Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Η κόρη μου άλλαξε

Η κόρη μας τελειώνει το πρώτο έτος του πανεπιστημίου. Στην εφηβεία της ήταν ένα ήσυχο και μελετηρό παιδί, με καλό χαρακτήρα και ποτέ δεν μας είχε δημιουργήσει πρόβλημα. Οι σχέσεις στην οικογένειά μας είναι καλές και υπάρχει διάλογος ανάμεσα σε μας τους γονείς, στην κόρη μας και στον μικρότερο γιο μας που τώρα θα πάει στην πρώτη λυκείου. Η κόρη μελέτησε σκληρά για τις πανελλήνιες και πέρασε στη σχολή της επιλογής της στην Πάτρα, όπου κατοικούμε. Από τη στιγμή που έγινε φοιτήτρια, άλλαξε απότομα. Βγαίνει συνεχώς, ξενυχτά και έχει απομακρυνθεί συναισθηματικά από κοντά μας. Έχει δημιουργήσει σχέση με έναν συμφοιτητή της που δεν κατάγεται από την Πάτρα και σχεδόν κατοικεί στο σπίτι του. Δεν έχουμε φυσικά αντίρρηση να έχει σχέση, αλλά νομίζουμε πως το παρακάνει.
Έχουμε διαβάσει προηγούμενες αναρτήσεις και συμφωνούμε μαζί σας πως η κόρη μας κάνει καθυστερημένα την επανάστασή της μετά από την κούραση και το άγχος των πανελληνίων. Κατανοούμε πως από δω και πέρα δεν μπορούμε να παρέμβουμε στη ζωή της, αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν μπορούμε πια να συζητήσουμε μαζί της και αυτό μας στεναχωρεί. Υπάρχει τώρα και ένα πρακτικό θέμα: Θέλει να φέρει το φίλο της στο εξοχικό μας το καλοκαίρι και ισχυρίζεται πως έχει αυτό το δικαίωμα. Εμείς δεν το θέλουμε αυτό. Σε αντίθετη περίπτωση ζητά χρήματα για να πάει μαζί του δύο μήνες σε ένα νησί. Δεν ξέρουμε πώς να το αντιμετωπίσουμε.
Δ-Θ

Όπως πολύ σωστά εντοπίσατε, η κόρη σας περνά μια καθυστερημένη εφηβεία, όπου ξεσπά η πίεση των πανελληνίων και η φυσιολογική αντίδραση προς τους γονείς σε «συμπυκνωμένη» μορφή. Σίγουρα δεν μπορείτε πλέον να την ελέγξετε  και δεν φαίνεστε άνθρωποι που σας απασχολεί το «ηθικό» μέρος της ζωής της. Συμφωνώ απόλυτα με τη στάση αυτή. Αφήστε την να ζήσει την επανάστασή της. Είναι όμως καλό τόσο για σας όσο και για εκείνη να θέστε κάποια όρια που προασπίζουν την οικογενειακή σας ισορροπία, τα οικονομικά θέματα και κυρίως την ουσία της σχέσης σας με την κόρη σας.
  • Δεν αναφέρεστε στο πώς αντιμετωπίζει τις σπουδές της. Αν δεν τις αντιμετωπίζει σοβαρά πρέπει να της το επισημάνετε και να της ζητήσετε να καθορίσετε μαζί ένα χρονικό όριο για να πάρει το πτυχίο της, πέρα από το οποίο θα πρέπει να κερδίζει τουλάχιστον το χαρτζιλίκι της.
  • Δικαίως δεν θέλετε να φιλοξενήσετε την κόρη σας με το αγόρι της ως ζευγάρι ένα ολόκληρο καλοκαίρι στο εξοχικό σας. Είναι λογικό να ζητήσει να τον φιλοξενήσετε κάποιο τριήμερο, αλλά ως εκεί. Κατά τη φιλοξενία αυτή, τα νέα παιδιά δεν θα πρέπει να έχουν την απαίτηση ιδιωτικού χώρου, εκτός κι αν το σπίτι σας είναι πολύ ευρύχωρο. Αν έχετε εμπιστοσύνη στην κόρη σας και στο φίλο της, θα μπορούσατε να τους επιτρέψετε να μείνουν μόνοι τους στο εξοχικό, κάποια φορά που δεν θα είστε εσείς.
  • Σχετικά με τις μακροχρόνιες διακοπές στο νησί, εσείς έχετε την οικονομική άνεση να της τις εξασφαλίσετε; Ακόμη κι αν έχετε, το θεωρώ υπερβολή και προτείνω να αρνηθείτε, για να συνηθίσει η κόρη σας να έχει κάποια όρια στις επιθυμίες και στις απαιτήσεις της. Είναι φυσικό ένα νέο παιδί να ζητά διακοπές λίγων ημερών και οι γονείς αν μπορούν να του τις καλύπτουν οικονομικά. Για ένα τόσο μεγάλο όμως διάστημα, θα πρέπει να εργαστεί το ίδιο το παιδί. Αν η κόρη σας προτίθεται να εργαστεί και να κερδίσει τις διακοπές της, προτείνω να το επιτρέψετε, για να μάθει την αξία και τις δυσκολίες  της εργασίας.
  • Ως κυριότερο θέμα θεωρώ τη συναισθηματική απομάκρυνση της κόρης σας από κοντά σας και την αδυναμία διαλόγου. Προτείνω να εκφράσετε τα συναισθήματά σας σε μια ήρεμη συζήτηση. Δηλώστε την άποψή σας πως αντιμετωπίζει τη σχέση της με υπερβολή. Πείτε της πόσο σας στεναχωρεί που δεν τη βλέπετε τόσο συχνά όσο θα θέλατε, πως σας λείπει η επικοινωνία και ο διάλογος που είχατε. Αναγνωρίστε πως αυτά δεν γίνονται με το ζόρι. Γνωρίζετε και αποδέχεστε πως περνά μια φάση αντίδρασης απέναντί σας που δεν θα είναι μόνιμη, αλλά παρ’ όλα αυτά στεναχωριέστε και σας λείπει. Διαβεβαιώστε την πως την αγαπάτε και την αποδέχεστε, κι αυτή ως άτομο και τις μεταπτώσεις της, και πως τα όρια που της επιβάλλετε είναι το ελάχιστο που μπορείτε να κάνετε για να διατηρήσετε κι εσείς την ψυχική σας ισορροπία και να την προστατέψετε όσο μπορείτε από κακοτοπιές.
Χαλαρώστε. Με δεδομένα κάποια όρια, αφήστε την να κάνει την επανάστασή της. Έχετε εμπιστοσύνη στον τρόπο που την αναθρέψατε  και στη βαθύτερη ποιότητα της προσωπικότητάς της και είμαι σίγουρη πως σε λίγο καιρό τα πράγματα θα αλλάξουν.
Κατερίνα

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Οι άντρες εξαφανίζονται κατά συρροή (μέρος τρίτο)

Η φίλη Μ μας ενημερώνει για την εξέλιξη της ιστορίας της

Του έστειλα μήνυμα πως η λήξη των σχέσεων πρέπει να γίνεται αξιοπρεπώς και εκείνος ανταποκρίθηκε αμέσως, συναντηθήκαμε, είπε πως δεν ήθελε να τελειώσουμε αλλά έφυγε γιατί φοβήθηκε πως δενόταν μαζί μου, και από τότε συνεχίζουμε κανονικά. Η σχέση μας δεν βασίζεται πλέον τόσο στο σεξ, αλλά κάνουμε πιο πολλή παρέα. Κάποιες φορές πάλι εξαφανίζεται για 2-3 μέρες, εγώ το σέβομαι, δεν επιμένω και εμφανίζεται ξανά. Κάποια φορά που πήγα στο σπίτι του κατάλαβα πως είχε βρεθεί με άλλη, έκανα ένα ειρωνικό σχόλιο αλλά εκείνος κατέβασε το κεφάλι και δεν απάντησε.
Με ρώτησε τι θα κάνω το καλοκαίρι. Εγώ θα πάω για λίγες μέρες σε ένα νησί όπου θα παντρέψω μια φίλη μου, δεν του πρότεινα όμως τίποτα.  Αν πάω μαζί του διακοπές φοβάμαι πως θα δεθώ περισσότερο.
Θέλω να σε ρωτήσω: Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, υπάρχει περίπτωση να γίνει κανονική σχέση; Σχετικά με τις διακοπές τι να κάνω; Θέλω να μην πληγωθώ αλλά θέλω και να περνώ καλά.
Μ.

Θα σε απογοητεύσω αλλά θα σου πως η συμπεριφορά του φίλου σου δεν δίνει πολλές ελπίδες για τη δημιουργία κανονικής σχέσης. Όπως έχουμε ξανασυζητήσει, έχει αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα για τη σχέση σας. Από τη μια περνά ωραία μαζί σου και θέλει να συνεχίσετε, από την άλλη έχει για δικούς του λόγους επιλέξει να ζει μια ερωτικά «χαλαρή» ζωή, να μη δένεται και να μην παρέχει αποκλειστικότητα. Η συμπεριφορά του απέναντί σου καθοδηγείται πότε από τη μια τάση και πότε από την άλλη.
Μην επενδύσεις. Συνέχισε μαζί του αφού περνάς ωραία και μην προσδοκάς κάτι παραπάνω. Όταν δεν προσδοκούμε αφήνουμε τη σχέση να λειτουργήσει και υπάρχει ίσως και μια περίπτωση μεταστροφής. Όταν προσδοκούμε και υπολογίζουμε, ακόμη κι αν δεν το εκφράζουμε, αυτό βγαίνει στον άλλον και τον φοβίζει. Αν λοιπόν μπορείς να αντέξεις τις εξαφανίσεις του και τις παράλληλες σεξουαλικές του δραστηριότητες, μείνε αλλά χωρίς να επενδύεις.
Αν συνεχίσετε για μεγάλο διάστημα, τον δεις να μην εξαφανίζεται και υποθέτεις πως δεν βλέπει άλλες κοπέλες, μπορείς να ξαναφέρεις σε συζήτηση το θέμα της σχέσης σας και να του ζητήσεις να εκφράσεις τα συναισθήματά του και τους στόχους του γι’ αυτήν. Αν εκφράσει συναισθήματα και δεσμευτεί, τότε μόνο μπορείς να θεωρήσεις πως έχεις μια σχέση όπως πραγματικά τη θέλεις, χωρίς όμως και πάλι κανένας να εγγυάται την εξέλιξη. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως ο δρόμος ως εκεί είναι πολύ μακρύς…
Το θέμα των διακοπών τώρα: Δεν βλέπω γιατί οι διακοπές θα σας δέσουν περισσότερο από όσο έχετε δεθεί με τη σχεδόν καθημερινή σας επαφή. Αν δεν έχεις άλλα σχέδια, γιατί να μην πάς μαζί του διακοπές για να περάσεις πιο όμορφα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει κάτι παραπάνω; Μπορείς να του προτείνεις χαλαρά αν θέλει να σε συνοδεύσει στο γάμο. Αν πει ναι, καλώς. Αν πει όχι, πάλι καλώς. Απλώς θα του έχεις δώσει την αφορμή κάποια στιγμή να σου προτείνει κι αυτός κάτι. Εξάλλου, υποθέτω πως δεν μιλάμε για διακοπές ενός μήνα, αλλά για εκδρομές λίγων ημερών.
Αποκεντρώσου όμως λίγο από τη σχέση αυτή και δες την χαλαρά. Ασχολήσου πιο πολύ με τον εαυτό σου και την προσωπική σου ανάπτυξη και φρόντισε να συγκεντρώσεις εμπειρίες που θα σε πάνε παρακάτω.
Κατερίνα

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

...μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι

«Τ λπίζει Θες πς τουλάχιστο μς στος λυγμος τν ποιητν
δ
ν θ πάψει ν πάρχει ποτς παράδεισος».

«ν δ μο δινες τν ποίηση, Κύριε, δ θχα τίποτα γι ν ζήσω».

Νικηφόρος Βρεττάκος

«Ταπεινή τέχνη, δίχως ύφος, πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου».

Κώστας Καρυωτάκης

«Η ποίηση ωφελεί όσο μια παυσίπονη σταγόνα σε ένα ωκεανό λύπης. Δεν είναι λίγο.»

«Η ποίηση είναι η εμφύτευση των δεινών στη γλώσσα».

Κική Δημουλά

 «Ο ποιητής κάνει τον εαυτό του οραματιστή μέσα από μια μακριά, απεριόριστη και συστηματική αποδιοργάνωση όλων των αισθήσεων. …Τι κι αν καταστραφεί στην εκστατική πτήση του μέσα από πράγματα πρωτάκουστα, ακατανόμαστα…»

Αρθούρος Ρεμπώ

«Δν εμαστε ποιητς σημαίνει φεύγουμε. Σημαίνει γκαταλείπουμε τν γνα».

Γιώργος Σαραντάρης

 «Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία. Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του».

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 «Κοιτάζαμε τον ήλιο…, η αύρα του καλοκαιριού κυμάτιζε το πουκάμισό μου στα στήθη. Εγώ είπα,  Κύριε, τούτο το κυμάτισμα είναι η ποίηση».

 « Ο ποιητής γυμνάζει τη σκέψη σε απογύμνωση».

 «Ο ποιητής κάποτε πρέπει να λέει: μεγάλη κατανάλωση παρουσίας – γενείτε και λίγο μοναξιάρηδες!».

«‘Έγραψα ποίηση - μ’ άλλα λόγια συνεργάστηκα με το μηδέν».

Νίκος Καρούζος

«Την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε απ’ τα μαλάματα το πρόσωπό της. Το τραγούδι μας το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει. Είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά».

Γιώργος Σεφέρης

Γιατί ο
μελλούμενοι ποιητς δ ζονε πιὰ, ατο πο θ μιλούσανε πεθάναν λοι νέοι. Τ θλιβερ τραγούδια τους γενήκανε πουλισ κάποιον λλον οραν πο λάμπει ξένος λιος.

Μανώλης Αναγνωστάκης


Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Συμπλήρωση στην ανάρτηση "Νυχτερινή ενούρηση"

Η φίλη παιδίατρος και ομοιοπαθητικός κα Όλγα Γιαννούλη συμβουλεύει για το κορίτσι βιοχημικό έλεγχο, αναπτυξιακή εκτίμηση και ίσως  αγωγή με minirin.

Ευχαριστούμε Όλγα!

Η σχέση της έφηβης με το φαγητό

Γράφω επηρεασμένη από την προηγούμενη ανάρτηση, όπου το κορίτσι εκτός των άλλων θεμάτων του έχει θέμα και με τη διατροφή. Έχω κι εγώ μια κόρη 14 ετών, η οποία είναι υπέρβαρη. Στην οικογένεια του συζύγου μου υπάρχουν υπέρβαρα άτομα και εγώ έχω τάση προς το πάχος την οποία καταπολεμώ με προσεκτική δίαιτα. Επειδή και η μικρή ανέκαθεν είχε τάση προς το πάχος, εγώ, όπως και η μητέρα της προηγούμενης ανάρτησης, έχω την αγωνία πως θα γίνει ένα παχύσαρκο άτομο και πάντα  την «παρακολουθούσα» και γίνονταν καβγάδες για τη διατροφή της. Ενώ στο σπίτι τρώμε υγιεινά, εκείνη καταναλώνει μόνη της γλυκά, πατατάκια, παγωτά και άλλα είδη που συνηθίζουν τα παιδιά της ηλικίας της, αλλά σε υπερβολικό βαθμό. Συμφώνησε μαζί μου να την πάω σε διαιτολόγο, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε το πρόγραμμά της. Τη βλέπω να καταστρέφει τον εαυτό της και δεν ξέρω τι να κάνω. Σημειώνω πως έχουμε άλλη μια κόρη 19 ετών, που σπουδάζει στην Αθήνα και δεν είχε ποτέ πρόβλημα βάρους, και ένα γιο 11 ετών που είναι παχουλός αλλά μεγαλώνοντας χάνει σιγά-σιγά με τον αθλητισμό τα περιττά κιλά.

Ν.

Το θέμα της διατροφής στην  παιδική ηλικία και στην εφηβεία αποτελεί το σύμπτωμα μιας γενικότερης ψυχολογικής δυσλειτουργίας. Στα κορίτσια έχει να κάνει κυρίως με τη σχέση τους με τη μητέρα, με τη σχέση της μητέρας με το φαγητό και με τη γυναικεία υπόσταση την οποία σταδιακά αποκτούν. Για μια ανάλυση του θέματος σας παραπέμπω στην ανάρτηση «Η κόρη μου έχει νευρική ανορεξία;» (Ιανουάριος).
Στη δική σας περίπτωση πιστεύω πως η στάση της μικρής έχει να κάνει με μια αντίδραση απέναντί σου, που ως μητέρα παρακολουθείς τι τρώει και η ίδια έχεις συνεχώς το νου σου στη δική σου δίαιτα.
Άλλος παράγων μπορεί να είναι η σύγκριση με τα αδέλφια της. Μια μεγάλη, κομψή αδελφή που τώρα  είναι φοιτήτρια ίσως αποτελεί ένα πρότυπο που η μικρή πιστεύει πως όσο κι αν αγωνιστεί δεν θα το φτάσει, οπότε καταφεύγει στο αντίθετο «μοντέλο». Εξάλλου το μεσαίο παιδί, που δεν έχει τα προνόμια του μεγάλου και τα χάδια του μικρού, μπορεί να επιδιώκει την προσοχή της οικογένειας με θετικό ή αρνητικό τρόπο ή ακόμη να θέλει να «αποσυρθεί» για να μη συγκρίνεται μαζί τους. Μπορεί επίσης να έχουν γίνει στο περιβάλλον σχόλια για το βάρος της και συγκρίσεις με τα αδέλφια της, τα οποία να την πλήγωσαν και να αντιδρά επαληθεύοντάς τα. 
Προτείνω να σταματήσεις να την πιέζεις και να την παρακολουθείς. Πες της απλώς πως δεν θα ξαναασχοληθείς με το βάρος της και θα πρέπει η ίδια να μάθει να είναι υπεύθυνη για τον εαυτό της. Όποτε θελήσει να κάνει κάτι για το βάρος της, ας σου το ζητήσει και τότε θα κάνεις το παν για να τη βοηθήσεις. Προστάτεψέ την από συγκρίσεις και σχόλια. Και μόνο το ότι πιστεύεις πως "καταστρέφει τον εαυτό της", της δίνει ένα πολύ βαρύ φορτίο. Άφησέ την να αποφασίσει μόνη της πως δεν επιθυμεί το πάχος και μην προδικάζεις πως θα είναι παχιά σ’ όλη της τη ζωή.
Ασχοληθηθείτε κι εσύ και ο πατέρας της μαζί της σε άλλους τομείς, εκτός φαγητού. Δώστε της προσοχή, αποδεχτείτε την και τονίστε τα θετικά της σημεία. Αν εσύ η ίδια υπεραπασχολείσι με τη δίαιτα, φρόντισε να αποκτήσεις μια πιο ισορροπημένη στάση προς το θέμα.
Κατερίνα

Νυχτερινή ενούρηση στην αρχή της εφηβείας

Θα θέλαμε να σας  ζητήσουμε τη συμβουλή σας για ένα ζήτημα που μας απασχολεί. Πρόκειται για την κόρη μας που είναι 13 χρονών και εξακολουθεί ακόμα να ταλαιπωρείται από νυχτερινή ενούρηση.

Έχομε ακόμα δύο γιούς. Ο μεγάλος είναι 24 χρονών, σπουδάζει  και λείπει από το πατρικό τα τελευταία 6 χρόνια και ο μικρός είναι δίδυμος με την κόρη που σας ανέφερα. Πρόκειται για ένα κορίτσι χαμηλών τόνων στην παρέα του, αλλά με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο, που προσπαθεί να κρύψει.  Από νωρίς, επέλεξε να μένει μόνη της χωρίς απαιτήσεις και χωρίς να διεκδικεί. Δεν είναι πολύ ομιλητική και της αρέσει να περνά ώρες  μόνη της. Μερικές φορές, αποφεύγει να έχει  παρέες και προτιμά να μένει στην ασφάλεια της τηλεόρασης, του καναπέ ή του υπολογιστή.

Της ήρθε πρώτη φορά περίοδος, όταν ήταν 9 ½ χρονών και ενώ μέχρι τότε, ήταν ένα παιδί  ήσυχο, φρόνιμο  που προσπαθούσε συνεχώς να περνά απαρατήρητο, να μην στεναχωρήσει ποτέ κανένα,  άρχισα να παρατηρώ ότι εμφάνιζε μια απάθεια και είχε μια στεναχώρια που αποτυπωνόταν και στο πρόσωπό της. Θορυβηθήκαμε με τον πατέρα της, αλλά τώρα πιστεύω, ότι ήταν λόγω της εφηβείας που ξεκίνησε πρόωρα και την βρήκε ανέτοιμη,  με αποτέλεσμα να δυσκολευτεί. Παράλληλα, εμφάνισε μια ήπια δυσκολία στην άρθρωση,  ως συνέπεια του ανέκφραστου προσώπου της (άργησε πολύ να μιλήσει και χρειάστηκαν μαθήματα λογοθεραπείας για να πει κάποια σύμφωνα). Επίσης, ενώ τα περιστατικά της νυχτερινής ενούρησης είχαν μειωθεί (δεν είχαν σταματήσει) άρχισαν να γίνονται πιο συχνά με συχνότητα 3-4 το μήνα. Όλα τα παραπάνω, μας οδήγησαν να απευθυνθούμε σε αναγνωρισμένο παιδοψυχίατρο που δραστηριοποιείται  χρόνια  στην πόλη μας  (οικογενειακή συμβουλευτική, ομαδική, ατομική,  ομιλίες κ.λ.π,), ο οποίος αφού μας είδε οικογενειακώς  1-2 φορές, είδε 2-3 φορές τη μικρή μαζί με μένα και αφού της έδωσε μερικές πρακτικές συμβουλές για την αντιμετώπιση της ενούρηση, ασχολήθηκε με μένα, λέγοντας μου πως δουλεύοντας μαζί μου, θα βελτιωνόταν η κατάσταση της κόρης μου. Έκανα  εβδομαδιαίες συνεδρίες για  2-3 μήνες,  οι οποίες είχαν στόχο να τονωθεί η αυτοεκτίμησή μου και να απενοχοποιήσω  τον εαυτό μου για κάποια πράγματα. Με βοήθησε να θυμηθώ πώς ήμουν και πώς ένοιωθα όταν ήμουν στην ηλικία της κόρης μου. Σίγουρα, εγώ ένοιωσα καλύτερα  αλλά και η μικρή σιγά-σιγά ήταν καλύτερα. Το διάστημα αυτό για τη κόρη μου, συνέπεσε με την μετάβασή της από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, γεγονός που της είχε δημιουργήσει μεγάλο άγχος (λόγω της δασκάλας της στην έκτη δημοτικού, σε συνδυασμό με το δικό μου άγχος). Η μικρή,  αφού διαπίστωσε ότι το γυμνάσιο  δεν ήταν τίποτα φοβερό και πως θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα,  ένοιωσε πιο χαλαρά.

Η ενούρηση όμως συνεχίζεται με διαστήματα εξάρσεων και υφέσεων. Υπάρχουν κάποια πράγματα που έχω παρατηρήσει και θα ήθελα να αναφέρω αν και δεν ξέρω αν έχουν σημασία:

Η μικρή κοιμάται πολύ βαριά. Κλείνει πόρτες, παράθυρα και δεν θέλει να την ενοχλήσει τίποτα. Μοιάζει να έχει μια αγωνία, πως αν ξυπνήσει δεν θα μπορέσει να ξανακοιμηθεί. Σκέφτομαι μήπως κάνει κάποιες «κακές ή τρομακτικές» σκέψεις που την τρομάζουν και γι αυτό προτιμά να κοιμάται βαθιά. Τέτοιες σκέψεις σκέφτομαι πως ίσως είναι ζήλια για κάποιες συμμαθήτριες (έχει αναφέρει πως έχει κακά συναισθήματα για κάποιες και βλέπω πως αποφεύγει και αντιπαθεί τα δημοφιλή κορίτσια) ή το δίδυμο αδερφό της (αν και δεν το θεωρώ πολύ πιθανό), σεξουαλικές σκέψεις ή κάτι που δεν μπορώ να φανταστώ. 

Περνά περιόδους  που είναι καλά, περιποιείται τον εαυτό της, είναι χαμογελαστή κι άλλες που  μιλάει ελάχιστα, με  κακή άρθρωση και εκπέμπει την αρνητική ψυχολογική της διάθεση.

Δεν θυμάμαι ποτέ να την έχω δει να δακρύζει. Ο παιδοψυχίατρος είπε, πως επειδή εγώ είμαι πολύ ευσυγκίνητη (σε βαθμό να εμποδίζομαι να είμαι   λειτουργική μερικές  φορές), υιοθέτησε αυτή τη φαινομενικά ψυχρή  συμπεριφορά.

Παρακολουθεί εκπομπές χαμηλού επιπέδου στην τηλεόραση και αποφεύγει οτιδήποτε «στενάχωρο».

Από μικρή, έχει  αρκετές εξωσχολικές δραστηριότητες στις οποίες αρχικά είναι αρνητική, αλλά σε κάποιες εξακολουθεί  να ασχολείται και τα καταφέρνει αρκετά καλά. Θεωρώ ότι την έχω πιέσει για να κάνει πράγματα που εκείνη θα ήθελε, είτε από  τεμπελιά ή από φυγόπονη διάθεση να εγκαταλείψει. Αλλά,  στο τέλος έχει αποκομίσει θετικές εμπειρίες.

Επίσης, το γεγονός ότι έχει, κατά τη γνώμη μου, μια όχι και τόσο υγιή σχέση με το φαγητό, με τη σε μεγάλο βαθμό χαμηλή αυτοεκτίμηση είχαν ως αποτέλεσμα να έχω από τότε που ήταν μικρή  την αγωνία πως ίσως γινόταν ένα παχύσαρκο άτομο με όλα τα ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα που αυτό σημαίνει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να την «παρακολουθώ»,  πώς και τι τρώει και πιθανά, να της έχω δημιουργήσει ψυχολογικό τραύμα που δεν μπορεί  να εκφράσει.  Τους τελευταίους μήνες (από τον Ιανουάριο) παρακολουθείται από διαιτολόγο με στόχο να αποκτήσει σωστές διατροφικές συνήθειες και να αποκτήσει 6-7 κιλά χαμηλότερο βάρος. Πιστεύω, ότι έχει πάει  καλά στην επίτευξη του στόχου αφού αρχικά έχασε 3 κιλά και τώρα διατηρείται σε ένα αρκετά καλό βάρος χωρίς να ακολουθεί τη διατροφή που της δίνεται από τη διατροφολόγο. Δεν ξέρω, αν εκείνη έχει διαπιστώσει κάποια αλλαγή στο σώμα της προς το καλύτερο, αλλά και γενικά πώς αξιολογεί την όλη διαδικασία.

Θα ήθελα να μου πείτε αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω για να βοηθηθεί. Μου έχουν πει επανειλημμένως  γιατροί και γενικά άνθρωποι που ασχολούνται με επαγγέλματα υγείας να μην ανησυχώ γιατί  δεν υπάρχουν ενήλικες που να έχουν πρόβλημα νυχτερινής ενούρησης,  αλλά η μικρή είναι ήδη 13 χρονών και δεν έχουμε δει βελτίωση.  Έχει δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος στον οποίο  η ενούρηση της  μειώνει την αυτοεκτίμηση και η χαμηλή αυτοεκτίμηση της προκαλεί ενούρηση.

Λ-Σ 

      
Από ό,τι μπορώ να καταλάβω από την περιγραφή σας για το παιδί, κάνω τις παρακάτω υποθέσεις προς εξέταση από μέρους σας:

  • Είναι πιθανό η μικρή να θέλει να τραβήξει την προσοχή σας, έναντι των άλλων παιδιών σας και γενικότερα. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ότι την αγαπάτε και την αποδέχεστε άνευ όρων γι’ αυτό που είναι και όχι γι’ αυτό που ξέρει πως θα θέλατε να γίνει.
  • Η νυχτερινή ενούρηση συχνά σηματοδοτεί μια άμυνα παλινδρόμησης. Το παιδί θέλει υποσυνείδητα να επιστρέψει στη βρεφική ηλικία, όταν δεν είχε τα προβλήματα που έχει σήμερα. Ποια είναι αυτά; Αν επιλυθούν δεν θα χρειάζεται να καταφεύγει σε παλινδρόμηση.
  • Έχει ένα πρόβλημα με τις αλλαγές και τις μεταβάσεις (περίοδος, γυμνάσιο). Εσείς πώς αντιμετωπίζετε ως οικογένεια τις αλλαγές; Πώς προσδοκάτε να τις αντιμετωπίζει εκείνη; Το παιδί χαρακτηρίζεται από εναλλαγές διάθεσης. Εσείς;
  • Τα προβλήματά της φαίνεται να σχετίζονται με τη γυναικεία της φύση: Επιτάθηκαν όταν της ήρθε περίοδος και υπάρχει θέμα διατροφής, άρα γυναικείου σώματος. Όλο αυτό συνήθως σχετίζεται με τη μητέρα, οπότε πολύ καλά έκανε ο παιδοψυχίατρος και δούλεψε μαζί σας (ειδικά με τη μητέρα). Ο φόβος σας μήπως η μικρή παχύνει έχει μεγάλη σχέση με τη στάση της προς τη διατροφή.
  • Άλλο σημείο στο οποίο συμφωνώ μαζί του είναι ο πιθανός λόγος της α-συγκινησίας της και της τάσης της για απομόνωση. (Και ο βαθύς ύπνος σημαίνει απομόνωση). Συχνότατα τα παιδιά αναπτύσσουν μια ιδιότητα τελείως αντίθετη από μια ιδιότητα ενός γονέα που τα φοβίζει ή τα καταπιέζει. Εσείς είστε ευσυγκίνητη. Μήπως πολύ στενάχωρη και γι’ αυτό η μικρή αποφεύγει τα στενάχωρα; Μήπως και πολύ επικοινωνιακή; Μήπως πολύ ομιλητική; (Εξ ου και η δυσκολία της στην άρθρωση;)
Εδώ θα σας αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Στην πατρική μου οικογένεια η όποια επικοινωνία γινόταν φωνές και καβγάδες, η δε μητέρα μου έχει τσιριχτή και αντιπαθητική φωνή-ειδικά όταν θυμώνει-που ως παιδί εμένα μου τρυπούσε τα αφτιά. Εγώ έχω από παιδί αναπτύξει χωρίς καμιά προσπάθεια μια ωραία φωνή χαμηλών τόνων, με πολύ καλή άρθρωση και χωρίς ίχνος από το άσχημο θεσσαλονικιώτικο «λ». Από τα πρώτα χρόνια που έκανα προσωπική ανάπτυξη (ως θεραπευόμενη),  ο τότε θεραπευτής μου είχε επισημάνει πως η φωνή μου διαμορφώθηκε ως αντίδραση προς τις άσχημες φωνητικές ιδιότητες της οικογένειας και ειδικά της μητέρας.
Το θέμα της νυχτερινής ενούρησης θέλω να το θεωρήσω ως μέρος του «πακέτου» και νομίζω πως δεν πρέπει να επικεντρωθούμε εκεί. Αν η συνολική ψυχική κατάσταση του παιδιού φτιάξει, θα βελτιωθεί και το θέμα αυτό, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν. Μιλήστε της γι’ αυτό ειλικρινά: Ναι, είναι παράξενο στην ηλικία της, αλλά είναι αποτέλεσμα άλλων θεμάτων που τα ψάχνετε όλοι μαζί και τα αντιμετωπίζετε. Αν αυτά φτιάξουν, δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Και τα θέματα ενός παιδιού είναι θέματα ολόκληρης της οικογένειας, γι’ αυτό πάτε στους ειδικούς. Προς το παρόν αντιμετωπίζουμε το σύμπτωμα, αλλά στόχος μας είναι να αντιμετωπίσουμε το αίτιο.
Διατηρώ μια επιφύλαξη σχετικά με το αν υπάρχει και κάποιο οργανικό προβληματάκι. Δυστυχώς ο συνεργάτης μου γιατρός κύριος Κουτούδης δεν είναι διαθέσιμος αυτή την περίοδο για να πει τη γνώμη του. Θα πρότεινα όμως να το ψάξετε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει. Μια τάση αδυναμίας σε κάποιο σημείο του σώματος επιτείνεται από την αναστάτωση της ψυχής.
Αρχικά θέλω να πάψετε να προσπαθείτε να την παρακολουθείτε στο φαγητό και γενικότερα. Μην την πιέζετε για νέα ενδιαφέροντα. Μπορείτε να κάνετε μια πρόταση κι ως εκεί. Πείτε της πως είναι πια μεγάλο κορίτσι και της έχετε εμπιστοσύνη πως θα ρυθμίζει με τον καλύτερο τρόπο τα θέματα που την αφορούν. Θα συνειδητοποιήσει έτσι πως δεν προσελκύει την προσοχή σας με τα προβλήματά της και θα πάψει να τα δημιουργεί. Αποδεχτείτε την. Μην της δείχνετε πως τη θεωρείτε προβληματική και τονίζετε τα καλά της. Αυτό βέβαια πρέπει να το πιστεύετε και όχι απλώς να το δείχνετε.
Χρειάζεται κυρίως δουλειά με την οικογένεια και ιδιαίτερα με τη μητέρα, όπως σωστά έκανε ο παιδοψυχίατρός σας.
Κατερίνα

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Καλλιτεχνικές σπουδές, αλλά...

Διαβάζω στις αναρτήσεις σας και στα βιβλία σας πόσο υποστηρίζετε να ακολουθούν τα παιδιά τις επιθυμίες και τις κλίσεις τους στην επιλογή επαγγέλματος, χωρίς να δίνουν τόση σημασία στη μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση. Και πως αυτή θα έρθει αν επιλέξεις τις σπουδές που σου ταιριάζουν. Εγώ είμαι 27 ετών, απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών. Αν και ήμουν καλή μαθήτρια και θα μπορούσα να είχα μπει και σε άλλες σχολές, εγώ ακολούθησα το πάθος μου και σπούδασα ζωγραφική. Οι γονείς και οι καθηγητές μου ήταν αντίθετοι, αλλά τελικά τους έπεισα και έκανα αυτό που ήθελα. Οι σπουδές μου μου άρεσαν πολύ και ήμουν καλή φοιτήτρια. Τέλειωσα όμως και είμαι 3-4 χρόνια άνεργη. Ζωγραφίζω, παίρνω μέρος σε κάποιες εκθέσεις, αλλά τα χρήματα που κερδίζω δεν μου φτάνουν ούτε για χαρτζιλίκι. Ζω με τους γονείς μου, οι οποίοι δεν λένε τίποτα, αλλά εμένα δεν μου αρέσει να είμαι εξαρτημένη. Σκέφτομαι πως τελικά ίσως θα έπρεπε να είχα διαλέξει μια επιστήμη με επαγγελματική αποκατάσταση…

Π.

Πρώτα-πρώτα ποιες είναι οι επιστήμες με επαγγελματική αποκατάσταση; Τίποτα δεν το εγγυάται αυτό σήμερα, εκτός από τις στρατιωτικές σχολές και δεν μπορώ να φανταστώ μια καλλιτεχνική φύση σε μια τέτοια σχολή. Οι παιδαγωγικές σπουδές αποτελούν μια καλή λύση επαγγελματικής αποκατάστασης –τουλάχιστον ακόμα-, αλλά θα σου ταίριαζε να είσαι δασκάλα ή νηπιαγωγός; Αυτό που συνήθως συμβουλεύουν όλοι τους νέους που ενδιαφέρονται για την τέχνη είναι να εξασφαλίσουν ένα άλλο επάγγελμα και να ασκήσουν την τέχνη παράλληλα. Αν όμως δεν αφοσιωθείς στην τέχνη, δεν καταφέρνεις και πολλά και πιθανότατα κάποια στιγμή την εγκαταλείπεις.
Είσαι ακόμη πολύ νέα. Ακόμη και μια πιο «συμβατική» επιστήμη κι αν σπούδαζες, το πιθανότερο είναι με τις σημερινές συνθήκες να μην είχες ακόμη καταφέρει να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη. Αυτή είναι μια θλιβερή πραγματικότητα, σημείο της εποχής που διανύουμε.
Αυτό που θα σε συμβούλευα είναι να αναζητήσεις κάποια άσχετη δουλειά, έστω μερικής απασχόλησης, έστω ευκαιριακή, για να αποκτήσεις κάποια ανεξαρτησία. Προσοχή: αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το να είχες σπουδάσει και μια άλλη επιστήμη και να προσπαθούσες να σταδιοδρομήσεις σ’ αυτή.  Με την άσχετη και ευκαιριακή δουλειά το κέντρο σου πάντα θα είναι η τέχνη σου και ο στόχος σου να φτάσεις να κερδίζεις τη ζωή σου απ’ αυτή.
Μια άλλη και καλύτερη κατά τη γνώμη μου επιλογή είναι να κάνεις κάποια δουλειά σχετική με την τέχνη, αξιοποιώντας το πτυχίο σου. Θα μπορούσες να διδάσκεις ζωγραφική σε σχολείο, σε σχολή ζωγραφικής, σε κάποιο τμήμα δραστηριοτήτων ενός δήμου ή συλλόγου, να προετοιμάζεις παιδιά για τη Σχολή Καλών Τεχνών ή να εργάζεσαι σε κάποια αίθουσα τέχνης κτλ.
Αν σκοπεύεις να κάνεις κάποιο μεταπτυχιακό, ίσως θα ήταν καλό να επιλέξεις κάτι σχετικό με τις εφαρμοσμένες τέχνες, έτσι ώστε να μπορείς να στραφείς και σε πιο εφαρμοσμένους τομείς πχ. γραφιστική, ψηφιακές μορφές τέχνης κτλ.
Πέρα όμως από τις πρακτικές συμβουλές, το σπουδαιότερο είναι πώς αντιμετωπίζεις την κατάσταση. Αν υιοθετήσεις τη λογική του αποτυχημένου, αυτό και θα πετύχεις. Αν κάνεις αυτό που αγαπάς και σου ταιριάζει, θα το αντιμετωπίσεις με πάθος, θα γίνεις πολύ καλή σ’ αυτό και κάποια στιγμή θα έχεις και την ανάλογη οικονομική ανταμοιβή.
Κατερίνα

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Συγκατοίκηση με τη θεία

Έχω μια σοβαρή σχέση εδώ και κάποια χρόνια και είχα μια συζήτηση με το αγόρι μου σχετικά με το μέλλον μας που με προβλημάτισε αρκετά. Αυτός δεν έχει γονείς από μικρός και τον μεγάλωσε η θεία του η οποία δεν έχει οικογένεια και του προσέφερε τα βασικά. Νιώθει πολλά για τη θεία του που το έκανε αυτό γιατί στην ουσία δεν είχε τους γονείς του. Αυτός δεν έχει δουλειά, η θεία του βγάζει πολύ λίγα, ελάχιστα. Αυτό που συζητήσαμε για όταν θα συγκατοικήσουμε μαζί. Αυτός μου έχει ξεκαθαρίσει ότι θα πάρει τη θεία του να μένει μαζί μας οπωσδήποτε και δεν αλλάζει γνώμη με τίποτα. Η θεία του πραγματικά είναι συγκαταβατικό και ήσυχο άτομο και την αγαπάω πολύ, απλά σκέφτομαι μήπως υπάρχουν προβλήματα όταν παντρευτούμε επειδή θα έχουμε κάποιο τρίτο άτομο στο σπίτι. Σκέφτομαι ότι δεν θα είμαι τόσο άνετα μέσα στο σπίτι με το αγόρι μου όσο θα ήμασταν αν μέναμε μόνοι. Η θεία του με αγαπάει πολύ και κάνουμε πολύ καλή παρέα. Από την μία σκέφτομαι ότι θα με βοηθάει αρκετά με τα παιδιά (όταν κάνουμε) και στο σπίτι και θα μπορούμε να δουλεύουμε και οι δύο. Από την άλλη το αγόρι μου δεν έχει δουλειά και είναι σε χάλια οικονομική κατάσταση με τη θεία του. Και η θεία του δεν έχει κάποια σύνταξη και είναι σε μεγάλη ηλικία, σκέφτομαι, μήπως αυτό θα μας επιβαρύνει? Εγώ του είπα ότι πρώτα πρέπει να προσπαθήσει να βρει μια καλή δουλειά να συντηρεί τον εαυτό του αρχικά, στη συνέχεια τον εαυτό του και τη θεία του και μετά αν του μένουν λεφτά να κάνουμε οικογένεια και να μένουμε όλοι μαζί. Δεν είναι ότι με ενοχλεί η θεία του σε κάτι, απλά φοβάμαι μήπως μας δημιουργεί προβλήματα η συγκατοίκηση με τη θεία του. Καταλαβαίνω ότι τον στήριξε στη ζωή του και γι’ αυτό δεν του είπα το αντίθετο απλά φοβάμαι μήπως υπάρξουν προβλήματα. Και από την άλλη μου λέει ότι αν δεν θέλω να πάρουμε τη θεία του μαζί μας στο σπίτι δεν θα κάνουμε κάτι σοβαρό πότε. Αυτό τι σημαίνει; Για να παντρευτούμε δεν θα πρέπει να με βάζει πάνω από όλους; Η κάνω λάθος; Είμαι πολύ μπερδεμένη. Περιμένω τη γνώμη σας με ανυπομονησία.

Δ.

Η θεία του συντρόφου σου έχει λειτουργήσει ως μητέρα (τουλάχιστον) γι’ αυτόν και δικαίως της δίνει τόση αξία στη ζωή του. Αν αποδεχτείς έναν άνθρωπο θα τον αποδεχτείς με τις αξίες του. Βρίσκω σωστή τη στάση του να πάρει τη θεία μαζί του όταν θα κάνει οικογένεια. Είναι όμως στη δική σου επιλογή αν εσύ θα αποδεχτείς την κατάσταση. Μη συγκρίνεις τη σχέση του με τη θεία με τη δική σας σχέση. Για να σε παντρευτεί πρέπει όντως να σε βάζει πάνω από όλους στον ερωτικό-προσωπικό τομέα αλλά αυτό είναι ανεξάρτητο των υποχρεώσεων και των συναισθημάτων του προς την –ουσιαστικά- μητέρα του και πεθερά σου.

Νομίζω πως δεν τίθεται ακόμα θέμα συγκατοίκησης και γάμου μεταξύ σας, αφού δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα. Πρέπει πρώτα, όπως σωστά λες, ο φίλος σου να καταφέρει να συντηρεί τον εαυτό του και τη θεία του, και ύστερα να υπολογίσετε αν με τα χρήματα αυτά μαζί με αυτά που (θα) κερδίζεις κι εσύ από τη δουλειά σου σας επιτρέπουν να ξεκινήσετε οικογένεια.

Στην περίπτωση που το οικονομικό τακτοποιηθεί, τίθεται το θέμα της συγκατοίκησης με την πεθερά. Έχουμε αναφερθεί στο θέμα αυτό σε προηγούμενες αναρτήσεις. Με τη συγκατοίκηση σίγουρα το ζευγάρι χάνει ένα μέρος της προσωπικής του ελευθερίας, αλλά κερδίζει μια βοήθεια στο σπίτι και στα παιδιά.  Στη δική σας περίπτωση που η θεία δεν έχει πόρους θα υπάρχει και οικονομική επιβάρυνση. Ακόμα όμως και αν η ηλικιωμένη γυναίκα δεν ζήσει μαζί σας, δεν θα πρέπει ο άντρας σου να τη βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές, όπως έκανε κι εκείνη γι’ αυτόν;

Μεγάλη σημασία έχει η προσωπικότητα της πεθεράς. Μια διακριτική και καλόβολη γυναίκα που σας αγαπά είναι καλή περίπτωση.  Θα πρέπει βέβαια εξ αρχής να τεθούν κάποια όρια, έτσι να έχετε ιδιωτικότητα μέσα στο σπίτι σας και να μην αναμιγνύεται σε θέματα που δεν την αφορούν.

Κάνε μια συζήτηση με το φίλο σου για τους όρους αυτούς που πρέπει να πληρούνται για να συμβιώσετε έχοντας μαζί και τη θεία και δημιουργήστε κοινή γραμμή. Θα πρότεινα ως δοκιμαστική λύση, όταν μπορέσετε να ορθοποδήσετε οικονομικά, να συγκατοικήστε οι τρεις σας για κάποιο διάστημα και μετά αν όλα πάνε καλά προχωρείτε σε γάμο.
Κατερίνα

Μοναξιά στην πιο όμορφη ηλικία

Είμαι 20 χρονών και πριν από 2 χρόνια έφυγα από το σπίτι μου στην επαρχία για να σπουδάσω. Το ίδιο καλοκαίρι χώρισα και το αγόρι μου. Αυτός είχε πληγωθεί πάρα πολύ σε σημείο που κάποιος γιατρός του είχε δώσει αντικαταθλιπτικά γιατί δεν έτρωγε και έκλαιγε όλη μέρα. Αυτό με είχε στεναχωρήσει πάρα πολύ, γιατί τον αγαπούσα παρόλο που ποτέ δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Ήταν και ο πρώτος που είχα κάνει σεξ…

Εν πάση περιπτώσει αυτό είναι κάτι που τελείωσε. 2 χρόνια τώρα έχω γνωρίσει αρκετά παιδιά της ηλικίας μου περίπου, με τα οποία έκανα φάσεις. Με κανέναν δεν έκανα ούτε σχέση ούτε σεξ (αν και μου δόθηκε η ευκαιρία). Στην αρχή δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ, καθώς πιο πολύ προσπαθούσα να προσαρμοστώ στο νέο περιβάλλον- άλλο μέρος, άλλες παρέες, μένω μόνη μου, τον ρυθμό της μεγαλούπολης κτλ. Τον τελευταίο όμως χρόνο αισθάνομαι πως μου λείπει πολύ το συναίσθημα και από εκεί που ήθελα να ζήσω κάτι πολύ δυνατό, τώρα θα συμβιβαζόμουν με οποιαδήποτε σχέση με έκανε να νιώσω λίγη ασφάλεια. Δεν νομίζω όμως να υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται για μένα (εννοώ ερωτικά). Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχω πάρει κάποια κιλά μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια με έχει απογοητεύσει πολύ. Δεν είμαι πολύ όμορφη και δεν προσέχω τον εαυτό μου πάρα πολύ. Έχω πολλές ασχολίες που δεν μου αφήνουν χρόνο, αλλά και γενικότερα βρίσκω πιο ουσιαστικά άλλα πράγματα (π.χ. προτιμώ να διαβάσω εφημερίδα ή ένα βιβλίο από το να λιμάρω τα νύχια μου!).

Πέρα από αυτό δεν έχω πια ερωτική επιθυμία και νιώθω το σεξ κάτι ξένο για μένα. Φυσικά υπάρχουν στιγμές που το σκέφτομαι, αλλά σπάνια αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω. Βασικά δεν έχω έρθει ποτέ σε οργασμό, ούτε μόνη μου ούτε με τον πρώην μου. Αυτό δεν με ανησυχεί ιδιαίτερα. Τι να κάνω για να ξαναβρώ την σεξουαλικότητα μου, να «νιώσω πάλι γυναίκα»; Πώς θα προσελκύσω κάποιον για να κάνει σεξ μαζί μου ακόμα και αν αυτό είναι εκτός σχέσης; Είναι φυσιολογικό στην ηλικία μου να απέχω από το σεξ και να νιώθω «πεσμένη»;

Ζ.

Οι άλλοι γύρω μας προσλαμβάνουν αυτό που εκπέμπουμε και αντιδρούν ανάλογα. Καταλαβαίνω πως έχεις μπει σε έναν φαύλο κύκλο: δεν αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου και με το σώμα σου, τα παραμελείς, εκπέμπεις αυτή την παραίτηση, οι άλλοι την προσλαμβάνουν και δεν ασχολούνται μαζί σου όπως εσύ θα ήθελες, αισθάνεσαι παραμελημένη, οπότε παραμελείς κι εσύ τον εαυτό σου κοκ. Ποιο ξεκίνησε πρώτο; Μόνο εσύ μπορείς να κρίνεις, αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Το σημαντικό είναι να βγεις από την κατάσταση αυτή.
Από τον τρόπο που αναφέρεσαι στην πρώτη σου σχέση, φαίνεται πως την έχεις ξεπεράσει, οπότε δεν νομίζω πως τα θέματά σου έχουν να κάνουν με αυτό. Βέβαια τόσο «δράμα» σε μια νεανική σχέση μου φαίνεται υπερβολικό και είναι πιθανό να σε έχει υποσυνείδητα φοβίσει ως προς τις σοβαρές σχέσεις.
Δεν θα ασχοληθώ με το τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. Όλοι στη ζωή μας περνάμε διάφορες φάσεις και εσύ την περίοδο αυτή είσαι «στα κάτω σου». Αποδέξου το και κοίτα να δεις πώς θα το διορθώσεις. Πολλά νέα παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής όταν φεύγουν από το σπίτι τους για σπουδές. Συχνά υπάρχουν προβλήματα κοινωνικοποίησης στη μεγάλη πόλη και κάποια παιδιά δυσκολεύονται να κάνουν φιλίες και σχέσεις. Σχετικά με τη στάση σου προς το σεξ, θα σε παραπέμψω στην ανάρτηση «Αδιαφορία για το σεξ» (Μάιος), όπου αναλύονται οι πιθανοί λόγοι του φαινομένου αυτού ως απάντηση στην ερώτηση μιας συνομήλικής σου κοπέλας. Ίσως και το γεγονός πως στην πρώτη σου σχέση δεν απόλαυσες το σεξ, έχει λειτουργήσει υποσυνείδητα έτσι ώστε να το υποτιμάς, ενώ συνειδητά το επιθυμείς.
Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνεις είναι να προσέξεις τον εαυτό σου. Τα αγόρια της ηλικίας σου –και συχνά και οι μεγαλύτεροι άντρες- πολύ σπάνια εκτιμούν μόνο το περιεχόμενο σε μια κοπέλα, αλλά θέλουν και να τους προσελκύει εμφανισιακά. Δεν χρειάζεται να είσαι «θεά» (!) για να γίνει αυτό. Όλες οι κοπέλες της ηλικίας σου μπορούν να είναι ελκυστικές με λίγη προσοχή. Πρόσεξε τη δίαιτά σου και την εμφάνισή σου, όχι ψυχαναγκαστικά, αλλά ως δώρο προς τον εαυτό σου. Όσο απασχολημένη κι αν είσαι, μπορείς να τηρήσεις μια απλή δίαιτα, να κάνεις ένα καινούργιο κούρεμα και να είσαι πάντα καθαρή και περιποιημένη με πολύ απλά μέσα. Έτσι θα αισθάνεσαι εσύ πιο όμορφη και θα το μεταδίδεις και στους άλλους.
Κοινωνικοποιήσου. Φρόντισε να αποχτήσεις τουλάχιστον 2-3 άτομα που θα αποτελούν ένα σταθερό φιλικό πλαίσιο αναφοράς για σένα και επιπλέον αναμίξου σε παρέες στη σχολή σου και σε άλλους χώρους. Αν αισθάνεσαι την ανάγκη να κάνεις «φάσεις», κάνε τες, αν θέλεις ευκαιριακό σεξ κάνε το επίσης (προσέχοντας στα σημεία που γνωρίζεις πως χρειάζεται προσοχή), αν σε ενδιαφέρει κάποιο αγόρι για σχέση προσέγγισέ το, κι αν τυχόν σε απορρίψει, αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού. Αν δεν μπεις στο παιχνίδι των σχέσεων, είναι δύσκολο να τροφοδοτηθεί η σεξουαλική σου επιθυμία. Μην αντιμετωπίζεις τη σεξουαλική επιθυμία και ικανοποίηση σαν σκορ που πρέπει να πετύχεις. Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο, πρόσεξέ τον, και κάποια στιγμή θα είναι έτοιμος να λειτουργήσει σε όλα τα επίπεδα.
Αυτά όσον αφορά το διαδικαστικό μέρος. Το πιο ουσιαστικό είναι να βρεις τον εαυτό σου και να αισθάνεσαι καλά μ’ αυτόν. Σύμφωνα με τη θεωρία του Βίλχελμ Ράιχ, το σεξ είναι το «λουλούδι» του φυτού που λέγεται εαυτός. Αν το φυτό δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση, δεν ανθίζει.
Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα σε βοηθούσε να βρεις τον εαυτό σου. Πολλές φορές μπαίνουμε σε μια τέτοια διαδικασία για να ξεπεράσουμε μια δύσκολη περίοδο και τελικά αυτό αποβαίνει μακροπρόθεσμα προς όφελός μας γιατί δουλεύουμε τον εαυτό μας. Επειδή αντιλαμβάνομαι πως ως φοιτήτρια ίσως να μην έχεις την οικονομική άνεση να επισκεφθείς ψυχολόγο, αναζήτησε ανέξοδες λύσεις. Γνωρίζω πως σε κάποιες πανεπιστημιακές σχολές λειτουργούν ομάδες αυτογνωσίας για τους φοιτητές, πχ. στο Τμήμα Νηπιαγωγών Αθήνας. Επίσης σε μερικά Γραφεία Διασύνδεσης Πανεπιστημίων γίνονται σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης.
Πάρε πρωτοβουλίες για να καλλιεργήσεις τον εαυτό σου και ξαναγράψε μου πώς πάνε τα πράγματα.
Κατερίνα

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Σε ποια πόλη θα σπουδάσει

Η κόρη μας δεν πιάνει τη σχολή της επιλογής της στην Αθήνα. Είμαστε τρίτεκνοι και υπολογίζαμε πως θα δήλωνε τη σχολή αυτή σε όλες τις πόλεις που υπάρχει και θα έπαιρνε μεταγραφή στην Αθήνα. Τώρα με την αλλαγή του νόμου αυτό δεν γίνεται. Εκείνη επιμένει να φύγει και να σπουδάσει μακριά αλλά εμείς δεν θέλουμε να φύγει το παιδί μας μακριά και επιπλέον θα δυσκολευτούμε πολύ οικονομικά. Μπορεί να διαλέξει μια πιο χαμηλόβαθμη σχολή με σχετικό αντικείμενο και να παραμείνει κοντά μας.
Τ.

Ας μη σχολιάσω τον συγκεκριμένο νόμο και όλο το εκπαιδευτικό σύστημα….
Ας περάσω κατευθείαν στη δική σας περίπτωση. Υποστηρίζω την άποψη τα παιδιά να σπουδάζουν μακριά, έτσι ώστε να εκπαιδεύονται στην αυτονομία και στην ευθύνη που τη συνοδεύει. Έτσι, μαζί με την επιστήμη τους σπουδάζουν και τη ζωή και μεταβαίνουν ομαλά στον κόσμο των ενηλίκων. Αν το κύριο ζήτημά σας είναι να μη φύγει το κορίτσι από το σπίτι, τότε χρειάζεται οι γονείς να δουλέψετε το θέμα της υπερπροστασίας απέναντί της και της πιθανής προσκόλλησης μεταξύ σας. Αν πάλι το κορίτσι θέλει να φύγει ως αντίδραση απέναντί σας,  και πάλι καλό είναι να το αποδεχτείτε και θα δείτε πως οι σχέσεις σας με την απόσταση θα εξομαλυνθούν κι εκείνη θα «βάλει μυαλό».
Το μόνο επιχείρημα που δέχομαι είναι το οικονομικό. Εκεί, θα πρέπει να υπολογίσετε πολύ καλά τις δυνάμεις σας και να συζητήσετε με την κόρη σας πως σε περίπτωση που φύγει θα πρέπει όλοι να κάνετε οικονομία και εκείνη να διαβιώνει με μεγάλη λιτότητα. Δεν χρειάζονται πολυτέλειες στη ζωή ενός φοιτητή, όπως φροντίζουν να τις εξασφαλίζουν πολλοί γονείς. Ας συνηθίσει στην οικονομία και ας μάθει να φέρει την ευθύνη των επιλογών της.
Το ιδανικό είναι η κοπέλα να ακολουθήσει το όνειρό της, έστω κι αν χρειαστούν κάποιες οικονομικές θυσίες από όλους σας.
 

Κι άλλες Πανελλήνιες…

Ο γιος μου ήταν πολύ καλός μαθητής και στις πανελλήνιες οι βαθμοί του ήταν τελικά μεγαλύτεροι από αυτούς που υπολόγιζε. Σκέφτεται λοιπόν να αλλάξει τα αρχικά του σχέδια να σπουδάσει ΜΜΕ και να στραφεί  προς τη Νομική. Σίγουρα η Νομική προσφέρει καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά θα του αρέσει; Εγώ δεν νοιάζομαι τόσο για το «όνομα» της σχολής, αλλά να ταιριάζει στο παιδί μου. Ο πατέρας του και οι καθηγητές του υποστηρίζουν τη Νομική και τον έχουν επηρεάσει.
Μ.

Πρώτα-πρώτα συγχαρητήρια για την υψηλή βαθμολογία του γιού σου!
Το δέλεαρ του ονόματος της σχολής και της υποτιθέμενης επαγγελματικής αποκατάστασης είναι μεγάλο και επηρεάζει γονείς, καθηγητές και υποψηφίους. Πολύ σωστά σκέφτεσαι όμως πως το βασικό είναι οι σπουδές να ταιριάζουν στο παιδί, δηλαδή να είναι σύμφωνες με την προσωπικότητα, τα ενδιαφέροντα και τις αξίες του. Από πλευράς δεξιοτήτων είναι σίγουρο πως ο γιος σου τα καταφέρνει θαυμάσια στον ακαδημαϊκό χώρο, αυτό όμως δεν σημαίνει και πολλά για τις επαγγελματικές δεξιότητες που θα επιδείξει στον επαγγελματικό χώρο. Οι τελευταίες εξαρτώνται από το πόσο κατάλληλος θα είναι για το συγκεκριμένο επάγγελμα.
Τις σχολές ΜΜΕ ο γιος σου τις είχε επιλέξει για κάποιο λόγο. Ήταν συνειδητός στην επιλογή αυτή; Το είχε συζητήσει με κάποιον ειδικό; Ένα πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Αν η επιλογή του είναι συνειδητή, δεν πρέπει να επηρεαστεί από τη βαθμολογία. Το στερεότυπο του ονόματος των σχολών έχει από πολύ καιρό ανατραπεί γιατί δεν έχει αντίκρισμα στην επαγγελματική αποκατάσταση. Σχετικά δε με την επαγγελματική αποκατάσταση, αυτή σήμερα δεν την εξασφαλίζει καμιά σχολή. Η καλύτερη εγγύηση σταδιοδρομίας παρέχεται με το να επιλέξει ο νέος σπουδές που του ταιριάζουν. Τότε μόνο θα τις αντιμετωπίσει με ενθουσιασμό, θα γίνει πολύ καλός στο αντικείμενό του και θα έχει αυξημένες πιθανότητες να σταδιοδρομήσει.
Πολλά παιδιά έχουν πέσει θύματα της υψηλής τους επίδοσης, επιλέγοντας μια σχολή κύρους που τελικά δεν τους ταίριαζε καθόλου ή δεν τους ταίριαζε τόσο ώστε να γίνουν επιτυχημένοι και ταυτόχρονα να είναι ευτυχείς. Αυτό γίνεται φανερό από τον αριθμό των δικηγόρων, γιατρών, μηχανικών κτλ, που επαναπροσανατολίζονται επαγγελματικά σε μεγαλύτερες ηλικίες, συχνά εγκαταλείποντας μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.
Ενθάρρυνε το γιο σου να πάει κόντρα στο ρεύμα και να ακολουθήσει τον κλάδο που πραγματικά τον ελκύει. Συζήτησε το θέμα με το σύζυγό σου κι ακόμη κι αν δεν συμφωνήσετε, εσύ έχεις το δικαίωμα και την υποχρέωση να υποστηρίξεις την άποψή σου. Προσπάθησε να κάνεις την οικογένειά σου να δει το θέμα με μεγαλύτερη ευρύτητα και να ξεφύγετε από τα στερεότυπα.
Κατερίνα

Πανελλήνιες

Βγήκαν οι βαθμοί της κόρης μου, που ήταν άριστη μαθήτρια και είχε μελετήσει σκληρά. Ήταν καλοί, αλλά όχι άριστοι έτσι ώστε να της επιτρέψουν να εισαχθεί στην υψηλόβαθμη σχολή που επιθυμούσε. Είμαστε όλοι απογοητευμένοι και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.
Β.

Σήμερα βγήκαν οι βαθμοί των πανελληνίων και ζούμε όλοι στο κυνήγι των μονάδων που θα οδηγήσουν τα παιδιά σε μια πανεπιστημιακή σχολή. Από το πρωί μίλησα με δεκάδες αγχωμένων γονέων και απελπισμένων υποψηφίων.
Το μόνο που έχω να πω στους υποψήφιους (και στους γονείς τους) είναι: Ύστερα από 20 χρόνια θέλω να ξαναθυμηθείτε αυτή τη μέρα και να συνειδητοποιήσετε πόσο μικρή σημασία είχε στη ζωή σας. Τότε που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα έχετε χαράξει την πορεία σας στη ζωή και θα έχετε βρει με διαδοχικά λάθη και προσεγγίσεις μια θέση σ’ αυτόν τον κόσμο, τότε θα συνειδητοποιήσετε πόσο μικρή σημασία είχε η σημερινή μέρα και πως η ζωή δεν τελειώνει στα 18, όποιο βαθμό κι αν πήρατε, σε όποια σχολή κι αν μπήκατε ή δεν μπήκατε. Προσωπικά μπήκα μετ’  επαίνων σε μια πολύ δύσκολη σχολή και είκοσι χρόνια μετά βρισκόμουν να ασκώ με ενθουσιασμό και πάθος ένα τελείως διαφορετικό επάγγελμα…

Ας έρθουμε τώρα στην περίπτωση της φίλης Β.
Μόνο μια σχολή επιθυμούσε η κόρη σου; Είναι καλό να αντιμετωπίζουμε το θέμα με μεγαλύτερη ευρύτητα. Υπάρχουν πάντα παρεμφερείς σχολές, από τις οποίες υπάρχει η δυνατότητα ο νέος να μεταβεί στη σχολή της πρώτης του προτίμησης με κατατακτήριες εξετάσεις. Μπορεί εξάλλου να προσεγγίσει το επάγγελμα που επιθυμεί με μεταπτυχιακές σπουδές. Πολλοί βέβαια ξεκινούν με τέτοιο σκοπό αλλά στο μεταξύ προσελκύονται από τη σχολή στην οποία βρέθηκαν να φοιτούν ή επιλέγουν κάποια εξειδίκευση διαφορετική από τα αρχικά τους όνειρα. 
Άλλοι πάλι φοιτούν στο αντίστοιχο ΤΕΙ και στη συνέχεια επιδιώκουν να εισαχθούν με κατατακτήριες εξετάσεις στο αντίστοιχο ΑΕΙ. Εξάλλου, τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα δέχονται αδιακρίτως αποφοίτους ΤΕΙ και ΑΕΙ σχετικών ειδικοτήτων, οι οποίοι αποκτούν τον ίδιο μεταπτυχιακό τίτλο.
Υπάρχει επίσης η λύση του εξωτερικού, αλλά αυτή προϋποθέτει μια προετοιμασία, η οποία αν δεν έχει γίνει το παιδί χάνει μια χρονιά. Τη λύση των ντόπιων ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν θα την πρότεινα στη δική σας περίπτωση, που η κοπέλα μπορεί να εισαχθεί σε μια καλή πανεπιστημιακή σχολή έστω κι αν δεν είναι η πρώτη της επιλογή. 
Υπάρχει πάντα και η επιλογή της δεύτερης προσπάθειας, αλλά ούτε κι αυτή νομίζω πως είναι κατάλληλη γιa την περίπτωσή σας, με δεδομένο πως την πρώτη φορά η κόρη σου μελέτησε σκληρά. Η χαμηλότερη από την αναμενόμενη βαθμολογία της μάλλον οφειλόταν σε κάποιον τυχαίο παράγοντα που τίποτα δεν μας εγγυάται πως την επόμενη χρονιά δεν θα υπάρχει.
Το βασικό είναι να ξε-αγχωθείτε όλοι. Σε όποια σχετική με τα ενδιαφέροντά της σχολή κι αν φοιτήσει η κόρη σας, υπάρχει χρόνος και υποθέτω και διάθεση από μέρους της να διευρύνει τους ορίζοντές της και να φτάσει εκεί που ονειρεύεται σήμερα ή εκεί που θα ονειρευτεί.
Κατερίνα

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Κι άλλος εξαφανισμένος ζητά τη γνώμη μας

Είμαι 36 ετών. Πριν από λίγους μήνες χώρισα από μια μακροχρόνια σχέση και δεν έχω καμιά διάθεση για σταθερότητα. Αυτό που θέλω είναι να κάνω εφήμερες γνωριμίες και να περνάω καλά, γιατί η σχέση που είχα με είχε κουράσει πολύ με ζήλειες και καβγάδες. Στη δουλειά μου υπάρχει μια κοπέλα που ανέκαθεν μου άρεσε κι εκείνη έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον, αλλά δεν έχουμε κάνει ποτέ παρέα. Θέλω να την προσεγγίσω αλλά δεν έχω όπως είπα διάθεση για κάτι σταθερό. Αυτή δεν φαίνεται κοπέλα μόνο για σεξ και μπορεί να με παρεξηγήσει αν της προτείνω απλώς να περάσουμε καλά. Από την άλλη, αν γίνει κάτι μεταξύ μας μετά ίσως αισθάνομαι άβολα που θα τη βλέπω στη δουλειά. Πώς να το αντιμετωπίσω;

Τ.

Είναι καλό που είσαι συνειδητοποιημένος για το τι θέλεις αυτή την περίοδο της ζωής σου.
Πρώτα-πρώτα είναι δύσκολο που είστε συνάδελφοι με την κοπέλα που σου αρέσει. Όποιου είδους σχέση και αν γίνει, όταν χαλάσει η κατάσταση θα είναι άβολη. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την ωριμότητα να διατηρηθούν ψύχραιμοι και άνετοι στο χώρο εργασίας μετά από μια –έστω σύντομη- σχέση που χάλασε. Προτείνω να μην προχωρήσεις. Υπάρχουν ένα σωρό κοπέλες  out there!
Αν ωστόσο η έλξη σου για τη συγκεκριμένη κοπέλα είναι πολύ μεγάλη, τι να σου πω; Θα μπορούσες να την καλέσεις μια φορά να βγείτε και να της δηλώσεις ξεκάθαρα πως σου αρέσει πολύ. Πες της πως πρόσφατα χώρισες και θέλεις να κάνετε παρέα χωρίς δεσμεύσεις. Αν όλο αυτό γίνει ωραία και ευγενικά, δεν νομίζω πως η κοπέλα θα προσβληθεί. Μπορεί απλώς να σου πει ναι ή όχι. Το όχι πρέπει να το σεβαστείς και το ναι σου δίνει το πράσινο φως να προχωρήσεις. Έτσι θα είσαι έντιμος μαζί της και μετά δεν θα μπορεί να σου πει τίποτα, όταν ο ενθουσιασμός περάσει και θέλεις …. να την κάνεις. Εννοείται πως θα πρέπει να συμφωνήστε πως ό,τι και να γίνει θα είστε διακριτικοί στο χώρο της δουλειάς.
Με τον τρόπο αυτό βέβαια υπάρχει μικρή πιθανότητα να την «κατακτήσεις», αφού δεν φαίνεται κοπέλα μόνο για σεξ, όπως λες, και βρίσκεστε σε χώρο εργασίας. Θα είσαι όμως έντιμος μαζί της, δεν θα χάσεις την  εκτίμησή της και δεν θα διακινδυνεύσεις να γίνουν άσχημες καταστάσεις στον εργασιακό χώρο. Εξάλλου, ακόμη κι αν της έδινες πιθανότητα για σχέση, εκείνη κανονικά θα έπρεπε να είναι διστακτική, λόγω του ότι είσαι φρεσκοχωρισμένος και θα ήταν καλό να γνωρίζει πως σε τέτοια περίπτωση οι σχέσεις σπάνια είναι ουσιαστικές και έχουν διάρκεια. 
Εδώ να αναφέρω την περίπτωση μιας πελάτισσάς μου. Είχε δεχτεί πρόταση από κάποιον παντρεμένο και –υποτίθεται, who knows?- σε διάσταση, να συναντιούνται πότε-πότε ερωτικά, γιατί εκείνος, όπως της δήλωσε, ζει ακόμη με την οικογένειά του και είναι και πολύ απασχολημένος επαγγελματικά. Της πρότεινε δηλαδή ελεύθερη σχέση. Η κοπέλα αρνήθηκε δηλώνοντάς του πως αυτό που επιθυμεί είναι πραγματική σχέση και όχι κάποιες ερωτικές συνευρέσεις με έναν παντρεμένο. Όταν μου διηγήθηκε το περιστατικό ήταν θυμωμένη, γιατί είχε θεωρήσει την πρόταση προσβλητική, και δεν ήθελε να του ξαναμιλήσει. Η άποψη που προσπάθησα να της μεταδώσω ήταν πως ο κύριος αυτός υπήρξε έντιμος απέναντί της. Της έκανε την πρόταση επειδή προφανώς του άρεσε, γεγονός που θα έπρεπε να μετρά υπέρ της αυτοπεποίθησής της, αλλά ήθελε διαφορετικά πράγματα απ’ ότι εκείνη. Θα μπορούσε να της πουλήσει παραμύθι (και εκείνη βέβαια δεν θα έπρεπε να είναι εύπιστη). Σε περίπτωση όμως που και η κοπέλα ήθελε μια ευκαιριακή σχέση, θα μπορούσαν να τη δημιουργήσουν και να περάσουν καλά για κάποιο διάστημα, ξεκάθαρα και χωρίς δεσμεύσεις.
Μετά από τη συζήτησή μας η κοπέλα άλλαξε τον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα και διατήρησε μια τυπική κοινωνική επαφή με τον συγκεκριμένο κύριο.
Κατερίνα

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Ένας εξαφανισμένος λέει την άποψή του

Μετά από τόσες κοπέλες που παραπονούνται για εξαφανισμένους άντρες, είναι νομίζω καιρός να μιλήσει κι ένας άντρας. Είμαι 30 ετών και έχω κάνει αρκετές σχέσεις στη ζωή μου, από τις οποίες οι δυο ήταν πιο σοβαρές και μακροχρόνιες. Πιστεύω πως οι γυναίκες κατά κανόνα επιδιώκουν τη σταθερότητα, τη σιγουριά και τη συναισθηματική και πολλές φορές την κοινωνική κάλυψη. Θέλουν να τους πεις: τώρα τα φτιάξαμε και είμαστε ζευγάρι. Πώς να το πεις όμως αυτό με το καλημέρα σας; Να γνωριστούμε, λέει, καλύτερα πρώτα πριν προχωρήσουμε στο σεξ. Εγώ λέω πως αν τα άτομα δεν ταιριάζουν στο σεξ καλύτερα να μην προχωρήσουν. Ύστερα, πώς να μιλήσεις για σχέση αν δεν έχεις ζήσει την άλλη από όλες τις πλευρές; Κι αν δεν θέλεις σχέση, δεν πρέπει να προσεγγίζεις κοπέλες;;;
Αν γίνει σεξ η κοπέλα θεωρεί πως δημιουργήθηκε και σχέση κι αν αυτό δεν ισχύει και για σένα… αλίμονό σου. Δεν σε αφήνει σε ησυχία με τηλεφωνήματα, παράπονα κτλ. Οπότε κι εσύ… εξαφανίζεσαι για να γλιτώσεις, γιατί αλλιώς αρχίζουν ατέλειωτες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις.
Λ.

Είναι πολύ καλό που  ακούστηκε και ο αντίλογος από την πλευρά των εξαφανισμένων! Ό,τι θα γράψω παρακάτω έχει στατιστική σημασία. Αναφέρομαι σε άντρες που εξαφανίζονται και γυναίκες που θέλουν σχέση, αλλά τίποτα δεν αποκλείει όλους τους άλλους συνδυασμούς: και οι δυο να θέλουν κάτι εφήμερο, και οι δυο να θέλουν σχέση ή  ο άντρας να θέλει σχέση και να εξαφανιστεί η γυναίκα.
Πιστεύω λοιπόν πως κατά κανόνα οι γυναίκες επιδιώκουν τη σταθερότητα, τη σιγουριά, τη συναισθηματική και πολλές φορές την κοινωνική κάλυψη, όπως το λες. Μια γυναίκα έχει κάθε δικαίωμα να το θέλει αυτό ή όχι, όπως και ένας άντρας επίσης. Το θέμα είναι να βρεθούν μεταξύ τους άνθρωποι που θέλουν τα ίδια πράγματα, όποια κι αν είναι αυτά.
Λες πως αν δεν ταιριάζεις στο σεξ με μια κοπέλα δεν προχωρείς. Μπορείς αυτό να το κρίνεις με μια ή δυο επαφές; Οι περισσότερες γυναίκες χρειάζονται συναισθηματική προσέγγιση για να λειτουργήσουν στο σεξ, οπότε δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Στην πρώτη επαφή η κοπέλα μπορεί να είναι συγκρατημένη επειδή δεν αισθάνεται συναισθηματική ασφάλεια, οπότε και ο άντρας μπορεί να κρίνει πως δεν υπάρχει σεξουαλική συμφωνία, κατά συνέπεια δεν συνεχίζει μαζί της ώστε να δημιουργηθεί στενότερη επαφή που θα κάνει τη γυναίκα να αισθανθεί συναισθηματική ασφάλεια και να λειτουργήσει ελεύθερα σεξουαλικά κ.ο.κ.
Από την άλλη μεριά λες πως μπορεί ο άντρας να μη θέλει σχέση, τουλάχιστον τη συγκεκριμένη περίοδο. Απόλυτα σεβαστό, αν ανοίγει εξαρχής τα χαρτιά του. Αυτό βέβαια δεν γίνεται με το «καλημέρα σας», ούτε με επίσημη ανακοίνωση. Έχω πολλές φορές συζητήσει με άντρες πελάτες μου που τους απασχολεί αυτό το θέμα: Πώς θα ξεκαθαρίσουν τη θέση τους στην κοπέλα, χωρίς να χαλάσουν την ερωτική ατμόσφαιρα που προηγείται της στενότερης επαφής.
Πιστεύω πως η καλύτερη λύση είναι να έχει βρεθεί το ζευγάρι τουλάχιστον 1-2 φορές στη φάση του φλερτ, όπου θα μιλήσουν και για τους εαυτούς τους, τη φάση ζωής στην οποία βρίσκονται κτλ. Εκεί ο άντρας μπορεί να πει πως η κοπέλα του αρέσει, αλλά προς το παρόν δεν έχει διάθεση για σχέση, κανείς όμως δεν μπορεί να ξέρει την εξέλιξη. Αυτό είναι αλήθεια, γιατί τίποτα δεν αποκλείει κάποιος που δεν έχει διάθεση για σχέση να αλλάξει άποψη όταν συναντήσει κάποια που θα τον προσελκύσει πραγματικά. (Εκεί ακριβώς βασίζονται κάποιες γυναίκες, αλλά αυτή είναι μια πολύ μικρή πιθανότητα, έτσι κατά κανόνα «την πατάνε»).
Μπορεί επίσης ο άντρας να της πει πως θέλει να βρίσκονται χαλαρά κι όπου βγει. Οπότε έγκειται στην κοπέλα να αποφασίσει αν θα προχωρήσει με τις συνθήκες αυτές και δεν έχει κανένα δικαίωμα να παραπονείται μετά.
Αν πάλι γίνει μια αυθόρμητη αμοιβαία σεξουαλική προσέγγιση στην πρώτη-δεύτερη συνάντηση, χωρίς να προηγηθεί σχετική συζήτηση, κανένας δεν μπορεί να παραπονεθεί, όποια κι αν είναι η εξέλιξη της σχέσης. Για το μόνο που μπορεί να διαμαρτυρηθεί κάποιος είναι η έλλειψη ευγένειας.
Αν για οποιοδήποτε λόγο ο άντρας δεν θέλει να συνεχίσει μετά από κάποιο διάστημα σεξουαλικών επαφών ή έστω και μετά από μια μόνο σεξουαλική επαφή, δεν πρέπει να εξαφανιστεί. Ούτε βέβαια να προφασιστεί δουλειές και υποχρεώσεις, αλλά να τελειώσει την ιστορία οριστικά, ήρεμα και δείχνοντας σεβασμό προς τη γυναίκα με την οποία κάποιο έστω και για μικρό διάστημα πέρασε όμορφα.  
Πριν από λίγες μέρες μας έγραψε μια κοπέλα πως ο φίλος της εξαφανίστηκε μετά από ένα μήνα στενής σχέσης που είχε εξαρχής χαρακτηριστεί και από τους δυο free (άσχετα αν η κοπέλα είχε στο μεταξύ επενδύσει-λάθος της). Η σωστή στάση θα ήταν να τη συναντήσει και να της δηλώσει πως πέρασαν όμορφα, αλλά αυτός τώρα θέλει να το τελειώσουν. Την εκτιμά, τη βρίσκει ελκυστική, αλλά δεν θέλει να συνεχίσουν, για τους δικούς του λόγους που δεν είναι υποχρεωμένος να αναλύσει. Και να την ευχαριστήσει κιόλας για τις όμορφες στιγμές που μοιράστηκαν. Αν η κοπέλα, παρά το αρχικό «συμβόλαιο», παραπονεθεί της θυμίζει ευγενικά το συμβόλαιο αυτό και αποχωρεί, χωρίς να δεχτεί διαπραγματεύσεις.
Αρκετές κοπέλες έχουν γράψει πως μετά από μια και μόνη ενθουσιώδη σεξουαλική ή μη επαφή, ο άντρας εξαφανίστηκε. Αντί να εξαφανιστεί, καλό θα ήταν να σηκώσει εκείνο το ρημάδι το τηλέφωνο και να της πει ευγενικά πως όχι, δεν θέλει να ξαναβρεθούν. Αυτό δεν έχει να κάνει μ' εκείνη, που είναι μια χαρά όμορφη και ενδιαφέρουσα κοπέλα, αλλά με τον ίδιο του τον εαυτό και τη φάση στην οποία βρίσκεται. Αν θελήσει θα της τηλεφωνήσει αυτός κι εκείνη αν ακόμη θέλει μπορεί να ανταποκριθεί. Ή αυτό μπορεί να λεχθεί σε μια σύντομη συνάντηση για καφέ. Εδώ η κοπέλα δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Οι επαφές της μιας βραδιάς κατά κανόνα δεν έχουν συνέχεια, κι όταν μπήκε στη διαδικασία αυτή έπρεπε να το περιμένει.
Προτείνω οι άντρες να είναι εξαρχής ξεκάθαροι σ’ αυτό που θέλουν και να φροντίζουν να βρίσκουν γυναίκες που θέλουν το ίδιο. Επιπλέον, να είναι ευγενικοί προς τις γυναίκες με τις οποίες πέρασαν έστω και μια βραδιά.
Κατερίνα

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Εξαφανισμένος μέσα στη σχέση

Θα μου πείτε πως η ιστορία μου έχει να κάνει με άλλον έναν εξαφανισμένο, παρ’ ότι η σχέση ακόμη υφίσταται. Βγήκα από έναν νεανικό γάμο που τον είχα κάνει ως φοιτήτρια, κυριολεκτικά από βλακεία, στα 22 μου. Χώρισα στα 25, και μου χρειάστηκαν περίπου δυο χρόνια να συνέλθω. Στο μεταξύ τέλειωσα τις σπουδές μου και διορίστηκα για ένα χρόνο σε ένα νησί. Εκεί συνδέθηκα με έναν συνάδελφό μου και γρήγορα αρχίσαμε να ζούμε μαζί. Εγώ ήμουν από την αρχή ενθουσιώδης γιατί ήταν η πρώτη μου σχέση μετά το χωρισμό. Εκείνος ήταν από την αρχή κάπως αδιάφορος, έλεγε πως του αρέσω αλλά ποτέ δεν εξέφρασε συναισθήματα. Στο νησί τα νέα άτομα που είναι διορισμένα για 1-2 χρόνια υποφέρουν συνήθως από μοναξιά και νομίζω πως με είδε κυρίως σαν ένα μέσο για να καλύψει τη μοναξιά του και τίποτα περισσότερο. Δεν περνάω καλά στη σχέση αυτή αλλά και δεν μπορώ να χωρίσω, δεν αντέχω να μείνω πάλι μόνη. Εκείνος θα παραμείνει στο νησί άλλον ένα χρόνο και εγώ έχω την ίδια δυνατότητα. Από τη μια θέλω να μείνω και να προσπαθήσω γι’ αυτή τη σχέση κι από την άλλη πιστεύω πως είναι πιο λογικό να φύγω και να δουλέψω κάπου αλλού.
Τ.

Μια σχέση στην οποία δεν δείχνουν και οι δυο παρόμοιο ενδιαφέρον και μάλιστα μετά από τη «δοκιμή» ενός ολόκληρου χρόνου, νομίζω πως δεν δίνει ελπίδες για κάτι πιο ουσιαστικό.
Πολλές σχέσεις βασίζονται στην κάλυψη αμοιβαίων αναγκών και πιστεύω πως η δική σας ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Η δική σου ανάγκη ήταν να ξεφύγεις από την άσχημη ψυχολογική κατάσταση που δημιουργήθηκε από το διαζύγιό σου και να καταπολεμήσεις τη μοναξιά σου. Η δική του ανάγκη ήταν να έχει μια όμορφη γυναικεία παρέα για να καταπολεμήσει τη δική του μοναξιά. Δεν είναι κακό δυο άτομα να συνυπάρξουν για κάποιο διάστημα για να καλύψουν αμοιβαία τις ανάγκες τους. Εκείνος όμως φαίνεται συνειδητοποιημένος από την αρχή. Δεν έδειξε ενθουσιασμό ούτε εξέφρασε συναισθήματα και έτσι δεν σου υποσχέθηκε κάτι που δεν τήρησε. Αντίθετα εσύ θέλεις συναίσθημα και ουσιώδη σχέση και σκέφτεσαι να προσπαθήσεις κι άλλο για να μετατρέψεις τη σχέση σας σ’ αυτό που θέλεις.
Εδώ θα αναφέρω άλλη μια φορά την άποψή μου πως οι σχέσεις είναι σαν το γινόμενο… Αν ήταν να αναπτυχθούν συναισθήματα από πλευράς του, αυτό θα είχε ήδη γίνει. Οπότε, οι επιλογές σου είναι οι εξής:
·        Μένεις στο νησί και διατηρείς τη σχέση, χωρίς όμως να προσπαθείς και να προσδοκάς κάτι πιο ουσιαστικό. Αν δεν μπορείς να είσαι μόνη, μπορείς να έχεις μια σχέση, αρκεί να περνάς καλά μέσα σ’ αυτή. Λες πως αυτό δεν συμβαίνει. Οφείλεται άραγε στο ότι δεν προσλαμβάνεις το συναίσθημα και τη σιγουριά που χρειάζεσαι ή υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές του φίλου σου που σε ενοχλούν; Αν συμβαίνει το πρώτο, αυτός ο άνθρωπος αυτά μπορεί και θέλει να σου προσφέρει, οπότε ή τα δέχεσαι ή φεύγεις. Αν συμβαίνει το δεύτερο, φεύγεις οπωσδήποτε.
·        Μένεις στο νησί, χωρίζεις και προσπαθείς να μάθεις α ζεις ανεξάρτητη. Δεν σε κρατά κάτι άλλο στον τόπο αυτό; Δεν έχεις αποκτήσει φίλους, δεν έχεις εξοικειωθεί με κάποιους χώρους και με το περιβάλλον της δουλειάς σου; Υπάρχει το πλεονέκτημα πως δεν θα αλλάξεις πάλι περιβάλλον και το μειονέκτημα πως θα βλέπεσαι καθημερινά με έναν άνθρωπο που θα έχεις χωρίσει. Μην ταυτίζεις όμως το άτομο αυτό με το συγκεκριμένο νησί.
·        Φεύγεις για να εργαστείς κάπου αλλού. Κάνεις μια νέα αρχή με όλες της τις δυσκολίες και φροντίζεις να μάθεις να ζεις ανεξάρτητη.
Η γνώμη μου είναι πως το να μάθεις να ζεις ανεξάρτητη θα πρέπει να αποτελέσει βασικό στόχο για σένα. Μπήκες πολύ μικρή σε ένα γάμο, υποθέτω πως δεν πρόλαβες να ζήσεις την ανεξαρτησία, και όταν βγήκες από αυτόν και την άσχημη ψυχολογική κατάσταση που σου δημιούργησε ξαναμπήκες σε συμβίωση. Είναι καιρός να μάθεις να ζεις μόνη και να μην έχεις τόση ανάγκη μια σταθερή σχέση. Αυτό μπορεί να γίνει αν ζήσεις κάποιο διάστημα χωρίς σχέση ή μπορείς να έχεις σχέσεις ευκαιριακές χωρίς να επενδύεις, αν αυτό σε ευχαριστεί.
Κυρίως όμως χρειάζεται να κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου. Να βρεις τους λόγους για τους οποίους παντρεύτηκες τόσο μικρή «κυριολεκτικά από βλακεία», δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς σιγουριά, προσπαθείς για ανθρώπους που δεν δείχνουν το ανάλογο ενδιαφέρον και δείχνεις κάποιες εξαρτητικές τάσεις. Αν βρεις και εξαλείψεις αυτά τα στοιχεία, θα καταφέρεις να είσαι συναισθηματικά ανεξάρτητη, οπότε να κάνεις και καλύτερες επιλογές συντρόφων στο μέλλον. Κατερίνα