σένα. Από την άλλη, κάποιες σχέσεις φτιάχνονται και κάποιες όχι. Αν κατάφερνες να τηρείς μια απομακρυσμένη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στάση από αυτόν, σίγουρα θα ήσουν πιο ήσυχη.

 

Ναι, όταν συνηθίσουμε στην «κακοποίηση», στη συνέχεια την έλκουμε. Αυτό μαζί με την έλλειψη εμπειριών σε έκανε να μπλέξεις με τον άλλον. Περιττό να τονίσω για ακόμη μια φορά πόσο επικίνδυνο είναι να συνδεόμαστε άμεσα με κάποιον που δεν έχουμε ποτέ γνωρίσει κατά πρόσωπο. Ήταν πολύ παρακινδυνευμένο, μια κοπέλα χωρίς εμπειρίες να πάει σε μια ξένη πόλη να φιλοξενηθεί από ένα ιντερνετικό φλερτ. Πιστεύω πως το έκανες ως αντίδραση στην πιεστική ζωή που ζούσες. Πολύ περισσότερο, δεν καταλαβαίνω πώς διατήρησες σχέση ένα χρόνο με έναν άνθρωπο που σε βίασε και σε κακοποιούσε. Αυτό σημαίνει πλήρη απουσία αμυνών και απόλυτη εξάρτηση και πρέπει να επιλυθεί άμεσα με ψυχολογική στήριξη.

Και γιατί να μάθουν οι γονείς για τη σχέση αυτό; Περίμενες πως θα σε βοηθούσαν; Κακώς τους ενημέρωσες και τώρα ο πατέρας σου έχει επιχειρήματα εναντίον σου. Καταλαβαίνω πως ήθελες στήριξη, αλλά καλύτερο ήταν να την πάρεις από φίλους (έχεις άραγε;) και από ψυχολόγο. Αφού δεν επέλυσες τα θέματά σου, στάση του θύματος σε ακολούθησε και στον επαγγελματικό και κοινωνικό χώρο.

Κατέφυγες σε ψυχίατρο, πήρες χάπια, «ετσι ωστε ενα χρονο μετα να νιωθω πιο ευτυχισμενη απο ποτε, σιγουρη για μενα και πλεον οτι μονο η οικογενεια μου αξιζει και θα παλευα για αυτό». Εμένα όμως από τα γραφόμενά σου δε μου φαίνεσαι καθόλου ευτυχισμένη! Εξηγούμαι, για να μη φανεί πως υποτιμώ την ψυχιατρική:

Η ψυχιατρική βοήθεια που δεν συνδυάζεται με ψυχοθεραπεία (από τον ίδιο τον ψυχίατρο, πράγμα σπάνιο, ή από ψυχολόγο) λειτουργεί ως «ασπιρίνη». Τα φάρμακα βελτιώνουν την ψυχική μας κατάσταση για όσο διάστημα τα παίρνουμε, αλλά δεν λύνουν τα προβλήματά μας σε βάθος, οπότε αυτά πάντα καραδοκούν και επανέρχονται. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω ψυχοθεραπείας. Και αν το άτομο βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση, τα χάπια το βοηθούν να ενταχθεί στη διαδικασία αυτή.

Θεωρώ πως χρειάζεσαι άμεσα ψυχοθεραπεία, γιατί η ψυχική σου κατάσταση είναι άσχημη. Φρόντισε να βρεις κάποιον καλό θεραπευτή στην πόλη που μένεις. Επιπλέον, φύγε από το σπίτι σου με οποιοδήποτε κόστος. Είσαι άνεργη, καταλαβαίνω, αλλά αυτό είναι πολύ βασικό θέμα. Δεν έχεις κάποια φίλη να μείνετε μαζί; Δεν μπορείς να φύγεις σε άλλη πόλη για δουλειά; Φρόντισε τον εαυτό σου γιατί κανείς δεν θα το κάνει για λογαριασμό σου.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Το σύνδρομο του σωτήρα και του θύματος



Είμαι 44 χρονών, έχω χωρίσει εδώ και 8 χρόνια και έχω 2 παιδιά. Χώρισα προ καιρού από μια 5ετή σχέση μου στην οποία είχα επενδύσει και είχα δοθεί πλήρως. Ως αποτέλεσμα, πέρασα (και ίσως περνάω ακόμα) μία φάση κατάθλιψης, με αυπνίες, διαρκή κλάματα, αδυναμία και ζαλάδες. Όταν τον γνώρισα, ο Δ ήταν σε μία κατάσταση αξιολύπητη. Ήταν χωρισμένος 8 μήνες, με ένα μικρό παιδί. Τα οικονομικά, τα επαγγελματικά, τα οικογενειακά του ήταν υπό του μηδενός, όμως αυτό δεν με εμπόδισε να αναγνωρίσω πολλά θετικά σ' αυτόν και να μπω σε μία σχέση που μέρα με τη μέρα με απορροφούσε και περισσότερο. Του στάθηκα σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και οικονομικά, τον βοήθησα με όλες μου τις δυνάμεις, πολλές φορές παραμελώντας ακόμα και ανάγκες δικές μου. Σιγά-σιγά, προχωρήσαμε και σε συμβίωση στο σπίτι μου.

Ωστόσο, από νωρίς διέκρινα πολλές μεταπτώσεις στη συμπεριφορά και στην ψυχολογία του. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήθελε να βγαίνουμε έξω, συχνά έπινε πολύ και διαρκώς μου ζητούσε όλο και περισσότερα. Εγώ άρχισα να έχω τάσεις χωρισμού και φυγής, από φόβο και ανασφάλεια. Εκεί άρχισαν οι ακρότητες. Σε κάθε κουβέντα μου για χωρισμό, γινόταν βίαιος (με ξυλοδαρμούς, καταστροφές στο σπίτι, απόπειρες αυτοκτονίας), ή με εκλιπαρούσε με κλάματα. Αυτά με έκαναν όλο και πιο ευάλωτη. Κόλλησα μαζί του, τον πόνεσα, δέθηκα, τον αγάπησα πολύ βαθιά. Επιπλέον, γίναμε και οι δύο ανταγωνιστικοί, κτητικοί, ζηλιάρηδες. Περάσαμε ακόμα και δικαστική αντιδικία, για μια οικονομική εκκρεμότητα μεταξύ μας, αλλά ούτε κι αυτό στάθηκε ικανό να μας κάνει να χωρίσουμε. Αντιθέτως, τον βοήθησα να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό, να σταθεί στα πόδια του, να πάρει τη ζωή στα χέρια του.

Κατέληξα όμως να έχω άσχημη συμπεριφορά, να του μιλάω σκληρά και προσβλητικά (πράγμα τελείως ξένο μέχρι τότε σε μένα), να τον διώχνω από το σπίτι με το χειρότερο τρόπο, να θέλω να τον πονάω και ταυτόχρονα να τον αγαπάω ακόμα πιο πολύ. Πριν από 5 μήνες επέμεινα να κάνει και μετακόμιση (με τεράστιο οικονομικό κόστος και πόνο και για μένα και για εκείνον). Πίστεψα ότι η σχέση αυτή τελείωσε οριστικά και αντιμετώπιζα την απώλεια και την αποτυχία μόνη μου. Εκείνος έκανε όλα όσα ήξερε ότι με ενοχλούσαν, πράγμα που με απομάκρυνε ακόμα πιο πολύ. Παρακολουθούσα τη ζωή του από το...Facebook, όσο κι αν είμαι τελείως αρνητική σε όλα αυτά. Παραδόξως, άρχισε πάλι να επιμένει να είμαστε μαζί (μέχρι και πρόταση γάμου μου έκανε) χωρίς ωστόσο να κρατάει μια σταθερή στάση (τη μία μέρα μου έδινε υποσχέσεις και την ακριβώς επόμενη άλλαζε συμπεριφορά). Μου έδωσε δικαίωμα μέχρι ότι υπάρχει και άλλη κοπέλα στη ζωή του, πιθανά σαν αντίδραση στη δική μου προσπάθεια να βγω με κάποιον. Αποτραβήχτηκα, δεν τον ενόχλησα, πονούσα μόνη μου. Τον έβλεπα να βγαίνει, να διασκεδάζει, με μία αλαζονεία και τον αέρα του επιτυχημένου επαγγελματικά και οικονομικά (όχι ότι δικαιολογείται από την πραγματικότητα βέβαια ακόμα κάτι τέτοιο).

Προχθές με πήρε τηλέφωνο κι ενώ είχα αποφασίσει να μην απαντήσω ποτέ ξανά, δέχτηκα ακόμα και να βρεθούμε σήμερα να μιλήσουμε. Φοβάμαι όμως, πολύ. Ξέρω ότι ή θα μου πει πράγματα που θα με πληγώσουν ή και αν μου πει κάτι καλό, ίσως να μην ισχύει καν την επόμενη μέρα. Με έχει πνίξει το αίσθημα της αδικίας και της προδοσίας. Ζηλεύω κιόλας. Αυτόν τον άνθρωπο τον στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις, του έδωσα τα πάντα, τον έφερα έστω στη θέση που είναι τώρα και αυτό που εισπράττω είναι «έτσι κι αν σου αρέσει». Μαζί του δεν είμαι καλά, το είδα, το βίωσα, αλλά και μακριά του είμαι ακόμα χειρότερα. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω και να το χειριστώ. Έχω χάσει την ισορροπία μου, την ψυχραιμία μου, την αυτοεκτίμησή μου, τη δύναμή μου.

 
Β.

 

Δεν θα σχολιάσω τη στάση του φίλου σου, αλλά τη δική σου. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ’ αυτόν τον κόσμο και σε μας έγκειται να τους επιλέγουμε, να δοκιμάζουμε τη συμβατότητά μας μαζί τους και να φεύγουμε προκειμένου να μην υποφέρουμε. Να προστατεύουμε δηλαδή τον εαυτό μας.

Είναι πολύ κακό να παίρνουμε τον άλλον σε άθλια κατάσταση και μέσα από μια ερωτική σχέση να προσπαθούμε να τον στήσουμε στα πόδια του. Αυτό καθιστά τη σχέση εξ αρχής ανισότιμη και μας κάνει να έχουμε προσδοκίες αγάπης και καλής συμπεριφοράς ως ανταπόδοση, οι οποίες όταν δεν ικανοποιούνται δικαίως αισθανόμαστε θύματα εκμετάλλευσης. Πολλές φορές ακολουθεί ανταγωνιστικότητα και εκδίκηση ως ανταμοιβή για την καλή μας συμπεριφορά, επειδή ο άλλος μας ζήλευε. Οι ερωτικές μας σχέσεις πρέπει να είναι ισότιμες. Είναι πιθανό να επιλέγουμε την ανισοτιμία υποσυνείδητα για να έχουμε «το πάνω χέρι» ή για να «εξαγοράσουμε» την ανάγκη μας για αγάπη. Προσοχή: δεν είπα να μη βοηθήσουμε κάποιο παλιό φίλο ή κάποιο μακροχρόνιο σοβαρό δεσμό όταν εκείνος κάποια φορά βρίσκεται σε ανάγκη.  Άλλο όμως είναι να ξεκινάμε εξ αρχής σοβαρή σχέση με άτομο με τόσα προβλήματα. Πώς σε προσήλκυσε ερωτικά ένα άτομο σε άθλια κατάσταση, όπως την περιγράφεις; Κάποιοι άνθρωποι έχουν το «σύνδρομο του σωτήρα» που δείχνει προσωπικές ανασφάλειες.

Η πρακτική της συμβίωσής σας έδειξε εξ αρχής πως πρόκειται για άτομο με έντονα προσωπικά προβλήματα. Απορώ πώς συνέχισες τη σχέση με τόσες μεταπτώσεις και βιαιότητες, δεδομένου και του ότι έχεις παιδιά που επηρεάζονται από την κατάσταση μέσα στο σπίτι.

Από τη συνέχεια, καταλαβαίνω πως η σχέση αυτή σου έγινε έμμονη ιδέα, γεγονός που δείχνει πως έχεις ως προσωπικότητα εξαρτητικές τάσεις. Και τώρα θα τον συναντήσεις και απ’ ό,τι καταλαβαίνω φοβάσαι μήπως ενδώσεις ξανά σε τέτοια καταστροφική σχέση. Πιστεύω πως η σχέση αυτή είχε το χρόνο να σου δείξει τις δυνατότητές της και δεν είναι να περιμένεις κάτι καλύτερο. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στα βασικά τους συστατικά, παρά μόνο μέσα από ψυχοθεραπεία ή από πολλά χρόνια εμπειριών ζωής. Η γνώμη μου είναι να μείνεις μακριά.

Και μ’ εκείνον είσαι άσχημα και μόνη σου... Άρα το πρόβλημα βρίσκεται σε σένα την ίδια. Προφανώς δεν έχεις συνηθίσει να ζεις μόνη και δεν τα πας καλά με τον εαυτό σου, οπότε ζητάς την ισορροπία και την ευτυχία μέσα από μια «ιδανική» σχέση.  Πιστεύω πως χρειάζεσαι δουλειά με τον εαυτό σου, για να μην κινδυνεύεις πλέον να γίνεις θύμα του καθενός. Μια συνεργασία με ψυχολόγο μπορεί να σε βοηθήσει.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Σχέσεις από απόσταση


Είτε για τη διατήρηση μιας σχέσης είτε για τη δημιουργία της, θεωρώ ότι η απόσταση είναι ανασχετικός παράγοντας. Ειδικά για το δεύτερο. Οπότε ακόμα και αν ήταν όλα τέλεια, πάλι λόγω απόστασης δεν μπορεί να συνεχιστεί κάτι. Λέτε στην αρχή ότι υπάρχει σχέση από απόσταση. Αν μπορείτε να μου πείτε υπό ποιες προϋποθέσεις θα το εκτιμούσα γιατί έχω υιοθετήσει αρνητική άποψη τα τελευταία χρόνια και έχω χάσει και ευκαιρίες σκεπτόμενος ορθολογικά.

Όταν μιλάμε για σχέσεις από απόσταση, καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε για τι είδους σχέσεις πρόκειται, πόση απόσταση, πόσο χρονικό διάστημα και πολλά άλλα. Άλλο είναι το φλερτ και η ευκαιριακή σχέση (γι’ αυτούς που τις επιδιώκουν) και άλλο η πιο σημαντική. Άλλο είναι το Αθήνα-Πάτρα και άλλο το νησάκι του Αιγαίου-εξωτερικό. Η οικονομική κατάσταση, η ηλικία, το επάγγελμα, η διαθεσιμότητα ελεύθερου χρόνου και πολλοί άλλοι παράγοντες συμβάλλουν επίσης. Εξάλλου είναι θέμα ατόμου, πόσο προτίθεται να κουραστεί για μια σχέση που το ενδιαφέρει και να διακινδυνεύσει μεγαλύτερο ποσοστό αποτυχίας της.

Όταν ξεκινάμε μια σχέση, υπάρχουν δυο ενδεχόμενα:

·         Προκαθορίζουμε εξ αρχής πως πρόκειται για μια σχέση όχι πολύ βαθιά και με ημερομηνία λήξης.

·         Ξεκινάμε με διάθεση για κάτι πιο σοβαρό (και κανένας δεν ξέρει αν πραγματικά θα εξελιχτεί έτσι).

Μια σχέση της πρώτης περίπτωσης μπορεί θαυμάσια να λειτουργήσει από μακριά για κάποιο διάστημα, αφού έτσι κι αλλιώς είχε ημερομηνία λήξης. Τα μέλη της μπορεί να βλέπονται όποτε και οι δυο μπορούν, να απολαμβάνουν τις συναντήσεις τους ως «διάλειμμα» της κανονικής τους ζωής και να μην προβληματίζονται το υπόλοιπο διάστημα. Κάποια στιγμή η σχέση θα τελειώσει, αλλά μπορεί να κρατήσει και περισσότερο σε σύγκριση με μια παρόμοια σχέση από κοντά, αφού δεν υπάρχει η καθημερινή τριβή.

Μια σχέση της δεύτερης περίπτωσης είναι κρίμα να μην αρχίσει μόνο και μόνο λόγω απόστασης, αν πραγματικά υπάρχει έλξη και ενδιαφέρον μεταξύ των δυο μελών. Ξεκινάμε και βλέπουμε. Το πρόβλημα που υπάρχει είναι η πιθανή εξιδανίκευση των ατόμων. Όταν δεν έχεις συνεχή κοντινή επαφή με το άλλον, δεν τον γνωρίζεις πραγματικά και τείνεις να βλέπεις μόνο το καλό πρόσωπο που σου δείχνει στις συναντήσεις σας. Εξάλλου, πολλές τέτοιες σχέσεις δεν αντέχουν και διαλύονται από τη μοναξιά, την καχυποψία, την κόπωση και τα έξοδα των ταξιδιών και διάφορες παρεξηγήσεις. Αν μια τέτοια σχέση αντέξει στις αντιξοότητες, αυτό το δείχνει ο χρόνος και αν αποδειχτεί πως είναι πολύ σοβαρή, τότε μόνο τα μέλη της είναι λογικό να αλλάξουν τις ζωές τους (τουλάχιστον ο ένας) και να σκεφτούν μετοίκηση και συμβίωση.

Καλό είναι βέβαια αυτός που θα μετοικήσει να σκεφτεί σοβαρά το κοινωνικό, επαγγελματικό και οικονομικό μέρος της απόφασής του και αν είναι δυνατόν να μετοικήσει για κάποιο διάστημα δοκιμαστικά. Η πιθανότητα αποτυχίας εδώ είναι αυξημένη γιατί οι νέες συνθήκες ζωής μπορεί να αποδειχτούν δύσκολες για τον μετακινηθέντα ή/και αυτός μπορεί να έχει παρά πολλές απαιτήσεις από το σύντροφό του ως αντιστάθμισμα. Εξάλλου, η συνύπαρξη μπορεί να αποκαλύψει και για τους δυο πτυχές του συντρόφου τους που δεν γνώριζαν. Όλες οι σχέσεις έχουν πιθανότητες αποτυχίας όταν τα μέλη τους συμβιώσουν, και οι μακρόθεν σχέσεις πολύ περισσότερο.

Από όλα αυτά φαίνεται πως για τις σχέσεις με προοπτική σταθεροποίησης η απόσταση δυσκολεύει τα πράγματα. Αν όμως σου αρέσει πραγματικά κάποια, γιατί να μην το τολμήσεις; Γιατί να μην απολαύσεις έστω κάποιο διάστημα καλής σχέσης με κάποια που σε ενδιαφέρει; Πού το ξέρουμε πως η σχέση θα διατηρηθεί και θα σοβαρέψει έτσι ώστε να φτάσουμε στις δυσκολίες της μετοίκησης;

Η συμβουλή μου είναι πάντα να τολμάμε να μπούμε στις σχέσεις που μας αρέσουν, έχοντας συνείδηση των δυσκολιών τους και γνωρίζοντας πως τελικά λίγες μόνο από αυτές καταλήγουν σε σταθεροποίηση.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Πάρε πρωτοβουλία! (συνέχεια)



Η φίλη προηγούμενης ανάρτησης μας έγραψε τη συνέχεια της ιστορίας

Πριν φύγω από το νησί βγήκαμε με τον Χ, πήγαμε σε μια εκδήλωση όπου γνώρισα και όλο του το σόι. Εκείνο το βράδυ περάσαμε τέλεια, ήπιαμε μετά ποτό και μιλούσαμε χαλαρά και ευχάριστα! Είναι δύσκολο λόγω αμηχανίας να αρχίσει μια κουβέντα, αλλά άπαξ και αρχίσει όλα πάνε τέλεια. Μου είπε πως μιλάμε πολύ όμορφα και θα μπορούσα να πάω για παρέα του όταν κάνει κάποιες δουλειές. Ήταν γενικά ένα πολύ όμορφο βράδυ!

Έχω γνωρίσει μια συγγενή του η οποία με συμπάθησε πολύ και με κάλεσε στο εξωτερικό που μένει με την οικογένειά της.

Ο Χ βρήκε μια ημερίδα που τον ενδιέφερε πολύ και ήθελε να έρθει στην Αθήνα, αλλά δεν μπόρεσε να πάρει άδεια από τη δουλειά του και στεναχωρήθηκε. Εκείνο το μεσημέρι φιληθήκαμε σταυρωτά –σπάσαμε την απόσταση - και ήταν πολύ γελαστός με αυτό όπως κι εγώ!

Το τελευταίο βράδυ μου είπαμε να βγούμε. Του έκανα ένα δωράκι για το σπίτι του για να με θυμάται! Του άρεσε πολύ… φιληθήκαμε ξανά! Η συγγενής του ήρθε μαζί μας έξω, και μου έλεγε τι όμορφα που είμαι ντυμένη και παρατήρησε ακόμα και πως είχα βαφτεί και το σχολίασε πως μου πάει. Μετά έλεγε να πάμε μαζί να την επισκεφτούμε στο εξωτερικό. Εγώ ήμουν χαμογελαστή αλλά λίγο σφιγμένη.

Μετά η συγγενής έφυγε και μείναμε τα δύο μας, σε ένα πολύ ρομαντικό μέρος. Ήταν και αυτός λίγο σφιγμένος, μου έλεγε ιστορίες από τα ταξίδια του. Μετά μου είπε πως για την δουλειά του δεν υπάρχει μέλλον στην Αθήνα. Γενικά μου μίλαγε πολύ για το πως δεν τα καταφέρνει να έρθει. Μετά πήγαμε σε μια άλλη παρέα και έλεγε τα ίδια. Ένας φίλος του έλεγε για ένα σπίτι αν το θέλει στην Αθήνα να το νοικιάσει – και πως δεν τον βλέπει πολύ σίγουρο, αλλά όταν είναι να του πει. Γενικά δηλαδή θέλει να φύγει από το νησί, αλλά δεν βρίσκει το κουράγιο! Στο τέλος αποχαιρετιστήκαμε λέγοντας να κρατήσουμε μια επαφή.

Ο Χ είναι άνθρωπος που ξέρει να βάζει τα όρια του. Όταν κάτι δεν του αρέσει το λέει και δεν είναι πολύ ομιλητικός. Εκείνο το βράδυ η συγγενής του έκανε ό,τι μπορούσε για να μιλά συνέχεια και να μην υπάρχουν κενά!

Σήμερα έμαθα από μια φίλη που τον ξέρει καλά πως τα είχε μια κοπέλα τέσσαρα χρόνια πως αυτή ήθελε γάμο και παιδιά και αυτός όχι και έτσι χώρισαν και πως αυτή παντρεύτηκε και έκανε και παιδιά. Και πως εκείνος τα 2 τελευταία χρόνια έχει γεράσει, άσπρισαν τα μαλλιά του και γενικά η δουλειά δεν του πάει, ούτε το νησί.

Σκέφτομαι να του τηλεφωνήσω αύριο! Να δω τι κάνει και να του προτείνω να αρχίσουμε να βλέπουμε για καμιά δουλειά στην Αθήνα στο χαλαρό; Η συγγενής του έρχεται σε λίγες μέρες και λέμε να βρεθούμε. Σκέφτομαι μήπως να της έλεγα τίποτα; Είναι τόσο φιλική μαζί μου…

Εσύ πως τα ακούς όλα αυτά; Τι τύπος άντρα είναι; Μου έχει πει πως δεν εμπιστεύεται τις γυναίκες – ούτε την μάνα του. Να το πάρω τοις μετρητοίς; Είναι ένας άντρας που με ενδιαφέρει και αισθάνομαι πως με χαρά θα κάνω πράγματα και βήματα. Συμφωνείς;

Β.

Δεν μπορώ βέβαια να κρίνω τον τύπο ενός ανθρώπου από την περιγραφή ενός άλλου. Μερικά που μπορώ να σου πως είναι:

·         Είναι αναποφάσιστος και δύσκολος στις αλλαγές. Αν πραγματικά ήθελε να έρθει στην Αθήνα να δουλέψει, τόσα χρόνια θα το είχε ήδη κάνει. Πιστεύω πως για τη συγκεκριμένη δουλειά που κάνει (και δεν αναφέρω στην ανάρτηση) οι ευκαιρίες στην Αθήνα είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με το νησί.

·         Μιλά αόριστα και δεν περνά σε δράση. Όλο το καλοκαίρι σου έλεγε αόριστα να βγείτε, τώρα σου λέει αόριστα να πας μαζί του στη δουλειά του για συζήτηση αλλά τίποτα συγκεκριμένο. Είπε να κρατήσετε επαφή, αλλά πάλι τίποτα συγκεκριμένο.

·         Είναι κλειστός, όχι ομιλητικός και ξέρει να βάζει όρια.  Αυτό σημαίνει πως πρέπει να ενθουσιαστεί πολύ με κάποια για να κάνει κάτι σοβαρό.

·         Έχει στο παρελθόν του μια μακροχρόνια ιστορία που μάλλον τον πλήγωσε. Δυο χρόνια όμως είναι πολύς καιρός και θα έπρεπε να το είχε ξεπεράσει. Δεν εμπιστεύεται τις γυναίκες. Αυτό μάλλον δυσκολεύει τα πράγματα.

·         Πρόκειται για μια γνωριμία του καλοκαιριού και πολλοί δεν παίρνουν στα σοβαρά τέτοιες γνωριμίες, ειδικά οι συγκρατημένοι και δύσκολοι στις αλλαγές άνθρωποι.

Το θέμα δεν είναι τόσο ποιος είναι αυτός, αλλά τι θα κάνεις εσύ. Όπως έγραψα στο προηγούμενο μήνυμα, αν όταν αποχαιρετιστείτε δεν δείξει ενδιαφέρον και δέσμευση για να διατηρήσετε επαφή, δεν πρέπει να ελπίζεις και πολλά. Ωστόσο, αφού σε ενδιαφέρει –παρά τη χαλαρή του στάση- μπορείς να συνεχίσεις τις επαφές. Ναι, φυσικά μπορείς να του τηλεφωνήσεις. Ρώτησέ τον αν όντως έχει πάρει σοβαρά το θέμα της εξεύρεσης δουλειάς στην Αθήνα και αν χρειάζεται τη βοήθειά σου σ’ αυτό. Αν πει ναι, πες του πως θα είσαι πρόθυμη σε ό,τι σου ζητήσει αλλά να μην το αναλάβεις εσύ ούτε να πάρεις πρωτοβουλίες.

Με τη συγγενή του μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά, αφού έχετε αναπτύξει τόσο καλή σχέση. Πες της πως σε ενδιαφέρει ο Χ και θα ήθελες να συνεχίσετε τη γνωριμία σας αλλά δεν τον βλέπεις και πολύ «ζεστό», και άκουσε τη γνώμη της.

Γενικά όμως, πιστεύω ως αν κάποιος από την αρχή δεν δείχνει αρκετό και συγκεκριμένο ενδιαφέρον για μας, αφού εμείς έχουμε δείξει το δικό μας, καλό είναι να μην το ζορίζουμε. Συνέχισέ το αφού σου αρέσει ο Χ, αλλά μην επενδύσεις.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Γιατί δε χαίρομαι με την εγκυμοσύνη μου;

Είμαι η 41 ετών. Έχω μια σταθερή σχέση εδώ και 2 χρόνια με κάποιον που είναι σχεδόν 33 ετών, ένα γενικά χαρούμενο και αποβλημάτιστο άτομο.

Μετά από κάποιο διάστημα 3 χρόνων που είχα περάσει μόνη μου (πριν γνωρίσω το σύντροφο μου) και σε συνδυασμό με το θάνατο του πατέρα μου, συνειδητοποιώ  ότι πέρασα κατάθλιψη την οποία δεν εξάλειψα με κάποιον τρόπο, απλά την "κουκούλωσα" περνώντας καλά με το δεσμό μου.

Στην πορεία των τελευταίων μηνών ανακάλυψα ότι λείπουν στόχοι από τη ζωή μου, και ότι θα ήθελα πάρα πολύ να φτιάξω μια οικογένεια, ένα σπιτικό που να μου ανήκει και στο οποίο να ανήκω. Επίσης ανακάλυψα πολλές φοβίες αλλά και "βολέματα" που δικαιολογούσαν την έλλειψη στόχων από τη ζωή μου και την αποφυγή ανάληψης ευθυνών.

Έτσι λοιπόν, σκέφτηκα ότι πρέπει να τολμήσω να διεκδικήσω το μερίδιο μου από τη ζωή. Διεκδίκησα από το σύντροφο μου το δικαίωμα να ονειρεύομαι ένα σπίτι, λέγοντας του ότι αν δεν είναι έτοιμος, θα πρέπει λίγο-λίγο να απομακρυνθώ από κοντά του, για να αναζητήσω σύντροφο που θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις επιθυμίες μου. Η αντίδραση του: δεν μπορεί να με αποχωριστεί, και γι' αυτό ενδίδει στα θέλω μου. Σε κάποια στιγμή έντασης αργότερα, τη διαπραγμάτευση αυτή μού την ονόμασε εκβιασμό και πίεση. Μετά ανακάλεσε…

Η παρούσα φάση: είμαι έγκυος 2-3 εβδομάδων μόνο. Συνειδητά έγκυος, αφού είχαμε επαφές ελεύθερα με το σύντροφο μου. Το έχει εκλάβει ψύχραιμα μέχρι στιγμής. Και λέω "ψύχραιμα", διότι οι ορμόνες της εγκυμοσύνης μου δεν είναι τόσο καλές και υπάρχει πιθανότητα να αποτύχει η κύηση. Οπότε έχουμε πει, να μην ενθουσιαστούμε, να μη βιαστούμε σε τίποτα μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση μου, με τον θετικό ή τον αρνητικό τρόπο (παλίνδρομη κύηση).

Το πρόβλημα μου: θέλω να αποβάλω. Προσοχή, δεν σας λέω ότι θέλω να κάνω έκτρωση, σας λέω ότι είμαι σε μια κατάσταση που παρακαλάω οι επόμενες εξετάσεις αίματος που θα κάνω να μην είναι πάλι καλές. Σκέφτομαι την εγκυμοσύνη μου και κλαίω. Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει.

Ο φόβος των νέων δεδομένων; Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να ανταπεξέλθω. Φοβάμαι ότι ο σύντροφος μου δεν θα μου σταθεί. Η οικονομική μου κατάσταση δεν είναι από τις καλές (είμαι μισθωτή των 1000 ευρώ και ζω στο νοίκι).

Από την άλλη σκέφτομαι: Καλά, 41 είσαι, αν δεν είσαι τώρα έτοιμη γι' αυτό, δεν θα είσαι ποτέ. Τι έχεις μέσα σου κρυμμένο και δεν είσαι ικανή να χαρείς με το θαύμα της φύσης;

Ε.

 
Η ψυχολογική κατάσταση μιας γυναίκας που μόλις έμαθε πως είναι έγκυος είναι συχνά περίεργη. Θα έλεγα να δώσεις στον εαυτό σου χρόνο χωρίς να κρίνεις τα συναισθήματά σου και στο μεταξύ να σκεφτείς τις εξής εκδοχές:

·         Περιγράφεις μια άσχημη συναισθηματική κατάσταση την οποία δεν επέλυσες αλλά «κουκούλωσες» με το δεσμό σου. Επίσης περιγράφεις τον εαυτό σου ως άτομο με έλλειψη στόχων και τάση για την αποφυγή ευθυνών. Όταν κάποιος έχει πολλά άλυτα θέματα με τον εαυτό του μπορεί να δυσκολεύεται στην ιδέα να γίνει γονιός και να αναλάβει δια βίου τη μεγάλη ευθύνη της ανατροφής ενός παιδιού. Είναι πιθανό, παρότι λες πως ξαφνικά έβαλες στόχο την οικογένεια, η απόφασή σου αυτή να υπαγορεύεται από το στερεότυπο «σαραντάρισα» ή να μην είναι αρκετά βαθιά. Αυτές είναι συνήθως υποσυνείδητες διαδικασίες που εμποδίζουν τις συνειδητές αποφάσεις μας.

·         Ο σύντροφός σου δέχτηκε την προοπτική του παιδιού για να μη σε χάσει. Είναι πιθανό αυτό να σε πειράζει υποσυνείδητα. Να ήθελες πολύ ένα σύντροφο ενθουσιασμένο με την προοπτική της οικογένειας και κατά βάθος να μην είσαι ευχαριστημένη από τη σχέση σου. Μπορεί στην έλλειψη αυτή ικανοποίησης να συμμετέχει και το στερεότυπο πως ο σύντροφός σου είναι αρκετά μικρότερος και ίσως όχι τόσο καλά οικονομικά αποκαταστημένος όσο θα τον ήθελες προκειμένου για τη δημιουργία οικογένειας.

·         Δειλιάζεις μπροστά στη ριζική αλλαγή ζωής που θα φέρει ένα παιδί, στις σημερινές συνθήκες ανασφάλειας και φαίνεται πως ο σύντροφός σου δεν σου εμπνέει αρκετή εμπιστοσύνη. Η κατάσταση επιτείνεται από την ευαίσθητη φάση στην οποία βρίσκεται κάθε γυναίκα στην αρχή της κύησης.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, καλό θα ήταν να διερευνήσεις την κατάσταση με τη βοήθεια ψυχολόγου, προκειμένου να δεις τι πραγματικά θέλεις και να δεχτείς τη μητρότητα με υπευθυνότητα. Αυτό βέβαια θα έπρεπε να έχει γίνει πριν αποφασίσεις να μείνεις έγκυος. Τώρα μη βάζεις κακές σκέψεις στο μυαλό σου και άφησε την τύχη να αποφασίσει. Αν η εγκυμοσύνη σου δεν συνεχιστεί, έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς καλύτερα τι θέλεις για το μέλλον σου και να κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου. Αν συνεχιστεί, η φύση δίνει ένα σημάδι πως παρόλους τους δισταγμούς σου πρέπει να γίνεις μητέρα στη συγκεκριμένη περίοδο. Έχεις μπροστά σου αρκετούς μήνες να κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου ώστε να δεχτείς σωστά το παιδί σου.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Πλατωνικός έρωτας (συνέχεια)

Η νεαρή φίλη Σ σχολιάζει την απάντηση στην προηγούμενη ανάρτηση

Οι γονείς μου δεν ξέρω σε ποιό βαθμό θα δέχονταν μια σχέση μου με τόσο μεγάλο άντρα. Δεν θα ήθελα να τους απογοητεύσω. Εκείνοι θυσιάζονται για εμένα.

Εξάλλου δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί κίνδυνοι να κακοπέσεις ειδικά αν δεν έχεις εμπειρίες και αν το άλλο πρόσωπο δεν είναι κοντά στους κύκλους που συναναστρέφεσαι, βρίσκεται ακόμη και σε άλλη πόλη; Δε θα έπεφτα στο στόμα του λύκου; Δεν είναι πιο ομαλή οδός να επιδιώξω σχέση με συνομήλικο, που να τον έχω στο οπτικό μου πεδίο; Δεν ξέρω σε τι βαθμό αξίζει να απελευθερωθώ ειδικά στην εποχή μας, που η εκμετάλλευση πάει σύννεφο.

Νομίζω ότι είναι καλύτερα να καταπνίγεις έντονα συναισθήματα και να κάνεις αυτό που πρέπει, με οργάνωση και τάξη. Αφού υπάρχουν τόσα πολλά αναπόφευκτα στην ζωή , γιατί να προκαλώ την τύχη μου; Εξάλλου μπορεί και να μου περάσει και να βασανιστώ τζάμπα. Οπότε δεν υπάρχουν μέθοδοι για να το ελέγξω και να καταφέρω από μόνη μου να το διώξω;

Αν ζητούσα συμβουλή από κάποιον άλλον (δεν εννοώ από ανθρώπους της ηλικίας μου ,αλλά από άτομα πολύ μεγαλύτερα) είμαι σίγουρη ότι θα χαρακτήριζε παρορμητικό το να προσπαθήσω να επικοινωνήσω με αυτόν τον άντρα και θα μου έλεγε να μην μπλέκω.

Εσείς από την άλλη είσαστε πιο ανοιχτή και δε μου αναφέρατε τίποτα για κίνδυνο, ότι δεν πρέπει, ότι θα δημιουργήσω ανησυχία στο σπίτι μου, ότι καλύτερα να το αφήσω, θα πληγωθώ κλπ. Έχω αναστολές και πάντα βρίσκω τρόπους για να μη διακινδυνεύω, δε λέω ότι ο φόβος μου είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό, αλλά ίσως είναι παραπάνω από όσο πρέπει. Εσείς εντοπίζετε κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό;

Σ.

 

Ναι, το θεωρώ πρόβλημα μια δεκαενιάχρονη φοιτήτρια να φοβάται τόσο πολύ τις σχέσεις και να θέλει να καταπνίγει τα συναισθήματά της εκλογικεύοντας  τα πάντα και κάνοντας «αυτό που πρέπει, με οργάνωση και τάξη».

 

Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως όποιος δίνει συμβουλές τις δίνει με βάση τη δική του κοσμοθεωρία. Τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα που θα σου έδιναν τη συμβουλή να μη φερθείς παρορμητικά και να μη μπλέξεις, θα ήταν συντηρητικά και θα είχαν προφανώς ως οδηγό τους τα κοινωνικά στερεότυπα.

 

Ακόμη και κάποιος ειδικός, εν μέρει σκέφτεται επιστημονικά και εν μέρει με βάση την ιδεολογία του. Επιστημονικά, σύμφωνα με την εξελικτική ψυχολογία, η φάση ζωής στην οποία βρίσκεσαι είναι η φάση του «περιπλανητή», όπου το άτομο δοκιμάζει καταστάσεις: σπουδές, μεταπτυχιακά, δουλειές, τόπους διαμονής, παρέες, σχέσεις, ιδεολογίες κτλ, μέχρι εκεί γύρω στα 30 να έχει αρκετές εμπειρίες ώστε να κάνει κάποιες βασικές επιλογές ζωής. Η συμβουλή του κάθε ειδικού  εξειδικεύεται όμως με βάση τη δική του προσωπικότητα και ιδεολογία. Αν πχ. ήμουν πολύ θρησκευόμενη, θα μπορούσα να εξαιρέσω από τις περιπλανήσεις της ηλικιακής αυτής φάσης το ερωτικό κομμάτι, γιατί θα προσέκρουε στην ιδεολογία μου. Για το λόγο αυτό, πρέπει πάντα να συνεργαζόμαστε με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος με μας. Εσύ όμως, για να ζητάς τη συμβουλή μιας ειδικού με αντικομφορμιστικές αντιλήψεις, όπως φαίνεται από τις απαντήσεις μου στο blog, προφανώς θέλεις ν’ ακούσεις και αυτή την άποψη… Η τελική επιλογή είναι βέβαια πάντα δική σου.

Σχολιάζω λοιπόν κάποια αποσπάσματα του νέου σου μηνύματος:

·        «Οι γονείς μου δεν ξέρω σε ποιό βαθμό θα δέχονταν μια σχέση μου με τόσο μεγάλο άντρα. Δεν θα ήθελα να τους απογοητεύσω. Εκείνοι θυσιάζονται για εμένα»

Και γιατί οι γονείς σου θα πρέπει να μαθαίνουν για το κάθε φλερτ ή ερωτική σου ιστορία; Και γιατί πρέπει να συμφωνούν; Εκείνοι φροντίζουν για σένα κι εσύ έχεις την υποχρέωση να είσαι συνεπής στις σπουδές σου. Από κει και πέρα, φυσικά θα έχεις ερωτική ζωή και μόνο όταν αυτή χρονίσει και σοβαρέψει θα πρέπει να τους ενημερώσεις.

·        « υπάρχουν τόσοι πολλοί κίνδυνοι να κακοπέσεις, ειδικά αν δεν έχεις εμπειρίες και αν το άλλο πρόσωπο δεν είναι κοντά στους κύκλους που συναναστρέφεσαι»

Ναι, οι κίνδυνοι να κακοπέσεις πάντα υπάρχουν, γι’ αυτό πρέπει να αποκτήσεις εμπειρίες. Ακόμη κι αν κακοπέσεις σε μια τέτοια εμπειρία, δεν έγινε καμιά καταστροφή. Έτσι θα μάθεις. Τι μπορείς να πάθεις δηλαδή; Να λήξει γρήγορα η ερωτική ιστορία; Να διαπιστώσεις πως από μέρους του δεν υπήρχε αγάπη αλλά μόνο έλξη; Και τι έγινε; Δεν θα έχεις περάσει καλά ένα διάστημα με τον άντρα που σου αρέσει; Εδώ δεν πρόκειται για σύντροφο ζωής αλλά για μια πρώτη ερωτική εμπειρία. Αν δεν επενδύσεις πολύ και δεν κάνεις αδικαιολόγητα όνειρα, ό,τι και να γίνει θα το ξεπεράσεις και θα βγεις πιο ώριμη.  Εννοείται βέβαια πως δεν θα επιλέξεις μια οφθαλμοφανώς προβληματική περίπτωση πχ, έναν δεσμευμένο, έναν χρήστη ουσιών κ.ά., πράγματα που φαίνονται μόλις κάνεις λίγη παρέα με το άτομο.

·        «βρίσκεται σε άλλη πόλη»

Αυτό δεν μου το είχες γράψει. Είναι πραγματικά ένα πρόβλημα, αλλά δεν πάμε και για γάμο! Πολλές σχέσεις διατηρούνται μακρόθεν για κάποιο διάστημα, αν και τα δυο μέλη το θέλουν πολύ.

·        «Δεν είναι πιο ομαλή οδός να επιδιώξω σχέση με συνομήλικο, που να τον έχω στο οπτικό μου πεδίο;»

Ναι, αν το πάρεις λογικά, είναι πιο ομαλή οδός. Τότε γιατί δεν συνδέθηκες ως τώρα με κάποιον συμφοιτητή σου; Γιατί προφανώς δεν σε προσήλκυσε. Η ερωτική έλξη δεν ρυθμίζεται από τη λογική. Και γιατί άλλωστε στην ηλικία σου; Αν επρόκειτο για μια σχέση δυο μεγάλων ανθρώπων με πιθανή προοπτική γάμου, τότε να μπει και η λογική.

·        «Δεν ξέρω σε τι βαθμό αξίζει να απελευθερωθώ ειδικά στην εποχή μας, που η εκμετάλλευση πάει σύννεφο»

Δεν μπορείς να προβλέψεις την εκμετάλλευση. Έχω δει κοπέλες να πληγώνονται πολύ από σχέσεις με συνομηλίκους που βρίσκονται στην ίδια παρέα. Είτε λοιπόν έχεις στο οπτικό σου πεδίο τον υποψήφιο για σχέση είτε όχι, δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Το θέμα είναι μόλις υποψιαστείς εκμετάλλευση ή δεις κακή συμπεριφορά να φύγεις.

Αν δεν απελευθερωθείς τώρα, πότε θα το κάνεις; Μόνο αν μείνεις στο θερμοκήπιο του «σπίτι-πανεπιστήμιο», μόνο τότε είσαι ασφαλής. Θέλεις κάτι τέτοιο;

·        «Νομίζω ότι είναι καλύτερα να καταπνίγεις έντονα συναισθήματα και να κάνεις αυτό που πρέπει, με οργάνωση και τάξη»

Αυτή είναι μια στάση ζωής που δεν με βρίσκει σύμφωνη. Πιστεύω πως πηγάζει από φόβο και έχει σχέση με τα άσχημα παιδικά σου χρόνια και πρότυπα. Μόνο μέσα από εμπειρίες ζωής και ψυχολογική διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης μπορείς να τη βελτιώσεις.

·        «Εξάλλου μπορεί και να μου περάσει και να βασανιστώ τζάμπα. Δεν υπάρχουν μέθοδοι για να το ελέγξω και να καταφέρω από μόνη μου να το διώξω;»

Ναι, μπορεί να σου περάσει, αλλά προς το παρόν έχει κρατήσει μήνες. Γιατί προβλέπεις πως θα βασανιστείς αν κάνεις σχέση με το άτομο αυτό; Βλέπεις πως η λογική δεν σε έχει βοηθήσει ως τώρα να τον ξεχάσεις. Εξάλλου και πού το ξέρουμε πως αν κάνεις κάποια κίνηση θα γίνει απαραίτητα σχέση; Μπορεί απλώς να γίνει ένα μακρόθεν φλερτ. Πάντως θα έχεις «ξεκουνηθεί», θα έχεις μπει στο παιχνίδι και αυτό είναι το σημαντικό.

·        «Έχω αναστολές και πάντα βρίσκω τρόπους για να μη διακινδυνεύω»

Αυτό είναι και το βασικό σου πρόβλημα και θα πρέπει να προσπαθήσεις  να το λύσεις με τη βοήθεια ψυχολόγου.