Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

11 χρόνια μεγαλύτερη

Γνώρισα μια γυναίκα  11 χρόνια μεγαλύτερη, είμαι 31 είναι 42.
……………..
Ξεκινήσαμε να βγαίνουμε όλο και πιο πολύ μέχρι που γίναμε ζευγάρι. Διαπιστώσαμε ότι επικοινωνούμε θαυμάσια σε όλα τα επίπεδα.
 
Προέρχεται από έναν αποτυχημένο γάμο χωρίς παιδιά   και μια αποτυχημένη σχέση και είναι αρκετά επιφυλακτική. Υπάρχουν μικροπράγματα που μας χωρίζουν, όπως μουσικά ακούσματα, ντύσιμο κ.ά., αλλά ήμασταν διατεθειμένοι και η δυο να προσαρμοστούμε.

Μέχρι που έμαθε την ηλικία μου που μέχρι τώρα δεν το είχαμε συζητήσει (δεν θέλαμε? δεν μας ένοιαζε? φοβόμασταν? ΔΕΝ ΞΕΡΩ! Μάλλον με υπολόγιζε γύρω στα 35. Μετά από την αποκάλυψη έγινε απίστευτα δύσπιστη για το κατά πόσον είναι αυτή η σχέση είναι βιώσιμη.

Τι με συμβουλεύατε;

Σ.

Στις σχέσεις με αρκετή ως μεγάλη διαφορά ηλικίας έχουμε αναφερθεί σε πολλές προηγούμενες αναρτήσεις. Η εξέλιξή τους εξαρτάται από τους στόχους και τα στερεότυπα των μελών της σχέσης, σε συνδυασμό με την ισχύ των συναισθημάτων τους. Μια διαφορά 11 χρόνων είναι διαφορά μιας γενιάς, θεωρείται ωστόσο φυσιολογική αν ο άντρας είναι μεγαλύτερος αλλά προβληματική αν είναι η γυναίκα… Εγώ θα έλεγα πως μόνο το θέμα της τεκνοποίησης είναι αυτό που θα έπρεπε να προβληματίζει. Οι άντρες τεκνοποιούν μέχρι πολύ μεγάλες ηλικίες, ενώ οι γυναίκες έχουν βιολογικούς περιορισμούς.

Αρχικά, πόσον καιρό έχετε σχέση; Και δεν σας δόθηκε η ευκαιρία να αναφέρετε τις ηλικίες σας; Περίεργο αυτό, μάλλον υποσυνείδητα φοβόσασταν να ακούσετε τη διαφορά που γνωρίζατε πως υπήρχε… Λες πως ταιριάζετε πολύ σε όλα και διαφέρετε μόνο σε μικροπράγματα της καθημερινής ζωής. Το τελευταίο είναι φυσικό, γιατί ανήκετε σε διαφορετική γενιά. Αν όμως υπάρχουν συναισθήματα και ιδεολογική συμφωνία, αυτά πράγματι ξεπερνιούνται.
Η συμφωνία αυτή έχει δοκιμαστεί στο χρόνο;  Τα συναισθήματα είναι και από τις δυο πλευρές ισχυρά; Η επιφυλακτικότητα της φίλης σου είναι φυσιολογική μετά από αλλεπάλληλες απογοητεύσεις, ανεξαρτήτως διαφοράς ηλικιών, αλλά δώσετε χρόνο στη σχέση σας να ξεπεραστούν; Αν η απάντηση σε όλα τα προηγούμενα είναι καταφατική και συνδέεστε ήδη πάνω από ένα χρόνο, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για το μέλλον. Αν όχι, είναι νωρίς να ανησυχείτε, γιατί δεν ξέρετε αν η σχέση θα συνεχιστεί και θα σοβαρέψει.

Αν λοιπόν  μιλήσουμε για μέλλον, ποιες είναι οι επιθυμίες του καθενός σας; Η φίλη σου θέλει άμεσα γάμο και παιδιά, δεδομένου πως δεν έχει μεγάλα περιθώρια τεκνοποίησης; Μήπως δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει παιδιά και γι αυτό δεν απόχτησε στο γάμο της; Στην αντίθετη περίπτωση που εκείνη θέλει οικογένεια, εσύ τώρα είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο;

Αν και οι δυο δεν επιθυμείτε οικογένεια, διατηρείτε τη σχέση σας και ο χρόνος θα αποδείξει πόσο ισχυρή είναι. Μην προβληματίζεστε για την ηλικία, γιατί οι σχέσεις μπορούν να χαλάσουν και χωρίς τη διαφορά. Γιατί να αγωνιάτε για κάτι που ίσως δεν προκύψει; Γιατί να μην το χαρείτε όσο υπάρχει;

Αν και οι δυο επιθυμείτε οικογένεια, επειδή αυτό θα πρέπει να γίνει άμεσα, μετρήστε καλά την αντοχή σας στα στερεότυπα και την οικονομική και κοινωνική σας ετοιμότητα γι αυτό. Η διαφορά της ηλικίας επιφέρει κοινωνικά -κυρίως-  προβλήματα και κατά δεύτερο λόγο φυσιολογικά και θα πρέπει να έχετε ψυχική αντοχή και δυνατή σχέση για να τα ξεπεράσετε.
Αν εκείνη θέλει άμεσα οικογένεια κι εσύ δεν είσαι ακόμη έτοιμος, μην προχωρήσεις! Καλό είναι να διακόψετε και η κοπέλα να αναζητήσει ένα σύντροφο που θα μπορέσει να της την προσφέρει. 

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Παθολογική ζήλια



Είμαι 25 ετών και έχω στο παρελθόν μου δυο πολύ άσχημες σοβαρές σχέσεις, στις οποίες οι άντρες με κεράτωναν και με κορόιδευαν με το χειρότερο τρόπο.
………………………….
Τώρα είμαι με κάποιον 1 χρόνο και 4 μήνες. Μένει μόνιμα στο εξωτερικό. Μου φέρεται άψογα, διατηρεί ζωντανή τη σχέση, περιμένει να πάω κι εγώ εκεί μόνιμα. ΟΜΩΣ, όταν βλέπω φεισμπουκ ανοιχτά, όταν βλέπω κοπέλες γύρω του, όταν βγαίνει χωρίς εμένα, Η ΖΗΛΕΙΑ ΜΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ. Του έχω σπάσει τα νεύρα ΑΠΕΙΡΕΣ φορές, το ανέχεται, του έχω εξηγήσει τι πέρασα και το κατάλαβε. Όμως, είναι άδικο για εκείνον να μην τον εμπιστεύομαι και ακόμα πιο άδικο για μένα να αρρωσταίνω κάθε μέρα, να με πνίγει η ανασφάλεια, να μη μπορώ να κοιμηθώ γιατί φοβάμαι μη μου συμβούν πάλι τα ίδια. Έχω φτάσει να τα βλέπω στον ύπνο μου, να κλαίω στα όνειρα μου γιατί δεν αντέχω να με τρώει το σαράκι.
Σ.

Η αδικαιολόγητη ζήλεια είναι συνήθως θέμα χαμηλής αυτοεκτίμησης αυτού που ζηλεύει. Και εσύ έχεις υποστεί άσχημες καταστάσεις που σου μείωσαν πολύ την αυτοπεποίθηση, σε πλήγωσαν πολύ και έτσι ζηλεύεις αδικαιολόγητα -όπως λες- το σύντροφό σου.
Αυτό που με προβληματίζει είναι πώς έγινε και επέλεξες δυο φορές άντρες που σε απάτησαν τόσο άσχημα. Μήπως δεν έχεις το σωστό κριτήριο επιλογής; Μήπως τους εμπιστεύτηκες απόλυτα από την αρχή και επένδυσες χωρίς να σου δώσουν συναισθηματικές «εγγυήσεις»; Μήπως δεν μπόρεσες να δεις εγκαίρως τα σημάδια που δείχνουν πως ο άλλος σε απατά;
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, κάθε σχέση είναι ανεξάρτητη από την άλλη. Αν υπέστης δυο φορές άσχημες καταστάσεις, δεν σημαίνει πως θα υποστείς τα ίδια και την τρίτη. Αυτό είναι άδικο για το σύντροφό σου, που όπως λες σου φέρεται άψογα.
Το γεγονός πως μένετε σε διαφορετικές χώρες είναι βέβαια προβληματικό, γιατί ο ένας μπορεί να υποθέτει ό,τι θέλει για τη ζωή του άλλου, με αφορμή ασήμαντα γεγονότα.
Θα σε συμβούλευα να μη βιαστείς να επενδύσεις. Έχετε σχέση αρκετό καιρό, αλλά αν είναι από μακριά πάντα μπαίνουν κάποια ερωτηματικά. Θα έλεγα να προσπαθήσετε να περνάτε περισσότερο χρόνο μαζί, για να δείτε ο ένας πραγματικά το χαρακτήρα του άλλου. Αν  το πάτε σοβαρά χρειάζεται σίγουρα να ζήσετε μαζί τουλάχιστον κάποιους μήνες πριν αποφασίσεις να μετακομίσεις οριστικά. Εκεί θα φανούν πολλά. Εμπιστεύσου τον σταδιακά και όσο σου αποδεικνύει την πίστη του θα πρέπει να τον εμπιστεύεσαι κι άλλο.

Στο μεταξύ, καλό είναι που του εξήγησες για τη ζήλεια σου και για τους λόγους που την προκάλεσαν, για να σε δικαιολογεί και να μη νιώθει πολύ αδικημένος. Εξήγησέ το ξανά αν χρειαστεί. Μην λες όμως πολλές λεπτομέρειες, ειδικά σεξουαλικές, γιατί θα δημιουργήσεις άδικα κακή ατμόσφαιρα.

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Νέο ξεκίνημα

Είμαι 39 ετών και χήρος εδώ και 4 μήνες. Η απώλεια της γυναίκας μου είναι πολύ σημαντική. Περάσαμε πάρα πολλές όμορφες στιγμές παρ' όλο που ήμασταν μαζί 12 χρόνια. μου χάρισε πάρα πολλά όμορφα πράγματα, δύο θαυμάσια παιδιά, και έμαθα πολλά πράγματα από αυτήν. Υπάρχουν στιγμές που μου λείπει έντονα. προσπαθώ να το ξεπεράσω αλλά είναι δύσκολο. Αυτό που με στεναχωρεί δεν είναι η μοναξιά (είναι δευτερεύον στην παρούσα φάση), αλλά η συναισθηματική κάλυψη που είχα με την γυναίκα μου.
Στην δουλειά είναι μια κοπέλα η οποία έχει πάρα πολλά κοινά με τη συζυγό μου και μου αρέσει να κάνω παρέα μαζί της. Δεν παίζει κάτι, αλλά θα ήθελα. Όμως δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο. Επίσης κολλάω στο γεγονός ότι έχουμε και μια διαφορά ηλικίας, είναι 28. Και φυσικά με απασχολούν τα σχόλια κάποιων, αλλά και πως θα το έπαιρναν και τα παιδιά μου σε αυτή τη φάση. Η κοπέλα έχει κάποια συμπάθεια σε μένα, δηλαδή αρέσει να κάνει παρέα και να συζητάει προσωπικά της θέματα. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, μην το παρεξηγήσει.
Μ

Το πότε ξεπερνάει κάποιος μια σημαντική απώλεια είναι καθαρά θέμα ανθρώπου και δεν μπορούν να δοθούν χρόνοι. Το σίγουρο είναι πάντως πως εσύ δεν έχεις ξεπεράσει ακόμα τη μεγάλη σου απώλεια και αυτό γίνεται φανερό από το γεγονός πως σε προσελκύει μια κοπέλα που έχει πολλά κοινά με τη χαμένη σύζυγο. Προκειμένου λοιπόν για σοβαρή σχέση με προοπτική, πιστεύω πως δεν είσαι ακόμα έτοιμος.
Έχεις όμως κάθε δικαίωμα και υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου να ξεφύγεις από τη μοναξιά, να ξαναβγείς στη ζωή και να πάρεις το συναίσθημα που σου λείπει. Αν νοιώθεις έτοιμος να ξαναδεχτείς δίπλα σου μια γυναίκα προσπάθησέ το, κανείς όμως δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί μια σχέση, αν δημιουργηθεί. Αναφέρεσαι στα λόγια του κόσμου και στις συνέπειες στα παιδιά σου. Κατά τη γνώμη μου μόνο το δεύτερο θα πρέπει να σε ενδιαφέρει. Αν κάνεις μια σχέση, δεν χρειάζεται σε πρώτη φάση να την κοινοποιήσεις. Τη διατηρείς διακριτική και αν σταθεροποιηθεί θα τη δοκιμάσεις αρκετό καιρό πριν περάσεις στο επόμενο βήμα.

Προτείνω λοιπόν:
·        Εκφράζεις το ενδιαφέρον σου στην κοπέλα και της ζητάς να αρχίσετε να βγαίνετε. Καλό είναι να μη βιαστείς και να το πας σταδιακά. Θα της εξηγήσεις πως αισθάνεσαι μόνος και πως εκείνη σε ελκύει, αλλά είναι νωρίς ακόμη να υποσχεθείς κάτι. Δεν είναι καλό να της αναφέρεις ότι έχει πολλά κοινά με τη γυναίκα σου, γιατί θα αισθανθεί σαν υποκατάστατο. Από πλευράς της είναι καλό βέβαια να έχει συνειδητοποιήσει πως δεν επενδύουμε πολύ σε έναν άνθρωπο που έχει υποστεί πρόσφατη απώλεια. Ούτε κι εσύ ξέρεις αν και πότε θα προσαρμοστείς και θα δοθείς πραγματικά στη σχέση αυτή. Για αυτό είναι καλό να ξεκινήσετε κάπως χαλαρά, χωρίς υπερβολικό ενθουσιασμό, καθημερινή συνύπαρξη και σχέδια για το μέλλον.
·        Αν η κοπέλα δεχτεί, πρέπει να της ξεκαθαρίσεις πως η σχέση σας θα είναι αρχικά διακριτική -όπως κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι όλες οι σχέσεις σε επαγγελματικούς χώρους- για λόγους κοινωνικούς αλλά και κυρίως για τα παιδιά σου. Εσύ στα παιδιά σου, που υποθέτω πως πάνε δημοτικό, δεν λες τίποτα για την κοπέλα, αλλά τους εξηγείς πως επειδή αισθάνεσαι μοναξιά χωρίς τη μαμά έχεις αποφασίσει να βγαίνεις περισσότερο έξω με φίλους. Το ίδιο μπορείς να πεις προς το παρόν και στο υποστηρικτικό σας περιβάλλον (παππούδες κτλ).

·        Δοκιμάζετε λοιπόν τη σχέση σας με τις συνθήκες αυτές και βλέπετε πώς πάει. Ακόμη κι αν πάει πολύ καλά, θεωρώ πως δεν θα πρέπει να κοινοποιηθεί αν δεν περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος πολύ καλής σχέσης. Τότε, την παρουσιάζεις στα παιδιά αρχικά ως φίλη 2-3 φορές να εξοικειωθούν και στη συνέχεια τους αποκαλύπτεις την αλήθεια με ειλικρίνεια. Εκεί χρειάζονται ειδικές συμβουλές, που δεν είναι του παρόντος. Μην κάνεις το λάθος που γίνεται συχνά, να την παρουσιάσεις άμεσα ως φίλη, γιατί τα παιδιά θα διαισθανθούν την αλήθεια και δεν είναι ακόμη έτοιμα να αποδεχτούν μια σχέση σου.

Αρρωστημένη κατάσταση

Είμαι 42 ετών, δεν έχω παντρευτεί ποτέ κ είμαι άνεργη εδώ κ 3 μήνες. Αυτό όμως που με απασχολεί ιδιαίτερα είναι η σχέση μου με τον X, 35 ετών, κ εξαιτίας αυτής της κατάστασης μένω στάσιμη στη ζωή κ στις αποφάσεις που πρέπει να πάρω.

Γνωριστήκαμε πριν 6 χρόνια, ενώ εκείνος ήταν σε σχέση με μια κοπέλα που ζούσε εκτός Ελλάδος. Μου το είπε από την αρχή αυτό κ εν γνώση μου προχώρησα μαζί του.
Ενώ δεν είχαμε επίσημη σχέση, ήμασταν κάθε μέρα μαζί και περνούσαμε όμορφα. Το σεξ ήταν από τα μεγαλύτερα ατού της σχέσης μας.
Τον ερωτεύτηκα σφοδρά, όχι όμως κ εκείνος. Στον χρόνο περίπου μου είπε ότι θα έπρεπε σιγά-σιγά να αραιώνουμε την επαφή μας. Εγώ πανικοβλήθηκα κ άρχισα να του λέω ψέματα πως είμαι εγκυος κ να κάνω πράγματα που ποτέ δεν είχα ξανακάνει, προκειμένου να τον κρατήσω κοντά μου. Τότε με είχε προειδοποιήσει να μην τον ξαναενοχλήσω ποτέ ξανα κ τέλειωσε αυτή η σχέση με τον χειρότερο τρόπο.
Πέρασαν 4,5 χρόνια και μου έστειλε ένα μήνυμα. Τελικά πήγα σπίτι του, όπου συζητήσαμε για το παρελθόν κ τη συμπεριφορά μου, του ζήτησα συγγνώμη κ μου είπε ότι ο χρόνος θα δείξει αν έχω αλλάξει. Επίσης μου ανακοίνωσε ότι έχει σχέση με μια κοπέλα η οποία έλειπε εκτός πόλης εκείνο το διάστημα. Η ιστορία επαναλαμβανόταν, με λίγα λόγια.
Εγώ φρόντισα να είμαι διαφορετική κ πιο χαλαρή αυτή τη φορά. Εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός κ μαζεμένος. Αρχίσαμε να βρισκόμαστε όλο πιο τακτικά, αλλά εκείνος παρέμενε ανέκφραστος κ κλειστός απέναντι μου. Χώρισε κ με την κοπέλα του μέσα στο καλοκαίρι, αλλά εγώ καταλάβαινα ότι συναντούσε κ άλλες εκτός από μένα. Σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι είμαι ανάμεσα σε 7-8 γυναίκες που διατηρούσε ταυτόχρονη σεξουαλική επαφή.
Ώσπου έκανε κ πρόταση σε μια πολύ καλή φίλη μου να βρεθούν κρυφά από μένα. Το έμαθα από τη φίλη μου κ τρελάθηκα!!! Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ούτε όρια, ούτε συνείδηση, ούτε μπέσα. Μιλήσαμε, μου ζήτησε συγγνώμη, αλλά εγώ δυστυχώς δεν αποφασίζω να σταματήσω αυτή την κατρακύλα που έχω μπει. Έχω χάσει κάθε αυτοεκτίμηση κ συνεχίζω να τον βλέπω μετά από όλα αυτά. Δεν ξέρω πώς να απαγκιστρωθώ από αυτόν τον άνθρωπο που μου έχει κάνει τόσο κακό. Από που ν’αρχίσω? Πως να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν μου αξίζει?
Πως να βρω το θάρρος να αρνηθώ σε προσκλήσεις του? Πώς να προχωρήσω από εδώ κ πέρα?
Δ

Δεν θα σχολιάσω τη στάση του κυρίου, αλλά το ότι βρίσκει και κάνει…
Κάποιος άνθρωπος «σκύβει το κεφάλι» και προσαρμόζεται σε μια σχέση μέσα στην οποία νιώθει πως προσβάλλεται ή γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης , αλλά δεν μπορεί να φύγει. Σε τέτοια περίπτωση δεν του φταίνε οι άλλοι ή η σχέση, αλλά ο ίδιος. Όσο κι αν αυτό ακούγεται σκληρό, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του και φέρει την ευθύνη τους. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ αυτόν τον κόσμο και έγκειται σε μας να επιλέγουμε τους κατάλληλους και να προστατεύουμε τον εαυτό μας.
Η οριστική λύση στο πρόβλημα είναι η προσωπική ανάπτυξη. Πρέπει να βρεθούν οι ψυχολογικές ελλείψεις και τα απωθημένα που σου έχουν δημιουργήσει την προσκόλληση και την εξάρτηση και να επιλυθούν. Είναι προφανές πως δεν εκτιμάς τον εαυτό σου, δεν έχεις δομημένη προσωπικότητα, αρχές και στόχους. Ο συγκριμένος άντρας λειτουργεί σε σένα σαν «ναρκωτικό» που καλύπτει το κενό της ζωής σου. Δυστυχώς από έναν εθισμό δεν ξεφεύγει κάποιος απλώς συνειδητοποιώντας πόσο κακό υφίσταται, αλλά μόνο αν εξελιχθεί ως άτομο μέσω προσωπικής ανάπτυξης.
Σε πρώτη φάση λοιπόν σου προτείνω να πιέσεις τον εαυτό σου να εξαφανιστείς. Άλλαξε τηλέφωνο χρησιμοποίησε τη λογική σου, επιστράτευσε φίλους, ασχολήσου με πάθος με κάτι πχ εξεύρεση δουλειάς. Πιθανώς μείνε για λίγες μέρες στο πατρικό σου ή σε κάποια φίλη. Όμως οι απλές αυτές μέθοδοι δε θα φέρουν μακροχρόνιο αποτέλεσμα αν δεν κάνεις δομικές αλλαγές στην προσωπικότητά σου.

Χρειάζεται να καταφύγεις άμεσα σε ψυχοθεραπεία. Όσο κι αν δεν έχεις την οικονομική άνεση, αν το θέλεις αρκετά θα το καταφέρεις. Είναι προτιμότερο ακόμη και να δανειστείς ή να ζητήσεις βοήθεια από την οικογένειά σου, παρά να παραμείνεις έτσι , οπότε δεν είσαι λειτουργική σε κανένα τομέα. Διερεύνησε όλες τις πιθανότητες δωρεάν παροχής ψυχολογικής βοήθειας πχ. στην κοινωνική υπηρεσία του δήμου που κατοικείς. Μην καταφύγεις σε ψυχίατρο του ταμείου σου, γιατί κατά 99% θα σου δώσει κάποιο αντικαταθλιπτικό και δεν θα κάνει ψυχοθεραπεία, δηλ δεν θα ασχοληθεί με τη ρίζα του προβλήματος.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Στερεότυπα στα 22!

ΕΙΜΑΙ 22 ΕΤΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΤΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΛΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ. ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΦΟΙΤΩ.
ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΑΜΕ ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΙ ΔΕΙΛΟΣ. ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΜΑΣΤΑΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΜΙΛΙΣΟΥΜΕ. ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ, ΑΠΟ ΤΟΝ 2 ΜΗΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΣΑΝΙΖΑΝ. ΠΧ. ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ Ή ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΙΑΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΘΗΤΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΑΣ. ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΤΕΛΙΚΑ, ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ!ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ, ΜΗΠΩΣ ΕΓΩ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ;
Μ

Το πρόβλημα δεν είναι η σχέση αλλά τα δικά σου στερεότυπα. Βρήκες μια κοπέλα που περνούσατε καλά και σου συμπαραστεκόταν κι εσύ, στα 22 σου χρόνια,  βασανιζόσουν τι θα γίνει στο απώτερο μέλλον!

Πρώτα-πρώτα, στα 22 δεν σκεφτόμαστε πότε θα κάνουμε οικογένεια και τι θα γίνει μετά από 10 χρόνια! Στα 22 φροντίζουμε να τελειώσουμε τη σχολή μας και να ζήσουμε εμπειρίες οι οποίες αργότερα και σταδιακά θα μας οδηγήσουν στις βασικές μας επιλογές. Ούτε να σκέφτεσαι γάμο πριν τα 30, καλύτερα τα 35. Αν όλοι το τηρούσαν αυτό, τα διαζύγια θα ήταν πολύ λιγότερα, το ίδιο και οι προβληματικοί γάμοι.

Μια διαφορά ηλικίας 5 χρόνων μας τοποθετεί στην ίδια γενιά. Έχεις το στερεότυπο της μεγαλύτερης γυναίκας, σαν η γυναίκα να είναι γιαουρτάκι με ημερομηνία λήξης! Αν και τα δυο μέλη είναι ώριμα και αγαπιούνται, μια χαρά μπορεί να στεριώσει ένας γάμος με μια μικρή διαφορά και μια γυναίκα στα 37 της είναι μια χαρά εμφανισιακά, για κοίτα γύρω σου!

Η ανησυχία αν θα βρεις δουλειά είναι δεκτή, αλλά δεν είναι καιρός ακόμη να σκέφτεσαι τη δουλειά, ακόμη δεν τέλειωσες τη σχολή σου! Η επαγγελματική αποκατάσταση είναι σήμερα δύσκολη για όλους, αλλά γιατί να τη συνδέσεις με τη σχέση; Μήπως θα παντρευτείτε άμεσα; Εξάλλου, κι έτσι αν το σκεφτείς,  και η κοπέλα έχει τα ίδια προσόντα με σένα και θα εργάζεται εξίσου.

Πιστεύω πως δύσκολα θα επιβιώσεις στον κόσμο των σχέσεων αν είσαι δειλός και έχεις τέτοια στερεότυπα. Σου χρειάζεται διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης για να βελτιωθείς και να μη χαλάς τις σχέσεις σου και υποφέρεις.

Όσο για τη συγκεκριμένη κοπέλα, αν κατάλαβες τα λάθη σου, κατανίκησε τη δειλία σου και πες της ευθέως πως είχες λάθος στάση, ζήτησε συγνώμη και πρότεινε να ξαναδοκιμάσετε. Μπορεί να δεχτεί.

Ο κάθε άνθρωπος έρχεται στη ζωή μας για κάποιο λόγο. Ίσως η σχέση σου με την κοπέλα αυτή να θέλεις να σε διδάξει πως πρέπει να ξεφύγεις από τα στερεότυπά σου.


ΥΓ. Θερμή παράκληση, για άλλη μια φορά: όσοι απευθύνονται στο blog να τηρούν τους όρους χρήσης. Όχι κεφαλαία και όχι την ιστορία της ζωής σας! Κουράστηκα πολύ να βγάλω άκρη από το γράμμα του φίλου μας… 

Σχέση στα 18


Είμαι 18 χρονών και εδώ και καιρό μου αρέσει ένα παιδί στα 27 . Είναι πολύ εμφανίσιμος, καλός ,ευγενικός με αξίες και σοβαρό άτομο. Θα το θεωρούσατε σωστό να κάνω μια σχέση μαζί του, λόγω της διαφοράς ηλικίας μεταξύ μας αλλά και της ηλικίας που βρίσκομαι εγώ;
X

Οι σχέσεις μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων δεν καθορίζονται με «πρέπει» και είναι πάντα ανάλογες με τα συναισθήματα, με την ιδιαίτερη προσωπικότητα και τις συνθήκες ζωής των ενδιαφερομένων.
Αν ο νεαρός σου αρέσει και δείχνει πως του αρέσεις κι εσύ, μπορείτε να βγείτε αρχικά μερικές φορές για να γνωριστείτε καλύτερα. Αν δημιουργηθούν συναισθήματα, καλό είναι να μην τα συγκρατήσετε. Είστε νέα, ελεύθερα παιδιά και δεν βλέπω γιατί να περιοριστείτε.
Μια διαφορά ηλικίας 9 χρόνων δεν είναι αντικειμενικά τεράστια, αλλά στις ηλικίες που βρίσκεστε μπορεί να δημιουργήσει κάποια προβλήματα τα οποία να είσαι έτοιμη να διαχειριστείς:

  • ·         Στα 27 του ο νεαρός έχει όλη την ελευθερία που θέλει. Εσύ βρίσκεσαι σε ένα μεταίχμιο. Αν μεν είσαι μαθήτρια στην τελευταία τάξη, έχεις φροντιστήριο, διάβασμα και περιορισμούς από το σπίτι. Έτσι, θα είναι δύσκολο να συνυπάρξετε για πρακτικούς λόγους. Στην περίπτωση αυτή, αν δημιουργηθεί σχέση, εσύ θα πρέπει να θέσεις τους όρους σου και εκείνος να σε αγαπά πολύ για να τους δεχτεί. Αν έχεις τελειώσεις το σχολείο και είσαι φοιτήτρια ή εργαζόμενη, τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα.
  • ·         Ο νεαρός έχει σίγουρα τις εμπειρίες του από σχέσεις. Αν εσύ δεν έχεις κάνει ακόμη ολοκληρωμένη σχέση θα πρέπει να προχωρήσετε με το δικό σου ρυθμό και να μην υποστείς πίεση αν δεν είσαι ακόμα έτοιμη.
  • ·         Οι παρέες σας είναι σίγουρα διαφορετικές. Αν εκείνος δεν είναι πρόθυμος να κάνει παρέα με τους συνομηλίκους σου φίλους, θα πρέπει να τους βλέπεις μόνη σου και σε καμιά περίπτωση να μην αποκοπείς από τις δραστηριότητες και τα ενδιαφέροντα της ηλικίας σου.
  • ·         Αντικειμενικά δεν είσαι μικρή για να κάνεις σχέση, αρκεί να τη συνδυάσεις με τις άλλες σου υποχρεώσεις . Εσύ θα κρίνεις αν είσαι έτοιμη να την προχωρήσεις πέρα από το επίπεδο του φλερτ.


Αν προσέξεις αυτά τα σημεία και του τα ξεκαθαρίσεις εξ αρχής, μπορείς να δημιουργήσεις σχέση, αν βέβαια φανεί πως ταιριάζετε και έχετε συναισθήματα. Έτσι όπως περιγράφεις τον νεαρό, μάλλον θα σεβαστεί τους όρους σου.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Πώς να φύγω;


Eιμαι 22 ετων κ τον τελευταιο χρονο εχω μια σχεση με κάποιον 35 ετών, επιχειρηματια που δουλευει βραδυ.
Μολις γνωριστηκαμε ενθουσιαστηκαμε και οι δυο μας πολυ, ταιριαξαμε αμεσως και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί κατευθειαν. Oσο περνουσε ο καιρος καταλάβαινα πως μονο εγω ημουν ερωτευμενη μαζι του... Εκεινος μου το λεει ξεκαθαρα : «Εισαι ο,τι ομορφοτερο εχω στην ζωη μου,  σ' αγαπώ, απλά δεν είμαι  ερωτευμένoς. Απο τη μια σκεφτομαι οτι θα μπορουσαμε να κανουμε οικογενεια μαζι και απο την αλλη οτι πρεπει να σε αφησω να ζησεις την ζωη σου!» 
Εχουμε να  κάνουμε sex 5 μήνες, ειναι ο μονος τομεας που δεν ταιριαζουμε κ μου λεει οτι ολο αυτο ειναι ψυχολογικο δικο του και ευχεται να του περάσει για να σωσει την σχεση μας απ την απόλυτη καταστροφή.
Δεν με έχει ως προτεραιότητά του, με αποτελεσμα να πληγωνομαι ολο και περισσότερο Mου είναι πολύ δύσκολο να παρω την αποφαση να χωρισω, δεν ξερω τι να κανω....
Β.
Εγώ βλέπω μια κατάσταση ως εξής: Συναντιούνται μια νέα, άπειρη και συναισθηματική κοπέλα και ένας μεγαλύτερος, εργασιομανής άντρας με πολυάσχολη ζωή -και που προφανώς έχει ζήσει τη ζωή του στη νύχτα- που τώρα έχει σεξουαλικό πρόβλημα. Η κοπέλα τον ερωτεύεται βαθιά ενώ εκείνος, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, τη σκέφτεται ως μια πιθανή σύζυγο που δεν θα έχει και πολλές απαιτήσεις. Λίγο διστάζει γιατί τη βλέπει μικρή και φοβάται μήπως στο μέλλον «ξυπνήσει». Όσο για το σεξουαλικό του πρόβλημα, πού θα βρει άλλη να το αποδεχτεί; «Εύχεται» το πρόβλημά του να διορθωθεί, αλλά δεν βλέπω να κάνει κάτι γι’ αυτό και είναι δεδομένο πως τα προβλήματα αυτού του είδους λύνονται με συνεπή, μακροχρόνια συνεργασία με εδικούς και όχι με ευχές.

Η κατάσταση είναι πολύ άδικη για σένα και σωστά σκέφτεσαι πως πρέπει να φύγεις. Το γεγονός πως μένεις (χωρίς έρωτα, χωρίς μεγάλη ενασχόληση του συντρόφου σου με σένα και χωρίς σεξ) οφείλεται μάλλον σε προσωπικές σου ανασφάλειες. Δεν έχω να σου πω με δυο λόγια τρόπο για να πάρεις την απόφασή σου, αυτό είναι θέμα προσωπικής ανάπτυξης και καλό είναι να επισκεφτείς ψυχολόγο. Θα σε βοηθούσε σίγουρα να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, με παρέες συνομηλίκων σου, με σπουδές ή δουλειά, με ενδιαφέροντα και ίσως με κάποιο φλερτ της ηλικίας σου. 

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Συμπληρωματική παθολογία


Δημιούργησα εξωσυζυγική σχέση με τον Χ, επίσης παντρεμένο, και μετά από 6 μήνες χωρίσαμε και οι δυο από τους γάμους μας. Τώρα έχει περάσει άλλο ένα εξάμηνο που είμαστε  αποκλειστικά μαζί. Αγαπιόμαστε πολύ αλλά έχουμε και οι δυο παιδια, οποτε εναι λιγο νωρις ακομα για να ζησουμε μαζι.
Το προβλημα ειναι οτι απο την αρχη της σχεσης μας ζηλευει παρα πολυ και φτιαχνει στο μυαλο του σεναρια ολοκληρα για οτιδηποτε. Θεωρει οτι αφου ειμαστε μαζι στην αρχη σαν εξωσυζυγικη σχεση, εχουμε μεσα μας την απιστια. Για μενα δεν ειναι ετσι, τον αγαπησα πολυ αυτον τον ανθρωπο και θελω να ζησω για παντα μαζι του.
Έχουμε χωρισει παρα πολλες φορες για την ζηλεια του και καταρρακώνομαι καθε φορα. Θελω πολυ να τον βοηθησω αλλα δεν ξερω πώς. Έχω χρησιμοποιησει καθε τροπο:  να μην βγαινω εξω, να ηχογραφω οτιδηποτε οπου βρισκομαι, να τραβαω φωτο για να επιβεβαιωνω την θεση μου, και αληθεια δεν εχω προβλημα, αρκει καποια στιγμη να ξερω ότι θα αποκτησω την εμπιστοσυνη του. Έχω ενα παιδακι και δεν θελω να ζησει και αλλους καυγαδες οπως με τον πρωην μου.
Νομιζω οτι με την αγαπη μου και με την πιστη μου καποια στιγμη θα τα καταφερω, αλλα νιωθω πραγματικα ωρες-ωρες πολυ κουρασμενη απο ολο αυτο. Τι μπορω να κανω, να σωσουμε την θυσια που καναμε και οι δυο για να ειμαστε μαζι?
Ε.

Το θέμα της χωρίς λόγο και παθολογικής ζήλειας έχει να κάνει με εκείνον που ζηλεύει και όχι με το σύντροφό του.
Η στάση του συντρόφου σου είναι υπερβολική και οι αντιλήψεις του λανθασμένες: Επειδή απιστήσατε σε μια σχέση δεν σημαίνει πως θα απιστήσετε και στην άλλη, επιπλέον κι εκείνος απίστησε στην πρώην σύζυγο! Το ότι και οι δυο χωρίσατε πολύ γρήγορα από τους γάμους σας, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει συνήθως, αποδεικνύει τόσο τη διάβρωση των γάμων σας όσο και την αξία της δικής σας σχέσης.
Μην παίζεις το παιχνίδι του, κάνοντας γελοίες προσπάθειες, όπως το να φωτογραφίζεσαι και να μαγνητοφωνείσαι! Πολλές φορές σε στενή σχέση δυο ατόμων, αν το πρώτο έχει μια ισχυρή παθολογία το δεύτερο προσαρμόζεται δημιουργώντας τη συμπληρωματική παθολογία. Το αποτέλεσμα είναι μια «άρρωστη» σχέση που μακροπρόθεσμα υποσκάπτει την ψυχική υγεία των μελών της και του ευρύτερου συστήματος.
Προστάτευσε λοιπόν τον εαυτό σου και το παιδί σου. Εξήγησέ του με ηρεμία πόσο σε ενοχλεί η κατάσταση και πως δεν θα συμπράττεις. Εκφράστε ο καθένας συναισθήματα για την κατάσταση και συζητήστε για να τα λύσετε. Μην συγκατοικήσετε ακόμη, μέχρι να διορθωθούν τα πράγματα, και καταφύγετε άμεσα σε σύμβουλο ζευγαριού.

Είναι πιθανό ο Χ να έχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα που να χρειάζεται επιπλέον να δουλευτεί με προσωπική θεραπεία. Προετοιμάσου και για την πιθανότητα να μη διορθωθεί το θέμα αυτό και να χρειαστεί να ζήσετε μεγάλο διάστημα ακόμη χωριστά ή και στη χειρότερη περίπτωση να χωρίσετε.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Ολική ασυμφωνία…


Αντιμετωπίζω πρόβλημα γάμου με τη γυναίκα μου. Η σεξουαλική μας ζωή είναι λιγοστή και μονότονη. Τα θρησκευτικά της ταμπού δεν της επιτρέπουν κάποια σεξουαλική ευλυγισία. Επίσης, τα πνευματικά μας ενδιαφέροντα αρκετές φορές θυμίζουν τη σύγκρουση του Διαφωτισμού με το Μεσαίωνα, παρόλο που και οι δυο έχουμε παρόμοια πανεπιστημιακή μόρφωση. Αλλά κι η στάση μας προς τη ζωή διαφέρει: από τη μια η τυπικότητα και οι αυστηροί κανόνες, από την άλλη εγώ που απεχθάνομαι κάτι τέτοιο. Το άγχος της τής δημιουργεί απότομα ξυπνήματα λίγο μετά αφού κοιμηθεί, στα οποία με φωνάζει για να με ρωτήσει, χωρίς να υπάρχει πραγματικός λόγος, αν πήρε κάποιο φάρμακο. Έχω παρατηρήσει ότι αυτό δε γίνεται όταν κοιμόμαστε μαζί αλλά ,πραγματικά, δεν μπορώ να κοιμηθώ απ' τις 10.00 το βράδυ, όπως συνηθίζει.
    Μπορώ να πω ότι υπάρχουν φορές που με ελκύει σεξουαλικά αλλά τις περισσότερες μου είναι αδιάφορη και βαρετή. Νομίζω το έχει καταλάβει, γιατί δείχνει σημάδια ζήλιας. Επίσης, νομίζω ότι την έχω απογοητεύσει γιατί διαμαρτύρομαι όταν εκείνη ικετεύει για φιλιά και αγκαλιές, κάτι που μου φαίνεται απωθητικό γιατί χάνει την αξιοπρέπειά της.
     Έχουμε δυο παιδιά, για τα οποία αρκετές φορές έχουμε συγκρουστεί σε θέματα αγωγής, αν και προσπαθούμε να το κάνουμε χωρίς μεγάλη φασαρία, όπως στην αρχή.
     Αυτά τα προβλήματα με οδήγησαν μια φορά να ερωτευτώ πλατωνικά μια κοπέλα, χωρίς ανταπόκριση απ' την ίδια (που το είχε καταλάβει απ' τη συμπεριφορά μου στον ίδιο χώρο εργασίας) και τώρα νομίζω ότι ερωτεύομαι μια άλλη. Η γυναίκα μου κατάλαβε ότι κάτι είχα γιατί είχα αδυνατίσει απ' την ψυχολογική πίεση και γιατί περνούσα πολλές στιγμές μελαγχολίας. Δεν το ανέφερα άμεσα αλλά δικαιολογήθηκα με την κρίση των '40 (τώρα είμαι 45άρης). Δε νομίζω ότι το πίστεψε...
    Δε θέλω να ξαναπεράσω τα ίδια. Αναρωτιέμαι αν πραγματικά δεν ταιριάζουμε ή αν υπάρχει ελπίδα να βρω κάποια ηρεμία, επιτέλους, στο γάμο μου.
Ν

Φαίνεται πως με τη γυναίκα σου έχετε ασύμβατη ιδεολογία, τρόπο ζωής και σεξουαλική διάθεση. Αυτά είναι τα τρία επίπεδα επικοινωνίας ενός ζευγαριού και  κατά τα λεγόμενά σου δυστυχώς δεν ταιριάζετε σε κανένα… Αναρωτιέμαι τι σας τράβηξε τον έναν στον άλλον και πώς ήταν η κατάσταση στην αρχή του γάμου σας.
Όταν τα άτομα ζουν επί χρόνια με έναν σύντροφο που δεν τους ταιριάζει, είναι φυσικό η ψυχολογική τους κατάσταση να έχει επηρεαστεί  άσχημα. Η σύζυγος εκλιπαρεί την τρυφερότητά σου και έχει διαταραγμένο ύπνο. Αναφέρθηκες και σε φάρμακα. Ακολουθεί κάποια αγωγή με ψυχοφάρμακα ή για κάποιο άλλο της πρόβλημα; Εσύ ερωτεύεσαι πλατωνικά άλλες γυναίκες και υποφέρεις από ψυχολογική πίεση και μελαγχολία. Μπορώ να υποθέσω πως, αν η πρώτη κοπέλα ανταποκρινόταν, θα προχωρούσες σε εξωσυζυγική σχέση μαζί της και θα βασανιζόσουν από ακόμη περισσότερες τύψεις.
Μην αναρωτιέσαι αν πραγματικά δεν ταιριάζετε, γιατί αυτό είναι σίγουρο. Ελπίδα να βρεις ηρεμία στο γάμο σου δεν υπάρχει αν αφήσετε έτσι την κατάσταση. Εξάλλου, εκτός από ηρεμία, υπάρχουν κι άλλα πράγματα που σου λείπουν στο γάμο σου και δεν θα έπρεπε να αρκεστείς σ’ αυτήν.
Σας συμβουλεύω να καταφύγετε άμεσα σε σύμβουλο γάμου. Αν η σύζυγος δεν δεχτεί ή αν τελικά η συμβουλευτική δεν αποδώσει, θα πρέπει να επιδιώξεις μόνος σου συμβουλευτική διαδικασία για να δεις αν θα μείνεις στο συμβατικό γάμο (με ή χωρίς εξωσυζυγικές σχέσεις) ή αν θα χωρίσεις. Σημειωτέον ότι όσο κι αν δεν διαφωνείτε μπροστά στα παιδιά, αυτά νιώθουν την ασυμφωνία και την έλλειψη ψυχολογικής ισορροπίας των γονέων και αυτό δεν είναι καθόλου ευνοϊκό για την εξέλιξή τους.

ΥΓ. Επισυνάπτω ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο μου ΓΥΝΑΙΚΕΣ:

Σύμφωνα με τη θεωρία της Συναλλακτικής Ανάλυσης, κάθε επικοινωνιακό συμβάν μεταξύ τουλάχιστο δύο ατόμων ονομάζεται «συναλλαγή» και η ανάλυση των συναλλαγών αυτών μπορεί να οδηγήσει στη συνειδητοποίηση της ψυχολογικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται κάθε φορά το άτομο. Ως ψυχολογικές καταστάσεις ορίζονται οι τρεις βασικοί τομείς ή επίπεδα της δομής της προσωπικότητας, που περιλαμβάνουν το καθένα τις αντίστοιχες σκέψεις και απόψεις:

  • Ο Γονέας αντιπροσωπεύει το σύνολο της ιδεολογίας, της κοσμοθεωρίας, των αξιών και γενικά του πνευματικού κόσμου και της άποψης που έχει το άτομο για τη ζωή. Το επίπεδο αυτό ονομάζεται Γονέας επειδή τις θεμελιώδεις αρχές του τις παίρνουμε στην παιδική ηλικία από τους γονείς μας και τα άλλα σημαντικά πρόσωπα του περιβάλλοντός μας.
  • Ο Ενήλικος αντιπροσωπεύει τον τρόπο που δρούμε στην καθημερινή μας ζωή. Περιλαμβάνει την ορθολογική σκέψη, τη λογική, τις γνώσεις. Ασχολείται με την πραγματικότητα, συλλέγει και επεξεργάζεται πληροφορίες από το περιβάλλον, αξιολογεί, προγραμματίζει και εξισορροπεί τις αντίρροπες τάσεις μεταξύ του Γονέα και του Παιδιού.
  • Το Παιδί αντιπροσωπεύει τα ένστικτα και τα αυθόρμητα συναισθήματα. Αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τις αισθήσεις και με βάση εσωτερικά γεγονότα, συναισθήματα, αντιδράσεις και θέσεις που το άτομο έπαιρνε όταν ήταν παιδί. Στις ερωτικές σχέσεις στο επίπεδο αυτό ανήκουν η αυθόρμητη έκφραση συναισθημάτων και η ερωτική έλξη.
Σε μια ολοκληρωμένη σχέση το ιδανικό είναι να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού και στα τρία επίπεδα. Το επίπεδο του Γονέα και το επίπεδο του Παιδιού είναι πολύ δύσκολο να μεταβληθούν έτσι ώστε να προσαρμοστούν με τα αντίστοιχα επίπεδα του άλλου ατόμου. Το επίπεδο του Ενηλίκου είναι πιο ευέλικτο, τουλάχιστον στις περιοχές που δεν τροφοδοτούνται από το επίπεδο του Γονέα. Για παράδειγμα, ένας άνδρας που δεν ασχολείται με οικιακές δουλειές (Ενήλικος) επειδή αυτό του υπαγορεύει η ιδεολογία του (Γονέας), είναι πολύ πιο δύσκολο να μεταβάλει τη στάση αυτή σε σχέση με έναν άνδρα που έχει απλώς την κεκτημένη συνήθεια να είναι αμελής και αδιάφορος προς τις οικιακές εργασίες (Ενήλικος που δεν τροφοδοτείται από τον Γονέα)

Πολύ συχνά αυτό που η κοινωνία χαρακτηρίζει ως «καλό γάμο» αφορά κυρίως το επίπεδο του Ενηλίκου, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα  τα επίπεδα του Γονέα και του Παιδιού. 

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Σχέση με δυσκολίες


Είμαι 27 χρονών και ο φίλος μου είναι 34. Είμαστε μαζί 6,5 χρόνια. Το θέμα μας είναι πως δεν δουλεύει κανείς και μένουμε με τις οικογένειές μας. Εγώ έχω καλύτερη οικονομική άνεση από τους γονείς μου και επομένως μπορώ να βγαίνω πιο άνετα, ο ίδιος όμως αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και η οικογένειά του.
Εγώ σκέφτομαι πως θέλω να κάνω οικογένεια , παιδιά να προχωρήσω στη ζωή μου. Είμαι πιστεύω σε μια καλή ηλικία και με τόσα χρόνια σχέσης. Το θέμα είναι πως δεν μπορεί να γίνει εφόσον είναι άνεργος αυτός. Εγώ μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ προσπαθώ και κάτι βρίσκω συνέχεια. Τώρα κάνω το μεταπτυχιακό μου και έχω βλέψεις και για μετά. Αυτός όμως τι θα κάνει; Εχει φτάσει σε μία ηλικία που πρέπει οπωσδήποτε να βρει δουλειά, έχει μεγαλώσει αρκετά και μετά κανείς δεν θα το προσλαμβάνει. Είναι 3 χρόνια άνεργος. Αυτό όπως καταλαβαίνετε προξενεί πολλούς καβγάδες ανάμεσά μας με αποτέλεσμα η επικοινωνία μας να είναι ανύπαρκτη. Υπάρχουν μέρες που μπορεί να μην μιλάμε, ώρες που να βριζόμαστε και να λέμε αμφότεροι βαριά πράγματα.
Λόγω του γεγονότος ότι δεν έχουμε δικό μας χώρο για να βρεθούμε και αναγκαστικά βρισκόμαστε σπίτι μου με τους γονείς μου, όσες φορές προσπαθήσαμε για σεξουαλική επαφή ήταν ανεπιτυχής λόγω του ότι "τελειώνει" πολύ γρήγορα. Γενικά σε αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί δεν έχουμε ολοκληρώσει κανονικά.
Κάποτε τον αγαπούσα, και αυτός. Τώρα δεν ξέρω. Πιστεύω ότι με τον καιρό έχουν χαλαρώσει οι σχέσεις μας και λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και είμαστε αναγκαστικά κλεισμένοι σε ένα σπίτι που υπάρχουν και άλλοι. Δεν έχουμε ούτε καν τον χώρο μας. Ένα διάστημα μείναμε μαζί αλλά δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία. Και φυσικά δεν έκανε καμία προσπάθεια για σεξουαλική επαφή.
Θεωρώ ότι είναι αρκετά μεγάλος για να βρει δουλειά τώρα, και ότι τα χρόνια περνάνε και εγώ ποτέ δεν θα κάνω οικογένεια, και ότι δεν μου αξίζει, και ότι τζάμπα και άδικα τρώω τον χρόνο μου μαζί του. Πιστεύω όμως πως τον αγαπάω κιόλας. Αν και η αγάπη μου έχει ξεφτίσει σε σχέση με την αρχική. Δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω απεγνωσμένα να προχωρήσω στην ζωή μου και αυτός με σταματάει , κι εγώ θέλω τόσα πολλά.
Λ.
Δεν θέλεις πολλά, θέλεις τα κανονικά που θα ήθελε ένας άνθρωπος μετά από τόσα χρόνια σχέσης. Στις συνθήκες οικονομικής και επαγγελματικής δυσκολίας που ζούμε, εσύ κάνεις  κινήσεις για να εξασφαλίσεις την ανεξαρτησία σου, εξάλλου είσαι ακόμη πολύ νέα. Εκείνος όμως δεν βλέπω να κάνει βήματα και μάλλον έχει περιπέσει σε καταθλιπτική κατάσταση.
Επιπλέον, το σεξουαλικό παρουσιάζει προβλήματα. Αντιλαμβάνομαι πως το θέμα αυτό επηρεάζεται από τις άσχημες συνθήκες, αλλά και όταν μείνατε μαζί μου λες πως δεν βελτιώθηκε… Τι κάνει ο σύντροφός σου γι’ αυτό;
Δυστυχώς, λίγες σχέσεις αντέχουν σε δύσκολες συνθήκες και η δική σας έχει χαλαρώσει πολύ. Επιπλέον, δεσμεύτηκες πολύ μικρή και σε τέτοιες περιπτώσεις οι επιλογές είναι σπάνια σωστές μακροπρόθεσμα. Προτείνω να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση εφ’ όλης της ύλης και να συμφωνήσετε να λάβετε κάποια μέτρα: Πρέπει να ενεργοποιηθεί επαγγελματικά και να καταφύγει σε ειδικούς για να βελτιώσει την ψυχολογική και σεξουαλική του κατάσταση.

Αν συμφωνήσει να κάνει βήματα, αξίζει να του συμπαρασταθείς και να δώσεις χρόνο στη σχέση σας.  Αν όχι, μπορείτε να κάνετε έναν δοκιμαστικό χωρισμό και να αρχίσετε να σκέφτεστε τη ζωή σας ανεξάρτητα.

Σπούδασα αυτό που ήθελα αλλά...

Ειμαι 31 ετων και τελειωσα το πανεπιστημιο περισυ, Τμημα Μουσικων Σπουδων. Ημουν σε καποιο άλλο τμημα στο πανεπιστημιο και αποφασισα να το παρατησω γιατι δεν μου αρεσε και εδωσα ξανα πανελληνιες στα 25 μου λογω του ότι αγαπω την Μουσικη και ηθελα να ασχοληθω με αυτό. Ομως ετσι που εγιναν τα πραγματα, δεν εχω καμια ευκαιρια να εργαστω ουτε απ ότι φαινεται θα εχω λογω συνθηκων. Οποτε ειμαι σε μεγαλο διλημμα, αν πρεπει να ξανασπουδασω κατι που μου αρεσει «καπως» -που δυστυχως καθολου ορεξη δεν εχω -μηπως βρω δουλεια ετσι ,αλλα το προβλημα είναι ότι δεν θα μπορω να δουλευω λογω προγραμματος σπουδων και οικονομικα  ειμαι σε πολύ κακη κατασταση.
Η άλλη λυση είναι να κανω μια δουλεια-ότι να ναι-που μισω και να καταπιεζομαι αφηνοντας τα παντα στην μοιρα τους χωρις πλανο.Αυτο παλι με δυσκολευει διοτι εργαζομουν στο μαγαζι των γονιων μου από παιδι και εχω δει καλα πως είναι να κανω κατι που δεν μου αρεσει.
Προοπτικη με αυτό που σπουδασα δεν υπαρχει καμια παολυτως και δουλεια που να μουαρεσει δεν μπορω να βρω.Βασικα δεν μπορω να βρω ουτε καν δουλεια που ΔΕΝ μου αρεσει.Υπαρχει περιστωση να βρω μια λυση?Δεν μου αρεσει να μην εχω πλανο.Σκεφτομαι τοσο καιρο πολλα πραγματα,που εχω αποπροσανατολιστει εντελως και  δεν εχω καταφερει να βρω καμια  ακρη .
Ε
Έκανες πολύ καλά που σπούδασες αυτό που ήθελες. Στην εποχή της οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας που ζούμε, δεν μπορούν να γίνουν προβλέψεις για το μέλλον των διαφόρων επαγγελμάτων. Το μόνο που μπορεί να μας αυξήσει τις πιθανότητες να σταδιοδρομήσουμε είναι να επιλέξουμε τον τομέα που μας ταιριάζει. Έτσι, θα τον αντιμετωπίσουμε με ενθουσιασμό, θα γίνουμε πολύ καλοί σ’ αυτόν και θα αυξήσουμε τις πιθανότητες να κερδίσουμε τη ζωή μας απ’ αυτόν. Πιστεύω ακράδαντα πως αν το άτομο ασχοληθεί σοβαρά με τον τομέα που αποτελεί «όνειρο ζωής» γι αυτόν, κάποια στιγμή θα έχει και την ανάλογη επαγγελματική-οικονομική απόδοση. Επιπλέον, θα έχει και την ψυχολογική του ισορροπία.
Όλοι οι νέοι που σήμερα τελειώνουν τις σπουδές τους δυστυχώς «περιπλανιούνται» επαγγελματικά για μερικά χρόνια. Τέλειωσες μόλις πέρυσι! Το γεγονός πως είσαι 31 και πως άφησες μια άλλη σχολή για τη Μουσική σε αγχώνει περισσότερο από κάποιον άλλο απόφοιτο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η αγορά εργασίας θα σου φερθεί με τρόπο πιο ευνοϊκό σε σχέση με τους άλλους νέους αποφοίτους.
Η συμβουλή μου είναι προς το παρόν να προσπαθήσεις να συνδυάσεις λίγη Μουσική με κάποια δουλειά που θα σου παρέχει τα στοιχειώδη προς το ζην. Καταλαβαίνω πως δεν έχεις διάθεση για άλλες σπουδές, οι οποίες εξάλλου δεν σημαίνει πως θα σου εξασφαλίσουν άμεσα δουλειά. Οπότε φρόντισε να βρεις μια άσχετη προς τη Μουσική εργασία και ταυτόχρονα να ασχολείσαι όσο μπορείς με τη Μουσική. Μπορείς να στοχεύσεις σε διορισμό ως καθηγητής Μουσικής ή σε ωρομίσθια προς το παρόν θέση, να διδάσκεις σε κάποιο Ωδείο ή σε ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής (αν γνωρίζεις επιπλέον καλά και κάποιο όργανο) ή να κάνεις κάποιες εμφανίσεις ως μουσικός (αν είσαι σολίστας).

 Όσο κι αν είναι περιορισμένες, οι δραστηριότητες αυτές θα σου δώσουν μια minimum επαφή με αυτό που σου αρέσει και θα προετοιμάσουν το έδαφος για πιο μόνιμες εργασίες στον τομέα της Μουσικής. ‘Ετσι, η δουλειά σε ένα άσχετο αντικείμενο θα σου φανεί πιο υποφερτή. Δυστυχώς, σε τέτοιες συνθήκες πλέον ζούμε και σ’ αυτές πρέπει να προσαρμοστούμε… 

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Γιατί δεν έχω φίλους;

Είμαι 35 χρόνων, παντρεμένη με 2 παιδιά. Ο σύζυγός μου είναι αξιολάτρευτος και μ' αγαπάει και τον αγαπάω πάρα πολύ. Έχω μια υπέροχη οικογένεια και παρόλο που παντρεύτηκα μικρή, μόλις 24 ετών, είμαι πολύ ευχαριστημένη με την απόφασή μου αυτή και δεν έχω μετανιώσει...
Το θεματάκι μου είναι με τους ανθρώπους γύρω μου... Όλοι λένε ότι είμαι πολύ καλός άνθρωπος, ότι έχω χρυσή καρδιά και αγνή ψυχή. Γενικά είμαι η ψυχή της παρέας και συνέχεια με το χαμόγελο στα χείλη. Αισιόδοξος άνθρωπος θα έλεγα... Παρόλα αυτά νιώθω μόνη μου. Δεν έχω φίλους που να μπορώ να μιλάω μαζί τους, αυτό που λέμε "κολλητούς". Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να συναναστρέφομαι σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως γιορτές, γενέθλια κλπ. αλλά όχι σε καθημερινή βάση. Και αναρωτιέμαι, μήπως ζητάω πολλά από τους άλλους; Αν είμαι αυτή που λένε, αν με συμπαθούν τόσο πολύ, γιατί ποτέ το τηλέφωνό μου δεν χτυπάει για να δουν τι κάνω; Αυτό που αισθάνομαι είναι θέμα ανασφάλειας; Δεν ξέρω, μπορεί και να είναι... Θα ήθελα τη γνώμη σας!
Α.

Αρχικά θα πρέπει να δούμε κατά πόσο είναι ουσιαστική ανάγκη σου οι πιο στενές φιλίες. Σου λείπουν πραγματικά ή νιώθεις άσχημα γιατί «όλοι έχουν κολλητούς» κι εσύ δεν έχεις; Το ότι όλοι χρειάζονται και πρέπει να έχουν στενούς φίλους είναι ένας μύθος. Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρκεί ένας καλός κοινωνικός κύκλος και δεν χρειάζονται κάτι παραπάνω (εγώ προσωπικά ανήκω στην κατηγορία αυτή) και άλλοι άνθρωποι που είναι μοναχικοί και δεν χρειάζονται πολλές ή στενές κοινωνικές σχέσεις.
Αν λοιπόν ανήκεις στις κατηγορίες αυτές, μην ανησυχείς, γιατί έτσι είσαι.

Αν όντως επιθυμείς τις πιο στενές φιλίες, θα πρέπει να δούμε τι μπορεί να σε αποτρέπει από αυτές, με δεδομένο πως είσαι κοινωνική και συμπαθής. Όταν θέλουμε κάποια σχέση πολύ και δεν γίνεται (φιλία ή δεσμό), είναι πιθανό να υπάρχει κάτι που υποσυνείδητα μας εμποδίζει, μας κάνει να το φοβόμαστε. Πχ μήπως έχεις στο παρελθόν πληγωθεί από στενές φιλίες;

Μια άλλη πιθανότητα είναι η μίμηση προτύπων. Μήπως μεγάλωσες με μια οικογένεια χωρίς πολλές κοινωνικές σχέσεις ή μήπως ο σύζυγος είναι κλειστός;

Αν πάλι ζητάς πολλά από τις σχέσεις, θα πρέπει να το δεις λίγο πιο χαλαρά. Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δοκιμές και μόνο η πράξη αποδεικνύει μέχρι πού μπορούν να φτάσουν. Αν από την αρχή ζητάς το «τέλειο», σίγουρα δεν θα το βρεις.

Αναφέρεις πιθανότητα ανασφάλειας. Μήπως φοβάσαι πως οι φιλίες είναι ένδειξη της «αξίας» μας κι εσύ δεν έχεις αξία; Μήπως είσαι αγχωμένη για το θέμα; Όσο κι αν δεν το δείχνεις, το άγχος εκπέμπεται και υποσυνείδητα αποτρέπει τους γύρω μας. Σε τέτοια περίπτωση, μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα σε βοηθήσει να ξεκαθαρίσεις.

Η ζωή σου πώς είναι; Έχεις χρόνο για παρέες; Βγαίνετε με τον άντρα σου; Εργάζεσαι; Έχεις αξιοποιήσει τις ευκαιρίες παρέας που σου προσφέρει η δουλειά σου; Βγαίνεις μόνη σου; Έχεις κάποια ενδιαφέροντα που ασκούνται και χωρίς τον άντρα σου, πχ γυμναστήριο, ξένη γλώσσα κτλ;

Θα σε συμβούλευα αρχικά να συζητήσεις με τον άντρα σου το θέμα και να αποφασίσετε να διευρύνετε την κοινωνική σας ζωή. Από την άλλη εσύ και μόνη σου θα πρέπει να κινηθείς σε χώρους που θα συναντήσεις ανθρώπους με τα ίδια με σένα ενδιαφέροντα. Μπορείς να γραφτείς σε ένα γυμναστήριο ή σχολή χορού ή σεμινάρια ζωγραφικής, μαγειρικής, σε μια ξένη γλώσσα, τμήμα υπολογιστών κοκ, έτσι ώστε να συναντήσεις άλλα άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα, πράγμα που δημιουργεί μια βάση επαφής. Καλό είναι να επιλέξεις κυρίως παντρεμένες και μητέρες, γιατί αλλιώς ο διαφορετικός τρόπος ζωής θα σας χωρίσει. Πχ. δεν έχεις γνωρίσει μητέρες από το σχολείο και τις άλλες δραστηριότητες των παιδιών σου; Έχεις δραστηριοποιηθεί σε σύλλογο γονέων ή σε κάποιους άλλους συλλόγους;

Λες πως δεν χτυπάει το τηλέφωνο και δεν σε καλούν. Όταν γνωρίζεις κάποιο άτομο που σε ενδιαφέρει, καλό είναι να μην περιμένεις να κάνει εκείνο το πρώτο τηλεφώνημα. Κάνε το εσύ, πάρε πρωτοβουλίες! Πχ αν σε κάποια κοινωνική εκδήλωση γνωρίσεις μια κοπέλα που σου φαίνεται συμπαθής, αλλάξτε τηλέφωνα και πάρε την εσύ πρώτη για έναν καφέ.

Μην περιμένεις βέβαια να γίνουν στενές φιλίες αμέσως. Η αναλογία είναι: γνωρίζουμε 100, βγαίνουμε με 10 και επιλέγουμε για πιο στενή σχέση 1. Γνωρίζεις αρκετές εκατοντάδες, βγαίνεις με αρκετές δεκάδες;

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

«Δυο καλά φιλαράκια» με τη σύζυγο


Γνώρισα την γυναίκα μου πριν από 13 χρόνια, όταν σπουδάζαμε μαζί. Είμαστε και οι δύο 33 ετών τώρα. Εγώ, μέχρι να την γνωρίσω, είχα κάνει μία σχέση εξαμήνου μόνο, αυτή τίποτα. Από την αρχή δεν ήταν ιδιαίτερα θερμή στο σεξ, αλλά και λόγω της απειρίας μου και λόγω ότι έβλεπα ότι με αγαπούσε πραγματικά, δεν είχα θίξει καθόλου αυτό το θέμα. Τελειώσαμε τις σπουδές μας και γυρίσαμε ο καθένας στον τόπο του, εγώ στην Αθήνα. Είχαμε επικοινωνία καθημερινή και βρισκόμασταν τακτικά.
Πέρασαν έτσι 2 χρόνια, οπότε αποφασίσαμε να έρθει Αθήνα να συζήσουμε και από τότε ξεκίνησαν τα προβλήματα. Αγόρασα ένα μικρό διαμέρισμα για να μείνουμε μαζί, πολύ κοντά σε συγκοινωνίες  και γενικά προσπάθησα τόσο εγώ όσο και οι γονείς μου να της κάνουμε εύκολη τη ζωή, πάντα έχοντας στο νου μου ότι δε συμπαθούσε καθόλου τον τρόπο ζωής της Αθήνας και ότι δεν είχε κανέναν γνωστό ή συγγενή εδώ. Τον πρώτο χρόνο ήταν λίγο δύσκολα, δεν κατάφερε να βρει εργασία, από τον δεύτερο χρόνο όμως μέχρι τώρα εργάζεται σε ένα γραφείο με αξιοπρεπή μισθό. Επειδή εργάζομαι και εγώ από όταν τελείωσα την σχολή μου, δεν έχουμε οικονομικό πρόβλημα.
Μέχρι τώρα εξακολουθεί να μην έχει ούτε μια φίλη και είναι ακόμα προσκολλημένη επάνω μου. Δυστυχώς δεν γνωρίζω άλλα ζευγάρια για να βγαίνουμε παρέα, όλοι μου οι φίλοι είναι ελεύθεροι. Στην αρχή βγαίναμε και με 2-3 φίλους μου, αλλά έχοντας διαφορετικά ενδιαφέροντα σιγά σιγά αυτό κόπηκε. Τώρα βγαίνουμε έξω οι δυο μας. Πλήττω μαζί της οπότε και προσπαθώ να βγαίνω και με τους φίλους μου μόνος. Έρχεται στο σπίτι μετά από την εργασία της και κάθεται όλη την ημέρα στον καναπέ, βλέποντας τηλεόραση. Οι ερωτικές επαφές μας περιορίστηκαν στην 1 φορά τις 2 εβδομάδες και πάντα έκανα εγώ κίνηση, οπότε και συνήθως με απέφευγε με διάφορες δικαιολογίες. Βλέποντας ότι δεν έχει όρεξη γενικά, άρχισα να το αφήνω και εγώ, ώσπου τις τελευταίες φορές έφτασα να μην έχω ικανοποιητική στύση.
Μετά από 3 χρόνια συμβίωσης,  πήγα και έκανα εξετάσεις για στυτική δυσλειτουργία και ευτυχώς βγήκαν εντάξει. Μετά από αυτό όμως μου πέρασε από το μυαλό ότι δεν μπορώ να την ικανοποιήσω. Αποφάσισα λοιπόν να ψάξω για κάτι άλλο, για να δω αν όντως έχω πρόβλημα. Τα επόμενα 3 χρόνια έχω πάει μαζί με πάνω από 15 διαφορετικές γυναίκες, όλες τις γνώρισα μέσω κοινωνικών δικτύων, όλες γνώριζαν ότι συζώ και με όλες κρατούσα αποστάσεις για να μην δεθώ συναισθηματικά, απλά επιβεβαίωνα τον ανδρισμό μου και έπαιρνα κάτι το που έλειπε από την ζωή μου. Με τις περισσότερες έκοψα γιατί άρχισαν να το βλέπουν αλλιώς μετά από κάποιο διάστημα.
Στο μεταξύ παντρευτήκαμε, χωρίς να έχει αλλάξει κάτι, πιο πολύ για να αποκαταστήσω την κοπέλα, για τους γονείς μου και γιατί είχα και μια ελπίδα ότι ίσως άλλαζε κάτι μέσα από την ασφάλεια του γάμου. Δεν άλλαξε τίποτα, είμαι παντρεμένος εδώ και 2 χρόνια και δεν έχω ερωτική επαφή με τη γυναίκα μου, την αγαπούσα όμως και την αγαπώ. Ζούμε σαν 2 καλά φιλαράκια. Θέλω να τονίσω ότι δεν γνωρίζει ότι έχω εξωσυζυγικές σχέσεις, όπως γνωρίζω και εγώ ότι δεν έχει κάνει κάτι, άρα εμπιστοσύνη υπάρχει ακόμα.
Έφτασε όμως ο καιρός που το πήρα απόφαση ότι δεν πάει άλλο, είτε από την πίεση των γονέων μου, που θέλουν εγγονάκι, είτε γιατί δέθηκα και με πόνεσε ο χωρισμός από την τελευταία σχέση που είχα, είτε γιατί συμπεριφέρεται σαν να είναι όλα εντάξει και 3-4 φορές που προσπάθησα να θίξω το θέμα και να βρούμε μια λύση, με απέφυγε αλλάζοντας επίμονα θέμα ή άρχιζε να κλαίει και να μου λέει ότι έχω δίκιο σε όλα και ότι με αγαπάει κτλ. Την αγαπάω και με αγαπάει, αλλά ποια δεν είμαι τόσο σίγουρος αν είναι αγάπη από συνήθεια ή αληθινή αγάπη. Μπορείτε να μου προτείνετε λύσεις;
Θ.

Ζείτε σε μια απαράδεκτη κατάσταση και στην ιστορία αυτή έχεις δείξει μεγάλη ανωριμότητα. Η γυναίκα σου είναι αυτή που είναι και το γνωρίζεις 13 χρόνια τώρα. Όσο κι αν για την κατάσταση αυτή ρίχνεις τις ευθύνες σ’ εκείνη, εγώ θα ασχοληθώ με το τι έκανες και το τι πρέπει να κάνεις εσύ, γιατί εσένα έχω μπροστά μου και δεν είσαι άμοιρος της κατάστασης.

Οι σχέσεις ακολουθούν στάδια και αν δεν είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι από το κάθε στάδιο δεν περνάμε στο επόμενο: σχέση-σοβαρή σχέση-ανάμιξη οικογενειών- συμβίωση-γάμος-παιδί. Εσύ δεν το τήρησες αυτό και έκανες πολλές λάθος επιλογές:

·        Από τη φάση της συμβίωσης φάνηκε πως με τη γυναίκα σου δεν ταιριάζατε σεξουαλικά και από πλευράς τρόπου ζωής. Από τότε έπρεπε να γίνει σοβαρή συζήτηση και να καταφύγετε σε σύμβουλο ζευγαριού. Αν τα προβλήματα δεν λύνονταν δεν έπρεπε να προχωρήσετε σε γάμο.
·        Υποθέτω πως τις εξετάσεις για στυτική δυσλειτουργία τις έκανες χωρίς να είναι ενήμερη η γυναίκα σου, σαν πιθανό δικό σου πρόβλημα. Αντί γι αυτό έπρεπε να καταφύγετε σε σύμβουλο ζευγαριού ή να πάτε μαζί σε σεξολόγο.
·        Η στυτική ικανότητα του άντρα δεν είναι το μόνο στοιχείο που συμβάλλει στην ικανοποίηση μιας γυναίκας. Είναι πιθανό απλώς να μην ταιριάζετε σεξουαλικά και εκείνη, αφού το σεξ δεν ήταν ποτέ προτεραιότητά της, να έχει ατονήσει. Βέβαια λες πως δείχνει αδιαφορία και δεν συζητά το θέμα, αλλά εσύ από μεριάς σου είσαι σίγουρος πως εξάντλησες όλες σου τις δυνατότητες να βελτιώσετε τη σεξουαλική σας ζωή; Σίγουρα γνωρίζεις τι της αρέσει και πώς. Είσαι σίγουρος πως της το εξασφάλιζες; Επίσης, είναι συναισθηματικά ικανοποιημένη μαζί σου; Της δείχνεις τρυφερότητα και αγάπη;
·        Αντέδρασες δημιουργώντας εξωσυζυγικές περιπέτειες. Θα ήταν πιο έντιμο να χωρίσεις και μετά να αποκτήσεις τις εμπειρίες και την επιβεβαίωση που σου έλειπε.
·        Συνέχισες και παντρευτήκατε λόγω κοινωνικών και γονικών στερεοτύπων. Αυτό είναι απαράδεκτο. Τι έννοια έχει να «αποκαταστήσεις» μια κοπέλα όταν πλήττεις, δεν έχεις ερωτική ζωή μαζί της και κατά σύστημα ψάχνεσαι αλλού; Αυτό που αποκαλείς «ασφάλεια του γάμου» δεν επιλύει τα σεξουαλικά προβλήματα και τα προβλήματα ασυμβατότητας προσωπικοτήτων, αντίθετα κάνει τα άτομα να βολεύονται και να μην προσπαθούν να τα επιλύσουν.
·        Τώρα θέλεις με την κατάσταση αυτή να προχωρήσετε σε παιδί. Από τα γραφόμενά σου, αυτό φαίνεται να είναι αποτέλεσμα πίεσης από άλλο ένα στερεότυπο που πρέπει να ικανοποιήσεις;
·        Το γεγονός πως η κοπέλα άφησε τον τόπο της για να έρθει στην Αθήνα δεν σημαίνει πως είσαι υποχρεωμένος να είσαι μαζί της για το υπόλοιπο της ζωής σου.  Έκανε την επιλογή της ως ενήλικο άτομο και κάθε επιλογή έχει το ρίσκο να μην πετύχει. Εξάλλου δεν πήγε και στην Αυστραλία!
·        Η φιλική αγάπη και η συνήθεια δεν αρκούν για να διατηρήσουν γάμο και οικογένεια δύο νέων ανθρώπων. Αν με την κατάσταση αυτή αποκτήσετε παιδί, μάλλον κάποια στιγμή θα χωρίσετε.

Η συμβουλή μου είναι:

-Μην προχωρήσετε σε παιδί (προς Θεού!). Κάντε μια σοβαρή συζήτηση, όσο κι αν η γυναίκα σου αποφεύγει. Πες της πώς νιώθεις, ποια προβλήματα εντοπίζεις και ρώτησέ την αν νομίζει πως έχει κάποια ψυχολογικά θέματα και χρειάζεται κατεύθυνση. Αν τα αναγνωρίσει, ζήτησέ της να πάει σε ψυχολόγο. Αν δεν τα αναγνωρίζει, δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι και πάτε για χωρισμό…
-Εσύ σκέψου γιατί δείχνεις ανωριμότητα και προσκόλληση στα στερεότυπα. Αν αναγνωρίζεις αυτές τις δυο τάσεις σου και θέλεις να τις αλλάξεις, θα πρέπει κι εσύ να βοηθηθείς από ψυχολόγο.
- Αν και οι δυο αναγνωρίζετε τα προσωπικά σας θέματα και αρχίσετε να τα δουλεύετε, μετά από λίγο καιρό πηγαίνετε και σε σύμβουλο γάμου για να βοηθηθείτε ως ζευγάρι. Η διαδικασία αυτή, όπως και η προσωπική ανάπτυξη και των δυο σας, θα πάρει χρόνο και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία.

-Αν πάλι δεν θέλετε να μπείτε σε τέτοια διαδικασία, είναι προτιμότερο να χωρίσετε από τώρα. Και πάλι εσύ θα πρέπει να βοηθηθείς να ξεπεράσεις τα στερεότυπά σου για να το τολμήσεις.

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Σύζυγος ανέτοιμος για γάμο


Πριν από πέντε χρόνια και κάτι γνώρισα τον άνδρα μου σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Επί ένα χρόνο ταξίδευα στο εξωτερικό για να περάσουμε μαζί υπέροχα αλλά και με προβλήματα επικοινωνίας κάποιες φορές λόγω διαφορετικής εθνικότητας, γλώσσας κλπ. Αυτό που είχα παρατηρήσει ήταν ότι είχε την τάση να δημιουργεί πολλές φορές χαζά προβλήματα. Ύστερα από το διάστημα αυτό μου πρότεινε να συζήσουμε.  
Πέρασε ο ένας χρόνος συμβίωσης με τα ίδια προβλήματα, με μικροτσακωμούς αλλά και με αγάπη. Τότε αρρώστησε ο πατέρας μου, πολύ νέος πολύ σοβαρά. Χρειάστηκε και λόγω της δικής μου δουλειάς και λόγω της κατάστασης του πατέρα μου να γυρίσω στην Ελλάδα για δύο μήνες. Τ ο διάστημα αυτό είχαμε συνεχή επικοινωνία και ήμασταν πάρα πολύ ερωτευμένοι. Περιμέναμε να ζήσουμε πάλι μαζί.
Επέστρεψα και σε ένα μήνα έμεινα έγκυος, καθώς και λόγω της κατάστασης υγείας του πατέρα μου ήμουν χάλια ψυχολογικά και αμέλησα την αντισύλληψή μου. Πιστεύω ότι ήθελα να μείνω έγκυος και να δημιουργήσω την δική μου οικογένεια.
Οι πρώτοι δύο μήνες άλλαξαν τελείως την ζωή μου λόγω ορμονών, με αποτέλεσμα να φέρομαι πολύ επιθετικά στον σύντροφό μου χωρίς λόγο, πράγμα που τον κούραζε. Όταν καταλάβαμε την εγκυμοσύνη στους 2,5 μήνες -πράγμα σπάνιο αλλά συμβαίνει-  εκείνος ήθελε να μην κρατήσω το παιδί. Όταν κάναμε την πρώτη επίσκεψη στον γιατρό, ο σύντροφός μου συγκινήθηκε και κυρίως κατάλαβε ότι η επιθετική συμπεριφορά μου οφειλόταν στην εγκυμοσύνη, οπότε ηρέμησε και αποφασίσαμε να το κρατήσουμε.
Παντρευτήκαμε όταν ήμουν πια οκτώ μηνών για λόγους πρακτικούς, επειδή εγώ εκεί ήμουν ξένη και με το γάμο λύναμε προβλήματα. Αυτό υποστήριξε τότε και υποστηρίζει τώρα.
Ο πατέρας μου δεν ζει πια και επίσης έχω μεγάλη αστάθεια οικονομική και επαγγελματική με αποτέλεσμα να τον επιβαρύνω και σε αυτό. Όποτε τσακωθούμε πάντοτε μου λέει το ίδιο πράγμα, ότι φταίω εγώ γιατί με παντρεύτηκε χωρίς την θέληση του και ότι πρέπει να ζει μαζί μου χωρίς να το αξίζω. Εγώ γνώριζα τον χαρακτήρα του, αλλά παρόλα αυτά επέλεξα να μείνω μαζί του. Ήθελε να δώσει τέλος στη σχέση μας, όταν εγώ έμεινα έγκυος και ανάτρεψα τα πάντα. Τώρα είναι δύσκολο και να χωρίσουμε καθώς εγώ σε τέτοια περίπτωση θα επιστρέψω στην Ελλάδα και αυτός θα αποχωριστεί το παιδί και όλα τα προβλήματα του διαζυγίου κλπ.
Έχω μπερδευτεί, απογοητευτεί και είμαι και υπερήφανη. Θέλω ο άνδρας μου να με θέλει, σε αντίθετη περίπτωση δεν μπορώ να λειτουργήσω. Θέλω να βρω μια λύση να δουλέψω για το γάμο μου και να επιλύσω τα προβλήματα. Επιπλέον, ξέρω τι θα πει διαζύγιο για ένα παιδί, γιατί το έχω ζήσει. Τι να κάνω;
Τ.

Είναι προφανές πως ο άντρας σου δεν ήταν έτοιμος για γάμο και παιδί μαζί σου. Όταν ένα παιδί κάνει απρογραμμάτιστα την εμφάνισή του και ο γάμος γίνεται εσπευσμένα, το μέλλον δεν είναι συνήθως αίσιο.
Από δικής σου πλευράς πιστεύω πως σε υποσυνείδητο επίπεδο η επιθυμία σου για οικογένεια σε έκανε να αμελήσεις την αντισύλληψή σου και έκανε τον οργανισμό σου να μη δείξει τα αρχικά φυσιολογικά σημάδια της εγκυμοσύνης. Η επιθυμία αυτή είναι πολλές φορές έντονη στα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών και συχνά επιτείνεται από το θάνατο ενός γονέα.
Πολλές σχέσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως σχέσεις με τα πάνω-κάτω τους, αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως γάμοι , δηλ. με αμοιβαία δέσμευση, αντοχή σε προβλήματα, σοβαρότητα και απόκτηση παιδιού. Φαίνεται πως για το σύζυγό σου η σχέση έχει δυσκολία να περάσει στον ουσιαστικό γάμο. Εσύ θέλεις να το παλέψεις. Ο σύζυγός σου όμως;
Δήλωσέ του ξεκάθαρα πως αντιλαμβάνεσαι την απροθυμία του να γίνετε ουσιαστικά οικογένεια, αλλά εσύ θέλεις να το παλέψεις. Ρώτησέ τον αν έχει διάθεση να προσπαθήσετε μαζί.
·         Αν δεχτεί, πηγαίνετε σε σύμβουλο γάμου.
·         Αν δεν δεχτεί, συμφωνώ απόλυτα πως κανείς δεν πρέπει να μένει σε μια οποιουδήποτε είδους σχέση αν ο άλλος δεν τον θέλει και τον απαξιώνει. Ούτε ένα παιδί θα μεγαλώσει καλά σε τέτοιο περιβάλλον. Προτείνω δοκιμαστικό χωρισμό. Επιστρέφεις στην Ελλάδα με το παιδί σου και δίνεις χρόνο να το ξανασκεφτείτε.

Η απόφασή σου να μετοικήσεις στο εξωτερικό για μια καινούργια σχέση χωρίς εχέγγυα ήταν ούτως ή άλλως ένα ρίσκο. Επαγγελματικά τι κάνεις; Αν έχεις δουλειά στο εξωτερικό, ίσως αξίζει να μείνεις εκεί με τα παιδί σου, σε άλλο σπίτι, τη δοκιμαστική περίοδο χωρισμού.  

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Να επιμείνω;


Εδώ και λίγο καιρό με ενδιαφέρει μια κοπέλα αλλά δεν βλέπω ανταπόκριση από μέρους της. Ενώ έχουμε βγει με παρέα και περνάμε καλά , όταν της προτείνω για να βγούμε μόνοι μας , εκείνη όλο βρίσκει δικαιολογίες και αποφεύγει να είμαστε μόνοι μας. Ενώ μιλάμε από το facebook και από το κινητό , λέμε αστεία και γενικά είμαστε σε μια ευχάριστη κατάσταση , τα πράγματα βρίσκονται εκεί. Τι να κάνω, να περιμένω κι άλλο καιρό η να μην έχω ελπίδες?
T

Η στάση της κοπέλας δείχνει  πως σε βλέπει φιλικά, της είσαι ευχάριστος ως γνωριμία, αλλά όχι κάτι παραπάνω. Όταν κατά σύστημα αρνείται να βγείτε μαζί, σου έχει δώσει το μήνυμά της. Οι δικαιολογίες δεν υπάρχουν, αν σου αρέσει πραγματικά κάποιος. Ακόμη κι αν τύχει πραγματικά να μη μπορείς όταν σου προτείνει, μπορείς να απαντήσεις: «Δυστυχώς δεν μπορώ αυτή τη μέρα, να το κάνουμε πχ μεθαύριο;» και δεν χάνεις την ευκαιρία.
Δεν γράφεις πόσο ακριβώς διάστημα κάνετε παρέα. Αν είναι 1-2 μήνες ίσως χρειάζεται περισσότερος χρόνος. Αν είναι πχ 6 μήνες, δεν τίθεται θέμα να σε γνωρίσει καλύτερα, ήδη έχετε εξοικειωθεί. Επίσης δεν γνωρίζω τις ηλικίες σας και αν υπάρχουν κάποιου είδους οικογενειακοί ή κοινωνικοί περιορισμοί.
Έχεις λοιπόν 3 επιλογές και κρίνε ανάλογα:
·         Την ξεχνάς από τώρα ως πιθανή σχέση, γιατί οι πιθανότητες ούτως ή άλλως είναι λίγες. Ειδικά αν είσαι ευαίσθητος, καλό είναι να προστατευτείς
·         Αν γνωρίζεστε λίγο, εξακολούθησε τη φιλική παρέα και σε τακτά διαστήματα να της προτείνεις να βγείτε μόνοι, όχι πιεστικά αλλά πχ με την ευκαιρία κάποιας εκδήλωσης, κάποιου θεάματος κτλ. Συνέχισε να προσπαθείς αλλά χωρίς να επενδύσεις. Αν αυτό γίνει μερικές φορές ακόμη και η κοπέλα δεν δεχτεί, ξέχασέ την.
·         Αν γνωρίζεστε αρκετά και θέλεις να γίνει πιο «ριψοκίνδυνος», της λες ευθέως πως σε ενδιαφέρει και καλύτερα να της το γράψεις. Ένα σύντομο, απλό μήνυμα όπως «Με ενδιαφέρεις πολύ και θέλω να αρχίσουμε να κάνουμε πιο στενή παρέα». Αν όμως  κοπέλα αρνηθεί, κινδυνεύεις να χάσεις την καλή παρέα σας.
Γενικά η άποψή μου είναι να μην «ζορίζουμε» τις σχέσεις. Κάνεις ένα βήμα και αν ο άλλος ανταποκριθεί κάνεις και δεύτερο. Αν όχι, δεν επιμένεις και ίσως επανέρχεσαι κάποια στιγμή αργότερα. Δεν υπάρχει μόνο μια κοπέλα στον κόσμο!


Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Σχέση με μικρότερον: Να μιλήσω για γάμο;


Είμαι 32 και αυτός 25. Διατηρούμε σχέση εδώ και ένα χρόνο περίπου. Το θέμα βρίσκεται στο εξής: ενώ τον αγαπάω και με αγαπάει πολύ και αυτό που έχουμε μας γεμίζει και τους δύο, το μυαλό μου κάνει συνέχεια ερωτήσεις...Πώς θα καταλάβω αν τα θέλω του είναι κοινά με τα δικά μου όσον αφορά το θέμα οικογένεια σε λίγα χρόνια?? Δεν νομίζω ότι μπορώ να τον ρωτήσω κάτι τέτοιο, πιθανόν θα τρομάξει. Από την άλλη αν όντως αυτό που έχουμε είναι απλά μια εφηβική σχέση γι αυτόν και τίποτε παραπάνω θέλω να το σταματήσω πριν είναι αργά για μένα. Μετά οι γονείς του θα δεχτούν μια τέτοια σχέση?? Προς το παρόν δεν γνωρίζουν την ύπαρξή μου, μόνο η αδερφή του ξέρει. Γενικά προβληματίζομαι σχεδόν καθημερινά με τέτοια ερωτήματα και δεν μπορώ να χαρώ αυτό που θέλω και μου αρέσει το γεγονός που είμαστε μαζί. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Λ

Οι σχέσεις με μικρότερους άντρες δημιουργούν πρόβλημα αν τα μέλη του ζευγαριού είναι προσκολλημένα στα στερεότυπα. Αν εσείς και οι δυο αποφασίσετε να προχωρήσετε και η σχέση σας είναι βαθιά, κανένας δεν θα μπορέσει να σας εμποδίσει, γονείς, κοινωνικός περίγυρος κτλ.
Για μένα τα προβλήματα έχουν ως εξής:
·         Πόσο ισχυρή είναι η σχέση σας και από τις δυο πλευρές; Οι άντρες στην ηλικία του φίλου σου είναι κατά κανόνα ανώριμοι για σοβαρές σχέσεις. Το τι είναι γι αυτόν η δική σας σχέση θα το δείξει μόνο ο χρόνος.
·         Πότε θα είναι ώριμος ο φίλος σου για πιθανό γάμο; Γενικά, δεν συμβουλεύω κανείς να παντρεύεται πριν τα 30, πόσο μάλλον οι άντρες. Ένας πρόωρος γάμος κατά κανόνα μετά από κάποια χρόνια καταλήγει σε χωρισμό ή σε συμβατική συμβίωση.
·         Για να κάνετε οικογένεια πρέπει να υπάρχουν τα οικονομικά μέσα. Εργάζεστε και οι δύο; Ακόμη κι αν εσύ λόγω ηλικίας είσαι οικονομικά ανεξάρτητη, σπάνια ένα άτομο πριν τα 30 είναι εξίσου ανεξάρτητο ώστε να συμβάλει ισότιμα σε ένα γάμο.
Όλες οι καταστάσεις έχουν ένα ρίσκο. Αφού περνάς καλά, φρόντισε να απολαύσεις τη σχέση σου και προσπάθησε να κατανικήσεις το στερεότυπο της ηλικίας. (Δηλαδή πως η γυναίκα έχει ημερομηνία λήξης προκειμένου για οικογένεια).  Έτσι κι αλλιώς οι σχέσεις πρέπει να ωριμάσουν και να περάσουν πρώτα από συμβίωση πριν το γάμο. Όποια ηλικία κι αν είχε ο φίλος σου, θα πρότεινα μετά από 2 χρόνια καλής και στενής σχέσης το ζευγάρι να συμβιώσει, με την απαραίτητη οικονομική ανεξαρτησία. Μετά από 2 χρόνια καλής συμβίωσης μπορεί να προχωρήσει σε γάμο και παιδί. Άρα είναι ακόμη αντικειμενικά νωρίς για σας, οπότε καλό είναι να μην το συζητήσεις ακόμα.
Δεν βλέπω λοιπόν δυνατότητα γάμου πριν από 3 χρόνια και πριν περάσουν αυτά τα στάδια. Αν ως τότε είστε ακόμη πολύ καλά μαζί, τίποτα δεν θα σας εμποδίσει. Αν δεν είστε, δεν το συζητάμε. Στο μεταξύ, πολλά ζευγάρια χωρίζουν, είναι κι αυτό μέσα στις πιθανότητες…
Κανείς όμως δεν μπορεί να σου υπογράψει κάτι για το τόσο απώτερο μέλλον. Μένεις με το ρίσκο να χαλάσει η σχέση κάποια στιγμή ή ο φίλος σου να  μην είναι στα 28 του ακόμη έτοιμος. Αν φύγεις τώρα στερείσαι μια ωραία σχέση και ποιος σου υπόσχεται πως μετά θα βρεις αμέσως τον κατάλληλο σύντροφο για γάμο;

Σταμάτησε να σκέφτεσαι στερεοτυπικά και δώσε στη σχέση σου την ευκαιρία να εξελιχθεί. Αν αυτό δεν γίνει, είσαι ακόμη πολύ νέα και μπορείς να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου.