Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Μάθαμε πως ο άντρας μου έχει παιδί (συνέχεια)

Η φίλη Σ. της ανάρτησης «Μάθαμε πως ο άντρας μου έχει παιδί» μας ξανάγραψε:

Ευχαριστούμε για τις συμβουλές. Τις ακολουθήσαμε και τα πράγματα έχουν μπει σε μια σειρά.  Ο άντρας μου προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη μητέρα του παιδιού αλλά εκείνη το απέφυγε.  Έχουμε πάει τρεις φορές να επισκεφτούμε το παιδί στο χωριό που κατοικεί και εκείνο δείχνει πως έχει αρχίσει να μας συμπαθεί, αν και είναι ακόμη πολύ συγκρατημένο. Του προτείναμε να έρθει ένα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, αλλά δεν έδειξε προθυμία. Το άτομο που το προσέχει είναι ηλικιωμένο και έχει δεχτεί με χαρά κάποια οικονομική βοήθεια που προσφέρουμε. Με απασχολεί που κανένας δεν έχει ακόμα μιλήσει καθαρά στο παιδί για την κατάσταση και δεν ξέρω πώς θα το κάνουμε.

Σ.

Χαίρομαι που τα πράγματα έχουν μπει σε μια σειρά. Το να εξηγήσετε την κατάσταση στο παιδί είναι απαραίτητο για να μη ζει στην ανασφάλεια και για να σας εμπιστευτεί. Μπορεί να του χρειαστεί κάποιος χρόνος για να συνειδητοποιήσει την κατάσταση, όμως η εξήγηση αποτελεί την προϋπόθεση για να ηρεμήσει και να ανοιχτεί.

Βασικός γνώμονας είναι να του πείτε την αλήθεια με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία των 11 ετών στην οποία βρίσκεται. Την εξήγηση πρέπει να την κάνει ο σύζυγός σου και είναι καλό να είσαι κι εσύ παρούσα όπως και το άτομο που αναθρέφει το παιδί. Με τον τρόπο αυτό όλοι θα γνωρίζετε τι έχει λεχθεί και δεν θα γίνουν παρανοήσεις ή προσωπικές κρίσεις για το τι έχει συμβεί σε μεταγενέστερες συζητήσεις που το παιδί μπορεί να κάνει με κάποιον από τους τρεις σας.

Ο μικρός γνωρίζει μόνο πως ο σύζυγός σου είναι πατέρας του. Μπορείτε λοιπόν να ξεκινήσετε λέγοντας πως αντιλαμβάνεστε πως δικαίως είναι μπερδεμένος που ξαφνικά εμφανίστηκε στη ζωή του ο πατέρας του και να τον ενθαρρύνετε να ρωτήσει ό,τι θέλει. Έμφαση χρειάζεται να δοθεί στο γεγονός πως ο πατέρας δεν γνώριζε ως τώρα την ύπαρξή του, για να μην πιστεύει πως τον είχε απορρίψει. Οι απάντηση «δεν ξέρω» για τα θέματα που πραγματικά δεν γνωρίζετε είναι δεκτή. Για παράδειγμα, αν ρωτήσει γιατί η μητέρα του δεν είχε γνωστοποιήσει την ύπαρξή του, μπορείτε να απαντήσετε πως δεν ξέρετε, αφού πραγματικά δεν ξέρετε. Μην αναφέρετε υποθέσεις που μπορεί να κάνετε και φυσικά ούτε κρίσεις και επικρίσεις για τη μητέρα του. Αν ρωτήσει γιατί το άτομο που τον προσέχει δεν είχε γνωστοποιήσει νωρίτερα την ύπαρξή του, ενθαρρύνετέ τον να ρωτήσει εκείνον, αφού μάλιστα θα είναι παρών.

Εκφράστε τα συναισθήματά σας για να τον βοηθήσετε να εκφράσει κι εκείνος τα δικά του. Μπορείτε να πείτε πόσο κι εσείς ξαφνιαστήκατε και αναστατωθήκατε αρχικά, αλλά πόσο τον συμπαθείτε τώρα που τον γνωρίσατε, θέλετε να έχετε συχνή επαφή μαζί του και τον θεωρείτε οικογένειά σας. Απαντάτε σε ό,τι σας ρωτάει χωρίς να επεκτείνεστε σε λεπτομέρειες. Αν ντρέπεται να ρωτήσει πείτε του τα βασικά, διαβεβαιώνοντάς τον πως μπορεί να ρωτήσει αργότερα ό,τι θέλει.

Μην περιμένετε άμεσες θετικές αντιδράσεις εκ μέρους του παιδιού και αφήστε το να πάρει το χρόνο του. Επίσης, μην αναφερθείτε ακόμη στη μελλοντική πιθανότητα συμβίωσης του παιδιού μαζί σας. Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται χρόνος και προ πάντων η απόλυτη συναίνεση του παιδιού. Προς το παρόν υπάρχει μέσα του ένας τεράστιος όγκος ανεπεξέργαστων πληροφοριών και χρειάζεται να παρακολουθείτε σε ποιο βαθμό τις έχει κάθε φορά συνειδητοποιήσει, τοποθετηθεί και αναπτύξει συναισθήματα.

 

Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.