Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Σχέση ζωής με μεγαλύτερο

Ειμαι 33 χρονών και βρισκομουν σε σχεση εδω και 11 χρονια με τον Τ, που ταιριαζαμε πολυ αλλα ειναι 22 χρονια μεγαλυτερος.

Γενικά ειμαι άτομο αρκετά συναισθηματικό και μάλλον ανασφαλές τελικά. Έχω μεγαλώσει χωρίς πατέρα, με μια πολύ νέα μητέρα και με τη γιαγιά μου η οποία ήταν υπερπροστατευτική και αρκετά δεσποτική. Ειμαι αρκετά ανεξερτητο ατομο, δουλευω απο μικρή, τωρα εχω μια δική μου δουλειά που με βοήθησε ο Τ να την ξεκινήσω κλπ.  

Με τον Τ υπήρχε αγάπη αλλα τα εξωτερικά προβλήματα ηταν πολλά και μας απομάκρυναν:  

Καποιος στις αρχες του είπε οτι ειχε ακουσει οτι εγω και η μανα μου και ο πατριος μου καναμε τριο και τετοια (το ειχε πει ο πατριος μου σε μια παρεα συναδελφων του, αλλά δεν ισχύει). Εγώ του ειχα πει οτι οταν ημουν  μικροτερη ο πατριος μου καποιες φορες μου είχε κάνει κάποια ανεπαίσθητα χάδια. Αυτο δηλητηριασε τον συντροφο μου για χρονια χωρις ομως να μου το λεει.

Πέρασα  και μια σοβαρη ασθενεια επί περίπου ένα χρόνο και ο Τ μου στάθηκε πολύ. Μετά επανήλθα σωματικά και προσπαθουσα να τον περιποιούμαι όπως πριν. Σταμάτησε όμως να έχει σεξουαλική διάθεση απέναντί μου. Ελειπε σχεδον συνέχεια, μου προσφερε τα παντα αλλα ήταν απων. Υπήρξε και ενα διαστημα 4 ετων που δεν εργαζομουν,  ηθελα να κανουμε οικογενεια αλλα ο γιατρος μου το ειχε απαγορευσει για μια 5ετια.

Η μαμά μου και η γιαγιά μου αρχισαν να κρατανε εχθρικη σταση απεναντι του γιατι θεωρουσαν οτι αυτος εφταιγε για όλα, χωρις να βλεπουν οτι μου προσφερε τοσα. Κι εγω βλέπω τωρα οτι ημουν ενα αδυναμο κουτάβι και δεν ειχα πυγμη να σηκώσω αναστημα και υποστηριξω την επιλογή μου. Από την άλλη πλευρά ο Τ. ειχε 2 παιδια  που τα γνωρισα στην εφηβεια τους. Γρηγορα η κορη του κρατησε μια πολύ εχθρικη σταση απεναντι  μου.

Σημερα εληξα τη σχέση με ασχημο τροπο. Ο Τ. ειναι συντετριμμένος. Ξαφνικα με ξαναερωτευτηκε παραφορα και καθισαμε και μιλήσαμε.   Ειμαι συναισθηματικος και ανασφαλής ανθρωπος. Τωρα βλέπω για πρωτη φορα ποσες ωραιες γυναικες κυκλοφορουν και ποσες θα εκαναν κρα να ειναι στη θεση  μου.

 Και θέλω να σας ρωτήσω, τελικά πιστευετε πως θα ήταν λαθος να ξαναειμαι μαζι του? Με παρακαλαει μια με το καλο και μια με θυμο. Τον αγαπω ακομα. Θα πρεπει να παω κοντρα στην μητερα μου που δεν τον θελει, (και στον πατριο μου που εχουν αμοιβαια απεχθεια ο καθενας για τους λογους του). Ξερω οτι πλεον εχει μια καλη δουλεια, αν και τωρα εχω κι εγω ξανα τη δικη μου, ξερω οτι θα παντρευτουμε και θα κανουμε αμεσως παιδακι , οτι θα με φροντιζει. Εχουμε πολλα κοινα ενδιαφεριοντα. Το μονο που πλεον βλεπω με φοβο ειναι η διαφορα ηλικιας. Ειμαι πολυ μπερδεμενη και μαλλον σας μπερδεψα και εσας.

Υπάρχει και ενα αλλο παληκαρι που ειναι πολυ καλος και ευγενικος και μαλλον ερωτευμενος μαζι μου. Ειναι πολυ πρακτικός και ξεκαθαρος και ρεαλιστης. Θα μου προσφερει υλικες απολαυσεις και οικονομικη σταθεροτητα, ομως δεν εχουμε σχεδον κανενα κοινο ενδιαφερον. Αυτος εχει αρχισει και κανει σχεδια αλλα εγω τρομαζω. Σας παρακαλώ πειτε μου κάτι, μια γνωμη μια συμβουλή.

Ε

Κατάφερα να βγάλω μια περίληψη από το τεράστιο μήνυμά σου. Με την ευκαιρία έχω να παρακαλέσω άλλη μια φορά όσους μου γράφουν να είναι ευκρινείς και σύντομοι…

Το θέμα σου είναι: Τον αγαπάς; Είσαι σίγουρη πως σε αγαπά; Θα είναι η ζωή σας ευχάριστη; Είστε διατεθειμένοι και οι δυο να ξαναπροσπαθήσετε σε άλλη βάση; Θα αντέξεις τη διαφορά της ηλικίας; Οι σχέσεις δεν επιλέγονται με λογικούς «ισολογισμούς», αλλά κυρίως με βάση το συναίσθημα και το πόσο καλή ζωή έχεις. Πρώτα βλέπουμε αν ισχύουν αυτά και μετά οι λογικές σκέψεις είναι συμπληρωματικές.

Αν σ’ αυτά απαντάς καταφατικά, δεν πρέπει να σε νοιάζει καμιά μαμά, πατριός, γιαγιά και κόρη. Καιρός είναι να υψώσεις ανάστημα και να υπερασπίσεις την άποψή σου για τη ζωή σου.

Προτείνω, τώρα που βρήκατε, να δώσετε ένα χρονικό διάστημα να δείτε αν θα μπορέσετε να λειτουργήσετε διαφορετικά σε νέα βάση.  Πρόκειται για μακροχρόνια σχέση με μεγάλη αλληλοσυμπαράσταση και συναίσθημα και καλό είναι να της δώσετε άλλη μια ευκαιρία. Με τις δυσκολίες που περάσατε, ήταν φυσικό να χαλαρώσετε και να λυγίσετε κάποια στιγμή. Αν πχ σε ένα χρόνο είστε πολύ καλά, μπορείτε να προχωρήσετε.

Το θέμα της διαφοράς ηλικίας πρέπει να το σκεφτείς σοβαρά. Τα σχετικά προβλήματα τα έχουμε αναλύσει σε πολλές προηγούμενες αναρτήσεις, τα γνωρίζεις και η σχέση σου πρέπει να είναι πολύ δυνατή για να τα παραβλέψεις.

Σχετικά με το άλλο παλικάρι, νομίζω πως η επαφή μαζί του είναι μια αντίδρασή σου και ένας τρόπος να ξεφύγεις από τη σχέση στην οποία δεν περνούσες καλά και δεν μπορούσες να λειτουργήσεις πιο δυναμικά. Πιστεύω πως δεν πρέπει να ασχοληθείς άλλο, ούτε βέβαια να τον έχεις «καβάντζα».

Αυτό που με ανησυχεί κυρίως είναι η χαμηλή σου αυτοεκτίμηση: δεν διεκδικείς, νοιάζεσαι τι θα πουν οι γύρω σου, έχεις μια εξάρτηση από την οικογένειά σου, σε έχει πιάσει άγχος αποκατάστασης. Φαντάζεσαι πως όλες οι νέες γυναίκες θέλουν να σου κλέψουν των 55χρονο σύντροφό σου. Όσο γοητευτικός κι αν είναι, δεν είναι δυνατόν να τον θέλουν όλες οι νέες για σύντροφο ζωής! Το πολύ-πολύ για κάποιες ερωτικές συνευρέσεις, αν είναι διαθέσιμος… Στη σχέση αυτή, αν το δούμε με στερεοτυπικά κριτήρια, εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση.

Σε συμβουλεύω λοιπόν να αρχίσεις να βλέπεις κάποιον ψυχολόγο για να σε βοηθήσει να φτιάξεις την αυτοεκτίμησή σου και να μάθεις να παίρνεις αποφάσεις. Επίσης να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες που σε περιμένουν αν παντρευτείς τον Τ.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Μια «μητριά» με ευαισθησία

Διάβασα μία απάντηση που δώσατε σε μία γυναίκα με τίτλο "ο μπαμπάς αποκτά κι άλλο παιδί".  Ζω σε μία παρόμοια κατάσταση αλλά από την άλλη πλευρά. Εγώ είμαι η "μητριά" και θα ήθελα τη συμβουλή σας.

Οι γονείς του μικρού 6χρονου χώρισαν όταν εκείνος ήταν μωρό, περίπου 8 μηνών. Έκτοτε δεν έχει βγει διαζύγιο των γονιών του (για οικονομικούς λόγους) αλλά ζουν χωριστά και είναι σε διάσταση. Η σχέση των γονιών είναι πολύ έκρυθμη με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συνεννόηση για θέματα που αφορούν στο παιδί παρά μόνο καυγάδες, φωνές και άσχημα λόγια ακόμα και μπροστά στον μικρό (από μέρους της). Ο μικρός παρουσιάζει προβλήματα συμπεριφοράς, και του έχει γίνει διάγνωση παιδικής κατάθλιψης.

Με τον πατέρα του μικρού γνωριστήκαμε 3 χρόνια αφού είχε χωρίσει το ζευγάρι. Είχε ζητήσει συναινετικό διαζύγιο και η μητέρα του μικρού συμφώνησε αλλά μόλις έμαθε την ύπαρξή μου αρνήθηκε να του δώσει συναινετικό διαζύγιο και γενικά η συμπεριφορά της είναι αρκετά άσχημη έως απαράδεκτη. Για πολύ καιρό δεν έδινε το παιδί στον πατέρα ούτε καν στο τηλέφωνο και απειλούσε ότι θα πάρει το παιδί και θα φύγει από την πόλη αν δεν ξαναγυρίσει ο σύντροφός μου κοντά τους με το ζόρι. Εγώ μετά από καιρό έμεινα έγκυος και τώρα έχουμε ήδη ένα αγοράκι 3 μηνών. Επέμεινα από την αρχή στον σύντροφό μου να μιλήσει στον μικρό για τα θέματα αυτά αλλά δεν το έκανε από φόβο πως δε θα τον αφήσει η μαμά του μικρού να ξαναδεί τον γιο του. Έστω και τώρα αποφάσισε να τον κάνει αλλά δεν ξέρει πώς και φοβάται.

Προσπαθώ να του συμπαρασταθώ και να είμαι δίπλα του γι' αυτό και σας γράφω. Με τον μικρό έχω μιλήσει πολλές φορές στο τηλέφωνο (όταν είναι με τον πατέρα του) και έχουμε βγει μια φορά οι 3 μας (μπαμπάς, μικρός και εγώ). Περάσαμε πολύ ωραία και ήρθαμε πολύ κοντά με τον μικρούλη σε σημείο που με αγκάλιαζε και δε με άφηνε να φύγω. Τα ερωτήματά μας είναι ποιο πρέπει να ανακοινωθεί πρώτα από τον πατέρα του; Ότι ο μπαμπάς έχει μία άλλη σύντροφο, δηλαδή εμένα, ή ότι υπάρχει ήδη ένα αδελφάκι; Με ποιον τρόπο να γίνει η ανακοίνωση; Δεν έχει έρθει καν σπίτι μας να δει το χώρο που θα μένει μαζί μας τα Σαββατοκύριακα που θα τον παίρνει ο μπαμπάς (όπως ορίζει το δικαστήριο).

Δυστυχώς δεν έχουμε τη βοήθεια της μητέρας, μάλλον το αντίθετο, οπότε φοβάμαι ότι συνεχώς θα δηλητηριάζει το παιδί και θα το στρέφει εναντίον μας. Η μητέρα του δεν του έχει πει καν ότι οι γονείς του έχουν χωρίσει, ο πατέρας του όμως το έχει κάνει αλλά αν δεν γίνει και από τους δύο θεωρώ ότι είναι ελλιπές. Εμείς έχουμε και οι δύο πολλή αγάπη και για τα δύο παιδιά, και το δικό μας αλλά και το παιδί του συντρόφου μου, που νιώθω πολύ ζεστά και τρυφερά μαζί του και θέλω το καλύτερο γι' αυτόν για να μην τραυματιστεί περισσότερο η ψυχούλα του. Τι να κάνουμε, βοηθήστε μας!

Κ

Η κατάσταση είναι δύσκολη λόγω της άσχημης αντίδρασης της μητέρας. Εκτιμώ πολύ το ενδιαφέρον και την ευαισθησία σου για το παιδάκι….

Θεωρώ πως ο μικρός έπρεπε να μάθει εξαρχής την αλήθεια από τον πατέρα του, όσο και αν υπήρχε πιθανότητα να χειροτερέψει η στάση της μητέρας. Αν εκείνη ισχυρίζεται στο παιδί πως είναι ακόμη παντρεμένη και ο σύντροφός σου πει την αλήθεια, ο μικρός σίγουρα θα μπερδευτεί, αλλά αυτό είναι προτιμότερο από το ψέμα.  Εξάλλου, τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η νομική διαδικασία, η μητέρα δεν να στερήσει το παιδί από τον πατέρα του.

Ο σύντροφός σου πρέπει να αποκαταστήσει άμεσα την αλήθεια: Να πει στο παιδί πως με τη μαμά έχουν χωρίσει γιατί περνούσαν άσχημα και καβγάδιζαν. Η μαμά είναι ακόμα θυμωμένη γι αυτό και λέει πως ακόμα είναι παντρεμένοι, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ας αναφέρει στο παιδί κάποιους καβγάδες του με συνομήλικά του παιδάκια ως παράδειγμα. Και πως όταν καβγαδίζεις συνεχώς δεν μπορείς να ζεις στο ίδιο σπίτι. Γι αυτό ο μπαμπάς έφυγε και ζει σε δικό του σπίτι. Αρχικά, κάποια μέρα που εσύ με το μωρό θα λείπετε, ο σύντροφός σου να φέρει το παιδί στο σπίτι σας και να το βοηθήσει να εξοικειωθεί. Να του έχετε εκεί δημιουργήσει ένα χώρο που να τον θεωρεί οικείο.

Ταυτόχρονα θα πρέπει να ξαναμιλήσεις στο παιδάκι στο τηλέφωνο και ξαναβγείτε μερικές φορές οι τρεις σας. (Καταλαβαίνω, είναι δύσκολο να φεύγεις από το σπίτι σου με το μωρό, αλλά δυστυχώς είναι απαραίτητο). Αφού περάσουν 1-2 μήνες και σε συνηθίσει κι εσένα και το σπίτι χωριστά, κάποια φορά που θα έρθει στο σπίτι θα είσαι κι εσύ εκεί, χωρίς το μωρό. Και στη συνέχεια θα σε βρίσκει εκεί κανονικά όταν έρχεται. Αφήστε τον να συνηθίσει τη νέα κατάσταση και μη δίνετε εξηγήσεις τον πρώτο καιρό, παρά μόνο αν σας τις ζητήσει. Τότε θα του πείτε πως ζείτε στο σπίτι αυτό μαζί γιατί περνάτε πολύ ωραία και δεν μαλώνετε. Αν ρωτήσει αν θα παντρευτείτε (μερικά παιδάκια το ρωτούν) να πείτε πως όχι ακόμα αλλά ίσως στο μέλλον. Αν ρωτήσει αν θα γίνεις εσύ μαμά του, να πείτε πως όχι, η μαμά του θα είναι πάντα η ίδια, αλλά πως εσύ τον αγαπάς πολύ και σου αρέσει που περνάτε μερικές μέρες μαζί.

Δεν ξέρω τι θα κάνεις το μωρό σου στο μεταξύ, αλλά διατηρήστε λίγο έτσι την κατάσταση. Διαπιστώστε πως προσαρμόστηκε. Τότε, ο πατέρας του θα του πει πως έχει αδελφάκι που μόλις γεννήθηκε και θα του εξηγήσει τι είναι τα αδέλφια από άλλη μητέρα. Εσύ δεν θα συμμετέχεις στη συζήτηση. Θα τον βεβαιώσει για την αγάπη του, θα του τονίσει πως αυτός είναι «ο μεγάλος», ο έξυπνος και ο δυνατός. Θα του δηλώσει πως ο ίδιος θέλει πολύ να γνωρίσει ο μεγάλος το μικρό αδελφάκι που τώρα είναι πχ στη γιαγιά του και θα τον ρωτήσει πότε θέλει να γίνει αυτή η συνάντηση. Αν το παιδί αντιδράσει καλά, την άλλη φορά θα έχετε και το μωρό στο σπίτι. Αν δεν αντιδράσει καθόλου ή αντιδράσει άσχημα, αφήστε του λίγο χρόνο ακόμα και στο μεταξύ δείξτε φωτογραφίες.

Επαναλάβετε τη συζήτηση λίγες εβδομάδες μετά. Τώρα είναι καλό να συμμετέχεις κι εσύ, αλλά τον κύριο λόγο θα τον έχει ο πατέρας του. Έστω κι αν ακόμη είναι αρνητικός, κάποια μέρα θα βρει το μωρό στο σπίτι. Μην πιέσετε για επαφές και αφήστε του χρόνο. Ταυτόχρονα ασχοληθείτε πολύ με τον ίδιο και μη δείξετε πως σας απορροφά το μωρό. Κάποια στιγμή θα το πλησιάσει, έστω από περιέργεια, και στη συνέχεια η συνάφεια θα το κάνει να συνδεθεί.

Να έχετε εμπιστοσύνη στο ένστικτο του παιδιού: Όταν τα παιδιά νιώθουν αγάπη και ασφάλεια, μπορούν να ορίσουν ως οικογένεια οποιοδήποτε σχήμα, όσο κι αν είναι ασυνήθιστο. Η μητέρα του σας χαλά τις προσπάθειες, αλλά εσείς από μεριάς σας θα κάνετε το καλύτερο και αυτό θα αποδώσει.

Οι συμβουλές μου δίνονται με επιφύλαξη, γιατί δεν ξέρω λεπτομερώς πρόσωπα και πράγματα. Στη διαδικασία αυτή, και μάλιστα αφού το παιδί έχει ήδη κάποια προβλήματα, κρίνω απαραίτητη τη συνεργασία σας με ψυχολόγο που θα σας καθοδηγεί σε κάθε στάδιο. Βρίσκεστε σε πολύ δύσκολο σημείο και είναι απαραίτητο να διαχειριστείτε την κατάσταση πολύ μελετημένα.

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Νέα μητέρα μόνη στην επαρχία


Ειμαι μια νεα εργαζομενη,  χωρισμενη προ διετιας, μητερα 2 παιδιων, 8 και 6 ετων.Πριν απο δυο χρονια εγκατελειψα τη συζυγικη στεγη. Ο πιο σημαντικος λογος ηταν η βια σε λεκτικο, συναισθηματικο και 2 φορες σε σωματικο επιπεδο. Δεν μετανιωνω καθολου για την επιλογη μου. Οταν μια μανα δεν ειναι καλα πως μπορει να μεγαλωσει τα παιδια της σωστα?

Μετακομισα στο σπιτι μου στον τοπο της καταγωγης μου. Μια μικρη επαρχιακη κομωπολη με τα υπερ και τα κατα της. Οι γονεις μου μενουν στο κατω διαμερισμα απο το δικο μου. Εδω και περιπου οχτω μηνες με απασχολει εντονα η ρουτινα και η μονοτονια στην προσωπικη μου ζωη.

Η καθημερινοτητα μου περιλαμβανει δουλεια τα πρωινα και απο το μεσημερι και μετα τρεξιμο με τις υποχρωσεις των παιδιων.

Πηγαινω μια φορα την εβδομαδα σε σχολη χορου και μια αλλη μερα σε σχολη μουσικης. Το θεμα μου ομως ειναι οτι εχουν αρχισει οι αναγκες που εχω σαν νεα γυναικα να με πιεζουν. Θελω πλεον να ζησω και να βιωσω ολα αυτα δεν βιωσα σε προσωπικο επιπεδο. Τη χαρα της συντροφικοτητας κυριως. Οι φιλες μου εδω ειναι παντρεμενες.

Δεν ξερω τι να κανω για να αλλαξει αυτη η κατασταση. Εχω αρχισει και κουραζομαι κυριως ψυχολογικα. Καλη και πολυ βοηθητικη η θετικη σκεψη. Ομως πως μπορω να ικανοποιησω ολες αυτες τις αναγκες που εχω?

Μ

Αρχικά σε συγχαίρω για την απόφασή σου να τελειώσεις εγκαίρως ένα γάμο στον οποίο υπήρχε κακοποίηση και για τη συνειδητότητα με την οποία παίρνεις τις αποφάσεις σου. Επίσης, φαίνεσαι ισορροπημένο άτομο και με θετική σκέψη και αυτό μετρά σε όλους τους τομείς της ζωής.

Πραγματικά, η ζωή σε μια επαρχιακή κωμόπολη στο σπίτι πάνω από τους γονείς προσφέρει ηρεμία και συμπαράσταση, αλλά περιορίζει πολύ τη ζωή μιας νέας γυναίκας. Φαίνεται πως διαχειρίζεσαι καλά την κοινωνική σου ζωή και τα ενδιαφέροντά σου, αλλά οι αντικειμενικές συνθήκες δεν σου παρέχουν την πιθανότητα να έχεις κοινωνικές επαφές με ελεύθερους άντρες της ηλικίας σου, με τους οποίους υπάρχει η δυνατότητα φλερτ και σχέσεων κάθε είδους.

Δυστυχώς, όταν οι αντικειμενικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν, λίγα πράγματα μπορώ να σε συμβουλεύσω: Πρώτα-πρώτα βεβαιώσου πως αξιοποιείς όποιες ευκαιρίες υπάρχουν στον  τόπο σου. Σίγουρα υπάρχουν νέα ελεύθερα και όχι ντόπια άτομα που εργάζονται εκεί. Θα μπορούσες να κάνεις νέες φίλες που θα σε εντάξουν στις δικές τους παρέες, αντί να επιμένεις στις παλιές σου φίλες που τώρα είναι παντρεμένες. Αξιοποιείς τις ευκαιρίες κοινωνικοποίησης που σου προσφέρει ο επαγγελματικός σου κύκλος;

Επίσης θα πρέπει να αποβάλεις πιθανές αναστολές που μπορεί να έχεις σχετικά με τους τρόπους γνωριμιών. Το διαδίκτυο, αν χρησιμοποιηθεί με σοβαρότητα και σύνεση, μπορεί να σου δώσει κάποιες ευκαιρίες. Επίσης, καλό είναι να αναζητήσεις παλιούς φίλους και φίλες από τον τόπο των σπουδών σου ή τον τόπο που έμενες ως παντρεμένη. Θα μπορούσες πότε-πότε να κάνεις ένα ταξιδάκι να τους επισκεφτείς, διευρύνοντας έτσι τον κύκλο σου με άτομα από τις παρέες τους.

Δίνεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να «αποδράσεις» ένα Σαββατοκύριακο, όπου τα παιδιά μπορούν να μείνουν στους γονείς σου ή όταν πηγαίνουν στον πατέρα τους; Τις διακοπές σου πώς τις περνάς; Θα μπορούσες να επιλέξεις διακοπές με γκρουπ ή εναλλακτικές διακοπές πχ σε συνδυασμό με κάποια σεμινάρια, όπου θα γνωρίσεις καινούργια άτομα.

Αν κάποια συγγενής ή φίλη σου προτείνει μια γνωριμία, είναι καλό να μην είσαι αρνητική και να δοκιμάσεις.

Επανασύνδεση με τον πρώην σύζυγο;



Είμαι 37 χρονών και έχω ένα παιδάκι από το γάμο μου 9 1/2 ετών. Με τον πρώην άντρα μου γνωρίστηκα όταν ήμουν 19 χρονών. Έζησα τον απόλυτο έρωτα μέχρι που γεννήθηκε ο μικρούλης, μετά άλλαξαν τα πράγματα ώσπου χωρίσαμε με άσχημο τρόπο. Τώρα μετά από 6 χρόνια διαζυγίου έχουμε πολύ καλές σχέσεις μεγαλώνουμε μαζί το παιδί.

Πριν 6 μήνες έκανα μια σχέση με έναν μεγαλύτερο άντρα, που παει καλά... μέχρι που ο πρώην σύζυγος μου άρχισε να μου πετάει υπονοούμενα ότι με θέλει (ερωτικά μόνο).  Δε θέλει να ξαναείμαστε μαζί λέει λόγω του παιδιού, φοβάται ότι αν ξαναείμαστε μαζί και δεν πάει καλά, το παιδί θα γίνει χάλια ψυχολογικά.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που τον βλέπω αναστατώνομαι… αλλά ο άλλος άνθρωπος μου προσφέρει ασφάλεια.

Α.

Με τον πρώην σύζυγο είναι προφανές πως υπάρχει ακόμη αμοιβαία ερωτική έλξη. Για να είναι όμως δυο άνθρωποι σύντροφοι ζωής δεν αρκεί μόνο αυτό, όπως αποδείχτηκε και από την εμπειρία του γάμου σας.  Ιδεολογικά συμφωνείτε; Συναισθήματα αγάπης υπάρχουν;

Συνήθως όταν ένα ζευγάρι κάνει προσπάθεια επανασύνδεσης μικρό διάστημα μετά το χωρισμό, αυτό γίνεται για συναισθηματικούς λόγους ή από νοσταλγία ή από συνήθεια. Όμως τα άτομα δεν έχουν αλλάξει ιδεολογία και συνήθειες, έτσι κατά κανόνα επέρχεται ξανά χωρισμός για τους λόγους που ίσχυαν και την πρώτη φορά. Στη δική σας όμως περίπτωση έχουν περάσει  6 χρόνια και έχετε καταλήξει να συνεργάζεστε καλά, πράγμα που σημαίνει πως είναι πιθανό η ιδεολογία και οι συνήθειές σας να έχουν αλλάξει προς κοινή κατεύθυνση.

Δεν θα είχα λοιπόν πρόβλημα ένα πρώην ζευγάρι να κάνει δεύτερη προσπάθεια σε μια πιο ώριμη ηλικία. Βλέπω όμως πως οι επιθυμίες σας για το είδος της σχέσης είναι διαφορετικές: Εκείνος θέλει μόνο ερωτικές συνευρέσεις ενώ εσύ σταθερή σχέση με ασφάλεια. Εκεί βρίσκεται και το πρόβλημα. Θεωρώ πιθανό ο πρώην σύζυγος να έχει ζηλέψει τη νέα σου σχέση και να θέλει να επιβεβαιωθεί δημιουργώντας ερωτικές σχέσεις μαζί σου, με δεδομένο πως του αρέσεις ερωτικά. Το επιχείρημά του πως αν η σχέση γίνει σταθερή μπορεί να ξαναχωρίσετε και να πληγωθεί το παιδί δεν ευσταθεί. Προφανώς εκείνος το έχει σκοπό να ξαναχωρίσετε μετά από κάποιο διάστημα ερωτικών συνευρέσεων και βρίσκει αυτή τη δικαιολογία.

Οπότε, αφού το είδος της σχέσης είναι δεδομένο από μεριάς του ενώ εσύ θέλεις κάτι άλλο, δεν σε συμβουλεύω να δεχτείς. Επιπλέον, θα πρέπει να επανεξετάσεις τι νιώθεις για το νέο σου σύντροφο και τι σου προσφέρει. Αν είναι μόνο η ασφάλεια, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα…  Δεν υπάρχει ιδεολογική συμφωνία, συναισθήματα και ερωτική έλξη; Αν υπάρχουν, πώς αναστατώνεσαι από τον πρώην;

Επιπλέον, το παιδί σου θα είναι καλά εκεί που θα νιώθεις εσύ καλά.

Πιστεύω πως μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο θα σε βοηθήσουν να ξεκαθαρίσεις.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Θύμα

Η φίλη που μας έστειλε το μήνυμα το βρίσκει αναγνωρίσιμο γι αυτό το αφαίρεσα...

 Να φύγεις τρέχοντας!

Δεν θα συζητήσω άλλο τις σχέσεις με τους παντρεμένους, γιατί βρίσκουν και κάνουν... Τα έχουμε πει πολλές φορές σε προηγούμενες αναρτήσεις: Δεν του πέφτει καθόλου άσχημα του φίλου σου να έχει τόσα χρόνια μια γυναίκα που να τον περιμένει τηρώντας τους αυστηρούς του όρους, και μια συνοδό στα ταξίδια του, ενώ η οικογένειά του παραμένει άθικτη. Για κοίταξε τα πράγματα απ’ έξω και δες σε τι κατάσταση έχεις φέρει τον εαυτό σου.

Το πρόβλημα είναι καθαρά δικό σου. Πρέπει να δεις ποιες ελλείψεις προσωπικότητας, ανασφάλειες και απωθημένα έχεις (δήθεν) καλύψει με τη σχέση αυτή και γιατί έχεις εξαρτηθεί. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι φανερή, όπως και η εξαρτητική προσωπικότητα. Δεν είναι σύμπτωση που και στο γάμο σου και σ’ αυτή τη σχέση είσαι θύμα. Επίσης, το ότι έχεις περιττά κιλά σημαίνει πως βρίσκεις καταφύγιο στο φαγητό και αυτό δεν είναι καθόλου υγιές.

Πώς είναι η υπόλοιπη ζωή σου; Σε ενδιαφέρει η δουλειά σου; Τα παιδιά σου; Έχεις φίλους, ενδιαφέροντα; Πρέπει να αναπτύξεις άλλες πλευρές της ζωής σου. Σου χρειάζεται άμεσα μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης με ψυχολόγο για να βρεις τον εαυτό σου. Και είμαι σίγουρη πως όταν αρχίσει να γίνεται αυτό δεν θα παραμείνεις στιγμή στη σχέση αυτή που σε υποβιβάζει.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Δεν είναι έτοιμος ή δεν είμαι η κατάλληλη;

Θα ηθελα να ζητησω την συμβουλη σας για κατι γενικοτερο και χρησιμοποιώ το δικό μου θέμα σαν αφορμή.

Ειμαι σε σχεση με ενα παιδι εδω και 4 μηνες ο οποιος με "κυνηγούσε" περισσοτερο απο ενα χρονο, αλλα δεν ημουνα ετοιμη για σχεση πριν. Όταν αισθανθηκα ετοιμη  αποφασισαμε να δοκιμασουμε. Καθε φορα που νιωθει οτι δενομαι μαζι του περισσοτερο μου υπενθυμιζει οτι δεν υπαρχει μελλον αναμεσα μας αλλα παρολα αυτα θελει να ειμαστε μαζι και με εχει προτεραιοτητα στη ζωη του.

Με σεβεται και μου φερεται τελεια, αλλα μου ξεκαθαριζει οτι θα αργησει πολυ να σκεφτει για κατι σοβαροτερο στη ζωη του, και μου το λεει για να μην εχω ελπιδες και να μην χασω τα χρονια μου.

Η ερωτηση μου προς ολες τις γυναικες ειναι η εξης: Όταν ενας αντρας λεει οτι δεν ειναι η δεν θα ειναι ετοιμος για κατι σοβαρο, εχει να κανει με τον ιδιο η με την γυναικα?

Εχω δει περιπτωσεις να χωριζουν αντρες σχεσεις 4-5 χρονων επειδη δεν ειναι ετοιμοι για το επομενο βημα, αλλα με την επομενη να παντρευονται πανω στο χρονο σχεσης τους.

Μηπως εχει να κανει με εμας τις γυναικες οταν λενε οτι δεν νιωθουν ετοιμοι?

Και επισης, οταν περνας ομορφα με καποιον, δεν εχεις κανενα παραπονο, και σε σεβεται αλλα σου αποκλειει την πιθανοτητα να παει καπου σοβαρα, τι κανεις? Περιμενεις με την ελπιδα οτι ισως αλλαξει γνωμη, η φευγεις?

Α

Δεν μπορώ να απαντήσω με γενικό κανόνα. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι γι αυτό που θέλουν και το τηρούν. Υπάρχουν άλλοι που στην πορεία αλλάζουν και συχνά αφορμή για την αλλαγή αυτή είναι ο κατάλληλος άνθρωπος. Άρα θα συμβούλευα τις κοπέλες, αν ο άντρας δηλώσει πως δεν είναι έτοιμος για κάτι σοβαρότερο, να μείνουν στη δήλωση αυτή και να μην ελπίζουν να τον αλλάξουν. Αν αυτό συμβεί θα είναι ένα απρόσμενο δώρο, αλλά αυτό δεν θα είναι αποτέλεσμα καμιάς πίεσης. Άρα, οι περιπτώσεις είναι:

·         Δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος, εσύ δεν βιάζεσαι για αποκατάσταση και περνάς καλά; Μείνε! Γιατί να μην απολαύσεις μια ωραία σχέση όσο κρατήσει;

·         Δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος, εσύ περνάς μεν καλά αλλά θέλεις οπωσδήποτε την πιθανότητα αποκατάστασης και μάλιστα άμεσα; Φύγε! Αν μείνεις, μην κατηγορήσεις μετά κανέναν που «έχασες το χρόνο σου». Αν και πάντα απορώ γιατί οι γυναίκες να έχουν «ημερομηνία λήξης»…

·         Δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος και μάλιστα δεν περνάς και καλά μαζί του; Φύγε τρέχοντας!

·         Δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος, εσύ περνάς καλά και μένεις προσπαθώντας και ελπίζοντας; Κακώς! Δεν θα αλλάξει τις απόψεις του με πίεση και φέρνεις το αντίθετο αποτέλεσμα. Μπορείς βέβαια να διατηρήσεις τις ελπίδες σου, αλλά μη βασιστείς σ’ αυτές, ούτε να ζητήσεις ευθύνες αν δεν πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες σου. Δεν σου υποσχέθηκε τίποτα…

·         Δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος αλλά ο πραγματικός λόγος είναι πως εσύ δεν τον εμπνέεις αρκετά για κάτι σοβαρότερο.  Δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό. Μένεις όσο περνάς καλά. Και οι σχέσεις χωρίς συνέχεια μπορούν να είναι όμορφες για κάποιο διάστημα. Πιθανώς μετά από σένα θα αλλάξει ή θα βρει κάποια που θα τον εμπνεύσει για κάτι σοβαρότερο. Το ότι δε υπήρξε συνέχεια μαζί σου δεν σημαίνει πως εσύ είσαι «ελαττωματική» ή η άλλη είναι «καλύτερη». Δεν εμπνέουμε όλοι όλους για σχέσεις ζωής. Προφανώς ο συγκεκριμένος δεν ήταν ο κατάλληλος για σένα για κάτι τέτοιο, ήταν για κάποια άλλη όπως κι εσύ θα είσαι για κάποιον άλλον. Τα πάντα είναι θέμα timing και matching.

·         Δηλώνει πως δεν είναι έτοιμος αλλά με τον καιρό αλλάζει, χωρίς δική σου πίεση, και δηλώνει έτοιμος. Αυτό δεν αποκλείεται, αλλά είναι σπάνιο. Καλύτερα να αγοράσεις λαχείο!

Παντρεμένοι κι οι δυο…

Ζω σε επαρχία. Είμαι 30 ετών, ο σύζυγός μου 33 και ένα παιδί 2 ετών. Είμαστε 10 χρόνια μαζί. Εργάζομαι σε γραφείο. Στον ίδιο χώρο εργάζεται κάποιος 39 ετών, παντρεμένος με 2 παιδιά. Δύο χρόνια είμαστε μαζί στη δουλειά και μένουμε και στην ίδια γειτονιά.

Νιώθαμε αμοιβαία έλξη και κάποια στιγμή ξεκίνησε έντονο φλερτ. Σημειωτέον ότι εκείνος, σε αντίθεση με εμένα, είχε έλεγχο από το σπίτι και γενικά πολλές υποχρεώσεις. Με παρότρυνε να έχουμε μια περιπέτεια. Οι αναστολές μου ήταν μεγάλες.

Η σύζυγος υποψιαζόταν και έκανε σκηνές. Τότε αυτός άλλαζε, γινόταν απότομος, απόμακρος. Αλλιώς ήταν ένα όνειρο. Γενικά ζούσαμε πολλά σκαμπανεβάσματα. Όποτε ήταν καλά και μπορούσε, όλα κυλούσαν όμορφα, διαφορετικά η κατάσταση ήταν άσχημη.

Τελικά κάναμε σεξ 2 φορές και ήταν υπέροχα. Αλλά μετά από την κάθε φορά άλλαζε η συμπεριφορά του και απομακρυνόταν.

Πέρασε από την τελευταία φορά 1 μήνας. Έχει αλλάξει πολύ. Πιστεύω ότι μάλλον ζορίζεται πολύ να μην εκδηλωθεί. Εκτός κ αν του πέρασε με τη δεύτερη φορά…. Υπάρχει και η περίπτωση να έχει πρόβλημα με το σπίτι.

Γενικά με μπερδεύει πολύ. Να έγιναν όλα για να κοιμηθούμε 1-2 φορές μαζί και στα πεταχτά; Η δική του απάντηση "οχι". Έχει αλλάξει πολύ. Δεν έχει απαντήσει σε διευκρινιστικά ερωτηματικά μηνύματά μου 10 μέρες τώρα. Φυσικά γνώριζα εξ αρχής ότι δεν υπάρχει μέλλον γι' αυτή την ιστορία. Αλλά γιατί να φέρεται έτσι χωρίς εξήγηση, χωρίς μια κουβέντα; Τώρα φέρομαι ανάλογα με αυτόν.

Δεν ξέρω πώς εγώ να ενεργήσω. Να τον αφήσω κ όταν και αν του ξαναέρθει; Να κάνω κάποια κίνηση να δω αντίδραση; Ή να το αφήσω;

Πολλές φορές έφτασα στο σημείο να υποτιμηθώ και να χάσω την αξιοπρέπειά μου. Ο σύζυγός μου άψογος απέναντί μου με μικρές μάλλον υπόνοιες ότι κάτι δεν πάει καλά με έμενα-όχι όμως συγκεκριμένα-αφού πολλές φορές δεν είχα όρεξη να βρεθώ μαζί του, με διάφορες δικαιολογίες.

Μ.

Έκανα μια περίληψη από το μακροσκελές μήνυμά σου (που δείχνει την έκταση που έχει πάρει στη ζωή σου αυτή η ιστορία). Τα  πράγματα είναι απλά:

Ο κύριος έχει βαρεθεί τη σύζυγό του και πολύ ήθελε να ξεφύγει λίγο και να ξανανιώσει ελεύθερα και ερωτικά με μια γυναίκα που του αρέσει. Αυτό δεν σημαίνει πως είχε στόχο να χαλάσει το γάμο του, ούτε να δημιουργήσει προβλήματα στη ζωή του. Όπως τα περισσότερα άτομα που κάνουν εξωσυζυγικές σχέσεις, αυτό που θα επιθυμούσε είναι να έχει εσένα για να περνά καλά πότε-πότε ενώ ταυτόχρονα η οικογένειά του να παραμείνει άθικτη.

Την πολύ απλή αυτή και «βολική» επιθυμία οι περισσότεροι δεν την παραδέχονται ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό, επειδή συγκρούεται με τα στερεότυπά τους και επιπλέον εμπεριέχει κοινωνικούς «κινδύνους». Την επενδύουν με έρωτα, τύψεις, ενοχές και φόβους.

Ο κύριος ελκύεται από σένα ερωτικά, αλλά τίποτα παραπάνω δεν συμβαίνει. Όταν εκτονώνει την ερωτική του επιθυμία, τότε σκέφτεται τα προβλήματα που μπορούν να δημιουργηθούν στη ζωή του και απομακρύνεται. Όταν περάσει λίγος χρόνος και η ερωτική επιθυμία ξαναφουντώσει, τα προβλήματα ξεπερνιούνται αλλά μόνο για λίγες ώρες.

Είναι πιθανό κάποια στιγμή να επανέλθει για μια ερωτική συνεύρεση και μετά πάλι να απομακρυνθεί. Είναι επίσης πιθανό να έγιναν πιο έντονες οι υποψίες της συζύγου και να αποφάσισε να διακόψει μαζί σου, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Δεν αποκλείω και το να του πέρασε το πάθος μαζί σου, αφού το ικανοποίησε. Το «όχι» του δεν μου λέει τίποτα. Σε τέτοια περίπτωση περίμενες να σου πει την αλήθεια;

Μη αναλώνεσαι να καταλάβεις τη διφορούμενη συμπεριφορά του. Το θέμα είναι τι θέλεις εσύ από τη σχέση αυτή. Έχεις ελπίδες να χωρίσετε και οι δυο και μετά να είστε μαζί; Ξέχασέ το! Έχεις ελπίδες να έχετε μια κανονική εξωσυζυγική σχέση; Πάλι ξέχασέ το! Δεν φαίνεται διαθέσιμος για κάτι τέτοιο. Το πολύ που μπορείς να περιμένεις είναι να ξεσπά ένα ερωτικό ενδιαφέρον από μέρους του πότε-πότε, να περνάτε μια φορά καλά κι ύστερα… ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αν αρκείσαι σε κάτι τέτοιο, μην πιέζεις, άφησέ του πρωτοβουλία και κάποια στιγμή μπορεί να επανέλθει. Αν πάλι αποφάσισε να διακόψει τελείως μαζί σου, ό,τι κι αν κάνεις δεν θα τον επαναφέρεις ή θα τον επαναφέρεις για 1-2 φορές. Πάντως η συμβουλή μου είναι να του αφήσεις την πρωτοβουλία (με δεδομένο ότι φαίνεται πως τον θέλεις).

Κι έρχομαι τώρα στο σπουδαιότερο: Για να νιώθεις τέτοια έλξη για έναν άλλον και όχι για τον «άψογο» σύζυγό σου, θα πρέπει να επανεξετάσεις το γάμο σου και να δεις τι λείπει από αυτόν και αν επιδιορθώνεται. Αν θεωρείς το γάμο σου συμβιβασμό, είναι κρίμα γιατί είσαι πολύ νέα. Κάτι πρέπει να κάνεις γι αυτό!

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Ιδεοληπτική διαταραχή

Είμαι 22 ετών και εδώ και χρόνια βασανίζομαι από ιδεοληπτική διαταραχή (έχω διαγνωσθεί). Μεγάλωσα σε μια οικογένεια πολύτεκνη με σχιζοφρενή πατέρα και καταπιεστική μητέρα. Άσχημα παιδικά χρόνια. Πλέον αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα τα οποία προσπαθώ να λύσω μόνη μου. Οι ιδεοληψίες μου είναι κυρίως σεξουαλικού περιεχομένου και κάποιες φορές έχω και εμμονή με την αλήθεια. Επίσης και οι κρίσεις πανικού είναι στο πρόγραμμα.

Το θέμα που με ταλαιπωρεί τελευταία είναι πως οι ιδεοληψίες μου βρήκαν να κάνουν με τη σχέση μου. Εκεί που όλα ήταν καλά ξαφνικά μια μέρα σκέφτηκα ότι πρέπει να χωρίσω, ότι δεν θέλω πια το αγόρι μου, ότι τον βαρέθηκα και διάφορα τέτοια. Βασανίζομαι γιατί τον αγαπάω και είμαστε πολύ καλά μαζί. Δεν θέλω να σκέφτομαι τέτοια. Έχω ένα κόμπο στο στομάχι όλη μέρα. Το μυαλό μου προσπαθεί να με πείσει πως δεν τον θέλω πια. Αν συνέβαινε όντως κάτι τέτοιο θα χώριζα και αυτό θα ήταν όλο. Τώρα όμως βασανίζομαι. Διάβασα στο ίντερνετ για την relationship ocd. Είναι κάτι αυτό που θα μπορούσε να ισχύει? Εδώ στην Ελλάδα νομίζω δεν είναι αναγνωρισμένη αυτή η υποκατηγορία της ocd. Θα ήθελα να με συμβουλέψετε όσον αφορά το ζήτημά μου και την relationship ocd. Θα ήταν μεγάλη ανακούφιση να λάβω απάντησή σας...

Β.

Αρχικά ας διαλύσουμε κάποιες παρανοήσεις.

Η ιδεοληπτική διαταραχή μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Δεν έχει καμιά έννοια να δώσουμε επιμέρους ονόματα, γιατί κάθε άνθρωπος είναι μια ειδική περίπτωση. Το θέμα είναι να βρεθεί η αιτία του κακού και να δουλευτεί, και όχι μόνο οι εκδηλώσεις ή τα συμπτώματά της. Δεν σου φταίει η σχέση σου, απλώς αυτή είναι το πεδίο στο οποίο εκφράζεται το ψυχολογικό σου πρόβλημα.

Τέτοια προβλήματα δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις μόνη σου. Εξάλλου το οικογενειακό σου ιστορικό δείχνει πως πρέπει να προλάβεις χειρότερες πιθανότητες εξέλιξης. Χρειάζεται να συνεργαστείς με έναν καλό ψυχολόγο και, αν κριθεί απαραίτητο, να πάρεις για κάποιο διάστημα και μια ελαφριά αγωγή από ψυχίατρο.

Αν εσύ δεν είσαι καλά, και η οποιαδήποτε σχέση σου δεν θα πηγαίνει καλά για μεγάλο διάστημα.

 

Σχέση σε κρίση

Είμαι 28 χρονών από την Αλβανία κ έχω σχέση με μια κοπέλα 25 χρονών Ελληνίδα. Στην αρχή όλα ήταν ωραία κ περνούσαμε υπέροχα μέχρι που ήρθε η ώρα κ την γνώρισα στους γονείς μου. Οι γονείς μου δεν την θέλουν από ό,τι μου λένε λόγω του ότι δεν έχει ωραίο σώμα. Εμένα όμως δεν με ενοχλεί κ δεν έχω κανένα πρόβλημα κ η ερωτική μας ζωή είναι πολύ ευχάριστη, εξαιρετική θα έλεγα. Όμως από την μέρα εκείνη άρχισαν τα προβλήματα στην σχέση μας.

Εξήγησα στην κοπέλα μου ποιο είναι το πρόβλημα και προσπάθησα να το λύσω με διάφορες συζητήσεις το θέμα με το τους γονείς μου. Επιπλέον εργάζομαι πολλές ώρες στα κενά μου προσπαθώ να βρεθώ με τους γονείς μου κ αυτό το γεγονός δημιουργεί ανασφάλεια στην κοπέλα μου με αποτέλεσμα να μαλώνουμε κ να αισθάνομαι πίεση κ από τις 2 μεριές. Είμαι ανάμεσα σε 2 πρόσωπα που αγαπάω πολύ κ δεν θέλω να διώξω κανένα από την ζωή μου γιατί κ οι 2 πιστεύω ότι με αγαπάνε.

Η κοπέλα μου όταν μαλώναμε ξεφεύγει κ λέει κάποιες κουβέντες που με θίγουν έμενα σαν προσωπικότητα. Το ξέρω ότι είναι πάνω στα νευρά της άλλα δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσω να ανεχτώ αυτά που μου λέει όταν θυμώνει, γιατί προσπαθώ κ κάνω ότι μπορώ για την σχέση μας.

Μπορεί να μην έχω βρει τον σωστό τρόπο άλλα προσπαθώ. Πολλές φορές ψιλό-μαλώνουμε κ χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος νομίζω ότι έχει χάσει την σταθερότητα η σχέση μας... Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω κ πως να το διαχειριστώ ώστε να έχουμε μια ισορροπία.

Κ

Φαίνεσαι λογικό παιδί και θαυμάζω τα Ελληνικά σου και τον τρόπο που εκφράζεσαι!

Κάνε μια σοβαρή συζήτηση με την κοπέλα σου και έκφρασέ της τα συναισθήματά σου, το πόσο πιέζεσαι και τις δυσκολίες σου. Κάλεσέ την να βρείτε μαζί μια λύση, σαν ζευγάρι που αγαπιέται. Μοιράστε μαζί το χρόνο σου ανάμεσα στη δουλειά, τους γονείς και την κοπέλα, έτσι ώστε να υπάρχει ένα πρόγραμμα στο οποίο να έχετε συμφωνήσει και οι δυο. Πες της πόσο άσχημα νιώθεις με τα λόγια που λέει στο θυμό της. Ο θυμός αυτός έχει τη βάση του στην απόρριψη που εκείνη αισθάνεται από τους γονείς σου και από το ότι δεν βλέπεστε πολύ, και βγαίνει με έστω και ασήμαντες αφορμές.  Εξήγησέ της πώς βλέπουν οι γονείς σου τα πράγματα αλλά ξεκαθάρισε πως αυτό δεν επηρεάζει τα δικά σου συναισθήματα. Είναι «παλιά μυαλά», με τις δικές τους αντιλήψεις και πρέπει εκείνη να δείξει ανοχή αν σε αγαπά, γιατί (αν όλα πάνε καλά) θα ζείτε μια ζωή σε στενή επαφή.

Κάνε επίσης μια σοβαρή συζήτηση με τους γονείς σου. Ξεκαθάρισε πως αγαπάς την κοπέλα σου, πως δεν σε επηρεάζει η άποψή τους για το σώμα της και πως δεν έχουν άλλο λόγο να την απορρίπτουν. Ζήτησέ τους να κάνετε ένα πρόγραμμα ζωής έτσι ώστε να έχεις χρόνο να βλέπεις την κοπέλα σου χωρίς εκείνοι να διαμαρτύρονται.

Καλύτερο είναι για ένα διάστημα να μη βλέπεστε όλοι μαζί, μέχρι και τα δυο μέρη να αποδεχτούν την κατάσταση.

Επαγγελματικός προσανατολισμός


Είμαι 16 χρονών και πάω 1η λυκείου και εδώ και πολύ καιρό με απασχολεί το θέμα του επαγγέλματος που θέλω να κάνω στο μέλλον μου. Θέλω να ασχοληθώ με την ψυχολογία πάρα πολλά χρονιά τώρα, όμως πολλοί καθηγητές μου και φίλοι μου με επηρεάζουν αρνητικά λέγοντας πως αν ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα θα μείνω τελείως άνεργη. Αυτή η σκέψη με θλίβει ιδιαίτερα και με έχει κάνει να σκέφτομαι να ασχοληθώ με την ψυχιατρική ή τη νοσηλευτική, όμως και σε αυτή την επιλογή βρίσκω εμπόδια! Για να πετύχω την ψυχιατρική πρέπει να πάρω την θετική κατεύθυνση (μαθηματικά,φυσική) και να γράψω κάπου 19.000 μόρια και πιο πάνω πράγμα που μου φαίνεται αδύνατον καθώς δεν είμαι καθόλου καλή σε αυτά τα μαθήματα! Ακόμη η νοσηλευτική δεν μου αρέσει και τόσο. Επίσης με το "νέο λύκειο" τα πράγματα μου φαίνονται ακόμη πιο δύσκολα...! Πραγματικά δεν ξέρω τι να επιλέξω.

Π.

Ως απάντηση, επισυνάπτω ένα απόσπασμα του βιβλίου μου ΕΠΙΛΕΓΩ ΣΩΣΤΑ ΤΙ ΘΑ ΣΠΟΥΔΑΣΩ; (Εκδόσεις Σαββάλα), όπου βρίσκονται οι απόψεις μου σχετικά με τα θέματα που με ρωτάς:

Αρχικά πρέπει να διευκρινιστεί πως κάθε σύμβουλος που ασκεί διαδικασίες Ε.Π. συνδυάζει τις γνώσεις του με την προσωπική του ιδεολογία. Σε όλα τα ανθρωποκεντρικά επαγγέλματα, η χρήση των γνώσεων και η εφαρμογή των διαδικασιών διυλίζονται από την προσωπικότητα και τις αξίες των ατόμων που τα ασκούν. Ο υποψήφιος και η οικογένειά του πρέπει να φροντίσουν να απευθυνθούν σε ειδικούς με τους οποίους δεν υπάρχει μεγάλη διάσταση στις απόψεις και στις αξίες.

 

Ο Ε.Π. αποτελεί κλάδο της Ψυχολογίας και μπορεί να λειτουργήσει πολύ ευρύτερα από την επιλογή σχολών και τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου. Είναι μια ευκαιρία για να αρχίσει ο έφηβος να γνωρίζει τον εαυτό του και η οικογένεια να συνειδητοποιήσει τις αρχές και τις αξίες με βάση τις οποίες λειτουργεί. Στοχεύει στη διερεύνηση της προσωπικότητας, των ενδιαφερόντων και των αξιών του εφήβου, αναζητώντας σπουδές που ταιριάζουν σε καθέναν  από τους τομείς αυτούς και βρίσκοντας το κοινό τους υποσύνολο. Στη συνέχεια επισημαίνονται επαγγέλματα και εξειδικεύσεις στα οποία οδηγεί ο κάθε επιλεγμένος κλάδος σπουδών. Έπεται η διαδικασία πληροφόρησης για τις σπουδές που έχουν επιλεγεί, με τη μελέτη των αναλυτικών προγραμμάτων των σχολών. Ο υποψήφιος ενθαρρύνεται να αναζητήσει ο ίδιος παραπάνω πληροφορίες με έρευνα στο διαδίκτυο, με επισκέψεις σε χώρους εργασίας και με συζητήσεις με ειδικούς.

 

Επισημαίνεται πως οι απόφοιτοι της ίδιας σχολής δεν ασκούν κατ’ ανάγκη το ίδιο επάγγελμα και πως οι σπουδές έχουν αξία αφ’ εαυτές, ακόμη κι αν δεν έχουν άμεσο επαγγελματικό αντίκρισμα. Οι γνώσεις και δεξιότητες που αποκτώνται κατά τη φοίτηση σε μια σχολή που ενδιαφέρει τον νέο θα μεταφερθούν και θα προσαρμοστούν σε οποιοδήποτε επάγγελμα αυτός βρεθεί να ασκεί στο μέλλον.

 

Είναι σκόπιμο να διευκρινιστεί τι ΔΕΝ είναι ο Ε.Π.:

 

           Ο Ε.Π. δεν είναι απλώς πληροφόρηση. Την πληροφόρηση μπορεί να λάβει ο υποψήφιος με τη βοήθεια του διαδικτύου μόνος του ή σε συνεργασία με τους γονείς ή κάποιον καθηγητή του. Σε  μια σωστή διαδικασία ΕΠ η πληροφόρηση καταλαμβάνει μόνο ένα μέρος της όλης διαδικασίας και έπεται της ψυχολογικής διερεύνησης του υποψηφίου.

           Ο Ε.Π. δεν ενημερώνει σχετικά με το επαγγελματικό μέλλον των σχολών. Η κατάσταση στην αγορά εργασίας μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς και είναι αδύνατο να γίνουν προβλέψεις. Κάποια δουλειά που έχει σήμερα επαγγελματική αποκατάσταση κανείς δεν ξέρει αν θα συνεχίσει να την έχει και μετά από 5-8 χρόνια που ο σημερινός μαθητής θα αρχίσει να αναζητά δουλειά και πολύ περισσότερο στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ακόμη όμως κι αν το επαγγελματικό μέλλον των σχολών μπορούσε να προβλεφθεί, δεν θα έπρεπε να αποτελεί το βασικό κριτήριο επιλογής. Σε μια δουλειά που δεν του ταιριάζει κάποιος είναι δύσκολο να σταδιοδρομήσει και αν αυτό γίνει θα είναι με μεγάλο ψυχολογικό κόστος.

           Η διαδικασία Ε.Π. δεν αποτελεί πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ του εφήβου και των γονέων του, όπου ο σύμβουλος παίζει το ρόλο του δικηγόρου. Πολλές φορές το ένα από τα δυο μέρη επιδιώκει να επιβάλει τις απόψεις του στο άλλο προσπαθώντας να προσεταιριστεί τον σύμβουλο. Η διαδικασία πρέπει να παραμένει επικεντρωμένη στον έφηβο και τα ευρήματα να ανακοινώνονται στους γονείς σε τελική οικογενειακή συνεδρία. Στη συνεδρία αυτή οι γονείς μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις και τις πιθανές αντιρρήσεις τους αλλά η τελική επιλογή ανήκει σον έφηβο, όπως και η ευθύνη που τη συνοδεύει.

           Ο Ε.Π. δεν στηρίζεται στην επίδοση του υποψηφίου στα σχολικά μαθήματα, δηλαδή δεν είναι δεκτή η άποψη «είσαι κακός μαθητής, δεν είναι αυτή σχολή για σένα». Οι σχολικές δεξιότητες μιας δεδομένη χρονικής περιόδου δεν χαρακτηρίζουν το άτομο διά βίου. Αν βρεθούν οι σπουδές που του ταιριάζουν και ο μαθητής διαμορφώσει ισχυρό κίνητρο, μπορεί να μελετήσει και να αναπληρώσει τις ελλείψεις του στο επίπεδο που χρειάζεται για να ανταποκριθεί στις πανελλήνιες εξετάσεις. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που το κίνητρο διαμορφώνεται αργά, έτσι ώστε δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να καλυφθούν οι ελλείψεις που μπορεί να έχουν συσσωρευτεί. Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως, κανείς δεν μπορεί να ξέρει το επίπεδο των δεξιοτήτων που μπορεί να φτάσει σε κάποιον τομέα στο μέλλον ο σημερινός μαθητής, όταν δεν θα πιέζεται από τους στόχους και τους χρόνους των πανελληνίων εξετάσεων. 

           Ο Ε.Π. δεν ασχολείται με το «κύρος» και το «όνομα» της σχολής και τη βαθμολογική κατανομή που τα συνοδεύει. Δεν ακολουθεί στερεοτυπικές απόψεις και δεν χαρακτηρίζει τις σχολές. Η οποιαδήποτε ανώτερη ή ανώτατη σχολή που ταιριάζει σε ένα νέο μπορεί να του δώσει μια καλή βάση γνώσεων και δεξιοτήτων. Εξαρτάται πλέον από τον ίδιο το κατά πόσο θα τις διευρύνει και θα τις αξιοποιήσει επαγγελματικά και η βέλτιστη αξιοποίηση γίνεται μόνο αν οι σπουδές του ταιριάζουν, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν με ενδιαφέρον και ενθουσιασμό.

           Ο Ε.Π. δεν είναι συμπλήρωση τεστ από τα οποία προκύπτουν τυποποιημένα αποτελέσματα. Τα τεστ αποτελούν μέσο και όχι αυτοσκοπό. Χρησιμεύουν ως μέσα δομημένης συνέντευξης για να οργανώσουν και να διευκολύνουν τη συμβουλευτική διαδικασία εξοικονομώντας χρόνο. Κάθε παιδί αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση και δεν είναι σκόπιμο να ενταχτεί σε κάποια τυποποιημένη κατηγορία από κανένα τεστ. Τα τεστ προσωπικότητας, ενδιαφερόντων και αξιών χρησιμεύουν ως έναυσμα συμβουλευτικών συζητήσεων που μαζί με τις επιθυμίες του εφήβου και την πληροφόρηση που λαμβάνει οδηγούν στην επιλογή σχολών. Τα τεστ δεξιοτήτων δεν έχουν θέση στη διαδικασία αυτή.  Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι δεξιότητες μπορούν να μεταβληθούν ανάλογα με τα κίνητρα. Εξάλλου ο μαθητής έχει αξιολογηθεί επί πολλά χρόνια από το εκπαιδευτικό σύστημα και πέρα από κάθε τυποποιημένη αξιολόγηση γνωρίζει ο ίδιος σε ποιους τομείς είναι πραγματικά καλός και αποδίδει χωρίς μεγάλη προσπάθεια.

 

Χαμηλή αυτοεκτίμηση


Είμαι 22 χρονών και έχω σχέση 4 χρόνια. Είμαστε πολύ καλά αλλά το μόνο πρόβλημα στη σχέση μας είναι η αρρωστημένη ζήλεια μου. Τον ανακρίνω συνέχεια, γκρινιάζω και νομίζω ότι τον έχω κουράσει, απλά κάθεται γιατί με αγαπάει. Αφορμή δεν μου έχει δώσει, για παράδειγμα δεν τον έχει πάρει ποτέ καμιά κοπέλα στο τηλ ούτε ύποπτα μνμ έχω βρει (γιατί ψάχνω συνέχεια το κινητό του).

Αποκορύφωμα αποτέλεσε ένα βράδυ που το αγόρι μου πήγε σ έναν φίλο του και δεν μου το είπε για να αποφύγει τις σκηνές! και μου έλεγε ότι είναι σπίτι ενώ δεν ήταν… Εγώ όμως το κατάλαβα και έγινε χαμός. Από κείνη την μέρα ζηλεύω πιο πολύ και νομίζω πως ό,τι μου λέει είναι ψέματα, χωρίς να είναι (υποθέτω)

Παρόλο που ακούω συνέχεια πολύ καλά σχόλια για την εμφάνισή μου, αυτό δεν με κάνει να αισθανθώ καλά! Νομίζω ότι θα βρει πιο ωραία κοπέλα και θα με αφήσει! Επίσης φοβάμαι την φθορά του σώματός μου ότι δηλαδή δεν θα είμαι το ίδιο στα 32, 42 κτλ. Το αγόρι μου μου λέει ότι έχω πολύ ωραίο σώμα αλλά μου λέει ότι πρέπει να το διατηρήσω και αυτό με αγχώνει!! Φοβάμαι ότι αν δεν με απατήσει τώρα θα το κάνει στα επόμενα χρόνια!! Η ζήλεια μου τρώει τα σωθικά! Κάνω κακό σε μένα αλλά και στη σχέση μου!! Πόσο θα με αντέξει αν συνεχίσω να ζηλεύω έτσι??

Ρ

Για πολλοστή φορά θα πω πως η αδικαιολόγητη ζήλεια είναι θέμα του ανθρώπου που ζηλεύει.

Πόσο μάλιστα στη δική σου περίπτωση, που η ανασφάλεια είναι εμφανέστατη.

Αντί λοιπόν να ανησυχείς για τη σχέση σου, προτιμότερο να ανησυχείς για τη δική σου ψυχική ισορροπία. Σου χρειάζεται άμεσα ψυχολογική στήριξη για να βρεις τον εαυτό σου. Αν αυτό δεν γίνει, όποια σχέση και να κάνεις, δύσκολο να αντέξει…

Γιατί μένεις;



Είμαι 25 χρονών κ έχω μια σχέση 2 χρόνια. Το αγόρι μου είναι 23 σπουδάζει στην Αθήνα. Εγώ ζω και εργάζομαι στην επαρχιακή πόλη καταγωγής μας.

Είναι πολύ καλό παιδί, δε μου δίνει δικαιώματα, είναι υπερβολικά εργατικός, με υπεραγαπάει αλλά με ζηλεύει αρρωστημένα. Όπου και να πάω θεωρεί πως ασχολούμαι με κάποιον  άλλον,  απολογούμαι κάθε φορά που αργώ να απαντήσω σε μήνυμα  ή σε τηλεφώνημά του. Όταν πάω μια βόλτα μουτρώνει και πιστεύει πως γκομενίζω και μετά αρχίζει την ανάκριση. Νομίζει πως του λέω ψέματα με αποτέλεσμα να με κουράζει αυτό και να μαλώνουμε συνέχεια. Δε ξέρω τι να κάνω. Όταν χωρίζουμε τρελαίνεται και γυρίζω αλλά συνειδητοποιώ πως δεν αλλάζει. Και επίσης με ενοχλεί που σαν άνθρωπος είναι λίγο αρνητικός, ντροπαλός και ίσως κάπως μίζερος ενώ εγώ αντιθέτως είμαι πιο ανοιχτή πιο φιλική και κοινωνική. Δεν μπορούμε να τα βρούμε σχεδόν σε τίποτα.

Δ.

Βλέπω πως στη σχέση σας υπάρχουν πολλά  προβλήματα και δεν ακούγεσαι ευχαριστημένη. Εκτός από την ασυμβατότητα των προσωπικοτήτων, υπάρχει και το βασικό θέμα της ζήλειας που σου κάνει δύσκολη τη ζωή. Όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικές αφορμές, η ζήλεια είναι θέμα προσωπικής ανασφάλειας εκείνου που ζηλεύει.

Υποθέτω πως έχετε κάνει πολλές συζητήσεις αλλά δεν φαίνεται να βγήκε αποτέλεσμα. Θα έλεγα να κάνεις μια τελική σοβαρή συζήτηση  σχετικά με τη ζήλεια και να ξεκαθαρίσεις τους όρους σου. Αν δεν τους δεχτεί, καλό θα ήταν να απομακρυνθείτε για κάποιο διάστημα για να σκεφτείτε ψύχραιμα και να κάνετε μια νέα αρχή με νέους όρους.

Η προσωπικότητά του όμως είναι αυτή που είναι (αρνητικός, ντροπαλός, καχύποπτος) και δεν θα αλλάξει για χάρη σου και για χάρη κανενός. Ίσως αλλάξει στο μέλλον από την εμπειρία της ζωής, αλλά και πάλι δεν θα γίνουν ριζικές αλλαγές. Σκέψου αν θέλεις να είσαι μαζί του και αν όχι, αποφάσισε χωρισμό πριν η σχέση χρονίσει κι άλλο.

Αξίζει επίσης να προβληματιστείς γιατί συμβιβάζεσαι και μένεις σε μια κατάσταση που δεν σε ευχαριστεί.

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Να κάνω το επόμενο βήμα;


Είμαι 25 χρονών και έχω μια σχέση εδώ και 6 μήνες με ένα αγόρι 28 ετών. Και οι δύο είναι πρώτη φορά που κάναμε μια ουσιαστική σχέση και όχι συνειδητά. Από την πρώτη στιγμή είχαμε πολύ καλή χημεία και ο έρωτας μας ήταν κεραυνοβόλος. Περνούσαμε εξαιρετικά μέχρι που αποκτήσαμε κάποια προβλήματα στην σχέση μας λόγω της μη αποδοχής των γονιών του, λόγω του ότι εγώ είχα πρόβλημα παχυσαρκίας. Αν και είμαι πλέον 65 κιλά, το σώμα μου παραμένει πλαδαρό και θεωρούν ότι αξίζει κάτι καλύτερο, αν και ομολογούν ότι με βρίσκουν ευγενική, ευχάριστη, χαμογελαστή κτλ.

Η όλη κατάσταση προκάλεσε γκρίνια και ανασφάλεια γιατί, αν και με διαβεβαίωσε ότι με αγαπάει, ότι του αρέσω όπως είμαι και ότι θα προσπαθήσει να καλυτερεύσει την κατάσταση ώστε να με αποδεχθούν, είδα την συμπεριφορά του να αλλάζει, να μην βρισκόμαστε τόσο συχνά όσο βρισκόμασταν και γενικά μια υποχώρηση και μια αναβλητικότητα στα σχέδιά μας. Αποφάσισα να κάνω υπομονή και να προσπαθώ να μην συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα, αφού μόνο κακό μας έκανε.

Πάνω που άρχισαν να γίνονται όλα μέλι γάλα χθες είδα κάτι που με συγκλόνισε. Στον υπολογιστή του, και συγκεκριμένα στο λογαριασμό του skype είδα αρκετές ''πονηρές'' επαφές. Nicknames και εικόνες προφίλ πρόστυχες και σοκαριστικές, που παράπεμπαν σε σεξουαλικά παιχνίδια. Η απάντηση του ήταν ότι ήθελε να δει live πορνό και μπήκε σε ένα site που του παρέπεμπε να κάνει add αυτά τα άτομα. Ότι μπορεί να μου δώσει τους κωδικούς και αν διαπιστώσω ότι έκανε κάτι πονηρό να τον χωρίσω, πράγμα που αρνήθηκα γιατί απλά δεν με ενδιέφερε να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Και μου είπε ότι θα τα σβήσει όλα, ότι έκανε βλακεία και μόνο εμένα αγαπάει.

Τον πιστεύω αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να τον εμπιστεύομαι. Η σεξουαλική μας ζωή είναι εξαιρετική και ποικιλόχρωμη..  Δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την κατάσταση.  Είχαμε σκοπό να προχωρήσουμε σε μια συγκατοίκηση με τον καινούργιο χρόνο αλλά θεωρώ ότι μάλλον πρέπει να το αναβάλω. Τι με συμβουλεύετε να κάνω; Πώς να διαχειριστώ την κατάσταση με τους γονείς του; Τον αγαπώ πολύ και δεν θέλω να τον χάσω, αλλά δεν θέλω να ζω και σε ένα ψέμα.

Λ.

Πάντα επιμένω πως για να προχωρήσει ένα ζευγάρι στο επόμενο στάδιο σχέσης πρέπει να είναι απόλυτα ευχαριστημένο από το προηγούμενο.  Πρώτο στάδιο η ερωτική σχέση χωρίς συμβίωση ούτε ανάμιξη γονέων και συγγενών, δεύτερο στάδιο γνωριμία με τους συγγενείς, τρίτο στάδιο συγκατοίκηση, τέταρτο στάδιο γάμος, πέμπτο στάδιο παιδί, έκτο στάδιο επόμενο παιδί. Αν σε κάποιο στάδιο σκαλώσουμε, δεν προχωρούμε μέχρι να επιλυθούν τα θέματα που υπάρχουν και να αισθανθούμε απόλυτα ασφαλείς.

Με βάση τη λογική αυτή, προτείνω να πεις καθαρά στον αγαπημένο σου πως η στάση των γονέων του και το τελευταίο θέμα που δημιουργήθηκε μεταξύ σας, σε κάνουν να θεωρείς πως χρειάζεστε παραπάνω χρόνο να επιλύσετε τις καταστάσεις και να αισθανθείτε και οι δυο πιο σίγουροι για το επόμενο βήμα. Εξάλλου, αντικειμενικά 6 μήνες σχέσης είναι μικρό διάστημα για να περάσετε στη συγκατοίκηση.

Ερχόμαστε τώρα στα θέματα που έχουν προκύψει: Αν δεν άρεσες και ερωτικά στο φίλο σου, τότε δεν θα ήταν μαζί σου. Εκείνος δηλώνει πως του αρέσεις όπως είσαι, εσύ όμως κρίνεις πως έχεις πλαδαρό σώμα. Καλό θα ήταν να προσπαθήσεις να φτιάξεις το σώμα σου, πρώτα για σένα και μετά για το σύντροφό σου. Κατάφερες να χάσεις πολλά κιλά, οπότε αυτό δείχνει πως έχεις δυναμισμό και θέληση. Οι γονείς δεν έχουν κανένα λόγο να κρίνουν τέτοια θέματα, που εξάλλου ανά πάσα στιγμή μπορούν να αλλάξουν.

Παρ’ όλες τις αντίθετες δηλώσεις του, ο φίλος σου άλλαξε κάπως στάση, προφανώς επηρεασμένος από τους γονείς. Είσαι σίγουρη πως η αλλαγή συνέπεσε με τη γνωριμία σου με τους γονείς και δεν υπήρχαν άλλοι λόγοι; Αν βεβαιωθείς για κάτι τέτοιο, το γεγονός πως ο φίλος σου επηρεάζεται από τους γονείς στα πολύ προσωπικά σας θέματα είναι πολύ αρνητικό και πρέπει να το λάβεις υπόψη για την εξέλιξη της σχέσης σας.

Σχετικά με το άλλο θέμα, είτε σου λέει αλήθεια, είτε επιδίδεται σε ηλεκτρονικό σεξ. Σίγουρα το πρώτο είναι πολύ λιγότερο σημαντικό «παράπτωμα» από το δεύτερο, αλλά και στις δυο περιπτώσεις θα αντιδράσεις ανάλογα με τις αρχές σου. Υπάρχουν άτομα που θεωρούν φυσικό να παρακολουθεί το ζευγάρι μαζί πορνό ή να παρακολουθεί μόνος ο ένας σύντροφος. Υπάρχουν άλλοι που δεν το εγκρίνουν. Όσο για το ηλεκτρονικό σεξ, υποθέτω πως κανένας δεν το εγκρίνει για κανέναν στο πλαίσιο μιας σοβαρής σχέσης. Είναι θετικό το ότι έχετε ωραία σεξουαλική ζωή, αλλά τότε η όποια ενασχόλησή του με ηλεκτρονικό σεξ είναι ακόμη πιο αδικαιολόγητη. Πχ, αν εκείνος είχε μια σεξουαλική ιδιαιτερότητα στην οποία δεν συνεργάζεσαι, θα είχε μια δικαιολογία να την εκτονώνει μόνος του, αν και βέβαια θα ήταν πολύ προτιμότερο να τη συζητήσετε μαζί και να βρείτε μια μέση λύση. Λες όμως πως είστε πολύ καλά μαζί στον τομέα αυτόν.

Δήλωσε με σαφήνεια στο φίλο σου τις απόψεις σου και για τα δυο θέματα και θέσε τα όριά σου. Αφού τον αγαπάς και δε θέλεις να χαλάσεις τη σχέση σου, δείξε υπομονή ό,τι κι αν έκανε και άφησε το χρόνο να δείξει την εξέλιξη και την τήρηση των υποσχέσεων που θα σου δώσει.

Η αναβολή των σχεδίων σας κρίνεται απαραίτητη μέχρι να ισορροπήσετε και εξάλλου είναι κάτι που κι εκείνος φαίνεται να επιθυμεί.

…και μια εξαφανισμένη


Εδω και αρκετό καιρό μιλάω με μια κοπέλα  η οποία απο την αρχή μου δημιούργησε ενα ενδιαφέρον κυρίως λόγω του χαρακτήρα της και των κοινών βιωμάτων που έχουμε (έχει χάσει τον αδερφό της, έχω χάσει τον πατέρα μου). Εκείνη είναι 27 και εγώ 32. Ολο αυτο το διάστημα δεν της είχα προτείνει να βγούμε έξω μέχρι και πρίν 3 εβδομάδες που της πρότεινα και δεχθηκε.

Βγήκαμε εκείνη την ημέρα και την επόμενη. Και στις 2 συναντήσεις μας βέβαια ήταν λιγάκι κάπως-αν και περάσαμε καλά. Απο τη συζήτηση που κάναμε γενικότερα κατάλαβα οτι είναι πληγωμένη-όπως επίσης και οτι ο λόγος τελικά που δεν θέλει να πάμε κάπου πιο κεντρικά ήταν γιατί ενδεχομένως ελπίζει οτι θα τα ξαναβρεί με τον πρώην φίλο της.

Συνεχίσαμε να μιλάμε και βρεθήκαμε ξανά ενα βράδυ (να μιλάμε συνέχεια μέχρι τις 7 το πρωί), όπου και της είπα οτι είμαι ενθουσιασμενος μαζί της. Παράλληλα την είχα πλησιάσει λιγάκι πιο πολύ (στο οποίο δεν αντέδρασε ούτε αρνητικά ούτε θετικά), χωρίς όμως να κάνω κάποια περαιτέρω κίνηση γιατί καταλάβαινα οτι στη συγκεκριμένη φάση θα έπρεπε να είμαι όσο το δυνατόν πιο μαζεμένος.

Όλες αυτές τις μέρες συνεχίσαμε την επικοινωνία (βρεθήκαμε και για ένα καφε), και ενώ τη Κυριακή μου έστειλε μήνυμα να πάμε σινεμά, ξαφνικά απο χθές το πρωί έχει εξαφανιστεί (δεν απαντάει σε μηνύματα κτλ). Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, όπως και δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή. Με έχει πειράξει η συμπεριφορά των τελευταίων ημερών πάρα πολύ-ενώ το τελευταίο καιρό βιώνω έντονα την αυπνία, την έλλειψη διάθεσης για οτιδήποτε άλλο, καπνίζω πολύ, όπως επίσης οτι τη σκέφτομαι συνέχεια-όλη τη μέρα.

Γ
Η κοπέλα δεν έδειξε ενθουσιασμό εξαρχής και ξαφνικά εξαφανίστηκε.
Αλήθεια, η στάση της όταν βγαίνατε ποια ήταν; Προφανώς κάνατε ενδιαφέρουσες συζητήσεις, αλλά επιπλέον φλερτάρατε, είδες κάποια πρωτοβουλία από μέρους της;

Είναι σίγουρο πως δεν ενδιαφέρεται άμεσα για σχέση μαζί σου και οι λόγοι μπορεί να είναι:

·         Είναι από τη φύση της διστακτική και θέλει το χρόνο της

·         Είναι πληγωμένη από την προηγούμενη σχέση της και δεν τολμά να ανοιχτεί ξανά

·         Απλώς δεν της αρέσεις αρκετά ώστε να προχωρήσει μαζί σου

·         Γνώρισε τις τελευταίες μέρες κάποιον που της κίνησε πιο πολύ ενδιαφέρον

·         Συνδυασμός κάποιων από τους πιο πάνω παράγοντες.

Είναι γεγονός πως η στάση της να εξαφανιστεί είναι απαράδεκτη, αλλά υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ’ αυτόν τον κόσμο…

Αφού σου αρέσει τόσο πολύ, προτείνω να περιμένεις χωρίς να πιέσεις. Στείλε της ένα μήνυμα πως ανησυχείς, πως θέλεις να ξαναβρεθείτε και πως ενδιαφέρεσαι πολύ για εκείνη. Συμπλήρωσε πως δεν θα την ξαναενοχλήσεις και της αφήνεις την πρωτοβουλία της επικοινωνίας. Και τήρησέ το!

Είναι πιθανό να ανταποκριθεί, είναι πιθανό και όχι. Αν συμβεί το δεύτερο, δεν έγινε και καμιά καταστροφή! Δεν νομίζω πως πρόλαβες να δεθείς μαζί της και να επενδύσεις, εξάλλου δεν έγινε ακόμη ούτε ερωτική προσέγγιση. Όλοι μας έχουμε απορριφθεί, όπως και έχουμε απορρίψει….

Αυτό που με ανησυχεί είναι η τόση σου στενοχώρια για μια κατάσταση που ακόμη δεν έγινε σχέση. Δικαίως πειράχτηκες, για να έχεις όμως γίνει χάλια σημαίνει πως είσαι πολύ ευαίσθητος και η αυτοπεποίθησή σου είναι μειωμένη, οπότε θα πρότεινα αυτά να φροντίσεις να διορθώσεις. Και φυσικά δεν θα την περιμένεις για μεγάλο διάστημα. Αν σε καμιά δεκαριά μέρες δεν επικοινωνήσει, ξέχασέ την.

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

«Καλό παιδί» χωρίς σχέση


Ειμαι φοιτητης,26 χρονων και θα ηθελα να μου δωσετε μια συμβουλη σχετικα με τον τροπο που θα πρεπει να προσεγγιζω τις γυναικες.

Σε ολη την φοιτητικη ζωη μου δεν ειχα ουτε μια σχεση. Αρκέστηκα μονο στο να προκαλω γελιο λεγοντας αστεια συνεχως στις γυναικες που συναντω ως νεες γνωριμιες αλλα και στους δεσμους των φiλων μου, χωρις να θελω να προχωρησω παρακατω και φυσικα με την απορριψη απο τις γυναικες συνεχως μπροστα μου. Θα περιμενω απαντηση σας.

Α.

Οι άλλοι προσλαμβάνουν αυτό που εκπέμπουμε και μας αντιμετωπίζουν ανάλογα. Προφανώς εκπέμπεις το "καλό παιδί" και για να συμβαίνει αυτό είσαι σίγουρα συμπαθής. Μάλλον όμως υπάρχει και κάτι που μπλοκάρει την εκδήλωση της πλευράς σου που παραπέμπει σε έναν άντρα διαθέσιμο για συναλλαγές με το άλλο φύλο. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πολλούς λόγους. Να μερικά θέματα προς σκέψη:

•Μήπως υπάρχει κάτι που υποσυνείδητα σε αποτρέπει από τις σχέσεις; Όταν κάτι το θέλουμε πολύ και δε γίνεται, μπορεί υποσυνείδητα να το φοβόμαστε

•Μήπως δεν έχεις αρκετή αυτοεκτίμηση;

•Μήπως είχες κάποια παρ’ ολίγον σχέση που σε πλήγωσε πολύ και φοβάσαι να ξαναδοκιμάσεις;

•Μήπως μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον όπου για κάποιο λόγο έμαθες να φοβάσαι τις σχέσεις;

•Μήπως στην παιδική σου ηλικία ήσουν το "καλό παιδί" τα μάτια των άλλων και αυτό σε εξυπηρετούσε; Στα παιδικά μας χρόνια συχνά παίρνουμε ένα ρόλο που μας βοηθά να τα βγάζουμε πέρα και τον ίδιο ρόλο μπορεί από κεκτημένη ταχύτητα να διατηρήσουμε και ως ενήλικοι.

Δεν είναι υποχρεωτικό να είσαι καλό παιδί και να σε συμπαθούν όλοι. Στις παρέες μη διστάζεις να δείξεις τις αντιρρήσεις σου όταν τις έχεις και μη θεωρείς πως πρέπει να λες πάντα ναι και να εξυπηρετείς τους άλλους. Όσοι σε συμπαθούν  πραγματικά θα σε συμπαθούν και με τα όχι σου. Αν αλλάξεις στάση μέσα στις παρέες σου γενικά, θα έχεις κάνει ένα βήμα και με τις κοπέλες.

Αν πάλι αντιλαμβάνεσαι πως έχεις θέμα αυτοπεποίθησης (όπως δείχνει και ο φόβος σου για απόρριψη) θα σου ήταν πολύ χρήσιμες κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο για προσωπική ανάπτυξη.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Προσκόλληση στις σχέσεις



Συνδέθηκα με τον Χ στα 16 μου χρόνια, αυτός 26. Ήταν ο πρώτος και μεγάλος μου έρωτας! Οι γονείς μου είχαν αντιρρήσεις σχετικά με την ηλικία μου και με τη διαφορά ηλικίας, αλλά με τα χρόνια αποδέχτηκαν τη σχέση, με δεδομένο μάλιστα πως ήμουν μια άριστη μαθήτρια και δεν ξέφυγα από τους στόχους μου. Πέρασα στη σχολή της επιλογής μου και έφυγα στην Αθήνα να σπουδάσω. Ο Χ ο οποίος βρισκόταν σε αναζήτηση δουλειάς, ήρθε κι αυτός στην Αθήνα, αρραβωνιαστήκαμε και αρχίσαμε μείναμε μαζί (σε σπίτι που ανήκει στην οικογένειά μου), με την ανοχή των γονέων μου. Από την αρχή όμως φάνηκαν κάποια προβλήματα. Εγώ ήθελα να ζήσω τη φοιτητική μου ζωή και εκείνος ζήλευε και μου επέβαλλε περιορισμούς. Οι παρέες μας δεν ταίριαζαν, ούτε ο τρόπος της ζωής μιας φοιτήτριας και ενός εργαζομένου. Επιπλέον, εκείνος το θεωρούσε φυσικό να έχω την πλήρη ευθύνη του νοικοκυριού.

Πιέστηκα πολύ από την κατάσταση, είχαμε μεγάλους καβγάδες και τα συναισθήματά μου άρχισαν να μειώνονται. Τελικά, στο τέταρτο έτος, δημιούργησα ένα έντονο φλερτ με έναν συμφοιτητή μου και ήθελα να προχωρήσω. Από αυτό κατάλαβα πως η σχέση μου είχε φθαρεί και θέλοντας να είμαι έντιμη με τον Χ του ζήτησα να χωρίσουμε. Για μένα ήταν μεγάλη υπέρβαση γιατί είχαμε ήδη 7 χρόνια σχέση.

Μετά από πολλές φασαρίες και προβλήματα χωρίσαμε και εκείνος έφυγε από το σπίτι. Εγώ αρχικά ήμουν ανακουφισμένη, έκανα σχέση με το συμφοιτητή μου και για κάποιο διάστημα πέρασα ωραία. Γρήγορα όμως φάνηκε η ανωριμότητά του και χωρίσαμε. Στο μεταξύ αποφοίτησα και ξεκινώ μεταπτυχιακό.

Από το δεύτερο χωρισμό μου όμως έχω πέσει σε κατάθλιψη. Δεν αντέχω τη μοναξιά και η ζωή μού φαίνεται ανούσια. Δεν αντέχω να ζω μόνη. Νιώθω ανασφαλής και πολλές φορές νοσταλγώ τη σιγουριά της σχέσης μου με τον Χ. Η αυτοπεποίθησή μου έχει καταρρακωθεί, με την έννοια πως δεν μπορώ να διατηρήσω σχέση με έναν άντρα και θα μείνω μόνη μια ζωή.

Τ

Αρχικά θα σου πω αυτό που ήδη ξέρεις: Μια κοπέλα που ξεκινά σοβαρή σχέση από τόσο μικρή, είναι φυσικό να έχει κάνει λάθος επιλογή ζωής. Κατά κανόνα οι σχέσεις αυτές κάποια στιγμή είτε διαλύονται είτε καταλήγουν σε έναν προβληματικό γάμο. Έζησες ως μαθήτρια τη σοβαρή σχέση με αποτέλεσμα να μην περάσεις κανονικά την εφηβεία σου. Στη συνέχεια έζησες το μεγαλύτερο μέρος των σπουδών σου σε συμβίωση, επωμιζόμενη ευθύνες και τρόπο ζωής που δεν ταιριάζουν σε μια φοιτήτρια.

Επειδή φαίνεσαι έξυπνη κοπέλα, αντί να ακολουθήσεις την «πεπατημένη», δηλ να τελειώσεις τις σπουδές σου και να παντρευτείς αμέσως τον αρραβωνιαστικό σου, έκανες εγκαίρως την επανάστασή σου.  Και είναι πολύ καλύτερο που την έκανες τώρα, παρά σε λίγα χρόνια, παντρεμένη και με παιδί.

Στην ουσία ήθελες να ξεφύγεις από μια πρόωρη σχέση που κατέληξε πιεστική. Σε τέτοιες περιπτώσεις το αναμενόμενο (αν και όχι ιδανικό) είναι να παρουσιαστεί μια άλλη σχέση για να δώσει την αφορμή του χωρισμού. Και πάλι, οι σχέσεις που γίνονται για να λειτουργήσουν ως «καταλύτες» για τη διάλυση μιας άλλης σχέσης, δεν έχουν τις προδιαγραφές να διατηρηθούν.

Και είσαι πλέον συναισθηματικά μόνη, κάτι που δεν το έχεις συνηθίσει, αφού είσαι σε σχέση από τα 16 σου. Είσαι μόνη μια πρακτικά, και υποφέρεις γιατί δεν το συνήθισες. Φρόντισε να αντιδράσεις! Ασχολήσου με τις σπουδές σου, φρόντισε να κάνεις φίλους της ηλικίας σου, άσκησε τα ενδιαφέροντά σου και φρόντισε να ζήσεις μια κανονική φοιτητική ζωή, όσο σε «παίρνει». Αν δεν μπορείς να ζεις μόνη, φιλοξένησε για λίγο κάποια φίλη ή συγγενή και φρόντισε να καλείς κόσμο στο σπίτι σου.

Θα περάσεις μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής, αλλά, πίστεψέ με, θα είναι μακροπρόθεσμα πολύ χρήσιμη για να ενταχτείς ομαλά στον κόσμο των ενηλίκων.
Στη διαδικασία αυτή θα σε βοηθούσε πολύ μια συνεργασία με ψυχολόγο, για να δεις γιατί παρουσιάζεις μια προσκόλληση στις σχέσεις σου και νιώθεις χαμένη χωρίς σχέση.
 
 

Τον «σπούδασα» και …την έκανε

Είμαι 26 ετών και συνδέομαι με τον Χ από το λύκειο στην κωμόπολη που μεγαλώσαμε. Εκείνος πέρασε στη δύσκολη σχολή που ήθελε και εγώ πέρασα σε μια σχολή που δεν με ενδιέφερε. Ήρθαμε μαζί στην Αθήνα, εκείνος αρχικά έμενε σε μια θεία του γιατί δεν είχε οικονομική δυνατότητα, ενώ εγώ νοίκιασα σπίτι. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να μένουμε ουσιαστικά μαζί, γιατί στη θεία του δεν περνούσε καλά.

Σε 2 χρόνια δήλωσα στους γονείς μου πως δεν μου άρεσε η σχολή και δεν παρακολουθούσα ούτε είχα σκοπό να την τελειώσω. Για να μην επιστρέψω στην επαρχία ούτε να επιβαρύνω τους γονείς μου άρχισε να δουλεύω. Συμπληρώνω πλέον 6 χρόνια επαγγελματικής ταλαιπωρίας και έχω μια δουλειά αρκετά καλή για τα δεδομένα της οικονομικής κρίσης.

Ο Χ ήταν απερίσπαστος στις σπουδές του και μετά πήγε στρατό. Όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε με τα λεφτά που έβγαζα εγώ, οι γονείς του ελάχιστα είχαν τη δυνατότητα να τον βοηθούν. Στόχος μας ήταν να αρχίσει κι εκείνος να εργάζεται και να  παντρευτούμε. Μετά το στρατιωτικό του όμως άλλαξε σχέδια… Θέλει να φύγει στο εξωτερικό και δε δείχνει διάθεση να φύγουμε μαζί. Δεν θα μπορεί όμως να κερδίζει χρήματα και για τους δυο μας, γιατί θα ασχοληθεί με έρευνα. Εγώ πάλι τι θα κάνω στο εξωτερικό χωρίς προσόντα και χωρίς να ξέρω τη γλώσσα; Πολύ δύσκολο να βρω ανθρώπινη δουλειά.

Με τον τρόπο του με απορρίπτει γιατί λέει πως οι συνθήκες μας αναγκάζουν να χωρίσουμε. Νιώθω θυμωμένη και αδικημένη που τόσα χρόνια δούλευα και για τους δυο μας και μόλις ο κύριος πέτυχε κάτι καλύτερο με εγκαταλείπει. Πώς να το αντιμετωπίσω;

Ν

Συνδεθήκατε στενά πολύ νέοι και χωρίς εμπειρίες. Δυστυχώς τέτοιες σχέσεις μετά από κάποια χρόνια κατά κανόνα διαλύονται. Επένδυσες πολλά στη σχέση αυτή και κάλυψες οικονομικά το κόστος των σπουδών του. Δυστυχώς όμως δεν υπήρξε «ανταπόδοση». Βασικά του τέλειωσαν τα συναισθήματα για σένα και υποθέτω πως δεν θα ήθελες να συνεχίσει μαζί σου μόνο για την «ανταπόδοση».

Όταν προσφέρουμε υλικά αγαθά σε κάποιον-επιπλέον των συναισθημάτων μας- δεν θα πρέπει να περιμένουμε συναισθηματική ανταπόδοση. Τα συναισθήματα είναι ρευστά, το ίδιο και οι σχέσεις. Για το λόγο αυτό νομίζω πως ως γενικός κανόνας ισχύει πως ή δεν πρέπει να δίνουμε καθόλου ή πρέπει να δίνουμε χωρίς να προσδοκούμε ανταλλάγματα. Εκτός κι αν τα υλικά αγαθά μάς περισσεύουν, πράγμα που δεν συμβαίνει στη δική σου περίπτωση...

Αντιλαμβάνομαι το θυμό σου και καλά θα κάνεις σε μια σοβαρή συζήτηση να του ξεκαθαρίσεις το τι έγινε και να του πεις καθαρά πώς αισθάνεσαι για τη συμπεριφορά του. Ξεχώρισε όμως τα 2 πράγματα:

·         Το ότι φαίνεται πως δεν σε αγαπά πια και το καλύπτει με την αναχώρησή του, που του ήρθε πολύ «βολική». Ζήτησέ του να δηλώσει συναισθήματα και έχεις κάθε δικαίωμα να διαμαρτυρηθείς που ανατρέπει τα κοινά σας όνειρα

·         Το ότι τόσα χρόνια τον έζησες και τώρα δεν σου το ανταποδίδει. Καλό θα ήταν να μην το είχες κάνει, αλλά αφού το έκανες ήταν επιλογή σου και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό.

Γνώμη μου είναι να μην ασχοληθείς άλλο με έναν άνθρωπο που δεν σε θέλει πια και πάει να …την κάνει πλαγίως. Ακόμη κι αν συνεχίζατε, κάποια στιγμή η σχέση θα διαλυόταν. Θα περάσεις όλα τα στάδια της απώλειας, θα πονέσεις αλλά θα τον ξεπεράσεις και θα έχεις διδαχτεί πολλά για το μέλλον.