Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Φιλίες στη νεαρή ηλικία


Η φίλη Σ μας γράφει για τα προβλήματα της φιλίας 3 πρωτοετών φοιτητριών:

 Η Α. είναι από ένα χωριό, κάνει πολλή οικονομία και μιλάει για την οικονομική της δυσχέρεια συχνά, είναι πολύ κλειστή, συντηρητική, ζηλιάρα και παραπονείται για τα πάντα στη ζωή της.
Η Ρ. κάνει παρέα στην Α και της συμπαραστέκεται σε όλα.
Στην παρέα μπήκε πρόσφατα και η Χ., που η στάση ζωής της μοιάζει με αυτή της Α.
Για κάποιο λόγο έγινε κάτι και Ρ. ένοιωσε προσβεβλημένη θεωρώντας υποκριτική τη συμπεριφορά των άλλων κοριτσιών απέναντί της και το έδειξε με τον τρόπο της στις άλλες. Η Α. της έκανε αναπάντητες, αλλά η Ρ. δεν πήρε πίσω. Έστειλε μήνυμα στο fb, ήρθε και χτυπούσε το κουδούνι της Ρ. αλλά αυτή δεν άνοιξε και τελικά την απέφυγε προφασιζόμενη ένα ψέμα.

Η Ρ. τώρα νιώθει μόνη έχει τύψεις και δεν ξέρει αν έτσι όπως πάει θα κάνει ποτέ φίλους. Κάποιοι της λένε να μην είναι τόσο δοτική και να μάθει να ελίσσεται γιατί δεν πρόκειται να βρει ποτέ ανθρώπους όπως τους θέλει αυτή, ότι πρέπει να μιλά ευθέως από την αρχή κλπ. Η παραπάνω ιστορία πώς θα έπρεπε να είχε πάει δηλαδή;
Σ.

Αρχικά να διευκρινίσω πως οι κοπελίτσες της ιστορίας είναι πολύ νέες και είναι φυσικό να κάνουν στις σχέσεις τους λάθη. Αυτά είναι που θα τις εκπαιδεύσουν σε μια καλύτερη αντιμετώπιση των ανθρώπων στο μέλλον.
Τι θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα:

·         Η Ρ να μην επέλεγε φίλες κλειστές και γκρινιάρες, στις οποίες πιο πολύ να προσφέρει παρά να δέχεται. Οι ανισότιμες σχέσεις δεν κρατούν πολύ και συνήθως διαλύονται άδοξα.

·         Η Α και η Χ φαίνεται να έχουν προσωπικά προβλήματα. Αν κάποιος δεν είναι καλά με τον εαυτό του τότε δεν μπορεί να είναι σωστός στις σχέσεις του.

·         «Για κάποιο λόγο έγινε κάτι και Ρ. ένοιωσε προσβεβλημένη θεωρώντας υποκριτική τη συμπεριφορά των άλλων κοριτσιών απέναντί της και το έδειξε με τον τρόπο της στις άλλες». Αυτό μου ακούγεται πολύ αόριστο. Γιατί οι φίλες δεν συζήτησαν μεταξύ τους αυτό το «κάτι»; Μήπως η Ρ προσβάλλεται εύκολα; Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε στις φίλες τους για την υποκριτική τους συμπεριφορά; Γιατί δεν κάθισαν να μιλήσουν ειλικρινά και να το λύσουν; Αν δεν μιλάμε ανοιχτά και ειλικρινά με τους φίλους μας, τότε ποια η έννοια της φιλίας;

·         Η Ρ προτίμησε να εξαφανιστεί. Αυτό μπορεί αρχικά να δικαιολογηθεί ως παρορμητική αντίδραση. Όταν όμως οι φίλες της την αναζήτησαν, έπρεπε να τις συναντήσει και να εξηγηθούν.

·         Το γεγονός πως η Ρ μάλωσε με τις φίλες της, δεν σημαίνει πως πλέον δεν θα ξαναμιλήσουν. Μπορούν να συναντηθούν τώρα και να ξεκαθαρίσουν.

·         Ακόμη και αν η φιλία αυτή διαλυθεί, αυτό δεν σημαίνει πως οι κοπέλες δεν θα ξανακάνουν άλλες φιλίες. Θα έχουν μάλιστα διδαχτεί από τη διάλυση της φιλίας αυτής. Στο μέλλον αν τα άτομα που επιλέξουν είναι ισότιμα και τα αντιμετωπίσουν με ευθύτητα και ειλικρίνεια, σίγουρα η φιλία θα εξελιχθεί καλύτερα.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Τι ΔΕΝ είναι ο επαγγελματικός προσανατολισμός

Πολλοί φίλοι γράφουν στο blog ή μου τηλεφωνούν ή έρχονται σε συνεδρίες για να ζητήσουν βοήθεια στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου τους (αν είναι υποψήφιοι) ή των παιδιών τους (αν είναι γονείς). Κάποιοι από αυτούς είχαν καταφεύγει προηγουμένως σε κάθε μορφής ειδικούς ή υποτιθέμενους ειδικούς, που κάποιες φορές δίνουν συμβουλές που εμένα με εξοργίζουν.

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου, η οποία συνήθως γίνεται με βάση το κύρος, τη συνηθισμένη βαθμολογική κατανομή των σχολών και τις εικασίες για την επαγγελματική αποκατάσταση στην οποία οδηγούν. Σχετικά με αυτό το τελευταίο, μόνο αν ήμουν... μελλοντολόγος θα μπορούσα να βοηθήσω. Έχω κουραστεί να λέω πως το μόνο που μπορεί σήμερα να δημιουργήσει καλή επαγγελματική πρόβλεψη για έναν υποψήφιο είναι να διαλέξει σχολή που να ταιριάζει στην προσωπικότητα, στα ενδιαφέροντα και στις αξίες του, πέρα από τα κοινωνικά και οικογενειακά στερεότυπα. Από κει  και πέρα, το μέλλον είναι πάντα απροσδιόριστο.

Για να βοηθήσω λοιπόν τις οικογένειες που βρίσκονται στη φάση αυτή, παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου ΕΠΙΛΕΓΩ ΣΩΣΤΑ ΤΙ ΘΑ ΣΠΟΥΔΑΣΩ - Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ, με σκοπό να διευκρινίσω τουλάχιστον τι ΔΕΝ είναι μια σωστή διαδικασία επαγγελματικού προσανατολισμού με έναν εξειδικευμένο σύμβουλο.

Κατερίνα


Τι ΔΕΝ είναι η διαδικασία Ε.Π.:
  • Δεν είναι απλώς πληροφόρηση. Την πληροφόρηση μπορεί να λάβει ο υποψήφιος με τη βοήθεια του διαδικτύου μόνος του ή σε συνεργασία με τους γονείς ή κάποιον καθηγητή του. Σε  μια σωστή διαδικασία ΕΠ η πληροφόρηση καταλαμβάνει μόνο ένα μέρος της όλης διαδικασίας και έπεται της ψυχολογικής διερεύνησης του υποψηφίου.
  • Δεν ενημερώνει σχετικά με το επαγγελματικό μέλλον των σχολών. Η κατάσταση στην αγορά εργασίας μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς και είναι αδύνατο να γίνουν προβλέψεις. Κάποια δουλειά που έχει σήμερα επαγγελματική αποκατάσταση κανείς δεν ξέρει αν θα συνεχίσει να την έχει και μετά από 5-8 χρόνια που ο σημερινός μαθητής θα αρχίσει να αναζητά δουλειά και πολύ περισσότερο στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ακόμη όμως κι αν το επαγγελματικό μέλλον των σχολών μπορούσε να προβλεφθεί, δεν θα έπρεπε να αποτελεί το βασικό κριτήριο επιλογής. Το άτομο είναι δύσκολο να σταδιοδρομήσει σε μια δουλειά που δεν του ταιριάζει και αν αυτό γίνει θα είναι με μεγάλο ψυχολογικό κόστος.
  • Δεν αποτελεί πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ του εφήβου και των γονέων του, όπου ο σύμβουλος παίζει το ρόλο του δικηγόρου. Πολλές φορές το ένα από τα δυο μέρη επιδιώκει να επιβάλει τις απόψεις του στο άλλο προσπαθώντας να προσεταιριστεί τον σύμβουλο. Ο σύμβουλος πρέπει να φροντίζει ώστε η διαδικασία να παραμένει επικεντρωμένη στον έφηβο και τα ευρήματα να ανακοινώνονται στους γονείς σε τελική οικογενειακή συνεδρία. Στη συνεδρία αυτή οι γονείς μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις και τις πιθανές αντιρρήσεις τους αλλά η τελική επιλογή ανήκει σον έφηβο, όπως και η ευθύνη που τη συνοδεύει.
  • Δεν στηρίζεται στην επίδοση του υποψηφίου στα σχολικά μαθήματα, δηλαδή δεν είναι δεκτή η άποψη «είσαι κακός μαθητής, δεν είναι αυτή σχολή για σένα». Οι σχολικές δεξιότητες μιας δεδομένη χρονικής περιόδου δεν χαρακτηρίζουν το άτομο διά βίου. Αν βρεθούν οι σπουδές που του ταιριάζουν και ο μαθητής διαμορφώσει ισχυρό κίνητρο, μπορεί να μελετήσει και να αναπληρώσει τις ελλείψεις του στο επίπεδο που χρειάζεται για να ανταποκριθεί στις πανελλήνιες εξετάσεις. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που το κίνητρο διαμορφώνεται αργά, έτσι ώστε δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να καλυφθούν οι ελλείψεις που μπορεί να έχουν συσσωρευτεί. Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως, κανείς δεν μπορεί να ξέρει το επίπεδο των δεξιοτήτων που μπορεί να φτάσει σε κάποιον τομέα στο μέλλον ο σημερινός μαθητής, όταν δεν θα πιέζεται από τους στόχους και τους χρόνους των πανελληνίων εξετάσεων. 
  • Δεν ασχολείται με το «κύρος» και το «όνομα» της σχολής και τη βαθμολογική κατανομή που τα συνοδεύει. Δεν ακολουθεί στερεοτυπικές απόψεις και δεν χαρακτηρίζει τις σχολές. Η οποιαδήποτε ανώτερη ή ανώτατη σχολή που ταιριάζει σε ένα νέο μπορεί να του δώσει μια καλή βάση γνώσεων και δεξιοτήτων. Εξαρτάται πλέον από τον ίδιο το κατά πόσο θα τις διευρύνει και θα τις αξιοποιήσει επαγγελματικά και η βέλτιστη αξιοποίηση γίνεται μόνο αν οι σπουδές του ταιριάζουν, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό.
  • Δεν ταυτίζει μια σχολή με το συνηθέστερο επάγγελμα στο οποίο οδηγεί. Η πληθώρα των εξειδικεύσεων που υπάρχουν σήμερα μπορεί να οδηγήσει τους απόφοιτους της ίδιας σχολής σε πολύ διαφορετικά επαγγέλματα.
  • Δεν αποδίδει στις σπουδές αξία ανάλογη με το άμεσο επαγγελματικό τους αντίκρισμα. Οι γνώσεις και δεξιότητες που αποκτώνται κατά τη φοίτηση σε μια σχολή που ενδιαφέρει τον νέο θα μεταφερθούν και θα προσαρμοστούν σε οποιοδήποτε επάγγελμα αυτός βρεθεί να ασκεί στο μέλλον.
  • Δεν αποτελεί απλή συμπλήρωση τεστ από τα οποία προκύπτουν τυποποιημένα αποτελέσματα. Τα τεστ είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός. Χρησιμεύουν ως βάσεις δομημένων συνεντεύξεων για να οργανώσουν και να διευκολύνουν τη συμβουλευτική διαδικασία εξοικονομώντας χρόνο. Κάθε παιδί αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση και δεν είναι σκόπιμο να ενταχτεί σε κάποια τυποποιημένη κατηγορία από κανένα τεστ. Τα τεστ προσωπικότητας, ενδιαφερόντων και αξιών χρησιμεύουν ως έναυσμα συμβουλευτικών συζητήσεων, που μαζί με τις επιθυμίες του εφήβου και την πληροφόρηση που λαμβάνει οδηγούν στην επιλογή σχολών. Τεστ δεξιοτήτων δεν έχουν θέση στη διαδικασία αυτή.  Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι δεξιότητες μπορούν να μεταβληθούν ανάλογα με τα κίνητρα. Εξάλλου ο μαθητής έχει αξιολογηθεί επί πολλά χρόνια από το εκπαιδευτικό σύστημα και πέρα από κάθε τυποποιημένη αξιολόγηση γνωρίζει ο ίδιος σε ποιους τομείς είναι πραγματικά καλός και αποδίδει χωρίς μεγάλη προσπάθεια.

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Άλλο ένα διαζύγιο

Μετά από 15 χρόνια άσχημου γάμου πήρα την απόφαση να χωρίσω. Τα τελευταία 5 χρόνια ήταν μια κόλαση για μένα και εδώ και δυο χρόνια δημιούργησα εξωσυζυγική σχέση που με τράβηξε από τη μιζέρια μου και μου έδωσε το θάρρος να αποφασίσω να χωρίσω. Το ανακοίνωσα στη σύζυγό μου και ο σκοπός μου ήταν να χωρίσουμε συναινετικά, αλλά εκείνη έχει αντιδράσει πολύ άσχημα. Αυτό που κυρίως με απασχολεί είναι ο γιός μου, 14 ετών. Η γυναίκα μου του μίλησε πριν προλάβω εγώ και του είπε για μένα τα χειρότερα όπως και του αποκάλυψε τη σχέση μου με άσχημα λόγια. Το παιδί έχει αγριέψει και δε θέλει να με αφήσει να του μιλήσω. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Ν.

 Οι άσχημες αντιδράσεις του ενός συζύγου όταν ο άλλος ανακοινώνει την αναχώρησή του είναι αναμενόμενο φαινόμενο, δυστυχώς. Υποθέτω πως θα είχες κάνει συζητήσεις με τη σύζυγό σου για την κατάστασή σας και πως δεν πίστευε πως όλα είναι καλά μεταξύ σας. Με ποιον τρόπο έμαθε για την εξωσυζυγική σου σχέση; Αν το έμαθε από αλλού και εσύ αμέσως μετά της ανακοίνωσες το χωρισμό, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Δύσκολα είναι επίσης αν της ανακοίνωσες το χωρισμό μαζί με τη σχέση. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, η κατάσταση μαζί της τώρα είναι εμπόλεμη και δυστυχώς αυτό έχει άμεση επίδραση στο παιδί. Νομίζω πως στη φάση αυτή δε θα έχει αποτέλεσμα μια προσπάθεια να δείξεις στη γυναίκα σου πόσο κακό κάνει η κατάσταση αυτή στο παιδί.
Προτείνω λοιπόν να πεις στο γιο σου πως δεν πρόκειται να τον πιέσεις να μιλήσετε αυτή τη στιγμή αφού δεν το θέλει, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να ακούσει και τη δική σου άποψη. Καλό θα ήταν να αναχωρήσεις άμεσα από το σπίτι και να αφήσεις να περάσουν κάποιες μέρες. Μετά, μπορείς να του τηλεφωνείς και να του λες πως τον αγαπάς, τον σκέφτεσαι και θέλεις να συναντηθείτε. Κάποια στιγμή ο μικρός θα δεχτεί. Τότε, καλό είναι να κάνετε μια συζήτηση μόνοι οι δυο σας, η οποία θα περιστραφεί στα πιο κάτω θέματα:
·         Τον αγαπάς περισσότερο από κάθε άλλο άτομο στον κόσμο, πάντα θα τον αγαπάς, θα τον φροντίζεις και θα θέλεις να έχεις στενή σχέση μαζί του, ανεξαρτήτως του πού και πώς θα ζεις. Διαβεβαίωσέ τον πως στη ζωή του θα γίνουν κατά το δυνατόν λιγότερες αλλαγές (και φρόντισε αυτό να είναι αληθινό).
·         Ενημέρωσε τον για το πόσο άσχημα περνούσατε με τη μητέρα του. Μην την κατηγορήσεις αλλά να επιμείνεις στο θέμα της ασυμφωνίας. Μίλησέ του για την άσχημη ψυχολογική σου κατάσταση και πως δεν θα μπορούσες να είσαι καλός πατέρας αν δεν είσαι εσύ ισορροπημένος. Διαβεβαίωσέ τον όμως πως αρχικά με τη μητέρα του αγαπιόσασταν. Είναι καλό το παιδί να γνωρίζει πως είναι γέννημα μιας αγάπης.
·         Ενημέρωσέ τον για τη σχέση σου, διαλύοντας τις πιθανές παραπληροφορίες που του έδωσε η μητέρα του. Μπορείς να τον ενημερώσεις για το όνομα και το επάγγελμα της συντρόφου σου και να πεις λίγα λόγια για την προσωπικότητά της, αποφεύγοντας τα ενθουσιώδη σχόλια. Πες του πως το σωστό θα ήταν να είχες πρώτα χωρίσει και μετά να είχες βρει νέα σύντροφο, αλλά προσπαθούσες χρόνια να μη διαλυθεί ο γάμος. Όταν συνάντησες τη νέα σου σύντροφο, δεν το προγραμμάτισες, αλλά τα συναισθήματα αναπτύχθηκαν από μόνα τους. Δεν θα ήταν λοιπόν έντιμο να παραμείνεις άλλο στο γάμο. Ήθελες να τον ενημερώσεις για όλα ο ίδιος, αλλά η μητέρα του μέσα στο θυμό της σε πρόλαβε και μάλιστα με άσχημο τρόπο.
·         Πες του πως κατανοείς τα συναισθήματά του και τη συμπεριφορά του. Δεν θα τον πιέσεις για άμεση στενή επικοινωνία, αλλά αυτό είναι που επιθυμείς. Εσύ θα το επιδιώκεις και εκείνος θα ανταποκριθεί όποτε είναι έτοιμος.
Ένα διαζύγιο έχει πάντα τα παρεπόμενά του και τα παιδιά συχνά πληρώνουν την έλλειψη συνεννόησης των γονέων για το χωρισμό. Εξάλλου, δυο άνθρωποι που δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ως ζευγάρι, το πιθανότερο είναι να τα κάνουν ακόμα χειρότερα στη φάση του χωρισμού. Κάποια στιγμή όμως το σύστημα ισορροπεί σε μια νέα θέση και η αγάπη μεταξύ γονέων και παιδιών δεν χάνεται.

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Η κοινωνικοποίηση του παιδιού

Είμαι από την επαρχία και έχω δύο παιδιά 2 ετών και 10 αντίστοιχα(κοριτσάκια). Αντιμετωπίζω προβλήματα με την μεγάλη μου κόρη, ιδιαίτερα με το σχολικό της περιβάλλον. Δεν έχει μόνιμη παρέα ή κολλητή φίλη, αλλά δείχνει συνεχώς να κάνει και με διαφορετικά παιδιά πρόσκαιρη παρέα στο σχολείο ή να είναι μόνη της. Παράλληλα δεν έχει φίλες οι οποίες να την προσκαλέσουν για μια βόλτα εκτός σχολείου και μένει μόνη της με εμάς στο σπίτι. Μου παραπονιέται συνέχεια ότι τα παιδιά πότε την παίζουν και πότε όχι ή κάτι συνέχεια της κάνουν, την πειράζουν, την αγνοούν κοκ, με αποτέλεσμα πολλές φορές να αναγκάζομαι να επεμβαίνω εγώ.

Έχει όμως από ότι έχω καταλάβει εν μέρει δίκιο, γιατί επιλέγει άτομα να συναναστραφεί που δεν της ταιριάζουν ή η συμπεριφορά της απέναντι στα παιδιά είναι ψυχρή τις περισσότερες φορές και απότομη, χωρίς να το θέλει. Ίσως δεν ξέρει τον τρόπο να φερθεί όπως πρέπει στα παιδιά και με τον τρόπο της τα διώχνει από κοντά της, ενώ όπως έχω καταλάβει πολλά είναι αυτά  που θα την προτιμούσαν για παρέα. Δεν ξέρω τι να κάνω να τη βοηθήσω, γιατί φαίνεται ότι αυτό το γεγονός την πικραίνει και την αγχώνει πολύ, με αποτέλεσμα να μου λέει ότι δεν της αρέσει ο χαρακτήρας της, είναι μόνη της, δεν ξέρει τι να κάνει κ.α.

Παράλληλα δε, αισθάνομαι ανεπαρκής σαν μητέρα μη μπορώντας να τη βοηθήσω, εκτός του να της λέω πώς να συμπεριφέρεται σωστά, να κάνει παρέα με τα άτομα εκείνα που της ταιριάζουν και όχι εκείνα που την αγνοούν τις περισσότερες φορές, να τονώσω την αυτοπεποίθησή της κ.α. Σας παρακαλώ, δώστε μου μια συμβουλή για το πώς πρέπει να την βοηθήσω, έτσι ώστε να μπορέσει να έχει υγιείς φιλικές σχέσεις με τα άτομα που της ταιριάζουν.

Β.


Η κοινωνική συμπεριφορά ενός παιδιού εξαρτάται από την προσωπικότητά του αλλά και από τα πρότυπα συμπεριφοράς που υπάρχουν στο περιβάλλον του.

Μήπως είστε πολύ κλειστοί και εκλεκτικοί ως οικογένεια; Μήπως κάποιος από τους γονείς έχει δυσκολία στην κοινωνικοποίηση; Καλό θα είναι να της δίνετε παραδείγματα κοινωνικοποίησης με τη συμπεριφορά σας και όχι μόνο με συμβουλές. Βγαίνετε με φίλους; Έρχονται φίλοι στο σπίτι σας; Γνωρίζει την έννοια «η καλύτερη φίλη της μαμάς»;

Μια άλλη εκδοχή είναι η μικρή να θέλει να προσελκύσει την προσοχή με τη συμπεριφορά της. Ασχολείστε αρκετά μαζί της; Μήπως, αντίθετα, την υπερπροστατεύετε; Μήπως η γέννηση της μικρής της αδελφής διατάραξε τις ισορροπίες της;

Συνεργαστείτε με το δάσκαλο/ τη δασκάλα της για να παρακολουθείτε τη συμπεριφορά της στο σχολείο. Εκφράστε τους προβληματισμούς σας και ζητήστε του/της βοήθεια. Να φροντίζει να εμπλέκει το παιδί σε ομαδικές δραστηριότητες, να παρακολουθεί τη συμπεριφορά του και να το συμβουλεύει διακριτικά ή να επιλύει τις εντάσεις που δημιουργούνται.  

Το σχολείο είναι σημαντικός χώρος κοινωνικοποίησης  αλλά όχι ο μόνος. Αν ένα παιδί κάνει σε ένα σχολείο κακή αρχή για κάποιους λόγους, μετά είναι δύσκολο να το αποδεχτούν. Φροντίστε λοιπόν τους άλλους χώρους κοινωνικοποίησής της.  Έχετε φιλικές και συγγενικές οικογένειες με παιδιά της ηλικίας της; Φροντίστε να κάνετε οικογενειακά παρέα μαζί τους ώστε οι γονείς να μπορείτε να επιλύετε τις πιθανές διαφορές των παιδιών πριν αυτές διογκωθούν. Παρακολουθεί κάποια ξένη γλώσσα ή άλλη εξωσχολική δραστηριότητα; Αν  όχι, φροντίστε να το κάνει για να κοινωνικοποιηθεί σε νέα περιβάλλοντα. Ειδικά κάποιες καλλιτεχνικές δραστηριότητες, αν της αρέσουν, πχ. θεατρική ομάδα, χορευτικό συγκρότημα, σχολή ζωγραφικής κ.ά. ευνοούν την κοινωνικοποίηση των παιδιών.

Αν εντοπίσετε 2-3 παιδάκια που μια περίοδο κάνουν ομαλή παρέα μαζί της, φροντίστε να τα καλέσετε σε κάποια γιορτή ή απλώς κάποια  μέρα αργίας για παιχνίδι στο σπίτι σας.

Κάντε η ίδια κάποια δραστηριότητα μαζί της για να την παρακολουθείτε διακριτικά και να της δίνετε παραδείγματα συμπεριφοράς και κοινωνικοποίησης. Έδωσα τη συμβουλή αυτή και σε μια άλλη μητέρα που η κόρη της ήταν πολύ δειλή. Μητέρα και κόρη γράφτηκαν σε δημοτικό κολυμβητήριο και σιγά-σιγά η μικρή άρχισε να κάνει παρέα με άλλα παιδιά και να θέλει να κάνει ντους μαζί τους και όχι με τη μαμά.

Ο καθένας έχει το επικοινωνιακό του στιλ. Δεν είναι απαραίτητο η κόρη σου να έχει κολλητή. Οι εναλλαγές στενών φίλων είναι πολύ συνηθισμένες στην παιδική και εφηβική ηλικία. Μην ανάγετε την κοινωνική της στάση σε πρόβλημα. Συμβούλευέ την αλλά χωρίς άγχος, λέγοντάς της πως αν διαλέγει τα κατάλληλα παιδιά που της ταιριάζουν, τότε θα κάνει και καλή παρέα. Αν πάλι διαλέγει παιδιά που δεν της ταιριάζουν, τότε η παρέα δεν συνεχίζεται, αλλά δεν έγινε και καμιά καταστροφή, πολλά άλλα παιδιά υπάρχουν να δοκιμάσει…

Γενικότερα βέβαια, η σωστή οικογένεια, οι ισορροπημένοι γονείς, η ενασχόληση με το παιδί, η ενθάρρυνση, η επίλυση ψυχολογικών θεμάτων που μπορεί να έχει κτλ. αποτελούν τη βάση για την καλή ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού και συνεπώς για την κοινωνικοποίησή του. Μην αισθάνεσαι ανεπαρκής ως μητέρα. Κανείς δεν ξέρει την ακριβή αιτία ενός προβλήματος, που συνήθως αποτελεί συνισταμένη πολλών στοιχείων. Αν εσύ είσαι ισορροπημένη και ευτυχής με τη ζωή σου, αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις και για τα παιδιά σου.


Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Μισοτελειωμένη υπόθεση

Θα εκτιμούσα την συμβουλή σας σε ένα θέμα που ταλαιπωρεί την ψυχική μου ηρεμία. Το ερώτημα μου είναι: Μπορώ ετεροχρονισμένα ένα και μισό χρόνο μετά από τον χωρισμό να επικοινωνήσω στον πρώην το πόσο με έχει πληγώσει και εκμεταλλευτεί τώρα που νιώθω δυνατή να το κάνω; Ήταν μια σχέση 2,5 χρόνων στην οποία τον βοήθησα πολύ προσωπικά και επαγγελματικά και εκείνος στο τέλος δήλωσε πως δεν είμαι η γυναίκα της ζωής του, δεν τον προσελκύω σεξουαλικά και δεν έχει σκοπό να παντρευτεί.

Μ.



Ανεξάρτητα από το πόσο ή όχι έχεις δίκιο να αισθάνεσαι έτσι, η ιστορία αυτή έχει παραμείνει για σένα μια μισοτελειωμένη υπόθεση. Μια ιστορία στην οποία προφανώς δεν μίλησες αρκετά, δεν είπες και δεν έκανες τα πράγματα που θα σε ανακούφιζαν, δεν την επέλυσες. Σύμφωνα με τη θεωρία της Gestalt, κάθε unfinished business αποτελεί μια σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι μας, που μας εμποδίζει να προχωρήσουμε στη ζωή και συνιστά κύρια αιτία πιθανής ψυχικής παθολογίας.

Πώς κλείνουν οι μισοτελειωμένες υποθέσεις; Θα κάνω έναν παραλληλισμό με τα χρήματα για να γίνει πιο εμφανές: Τι κάνουμε όταν ο άλλος πχ. μας χρωστά χρήματα εδώ και ενάμιση χρόνο; Πρώτα - πρώτα εξαρτάται από το πόσα είναι τα χρήματα αυτά και πόσο εμείς αυτή τη στιγμή τα έχουμε ανάγκη. (Δηλαδή πόσο ανάγκη έχω αυτή τη στιγμή την αγάπη και το συναίσθημα που μου πήρε και δεν μου έδωσε). Πχ μπορεί να πω «χαλάλι τα 100 euro και ας μην τον ξαναδώ ποτέ» αλλά δεν θα πω το ίδιο και για τα 1000 euro. (Δηλαδή αν με πλήγωσε λίγο, μπορώ να το ξεχάσω, ενώ αν με πλήγωσε πολύ όχι). Αν πάλι βρίσκομαι σε πτώχευση, είναι πιο δύσκολο να ξεχάσω ακόμη και τα 100 euro. (Δηλαδή εξαρτάται από την ψυχολογική μου κατάσταση. Αν πχ εγώ είμαι καλά, έχω μια νέα σχέση κτλ, μπορώ να ξεχάσω τα μικρά ή και μεγάλα παθήματα του παρελθόντος, αν όμως είμαι δυστυχής είναι πολύ πιο δύσκολο να τα ξεχάσω).

Τι μπορώ να κάνω:

·         Να πάω και να του απαιτήσω τα χρήματά μου (Να του πω δώσε μου πίσω την αγάπη και τη φροντίδα-αυτό δε γίνεται)

·         Να πάω και να του πω πόσο με έχει ξεγελάσει και τι ποταπό άτομο είναι (αυτό γίνεται και με τα χρήματα και με την αγάπη)

·         Να του γράψω αυτά που θέλω (επίσης)

·         Να τον εκδικηθώ με κάποιον άλλο τρόπο (πχ επαγγελματικά)

·         Να γράψω αυτά που θέλω και μετά να πετάξω το γράμμα

·         Να μιλήσω γι’ αυτό σε κάποιο άτομο που εμπιστεύομαι (φίλο ή ψυχολόγο)

·         Να κάνω κάτι μόνη μου συμβολικά που θα με ανακουφίσει πχ. να πετάξω κάποια πράγματά του, να σκίσω φωτογραφίες κτλ, (ο Γιουγκ αποκαλεί τον τρόπο αυτό προσωπική «τελετή»).

Μη διστάσεις να κάνεις ό,τι από αυτά σε καλύπτει, προκειμένου να κλείσεις την υπόθεση και να ανακουφιστείς. Μη σκέπτεσαι τι θα πει εκείνος ή πιθανώς ο κόσμος. Κοίτα να ξεφύγεις από την ιστορία αυτή οριστικά και να προχωρήσεις.

Τι είναι όμως αυτό που σε έκανε να προσφέρεις τόσα σε μια σχέση χωρίς να παίρνεις ανάλογη ανταπόκριση; Συχνά, εκτός από την αγνή επιθυμία να προσφέρουμε, συνυπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις και η επιθυμία να κερδίσουμε τον άλλον με την προσφορά μας. Είναι καλό να διερευνήσεις αν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γενικά, αν θέλουμε να προσφέρουμε, αυτό είναι καλό να γίνεται χωρίς να προσδοκούμε συναισθηματική ανταπόκριση, παρά μόνο σεβασμό και ευγένεια εκ μέρους του άλλου. Αλλιώς είναι προτιμότερο να μην προσφέρουμε ή να προσφέρουμε μόνο στο μέτρο που κι ο άλλος μας προσφέρει. Δεν τον κατηγορώ που τα συναισθήματά του δεν εξελίχτηκαν ίδια με τα δικά σου, αλλά τον κατηγορώ που δεν σου ανακοίνωσε νωρίτερα και με ευγενικό τρόπο πως δεν πάει άλλο.

Καλό είναι να διερευνήσεις γιατί δεν προστατεύεις αποτελεσματικά τον εαυτό σου και γιατί δεν κλείνεις εγκαίρως τις τελειωμένες υποθέσεις. Μια συνεργασία με ψυχολόγο θα μπορούσε να σε βοηθήσει.

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Αλλαγή σχολείου και γλώσσας

Είμαι μητέρα ενός κοριτσιού 8,5 χρονών, που φοιτά στην Β τάξη ενός ακριβού ιδιωτικού σχολείου στην Αθήνα. Είναι πολύ καλή μαθήτρια, με έφεση στη γλώσσα που έμαθε να γράφει και να διαβάζει μόνη της πριν από το νηπιαγωγείο, και που, τώρα, τη χειρίζεται με πολύ δημιουργικό τρόπο, γράφοντας (αλλά όχι και μιλώντας) ακατάπαυστα, συνθέτοντας μικρές ιστορίες και ρίμες, πολύ ώριμα και ευφάνταστα για την ηλικία της. Επίσης έχει ιδιαίτερη αγάπη στη μουσική, παίζει πιάνο και συνθέτει μικρές μελωδίες με ευκολία. Μεγαλώνει σα μοναχοπαίδι καθώς τα δύο ετεροθαλή αδέλφια της είναι 19 και 22 χρονών. Δείχνει πολύ ευαίσθητη, ντροπαλή, είναι πολύ εκλεκτική στις φιλίες της αλλά πιστή, της αρέσουν τα σπορ και τα μαθηματικά. Δεν αντέχει τις φωνές και τις εντάσεις, είναι αγχώδης και κατά καιρούς, από την ηλικία των 3 ετών, εκδηλώνει τικ που την τελευταία χρονιά είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. Όσο θυμάται τον εαυτό της έχουμε μετακομίσει τρεις φορές και είχαμε δύο μεγάλα πένθη στην οικογένεια, τη χρονιά που γεννήθηκε και τη χρονιά που πήγε στο Δημοτικό. Και εγώ και ο μπαμπάς της την περιβάλλουμε με μεγάλη αγάπη και στοργή αν και εργαζόμαστε πολλές ώρες την ημέρα (εγώ, στο σπίτι από τότε που η ίδια, γύρω στα 3, έκανε εμφανές πως βίωνε μεγάλη έλλειψη).

Σας τα γράφω όλα αυτά για να με συμβουλέψετε σε σχέση με την απόφασή μας να την στείλουμε, τη χρονιά που έρχεται στο Γαλλικό Σχολείο, ενώ δεν μιλάει καθόλου Γαλλικά. Σκοπός μας είναι να αποφύγουμε την πάρα πολύ δυσάρεστη πραγματικότητα που συνδέει την καταβαραθρωμένη ελληνική κοινωνία με το ελληνικό σχολείο που την καθρεφτίζει. Το παιδί θα βρεθεί στην Γ Δημοτικού, σε μιά τάξη που θα μιλούν μόνο Γαλλικά με ενισχυτική διδασκαλία μίας ώρας, καθημερινά, από ελληνόφωνες γαλλίδες δασκάλες. Στο σπίτι μόνο εγώ μιλώ γαλλικά αλλά όχι σε επίπεδο που θα μπορούσα να τη διδάξω επαρκώς ή να εγγυηθώ σημαντική βοήθεια.

Η ίδια δείχνει ενδιαφέρον για την γαλλική γλώσσα, καθώς έχει ένα πολύ καλό συνομήλικο της φίλο που είναι ελληνο-γάλλος και μιά μικρότερη φίλη που επίσης φοιτούν στο γαλλικό σχολείο. Δείχνει να θέλει να φοιτήσει σ' αυτό το σχολείο που της το παρουσιάζω ίσως και καλύτερο απ' ότι στην πραγματικότητα είναι, αλλά, φυσικά, φοβάται μήπως χάσει τους φίλους της από το ελληνικό σχολείο. Έχει αποπειραθεί μόνη της να μάθει λίγα γαλλικά με cd και βιβλία που της έχω πάρει, τον τελευταίο μήνα, με καλά αποτελέσματα. Προτιμά να μεταφράζει απλές προτάσεις από τα γαλλικά στα ελληνικά και να τραγουδά τραγουδάκια αλλά είναι πολύ αρνητική όταν προσπαθώ να της διδάξω κάποια πράγματα (κάτι που θεωρώ φυσικό γιατί έχει μπει σε μιά φάση αντίδρασης απέναντί μου, ύστερα από χρόνια απόλυτης υπακοής και σύμπλευσης).

Αναρωτιέμαι, κυρίως επειδή την βλέπω να ανθίζει και να διαπρέπει στο ελληνικό σχολείο, μήπως της προξενήσω προβλήματα τόσο ψυχολογικά όσο και γλωσσικά σε βάθος χρόνου. Το να είναι πολύ καλή μαθήτρια φαίνεται πως είναι σημαντικό γι' αυτήν και είναι βέβαιο πως τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια στο γαλλικό δε θα μπορέσει να το καταφέρει. Αναρωτιέμαι επίσης, όσο κι αν έχω διαπιστώσει πως εκπαιδευτικά γίνεται πολύ καλή δουλειά στο γαλλικό σχολείο, αν θα καταφέρει ποτέ να είναι ισοδύναμη γλωσσικά με τους συμμαθητές της δεδομένου πως η μόνη παράσταση γλώσσας που θα έχει θα είναι στο σχολείο και καθόλου στο σπίτι. Λάβετε επίσης υπόψη σας πως το περιβάλλον του γαλλικού σχολείου είναι πολύ πιό θερμό και οικογενειακό από το ανταγωνιστικό περιβάλλον του σχολείου που φοιτά τώρα.

B.

Η κόρη σου φαίνεται ιδιαίτερα προικισμένο και ώριμο παιδί.  Τέτοια παιδιά, μαζί με τα τόσα αξιοθαύμαστα στοιχεία τους, πολλές φορές χαρακτηρίζονται από μεγάλη ευαισθησία, τελειομανία, αντιδραστικότητα και ανταγωνιστικότητα, που πρέπει να αντιμετωπιστούν κατάλληλα από τους γονείς.

Έχετε για τους δικούς σας λόγους επιλέξει το γαλλικό σχολείο και η μικρή φαίνεται αρχικά να συμφωνεί. Το θέμα είναι πώς θα προσαρμοστεί εκπαιδευτικά και κοινωνικά σε ένα ξενόγλωσσο σχολείο, δεδομένου μάλιστα πως στο ελληνικό έχει συνηθίσει να διαπρέπει.

Δεν πιστεύω πως ο γονιός μπορεί αποτελεσματικά να διδάξει αποκλειστικά το παιδί του, έστω και στο θέμα που είναι ειδικός. Προτείνω να της πάρετε μια δασκάλα Γαλλικών και να κάνει εντατικά μαθήματα το καλοκαίρι. Ένα παιδί με τέτοια γλωσσική ικανότητα, είμαι σίγουρη πως θα κατακτήσει πολύ γρήγορα τη γλώσσα. Ρωτήστε την αν συμφωνεί να προετοιμαστεί το καλοκαίρι και προετοιμάστε την πως την ερχόμενη σχολική χρονιά ίσως αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες, αλλά είστε σίγουρη πως θα τις ξεπεράσει, με τη βοήθεια και της δασκάλας της την οποία θα διατηρήσετε μέχρι το παιδί να φτάσει στο γλωσσικό επίπεδο των συμμαθητών της. Αυτό μπορεί να το φτάσει μέσα στο καλοκαίρι, μπορεί και να χρειαστεί η ερχόμενη σχολική χρονιά ή ένα μέρος της.

Η ικανότητα ενός ατόμου στις ξένες γλώσσες εξαρτάται από την ικανότητά του στη δική του γλώσσα. Ένα τέτοιο παιδί θα προσαρμοστεί εκπαιδευτικά πολύ γρήγορα. Κοινωνικά, το θερμό περιβάλλον του νέου σχολείου και οι μικροί της φίλοι θα τη βοηθήσουν πολύ. Φρόντισε να κάνει αρκετή παρέα μαζί τους από τώρα και να κάνουν μαζί κάποιες δραστηριότητες σχετικές με τη γαλλική γλώσσα (παιχνίδια, παιδικές ταινίες κτλ). Αυτά τα παιδάκια θα είναι και η πρώτη της παρέα στο νέο σχολείο. Μόλις προσαρμοστεί πλήρως στη σχολική ζωή, δεν νομίζω πως χρειάζεται να έχει παραστάσεις σχετικές με τη γαλλική γλώσσα και στο σπίτι. Θα έχει τη δασκάλα που θα της κάνει ιδιαίτερο όσο χρειάζεται, τους φίλους της και τις εξωδιδακτικές σχολικές δραστηριότητες (πχ. θεατρική ομάδα). Αν υπάρχει αργότερα πχ το επόμενο καλοκαίρι, η δυνατότητα κάποιου ταξιδιού στη Γαλλία, με το σχολείο ή οικογενειακά, προτείνω να το επιδιώξετε (Εγώ η ίδια έκανα ένα άλμα στη γαλλική γλώσσα όταν ένα καλοκαίρι πήγα σε κατασκήνωση στη Γαλλία, ως μαθήτρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης).

Οι αλλαγές μπορούν να δράσουν πολύ διαφορετικά σε κάθε παιδί. Άλλο το κάνουν να έχει αυτοπεποίθηση και να μάθει να προσαρμόζεται εύκολα και σε άλλο δημιουργούν προβλήματα. Η γνώμη μου είναι να εκθέτουμε το παιδί μας σε  αλλαγές,  με την αμέριστη αγάπη και υποστήριξη της οικογένειας. Έτσι μαθαίνει να προσαρμόζεται και να νιώθει ταυτόχρονα δυνατή και προστατευμένη. Διαβεβαίωσέ την πως δεν θα χάσει τους τωρινούς της φίλους και φρόντισε να διατηρήσει την επαφή μαζί τους και στο μέλλον, όσο το θέλει.

Από την άλλη, η επίδραση που μπορεί να έχουν στο παιδί οι απώλειες ποικίλλει ανάλογα με το πώς αντιμετωπίζει το θέμα η οικογένεια.

Επειδή το παιδί είναι πρακτικά μοναχοπαίδι, εσύ δεν δουλεύεις εκτός σπιτιού για να είσαι μαζί της και επιπλέον την προσέχετε πολύ σε όλους τους τομείς, πρόσεξε μήπως μεγαλώσει σε «θερμοκήπιο». Ήδη βγάζει αντιδράσεις προς εσένα, και καλά κάνει. Μην υπερπροστατεύεις το παιδί, άφηνέ την και λίγο να τα βγάζει πέρα μόνη και μην την αποκόβετε από την Ελληνική πραγματικότητα για το καλό της. Όταν θα βγει μόνη της στον κόσμο, θα τον βρει πολύ σκληρό.

Θα συνιστούσα να ενημερωθείς για το πείραμα του αντιαυταρχικού σχολείου που έγινε στο Summerhill από τον Neil. Τα παιδιά αισθάνονταν θαυμάσια μέσα στο θερμοκήπιο αυτό, αλλά όταν τέλειωσαν είχαν προβλήματα προσαρμογής στην «κανονική» ζωή.

Κι άλλος ένας εξαφανισμένος

Τον γνωρίζω μόλις 3 εβδομάδες. Ξεκίνησε κατευθείαν με φλερτ και συνέχισε ερωτικά, δεν προλάβαμε να γνωριστούμε σχεδόν καθόλου. Τις πρώτες 2 εβδομάδες τηλεφωνιόμασταν καθημερινά -κυρίως με έπαιρνε- έδειχνε ενδιαφέρον να μάθει πράγματα για εμένα και γενικά ήταν χαλαρά, δεν επιδίωκε να βρισκόμαστε κάθε μέρα αλλά δεν έδειχνε πως το βλέπει μόνο σεξουαλικά. Μετά την 2η εβδομάδα, ενώ είχαμε πει να βγούμε, 2 ημέρες σερί είχε άλλες κοινωνικές υποχρεώσεις. Εγώ καμία αντίδραση, καμία πίεση, περισσότερο μπορώ να πω έβγαλα απάθεια. Άλλωστε δεν έχουμε τίποτα ώστε να έχω το δικαίωμα να πω κάτι. Την 3η μέρα βρεθήκαμε και γενικά από τα λεγόμενά του κατάλαβα πως του έχει περάσει απ’ το μυαλό πως μπορεί και να συνεχίσει μεταξύ μας κάτι παραπάνω. Γενικά ένιωσα πως ήρθαμε λίγο πιο κοντά, μιλήσαμε για σχέσεις, εκφράσαμε ζήλεια, έστω και μεταξύ αστείου και σοβαρού, δεν ένιωσα έναν άντρα που με πάει κατευθείαν στο κρεβάτι, εκτός κι αν είναι τόσο καλός στο θέατρο. Εδώ πρέπει να επισημάνω πως έχει προδοθεί από την πρώην του και παραδέχτηκε κι ο ίδιος πως φοβάται πολύ πλέον τις γυναίκες σε σημείο μισογυνισμού. Μετά από αυτήν την βραδιά...το χάος! Άφαντος! Επικοινώνησα εγώ και απάντησε μετά από 3 ώρες! Τις επόμενες μέρες τα ίδια, αλλά αύτη τη φορά δεν εμφανίστηκα ούτε κι εγώ.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται και το κακό είναι ότι μου αρέσει αρκετά ώστε να μη με επηρεάσει. Έχω γνωρίσει άντρες που με έβλεπαν μόνο σεξουαλικά..τι να πω? Να είναι τόσο ευγενικός? Να έκανα λάθος εγώ που έδειξα τόσο κουλ? Πάντως άλλαξε συμπεριφορά τελείως ξαφνικά, χωρίς να με έχει δει καν στο ενδιάμεσο. Σκέφτομαι να εξαφανιστώ τελείως όσο είναι νωρίς, πριν πληγωθώ παραπάνω...
Τ.

Ναι, είναι δυνατό να εξαφανίστηκε μετά από την τόσο ουσιαστική επικοινωνία της τελευταίας φοράς. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ’ αυτόν τον κόσμο και μια ενθουσιώδης βραδιά δεν παρέχει καμιά εγγύηση.

Μια ενθουσιώδης βραδιά μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί όμως να μη σημαίνει και τίποτα. Δεν χαρακτηρίζονται όλοι οι άνθρωποι από συνέπεια συμπεριφοράς. Είναι πιθανό ο νεαρός αυτός να έδειξε τον ενθουσιασμό του υπό την επήρεια των συγκεκριμένων συνθηκών μιας ωραίας βραδιάς, μερικών ποτών, μιας ρομαντικής ατμόσφαιρας κτλ. και την άλλη μέρα να άλλαξε γνώμη. Γιατί μπορεί να συνέβη αυτό;

Μπορεί να κατάλαβε πως βιάστηκε πολύ και να μετάνιωσε, μπορεί στο μεταξύ να γνώρισε κάποια άλλη κοπέλα (και να θέλησε να ζήσει μια περιπέτεια μαζί της για λίγο, όπως και με σένα!), μπορεί να έχει ήδη κάποια σχέση από την οποία δεν έχει πραγματική διάθεση να φύγει ή με την οποία βρισκόταν σε διάλειμμα κ.ά. Εξάλλου μπορεί απλώς τη συγκεκριμένη βραδιά να ήθελε να «παίξει» ή να επεδίωκε μια πιο ρομαντική σεξουαλική επαφή ή ακόμη και να ένιωσε για λίγο κάτι βαθύτερο που τον φόβισε. Είναι χαρακτηριστικό πως όσο επικοινωνούσατε στο ελεύθερο και χαλαρό όλα πήγαιναν καλά. Μόλις πήγατε να δώσετε μια προοπτική σχέσης, ο κύριος την έκανε. Προφανώς δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο και φοβήθηκε που προχώρησε. Τότε γιατί προχώρησε; Ίσως ούτε κι αυτός δεν ξέρει. Όταν κι εσύ προχωρείς πολύ γρήγορα στο σεξ, δεν έχεις καμιά εγγύηση για το ποιος είναι και τι θέλει ο άλλος, οπότε καλό είναι να απολαμβάνεις απλώς την κατάσταση όπως έχει, χωρίς να επενδύεις στην πιθανότητα συνέχειας.

Λες πως σου αρέσει αρκετά ώστε η συμπεριφορά του να μη σε έχει επηρεάσει… Τότε ανέξου την! Λες πως έχεις γνωρίσει άντρες που σε έβλεπαν μόνο σεξουαλικά, αλλά αυτός φαίνεται διαφορετικός; Ίσως τότε να μην έχεις γνωρίσει αρκετούς… Υπάρχουν πολλοί που δεν δίνουν αυτή την εντύπωση, τουλάχιστον κάποιες στιγμές, αλλά στην πραγματικότητα μόνο το σεξ θέλουν ή δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν…

Δεν είναι βέβαια αυτό κακό, αν θέλεις κι εσύ το ίδιο. Μπορείς όποτε εμφανίζεται (γιατί μπορεί να ξαναεμφανιστεί!) να βρίσκεστε χωρίς δεσμεύσεις. Αν όμως θέλεις κάτι παραπάνω, ξέχασέ τον. Μη βασανίζεσαι για το τι του συνέβη και πώς σκέφτεται ή αν έφταιξες. Πέρασες αρκετά καλά 3 βδομάδες, μην την ψάχνεις παραπάνω…


Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Μικροπαντρεμένη

Είμαι 23 χρονών, παντρεμένη εδώ και 2 χρόνια, με ένα μωράκι 8 μηνών. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί πέντε χρόνια τώρα. Στην αρχή της σχέσης μας όλα ήταν μια χαρά μέχρι που πριν 2-3 χρόνια άρχισε να μου δείχνει έναν άλλα χαρακτήρα. Έχει πολύ παράλογες σκέψεις όσων αφορά το μωρό και έχει πάρα πολλά νεύρα, πχ μου λέει ότι τον νευριάζει το μωρό και προχθές δεν το έφερε σπίτι γι’ αυτό το λόγο και αναγκάστηκα να πάω να το πάρω εγώ.
Σκέπτεται συνέχεια με το «αν» και δεν κοιτάζει να κάνει πράγματα ευχάριστα να περνάμε ωραία και ευτυχισμένα σαν οικογένεια.
Έχω προσπαθήσει πάρα πολλές φορές για αυτό το γάμο αλλά πλέον δεν πάει άλλο. Έχω κουραστεί, νιώθω γριά και τίποτε δεν με χαροποιεί εκτός από το μωράκι μου.
Είμαι σε δίλλημα ξέρω πως ο χαρακτήρας του δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει και εγώ πλέον δεν είμαι ευτυχισμένη με αυτόν το άνθρωπο.
Σας παρακαλώ πέστε μου τη γνώμη σας. Εδώ και ένα μήνα νιώθω πως θα τρελαθώ, Δεν κοιμάμαι από τις σκέψεις, δεν έχω όρεξη για τίποτα, είμαι όπως ένα ρομπότ που απλά υπάρχει χωρίς συναισθήματα.

Μ.

Πολύ μικρή μπήκες στις ευθύνες της οικογένειας και υποθέτω πως το ίδιο συμβαίνει και με τον άντρα σου. Αυτό είναι ένα δύσκολο εγχείρημα που σπάνια πετυχαίνει. Λες πως πριν από 2-3 χρόνια ο σημερινός σου σύζυγος είχε ήδη αρχίσει να δείχνει έναν άλλο χαρακτήρα, το γεγονός αυτό όμως δεν σε εμπόδισε να προχωρήσεις σε γάμο μαζί του και να κάνεις αμέσως και παιδί. Όπως και να έχουν τα πράγματα, η οικογένεια έχει πλέον δημιουργηθεί και το θέμα είναι τι μπορεί να γίνει τώρα για να βελτιωθεί η κατάσταση.
Είναι φανερό πως οι ευθύνες της οικογένειας βαραίνουν τον άντρα σου πάρα πολύ, σε βαθμό που να είναι εκνευρισμένος και να παραμελεί εσένα και το παιδί. Ίσως ήταν ανώριμος για τις ευθύνες που επωμίστηκε, ίσως τα υπολόγιζε αλλιώς, ίσως έχει μετανιώσει για κάποια πράγματα, ίσως βρίσκεται σε μια δύσκολη μετάβαση που χρειάζεται χρόνο. Είναι επίσης πιθανό να μην ταιριάζετε σαν άνθρωποι (πράγμα που δεν μπορούσατε να κρίνετε εγκαίρως λόγω του νεαρού της ηλικίας) και τα προβλήματα να βγαίνουν πιο έντονα τώρα που έχετε ευθύνες.
Κάνε μαζί του μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης.  Να είσαι ειλικρινής μαζί του για τη συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Ζήτησέ του να είναι κι εκείνος ειλικρινής μαζί σου. Το καλύτερο θα ήταν να ενταχθείτε μαζί σε συμβουλευτική ζευγαριού, για να ξεκαθαρίσετε ποιοι είστε, την ιδεολογία σας, τα συναισθήματα και τους στόχους σας, και να κάνετε μια νέα αρχή.
Ζητήστε βοήθεια από τις οικογένειες σας στα πρακτικά θέματα. Είστε πολύ νέοι για να χειριστείτε παιδί χωρίς καθοδήγηση. Οι παππούδες δεν μπορούν να το κρατούν κάποιες φορές για να ξεκουράζεστε και να μπορείτε να επικοινωνήσετε καλύτερα ως ζευγάρι; Αν βέβαια υπάρχει η οικονομική άνεση για κάποια βοηθό πότε-πότε στο σπίτι, αυτό είναι ακόμη καλύτερο.
Εσύ τι κάνεις στην υπόλοιπη ζωή σου; Σπουδάζεις, εργάζεσαι; Έχεις φίλους δικούς σου και κοινούς με τον άντρα σου; Αν έχεις και τη δική σου ζωή θα μπορείς να αντιμετωπίζεις τα οικογενειακά σου θέματα πιο ψύχραιμα.
Θεωρώ απαραίτητη τη συνεργασία σας με σύμβουλο ζευγαριού και αν ο σύζυγός σου δεν συμφωνεί, θα πρέπει να καταφύγεις εσύ μόνη σου σε ψυχολογική βοήθεια. Όσο νιώθεις έτσι όπως περιγράφεις, είναι πολύ δύσκολο να παλέψεις για την οικογένειά σου και να είσαι ουσιαστικά σωστή στην ανατροφή του παιδιού σου.




Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Εκπαιδευτική πίεση στο δημοτικό


 Ο γιος μου είναι 11 ετών και τελειώνει την Πέμπτη δημοτικού σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο. Είμαι διαζευγμένος και ο μικρός ζει με τη μητέρα του με την οποία δεν έχω καλές σχέσεις. Ασχολούμαι πολύ με το παιδί, το παίρνω κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, κάποια απογεύματα ενδιάμεσα και στις μισές σχολικές διακοπές. Όταν το παίρνω φροντίζω να του εξασφαλίσω ιδιαίτερα μαθήματα Ελληνικών, Αγγλικών και Μαθηματικών. Στόχος μου είναι να προσφέρω την καλύτερη εκπαίδευση στο παιδί μου. Εκείνος είναι μάλλον αδιάφορος, δεν αποδίδει όσο θα έπρεπε στα μαθήματα αυτά τώρα τελευταία διαμαρτύρεται και προσπαθεί να αποφεύγει τα ιδιαίτερα. Προχθές προσποιήθηκε τον άρρωστο για να μην κάνει μάθημα. Σκέφτομαι να του πω πως αν δεν κάνει μάθημα δεν θα τον παίρνω τις προκαθορισμένες μέρες. Συμφωνείτε;
Β.

Αρχικά δεν βλέπω γιατί ένα παιδί της πέμπτης δημοτικού θα πρέπει να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, δεδομένου μάλιστα ότι φοιτά σε καλό ιδιωτικό σχολείο που υποθέτω πως παρέχει ευρύτερη εκπαίδευση στα παιδιά, γι’ αυτό εξ άλλου και τον στέλνετε εκεί. Έχει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία ο γιός σου; Δεν του παρέχει το σχολείο του επαρκή εκπαίδευση; Μήπως έχεις παραφορτώσει το παιδί με μαθήματα; Τα πηγαίνει καλά με τους καθηγητές των ιδιαιτέρων μαθημάτων; Μήπως ξοδεύετε πολύ από τον κοινό σας χρόνο για τα μαθήματα του παιδιού και δεν έχετε την ευκαιρία να επικοινωνήσετε αρκετά και να ασχοληθείτε με κοινές δραστηριότητες; Γιατί να κάνει μαθήματα το Σαββατοκύριακο και στις διακοπές;
Συζήτησε με το γιο σου, είναι αρκετά μεγάλος. Ρώτησέ τον πώς νιώθει για τα ιδιαίτερα μαθήματα, αν ωφελείται και αν αντιλαμβάνεται και εκτιμά τη σκοπιμότητά τους. Συζήτησε επίσης με τους δασκάλους του στο σχολείο αν το παιδί έχει κάποια ιδιαίτερη εκπαιδευτική ανάγκη. Αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, φρόντισε να περιορίσεις τα ιδιαίτερα μαθήματα πχ. σε ένα μάθημα την εβδομάδα στο κάθε αντικείμενο και στο ενδιάμεσο ας του αναθέτουν οι καθηγητές του κάποια μικρή εργασία, έκθεση, ασκήσεις κτλ., στα οποία μπορείς να τον βοηθάς εσύ ή η μητέρα του.
Προπάντων δώσε έμφαση στην ψυχολογική κατάσταση του παιδιού, στην επικοινωνία μεταξύ σας και στη συνεργασία με τη μητέρα του. Αυτά είναι τα βασικά. Έχει αργότερα καιρό για εκπαιδευτική «πίεση».

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Πώς να φερόμαστε στους πρώην

Είμαι 35 ετών και ζω σε επαρχιακή πόλη. Είχα 2 χρόνια σοβαρή σχέση με τον Α. και πριν από ένα εξάμηνο χωρίσαμε με άσχημο τρόπο. Στεναχωρήθηκα αλλά το ξεπέρασα, όσο κι αν μου έχει μείνει μια πικρία. Πρόσφατα δημιούργησα μια καινούργια σχέση που φαίνεται να πηγαίνει καλά. Εννοείται πως τον έχω συστήσει στους φίλους μου και συχνάζουμε σε χώρους που συναντάμε πολλούς γνωστούς μου. Στους ίδιους χώρους όμως εξακολουθεί να συχνάζει και ο Α. Στις μικρές πόλεις δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές…

Έρχομαι σε δύσκολη θέση. Οι κοινοί μας φίλοι τον χαιρετούν και του μιλάνε. Έχει τύχει να βρεθούμε στην  ίδια παρέα και μάλιστα να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι. Δεν ξέρω πώς να φερθώ. Ο φίλος μου είναι αρκετά άνετος και όταν του έχω πει να μη συχνάζουμε στα μέρη που συχνάζει και ο Α μου λέει πως δεν τον πειράζει η κατάσταση και πως δεν πρέπει να κόψω ούτε τους φίλους μου ούτε τις συνήθειές μου για χάρη του παρελθόντος. Ο Α φέρεται ψυχρά και ρίχνει ειρωνικά βλέμματα. Είμαι σε δύσκολη θέση.
Κ.

Ο φίλος σου έχει δίκιο. Δεν θα αλλάξεις ούτε τους φίλους σου ούτε τη ζωή σου, ούτε και θα βάλεις τους φίλους σου να διαλέξουν. Επίσης δεν είναι σωστό να περιορίζεις το σύντροφό σου και τις εξόδους σας για χάρη της πρώην σχέσης σου.
Είναι σημαντικό που ο φίλος σου είναι άνετος. Άφησε τον Α να φέρεται όπως θέλει και αγνόησε τα άσχημα βλέμματα, τα οποία είναι πιθανό μάλιστα να παρερμηνεύεις. Φρόντισε να φέρεσαι απλά, να μην είσαι πολύ διαχυτική με το φίλο σου, ούτε όμως και ψυχρή ώστε να χαλάς τη διάθεσή του. Φρόντισε να κρατάς μια απόσταση ασφαλείας από τον Α, να μην λες στην παρέα πράγματα που θα μπορούσε να παρεξηγήσει και να μην ανταποδίδεις τα βλέμματά του.

Μεγάλη σημασία έχει το πώς αισθάνεσαι εσύ για τον Α και για τη νέα σου σχέση. Αν έχεις ξεπεράσει πλήρως το παρελθόν και είσαι ευχαριστημένη από την τωρινή σου κατάσταση, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα. Τα πραγματικά σου συναισθήματα αντανακλώνται στη στάση σου. Οι παλιές σχέσεις πρέπει σιγά-σιγά να ξεπερνιούνται και να αρχειοθετούνται. Κάθε μια τους είχε το ρόλο της στη ζωή μας και μέσα από αυτές γίναμε αυτοί που είμαστε και κάνουμε τις σημερινές μας επιλογές. Ο θυμός και η θλίψη που συνοδεύει τους χωρισμούς είναι φυσιολογικές φάσεις, αρκεί να περνούν και να μας αφήνουν χώρο για τα καινούργια. Το ιδανικό θα ήταν να φτάσει η στιγμή που θα βλέπεις τον Α με συμπάθεια και θα μπορείτε να λέτε άνετα μια καλημέρα.