Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Διαδικτυακή γνωριμία

Είμαι 38 ετών και αυτή την περίοδο είμαι μόνη. Πριν από ένα μήνα γνώρισα κάποιον σε ένα chat και πολύ γρήγορα αρχίσαμε να επικοινωνούμε προσωπικά με email. Γρήγορα αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια πολύ γλυκιά σχέση. Εμένα μου έχει γίνει έμμονη ιδέα και κάθε λίγο ψάχνω να βρω αν μου έστειλε μήνυμα. Είμαι ερωτευμένη και έχω επενδύσει ελπίδες σ’ αυτή τη σχέση. Μου κάνει εντύπωση που δεν μου έχει προτείνει να με γνωρίσει, τη στιγμή που είμαστε και οι δυο ελεύθεροι και δείχνει ενθουσιασμένος μαζί μου. Ξέρω πως πολλοί λένε ψέματα, αλλά στην περίπτωση αυτή αποκλείεται. Πώς να το χειριστώ;
Γ.
Να μερικοί λόγοι για τους οποίους είναι πιθανό να μη σου προτείνει συνάντηση:
·         Μπορεί να μην είναι αυτός που λέει. Όσο κι αν η επικοινωνία σας είναι αληθοφανής, γνωρίζεις πολύ καλά πόσο ψέμα μπορεί να υπάρχει στις διαδικτυακές προσωπικότητες. Για παράδειγμα, μπορεί να μην είναι αυτός που λέει ή να είναι δεσμευμένος και η επαφή σας να αποτελεί απλώς γι’ αυτόν ένα ευχάριστο διάλειμμα.
·         Μπορεί να μην έχει διάθεση για σχέση και να θέλει μόνο την ηλεκτρονική επικοινωνία.
·         Μπορεί να θέλει πρώτα να σε γνωρίσει καλύτερα.
Αν όμως εσύ θέλεις ήδη να τον γνωρίσεις από κοντά, γιατί δεν του το προτείνεις; Μήπως διστάζεις να πάρεις την πρωτοβουλία μήπως δεν ανταποκριθεί και απογοητευτείς;
Το θέμα όμως που με προβληματίζει στην περίπτωσή σου είναι άλλο. Δηλώνεις προσκολλημένη σε μια διαδικτυακή γνωριμία και μάλιστα ερωτευμένη. Δεν αμφιβάλλω πως ακόμη και από μια μακρόθεν επικοινωνία μπορεί να αναπτυχθεί ενδιαφέρον και φλερτ. Συχνά μάλιστα αναπτύσσεται ένας ερωτισμός και μια τάση εξιδανίκευσης ακριβώς λόγω της απόστασης και του άγνωστου, που μας αφήνει να συμπληρώνουμε με τη φαντασία μας τα υπόλοιπα. Για να αναπτυχθεί όμως εμμονή και έρωτας, αυτό σημαίνει πως η υπόλοιπη ζωή σου δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πως παρά την ηλικία σου δείχνεις σημάδια «εφηβικής» αντιμετώπισης της ζωής.
Πώς είναι η ζωή σου; Έχεις δουλειά, φίλους, ενδιαφέροντα; Πιστεύω πως αυτά θα έπρεπε να προσέξεις και να ενισχύσεις για να μην είσαι επιρρεπής σε τυχαίες προσκολλήσεις. Αφού απ’ ό,τι καταλαβαίνω επιδιώκεις κάποια σχέση,  φρόντισε να έχεις φίλους και κοινωνική ζωή.
Επιπλέον, σίγουρα στην ηλικία σου θα έχεις ζήσει κάποιες σχέσεις οι οποίες θα σε έχουν «προσγειώσει» σχετικά με το πότε και πόσο θα επενδύεις. Αν είσαι άτομο που σου αρέσει να επενδύεις εξαρχής χωρίς να πληγώνεσαι πολύ μετά, τότε κάνε το. Αν όμως είσαι ευαίσθητη και πληγώνεσαι εύκολα, φρόντισε να προχωρείς και να επενδύεις στις σχέσεις σου σταδιακά, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια επαφή που δεν παρέχει καμιά εγγύηση αλήθειας.
Κατερίνα

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Η κόρη δεν αποδέχεται τη νέα σύζυγο

Είμαι 45 ετών. Έμεινα χήρος πριν από επτά χρόνια, με μια κόρη η οποία σήμερα είναι 13 ετών, και πέρασα πολύ δύσκολα. Με βοήθησαν πολύ οι συγγενείς μου που μένουν στο ίδιο μέρος. Πρόσφατα ξαναπαντρεύτηκα και η κόρη μου δεν μπορεί να δεχτεί τη νέα μου σύζυγο. Δεν γνωρίστηκαν πολύ καλά πριν από το γάμο, γιατί εμείς μένουμε σε ένα μικρό νησί και εκείνη έμενε στην Αθήνα.
Έχει κάθε διάθεση να δημιουργήσει καλές σχέσεις με την κόρη μου, της κάνει όλα τα χατίρια και ανέχεται πολλά, αλλά η μικρή φέρεται όλο και χειρότερα.
Αισθάνομαι πολύ άσχημα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά να ξαναπαντρευτώ πριν μεγαλώσει κι άλλο το παιδί... Πώς να το αντιμετωπίσω; Είμαι σε αδιέξοδο.
Σ.
Αρχικά χαίρομαι που ξανάφτιαξες τη ζωή σου. Είναι βασικό να μην αισθάνεσαι κάποιου είδους ενοχή γι’ αυτό, γιατί μια κακή σου ψυχική κατάσταση, έστω κι αν δεν την εκφράζεις, υποβαθμίζει τη δική σου ζωή και επιδρά άμεσα στη γυναίκα σου και στην κόρη σου. Την πρώτη θα την κάνει να αισθάνεται αδικημένη και απαξιωμένη και τη δεύτερη κακομαθημένη. Έκανες μια επιλογή ζωής και ακόμη κι αν δεν την προγραμμάτισες ή δεν τη διαχειρίζεσαι με τον καλύτερο τρόπο, είναι βασικό να αισθάνεσαι σίγουρος γι’ αυτή και να την υπερασπίζεσαι μέσα σου και στους άλλους.
Μετά από τόσα χρόνια μοναξιάς είχες κάθε δικαίωμα να βρεις μια να σύντροφο. Θα έπρεπε βέβαια να είχες προετοιμάσει την κόρη σου γι’ αυτό, να την είχες φέρει σταδιακά σε στενότερη επαφή με τη σύντροφό σου και να της είχες αφήσει χρόνο να την αποδεχτεί. Αυτά φαίνεται πως δεν έγιναν και τώρα βρίσκεστε να ζείτε ξαφνικά όλοι μαζί, περνώντας μια μεταβατική κατάσταση.
Μίλησε με την κόρη σου, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, πες της πόσο σημαντική για σένα είναι η νέα σου σύζυγος και πόσο καλύτερα σε κάνει να αισθάνεσαι. Επισήμανε θετικά της στοιχεία ή συμπεριφορές προς τη μικρή, ειδικά αυτά που και η ίδια έχει αναγνωρίσει. Δήλωσε απόλυτο σεβασμό και αγάπη για τη μνήμη της μητέρας της αλλά μην κάνεις την παραμικρή σύγκριση ανάμεσα στις δυο συζύγους σου. Δήλωσε πως δεν μπορείς να απαιτήσεις να την αγαπήσει αλλά τουλάχιστον ζητάς ευγένεια και σεβασμό. Η αγάπη αν είναι να δημιουργηθεί, αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Σε συγκεκριμένες κακές της συμπεριφορές να είσαι ψύχραιμος και να βάζεις τα πράγματα στη θέση τους. Δεν πρέπει να νομίζει πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει επειδή όλοι προσπαθείτε να τη βοηθήσετε να προσαρμοστεί. Όταν το παιδί έχει μια κακή συμπεριφορά με κάποιο υποσυνείδητο στόχο, αν η συμπεριφορά αυτή δεν φέρει το ανάλογο αποτέλεσμα, τότε λογικά θα σταματήσει να την έχει. Πχ. αν δεν τρώει με σκοπό να τραβήξει την προσοχή σου, πες της ήρεμα μια φορά να φάει και μη δίνεις παραπάνω σημασία. Αυτή, βλέποντας πως δεν τράβηξε την προσοχή σου, δεν θα το συνεχίσει. Εξάλλου, ακόμη κι αν δε φάει μια φορά, δεν πειράζει. Θα πεινάσει και θα φάει αργότερα.
Η σύζυγός σου πρέπει να είναι ήρεμη και ευγενική, αλλά όχι «δουλοπρεπής» στη μικρή προσπαθώντας να την κερδίσει. Μπορεί να συζητήσει μαζί της για το πόσο σας αγαπά όλους και πόσο χαίρεται που έχει έρθει στο νησί και έχει μπει στην οικογένειά σας. Καλό είναι να την ενθαρρύνει και να την επαινεί χωρίς υπερβολές. Μπορεί να προσφέρεται να τη βοηθήσει πχ. στα μαθήματά της ή σε κάποια γυναικεία θέματα και να το κάνει με χαρά αν και η μικρή το δέχεται. Στις κακές συμπεριφορές της μικρής να αντιδρά ήρεμα αλλά σταθερά και να υπερασπίζεται τον εαυτό της. Βασικό είναι να κατανοήσει πως το παιδί περνά μια περίοδο προσαρμογής στη νέα κατάσταση και χρειάζεται χρόνο και αγάπη. Τα παιδιά νιώθουν τα πραγματικά συναισθήματα των άλλων και αργά ή γρήγορα ανταποκρίνονται.
Αν σκοπεύετε να κάνετε άλλο παιδί, καθυστερήστε το μέχρι η κόρη σου να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση.
Κατερίνα

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Κακή επιρροή

Ο γιος μου είναι μαθητής της Γ’ γυμνασίου και μέχρι πρόσφατα δεν είχαμε προβλήματα μαζί του. Είναι πολύ καλός μαθητής και έχει πάθος με τη μουσική (μαθαίνει από μικρός κιθάρα). Είναι κλειστό παιδί και δεν έχει πολλούς φίλους. Ο «κολλητός» του, δυο χρόνια μεγαλήυτερος, είναι ο γιος ενός φιλικού μας ζευγαριού το οποίο χώρισε πρόσφατα. Το παιδί αυτό ήταν πάντα ζωηρό, αλλά μετά την αποχώρηση του πατέρα του έχει αλλάξει πολύ προς το χειρότερο. Στην αλλαγή αυτή έχει συμπαρασύρει και το δικό μας παιδί. Βγαίνουν και θέλουν να γυρίζουν αργά, γνωρίζω πως πίνουν και καπνίζουν, κάνουν μαζί απουσίες από το σχολείο και πρόσφατα πήγαν χωρίς να ειδοποιήσουν σε ένα πάρτι σε εξοχικό σπίτι εκτός πόλεως. Ανησυχώ πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω. Φοβάμαι για ναρκωτικά και για σεξουαλικές σχέσεις. Η μητέρα του άλλου παιδιού είναι φίλη μου και βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση έτσι ώστε δεν μπορεί να ελέγξει το παιδί της. Λυπάμαι, αλλά θέλω να προστατέψω το παιδί μου. Πώς μπορώ να διακόψω αυτή τη φιλία των δυο αγοριών;
Σ.
Αρχικά πρέπει να γνωρίζεις πως ο γιος σου κάποια στιγμή θα εμφάνιζε ούτως ή άλλως κάποιες δυσκολίες στην εφηβεία του. Αυτό το λέω γιατί μέσα στα 6-7 χρόνια που ορίζονται ως εφηβεία, κάθε παιδί παρουσιάζει μια «αιχμή» 1-2 χρόνων στην οποία οξύνονται τα προβλήματα. Η περίοδος αυτή μπορεί συχνά πυροδοτηθεί από κάποιο εξωτερικό γεγονός ή επιρροή. Βέβαια οι κακές επιρροές στην εφηβεία ενέχουν κινδύνους, αλλά έγκειται στο παιδί σου πώς θα τις αντιμετωπίσει. Ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να κρατήσουμε τα παιδιά σε αποστειρωμένο περιβάλλον. Εκτίθενται σε κάθε είδους επιδράσεις και είναι θέμα της προσωπικότητας που έχουν ήδη διαμορφώσει (που εξαρτάται πολύ από την ανατροφή που έχουν λάβει) το πώς θα ανταποκριθούν.
Οι φιλίες της εφηβείας δεν καταρρίπτονται εύκολα από τους γονείς. Ο «κολλητός» για ένα παιδί έχει πολύ μεγάλη αξία. Έχετε καλή επικοινωνία και διάλογο με το παιδί σας; Θα σας πρότεινα να συζητήσετε σοβαρά μαζί του για τις αλλαγές που έχουν συμβεί στη ζωή του φίλου του και για τις επιλογές του που δεν εγκρίνετε. Ζητήστε του να τοποθετηθεί απέναντι στα θέματα που έχουν προκύψει και καθοδηγήστε τον πώς να διαχωρίζει τη θέση του όταν δεν συμφωνεί. Καλλιεργήστε του την άποψη πως πρέπει να βοηθήσει το φίλο του την περίοδο αυτή και να τον στρέψει προς δημιουργικές δραστηριότητες και καλές παρέες. Δηλώστε σαφώς τις δικές σας θέσεις και βάλτε όρια ως προς το τι επιτρέπεται και τι όχι στο πλαίσιο της δικής σας οικογένειας. Σε κάθε περίπτωση, αφήστε το γιο σας να βιώσει τις συνέπειες των πράξεών του για να διδαχτεί από αυτές και να καταλάβει την πιθανή συμμετοχή του φίλου του. (πχ. μη δικαιολογήσετε τις απουσίες του από το σχολείο και επισημάνετέ του κάποιον κακό βαθμό). Αποφεύγετε ωστόσο να αποδίδετε οπωσδήποτε στη φιλία αυτή ό,τι «κακό» κάνει το παιδί σας.
Αν προσπαθήσετε να αποκόψετε το παιδί σας από το φίλο του δεν θα τα καταφέρετε, αντίθετα θα κάνετε την σχέση τους πιο θερμή επενδύοντάς την με την αίσθηση του απαγορευμένου. Αν ο γιος σας έχει διαμορφώσει διαφορετικές αξίες από αυτές του φίλου του, κάποια στιγμή θα διαφωνήσουν και η φιλία θα χαλαρώσει από μόνη της. Είναι επίσης πολύ πιθανό το άλλο παιδί να διακόψει τις υπερβολές όταν το οικογενειακό του σύστημα θα  έχει ισορροπήσει στη νέα κατάσταση.
Εσύ μπορείς να συμπαρασταθείς στη φίλη σου και να τη βοηθήσεις να συνέλθει, πράγμα που θα έχει θετική επίδραση στο παιδί της και κατά συνέπεια στο δικό σου παιδί. Μπορείτε επίσης να κανονίζετε κάποιες δραστηριότητες όλοι μαζί (πχ. ψώνια, κάποια γιορτή ή εκδρομή), όπου τα παιδιά σας θα κάνουν παρέα ενώ θα είναι μαζί σας.
Κατερίνα

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ο σύζυγος αποχωρεί

Είμαι 55 ετών και ο άντρας μου 58. Είμαστε παντρεμένοι 30 χρόνια και έχουμε ένα γιο που πρόσφατα παντρεύτηκε και άλλον έναν που ζει μαζί μας και είναι φοιτητής. Ο άντρας μου έχει δική του δουλειά και λείπει πολύ και εγώ εργαζόμουν στο δημόσιο και έχω πρόσφατα συνταξιοδοτηθεί. Ως τώρα ζούσαμε μια ομαλή ζωή και ο άντρας μου ήταν πάντα υπόδειγμα οικογενειάρχη. Τον τελευταίο καιρό είχε κάπως παράξενη συμπεριφορά αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα πως θα είχε εξωσυζυγική σχέση. Προχθές μου ανακοίνωσε με δάκρυα στα μάτια πως έχει μια σοβαρή σχέση εδώ και ένα χρόνο με μια γυναίκα 40 ετών και δεν μπορεί άλλο να με κοροϊδεύει. Θέλει να πάει να ζήσει μαζί της. Δεν θέλει διαζύγιο προς το παρόν και οικονομικά δεν θα υπάρξει πρόβλημα, αλλά δεν μπορεί άλλο τη διπλή ζωή. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πάντα είχαμε συνεννόηση μεταξύ μας και τώρα νιώθω πως η ζωή μου έχει καταρρεύσει.
Τ.
Καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου. Η περίπτωσή σας είναι δυστυχώς αρκετά συνηθισμένη. Μετά από πολλά χρόνια γάμου, αφού τα παιδιά έχουν μεγαλώσει, ο σύζυγος που μπαίνει στην τρίτη ηλικία θέλει να ζήσει το «κύκνειο άσμα» του.
Το καλό είναι πως τουλάχιστον στη δική σου περίπτωση σου μίλησε ειλικρινά και δεν συνέχισε τη διπλή ζωή, ούτε έμαθες την κατάσταση από τρίτους.
Όσο κι αν δικαίως αισθάνεσαι αδικημένη, δεν μπορείς να κρατήσεις κάποιον κοντά σου αν δεν το θέλει. Αυτό που μπορείς και έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις είναι αφενός να εκφραστείς και αφετέρου να προασπίσεις την αξιοπρέπειά σου και την ποιότητα της ζωής σου. Έχεις κάθε δικαίωμα να θυμώσεις και να τον κατηγορήσεις για το «σπάσιμο» του συμβολαίου ζωής που έχετε κάνει. Δεν είναι καλό βέβαια να τον απειλήσεις με κάποιο τρόπο ή να τον εκβιάσεις συναισθηματικά. Κάτι τέτοιο δεν θα αλλάξει τις προθέσεις του, αλλά ακόμα κι αν αυτό γινόταν, εσύ θα το ήθελες;
Προτείνω να μην αναμίξετε άλλους και να μη δώσετε σε κανέναν λεπτομέρειες. Αφού ο άντρας σου είναι αποφασισμένος να φύγει ας το κάνει. Μπορείτε να ανακοινώσετε πως χωρίζετε τουλάχιστον για κάποιο διάστημα για λόγους ασυμφωνίας που δεν αφορούν κανέναν άλλον. Μην καταφύγεις σε συγγενείς και φίλους να τον μεταπείσουν, θα είναι μάταιο και επιπλέον θα καταρρακώσει την αξιοπρέπειά σου. Όσο λιγότεροι αναμιχθούν στην παρούσα φάση, τόσο το καλύτερο.  Κράτησε γύρω σου μόνο λίγους δικούς σου ανθρώπους και εκφράσου μόνο σ’ αυτούς και τόσο όσο σου χρειάζεται για να ξαλαφρώσεις. Εννοείται πως και τα παιδιά σας στην ηλικία που είναι πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια και αυτή θα πρέπει να τους την ανακοινώσει ο πατέρας τους και να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις τους. Εσύ βέβαια μπορείς στη συνέχεια να τους εκφράσεις ειλικρινά τις απόψεις και τα συναισθήματά σου για την υπόθεση.
Ρυθμίστε τα οικονομικά θέματα και άφησέ τον φύγει. Είναι πιθανό να μη μπορέσει να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή και να ξαναγυρίσει, οπότε έγκειται σε σένα αν θα τον ξαναδεχτείς. Αν τελικά φτάσετε στο διαζύγιο, εκεί έχεις κάθε δικαίωμα να ζητήσεις να βγει με δική του υπαιτιότητα, εκτός αν από κοινού συμφωνήστε σε κάποιες ρυθμίσεις που δεν θα αδικούν εσένα και τα παιδιά σου.
Πέρα από οποιοδήποτε διαδικαστικό θέμα, επικεντρώσου στην προσοχή και φροντίδα του εαυτού σου. Συγκέντρωσε γύρω σου τους δικούς σου ανθρώπους, φρόντισε να βγαίνεις και να ασχολείσαι με τα ενδιαφέροντά σου. Θα περάσεις όλα τα στάδια της απώλειας και μια ψυχολογική στήριξη μπορεί να σε βοηθήσει σ’ αυτό. Αργότερα, όποια κι αν είναι η εξέλιξη της ζωής σου, μπορείς να δεις και το δικό σου πιθανό μερίδιο ευθύνης στην υπόθεση (έστω κι αν αυτό είναι το ότι δόθηκες ολοκληρωτικά στην οικογένεια και δεν είχες δική σου ζωή) και να διδαχτείς για το μέλλον.
Κατερίνα

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Το παιδί και ο νέος σύντροφος (συνέχεια)

Είμαι σε διάσταση με τον σύζυγό μου από τότε που γεννήθηκε η κόρη μας η οποία είναι 5 ετών τώρα. Στην ουσία, το παιδί δεν τον έχει ζήσει ποτέ τον μπαμπά ως σύντροφο της μαμάς στα πλαίσια του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Η οικογένεια της αποτελείται λοιπόν από 2 άτομα: η μαμά και η ίδια.

Το θέμα μου είναι το εξής: έχω έναν σύντροφο εδώ και 5 μήνες και η σχέση είναι σοβαρή (χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι θα παντρευτούμε κλπ). Λόγω του ότι δεν έχω κανέναν να με βοηθήσει με τη φύλαξη του παιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας, έχει τύχει αρκετές φορές να βγούμε όλοι μαζί παρέα ή ο σύντροφός μου να έρθει επίσκεψη στο σπίτι μας. Το παιδί δεν τον έχει δει ποτέ όταν έμενε τα βράδια στο σπίτι μας αλλά μας έχει δει να αγκαλιαζόμαστε ή να φιλιόμαστε στο στόμα φευγαλέα. Η μικρή δεν έκανε κανένα σχόλιο ποτέ σχετικά με την παρουσία του στη ζωή μας, τον δέχεται με μεγάλη χαρά πάντα. Όλα καλά.

Για τα Χριστούγεννα ο σύντροφός μου σχεδιάζει να πάμε όλοι μαζί στο πατρικό του όπου θα βρεθούμε και με άλλους συγγενείς του με τους οποίους η μικρή ξαναείχε επαφή και τους δέχεται επίσης. Εκεί όμως θα πρέπει να κοιμηθούμε κιόλας. Ο σύντροφός μου θέλει να κοιμηθεί μαζί μου σε ένα δωμάτιο και η κόρη μου να κοιμηθεί στο σαλόνι. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτό, ειδικά επειδή η μικρή θα βρεθεί σε ένα χώρο που δεν της είναι και τόσο οικείος. Επίσης, πιστεύω ότι το παιδί θα νιώθει απομονωμένο και απωθημένο από τη μαμά του που πάει και κοιμάται με τον φίλο της. Να σημειώσω ότι η μικρή κοιμάται κανονικά μόνη της, στο δωμάτιό της εδώ στο σπίτι μας, αλλά όταν πάμε ταξίδια συνήθως κοιμόμαστε μαζί επειδή δεν υπάρχει δεύτερο κρεβάτι όπου πάμε και επιπλέον βρισκόμαστε σε ξένο χώρο. Με ενδιαφέρει πολύ η ψυχολογική-συναισθηματική ισορροπία του παιδιού μου και γι’ αυτό και σας γράφω. Προσωπικά θα πρότεινα στο φίλο μου να κοιμηθεί στο σαλόνι και εγώ με το παιδί. Από την άλλη, ο σύντροφός μου με θεωρεί υπερπροστατευτική (που δεν είμαι, γενικά). Πείτε μου τη γνώμη σας, σας παρακαλώ, γιατί θέλω να κάνω το σωστό ούτως ώστε όλοι να είμαστε καλά.

Μ.

Βρίσκω δικαιολογημένο τον προβληματισμό σου για το παιδί και δεν πιστεύω πως είναι δείγμα υπερπροστασίας.
Αρχικά, είναι πολύ καλό που το παιδί έχει δεχτεί ευχάριστα το σύντροφό σου και τους συγγενείς του. Το μόνο θέμα είναι πως η σχέση σου είναι ακόμη σχετικά καινούργια και δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί (όπως εξάλλου συμβαίνει και σε όλες τις σχέσεις, έστω και μακροχρόνιες). Το μόνο πιθανό πρόβλημα είναι πως αν –ό μη γένοιτο- η σχέση σου χαλάσει, το παιδί θα έχει δεθεί με το σύντροφό σου και θα υποστεί απώλεια. Υποσυνείδητα τη συνοδεύει η «απώλεια» του πατέρα της και θα ήταν πολύ κακό να συνδεθεί με κάποιον άντρα-υποκατάστατο πατέρα και να τον χάσει κι αυτόν. Ο κίνδυνος αυτός δεν σημαίνει βέβαια πως εσύ δεν πρέπει να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου κάνοντας διαδοχικές δοκιμές σχέσεων.

Προτείνω λοιπόν, αν δεν το έχεις κάνει ακόμη, να συζητήσεις μαζί της. Μπορείς να της πεις πως χαίρεσαι που αγαπά τον Χ., επειδή κι εσύ τον αγαπάς και τον έχεις φίλο. Ρώτησέ της αν της αρέσει που έρχεται στο σπίτι σας και δήλωσε πως κι εσένα σου αρέσει αυτό. Και μάλιστα θα πάτε κι εσείς στο σπίτι των γονέων του τα Χριστούγεννα και θα είναι πολύ ωραία κτλ. Καλό θα ήταν, αν η κόρη σου δεν έχει επισκεφτεί το φίλο σου στο δικό του σπίτι, να το κάνετε τουλάχιστον μια φορά. Ίσως σε ρωτήσει αν θα μείνετε μαζί ή θα παντρευτείτε. Να της απαντήσεις πως δεν ξέρεις, μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον αν εξακολουθήστε να είστε φίλοι, μπορεί και όχι, προς το παρόν μένει ο καθένας στο σπίτι του. Έτσι θα είναι προετοιμασμένη για όλες τις εκδοχές. Εννοείται πως στον οποιοδήποτε συσχετισμό με τον πατέρα της, θα της δηλώσεις πως ο πατέρας της είναι και θα παραμείνει ο ίδιος.

Κάνεις καλά που είσαι διακριτική με το σύντροφό σου μπροστά της και δεν κοιμάται ακόμη φανερά μαζί σου στο σπίτι σου. Αυτό δεν το λέω με καμιά έννοια «ηθικής». Απλώς η διανυκτέρευση του φίλου σου στο σπίτι σας δίνει συμβολικά στο παιδί μια αίσθηση μονιμοποίησης της σχέσης, και αν αυτό δεν γίνει το παιδί πληγώνεται. Πρέπει να πάρει το μήνυμα πως η μαμά έχει προσωπική ζωή, αλλά να μην καταλάβει ακόμα τι ακριβώς σημαίνει προσωπική ζωή και να μην επενδύσει στο ότι οπωσδήποτε η συγκεκριμένη κατάσταση θα διατηρηθεί για πάντα. Όταν η  σχέση σας σταθεροποιηθεί και κάνετε ίσως σχέδια για το μέλλον, τότε μπορείτε να αρχίσετε να κοιμάστε φανερά μαζί. Και πάλι βέβαια τίποτα δεν εγγυάται την εξέλιξη, αλλά αυξάνονται οι πιθανότητες σταθεροποίησης της σχέσης και μη απογοήτευσης του παιδιού.

Σχετικά με τα Χριστούγεννα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Θα είναι κακό για το παιδί να καταλάβει για πρώτη φορά φανερά πως κοιμάσαι με το φίλο σου και αυτό να γίνει σε ένα ξένο σπίτι. Αντιμετωπίστε το ταξίδι αυτό σαν άλλο ένα ταξίδι σας, όπου εσύ θα κοιμηθείς με την κόρη σου. Αν είχες 1-2 χρόνια σχέση και ο φίλος σου κοιμόταν φανερά κάποιες φορές στο σπίτι σας και ταυτόχρονα είχατε πάει κάποιες φορές στο πατρικό του, τότε μόνο θα μπορούσες να κοιμηθείς μαζί του και η μικρή χωριστά. Αυτό βέβαια θα ήταν καλό να το είχες συζητήσει πρώτα μαζί της («Τώρα που θα πάμε στο πατρικό του Χ, λέω να κοιμηθώ εγώ με τον Χ κι εσύ μόνη σου. Είσαι μεγάλο κορίτσι πια και τους ξέρεις όλους σ’ αυτό το σπίτι, οπότε δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα. Τι λες;») και να έμενες μαζί της μέχρι να κοιμηθεί. Όμως αυτό χρειάζεται ακόμα χρόνο…
Εξήγησε στο σύντροφό σου τι θέλεις να κάνεις και δώσε του επιχειρήματα. Πιστεύω πως θα καταλάβει πως αυτό είναι για το καλό όλων σας.
Κατερίνα

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Αποκάλυψη της πραγματικής μητέρας

Είμαι 31 ετών και ζω με τους γονείς μου σε ένα μικρό νησί. Στα 15 μου χρόνια έμεινα έγκυος από μια τυχαία εφηβική σχέση, το κατάλαβα αργά και έτσι κράτησα το παιδί. Οι γονείς μου με στήριξαν. Τότε βρισκόμασταν όλη η οικογένεια στο εξωτερικό για δουλειά. Αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού επιστρέψαμε στο νησί καταγωγής μας και κάναμε επιχείρηση με ενοικιαζόμενα όπου δουλεύουμε όλοι. Στο νησί οι γονείς μου παρουσίασαν εξαρχής την κόρη μου σαν δική τους κόρη και μάλιστα κατάφεραν να φαίνεται έτσι και στα χαρτιά της. Εγώ ήμουν πολύ μικρή για να πάρω θέση. Μεγαλώσαμε σαν αδελφές με 15 χρόνια διαφορά. Άλλα αδέρφια δεν υπάρχουν. Σήμερα η μικρή πηγαίνει στην πρώτη λυκείου και είναι ένα έξυπνο και χαρούμενο κορίτσι. Εγώ είμαι αρραβωνιασμένη με ένα πολύ καλό παιδί και θα παντρευτώ σε λίγους μήνες. Από τη μια σκέφτομαι πως ο αρραβωνιαστικός μου πρέπει να ξέρει την αλήθεια και έχω τύψεις. Για τη μικρή δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο. Ανησυχώ και δε θέλω να χαλάσω τη ζωή μας.
Τ.

Το θέμα είναι αρκετά σοβαρό για τη ζωή όλων σας. Γενικά τα θέματα γονεϊκότητας, υιοθεσίας κτλ. είτε πρέπει εξαρχής να είναι ξεκάθαρα στο παιδί είτε να ανακοινώνονται με τον κατάλληλο τρόπο και στον κατάλληλο χρόνο όταν αυτό ενηλικιωθεί.  Το παιδί έχει το δικαίωμα να μάθει την αλήθεια για την προέλευσή του, γιατί αν υπάρχει ένα σημαντικό ψέμα στη ζωή του μπορεί να το επηρεάζει άσχημα με υποσυνείδητους τρόπους. Με αυτή τη λογική, πρέπει να αποκαλύψετε την αλήθεια στο κορίτσι, αλλά να περιμένετε μέχρι να ενηλικιωθεί.
Από την άλλη μεριά, πρόκειται να ξεκινήσεις τη δική σου οικογένεια και ο σύζυγός σου θα πρέπει να γνωρίζει την αλήθεια. Αν υπάρχει ένα ψέμα μεταξύ σας, μπορεί να επηρεάζεται υποσυνείδητα και η δική σας ζωή. Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να είσαι έντιμη με τον άνθρωπο που αποφάσισες να δέσεις τη ζωή σου.
Αφού η γέννα έγινε στο εξωτερικό και τα χαρτιά του κοριτσιού δεν αποκαλύπτουν την αλήθεια, η πιθανότητα να αποκαλυφθεί η κατάσταση είναι μικρή, κάτι τέτοιο όμως δεν είναι αδύνατο. Σε τέτοια περίπτωση η ζωή όλων σας θα διαταραχθεί και οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ σας θα κλονιστούν.
Θα σε συμβούλευα λοιπόν να μιλήσεις άμεσα στον αρραβωνιαστικό σου, εκφράζοντάς του όλα τα συναισθήματα, τους δισταγμούς και τα διλήμματα που έχεις αντιμετωπίσει. Να του πεις πως δεν θέλεις να ξεκινήσεις τη ζωή σας με ένα ψέμα, αλλά και δεν θέλεις να χαλάσει η σχέση σας. Να είσαι προετοιμασμένη για αντιδράσεις και παράπονα και να τα δεχτείς στωικά. Είναι λογικό να διαμαρτυρηθεί που όταν η σχέση σας «σοβάρεψε» δεν του είχες αποκαλύψει την αλήθεια. Δεν είναι όμως καθόλου λογικό να σε κατηγορήσει για μια εφηβική επιπολαιότητα και να αλλάξει τα συναισθήματά του για σένα. Δώσε του το χρόνο να αποδεχτεί την αποκάλυψη. Έχει δικαίωμα να σου κάνει ερωτήσεις και εσύ είναι καλό να του τις απαντήσεις ειλικρινά. Πιστεύω πως αν τα συναισθήματά του για σένα είναι βαθιά, η σχέση σας και τα σχέδιά σας δεν θα επηρεαστούν.
Θα πρέπει βέβαια να του ζητήσεις να μην αποκαλύψει τίποτα σε κανέναν, υποσχόμενη πως θα αποκαλύψεις εσύ τα πάντα στην κόρη σου όταν ενηλικιωθεί. Όταν ο αρραβωνιαστικός σου αποδεχτεί την κατάσταση, θα πρέπει να κάνετε μια συζήτηση (εσύ, αυτός και οι γονείς σου) όπου θα ξεκαθαριστούν τα πράγματα ενώπιον όλων, γιατί είναι καλό να αποφευχθούν οι ανά δυο συζητήσεις. Στη διαδικασία αυτή προσέξετε πολύ να μην αντιληφθεί κάτι το κορίτσι. Θα ήταν καταστροφικό να μάθει ή να υποψιαστεί κάτι για τη ζωή της «πλαγίως», χωρίς αυτή η ίδια να είναι ο άμεσος αποδέκτης.
Κάποιες φορές τα πράγματα φτάνουν σε έναν «κόμπο», επειδή έμειναν αξεκαθάριστα πολύ καιρό, αλλά όταν ο κόμπος λυθεί η ανακούφιση είναι μεγάλη.
Κατερίνα

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Και θέλει και δε θέλει

Είχα δεσμό με παντρεμένη για περίπου δυο χρόνια. Από την αρχή είχαμε ξεκαθαρίσει ότι είμαστε μαζί χωρίς να χαλάσει το γάμο της αλλά και εγώ θα έχω δικαίωμα να κάνω την ζωή μου. Στην πορεία όλα καταστρατηγήθηκαν. Όχι μόνο αυτή παραλίγο να χωρίσει αλλά και εγώ δεν ενδιαφερόμουν για άλλες σχέσεις. Κατά τη διάρκεια της σχέσης στενοχωριόταν ότι μου κόβει το δρόμο.

Πριν από δυο μήνες χωρίσαμε μετά από δική της απόφαση λόγω των τύψεων που έχει,  λέγοντας ότι είναι υπεύθυνη που δεν παντρεύομαι. Αναστατώθηκα πάρα πολύ αλλά δεν επικοινώνησα μαζί της και έπαψα να πηγαίνω στο μαγαζί που εργάζεται και όπου ήμουν θαμώνας στο παρελθόν, για να μην τη συναντήσω. Μετά από ένα μήνα εκείνη δεν κρατήθηκε και ξημερώματα μου έστειλε μήνυμα για ποιο λόγο δεν πάω στο μαγαζί, λέγοντας πως έπιασε δουλειά εκεί μόνο και μόνο επειδή ήταν σίγουρη ότι θα με βλέπει. Εγώ έκανα το λάθος να ανοιχτώ, εκείνη πάλι άρχισε να μου λέει τα ίδια, αλλά στο τέλος μου είπε ότι της λείπω! Τη θέλω πολύ, αποφάσισα όμως να μην ξαναεπικοινωνήσω μαζί της. Θα της δώσω όλο το χρόνο που χρειάζεται να ξεκαθαρίσει τι θέλει. Πείτε μου παρακαλώ την άποψή σας.
Α.

 Η επιλογή είναι δική της, όπως πολύ καλά το θέτεις. Η φίλη σου είναι μπερδεμένη όσον αφορά τη σχέση σας και τη ζωή της γενικότερα. Επίσης έχει πρόβλημα σύγχυσης λογικής και συναισθήματος, έτσι ώστε τελικά δεν τηρεί τις αποφάσεις της.

 Είχατε αποφασίσει να έχετε σχέση συνεχίζοντας ο καθένας τη ζωή του. Δεν το τήρησε και κόντεψε να χωρίσει. Ταυτόχρονα είχε τύψεις πως σου κόβει το δρόμο προς άλλες σχέσεις που θα μπορούσαν και να καταλήξουν σε γάμο. Εδώ έχω σοβαρές αντιρρήσεις. Είσαι μεγάλος άντρας και μπορείς να αποφασίσεις ο ίδιος για τη ζωή σου. Αν σε αυτή τη φάση προτιμάς να είσαι μαζί της και να μην επενδύεις σε μια σχέση με «μέλλον» είναι δικαίωμά σου και είσαι ο μόνος υπεύθυνος γι’ αυτό. Δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε να πιεστεί η ίδια να πάρει την πρωτοβουλία του χωρισμού για να διευκολύνει εσένα. Εξάλλου εσύ επιθυμείς διακαώς να παντρευτείς και μάλιστα αμέσως; Είσαι σε μια ηλικία που δεν έχεις περιθώρια; Για τους άντρες τα περιθώρια ηλικίας για γάμο και παιδιά είναι πολύ διευρυμένα και αν ήθελες άλλου είδους σχέση θα την είχες, δεν χρειάζεται να φροντίσει άλλος γι’ αυτό…

 Η στάση της να χωρίσετε και μετά να δουλέψει σε ένα χώρο για να σε βλέπει είναι τουλάχιστον ανώριμη, όπως και η συμπεριφορά της να σου στείλει το μήνυμα και μετά στη συζήτηση να είναι αντιφατική.

 Εσύ τι θέλεις για τη ζωή σου αυτό το διάστημα; Επιδιώκεις σοβαρή σχέση και γάμο; Αν ναι, τήρησε απόσταση από τη φίλη σου όσο κι αν τη θέλεις και φρόντισε να ανοιχτείς σε άλλου τύπου παρέες. Σε τέτοια περίπτωση εξέτασε επίσης αν η επιθυμία σου για γάμο πηγάζει από μέσα σου ή αν προέρχεται από εξωτερικευμένα κοινωνικά στερεότυπα.

Αν πάλι δεν επιθυμείς σταθεροποίηση, τουλάχιστον προς το παρόν, γιατί να στερηθείς τη σχέση με μια γυναίκα που σου αρέσει, αν κι αυτή το θέλει; Σε τέτοια περίπτωση βέβαια δεν πρέπει να αφοσιωθείς σ’ αυτήν, αλλά να συνεχίσεις κανονικά τη ζωή σου και να είσαι έτοιμος να δεις κι άλλες δυνατότητες.

 Προτείνω να αποφασίσεις τι θέλεις για τον εαυτό σου και να της το πεις (αν δεν το έχεις ήδη πει καθαρά), αφήνοντάς της το χρόνο να αποφασίσει. Δήλωσέ της πως θέλεις οι αποφάσεις της να αφορούν μόνο την ίδια και πως εσύ είσαι απόλυτα ικανός να αποφασίζεις αντίστοιχα για τον εαυτό σου. Αν θέλετε και οι δυο τη σχέση και για όσο διάστημα τη θέλετε γιατί να μην την έχετε; Αν πάλι εκείνη έχει τύψεις για το γάμο της, ας μην ξαναβρεθείτε (αλλά να το τηρήσει!). Αν έχει τύψεις για σένα, αυτό δεν στέκει, το τι κάνεις στη ζωή σου είναι δική σου επιλογή.
 Κατερίνα

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Η κρίση της μέσης ηλικίας

Είμαι παντρεμένη 30 χρόνια, με δίδυμους γιους 28 ετών, που ζουν πλέον ανεξάρτητοι. Πολύ νέα παντρεύτηκα και ομολογώ πως κουράστηκα πολύ να μεγαλώσω δίδυμα παιδιά, εργαζόμενη και χωρίς βοήθεια από μητέρα (την έχασα νωρίς) ή πεθερά. Είχα αποκτήσει και μια μικρότερη κόρη που πέθανε μωρό. Ο άντρας μου έχει δική του δουλειά και είναι καλός πατέρας αλλά δεν με βοηθούσε ποτέ στα πρακτικά θέματα. Τα τελευταία δέκα χρόνια ζούσε μαζί μας και ο πατέρας μου, πολύ ηλικιωμένος και με σοβαρά προβλήματα υγείας, που ήθελε συνεχή φροντίδα από μέρους μου. Τον χάσαμε πέρυσι. 

Σήμερα η ζωή μου είναι πιο εύκολη και για πρώτη φορά ζω πιο ξεκούραστα. Είμαστε δυο άνθρωποι στο σπίτι, ο άντρας μου έρχεται το βράδυ και έτσι περνώ πολλές ώρες μόνη μου, έχοντας για πρώτη φορά ελεύθερο χρόνο. Με την καινούργια κατάσταση, αντί να είμαι πιο ήρεμη, αισθάνομαι πως κάτι μου λείπει. Πλήττω, είμαι ευέξαπτη, τα πάντα μου φταίνε και επί πλέον έχω αρχίσει να αισθάνομαι έλξη για κάποιον από τον επαγγελματικό μου χώρο, που είναι 46 ετών (εγώ είμαι 52). Εκείνος με φλερτάρει διακριτικά από καιρό. Ξέρω πως αν δώσω θάρρος η σχέση θα προχωρήσει. Δεν ξέρω τι έχω πάθει. Και θέλω και δε θέλω. Από τη μια σκέφτομαι την ηλικία μου, την οικογένειά μου, τον κόσμο και από την άλλη λέω, εγώ δε θα χαρώ τίποτα σ’ αυτή τη ζωή; Σε λίγο θα έχω γεράσει…
Μ.

Η κατάστασή σου είναι απόλυτα φυσιολογική. Βρίσκεσαι σε μια μεγάλη μετάβαση ζωής και σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως τα δεδομένα του ατόμου διαταράσσονται και περνούν μια περίοδο αναπροσαρμογής μέχρι να ξαναβρεθεί μια νέα ισορροπία.
Η ζωή σου ως τώρα είχε πολλές αντικειμενικές δυσκολίες: δίδυμα παιδιά, απώλεια παιδιού, φροντίδα πατέρα. Όλα αυτά ξεκίνησαν από πολύ νεαρή ηλικία και συνδυάστηκαν με επαγγελματική δραστηριότητα και με ένα σύζυγο που δεν συνέβαλλε στα πρακτικά θέματα. Είναι φυσικό λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια να λειτούργησες σε πολύ «υψηλές ταχύτητες» κάνοντας μεγάλες προσπάθειες να αντεπεξέλθεις, έτσι ώστε να παραμέλησες τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου. Αυτή τη στιγμή το οικογενειακό σύστημα γύρω σου έχει αλλάξει. Έχεις μείνει μόνο με τον άντρα σου και με αρκετό χρόνο για τον εαυτό σου. Όταν οι υποχρεώσεις μας μειώνονται, τα συναισθήματα και οι ανάγκες μας βρίσκουν το χώρο να εκφραστούν.

Συνειδητοποιείς προφανώς πως ο άντρας σου, που είναι «καλός πατέρας» και «έρχεται το βράδυ», δεν σε καλύπτει. Επιπλέον, κάνεις έναν απολογισμό της ζωής σου και βλέπεις πως δεν απόλαυσες ανέμελα τη νεανική σου ηλικία, πως τα προηγούμενα χρόνια ήταν για σένα πολύ κουραστικά και βασικός σου ρόλος ήταν να εξυπηρετείς της οικογένειά σου. Βέβαια όλη αυτή η κατάσταση ήταν επιλογή σου και σίγουρα σου έδωσε και χαρές που δεν πρέπει να παραβλέπεις.

Εξάλλου, είναι πιθανό να βιώνεις το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς» με την απομάκρυνση των παιδιών σου από το σπίτι, όσο κι αν η φωλιά αυτή σε κούραζε. Επίσης το θέμα της ηλικίας επηρεάζει πολλές φορές αρνητικά εμάς τις γυναίκες, γιατί το κοινωνικό στερεότυπο θέλει τη γυναίκα να απαξιώνεται και να χάνει τη θηλυκή της υπόσταση όταν περάσει στη μέση ηλικία. Νιώθεις λοιπόν πως δεν «έζησες» και πως τα περιθώριά σου για να ζήσεις στενεύουν. Όλα αυτά αποτελούν καλούς λόγους για να είσαι αναστατωμένη και ανικανοποίητη. Και το φλερτ σου με το συνάδελφο είναι μια λύση για να αποφορτιστείς από την όλη κατάσταση, παρόλο το δισταγμό σου που έχει να κάνει κυρίως με τα κοινωνικά στερεότυπα.

Θα σε συμβούλευα αρχικά να προσπαθήσεις να αναπληρώσεις όλους τους άλλους τομείς που σου έχουν λείψει, πριν δεις τι θα κάνεις με το συνάδελφό σου. Μπορείς να συζητήσεις με τον άντρα σου κάποιες ανάγκες σου και να δεις αν μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτές: να έχετε μεγαλύτερη επαφή μεταξύ σας, να κοινωνικοποιηθείτε, να βγαίνετε, να κάνετε ταξίδια. Αν δεν ανταποκριθεί, κάνε τα μόνη σου. Δεν έχεις φίλους; Μπορείς να βγαίνεις με φίλους, να συμμετέχεις σε κάποια ομάδα δραστηριοτήτων, να ξεκινήσεις ένα ενδιαφέρον, να μάθεις καινούργια πράγματα, να προχωρήσεις στη δουλειά σου… Φρόντισε αρχικά να κάνεις ό,τι έχεις στερηθεί και δεν διαταράσσει το γάμο σου. Μια πελάτισσά μου σε ανάλογη κατάσταση βρήκε ενδιαφέρον και κοινωνικοποιήθηκε μέσα από μια θεατρική ομάδα, μια άλλη μέσα από την ενασχόλησή της με τη γιόγκα. Στη σχολή που δίδασκα ψυχολογία υπήρχαν πολλά άτομα μέσης ηλικίας που είχαν επιτέλους αποφασίσει να ασχοληθούν με έναν τομέα που πάντα τα ενδιέφερε πολύ.
Δεν γράφεις πώς είναι η σχέση σου με τον άντρα σου. Το πιθανότερο είναι να είναι χλιαρή και το σεξουαλικό ενδιαφέρον να έχει ατονήσει. Θα μπορούσες να κάνεις κάποια προσπάθεια να τονώσεις τη σχέση σας και να δεις πώς θα ανταποκριθεί.

Όλες αυτές οι προσπάθειες είναι πιθανό να αποδώσουν και να δώσουν νόημα στη ζωή σου, έτσι ώστε να μη χρειάζεσαι την εξωσυζυγική σχέση. Το φλερτ με το συνάδελφό σου είναι σίγουρα τονωτικό και δεν διαταράσσει την οικογενειακή και επαγγελματική σου ζωή, αν κινείται μέσα σε κάποια όρια.

Αν ωστόσο η επιθυμία σου για σχέση μαζί του παραμένει επιτακτική, πραγματοποίησέ την. Τι είδους «ηθική» ενέχει το να επιθυμείς διακαώς μια ερωτική επαφή και να μην την πραγματοποιείς από το φόβο των στερεοτύπων; Σε τέτοια περίπτωση, φρόντισε να μην επενδύσεις. Δεν σε βλέπω διατεθειμένη να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου, οπότε μην υπερεκτιμήσεις τον οποιοδήποτε ερωτικό ενθουσιασμό (αυτό είναι πιθανό όταν κάποια πράγματα τα ζεις για πρώτη φορά και μετά από μεγάλο διάστημα στέρησης) και να φερθείς διακριτικά. Αν ζήσεις αυτή την ερωτική σχέση, το πιθανότερο είναι σιγά-σιγά να χάσει το ενδιαφέρον του απαγορευμένου και κάποια στιγμή να λήξει χωρίς δράματα. Κατερίνα

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Δύσκολη οικονομική κατάσταση

Δε θα σας πω κάτι καινούργιο και ξέρω πως αυτό δεν είναι θέμα ψυχολόγου… Η οικονομική μας κατάσταση ως οικογένεια έχει δυσκολέψει πολύ. Το θέμα είναι πως τα παιδιά (12 και 8 ετών) έχουν συνηθίσει σε έναν τρόπο ζωής όχι βέβαια πλούσιο, αλλά χωρίς να στερούνται τίποτα. Είμαστε δυο δημόσιοι υπάλληλοι και οι αποδοχές μας έχουν μειωθεί αρκετά. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ γενικά και κυρίως έτσι ώστε να μην τρομοκρατήσω τα παιδιά, ούτε να τα κάνω να νιώσουν πολύ περιορισμένα.
Τ.
Σίγουρα η οικονομική κρίση που μαστίζει όλους μας δεν είναι θέμα ψυχολόγου, μια συζήτηση όμως σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης των παιδιών μέσα σ’ αυτή ίσως μπορέσει να βοηθήσει. Δεν θα ασχοληθώ με λοιπόν με τη γενικότερη πολιτική-οικονομική κατάσταση και το ρόλο που πρέπει ως πολίτες να παίξουμε μέσα σ’ αυτή, αλλά με το τι μπορεί να γίνει μέσα σε μια οικογένεια με δεδομένες  τις σημερινές συνθήκες. Δεν θα αναφερθώ επομένως σε λύσεις όπως η συμμετοχή σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αν και μπορεί κι αυτή να έχει θετική ψυχολογική επίδραση.
Όλες οι καταστάσεις που μας επιβάλλονται έχουν ψυχολογικά δυο τρόπους αντιμετώπισης: ο ένας είναι να τις θεωρήσουμε προσωπική τραγωδία και ο άλλος να κάνουμε μεταβολές νοοτροπίας και πρακτικών συνθηκών ζωής έτσι ώστε να τις αντιμετωπίσουμε. Τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν τις νέες οικονομικές συνθήκες με τον ίδιο τρόπο που θα τις αντιμετωπίσετε οι  γονείς. Αν εσείς είστε ψύχραιμοι και αποφασισμένοι να κάνετε πρακτικές μεταβολές ζωής με θετική διάθεση, το ίδιο θα γίνει και με τα παιδιά.
Εξηγήστε τους την κατάσταση με απλό τρόπο, χωρίς να δείχνετε τρόμο και άγχος (και κυρίως χωρίς να αισθάνεστε έτσι) και συζητήστε όλοι μαζί τρόπους με τους οποίους μπορείτε να περιορίσετε τα έξοδά σας ως οικογένεια και μάλιστα έτσι ώστε να …το διασκεδάζετε και λίγο, αν γίνεται. Αν οι περιορισμοί έχουν συζητηθεί και αποφασιστεί, τα παιδιά δεν διαμαρτύρονται αλλά αισθάνονται ενήλικα και υπεύθυνα. Κάποιες προτάσεις που ακολουθούν δεν είναι θέμα ψυχολογίας, απλώς μεταφέρω την εμπειρία μου από το χώρο των γνωστών μου και των πελατών μου. Μεγάλη σημασία έχει η νοοτροπία με την οποία τέτοιου είδους ρυθμίσεις θα προταθούν, θα  συζητηθούν και θα αποφασιστούν στην οικογένεια. Καλό είναι να υπάρχουν επόμενες οικογενειακές συζητήσεις αξιολόγησης ή πιθανής τροποποίησης των αποφάσεων.
  • Μπορούν όλοι να βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού, έτσι ώστε να μη χρειάζεται οικιακή βοηθός. Μοιράστε αρμοδιότητες ανάλογα με τις ηλικίες και δεσμευτείτε όλοι να τηρηθούν. Κάποιες «βαριές» δουλειές μπορείτε να τις κάνετε όλοι μαζί ως οικογένεια, πχ. το πλύσιμο των χαλιών στο μπαλκόνι ή το καθάρισμα της αποθήκης.
  • Περιορίστε τα περιττά έξοδα στο φαγητό. Τα σαλάμια, τα περίεργα τυριά, οι μαγιονέζες, τα πατατάκια κτλ. δεν είναι απαραίτητα και βλάπτουν την υγεία και τη σιλουέτα. Ας ξαναγυρίσουμε στα βασικά, ας περιορίσουμε στο ελάχιστο το delivery και ας ασχοληθούμε όλοι με την προετοιμασία του φαγητού. Πχ. τα παιδιά μπορούν μόνα τους να ετοιμάζουν τοστ για το βραδινό τους, αντί να παραγγέλνουν πίτσα ή να τα περιμένουν όλα από τη μαμά.
  • Μην αγοράζετε ρούχα. Τα περισσότερα ρούχα τα αγοράζουμε όχι επειδή είναι απαραίτητα αλλά επειδή θέλουμε ποικιλία. Μια ανανέωση των ρούχων μπορεί να γίνει και στο σπίτι με πολύ απλά μέσα. Επίσης, το σύστημα των μαμάδων μας να δίνει η μια στην άλλη τα ρούχα των παιδιών της που μεγάλωσαν είναι πολύ αποτελεσματικό.
  • Συμφωνήστε για το χαρτζιλίκι των παιδιών. Μπορούν να παίρνουν κολατσιό από το σπίτι αντί να αγοράζουν από το κυλικείο. (όπως κι εμείς οι μεγάλοι. Το ταπεράκι στο γραφείο είναι πολύ καλό σύστημα. Μια πελάτισσά μου υπολόγισε τι ξόδευε καθημερινά στο γραφείο σε καφέδες και αποφάσισε να παίρνει θερμός από το σπίτι). Όταν εργαζόμουν ως εκπαιδευτικός, μια καθηγήτρια οικιακής οικονομίας είχε περάσει στα παιδιά τη νοοτροπία του κολατσιού από το σπίτι για λόγους οικονομίας και υγείας και τα παιδιά είχαν ανταποκριθεί θαυμάσια. Μπορούν να ενθαρρυνθούν επίσης να κατασκευάζουν μόνα τους δωράκια για τους φίλους τους ή διακοσμητικά αντικείμενα για το δωμάτιό τους κτλ. Με τον τρόπο αυτό μπορεί ίσως να γίνει και μια μεταστροφή αξιών μέσα τους…
  • Οι γιορτές και τα τραπέζια καλό είναι πάρουν άλλη μορφή. Μπορούμε να συναντιόμαστε με τους φίλους μας στα σπίτια και να περνάμε καλά χωρίς υπερβολές σε φαγητό ή ποτό. Θυμάμαι πως στα πολύ παιδικά μου χρόνια οι οικογένειες επισκέπτονταν η μια την άλλη στα σπίτια και να περνούσαμε το βράδυ όμορφα με πολύ απλά μέσα. Τα πάρτι των παιδιών είναι καιρός να χάσουν την προκατ και καταναλωτική τους μορφή. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα γλυκό στο σπίτι, να βάλουμε μουσική, να διασκεδάσουμε και μετά να καθαρίσουμε το σπίτι όλοι μαζί.
  • Τα εξωσχολικά μαθήματα των παιδιών είναι ένα άλλο έξοδο. Αν όμως ο γονέας κατέχει ένα θέμα, γονέας και παιδί θα μπορούσαν να δεσμευτούν με υπευθυνότητα να κάνουν μαθήματα σε τακτική βάση, τουλάχιστον στα χαμηλά επίπεδα. Μια πελάτισσά μου, καθηγήτρια Αγγλικών, αποφάσισε να διδάσκει η ίδια Αγγλικά στα παιδιά της, πράγμα που ως τώρα απέφευγε για παιδαγωγικούς λόγους. Χρειάστηκε όμως να γίνει σοβαρή οικογενειακή συζήτηση μετά από την οποία δεσμεύτηκαν όλοι στη νέα κατάσταση. Η ανταλλαγή μαθημάτων ή άλλων υπηρεσιών είναι επίσης πολύ καλή λύση. Μια φυσιοθεραπεύτρια ανταλλάσει τις υπηρεσίες της σε μια εκπαιδευτικό με το ιδιαίτερο μάθημα του γιου της. Κάποιες οικογένειες συνεργάζονται για να προσέχουν τα παιδιά τους.
Οι παραπάνω προτάσεις αποτελούν εκφάνσεις διαφορετικής νοοτροπίας. Αυτό που κυρίως πρέπει να δουλευτεί μέσα σε μια οικογένεια είναι η ουσιαστική αλλαγή νοοτροπίας. Σε πολλές οικογένειες το χρήμα έχει φτάσει να αποτελεί υποκατάστατο των ουσιαστικών σχέσεων και τα παιδιά αξιολογούν την αγάπη των οικείων τους με βάση τα καταναλωτικά αγαθά που τους προσφέρουν. Πχ. ο παππούς με αγαπά γιατί μου δίνει μεγάλο χαρτζιλίκι. Επιπλέον, το χρήμα συχνά καλύπτει ανασφάλειες και ψυχολογικά προβλήματα ή λειτουργεί ως εξωτερικό κίνητρο. Πχ. είμαι ανώτερος επειδή φοράω μάρκες, δίνω επιπλέον χαρτζιλίκι για να ηρεμήσω τις εκρήξεις ενός ατίθασου εφήβου ή του τάζω καινούργιο κινητό για να τα καταφέρει στο σχολείο.
Αν οι οικογενειακές σχέσεις είναι ουσιαστικές και τα άτομα ψυχολογικά ισορροπημένα, ο περιορισμός των καταναλωτικών αγαθών δεν θα φανεί ιδιαίτερα βαρύς.
Κι ένα σχετικό χιουμοριστικό στιγμιότυπο, όπως το περιέγραψε μια πελάτισσά μου: Οι γονείς προσπαθούν να μεταβάλουν τη νοοτροπία του έφηβου γιου τους σχετικά με τα καταναλωτικά αγαθά, κάνοντας μια έντονη συζήτηση. Το ίδιο βράδυ η μητέρα ρώτησε τον μικρό γιο της οικογένειας (5 ετών) τι προτιμά να του βάλει στο καλαθάκι του για να φάει την άλλη μέρα στο νηπιαγωγείο. Εκείνος απάντησε: «Μαμά, ό,τι υπάρχει, γιατί έχουμε οικονομική κρίση»!
Κατερίνα

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Κι άλλη εξωσυζυγική περιπέτεια

Είμαι 48 χρονών, παντρεμένος, με μια κόρη που σπουδάζει σε άλλη πόλη. Με τη γυναίκα μου είμαστε μαζί από φοιτητές και έχουμε 20 χρόνια παντρεμένοι. Πέρυσι το καλοκαίρι ξανασυνάντησα στη γενέτειρά μου έναν παλιό μου συμμαθητή και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα οικογενειακώς. Εγώ και η γυναίκα του η Μ. αισθανθήκαμε έλξη από την πρώτη στιγμή και ξεκίνησε μια σχέση μεταξύ μας. Στην αρχή δεν την πήραμε σοβαρά, αλλά όσο περνά ο καιρός αισθανόμαστε όλο και πιο ερωτευμένοι. Εγώ με τη γυναίκα μου έχω μια «χλιαρή» σχέση (δεν την είχα απατήσει ποτέ πριν) και η Μ. με τον άντρα της δεν περνά καλά αλλά μένει για τα δυο μικρά παιδιά που έχουν. Δεν ξέρουμε ακόμη τι θα κάνουμε. Η κατάσταση όμως αποκαλύφτηκε με το χειρότερο τρόπο. Η κόρη μου με είδε σε ιδιωτική στιγμή με τη Μ. ένα τριήμερο που περάσαμε στο εξοχικό μας όλοι μαζί. Αντέδρασε πολύ άσχημα και έφυγε αμέσως για την πόλη που σπουδάζει χωρίς να μιλήσει σε κανέναν. Δεν ξέρω τι να κάνω. Η κόρη μου πληγώθηκε και μπορεί να το πει στη γυναίκα μου.Λ.

Οι εξωσυζυγικές σχέσεις είναι ένα αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο. Κάποιες από αυτές αποτελούν μια παρένθεση που δεν επηρεάζει την οικογένεια των ατόμων. Εννοώ πως δεν την επηρεάζει πρακτικά, γιατί ουσιαστικά τόσο μια εξωσυζυγική σχέση όσο και μια σχετική επιθυμία που δεν πραγματοποιείται σημαίνει πως ο γάμος είναι ήδη φθαρμένος. Άλλες πάλι εξωσυζυγικές σχέσεις αποτελούν την αφορμή για να χαλάσει ένας ή και δυο γάμοι. Στη δική σου περίπτωση δεν είχε ακόμη κριθεί τι από τα δυο θα γινόταν.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό στο οποίο έκανες μεγάλο λάθος ήταν ο τρόπος που αντιμετώπισες την εξωσυζυγική σχέση στην πράξη. Η στενή φιλική παρέα με την οικογένεια της φίλης σου και προ πάντων οι ιδιωτικές στιγμές μαζί της πίσω από την πλάτη όλων προσβάλλει φανερά κι εσάς ως άτομα και τις οικογένειές σας. Όμως αυτό πλέον έγινε και μάλιστα μάρτυρας ήταν η κόρη σου.
Προς το παρόν αυτό που πρωτεύει είναι η ψυχική υγεία της κοπέλας και η σχέση σου μαζί της. Πρέπει να τη βρεις και να συζητήσεις μαζί της ειλικρινά. Θα πρότεινα να πας άμεσα να τη βρεις στην πόλη που σπουδάζει και να της ζητήσεις να σε ακούσει ήρεμα. Δεν έχει καμιά έννοια να προσπαθήσεις να την ξεγελάσεις, αυτό θα την προσέβαλε ακόμη περισσότερο.
Πες της πως πραγματικά διατηρείς αυτή την εξωσυζυγική σχέση που δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει. Η αποκάλυψη από μέρους της θα σε κάνει να το αποφασίσεις πολύ σύντομα. Μίλησέ της για τη χαλάρωση της σχέσης σου με τη μητέρα της, δείχνοντας όμως εκτίμηση και σεβασμό για εκείνη. Τόνισε πως δεν την είχες απατήσει ποτέ πριν. Μίλησέ της και για τη σχέση σου με τη Μ., που σου έδωσε κάτι που σου έλειπε ώστε να παραβλέψεις το ρόλο σου ως σύζυγος και πατέρας. Ανάλαβε τις ευθύνες σου και μην κατηγορήσεις τη Μ., ούτε να δώσεις λεπτομέρειες. Παραδέξου πως ήταν μεγάλο σου λάθος να μην είσαι τουλάχιστον διακριτικός και ζήτησέ της συγνώμη για τη δοκιμασία στην οποία την υπέβαλες.
Στο μεταξύ ζήτησε από την κόρη σου λίγο χρόνο και σκέψου τι θα κάνεις με τη σχέση σου:
  • τη διαλύεις αμέσως, διακόπτεις τις πολλές επαφές με την άλλη οικογένεια και ζητάς από την κόρη σου να μην αποκαλύψει την κατάσταση στη μητέρα της. Διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου και παίρνεις την απόφαση να παραμείνεις με την οικογένειά σου. Ίσως μάλιστα η κατάσταση αυτή αποτελέσει την αφορμή να ξαναδείς με άλλο μάτι τη γυναίκα σου και να ξαναπροσπαθήσεις μαζί της. Κρίνε αν θέλεις να της αποκαλύψεις την περιπέτειά σου για να είσαι ειλικρινής μαζί της και για να μη διακινδυνεύσεις αυτό να γίνει κάποια στιγμή από την κόρη σου.
  • Παίρνεις την πολύ σοβαρή απόφαση του διαζυγίου. Ζητάς από την κόρη σου να σε αφήσει να χειριστείς ο ίδιος την κατάσταση
Αυτό που δεν πρέπει να γίνει είναι να υποσχεθείς στην κόρη σου πως η περιπέτεια τέλειωσε, να της ζητήσεις να μην αποκαλύψει την κατάσταση, παρόλα αυτά εσύ να συνεχίσεις τη σχέση σου λαμβάνοντας μεγαλύτερες προφυλάξεις. Αυτό θα βλάψει ανεπανόρθωτα τη σχέση σου με την κόρη σου, έστω κι αν αυτή είναι μακριά και είναι δύσκολο να ξέρει την αλήθεια. Ένα ψέμα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαπιούνται λειτουργεί πολύ άσχημα ακόμα κι αν δεν αποκαλυφθεί ποτέ.
Σε κάθε περίπτωση, είναι βασικό να ξαναφτιάξεις τη σχέση σου μαζί της και να ξανακερδίσεις την εμπιστοσύνη της, πράγμα που θέλει χρόνο και μεγάλη προσπάθεια κι από τους δυο σας.
Κατερίνα

Ψυχολογικά προβλήματα της συντρόφου

Είχα μια καλή σχέση τρία χρόνια με μια πολύ όμορφη και γλυκιά γυναίκα. Ήταν κλειστός άνθρωπος, είχε πολλούς φόβους και ανασφάλειες, δεν ήταν εύκολη στην κοινωνική επαφή και έβγαζε και ψυχοσωματικά προβλήματα και κρίσεις πανικού. Τους τελευταίους μήνες με πίεζε να παντρευτούμε και το προγραμματίσαμε. Επισκέφτηκε ψυχίατρο για να λύσει τα ψυχολογικά της προβλήματα και η συμπεριφορά της άρχισε να αλλάζει. Κλείστηκε πολύ στον εαυτό της. Ακολούθησε μια περίοδος πολύ έντονων μεταβολών στη διάθεσή της επί 2-3 μήνες. Επεδίωκε χωρισμούς και επανασυνδέσεις, ζήλευε, μια μιλούσε για γάμο και μια έφευγε.
……
Τελικά  μου ζήτησε να χωρίσουμε. Δεν υπάρχει κάποιος τρίτος άνθρωπος στη μέση. Εγώ στεναχωρήθηκα πολύ, έτρεξα από πίσω της και προσπάθησα να τη μεταπείσω. Μου έλεγε ότι είναι θέμα εμπιστοσύνης, πως δεν με εμπιστεύεται ότι είμαι αυτός που είμαι και ότι την πιέζω. Έχει βγάλει πολύ μεγάλη οργή εναντίον μου και σκέφτεται μόνο τα αρνητικά της σχέσης μας ενώ δεν λαμβάνει υπόψη την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της. Έχει κλειστεί σε ορισμένους πολύ δικούς της ανθρώπους και δεν μιλάει σε κανέναν άλλον.
Αναρωτιέμαι γιατί όλες αυτές οι εναλλαγές της συμπεριφοράς. Δεν ξέρω τι να κάνω επειδή τρέφω πολύ έντονα συναισθήματα για αυτή τη γυναίκα.

Γ.

Είναι φανερό πως η κοπέλα έχει έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Δεν γνωρίζω τη δική της άποψη για να κρίνω τι είναι αυτό που την κάνει να μην σου έχει εμπιστοσύνη και να λέει πως την πιέζεις. Ακόμη όμως κι αν ήταν δικαιολογημένη, δεν θα αντιδρούσε με τόσο έντονες μεταβολές διάθεσης απέναντί σου και με τέτοιο κλείσιμο αν δεν είχε τα δικά της προσωπικά προβλήματα.
Γράφεις πως οι μεγάλες μεταβολές άρχισαν μετά την επίσκεψη στον ψυχίατρο. Αυτό δεν είναι σπάνιο. Η συνεργασία με έναν ειδικό ψυχικής υγείας συχνά προκαλεί αναστάτωση στο άτομο στην αρχή της θεραπείας, γιατί έρχονται στην επιφάνεια θέματα τα οποία αυτό μπορεί να έκρυβε κι από τον ίδιο του τον εαυτό. Άλλες φορές πάλι μια ψυχιατρική φαρμακευτική αγωγή μπορεί να μην είναι κατάλληλη και να χρειάζεται αναπροσαρμογή ή ακόμη και να είναι κατάλληλη αλλά να προκαλεί κάποιες παρενέργειες το πρώτο διάστημα.
Το θέμα είναι πως αυτή την κοπέλα εσύ την αγαπάς και σκεφτόσουν να την παντρευτείς και υποθέτω πως και τώρα θέλεις να τη βοηθήσεις. Πρώτα-πρώτα σε μια άσχημη ψυχολογικά περίοδο του ενός μέλους της σχέσης δεν πρέπει να λαμβάνονται σημαντικές και οριστικές αποφάσεις (γάμος, χωρισμός). Προτείνω να κάνεις μια συζήτηση μαζί της –ή γράψε της ένα γράμμα αν αυτή την περίοδο δεν θέλει να σε δει- και να της πεις πως κατανοείς πως περνά μια δύσκολη φάση και δεν λαμβάνεις σοβαρά υπόψη τις μεταπτώσεις και τα κατηγορώ της. Εσύ της είσαι πιστός και την αγαπάς, δεν πρόκειται να την πιέσεις για τίποτα και την αφήνεις να ηρεμήσει και να αποφασίσει οριστικά τι θέλει να κάνετε μαζί. Δήλωσέ της πως θα την περιμένεις όσο περισσότερο μπορέσεις και πως ελπίζεις στο μεταξύ να συνειδητοποιήσει την αξία της σχέσης σας. Στη συνέχεια, άφησε την πρωτοβουλία σε κείνη. Αν την αγαπάς, θα έχεις υπομονή. Φρόντισε στο διάστημα της αναμονής να βγαίνεις, να βλέπεις φίλους και να ασχολείσαι με πράγματα που σε ενδιαφέρουν, ώστε να διατηρήσεις μια καλή ψυχική κατάσταση.
Αν η σύντροφός σου κάνει καλή ψυχολογική δουλειά είναι πιθανό στο μεταξύ να ηρεμήσει και να μεταστραφεί θετικά. Σε τέτοια περίπτωση, ξαναφτιάχνετε τη σχέση σας και προχωρείτε με πολύ αργά βήματα μέχρι να βεβαιωθείς για την καλή ψυχική της κατάσταση. Τον γάμο δεν τον συζητώ, θα πρέπει να περάσετε ένα μεγάλο διάστημα ομαλής σχέσης όπου και οι δυο να είστε ευχαριστημένοι και η κοπέλα ψυχικά ισορροπημένη και τότε  το ξαναβλέπετε. Μια διαδικασία συμβουλευτικής ζευγαριού θα σας βοηθούσε πολύ.
Αν όμως περάσει μεγάλο διάστημα κι εκείνη δεν επανέλθει στη σχέση ή εξακολουθήσει την κατάσταση έρχομαι-φεύγω, υποθέτω πως κι εσένα τα συναισθήματά σου θα αλλάξουν. Σε τέτοια περίπτωση έχεις κάθε δικαίωμα να απομακρυνθείς και να προσπαθήσεις να ανασυγκροτήσεις τη ζωή σου.
Κατερίνα

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Εξωσυζυγική περιπέτεια

Θα ήθελα την άποψή σας για να βγω από ένα ερωτικό μπέρδεμα με όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες. Είμαι παντρεμένη κι έχω ένα παιδάκι. Ο άντρας μου δουλεύει όλη μέρα και αν και ξέρω ότι είναι κλειστός άνθρωπος θεωρώ ότι μας έχει παραμελήσει αφού πολλές φορές δεν παίρνει ούτε τηλέφωνο να μας νοιαστεί. Αυτά δεν τα αναφέρω για να δικαιολογήσω το μπλέξιμο στο οποίο βρέθηκα.

Με έναν συνάδελφο ήρθαμε πιο κοντά και τελικά δημιουργήσαμε μια σχέση. Είναι κι αυτός παντρεμένος με μεγάλα παιδιά. Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι αν και υπάρχουν κάποια συναισθήματα -αν και από μεριάς μου είχα διευκρινίσει ότι δεν πιστεύω πως είμαι ερωτευμένη αλλά μου αρέσει ο τρόπος που με βλέπει, με κολακεύει- δεν τίθεται θέμα να χαλάσουμε τα σπίτια μας.
Πρόσφατα η γυναίκα του ανακάλυψε κάποια μηνύματα που μου έστειλε και μάλιστα ανέφερε σε αυτά ότι είναι τρελός για μένα. Από τότε παίρνει κάποια τηλέφωνα και προσπαθεί να μάθει ποιά είμαι, αν και ο άντρας της της είπε πως ήταν απλά παιχνίδι με μηνύματα και όχι πραγματική σχέση. Σημειωτέο ότι αυτός είναι κατά εξακολούθηση άπιστος. Δεν θέλω να το μάθει ο άντρας μου ούτε και κανένας άλλος και εννοείται πως δεν με ενδιαφέρει καθόλου να διατηρήσω αυτή την παράλληλη σχέση. Δεν μου αρέσει η θέση στην οποία έφερα αυτή τη γυναίκα, και κάποιες φορές σκέφτομαι μήπως πρέπει να απαντήσω σε κάποιο τηλεφώνημα και να της ζητήσω να τα πούμε από κοντά. Να της εξηγήσω πως δεν έγινε «τίποτα» και πως ήταν ένα ανόητο παιχνίδι χωρίς σημασία. Δεν θέλω να χαλάσω το σπίτι μου, παρόλο που ξέρω ότι εγώ και μόνο με την απερισκεψία μου θα φταίω αν γίνει κάτι τέτοιο. Σας παρακαλώ να μου πείτε την γνώμη σας χωρίς ευγένειες... Και την επαγγελματική αλλά και τη σκέψη σας σαν γυναίκα και σαν «φίλη». Περιμένω νέα σας το συντομότερο δυνατό.
Α.

 Δεν πρόκειται να σε κρίνω για την παράλληλη σχέση. Όπως έχω πολλές φορές γράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις, για να εισχωρήσει τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση, η σχέση είναι ήδη φθαρμένη. Για το δικό σου γάμο, αυτό φαίνεται καθαρά από τον τρόπο που περιγράφεις τον άντρα σου, χωρίς βέβαια να λέω πως δεν έχεις κι εσύ το μερίδιο της ευθύνης σου σ’ αυτή τη φθορά. Φαίνεται επίσης πόση ανάγκη έχεις να είσαι επιθυμητή από έναν άντρα, πράγμα που δείχνει πως αυτό δεν το προσλαμβάνεις από το σύζυγό σου. Όσο για το φίλο σου, ο γάμος του σίγουρα είναι φθαρμένος αφού είναι κατ’ εξακολούθηση άπιστος, όπως λες.

Το καλό είναι πως η σχέση σας ήταν από την αρχή ξεκάθαρη, έτσι ώστε κανένας από τους δυο σας να μην έχει αυταπάτες ή μεγάλες προσδοκίες. Ήταν μια σχέση με ημερομηνία λήξης, αλλά η αποκάλυψη σας πρόλαβε πριν από τη λήξη.

Τι κάνεις τώρα με τη σχέση αυτή; Την έχεις ήδη διακόψει; Αν όχι, σε συμβουλεύω να το κάνεις αμέσως. Το τι θα κάνεις με τη γυναίκα του έχει σχέση και μ’ εκείνον. Συζήτησε μαζί του ποια θα ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση. Τι άνθρωπος είναι η γυναίκα του; Τι θα ήταν καλύτερο για το γάμο του; Η γυναίκα του γνωρίζει πως είχε κι άλλες παράλληλες σχέσεις; Αν ναι, τότε δεν θα ρίξει το κύριο βάρος σε σένα αλλά σε κείνον. Γενικά πιστεύω πως όταν κάποιος ανακαλύπτει μια απιστία του συντρόφου του, σ’ αυτόν πρέπει να ρίξει ευθύνες και όχι στο τρίτο πρόσωπο. Συχνά όμως οι άνθρωποι αποζητούν τον υπεύθυνο έξω από τη σχέση τους και προσπαθούν να μην ενοχοποιήσουν το σύντροφό τους, για να μπορέσουν να παραμείνουν μαζί του.

Πιστεύω πως η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η αλήθεια, ειπωμένη με τον κατάλληλο τρόπο. Απάντησε στο τηλέφωνο, συστήσου, και πες πως θέλεις να συναντηθείτε να ξεκαθαρίσετε το μπέρδεμα που έχει γίνει με κάποια μηνύματα με το σύζυγό της. Συνάντησε τη γυναίκα και αρχικά ζήτησέ της συγγνώμη για την αναστάτωση. Πες της πως είσαι παντρεμένη και έχεις κάποια προβλήματα στο γάμο σου, πράγμα που σε έκανε να εμπλακείς σε μια περιπέτεια με το σύζυγό της. Ούτως ή άλλως αυτό θα τέλειωνε, γιατί δεν έχει κανένας από τους δυο σκοπό να χαλάσει την οικογένειά του, αλλά μια και αποκαλύφτηκε τέλειωσε μια ώρα νωρίτερα. Ζήτησε συγνώμη για την απερισκεψία σου που της προκάλεσε τέτοια αναστάτωση και υποσχέσου πως η υπόθεση έληξε και δεν θα ξαναενοχλήσεις της οικογένειά της. Παρακάλεσέ την να μην αναμείξει κι εκείνη την οικογένειά σου. Πάρε το δικό σου μερίδιο ευθύνης αποφεύγοντας να κατηγορήσεις τον άντρα της.

Σχετικά με την έννοια της «περιπέτειας», αν η υπόθεση μπορούσε να περάσει χωρίς αναφορά στις σεξουαλικές σχέσεις, αυτό θα έλυνε πολλά προβλήματα. Τα μηνύματα ήταν αρκετά «αποκαλυπτικά»; Αν όχι, θα μπορούσατε να συνεννοηθείτε με το φίλο σου να πείτε πως μείνατε στο επίπεδο του φλερτ. Δεν νομίζω πως η γυναίκα είναι τόσο αφελής ώστε να πιστέψει πως είστε στην ίδια δουλειά και στέλνατε μόνο μηνύματα, σίγουρα θα είχατε και κάποιες εξόδους. Αν όμως τα μηνύματα δεν ήταν αποκαλυπτικά και δεν υπάρχουν άλλες ενδείξεις σεξουαλικών σχέσεων, μπορείτε να συνεννοηθείτε να πείτε πως δεν προχωρήσατε. Αν πάλι υπάρχει περίπτωση να ανακαλυφτείτε, μπορείς να της πεις πως ναι, είχατε βρεθεί και σεξουαλικά μερικές φορές. Σε καμία περίπτωση μη δώσεις λεπτομέρειες. Πες πως εσύ αυτά είχες να πεις και αν θέλει κάτι περισσότερο, ας ρωτήσει το σύζυγό της. Πιστεύω πως με τον τρόπο αυτό, αν η γυναίκα έχει κάποιο επίπεδο η υπόθεση θα τελειώσει εδώ.

Αν παρ’ ελπίδα επικοινωνήσει με τον άντρα σου, αντιμετώπισέ το ανάλογα. Πες του πως η χαλάρωση της σχέσης σας και η απερισκεψία σου σε έκανε να εμπλακείς, ζήτησε συγνώμη και υποσχέσου πως δεν θα επαναληφθεί. Να είσαι βέβαια προετοιμασμένη να υποστείς συνέπειες, οι οποίες ελπίζω πως δεν θα φτάσουν στη ρήξη. Όπως και να έχει όμως η εξέλιξη, σε προτρέπω με αυτή την αφορμή να ξαναδείς το θέμα της σχέσης με το σύζυγό σου και να προσπαθήσεις γι’ αυτήν. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα μπορούσε να σε βοηθήσει να βάλεις σε μια σειρά τα συναισθήματα και τις επιθυμίες σου και να βρεις τον τρόπο να τα διεκδικήσεις.
Κατερίνα