Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Πατέρας και κόρη μετά το διαζύγιο


Είμαι 38, χωρισμένη εδώ και 8 μήνες, με δυο κόρες  4 και 6 ετών. Με τον πρώην σύζυγο μου οι βασικοί λόγοι διαζυγίου ήταν η παντελής έλλειψη επικοινωνίας και η άρνηση του να διαπραγματευτεί το χρόνο και το χρήμα του. Ένας λόγος που παρέμενα στο γάμο, αν και ήμουν άκρως απογοητευμένη, ήταν ότι συμμετείχε ενεργά στη φροντίδα των παιδιών, έστω τις λίγες ώρες που ήταν κοντά μας. Το διαζύγιο ήταν δική μου πρωτοβουλία, όταν δεν άντεχα άλλο να είμαστε σαν συγκάτοικοι, και ήξερε πολύ καλά τους λόγους οι οποίοι πήγαιναν χρόνια πίσω  - αν και τους απέδωσε πολύ βολικά στη στενή σχέση που είχα με κάποιον συνάδελφο ελάχιστους μήνες πριν το διαζύγιο. 

Τα τελευταία χρόνια του γάμου, ειδικά από τότε που ξεκίνησε η αποξένωση μεταξύ μας, παρατηρούσα ότι ήταν πολύ διαχυτικός με τις μικρές, συνεχώς φιλιά, αγκαλιές, όλα τα χατίρια τους να γίνονται.. σε βαθμό που δικοί μου άνθρωποι σχολίαζαν ότι ούτε το ελάχιστο αυτής της τρυφερότητας και ενδιαφέροντος δεν έδειχνε εκείνος απέναντί μου. Ένιωθα πικρία, αλλά τουλάχιστον χαιρόμουν για τα παιδιά.

Στο συμφωνητικό που υπογράψαμε κι έπειτα από δική του απαίτηση, παίρνει τις μικρές κοντά του για αρκετές διανυκτερεύσεις το μήνα, ενώ ενδιάμεσα τις βλέπει πολύ συχνά, ποτέ δεν του τις στερώ, ακόμα κι αν τις ζητήσει εκτάκτως. Νέο δεσμό δεν έχει κάνει ακόμα.

Εδώ και λίγο και καιρό και μετά από σχόλια κοινών μας φίλων αρχίζω να προβληματίζομαι πολύ σχετικά με τη σχέση του με τη μεγάλη μας κόρη, στην οποία διακρίνω μια προσκόλληση από την πλευρά του. Της ικανοποιεί κάθε επιθυμία, δυστυχώς και κάθε ιδιοτροπία, οι οποίες όσο πάνε και εντείνονται. Tα βράδια κοιμούνται μαζί στο ίδιο κρεβάτι, γενικώς δεν την αποχωρίζεται εύκολα - σε αντίθεση με τη μικρή, η οποία είναι σε όλα της πιο ανεξάρτητη και πιο εξωστρεφής έτσι κι αλλιώς. Στη δική μας καθημερινότητα η μικρή είναι και η πιο ισορροπημένη, κοιμάται και τρώει καλά, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Η μεγάλη από την άλλη, τρώει ελάχιστα και πολύ λίγα φαγητά, δυσκολεύεται να αποκοιμηθεί, ξυπνάει τη νύχτα συχνά, παραπονιέται για φαγούρα στα γεννητικά όργανα, έχει συχνοουρία, ξεσπάσματα, κάποιες φορές φτάνει να σηκώνει χέρι πάνω μου, απαιτεί να παίξουμε παιχνίδια στις 3 τα χαράματα γιατί «έτσι κάνει με το μπαμπά» και πολλά άλλα.

Εγώ είμαι πιο αυστηρή μαζί της προσπαθώντας να τη βάλω σε πρόγραμμα, ο πρώην διαφωνεί κάθετα και κάνει τα δικά του, βασικά την κακομαθαίνει - κι όταν κάποιος του κάνει σχόλιο σχετικά με την κόρη μας, θυμώνει για την παρέμβαση.  Το να του μιλήσω δεν έχει νόημα. Δεν ξέρω τι να κάνω, φοβάμαι μην «χάσω» το παιδί μου, φοβάμαι τους λάθος χειρισμούς σε τόσο κρίσιμη ηλικία.. νομίζω ότι συχνά τα έχω χαμένα..

A.

Δικαίως ανησυχείς… Εκτός από την πολύ απλή και καλή εκδοχή πως πρόκειται για έναν ιδιαίτερα τρυφερό πατέρα που ίσως το παρακάνει, υπάρχουν και πιο ανησυχητικές εκδοχές για τη στάση του:

·         Έχει προσκολληθεί στα παιδιά, ειδικά στη μεγάλη, για να καλύψει τα ψυχολογικά του κενά και την αδυναμία του να αγαπήσει μια σύντροφο

·         Η προσκόλληση εκφράζει εκδίκηση και ανταγωνισμό προς το άτομό σου και προσπάθεια να στρέψει τα παιδιά εναντίον σου

·         Υπάρχει έντονη Οιδιπόδεια σχέση του με τη μεγάλη κόρη, η οποία θέλω να ελπίζω πως δεν ξεπερνά κάποια όρια...

Ό,τι κι αν συμβαίνει από αυτά, έχει πολύ κακή επίδραση στον ψυχισμό των παιδιών.

Συνεννόηση μαζί του δεν υπάρχει, ούτε και δυνατότητα να επηρεαστεί από φίλους. Οπότε ό,τι κάνεις θα είναι ανάμεσα σε σένα και στα παιδιά.

·         Μίλησε στις  κόρες σου ειλικρινά, στην καθεμιά ανάλογα με την ηλικία της, και πες τους πως κι εσύ και ο μπαμπάς τις αγαπάτε πολύ, αλλά έχετε άλλο τρόπο και το δείχνετε και επιπλέον διαφωνείτε σχετικά με το τι είναι το καλύτερο γι αυτές. Πχ εσύ πιστεύεις πως τα παιδιά πρέπει να κοιμούνται το καθένα μόνο του, να τρώνε όλα σχεδόν τα φαγητά, να έχουν σταθερές ώρες ύπνου, να μην ξενυχτούν παίζοντας, να υπάρχει πρόγραμμα κτλ (δώσε και επιχειρήματα γι αυτά). Οπότε, ανεξάρτητα με το τι γίνεται όταν τις παίρνει ο μπαμπάς, όταν είναι στο δικό σου σπίτι θα τηρούν αυτούς τους κανόνες. Πες του πως όταν μεγαλώσουν οι ίδιες θα κρίνουν τι είναι σωστό και θα επιλέξουν τι θα ακολουθήσουν. Μη σε προβληματίζει αν οι μικρές δείχνουν πως δεν καταλαβαίνουν ή διαφωνήσουν έντονα. Έχει αποδειχτεί πως ό,τι λέμε και κάνουμε τυπώνεται στο υποσυνείδητο των παιδιών και είναι έτοιμο προς διαχείριση στον κατάλληλο χρόνο, ίσως αργότερα. Να είσαι σταθερή στην εφαρμογή των απόψεών σου (με μια ελαστικότητα βέβαια) και να εκφράζεις τη στεναχώρια σου όταν γίνονται παρεκτροπές. Μικρές «τιμωρίες» είναι αποδεκτές. Πχ.  «Με χτύπησες, πόνεσα και στεναχωρήθηκα.  Αυτό είναι άδικο γιατί εγώ δεν σε χτυπώ. Είμαι στεναχωρημένη, θύμωσα  και δεν έχω καμιά διάθεση να πάμε βόλτα ούτε να παίξουμε μαζί. Σήμερα θα μείνουμε μέσα κι εγώ θα ασχοληθώ με… (ένα δικό σου ενδιαφέρον)». Και να το τηρήσεις. Έτσι το παιδί παίρνει το μήνυμα πως όταν δε φέρεται καλά, δεν περνάει καλά.

·         Παρατήρησε πολύ καλά τα παιδιά σου, ειδικά τη μεγάλη. Ρώτησέ τα διακριτικά πώς περνούν με τον μπαμπά, τι ακριβώς κάνουν, τι τρώνε, τι παίζουν, πώς κοιμούνται κτλ. Χρησιμοποίησε το ένστικτό σου για να αξιολογήσεις τις απαντήσεις. Η κατάσταση μπορεί να ποικίλλει από απλό παραχάιδεμα ως σεξουαλική παρενόχληση. Οι δυσκολίες στον ύπνο και η ενασχόληση με τα γεννητικά όργανα με βάζουν σε σκέψεις. Μακάρι να είμαι υπερβολική και μόνο που το σκέφτομαι, αλλά στη δουλειά μου έχω δει πολλά… Μόνο στα μάτια του παιδιού σου θα δεις την αλήθεια.

·         Υπάρχει πιθανότητα η μεγάλη σου κόρη να αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου ενός δυσλειτουργικού οικογενειακού συστήματος και να αντιδρά στην κατάσταση που έζησε πριν το χωρισμό, ενώ δεν έχει συνηθίσει ακόμα τη νέα κατάσταση. Πώς ήταν το παιδί πριν το χωρισμό; Χρειάζεσαι μια άμεση συνεργασία με ψυχολόγο, που θα συνεκτιμήσει όλα τα δεδομένα και θα σε συμβουλεύσει πιο εξειδικευμένα.

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

O γιος μου θα παντρευτεί μεγαλύτερη



Διάβασα τις ιστορίες των κοριτσιών που έχουν σχέση με πολύ μεγαλύτερους άντρες. Βρίσκομαι κι εγώ στο ίδιο αδιέξοδο σχετικά με το γιο μου. Είμαι μητέρα του ενός γιου 26 ετών. Είναι άτομο ώριμο, εργάζεται από μικρός και εδώ και 5 χρόνια ζει μόνος του και αυτοσυντηρείται, πράγμα που όλοι μας θαυμάζουμε με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Μέχρι τώρα είχε κάποιες σχέσεις, μια μάλιστα αρκετά σοβαρή, που ήταν και η αφορμή να πάει να ζήσει σε δικό του σπίτι.

Τον τελευταίο χρόνο συνδέεται με μια γυναίκα 42 ετών, χωρισμένη με 2 παιδιά. Το μάθαμε από τα ξαδέρφια του. Αυτό προκάλεσε σοκ στην οικογένεια, ο άντρας μου κόντεψε να αρρωστήσει. Μαλώσαμε άσχημα με το παιδί μας και τώρα έχουμε ψυχρανθεί. Τις προάλλες μας δήλωσε πως θα την παντρευτεί, μπορεί όμως και να το είπε για να μας θυμώσει… Δεν ξέρω τι να κάνω. Το παιδί μου θα κάνει την τρέλα να φορτωθεί μια μεγαλύτερή του με παιδιά και δεν συνειδητοποιεί πού πάει να μπλέξει.

Φ.

Ηρέμησε! Από τη μια εμπιστεύεσαι το γιο σου ως ώριμο και ανεξάρτητο και από την άλλη τον θεωρείς έτοιμο να κάνει κάτι που χαρακτηρίζεις ως τρέλα… Γιατί αυτή η αντίθεση;

Συμφωνώ πως ένας πιθανός γάμος ενός 26χρονου νέου με μια γυναίκα 42 ετών με 2 παιδιά δεν είναι ένα συνηθισμένο μοντέλο και αν γίνει έχει πολλές πιθανότητες δυσκολιών και αποτυχίας, πολύ περισσότερες από ένα γάμο μεταξύ δυο συνομήλικων, ελεύθερων ανθρώπων. Και πάλι, αν ο γιος σου επιλέξει το δύσκολο δρόμο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσαρμοστείς. Δεν σας ζητά εξάλλου οικονομική στήριξη. Δική του η ζωή, δική του η επιλογή, δική του και η ευθύνη των συνεπειών. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε ως γονείς είναι να εκφράσετε την άποψή σας ήρεμα και χωρίς δράματα και να υποδείξετε τις δυσκολίες. Μπορείτε επίσης να του προτείνετε να μη βιαστεί για επιλογές ζωής, όπως εξάλλου θα έπρεπε να κάνετε σε κάθε νέο παιδί.

Δεν έγινε όμως ακόμη κανένας γάμος! Το πιθανότερο είναι ο γιος σου να είπε μια κουβέντα πάνω στο θυμό του για την υπερβολική σας αντίδραση. Ξέχασέ την προς το παρόν και φρόντισε να ξαναφτιάξετε τη σχέση μαζί του, αποδεχόμενοι την επιλογή του. Καλό θα ήταν να παραδεχτείτε την υπερβολική σας αντίδραση, εκφράζοντας τα συναισθήματα που σας οδήγησαν σ’ αυτή.
Αν έχετε όλοι καλές σχέσεις και η υπόθεση πάρει το χρόνο της, τότε θα αποδείξει την αξία της. Οι «δύσκολες» σχέσεις δύσκολα διατηρούνται στο χρόνο και το πιθανότερο είναι η σχέση του γιου σας να διαλυθεί (όπως εξάλλου και πολλές άλλες σχέσεις λιγότερο δύσκολες). Αν πάλι η σχέση αυτή διατηρηθεί και προχωρήσει, εμπιστευθείτε το παιδί σας πως θα τα καταφέρει και στηρίξτε το συναισθηματικά. Σημαίνει πως η σχέση του αξίζει να αντιτεθεί στα στερεότυπα.

Απλώς …την έκανε!


Γνωριστήκαμε πριν ένα χρόνο, 21 χρονών αυτός 23 εγώ. Δημιουργήσαμε σχέση και για ένα εξάμηνο όλα ήταν υπέροχα. Με γνώρισε σε όλους τους φίλους του. Βγαίναμε συχνά, τα λέγαμε συχνά στο τηλέφωνο, μου έλεγε πως μ' αγαπούσε.

Τον Ιανουάριο μου ανακοίνωσε ότι είχε εξεταστική και δεν είχε πολύ χρόνο να βγαίνει (ενώ τόσο καιρό που γνωριζόμασταν έβγαινε και αυτό φαινόταν και στο facebook). Από τον Φεβρουάριο βγαίναμε μια φορά την εβδομάδα. Μου έλεγε ότι ήταν πολύ πιεσμένος, δεν τελείωνε τις εργασίες της σχολής του και κουραζόταν πολύ.

Τον Μάρτιο μου ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να κάνει ταυτόχρονα και την πρακτική του. Από τότε που ξεκίνησε δουλειά ήταν όλο πολύ κουρασμένος. Δεν πήγαινε στη σχολή, δεν ολοκλήρωνε τις εργασίες του.

Κάποια στιγμή μαλώσαμε γιατί είδα μια φωτογραφία του με κάτι κορίτσια και όταν τον ρώτησα ποιες είναι μου είπε "θα κλείσω το facebook αφού σε ενοχλεί". Τελικά με μπλόκαρε και δεν το έκλεισε.

Συνεχίζαμε να βγαίνουμε μέχρι αρχές Ιούνη που μου ανακοίνωσε ότι έπρεπε να περάσει όσο πιο πολλά μαθήματα μπορούσε. Συνεχίζαμε για τρεις ακόμα εβδομάδες να μιλάμε στο τηλέφωνο (σ'αγαπώ κ φιλάκια κτλ) μέχρι που με πήρε μια μέρα και μου είπε "Έδωσα άσπρη κόλλα. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο να βλεπόμαστε.  Χρωστάω 35 μαθήματα. Αν δεν περάσω θα με διαγράψουν σε δύο χρόνια. Όταν είμαι σε σχέση δεν σκέφτομαι λογικά. Γι' αυτό πρέπει να διακόψουμε. Χρειάζομαι τρεις μήνες να σκεφτώ. Όταν είμαι έτοιμος θα σε πάρω εγώ."

11 μήνες σχέσης διαγράφηκαν σε λίγα λεπτά. Μου είπε δεν ήμουν εγώ το πρόβλημα, αυτός δεν μπορούσε τα πολλά μαζί. Του έστειλα ένα μήνυμα τρεις μέρες μετά και μου απάντησε "Είναι νωρίς ακόμα". Τι να κάνω? Τι σημαίνει αυτό?

Μ.

Αυτό σημαίνει πως του νεαρού… του τέλειωσε!

Η σχέση σας ξεκίνησε ωραία, όπως ξεκινούν οι περισσότερες σχέσεις, και στη συνέχεια έφθινε  μέχρι που διαλύθηκε, όπως συμβαίνει στις περισσότερες σχέσεις τουλάχιστον από τη μια πλευρά. Απλώς του πέρασε ο ενθουσιασμός, σταδιακά όπως φαίνεται, και τώρα θέλει να… την κάνει και να ασχοληθεί με κάτι άλλο ή κάποια άλλη.

Τα μαθήματα και η πρακτική είναι απλώς δικαιολογίες. Αν κάποιος θέλει πραγματικά το σύντροφό του, βρίσκει τρόπο και τακτοποιεί τις υποχρεώσεις του έτσι ώστε να τον βλέπει. Ή αραιώνει λίγο σε περίοδο πχ. εξετάσεων ή μεγάλου επαγγελματικού φόρτου και μετά επανέρχεται. Εξάλλου δεν πρόκειται για κάποιον επαγγελματία με τις τεράστιες υποχρεώσεις! Πρόκειται για έναν φοιτητή.

Ακόμη όμως κι αν ο νεαρός λέει την αλήθεια (μικρή πιθανότητα), δηλ. δεν έχει τη δυνατότητα να συνδυάσει τις φοιτητικές του υποχρεώσεις με μια νεανική σχέση, είναι ένας άνθρωπος πολύ απρογραμμάτιστος και αδύναμος, άρα όχι άξιος εμπιστοσύνης.

Το θέμα με το facebook δεν μου άρεσε καθόλου. Ούτε η δική σου ζήλεια είναι καλή στάση, ούτε βέβαια και η δική του, να μπλοκάρει την κοπέλα του!

Επίσης δεν μου άρεσε ο χωρισμός από το τηλέφωνο, και μάλιστα χωρίς να κλείσει οριστικά την πόρτα στη σχέση, αλλά να σε έχει στο «περίμενε». Δείχνει κι αυτό ανώριμο και όχι άξιο εμπιστοσύνης άτομο.

Τι να κάνεις; ΦΥΓΕ χωρίς δεύτερη σκέψη. Η σχέση σας απλώς έληξε… Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου πως θα είστε ξανά μαζί. Θα στεναχωρηθείς αλλά θα ξεπεράσεις το θέμα. Τι διδάχτηκες από την εξέλιξη αυτή; Εγώ θα έλεγα τα εξής:

·         Μόλις βλέπεις ο σύντροφός σου να αποτραβιέται, συζήτησέ το μαζί του, έκφρασε τα συναισθήματά σου, δώσε λίγο χρόνο και αν η κατάσταση δεν βελτιωθεί, απλώς φύγε.

·         Αν κάποιος επικαλείται τα μύρια προβλήματα για να αραιώσετε, μάλλον θέλει να σε έχει στο περιθώριο ή ετοιμάζεται να φύγει, οπότε να είσαι έτοιμη για διάλυση.

·         Το ότι κάποιος σε γνώρισε στον κύκλο του δεν σημαίνει πως η σχέση είναι σημαντική και θα διατηρηθεί

·         Αν κάποιος σε μπλοκάρει στο fb, μπλοκάρισέ τον κι εσύ στη ζωή!

·         Μη ζηλεύεις απλά, φυσιολογικά πράγματα (όπως φωτογραφίες με νεανικές παρέες) και μην πιέζεις όταν ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στη σχέση. Μάθε να φεύγεις όταν δεν περνάς καλά! Είσαι νέο κορίτσι, η ζωή σε περιμένει και αξίζεις να περνάς καλά.

 

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Ψέμα στους γονείς

Είμαι 21 χρονών κι ο σύντροφος μου 42. Η σχέση μας ξεκίνησε πριν 9 μήνες και είναι όλα καλά μεταξύ μας, υπάρχει αγάπη και το δείχνει ο ένας στον άλλο. Εγώ το απολαμβάνω και είμαι ευτυχισμένη. Μέχρι τώρα δεν είχα πει τίποτα στους γονείς μου γιατί ήθελα να δω πώς θα εξελιχθεί η σχέση και αν ήταν αξιόλογο να τους το πω. Αποφάσισα να τους μιλήσω πριν 2 βδομάδες και η αντίδρασή τους ήταν πολύ άσχημη. Θεωρούν τη σχέση αυτή "άρρωστη" κι ανήθικη κι έφτασαν στο σημείο να με βάλουν να διαλέξω ή να μείνω με εκείνους ή με το σύντροφο μου. Αναγκάστηκα να τους πω αυτό που ήθελαν ν' ακούσουν (ότι δηλαδή θα μείνω μαζί τους και θα διακόψω τη σχέση) γιατί δεν μπορούσα να τους βλέπω τόσο στενοχωρημένους εξαιτίας μου αλλά και για να κερδίσω χρόνο να σκεφτώ πώς θα τους αντιμετωπίσω γιατί δεν θέλω να χαλάσω τη σχέση μου μαζί τους. Ούτε και να χωρίσω θέλω όμως επειδή μου το ζητάνε. Έχουν ηρεμήσει αλλά εγώ μέσα μου βασανίζομαι. Τι θα κάνω όταν καταλάβουν ότι τους είπα ψέματα; Πώς θα τους πείσω ότι η σχέση αυτή δεν είναι ανήθικη κι αρρωστημένη όπως νομίζουν; (Θεωρούν ότι έχω κάποιο πρόβλημα εφόσον αντιλαμβάνομαι φυσιολογική αυτή τη σχέση).    

Χ.

Αρχικά σε παραπέμπω στην ανάρτηση «Σχέση με μεγάλη διαφορά ηλικίας», 18/7/13,    όπου αναλύω τις απόψεις μου και δίνω συμβουλές για τις σχέσεις αυτού του είδους.

Επιπλέον, εσύ είσαι πολύ μικρή, δεν ξέρω αν είχες άλλες αξιόλογες σχέσεις στη ζωή σου -πιθανότατα όχι-  και το διάστημα της σχέσης σου δεν είναι ακόμη πολύ μεγάλο. Προτείνω λοιπόν γενικά να τηρήσεις «συντηρητική» στάση, εξετάζοντας αν τα συναισθήματά σου και του συντρόφου σου είναι αυθεντικά, όπως και να δεις πώς θα εξελιχτεί η σχέση με το χρόνο.

Δεν βλέπω γιατί έπρεπε να ενημερώσεις τους  γονείς σου για τη σχέση σου. Μια νέα, ενήλικη κοπέλα μπορεί να έχει όποια σχέση θέλει χωρίς οι γονείς να γνωρίζουν λεπτομέρειες.  Ειδικά αν οι γονείς είναι προσκολλημένοι στα στερεότυπα ή/και δεν υπάρχει καλή επικοινωνία γονέα-παιδιού, δεν χρειάζεται να ενημερώνονται. Κανένας δεν ξέρει το μέλλον μιας σχέσης και ίσως η ενημέρωση γίνει αφορμή για άσκοπες φασαρίες. Οι φασαρίες αυτές αξίζει τον κόπο να γίνουν μόνο αν και όταν το παιδί πάρει μια απόφαση ζωής, όπως να συζήσει ή να παντρευτεί με έναν «αταίριαστο».  Αλήθεια, ο σύντροφός σου συμφώνησε να το πεις στους γονείς; Τι προθέσεις έχει και τι άποψη είχε για την αποκάλυψη αυτή; Οι περισσότερες σχέσεις κάνουν τον κύκλο τους και τελειώνουν, ειδικά όταν το ένα τουλάχιστον μέλος είναι πολύ νεαρό. Αν ονειρεύεσαι κοινό μέλλον, εύχομαι εσύ να είσαι η εξαίρεση, αλλά η στατιστική των σχέσεων έτσι λέει…

Εννοείται πως θα διατηρήσεις τη σχέση σου έστω κι αν οι γονείς διαφωνούν. Είναι δική σου ζωή και εσύ θα φέρεις τις όποιες συνέπειες των επιλογών σου. Δες πώς θα εξελιχτεί η σχέση σου και μετατόπισε τις σοβαρές αποφάσεις και αποκαλύψεις προς το μέλλον. Με τους γονείς, αφού κατέφυγες στο ψέμα, διατήρησέ το. Να είσαι διακριτική και να ζητήσεις από το σύντροφό σου να προσαρμοστεί. Διατηρήστε τη σχέση σας όσο είναι καλή και βλέπετε τι θα κάνετε στο μέλλον.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Bachelor party!


Είμαι 36 ετών. Πριν 4 μήνες γνώρισα τον Ν, 40 ετών, συνάδελφό μου, ο οποίος ζει στην επαρχία και είχε μόλις χωρίσει από μακροχρόνια συμβίωση τις παραμονές του γάμου του, όπως είπε.

Αρχικά η σχέση μας ήταν πολύ θερμή και από τις δυο πλευρές και φαινόταν να ξεκινά κάτι ουσιαστικό. Ερχόταν συχνά στην Αθήνα να με επισκεφτεί, αλλά δεν με είχε καλέσει ποτέ στην πόλη του για να μη δημιουργούνται σχόλια. Ωστόσο εγώ δεν επένδυσα ακόμη, γιατί έχω εμπειρία από σχέσεις και δεν ενθουσιάζομαι.  

Σιγά-σιγά όμως η σχέση από πλευράς του χαλάρωσε. Εκείνος προφασιζόταν με αόριστο τρόπο πότε επαγγελματικά προβλήματα και πότε προβλήματα των γονέων του (ζουν σε χωριό δίπλα στην πόλη του) για να μην επικοινωνούμε συχνά. Ερχόταν πολύ πιο αραιά να με δει, αλλά όταν γινόταν αυτό ο Ν ήταν όπως πάντα πολύ θερμός μαζί μου και περνούσαμε πολύ όμορφα. Απέδωσα τη χαλάρωση της σχέσης μας σε σκαμπανεβάσματα μετά το χωρισμό και επίσης πίστεψα τα προβλήματα που προφασιζόταν.

Μέχρι που έμαθα (τυχαία από κοινή μας συνάδελφο) πως ο Ν τα έχει ξαναβρεί με την αρραβωνιαστικιά του, εκείνη επέστρεψε στο σπίτι του και προγραμματίζουν το γάμο τους. Το γεγονός είναι γνωστό στον επαγγελματικό του χώρο εδώ και 1 μήνα.

Με εξαπάτησε, είμαι θυμωμένη μαζί του και ξέρω πως κι εγώ φάνηκα αρκετά αφελής. Σκοπεύω να διακόψω αμέσως τη σχέση και θα ήθελα να ξέρω ποιος είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος.
Κ.

Φαίνεσαι συνειδητοποιημένη, είναι καλό που δεν έκανες όνειρα πριν η σχέση χρονίσει και αποδείξει την αξία της και χαίρομαι που σκοπεύεις να διακόψεις άμεσα.

Τα σημεία στα οποία φάνηκες αφελής είναι:

·         Τα έφτιαξες με φρεσκοχωρισμένο. Όπως έχω πολλές φορές τονίσει, οι φρεσκοχωρισμένοι δεν συνδέονται συνήθως από απόλυτη επιλογή με το νέο σύντροφο αλλά από ανάγκη (μοναξιά, πείσμα, επιβεβαίωση, εκδίκηση κτλ), δεν έχουν ακόμη ισορροπήσει ψυχολογικά, δεν έχουν ξεπεράσει την προηγούμενη σχέση, οπότε δεν εκτιμούν το νέο σύντροφο όσο του αξίζει. Επιπλέον υπάρχει αρκετή πιθανότητα να τα ξαναβρούν με τον παλιό σύντροφο.

·         Δέχτηκες να σε έχει «κρυφή». Αυτό σημαίνει πως ή το άτομο σου έκρυβε κάτι από τη ζωή του ή σε ήθελε μόνο για casual sex ή διαθέτει πολύ ισχυρά επαρχιακά στερεότυπα. Και οι τρεις πιθανότητες είναι πολύ αρνητικές και έπρεπε να είχες ξεκαθαρίσει το θέμα μαζί του.

·         Όταν τη σχέση εμποδίζουν διάφορα άσχετα «προβλήματα» καλό είναι να είμαστε καχύποπτοι. Αν κάποιος εκτιμά το σύντροφό του, συζητά μαζί του καθαρά  τα προβλήματα  και ζητά συμπαράσταση ή τουλάχιστον υπομονή.

·         Όταν το ένα μέλος της σχέσης χαλαρώνει, ο άλλος πρέπει να είναι καχύποπτος και να ρωτά ευθέως.

Είναι καλό που δε φαίνεται να επένδυσες ακόμη μετά από τόσο μικρό διάστημα σχέσης και μάλιστα από απόσταση. Αρχικά πρέπει να βεβαιωθείς για την αλήθεια των λόγων της συναδέλφου.  Κράτα πάντα και μια επιφύλαξη σε ό,τι ακούς… Πάντως τα λεγόμενά της συνδυάζονται θαυμάσια με την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί μεταξύ σας τον τελευταίο καιρό. Ο κύριος σε εξαπάτησε. Ωστόσο, προφανώς  του αρέσεις και σκόπευε να σε… αξιοποιήσει, μέχρι τουλάχιστον να ντυθεί γαμπρός.

Ο χωρισμός τώρα, εξαρτάται από το τι θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα και να μην αφήσεις πίσω σου «μισοτελειωμένες υποθέσεις»:

·         Του λες καθαρά τι έμαθες και από ποιον. Δεν χωρούν αοριστίες και διακριτικότητες σε τέτοιες καταστάσεις, οπότε αναγκαστικά θα αποκαλύψεις την κοπέλα που σε πληροφόρησε. Δεν χρειάζεται άλλωστε και πολύ μυαλό για να καταλάβει ο Ν πως το θέμα διέρρευσε από το συναδελφικό σας χώρο. Του εκφράζεις ανοιχτά το θυμό σου και την άποψή σου γι’ αυτόν και διακόπτεις. Αυτό μπορεί να γίνει τηλεφωνικά ή κατά πρόσωπο, όπως νιώθεις καλύτερα.

·         Εξαφανίζεσαι. Αν σε ψάξει, του δηλώνεις πως διακόπτεις και δεν θα του εξηγήσεις γιατί. Ας έχει μυαλό να καταλάβει…

Είναι λογικό να νιώθεις εξαπατημένη. Τι διδάχτηκες όμως από αυτή την ιστορία; Είναι καλό να κάνεις μια ενδοσκόπηση, να αρχειοθετήσεις την ιστορία και να χρησιμοποιήσεις την εμπειρία σου για το μέλλον.

Ποιος φταίει όταν γινόμαστε θύματα;

Ειμαι παντρεμενη και εχω ενα αγορακι 10 ετων. Εγω ειμαι 40 και ο αντρας μου 52. Εδω και 8-9 χρονια περιπου αρχισε την τακτικη «κατσε στο σπιτακι σου να φροντισεις το παιδακι σου».Μου φανηκε σαν να καναμε παιδι για να με ξεφωρτωθει. Εκεινος επεμενε για το παιδι, εγω τοτε δεν ηθελα γιατι ξεκινουσα μια δικη μου δουλεια. Μου εδωσε ενα δικο του χωρο για να ανοιξω το γραφειο μου (ηταν ξενοικιαστος).

Εφτιαξα τη ζωη μου ετσι ωστε να μην χρειαζεται να λειπω πολυ απο το σπιτι και ειχα και την βοηθεια της μαμας μου για το παιδι. Σιγα-σιγα με απομονωσε απο ολους, ακομα και απο τους γονεις μου, και χωρις καλα-καλα να το καταλαβω εμενα συνεχεια μεσα με το παιδι. Εκεινος εβγαινε δηθεν με τους φιλους του, όμως αποδειχτηκε αργοτερα οτι καθε φορα ηταν και με αλλη.

Πριν απο 2χρονια γνωρισε μια κυρια 50 χρονων φρεσκοχωρισμενη και ειναι ακομα μαζι της συν τις αλλες της μιας βραδιας. Ακομη, εδω και 1,5 χρονο, μου εκλεισε τη δουλεια γιατι δηθεν ηθελε να νοικιασει τον χωρο.Απο τοτε ειμαι χωρις λεφτα (ολα τα εξοδα του παιδιου τα πληρωνει ο πατερας μου). Εχω παχυνει πολύ.

Οταν του ειπα να χωρισουμε  μου ειπε οτι μας αγαπαει αλλα αν δεν μου αρεσει μπορω να φυγω. Δεν θελει να φυγει απο το σπιτι (ειναι δικο του), δεν θελει να χωρισει με την αλλη γυναικα, δεν θελει να σταματησει να βγαινει δεν θελει να μας δινει λεφτα. Γενικα δεν θελει να αλλαξει κατι και στελνει εμενα να δουλεψω για να εχω δικα μου λεφτα. Αφου εκεινος μας εφερε σε αυτην την κατασταση (δεν αφηνει τους γονεις μου να ερθουν στο σπιτι), οποτε το παιδι τι θα το κανω? Πως θα δουλεψω ?Ακομα δεν ενδιαφερεται καθολου για το παιδι και δεν αφηνει ουτε 1 ευρω στο σπιτι. Πως μπορω να βγω απο τον φαυλο κυκλο? Σιγουρα την περιπτωση μου δεν την εχετε συναντησει...

Ν.

Δυστυχώς την έχω συναντήσει αρκετές φορές την περίπτωσή σου… Πάντα υπάρχουν άντρες που συμπεριφέρονται έτσι και γυναίκες που τους ανέχονται. Πώς θα μάθουν οι άνθρωποι να σέβονται τον εαυτό τους, να κάνουν σωστές επιλογές και αν δεν το καταφέρουν να φεύγουν από καταστάσεις που τους κάνουν δυστυχείς; Πιστεύω πως είναι θέμα προσωπικής ανάπτυξης και καλό θα ήταν τέτοιοι άνθρωποι να ζητούσαν ψυχολογική βοήθεια.

Τι σε κρατά σ’ αυτή την κοροϊδία-γάμο; Σε απατά ασύστολα. Κοινωνική και οικονομική στήριξη δεν υπάρχει. Το παιδί σου το μεγαλώνεις μόνη οικονομικά και συναισθηματικά (δεν το λες, αλλά δεν πιστεύω πως ο σύζυγος ασχολείται συναισθηματικά με το παιδί). Επαγγελματικά έπαψε να σε στηρίζει. Ωστόσο θέλει να διατηρήσει το γάμο σας (αφού τίποτα δεν του στοιχίζει αυτό συναισθηματικά και οικονομικά).

ΓΙΑΤΙ ΜΕΝΕΙΣ? Υπάρχουν συναισθήματα; και πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό όταν ο άλλος σου φέρεται έτσι; Φοβάσαι το στερεότυπο της χωρισμένης; Σίγουρα είναι καλύτερο από τον κοινωνικό τίτλο της «κερατωμένης». Φοβάσαι το οικονομικό; Μα έτσι κι αλλιώς δεν προσφέρει κάτι… Σε όλα αυτά βέβαια έχεις κι εσύ το ρόλο σου: Τι κάνεις τόσα χρόνια τώρα και δεν αντιδράς; Λες πως σε αποξένωσε από τους γονείς σου. Κι εσύ γιατί το δέχτηκες; Ωστόσο οι γονείς σου πληρώνουν τώρα τα έξοδα του παιδιού…

Λες πως «σε στέλνει» να δουλέψεις για να έχεις δικά σου λεφτά. Μόνη σου πρέπει να πας και να δουλέψεις για να ανεξαρτητοποιηθείς, και κακώς δεν το έχεις κάνει ως τώρα. Το παιδί σου είναι αρκετά μεγάλο και δε χρειάζεται συνεχή προσοχή. Μπορείς να του εξηγήσεις πως πρέπει να δουλέψεις και να του ζητήσεις να σε βοηθήσει με τον τρόπο του. Εξάλλου έχεις και τους γονείς σου. Φρόντισε να συμφιλιωθείς μαζί τους, να παραδεχτείς τα λάθη σου, και να τους ζητήσεις να σε βοηθήσουν.

Δε βλέπω άλλη λύση από το να φύγεις άμεσα. Το έχεις υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου και στο παιδί σου, το οποίο στην κατάσταση που ζείτε σίγουρα δεν μεγαλώνει σωστά. Πήγαινε στους γονείς σου για κάποιο διάστημα με το παιδί σου μέχρι να μπορέσεις να ορθοποδήσεις και μετά να νοικιάσεις ένα μικρό χώρο κατοικίας.

Από το φαύλο κύκλο θα βγεις μόνο χρησιμοποιώντας αυτό το πράγμα που λέγεται ΛΟΓΙΚΗ. Φρόντισε ωστόσο να δεις τι σε κάνει να ανέχεσαι μαζοχιστικά την κακομεταχείριση τόσα χρόνια και βάζεις η ίδια τον εαυτό σου στη θέση του θύματος.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Συμπληρωματικές παθολογίες


ΕΙΜΑΙ 30 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ Χ, 25 ΕΤΩΝ. ΜΕΤΑ, ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΣΧΕΣΗ. ΜΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΣΩ ΑΛΛΑ ΝΑΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΩ. ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ,  ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΝΟΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ ΠΟΤΕ, ΜΟΥ ΦΕΡΟΤΑΝ ΑΨΟΓΑ ΜΙΛΟΥΣΕ ΟΜΟΡΦΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΜΕΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ.

ΜΕ ΖΗΛΕΥΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ!ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ(ΑΛΛΑ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΣΑ).Η ΖΗΛΙΑ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑΣ (ΤΣΙΜΠΙΕΣ ΜΕΛΑΝΙΕΣ ), ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΤΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΑΣΧΗΜΑ… ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΕΦΤΑΙΓΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΕΡΓΟΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΩ ΣΕ ΟΛΑ. ΜΕΤΕΦΡΑΖΑ ΤΗ ΖΗΛΙΑ ΩΣ ΑΠΕΡΑΝΤΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑ. ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΆΝΤΕΧΕ ΑΝ Μ'ΕΧΑΝΕ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΒΓΑΙΝΕ ΜΟΝΟΣ, ΤΑ ΞΑΝΑΒΡΗΚΕ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ. ΜΟΥ ΛΕΓΕ ΠΩΣ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΠΩΣ ΤΟΝ ΚΕΡΑΤΩΝΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΣΚΗΝΙΚΑ.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΛΑΜΒΑΝΩ ΕΝΑ ΜΥΝΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΙΟ ΡΑΚΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ...ΞΑΝΑΓΥΡΝΟΥΣΕ ΤΑΧΑ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΕ, ΚΛΕΙΝΑΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΙΣ ΑΚΥΡΩΝΕ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΠΙ 6 ΜΗΝΕΣ!ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕ ΧΑΡΑ ΕΚΕΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΠΑΙΡΝΕ ΠΙΣΩ!ΠΑΝΤΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΩΜΕΝΟΣ!

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΡΩΙ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ, ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΓΙΑΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ. ΠΗΓΑ, ΗΘΕΛΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ! ΞΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΟ ΘΥΜΟ, ΤΗΝ ΟΡΓΗ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕ ΗΤΑΝΕ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΚΑΝΕ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛ ΔΕΝ ΤΟ ΣΗΚΩΝΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΓΩ! ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΟΥΠΕΡ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΝΟΣ!

ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΛΑ ΕΦΥΓΑ!ΜΕΤΑ ΑΠΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΕΝΑ ΜΥΝΗΜΑ ΟΤΙ ΑΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΩΡΙΜΑ ΗΞΕΡΕ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΠΑΝΩ ΤΟΥ. ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΛΑΒΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ… ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΟΧΕΣ ΟΤΙ ΦΤΑΙΩ ΚΑΙ ΓΩ ΚΑΠΟΥ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΙΣΩΣ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ Μ’ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...! ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΑΚΟΜΗ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ…

Μ

Άλλη μια περίπτωση «εξαφανισμένου» και άλλη μια περίπτωση κοπέλας που όχι μόνο τον ανέχεται, αλλά ενοχοποιείται και δηλώνει πως τον αγαπά!

Όταν λαβαίνω τέτοια μηνύματα, απορώ τι είναι αυτό που κάνει μερικούς ανθρώπους να μην εκτιμούν και να μη σέβονται τον εαυτό τους, έτσι ώστε να γίνονται θύματα ανώριμων και ασυνείδητων ανθρώπων. (Να ξεκαθαρίσω πως πάντα θεωρώ πως το άτομο που μου γράφει λέει την αλήθεια, πράγμα που σε μια κανονική διαδικασία κατά πρόσωπο θεραπείας κάποια στιγμή αποδεικνύεται, ενώ στο blog  δεν είναι δυνατό να αποδειχτεί. Θεωρώ δηλαδή πως πράγματι η στάση σου ήταν υπομονετική και υποστηρικτική και πως δεν του έδινες λογικές αφορμές να ζηλεύει.)

Κι επειδή τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε, ας δούμε τι λάθη έκανες εσύ στη σχέση αυτή ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, παρά την καλή σου συμπεριφορά προς εκείνον:

·         Όχι μόνο ανεχόσουν τη ζήλεια και τις χειροδικίες, αλλά τα απολάμβανες ως εκδηλώσεις αγάπης! Η ζήλεια χωρίς λόγο αποτελεί ψυχολογικό πρόβλημα του ατόμου που ζηλεύει. (Η ανεργία δεν αποτελεί δικαιολογία για να κάνει ο άλλος ό,τι θέλει…). Στο πρόβλημά του αυτό εσύ ανέπτυξες συμπληρωματική παθολογία. Κι εκείνος βρήκε έδαφος να σε κακοποιεί. Εσύ το επέτρεψες αυτό!

·         Αν οι φίλοι του δεσμού σου δεν σε αποδέχονται, φταίει εκείνος που δεν σε υπερασπίζεται σ’ αυτούς ή που τουλάχιστον δεν τηρεί τις ισορροπίες.

·         Εξαφανίζεται, ξαναγυρνάει, σε παίρνει ξημερώματα πιωμένος, ακυρώνει … Κι εσύ το ανέχεσαι στο όνομα της αγάπης! Και ποιος διατηρεί αυτή την αγάπη; Πώς μπορείς ακόμα να τον αγαπάς;

·         Μετά από 8 μήνες «παιχνίδι» βρίσκεστε, εσύ έχεις ξεχάσει τα πάντα και εκείνος σε προσβάλλει με το χειρότερο τρόπο. Πάλι καλά που έφυγες!

·         Και τελικά του αφήνεις αν θέλει την προοπτική να τα ξαναβρείτε! Αναρωτιέσαι πού είσαι «ένοχη» και δηλώνεις πως τον αγαπάς!

Δεν ξέρω αν εκείνος είναι διαταραγμένη προσωπικότητα ή απλώς ένα ασυνείδητο άτομο, εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως εσύ χρειάζεται να εκτιμήσεις τον εαυτό σου και να μάθεις να τον υπερασπίζεσαι. Εσύ του έδωσες τη δύναμη που έχει πάνω σου! Ξέχνα αυτή την ιστορία, πάρε το χρόνο σου για να ξεπεράσεις τη θλίψη και τη στεναχώρια σου (αυτά δεν δικαιολογούνται από το ότι έχασες το «κελεπούρι» αλλά από αυτά που αφέθηκες να υποστείς) και κοίταξε να συνέλθεις και να αλλάξεις. Επίσης σου χρειάζεται να τοποθετηθείς ιδεολογικά απέναντι σε κάποια θέματα, όπως ζήλεια, γάμος, φίλοι κτλ. Σου χρειάζεται άμεσα συνεργασία με ψυχολόγο για να βρεις τον εαυτό σου.

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Φιλία μετά από casual sex;

Πριν ένα χρόνο γνώρισα ένα παιδί, στο facebook. Ξεκινήσαμε να μιλάμε στην αρχή για πλάκα, αργότερα όμως τα πράγματα γίνανε πιο σοβαρά με αποτέλεσμα από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε να κοιμηθούμε μαζί. Να σας πω ότι εγώ είμαι παντρεμένη με παιδιά και εκείνος είναι μικρότερός μου. Κοιμηθήκαμε μαζί μία και μοναδική φορά. Όσο εγώ επέμενα να ξαναβρεθούμε, εκείνος δεν ήθελε. Όπως καταλαβαίνετε αισθάνθηκα χρησιμοποιημένη.

Μέσα σ' αυτό το χρόνο κρατήσαμε επαφή. Στην αρχή ήμουν ερωτευμένη μαζί του, κάτι που είχε καταλάβει. Όσο περνούσε όμως ο καιρός αυτόν τον άνθρωπο τον αγάπησα ως άνθρωπο πρώτα απ' όλα. Τώρα μιλάμε αρκετά συχνά και πραγματικά θα ήθελα να υπάρχει στη ζωή μου ως φίλος. Εσείς πιστεύετε ότι αυτό θα ήταν εφικτό; Θα μπορούσαμε μετά από τη μια και μοναδική νύχτα που περάσαμε μαζί να γίνουμε δυο καλοί φίλοι; Να σας πω ότι μου έχει δηλώσει και εκείνος ότι με θεωρεί φίλη του.

Β

Δεν θα ασχοληθώ με το θέμα του κατά πόσο σε καλύπτει ο γάμος σου, γιατί αυτό δεν μου το ρωτάς, αν και κατά τη γνώμη μου αυτό θα έπρεπε κυρίως να σε απασχολεί. Ούτε θα ασχοληθώ με την εξιδανίκευση που αναπτύσσεται στις ηλεκτρονικές σχέσεις και κάνει κάποιους ανθρώπους να δρουν παρορμητικά και μετά να θεωρούν πως … χρησιμοποιήθηκαν. Χαίρομαι που ξεπέρασες αυτό το συναίσθημα, γιατί ό,τι έκανες το έκανες με τη θέλησή σου και για την ευχαρίστησή σου, είσαι ενήλικη γυναίκα και δεν σε πίεσε κανείς. Αν τον ερωτεύτηκες και περίμενες τη δημιουργίας σχέσης, ήταν αφέλειά σου. Αν το δεις με όρους «χρησιμοποίησης», δεν βλέπω γιατί εσύ να νιώθεις περισσότερο χρησιμοποιημένη απ’ ότι αυτός.

Φτάνουμε στο συγκεκριμένο θέμα που με ρωτάς. Μετά από μια σεξουαλική επαφή και δική σου ερωτική κατάσταση (τα δικά του συναισθήματα δεν μπορώ να τα ξέρω), διατηρήσατε επαφή και αναπτύχθηκε από μέρους σου μια ανθρώπινη σχέση. Εκείνος όμως πώς βλέπει τα πράγματα; Τι συναισθήματα και τι διάθεση έχει εκφράσει; Λέει ότι σε θεωρεί φίλη. Πιστεύεις πως είναι ειλικρινής; Ζείτε στην ίδια πόλη; Τι θα σημαίνει η φιλία σας; Μια ηλεκτρονική επικοινωνία ή συναντήσεις κατά πρόσωπο;

Πιστεύω πως φιλία μπορεί να αναπτυχθεί μετά από οποιαδήποτε ερωτική σχέση, αν περάσει καιρός. Προϋποθέσεις είναι να έχουν και οι δυο την ίδια ειλικρινή και καθαρά εκφρασμένη επιθυμία και να μην έχει κάποιος από τους δυο άλλους στόχους. Πχ. αν εσύ έχεις υποσυνείδητα στόχο να κάνετε τελικά σχέση ή εκείνος έχει στόχο να ξαναβρεθείτε μερικές φορές σεξουαλικά, τότε η φιλία είναι απλώς πρόσχημα.

Ρώτησε λοιπόν τον εαυτό συ τι θέλεις έντιμα και ειλικρινά, πες του το και ρώτησε τα δικά του συναισθήματα και επιθυμίες, άλλη μια φορά. Αν συμφωνήσετε συνεχίστε, πάντα με μια επιφύλαξη, γιατί στην ουσία η επικοινωνία σας παραμένει ηλεκτρονική και δεν τον γνωρίζεις στην πραγματική  ζωή . Και αν δεις κάπου να ξεφεύγετε από την αρχική σας συμφωνία, ΦΥΓΕ!

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

To facebook αποκαλύπτει...



Είμαι 28+ ετών, και τα τελευταία 3μιση χρόνια ήμουν μόνη. Δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα με αυτό, είχα πολλές προτάσεις, καλή αυτοπεποίθηση, πολύ ανεξάρτητη, πολύ δουλειά κ λίγο ελεύθερο χρόνο για τέτοια.

 Όλως τυχαίως, πριν 2μιση μήνες, γνώρισα τον Ν.(31 ετών). Ξαναβρεθήκαμε, κ καταλήξαμε να έχουμε κανονική σχέση και να είναι όμορφα και υγιή τα πράγματα. Με γνώρισε σε όλους και μου φέρεται πάντα όμορφα, αν και δεν είναι πολύ εκδηλωτικός.

Μέχρι που μια μέρα ήθελε να μου δείξει μια φωτογραφία στον υπολογιστή του και είδα τον κωδικό του στο facebook. Σκοτώστε με, αλλά μπήκα! Δεν είδα κάτι ΦΟΒΕΡΟ ακριβώς. Είδα πως είναι πολύ διαχυτικός στις συνομιλίες με "φίλες" και φιλάκια κ αγάπες κ αηδίες.

Επίσης, είδα να μιλάει με ένα φίλο περίπου 2 μήνες πριν γνωριστούμε για μια κοπέλα που είχαν μόλις χωρίσει κ τη σκεφτόταν πολύ κ προσπαθούσε να τα βρουν. Ακόμα είδα πως 2- 3 εβδομάδες αφότου γνωριστήκαμε προσπαθούσε να πιάσει κουβέντα με κοπέλες που φλέρταρε πριν από μένα. (Εξαρχής, είχα αιτηθεί να μη συζητήσουμε το παρελθόν μας, θεωρώ πως μόνο κακό κάνει. Αλλά να που έφαγα τα μούτρα μου  μόνη μου μετά!)

Τον ρώτησα απ έξω απέξω αν φλερτάρει με άλλες, μου είπε "ανάλογα πώς το εννοώ", του αρέσει να είναι ανάλαφρος κ να υπάρχει ευχάριστο κλίμα κ θα μπορούσε να παρεξηγηθεί από κάποιον που δεν τον ξέρει. Όταν ρώτησα γιατί μαζί μου δυσκολεύεται να είναι εκφραστικός είπε πως είναι εύκολο να λες όταν δεν εννοείς, και δύσκολο όταν εννοείς (Αμφιβάλλω. Για όλα πλέον εδώ που τα λέμε).

Έχω αποκτήσει ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα, δε μπορώ να σταματήσω να μπαίνω στο προφίλ του. Συχνά είναι ανενεργός για μέρες, αλλά λίγο χρειάζομαι για να αρρωστήσω. Ξέρω πως έχει μικρά κενά στη δουλειά  του κ τότε μιλάει (όχι τα βράδια από το σπίτι). Δε μπορώ να διανοηθώ πως καθημερινά έχει στο πιάτο όλο το παρελθόν του. Και φυσικά δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ τόσο σύντομα. Τέλος, με τρελαίνει το ενδεχόμενο να είναι ο κλασικός λιγούρης και να με κοροϊδεύει γενικότερα.

Και σκέφτομαι έπειτα, μήπως είμαι φτιαγμένη για να είμαι μόνη μου? Αφού δεν αντέχω τις αμφιβολίες και το ρίσκο να πληγωθώ? Ράκος γίνομαι, η απόδοσή μου στη δουλειά έπεσε, με τρώει το σαράκι.

Νομίζω ήμουν καλύτερα πριν. Ντρέπομαι θανάσιμα που κατάντησα έτσι. Αν μου τα λεγε κάποια άλλη θα τη λυπόμουν  κ θα την έβριζα ταυτόχρονα. Αυτό που σκέφτομαι σαν ευκολότερη λύση, είναι να τον αφήσω κ να προσπαθήσω να επανέλθω στα παλιά μου. Δε νομίζω πως μπορώ να παραδεχτώ τι έχω δει, θα με διαολοστείλει και ίσως με το δίκιο του. Μα θα μου στοιχίσει νομίζω..

Α.

Αρχικά διαφωνώ με το να «κατασκοπεύουμε» τους συντρόφους μας, με τη λογική πως αν κάτι είναι ψέμα, αργά ή γρήγορα θα φανεί. Σχετικά με το θέμα αυτό έχω συχνά διαφωνήσει με κάποιους φίλους στα σχόλια, αλλά αυτό είναι καθαρά θέμα προσωπικής ιδεολογίας και εκφράζω την προσωπική μου άποψη.

Φαίνεσαι ισορροπημένο άτομο και η έναρξη της σχέσης σας ήταν καλή. Αυτά που αποκάλυψες στο διαδίκτυο μπορεί να είναι πράγματι ενδείξεις ανωριμότητας ή παράλληλου φλερτ, μπορεί όμως και να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία. Το γεγονός πως πριν από σένα και στις πρώτες εβδομάδες της σχέσης σας «ψαχνόταν» δεν είναι λόγος μεγάλης ανησυχίας, σημασία έχει η συνέχεια.

Επειδή όμως το θέμα αυτό σου έχει γίνει έμμονη ιδέα και σου χαλά τη ζωή, πρέπει να εξετάσεις τα συναισθήματά σου:

·         Τον αγαπάς, δεν αντέχεις την κατάσταση και θέλεις μια ειλικρινή σχέση μαζί του; Ομολόγησέ του τα πάντα και ή θα εκνευριστεί και θα χωρίσετε ή θα τα ξαναβρείτε σε άλλη βάση.

·         Τον αγαπάς και η σκέψη να χωρίσετε σε τρομάζει; Μην ομολογήσεις τι γνωρίζεις, τήρησε μαζί του επιφυλακτική στάση και  θα δεις πώς θα εξελιχθεί η σχέση σας. Εξάλλου είναι ακόμη καινούργια σχέση, ούτως ή άλλως θα έπρεπε να είσαι επιφυλακτική και όλα τα ενδεχόμενα εξέλιξης είναι ανοιχτά.

·         Έχει ήδη πέσει στα μάτια σου και η εμπιστοσύνη έχει τελείως χαθεί; Φύγε! Δεν αξίζει να μένεις και να βασανίζεσαι. Στην  περίπτωση αυτή μπορείς να ομολογήσεις το λόγο (από εγωισμό και περιέργεια) χωρίς να φοβάσαι την εξέλιξη γιατί ούτως ή άλλως έχεις αποφασίσει να φύγεις.

Όποια λύση κι αν διαλέξεις, το θεωρώ απαραίτητο να σταματήσεις την «εξάρτηση» να τον κατασκοπεύεις. Αυτή σου κάνει κακό και δεν βοηθά τη σχέση. Εξάλλου, πρόκειται για μια σχέση καινούργια και  υποθέτω πως δεν πρόλαβες να συνδεθείς πολύ και επιπλέον ο χρόνος και μόνο αποδεικνύει την αξία μιας σχέσης.

Σχέση με μεγάλη διαφορά ηλικίας

Είμαι 25 και έχω εδώ και 1,5 χρόνο σχέση με έναν άνδρα 49 ετών. Τον σύντροφό μου τον αγαπάω πολύ, συζούμε και περνάμε τέλεια.

Γνωριστήκαμε μέσα σε παρέα, δεδομένου ότι γενικότερα συναναστρέφεται με άτομα από όλες τις ηλικίες και ήμασταν φίλοι για 2 χρόνια περίπου. Μέχρι που αντιληφθήκαμε κάποια στιγμή πως είμαστε τρελά ερωτευμένοι. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί πως θα με έλκυε κάποιος σε αυτή την ηλικία αλλά μιλάμε για έναν πολύ ξεχωριστό άνθρωπο γενικά, που είναι αγαπητός από όλους όσοι τον γνωρίζουν.

Έχουμε μια πολύ όμορφη σχέση. Υπάρχει πάθος, αγάπη, σεβασμός, ακόμα κι όταν διαφωνούμε επικρατεί ο διάλογος. Είναι κάτι πρωτόγνωρο και όλα δείχνουν πως ταιριάζουμε πολύ παρά τα στερεότυπα. Σε καμία από τις προηγούμενες σχέσεις μου δεν το έχω νιώσει αυτό ξανά και ήταν και οι δύο μακροχρόνιες. 
Όμως, ο περίγυρος έχει διαφορετική άποψη και παραδέχομαι πως πληγώνομαι γι αυτό. Όλοι λένε πως για όλο αυτό φταίει ότι εγώ ποτέ δεν είχα έναν πατέρα «παρόντα» γιατί οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μικρή και ποτέ δεν ένιωσα κοντά του.

Εσείς πιστεύετε ότι έχει βάση? Να το κοιτάξω?

Ρ.

Κάνεις καλά και αναρωτιέσαι, αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχείς.

Οι παράγοντες που μας ελκύουν σε έναν άνθρωπο είναι πολλοί και η διαφορά ηλικίας μπορεί πολλές φορές αποτελεί έναν από αυτούς. Πχ ο πιο νέος προσελκύεται από την ωριμότητα και την πνευματικότητα του μεγάλου, ενώ ο μεγάλος από τη ζωντάνια και τον αυθορμητισμό του μικρού. Έχω παραδείγματα από πολλές νέες κοπέλες, συνήθως πιο ώριμες από την ηλικία τους, που γοητεύονται από μεγαλύτερους άντρες λόγω της ωριμότητας και σταθερότητας που αυτοί τους εμπνέουν. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα στοιχεία τα οποία στη δική σας περίπτωση φαίνεται να είναι θαυμάσια για το ταίριασμά σας.

Η περίπτωση που θα μας ανησυχούσε θα ήταν μήπως η ανάγκη σου για έναν «εξιδανικευμένο» πατέρα υπερτερούσε όλων των άλλων στοιχείων και σε «τύφλωνε» έτσι ώστε να κάνεις λάθος επιλογή. Επίσης, θα μας ανησυχούσε η περίπτωση που ο μεγαλύτερος άντρας χρησιμοποιώντας τη γοητεία του εκμεταλλεύεται τη νέα και άπειρη κοπέλα είτε ως εξωσυζυγική σχέση είτε ως ευκαιριακή σεξουαλική σύντροφο.

Η δική σας σχέση όμως δεν φαίνεται να ενέχει τέτοιους κινδύνους. Δεν είσαι άπειρη, φαίνεσαι συνειδητοποιημένη, γνωρίζεις το σύντροφό σου φιλικά 2 χρόνια και ως σχέση 1.5 χρόνο, προφανώς δεν είναι δεσμευμένος ούτε σε έχει «κρυφή», ζείτε μαζί και περνάτε τέλεια, όπως λες. Διατήρησε λοιπόν τη σχέση σου και απόλαυσέ την! Το κοινωνικό περιβάλλον θα φέρεται πάντα σύμφωνα με τα στερεότυπά του και θα δίνει τις «κλισέ» ψυχολογικές ερμηνείες, αλλά εσείς, αφού κάνατε την επιλογή σας, θα πρέπει και να την υποστηρίξετε.

Αν, όπως δείχνουν τα πράγματα, η σχέση σας είναι σχέση ζωής, είστε προφανώς ενήμεροι των δυσκολιών:

·         Το περιβάλλον δύσκολα θα σας αποδέχεται και θα αντιμετωπίζετε τις συνέπειες των κοινωνικών στερεοτύπων.

·         Σε περίπτωση που θέλετε να  αποκτήσετε παιδί, αυτό θα μεγαλώσει με έναν πολύ μεγαλύτερό του πατέρα

·         Θα προτιμάτε ίσως άλλους ανθρώπους ως κοινωνικό κύκλο, αλλά μάλλον αυτό το έχετε λύσει, αφού ο σύντροφός σου κάνει παρέα με όλες τις ηλικίες

·         Κάποια στιγμή στο μέλλον η διαφορά ηλικίας θα φανεί. Όταν εσύ θα είσαι μια νέα και ζωντανή γυναίκα 40 ετών, ο σύντροφός σου θα κοντεύει τα 65, με όλες τις συνέπειες που αυτό θα έχει στη ζωντάνια, στην κοινωνική και στη σεξουαλική σας ζωή.

Η συμβουλή μου λοιπόν είναι να διατηρήσετε την ωραία σας σχέση και να μη νοιάζεστε τι λέει ο καθένας. Μην αφήσεις όμως τις παρέες και τα ενδιαφέροντα της ηλικίας σου. Μπορείτε να έχετε και κάποιες διαφορετικές παρέες ή ενασχολήσεις, πράγμα που δεν θα σας δημιουργήσει πρόβλημα, αφού έχετε τέτοια καλή συνεννόηση.  Όπως συμβουλεύω όλα τα ζευγάρια, μη βιαστείτε για γάμο και παιδί, αν αυτό είναι μέσα στους στόχους σας, και περιμένετε να είστε όσο γίνεται πιο σίγουροι.

Βέβαια η προσωπική ανάπτυξη είναι απαραίτητη στον καθένα μας και καλό θα ήταν να επιδιώξεις μερικές συναντήσεις με ψυχολόγο για να βεβαιωθείς για την επιλογή σου και να ενδυναμωθείς να τη στηρίξεις.

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Προγραμματισμένη και κατ’ εξακολούθηση απιστία…


Είμαι 54 ετών γυναίκα, παντρεμένη 30 ευτυχισμένα χρόνια με έναν δικηγόρο 60 ετών. Τον προηγούμενο μήνα έπιασα τυχαία σεξουαλικού περιεχομένου μηνύματα στο κινητό του. Έφυγε η γη απ τα πόδια μου. Παραδέχτηκε ότι έχει σεξουαλικές σχέσεις τα τελευταία 15 χρόνια , 2 -3 φορές κάθε χρόνο με διαφορετικές γυναίκες. Λέει ότι είχε μέχρι το ώρα 4-5 γυναίκες που κατά διαστήματα έβλεπε. Θέλει να μην χαλάσουμε το σπίτι μας και υπόσχεται να σταματήσει. Έχουμε 2 μεγάλα παιδιά που ζουν στο εξωτερικό κ τώρα θα έρθουν για διακοπές στην Ελλάδα. Ξέρω ότι θα καταλάβουν αμέσως το πόσο θυμωμένη κ πληγωμένη και προσβεβλημένη αισθάνομαι. Σκέφτομαι να του ζητήσω να τους μιλήσει για τον "φόνο", εσείς τι λέτε?
Φ

Σε προηγούμενες αναρτήσεις έχουμε πολλές φορές αναφερθεί στους άντρες που μέσα σε μια μακροχρόνια καλά συζυγική σχέση, αποφασίζουν να κάνουν το «κύκνειο άσμα» τους ως εξωσυζυγικοί εραστές. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο φαινόμενο της βιομηχανικής οικογένειας όταν μεγαλώσουν τα παιδιά. Δεν δικαιολογώ το φαινόμενο, απλώς το επεξηγώ ψυχολογικά και κοινωνιολογικά σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Στη δική σου περίπτωση το διαφορετικό είναι πως ο σύζυγος ξεκίνησε πριν 15 χρόνια, το κάνει αραιά και προφανώς πολύ προγραμματισμένα, έτσι ώστε κατάφερε να τηρήσει απόλυτη μυστικότητα και να έχει και τη σύζυγό του ευτυχισμένη.

Εσύ πώς νιώθεις; Αφού σου υποσχέθηκε πως θα διακόψει την εξωσυζυγική «καριέρα», εσύ μπορείς να τον συγχωρήσεις και να τον εμπιστευτείς; Ή πιστεύεις πως η σχέση σας υπέστη αγιάτρευτο πλήγμα και θέλεις να χωρίσεις; Και τα δυο σεβαστά. Προτείνω όμως να μην πάρεις βιαστικές αποφάσεις και να του ζητήσεις ένα διάστημα να συνέλθεις και να σκεφτείς. Στο διάστημα αυτό -και στη συνέχεια φυσικά- εκείνος θα πρέπει να προσπαθήσει να σε ξανακερδίσει και ίσως η απόφασή σου κριθεί τελικά από τη συμπεριφορά του.

Δες κι εσύ αν με τη στάση σου έχεις συμβάλει στην ανάγκη του για σεξ με άλλες γυναίκες…

Τα παιδιά σας μην τα ανακατέψετε. Καταλαβαίνω πως ίσως ενδόμυχα ζητάς μια υποστήριξη στην αδικία που έχεις υποστεί, αλλά τέτοια θέματα είναι καθαρά μεταξύ του ζευγαριού. Τα παιδιά θα καταλάβουν πως είσαι στεναχωρημένη και πως κάτι σας συμβαίνει. Μπορείς να συνεννοηθείς με τον άντρα σου να τους πείτε πως έχετε κάποια προβλήματα τα οποία είναι προσωπικά και θα δείτε πώς θα τα λύσετε. Δεν νομίζω πως θα επιμείνουν.

Στα παιδιά και στον έξω κόσμο θα πείτε και θα δείξετε μόνο την τελική απόφαση, σε περίπτωση που αποφασίσετε να χωρίσετε. Μια διαδικασία συμβουλευτικής ζευγαριού μπορεί να σας βοηθήσει.

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Τα ετεροθαλή αδέλφια


Είχα ξαναγράψει για την αδιαφορία του πρώην συζύγου μου για την κόρη μας και ότι δεν την είχε ενημερώσει για τη ζωή του και για την έγκυο φίλη του. Τώρα γεννήθηκε το μωρό και μετακόμισαν στο σπίτι της. Μίλησε  ο μπαμπάς της  λίγο  στη  μικρή,  όχι  πολλά  πράγματα  βέβαια,  απλά  της  είπε  ότι  θα  έχει  αδερφάκι  και  αν  θέλει να  παίζουν μαζί.

Μίλησα  εγώ  στη  μικρή  μου  και  της  εξήγησα  ότι  ο  μπαμπάς  της  θα  μετακομίσει  σε  ένα  νέο  σπίτι  μαζί  με  τη  νέα γυναίκα  και  το  αδερφάκι  της, γενικώς   της  είπα  πολλά,  έτσι   ώστε  να  καταλάβει.

Τώρα  το  θέμα  μου  είναι  ότι  χτες   μου  τη  ζήτησε  για  να  πάνε  μια  βόλτα. Ήρθε  την  πήρε  και   ρώτησα   τα   σχετικά,  πού  θα  πάνε και  τι  ώρα θα τη  φέρει. Είπε  ότι  θα  πάνε  για καφέ σε μια γνωστή καφετέρια.

Όταν  γύρισαν  τον  ρώτησα  πώς  τα  περάσανε. Μου  είπε  ότι  ήταν  στην  καφετέρια  και γενικώς ότι περάσανε  καλά. Ρώτησα  κι  εγώ με   τη  σειρά  μου  τη  μικρή  πού  πήγαν  και  πώς  τα περάσανε,  αλλά μου  είπε  ότι εκτός  από  τον  καφέ πήγανε  σε  ένα  σπίτι  για  να  δει  τον μπέμπη. Τη  ρώτησα  σε   ποιό σπίτι και δεν ήξερε να μου πει. Γενικά δεν της εξήγησε σε ποιο σπίτι  την  πάει και ποιο είναι η μαμά του μωρού, και ο,τιδήποτε άλλο έπρεπε να της πει. Άλλα δεν το είπε και σε μένα ότι θα την πάει εκεί. Του είχα πει ότι για να έχουν την επικοινωνία που πρέπει και για  να  γνωριστούν  τα παιδιά  θα  πρέπει να γνωρίσω και την κυρία και εγώ. Δεν είχε φέρει αντίρρηση.

Θέλω τη γνώμη σας, πώς θα πρέπει να φερθώ από εδώ και πέρα, ποίους όρους να θέσω, τι να προσέξω τι να τους τονίσω ή να τους επιβάλλω. Η κυρία μου φαίνεται ότι είναι το ίδιο με αυτόν, επιπόλαια και ανεύθυνη. Δεν τη γνωρίζω, έχω μάθει κάποια πράγματα για αυτή, αλλά και το σκηνικό όλο αυτό δε μου αρέσει :δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το δικό της διαζύγιο,  έμεινε έγκυος  ενώ δεν έχει χωρίσει με τον άντρα της , δεν μπορούν να αναγνωρίσουν το παιδί, και πόσα άλλα που δεν ξέρω μου δείχνουν ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ. Και για αυτό θέλω να προστατέψω το παιδί μου.

Μπορεί να φαίνομαι κακία ή και ζηλιάρα αλλά δεν θέλω το παιδί μου να είναι συνέχεια εκεί. Δεν ξέρω πώς γίνεται με τα ετεροθαλή  αδέρφια....αλλά  δεν μου αρέσει  κιόλας επειδή είναι αδέρφια να κανονίζουμε τις ζωές μας σύμφωνα  με το τι θέλουν αυτοί. Θα μπορούν και αυτοί  ίσως μεγαλώνοντας το παιδί τους να έρχονται (ή να έρχεται ) και αυτοί να βλέπουν το παιδί. Τι λέτε για αυτό; Θα ήθελα τη γνώμη σας και την συμβουλή  σας.

Ν.

Καταλαβαίνω την ανησυχία σου για το πού πηγαίνει το παιδί σου και πώς το κάνουν να αισθάνεται. Όπως σου  είχα γράψει και την προηγούμενη φορά, θα πρέπει να φροντίσεις να αποκαταστήσεις μια στοιχειώδη συνεννόηση με τον πατέρα της μικρής σχετικά με τα θέματα που την αφορούν. Και φαίνεται πως το έκανες, αφού εκείνος την ενημέρωσε έστω και στοιχειωδώς για τη νέα του ζωή.

Φυσικά και έχεις δικαίωμα να ξέρεις πού είναι το παιδί σου όταν είναι με τον πατέρα του, τουλάχιστον όταν επιστρέφουν. Έτσι θα μπορείς να αναπληρώνεις τα κενά πληροφόρησης και επικοινωνίας που εκείνος αφήνει και να «επιδιορθώνεις» τα λάθη στην ψυχολογία του. Δεν βλέπω όμως να μπορείς με τον συγκεκριμένο να κάνεις πολύ περισσότερα πράγματα. Μίλησέ του άλλη μια φορά και πες του πως θες να ξέρεις πού πάνε, ώστε να μπορείς να συζητάς γι αυτό με το παιδί. Και πως το παιδί χρειάζεται καλύτερη πληροφόρηση για τη ζωή του πατέρα του, αλλιώς αναπόφευκτα θα την παρέχεις η ίδια, όσο βέβαια την ξέρεις και με το δικό σου τρόπο. Ως εκεί. Δυστυχώς, όσο κι αν δεν σου αρέσει, θα φέρεις τις συνέπειες της επιλογής του ατόμου που έγινε πατέρας του παιδιού σου και αναπόφευκτα θα τις φέρει και το παιδί σου.

Βεβαίως και έχει ως πατέρας το δικαίωμα να παίρνει το παιδί του συχνά, είχες μάλιστα διαμαρτυρηθεί για το αντίθετο στο πρώτο σου μήνυμα. Το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει κάθε εβδομάδα μια συνάντηση πατέρα-παιδιού και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο να την παίρνει στο σπίτι του. Προϋπόθεση γι αυτό είναι βέβαια να το θέλουν και ο πατέρας και η νέα του οικογένεια και το παιδί σου, αλλιώς, αν γίνεται υποχρεωτικά, θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ζήτησε να γνωριστείτε μια φορά όλοι μαζί, ίσως σε κάποιον εξωτερικό χώρο ή κάποια φορά να πας εσύ την κόρη σου στο σπίτι τους και να πιείτε εκεί έναν καφέ. Ή να έρθουν όλοι μαζί να την πάρουν και να πιείτε τον καφέ το δικό σου σπίτι. Θα πρέπει να γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα και επιπλέον κάποιες φορές θα χρειαστεί να έχεις επικοινωνία με τη νέα σύντροφο σχετικά με το παιδί σου όταν είναι εκεί και είναι  καλό να έχετε γνωρίσει η μια την άλλη.

(Μου αρέσει πολύ η επαφή που κάποιες πελάτισσές μου σε ανάλογη με τη δική σου κατάσταση έχουν διαμορφώσει. Μια κυρία τηλεφωνεί στο σπίτι του πρώην συζύγου της για να κανονίσει πότε θα πάρουν το παιδί και μιλά ή σ αυτόν ή στη νέα σύντροφο για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες. Επίσης την ευχαριστεί για τη φροντίδα που παρείχε στο παιδί της. Μια άλλη πάλι κυρία, που είναι η νέα σύντροφος ενός χωρισμένου με παιδί 15 ετών, με το οποίο παιδί έχει αρχίσει να δημιουργεί πολύ καλή σχέση, ακολούθησε τη συμβουλή μου και πρότεινε η ίδια στο σύντροφό της να προτείνει στην πρώην σύζυγο να γνωριστούν, για να ξέρει σε τι σπίτι και με ποιους ανθρώπους περνά κάποιο χρόνο ο γιος της. Πού βρίσκονται οι πατέρες σε όλη αυτή την ιστορία; Φαίνεται πως η διαχείριση οικογενεικών καταστάσεων και συναισθημάτων ανήκει κατά κύριο λόγο στις γυναίκες...)
Λες πως η γυναίκα αυτή όπως και ο πρώην σύζυγός σου είναι ανεύθυνοι. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό. Όταν το παιδί σου επιστρέφει από αυτούς, να τη ρωτάς πώς πέρασαν, τι έκαναν και αν της άρεσε και να φροντίζεις να διορθώνεις όσο γίνεται την κατάσταση. Πχ αν σου πει πως δεν ασχολήθηκαν αρκετά μαζί της, να της πεις πως έχουν το μωρό που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ενώ εκείνη είναι πλέον «μεγάλο κορίτσι».  Να λες πάντα ουδέτερα ή καλά λόγια (χωρίς υπερβολές) για τη νέα οικογένεια και η στάση σου να μη δείχνει το αντίθετο από τα λόγια.

Τα ετεροθαλή αδέλφια ακολουθούν στη σχέση τους την άποψη του κοινού γονιού. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτά που ο πρώην σύζυγός σου θα κάνει. Φρόντιζε μόνο να υπενθυμίζεις στην κόρη σου την ύπαρξη του μωρού, να λες καλά λόγια γι αυτό και σε κάποιες περιπτώσεις (πχ γιορτή) να αγοράζετε μαζί ένα μικρό δωράκι να το προσφέρει στο μωρό. Επίσης να τη συμβουλεύεις για καλή συμπεριφορά όταν βρίσκεται εκεί.

Το σωστό είναι η μικρή να βλέπει τη νέα οικογένεια στο σπίτι τους. Έχει την ανάγκη να νιώθει πως είναι ευπρόσδεκτη στο χώρο του πατερα της και να εξοικειωθεί. Επιπλέον, χρειάζεται να βλέπει τον πατέρα της και χωρίς τη δική σου παρουσία και «επίβλεψη». Βεβαίως και μπορείς να τους προτείνεις να έρχονται κι αυτοί στο δικό σας σπίτι, αλλά αυτό δεν θα έχει την ίδια λειτουργία για το παιδί σου, ούτε και νομίζω θα το δεχτούν. Κάποιες φορές πχ σε γιορτές μπορεί να γίνει μια επίσκεψή τους σε σας ή κάποια κοινή έξοδος, αλλά όχι κατά σύστημα. Βέβαια το ιδανικό θα ήταν η εκατέρωθεν καλή σχέση των οικογενειών και τότε θα μπορούσατε να κάνετε αδιακρίτως επισκέψεις στα σπίτια, αλλά αυτό είναι πολύ «προχωρημένο».

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Λάθος γάμος…


Είμαι 37 ετών  και παντρεμένη εδώ και μερικούς μήνες. Με τον σύζυγό μου είχαμε αρκετά προβλήματα πριν το γάμο και ήμασταν στα πρόθυρα να χωρίσουμε λόγω δικής μου απιστίας.  Ο λόγος ήταν δικές μου ανασφάλειες, μόλις είχα βγει από έναν αποτυχημένο γάμο και ήμουν υπερβολικά επιφυλακτική στο να εμπιστευθώ ξανά κάποιον άντρα.
Έτσι με το πρώτο σημάδι [ή τουλάχιστον εγώ το είδα έτσι] ανασφάλειας από μέρους του άρχισα να αμφιβάλλω, είχα έντονο τον φόβο ότι θα αποτύχω για δεύτερη φορά και αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσα να αντέξω. Έτσι  αποφάσισα να ξεκολλήσω από αυτόν κάνοντας διάφορες περιστασιακές σχέσεις. Όταν αυτό μαθεύτηκε, όπως ήταν φυσικό έγινε άλλος άνθρωπος. Δεν χωρίσαμε αλλά οι καυγάδες μεταξύ μας ήταν καθημερινοί χάθηκε η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός.
Τότε έμεινα έγκυος και αποφασίσαμε και οι δύο από κοινού να παντρευτούμε και να κάνουμε μια προσπάθεια. Όντως προσπαθεί σε πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά μας, αλλά στο συναισθηματικό κομμάτι είναι τελείως απόμακρος σαν να έχει παραιτηθεί τελείως από την σχέση μας. Είμαστε σαν 2 ξένοι στο ίδιο σπίτι και αναπληρώνει αυτό το κενό φλερτάροντας με άλλες στο internet, κάτι που με πληγώνει. Θυμώνω, εξοργίζομαι αλλά στο τέλος τα δέχομαι όλα γιατί ξέρω ότι είναι καθαρά δική μου ευθύνη που ο σύζυγός μου είναι έτσι απέναντί μου.
Ο ίδιος μου λέει ότι με αγαπάει και δεν έχει σκοπό να χωρίσουμε, αλλά ερωτικά γι αυτόν έχει τελειώσει και του είναι σχεδόν αδύνατον να με ξαναερωτευτεί.
Θα ήθελα την άποψή σας για το τι μπορώ να κάνω ώστε να βελτιωθεί η σχέση μεταξύ μας. Σκέφτηκα να απευθυνθώ σε κάποιον σύμβουλο γάμου, και ο σύζυγός μου είναι θετικός με αυτό αλλά μου λέει επίσης ότι είναι πολύ δύσκολο γι αυτόν και πως ό,τι και να του πει ο ειδικός δεν μπορεί να πιέσει τον εαυτό του να ξανανιώσει κάποια πράγματα. Εσείς τι λέτε μπορεί να υπάρξει κάποια λύση ή άδικα ελπίζω;
Δεν έχω την απαίτηση να με ξαναερωτευτεί το μόνο που θέλω είναι να βελτιωθεί η σχέση μας σε ένα βιώσιμο επίπεδο. Όποτε ζητάω συμβουλές από κάποια φίλη μου το μόνο που ακούω είναι το γνωστό "όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς". Και το χειρότερο είναι ότι το πιστεύω κι εγώ η ίδια αυτό για τον εαυτό μου, με αποτέλεσμα να δικαιολογώ οποιαδήποτε άσχημη συμπεριφορά του προς εμένα. Αδιαφορία και προσβολές σχεδόν καθημερινά, και ταυτόχρονα να βλέπω να μιλάει σε άλλες όπως θα ήθελα να μιλάει σε μένα... Έχω φτάσει σε σημείο να μισώ τον εαυτό μου και να κάνω πολύ άσχημες σκέψεις…

Α.

Το «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς» εγώ δε θα σου το πω επειδή απάτησες το σύντροφό σου αλλά κυρίως για άλλους λόγους:

·         Επειδή προχώρησες σε σοβαρή σχέση αμέσως μετά τον αποτυχημένο γάμο, χωρίς να τον έχεις ξεπεράσει και χωρίς να έχεις λάβει ψυχολογική στήριξη γι’ αυτό, αν δεν μπορούσες να τα καταφέρεις μόνη σου.

·         Επειδή δεν φρόντισες να λάβεις τις απαραίτητες προφυλάξεις για να μη μείνεις έγκυος μια περίοδο που ήσουν συναισθηματικά ασταθής

·         Επειδή δέχτηκες να παντρευτείς λόγω εγκυμοσύνης, ενώ βρισκόσουν στα πρόθυρα χωρισμού. Το «ας κάνουμε μια προσπάθεια ενόψει της εγκυμοσύνης» κατά τη γνώμη μου δεν αποτελεί ικανό λόγο να δέσει κάποιος τη ζωή του οριστικά (;) με κάποιον άλλον και τα συναισθήματα δεν επιδιορθώνονται αυτομάτως με μια θεωρητική απόφαση προσπάθειας.

·         Η τελευταία λέξη για να διατηρηθεί μια εγκυμοσύνη ανήκει στη γυναίκα και ήταν κυρίως δική σου επιλογή που κράτησες το παιδί υπό τέτοιες αβέβαιες συνθήκες.

Ευθύνη για την κατάσταση έχει επίσης και ο σύζυγός σου. Δικαίως ψυχράθηκε όταν τον απάτησες και δικαίως προσπαθεί να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του ως άντρας με διάφορους τρόπους, έστω ανώριμους. Ήταν όμως λάθος του, τόσο να μη φροντίσει την αντισύλληψή του σε μια τόσο ασταθή κατάσταση, όσο και να δεχτεί να παντρευτεί μια γυναίκα που δεν είχε συγχωρήσει. Φυσικά και έπρεπε να αναγνωρίσει το παιδί (μπορώ να ρωτήσω, αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, αν είστε και οι δυο σίγουροι για τον πατέρα του παιδιού;) και να σου συμπαρασταθεί υλικά και ηθικά στην εγκυμοσύνη και στην ανατροφή του παιδιού στο μέλλον, αλλά δεν είχε καμιά υποχρέωση να σε παντρευτεί και να βιώνετε τώρα και οι δυο τέτοιες καταστάσεις.

Το ότι έκανες λάθη δεν σημαίνει όμως πως θα καθίσεις να τα υφίστασαι, τώρα μάλιστα που θα γίνεις μητέρα και πρέπει να είσαι ήρεμη και ευχαριστημένη από τη ζωή σου, τόσο για σένα όσο και για το παιδί σου. Ούτε πρέπει να ανεχτείς κι εσύ και ο σύζυγός σου να φέρετε στον κόσμο ένα παιδί που θα ζήσει σε τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ γονέων που δεν αγαπιούνται.

Εκείνος δηλώνει πως δεν μπορεί να σε ξαναερωτευτεί. Ένα ζευγάρι με μια τέτοια «ρωγμή» στη σχέση του, αν ξανασμίξει θα κάνει μια «νέα» σχέση, με άλλους όρους και με ανθρώπους ουσιαστικά αλλαγμένους. Τα δικά σου συναισθήματα ποια είναι; Είσαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του ή απλώς φοβάσαι έναν ακόμη χωρισμό; Βλέπεις πως αυτό που φοβόσουν αρχικά δεν μπόρεσες να το αποφύγεις και αυτό έγινε γιατί δεν έκανες την απαραίτητη δουλειά με τον εαυτό σου για να το προλάβεις. Λες πως θέλεις απλώς μια ήρεμη συμβίωση και αυτό είναι δεκτό προς το παρόν, στην κατάσταση που βρίσκεσαι, αλλά δεν θα ήθελα να συμβιβαστείς με κάτι τέτοιο για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ούτε να νιώσεις πως έτσι τιμωρείς τον εαυτό σου. Όσα λάθη κι αν κάνουν οι άνθρωποι, δικαιούνται να τα διορθώσουν και να παλέψουν στη συνέχεια για μια ζωή όπως την ονειρεύονται.

Θεωρώ απαραίτητο να ενταχτείτε σε συμβουλευτική ζευγαριού. Ο σωστός σύμβουλους δεν πρόκειται να «αναγκάσει» κανέναν να ξαναερωτευτεί τον άλλον. Θα σας βοηθήσει όμως να ξεκαθαρίσετε τι θέλετε ο καθένας και αν αυτά είναι συμβατά. Αν όχι, να διαχειριστείτε την κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο, είτε χωρίζοντας είτε αποδεχόμενοι μια κατάσταση αμοιβαίας ανεξαρτησίας κάτω από την ίδια στέγη, τουλάχιστον προς το παρόν. Από την εμπειρία μου με ζευγάρια, γνωρίζω πως η σχέση τους μετά τη συνεργασία μας οπωσδήποτε βελτιώθηκε, προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση. Φρόντισε δε να το κάνετε αυτό γρήγορα για να μην περάσεις όλη σου την εγκυμοσύνη σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση ούτε να γεννηθεί σε άσχημη ατμόσφαιρα το παιδί σου.