Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Και μια "εξαφανισμένη"...

Είμαι 27 ετών και εδώ και 3 χρόνια είμαι μόνη, μετά από μία πολύ κακή σχέση. (Δε νομίζω πως αυτή η σχέση σχετίζεται με τίποτε από τα σημερινά δεδομένα, γιατί έχω προ πολλού ξεπεράσει ό,τι αυτή επέφερε και νιώθω σαν να μην υπήρξε ποτέ.)

Δε με ενοχλεί διόλου το γεγονός ότι δεν έχω σχέση όλο αυτό τον καιρό. Δε θεωρώ απαραίτητο για την ευτυχία κάποιου να «ζευγαρώσει» και είμαι εντάξει με αυτό. Ούτε και αρνητική είμαι, μα δε πιστεύω πως είναι κάτι που περνάει από το χέρι μας, ούτε κάτι που συμβαίνει σε όλους. Το θέμα λοιπόν, είναι πλέον η σεξουαλική ανάγκη. Δε βρίσκω τίποτε κακό στις ευκαιριακές σχέσεις, δεν έχω taboo στο να κάνω σεξ με κάποιον που δε γνωρίζω αρκετά ή που μπορεί να μη δω αύριο και ξέρω να ξεχωρίζω το σεξ από τα συναισθήματα.

Αλλά αδυνατώ να βρω κάποιον έστω μόνο γι’ αυτό. Οι άντρες δε με προσεγγίζουν σχεδόν ποτέ και τις σπάνιες φορές που αυτό συμβαίνει είναι συνήθως άνθρωποι που γνωρίζω και έχουν σκοπό τη σχέση. Είπα πως δεν είμαι αρνητική, μα οι συγκεκριμένες περιπτώσεις δε με κάλυπταν.

Νιώθω άβολα να περιγράφω τον εαυτό μου, αλλά είμαι όμορφη, έχω τη δουλειά μου, είμαι ανεξάρτητη, δεν έχω κάτι απωθητικό. Είμαι ίσως λίγο περισσότερο «σοβαρή» από το μέσο όρο, μα κι αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζω τη ζωή και τις υποχρεώσεις μου. Με τον κόσμο είμαι κοινωνική. Σίγουρα δεν είμαι προκλητική, και η εικόνα μου δεν παραπέμπει σε κάτι εύκολο ή φθηνό. Μα είναι κάτι που δε μπορώ να αλλάξω. Γενικότερα, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες μου είναι αδύνατον να μην είμαι ο εαυτός μου.

 Από την άλλη, δεν ξέρω πλέον πώς και πού μπορείς να γνωρίσεις κάποιον και να προχωρήσει αυτό έστω μόνο για τα βασικά. Όχι ότι βγαίνω πολύ λόγω φόρτου εργασίας, αλλά και όταν βγαίνω, ενώ με κοιτούν πολλοί κανείς δε με προσεγγίζει. Όλα αυτά τα χρόνια έχω κάνει ελάχιστα πράγματα.

Κάποιος από αυτούς που είχα κάποτε επαφή μου είπε, πως η συμπεριφορά μου όταν είμαι κάπου δείχνει ότι δε θέλω να «ενοχληθώ» από κάποιον και ότι δε θα μου μίλαγε ποτέ αν δε με γνώριζε με άλλο τρόπο (με προβλημάτισε, γι’ αυτό το γράφω). Αλλά δεν είμαι και άνθρωπος που θα βγει και θα «ψάχνεται» απεγνωσμένα. Τι να κάνω, να βάλω μια ταμπέλα στο μέτωπο;

Αποκλείω πισωγυρίσματα σε παλιές επαφές, «φιλικά» κρεβάτια, δεσμευμένους, καθώς επίσης και άντρες που αραδιάζουν ένα σωρό ψέματα θεωρώντας σε ανόητη (είναι κάτι που δεν μπορώ να ανεχτώ). Επίσης, αρνούμαι να συμμετέχω σε αυτά τα γελοία κοινωνικά δίκτυα (fb κλπ), αν και πολλοί λένε πως έτσι θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα. Είμαι μέγας πολέμιος και δε θα το έκανα ποτέ.

Α.



Ομολογώ πως το θέμα σου είναι αρκετά ασυνήθιστο. Μια όμορφη, νέα και ανεξάρτητη κοπέλα που έχει διάθεση για απλό, καλό σεξ χωρίς δεσμεύσεις και δεν βρίσκει άντρες.

Βασικός κανόνας: όταν λέμε πως θέλουμε πολύ κάτι εφικτό και δεν το βρίσκουμε, τότε πιθανότατα υπάρχει ένα υποσυνείδητο κομμάτι μας που στην πραγματικότητα δεν το θέλει και μας φρενάρει. Έχω δει την περίπτωση αυτή με πολλά άτομα που επιθυμούν διακαώς σχέση και επί πολλά χρόνια δεν τη βρίσκουν. Συνήθως υπάρχει κάτι υποσυνείδητο που τους φρενάρει (φόβος της δέσμευσης, πληγές από προηγούμενες σχέσεις κτλ). Σε συμβουλεύω λοιπόν πρώτα να ψάξεις μήπως κάποια πλευρά του εαυτού σου έχει αναστολές ή φόβους γι’ αυτό που πολύ ωραία και λογικά εξηγείς πως θέλεις και που υπάρχει άφθονο γύρω μας: άντρες διαθέσιμοι για ευκαιριακές επαφές, χωρίς δεσμεύσεις. Το είδος είναι  τόσο συνηθισμένο που οι περισσότερες κοπέλες παραπονούνται πως μόνο τέτοιους άντρες συναντούν. Συχνά στο blog αυτό έχουμε αναφερθεί σ’ αυτούς με το χαρακτηρισμό «οι εξαφανισμένοι».

Αν παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει κάτι υποσυνείδητο που σε φρενάρει, ας δούμε τι άλλο μπορεί να συμβαίνει:

·         Αποπνέεις σοβαρότητα και όπως σου είχε πει εκείνος ο τύπος, δεν θα σε προσέγγιζε γιατί βγάζεις ένα «μην ενοχλείτε». Δεν βγάζεις τίποτα φτηνό και χυδαίο -πολύ θετικό αυτό- και δικαίως λες πως δεν μπορείς να μην είσαι ο εαυτός σου. Πού όμως βρίσκεται το όριο ανάμεσα στη χυδαιότητα και στη στοιχειώδη ερωτική πρόκληση μιας κοπέλας που θέλει να προσελκύσει έναν άντρα; Πώς ντύνεσαι; Πώς αντιδράς όταν κάποιος σε πλησιάζει; Πιάνεις εύκολα συζήτηση; Εμπλέκεσαι στο παιχνίδι του φλερτ και ό,τι ήθελε προκύψει; Χαμογελάς εύκολα; Συγκεντρώνεις το βλέμμα σου σ’ έναν άντρα που σου αρέσει; Υπάρχει η γλώσσα του σώματος που εκπέμπει τις προθέσεις μας.

·         Βγαίνεις αρκετά; Σε τι χώρους συχνάζεις; Τι παρέες έχεις; Πας διακοπές; Οι επισκέψεις σε σπίτια και τα καφεδάκια με φίλους δεν ενδείκνυνται για τη σύναψη ευκαιριακών σχέσεων. Συνήθως οι ελεύθεροι και διαθέσιμοι άνθρωποι συχνάζουν πχ. σε κάποια μπαράκια όπου οι περισσότεροι πάνε με τον κοινό στόχο της πιθανότητας πρόσκαιρων γνωριμιών.

·         Προσεγγίζεις εσύ πρώτη έναν άντρα; Αν πχ. σε μια παρέα κάποιος σου αρέσει, μπορείς να τον πλησιάσεις και να πιάσεις κουβεντούλα; Θα έλεγες ποτέ σε έναν άντρα «ήρθα να γνωριστούμε»; Αν είχες ανταλλάξει τηλέφωνα με κάποιον, θα τον έπαιρνες εσύ πρώτη να του προτείνεις να βγείτε;

·         Είσαι πολύ εκλεκτική. Αυτό το βρίσκω απόλυτα φυσικό όταν ο στόχος μας είναι η πιθανότητα ουσιαστικής και σταθερής σχέσης. Δεν το βρίσκω όμως φυσικό για μια ευκαιριακή προσέγγιση. Θέλεις ο άλλος να μην είναι φίλος, να μην είναι δεσμευμένος, να μην τον έχεις γνωρίσει μέσω ίντερνετ και υποθέτω ούτε μέσω ενός σύγχρονου «προξενιού», δηλαδή να σου τον έχει συστήσει κάποιος φίλος, γνωρίζοντας πως και οι δυο θέλετε απλώς να περάσετε για λίγο καλά. Δεν περισσεύουν και πολλοί έτσι…

Αυτό που σου προτείνω λοιπόν είναι, αφού εξετάσεις τις πιθανές υποσυνείδητές σου αναστολές, είναι να αρχίσεις να βγαίνεις περισσότερο, να φέρεσαι πιο άνετα χωρίς να νιώθεις πως κατεβάζεις το επίπεδό σου και να περιορίσεις τις προδιαγραφές σου απλώς στο «αυτός ο άντρας μου αρέσει». Μήπως θα τον δεις κι αύριο; Σε κάθε περίπτωση είναι καλό που είσαι επαγγελματίας και έχεις μια οργανωμένη ζωή, έτσι ώστε το ερωτικό-σεξουαλικό θέμα να μην είναι κυρίαρχο.

Στο μεταξύ έχε τα μάτια σου ανοιχτά και για κάτι πιο ουσιαστικό που μπορεί να προκύψει, αφού λες πως δεν το αποκλείεις. Αφού μάλιστα δεν ενδιαφέρεσαι υποχρεωτικά για σχέση, μπορείς να δοκιμάζεις και με κάποιους που λένε ή δείχνουν πως ενδιαφέρονται για σχέση, και αν η κατάσταση δεν «δέσει», μετά από λίγο καιρό φεύγεις.  Να δείξεις δηλαδή μια κλασική αντρική συμπεριφορά: «Εγώ αυτό που θέλω είναι σεξ και δεν αποκλείω κάποια στιγμή και τη σχέση. Ξεκινώ με τη συγκεκριμένη κοπέλα που θέλει σχέση, δεν της υπόσχομαι τίποτα, το δοκιμάζουμε, και μετά από λίγο και αφού έχω κάνει μαζί της καλό σεξ, διαπιστώνω πως δεν προέκυψε κάτι ουσιαστικότερο και φεύγω».

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Κρίση σε όλα τα επίπεδα

Είμαι 46 ετών. Πριν από 1,5 περίπου χρόνο βρήκα επιτέλους το θάρρος ή την τόλμη να κλείσω μια σχέση 20ετιας που τα τελευταία αρκετά χρόνια δεν με ικανοποιούσε και ήταν τελματωμένη προσωπικά και επαγγελματικά (ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε συνέταιροι). Σήμερα χώρισα με την κοπέλα που στάθηκε η αφορμή να διαλύσω την προηγούμενή μου σχέση.

Ήταν πολύ όμορφα μαζί της αλλά τελικά νομίζω ότι είχε για εμένα ημερομηνία λήξης όταν διαπίστωσα την εξάρτησή της από το αλκοόλ. Δεν είναι καθημερινή η χρήση αλλά σχεδόν κάθε φορά που πίνει δεν έχει το παραμικρό μέτρο στην ποσότητα που καταναλώνει. Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται πολύ επιθετική, εριστική και στην κυριολεξία εκτός εαυτού. Να δημιουργούνται καυγάδες, σκηνές, βωμολοχίες, ατυχήματα και συμβάντα τελείως έξω από τα όρια που επιθυμώ, των οποίων άμεσος αποδέκτης είμαι εγώ. Νιώθω κάθε φορά υπεύθυνος για την σωματική της ακεραιότητα με αποτέλεσμα συνήθως να μην αποχωρώ και να υπόκειμαι σε πραγματική ψυχολογική βία και κακοποίηση, ενίοτε με προσεγγίσεις προσπάθειας σωματικής βίας εναντίον μου. Την επόμενη ημέρα δεν θυμάται τίποτα από όλα όσα έχουν συμβεί.

Παράλληλα νιώθω να δέχομαι την έντονη πίεση της να «προχωρήσουμε την κοινή μας ζωή», ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει κατακτήσει τις προϋποθέσεις της οικονομικής της ανεξαρτησίας.
Πρέπει να αναφέρω ότι στην προηγούμενη σχέση μου υπήρχαν πολυετή σεξουαλικά προβλήματα λόγω έλλειψης ερωτικής επιθυμίας της συντρόφου μου προς εμένα. Είναι αλήθεια ότι στην τωρινή μου σχέση νιώθω πολύ ικανοποιημένος σε αυτόν τον τομέα και πολύ όμορφα.

 Όπως έγραψα στην αρχή, με την προηγούμενη σχέση μου συνεχίζουμε να έχουμε επαγγελματικές επαφές επειδή συνεχίζουμε να είμαστε τυπικά συνέταιροι και είμαστε βεβαρυμμένοι και οι δύο με κοινά αρκετά μεγάλα προσωπικά και επαγγελματικά χρέη. Αυτή ήταν η δεύτερη επαγγελματική συνεργασία μας και όπως και στην προηγούμενη νιώθω ότι με πρόδωσε, δηλώνοντάς μου ότι παρόλο που προχωρούσαμε πάρα πολύ καλά και δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις να μπορέσουμε να έχουμε την οικονομική δυνατότητα να ζήσουμε μια καλή και άνετη ζωή και να κάνουμε οικογένεια, αυτή δεν έκανε τέτοια όνειρα.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση όπου όλα αυτά μου δείχνουν υπερβολικά πολύπλοκα και δύσκολα, στην κυριολεξία νιώθω να έχω χάσει εντελώς τον εαυτό μου.
Αποτέλεσμα αυτής μου της συναισθηματικής-ψυχολογικής κατάστασης είναι να μη νιώθω χαρούμενος ούτε αισιόδοξος για το παρόν και το μέλλον και να νιώθω πλήρη έλλειψη γαλήνης και ευχαρίστησης. Ενοχές, χαμηλή αυτοεκτίμηση, πανικός, αίσθηση μικρότητας, ψυχολογικής αδυναμίας και αναποφασιστικότητας.

Πρακτικό αποτέλεσμα είναι πως εδώ και αρκετούς μήνες έχω πλήρη άρνηση και αδυναμία να εργαστώ, με τα ευνόητα αποτελέσματα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούσα ότι είχα κατακτήσει με τις ικανότητες μου τη δυνατότητα να ελέγχω την ζωή μου τουλάχιστον στο πεδίο της οικονομικής ασφάλειας, τώρα νιώθω να βρίσκομαι έρμαιο των αδυναμιών μου. Δυστυχώς δεν έχω πλέον την οικονομική δυνατότητα να δεχθώ επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη και έτσι έχω πρόσφατα αποταθεί σε δωρεάν δημοτικά προγράμματα. Αναμένω από τον Σεπτέμβριο κάποιο προσωπικό ραντεβού, όπως με ενημέρωσαν.

ΥΓ. Αυτό το κείμενο το έγραψα πριν μερικές ημέρες αφού είχαμε από κοινού συμφωνήσει με την τωρινή μου σχέση να μείνουμε σε κάποια απόσταση μερικών ημερών. Χθες συναντηθήκαμε και μου ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να προσπαθήσει να ελέγχει την ποσότητα του αλκοόλ ώστε να μη δημιουργούνται έκτροπα.
Της υποσχέθηκα ότι θα προσπαθήσω να της παρέχω την υποστήριξη μου.
Σήμερα συνεχίζω να νιώθω αμφίβολα, ταραγμένος και μπερδεμένος.


Σ.

Στη ζωή σου κυριαρχεί ένα μπέρδεμα που είναι φυσικό να σε έχει φέρει σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση.

·         Στην προηγούμενη σχέση σου μπέρδεψες το επαγγελματικό με το προσωπικό. Δυο άνθρωποι μπορούν να είναι καλοί συνεργάτες και συνάδελφοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα υπάρχει και συναισθηματική- ερωτική έλξη και από τις δυο πλευρές ώστε να γίνουν σύντροφοι ζωής. Η οικονομική δυνατότητα δεν είναι αρκετή για κάτι τέτοιο. Δεν βλέπω γιατί να νιώθεις προδομένος στη δεύτερη επαγγελματική σας συνεργασία επειδή η πρώτη δεν κατέληξε σε γάμο. Τι σχέση έχει η επαγγελματική συμπεριφορά με το γάμο;

·         Χρειάστηκε μια νέα σχέση για να απεμπλακείς από την πρώτη. Μια σχέση που δεν προχωρεί καλό είναι να λήγει από μόνη της, για να είναι ξεκάθαρες οι καταστάσεις πριν εμφανιστεί τρίτο πρόσωπο. Μήπως δεν μπορείς να μείνεις καθόλου μόνος;

·         Η νέα σχέση  είναι εξαρχής προβληματική, αφού η κοπέλα είναι εξαρτημένη. Τα εξαρτημένα άτομα πρέπει να κάνουν ΜΟΝΑ τους τον αγώνα τους να επανέλθουν στην κανονική ζωή και μετά μπορούν να συζητήσουν την πιθανότητα σοβαρής σχέσης και πολύ περισσότερο γάμου. Όσο κι αν την αγαπάς και θέλεις να βοηθήσεις, τα εξαρτημένα άτομα δεν χρειάζονται αυτό (που εξάλλου καθιστά το σύντροφο θεράποντα και τη σχέση ανισότιμη) αλλά κανονική διαδικασία απεξάρτησης. Ούτε να συζητάς την πιθανότητα κοινής ζωής, όταν κι αυτή κι εσύ έχετε σοβαρά προβλήματα. Στην παρούσα κατάσταση δεν μπορείς να έχεις μαζί της τίποτα παραπάνω από μια ερωτική σχέση χωρίς αμοιβαίες ευθύνες, αφού τουλάχιστον το ερωτικό λειτουργεί καλά μεταξύ σας.

·         Όταν ένας εξαρτημένος λέει πως θα προσπαθήσει μόνος του, μην τον πιστεύεις. Είναι κλασική αντιμετώπιση εξαρτημένου το να λέει πως θα προσπαθήσει να το ελέγξει και χρειάζεται απλώς την υποστήριξη του συντρόφου του. Αυτό δεν φέρνει αποτέλεσμα. Ακούγομαι απόλυτη, αλλά, πίστεψέ με, έχω μεγάλη εμπειρία στις εξαρτήσεις. Αν θέλεις να τη βοηθήσεις, πείσε την να απευθυνθεί σε εξειδικευμένους θεραπευτές και επειδή αντιλαμβάνομαι πως δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, ας πάει τουλάχιστον σε ομάδες Ανώνυμων Αλκοολικών. Στο μεταξύ, βάλτε τη σχέση σας σε αναμονή, μέχρι να βρεθείτε και οι δυο σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση.

Έκανες πολύ καλά που ζήτησες ψυχολογική στήριξη. Μέχρι να γίνει αυτό, φρόντισε να ηρεμήσεις, να έχεις την παρέα καλών φίλων και «θετικών» ανθρώπων. Συζήτησε ανθρώπινα με τη συνέταιρό σου και πρώην κοπέλα σου, χωρίς μεμψιμοιρίες για το παρελθόν, και ζήτησέ της ανθρώπινα να σε βοηθήσει να ανακάμψεις επαγγελματικά.

Κι άλλη κρίση γάμου…

Βρίσκομαι στη δεκαετία των 40, είμαι παντρεμένος αρκετά χρόνια, με δύο ανήλικα παιδιά. Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι ερωτευμένος με μια νεαρή συνάδελφό μου. Δεν έχει γίνει ακόμα κάτι περισσότερο, αλλά υπάρχει αμοιβαία συμπάθεια και συνεχής επικοινωνία. Έχω εξάρτηση από αυτήν και όσο καταπιέζω τα συναισθήματά μου, τόσο περισσότερο φουντώνουν.

Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι ότι πνίγομαι κυριολεκτικά. Αισθάνομαι ότι όλα με πλακώνουν, ότι η ζωή μου βρίσκεται σε ένα τέλμα. Μάλιστα τις τελευταίες μέρες παθαίνω κρίσεις πανικού, οι οποίες κρατάνε μερικά λεπτά, έρχονται και φεύγουν. Συμπεριφέρομαι ως άλλος άνθρωπος και θέλω να βγαίνω κάθε μέρα για να είμαι διαρκώς ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους και να ξεχνιέμαι.

Και το θέμα είναι ότι δεν αποζητώ τόσο πολύ το sex σε αυτήν (ίσως λιγότερο σε σύγκριση με παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν) αλλά το αίσθημα του να είσαι ερωτευμένος, το αίσθημα ότι ζεις πραγματικά. Αυτό μου λείπει. Η σχέση με τη γυναίκα μου έχει «ξεφτίσει», υπάρχουν συχνοί ανούσιοι καυγάδες και δεν υπάρχει κάτι ουσιαστικό να πούμε, πέρα από τα τετριμμένα. Τη γυναίκα μου τη βρίσκω ακόμη όμορφη. Έκανα προσπάθεια να ασχοληθώ πιο πολύ μαζί της και να της μιλήσω γενικά για τη κρίση που περνάμε σαν ζευγάρι, μα εκείνη το αντιμετώπισε εντελώς επιδερμικά. Έχω καταλάβει ότι τον πρώτο λόγο στη ζωή της έχει η ανατροφή των παιδιών. Όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Έχω διαβάσει στο διαδίκτυο για τα αισθήματα αυτά που νιώθω και όλα τα άρθρα μιλάνε για κρίση της μέσης ηλικίας. Είναι πράγματι έτσι; Εάν ναι πως θα το αντιμετωπίσω πρακτικά; Δεν έχω σκοπό να χωρίσω. Μήπως όμως η σχέση μου έχει ήδη τελειώσει προ πολλού και η νέα γυναίκα είναι απλά η αφορμή;

Έχω αισθανθεί και στο παρελθόν, πριν παντρευτώ, το ίδιο συναίσθημα του πανικού και τότε διέλυσα τη σχέση που είχα και πήγαινε σοβαρά. Μετά από αυτό έβλεπα πάλι τα πράγματα φυσιολογικά. Και είδα ότι η κοπέλα που χώρισα εξακολουθούσε να είναι όμορφη. Άρα έφταιγα μόνο εγώ και ο πανικός που αισθανόμουν.

Χρειάζομαι τη βοήθεια σας. Θα ήθελα το ανωτέρω κείμενο (κατά την κρίση σας) να μη δημοσιευτεί στο διαδίκτυο γιατί τα όσα αναφέρω με χαρακτηρίζουν και θα αποκαλυφτώ στα εμπλεκόμενα άτομα.

Ε.

Χαρακτηρίζεις την κατάσταση που περνάς ως κρίση της μέσης ηλικίας. Εγώ μάλλον θα τη χαρακτήριζα ως κρίση γάμου. Μετά από αρκετά χρόνια γάμου, γεμάτα από οικονομικές και άλλες μέριμνες, πολλά ζευγάρια που δεν έχουν προσέξει αρκετά τη σχέση τους χάνουν την επιθυμία και την επικοινωνία μεταξύ τους.  Τότε ο ένας από τους δυο ή και οι δυο στρέφονται προς μια παράλληλη σχέση η οποία άλλες φορές ολοκληρώνεται και περιπλέκει την κατάσταση, άλλες φορές παραμένει ανολοκλήρωτη. Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση κρίσης φθείρει τον ψυχισμό του ατόμου που την υφίσταται, ανάλογα και με το βαθμό ψυχολογικής ισορροπίας που προϋπήρχε.

Μια σχέση δημιουργείται πάντα από δυο μέλη. Δεν αρκεί μια γυναίκα να τη βρίσκεις όμορφη για να θέλεις να μείνεις ουσιαστικά κοντά της ως σύντροφος ζωής, αλλά πρέπει να τη βρίσκεις και ενδιαφέρουσα και συμβατή με τη δική σου προσωπικότητα. Το ίδιο βέβαια πρέπει να αποκομίζει κι εκείνη από σένα. Έκανες καλά που μίλησες στη γυναίκα σου και κακώς εκείνη δεν έδωσε τη δέουσα σημασία. Προτείνω να της ξαναμιλήσεις πιο σοβαρά αυτή τη φορά και να της προτείνεις να κάνετε συμβουλευτική ζευγαριού. Αν δεν θέλετε ή δεν έχετε τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο, να συμφωνήσετε μαζί να κάνετε κάποιες δραστηριότητες μόνοι σας, να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούσαν στην αρχή της γνωριμίας σας και να φροντίσετε να δίνετε προτεραιότητα ο ένας στον άλλον. Φυσικά και θα ασχολείστε με τα παιδιά σας και οι δυο, αλλά αν εσείς δεν είστε καλά, καταστρέφετε το ίδιο σας το έργο.

Η κρίση της μετά από κάποια χρόνια γάμου είναι συνηθισμένη αλλά όχι απαραίτητη. Παρουσιάζεται είτε όταν η αρχική μας επιλογή συζύγου δεν ήταν καλή, είτε αν βασιζόταν μόνο στην έλξη ή στα κοινωνικά στερεότυπα και όχι στην ουσιαστική ιδεολογική και πνευματική συμφωνία. Κρίνε τι συμβαίνει στη δική σας σχέση. Αν δεν έχετε ιδεολογική συμφωνία και επικοινωνία, τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά μπορούν να βελτιωθούν αν προσπαθήσετε με τη βοήθεια ειδικού.

Βέβαια το πώς ο καθένας μας αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση εξαρτάται από την προσωπικότητά, το παρελθόν του, τη σχέση με το σύντροφό του, το τρίτο άτομο κά. Φαίνεται πως εσύ τις προσωπικές σου κρίσεις τις περνάς με εκδηλώσεις άγχους και πανικού. Είχες πάθει πανικό και στο παρελθόν, ο οποίος διαστρέβλωσε την οπτική σου, όπως ίσως συμβαίνει και τώρα. Μην μπερδεύεις τον πανικό με την ομορφιά της γυναίκας που εμπλέκεται. Πρόκειται μάλλον για μια προσωπική σου αντίδραση που πρέπει να βρεις από πού πηγάζει και να την επιλύσεις, γιατί πιθανό είναι να σου παρουσιάζεται και στο μέλλον όταν πιέζεσαι. Χρειάζεσαι διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης για να δεις ποιος είσαι, τι θέλεις από τη ζωή και πώς αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες. Θεωρώ απαραίτητη τη συνεργασία σου με ψυχολόγο.


ΥΓ. Έχω παρακαλέσει όλους τους φίλους που μου γράφουν να μη μου ζητούν αποκλειστικά προσωπικές απαντήσεις. Το blog αυτό αποτελεί μια χωρίς οικονομική αμοιβή προσφορά μου στον τομέα της ψυχικής υγείας και όσοι απευθύνονται σε μένα πρέπει αφενός να με εμπιστεύονται πως δεν θα προδώσω την ταυτότητά τους και αφετέρου να έχουν τη διάθεση με τη δική τους ιστορία να βοηθήσουν και άλλους που πιθανώς αντιμετωπίζουν ανάλογα θέματα.

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Κρίση στο γάμο

Είμαι παντρεμένος με μια υπέροχη γυναίκα – άνθρωπο και έχουμε και δύο παιδιά. Ήμασταν από τα ζευγάρια που πραγματικά έλεγες ότι είναι πρότυπο.
Όμως τα τελευταία χρόνια είχα αλλάξει πάρα πολύ και ήμουν συνέχεια πάρα πολύ προβληματισμένος με τα οικονομικά. Δούλευα ασταμάτητα επί 4 χρόνια πάρα πολλές ώρες χωρίς να σταματάω πολλές φορές ούτε Σαββατοκύριακα και χωρίς καθόλου διακοπές. Έχω την εντύπωση ότι το μυαλό μου είχε «πειραχτεί» και πολλές φορές μίλαγα άσχημα στη γυναίκα μου και δεν της έδινα σημασία. Αυτή επειδή με λάτρευε έκανε πάρα πολλές προσπάθειες αλλά εγώ ο βλάκας την έδιωχνα συνέχεια και της έλεγα να μη με ενοχλεί γιατί δε μπορούσα εκείνη την στιγμή, είχα πολλή δουλειά.

Ώσπου στο τέλος η γυναίκα μου έκανε μια σχέση με έναν άλλον άντρα. Αυτός κατάφερε να την κάνει να αισθανθεί καλά και ήταν μια σχέση όχι τυχαία, αλλά που θα μπορούσε να εξελιχτεί σε έρωτα. Είναι πολύ βαρύ το πλήγμα για μένα. Νοιώθω πολύ υπεύθυνος για την κατάσταση αυτή, νομίζω ότι εγώ την οδήγησα σε αυτή την πορεία.
Τελικά μιλήσαμε ειλικρινά, εκείνη ανακουφίστηκε κι εγώ ήμουν αποφασισμένος να τη συγχωρήσω και να κάνουμε μια νέα αρχή.
Τώρα είμαστε μαζί πάλι περίπου 2 εβδομάδες και έχουμε κρατήσει το θέμα αυτό μόνο μεταξύ μας. Ο εγωισμός μου είναι πάρα πολύ πληγωμένος και πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω ότι έκανε κάτι τέτοιο. Στη σχέση μας δεν υπήρχαν αυτές οι σκέψεις, ήμασταν ο ένας για τον άλλο και δεν χώραγε κανείς άλλος.
Τώρα νοιώθω ότι αυτό δεν ισχύει, είναι μια άλλη σχέση και δεν ξέρω αν μπορεί να αποκατασταθεί, είναι σαν να ζω μια άλλη ζωή και αυτό με έχει τσακίσει. Η γυναίκα μου είναι αλλαγμένη και πραγματικά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε. Είχα στο μυαλό μου ότι πάντα θα είναι έτσι όπως ήμασταν 24 χρόνια τώρα και αυτό έχει αλλάξει. Μου είπε ότι αν θα ήθελα να «πήγαινα» με μια άλλη γυναίκα μήπως και αισθανθώ καλύτερα, ξέρετε, μήπως ικανοποιηθεί ο εγωισμός μου.
Θα ήθελα μια βοήθεια, στην πραγματικότητα τη γνώμη σας στο τι πρέπει να κάνω. Αυτό που έχω σκεφτεί είναι ότι πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να βρω τον εαυτό μου, και μετά νομίζω ότι όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Πραγματικά θα ήθελα να μπορέσω να σβήσω αυτά τα πράγματα από το μυαλό μας και να είμαστε πάλι όπως πρώτα. Άραγε θα μπορέσει αυτό να γίνει ξανά, τελικά θα χωρίσουμε ή θα γίνει η σχέση μας θα γίνει πιο δυνατή;


Γ.

Η κατάσταση που περνάτε είναι μια κλασική κρίση ζευγαριού μέσης ηλικίας μετά από πολλά χρόνια γάμου, μόνο που έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω της δικής σου άσχημης συμπεριφοράς τα τελευταία χρόνια και της αγάπης και εντιμότητας που υπάρχει μεταξύ σας.
Είναι πολύ θετικό που παραδέχεσαι λάθη σου. Το έχεις κάνει αυτό και μπροστά στη σύζυγό σου; Πώς αποφάσισες τώρα να διαμορφώσεις τη ζωή σου; Ρύθμισες τα επαγγελματικά σου θέματα ή μάλλον τον τρόπο που τα αντιμετωπίζεις; Λες πολύ σωστά πως πρέπει πρώτα να φτιάξεις τον εαυτό σου, να δεις ποιος είσαι, τι σε οδήγησε στη στάση αυτή τα προηγούμενα χρόνια και πώς θα αλλάξεις. Στα θέματα αυτά πρέπει να λάβεις τη βοήθεια ψυχολόγου, γιατί αλλιώς φοβάμαι πως όταν περάσει ο πρώτος καιρός της συμφιλίωσης με τη γυναίκα σου, θα ξαναπέσεις σε παρόμοια κατάσταση. Επίσης χρειάζεσαι δουλειά στο θέμα της ζήλειας. Αφού αποδέχτηκες την παρεκτροπή της, αποφάσισες να τη συγχωρήσεις και να κάνετε νέα αρχή, εσύ τώρα δεν τηρείς τη «συμφωνία» αυτή με την εκ των υστέρων ζήλεια σου, που ακόμα κι αν δεν την εκφράζεις στην ίδια, καταρρακώνει εσένα και σίγουρα βγαίνει στη σχέση σας. Εδώ ο εγωισμός πρέπει να υποχωρήσει για χάρη της ουσίας της σχέσης. Δεν βλέπω το λόγο εξάλλου να πας με άλλη γυναίκα από εγωισμό, τώρα μάλιστα που κάνετε μια νέα προσπάθεια.
Η αντίδραση της γυναίκας σου ήταν απόλυτα δικαιολογημένη και η στάση της στην επανασύνδεση σωστή. Σου είπε την αλήθεια, διέκοψε τη σχέση της και επέστρεψε κοντά σου. Φυσικά και θα είναι αλλαγμένη. Και οι δυο βγήκατε αλλαγμένοι από την ιστορία αυτή. Στόχος δεν είναι να κάνετε ξανά τη σχέση σας όπως ήταν, ούτε είστε πια τα νέα παιδιά που είχατε ξεκινήσει τη σχέση αυτή. Προφανώς στην πορεία τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν τόσο τέλεια αφού οδηγηθήκατε στη ρήξη. Στόχος είναι να κάνετε μια ΝΕΑ σχέση, πιο ώριμη, με νέους όρους. Και αν το δουλέψετε σωστά η νέα αυτή σχέση έχει πιθανότητες να γίνει καλύτερη από την παλιά.
Κάνετε καλά που δεν αναμιγνύετε άλλους στην κρίση αυτή του γάμου σας. Τα παιδιά σας μόνο, που υποθέτω πως είναι μεγάλα, αν ρωτήσουν, μπορείτε να τα ενημερώσετε χωρίς λεπτομέρειες πως περάσατε μια κρίση και τώρα προσπαθείτε για το καλύτερο. Φίλοι, συγγενείς, πεθερικά κτλ είναι καλό να μείνουν έξω από το θέμα.
Το ιδανικό θα ήταν να κάνεις ψυχολογική δουλειά με τον εαυτό σου και ταυτόχρονα να κάνετε συμβουλευτική ζευγαριού. Δύσκολο να ξεπεράστε τη ρήξη αυτή μόνοι σας. Επειδή καταλαβαίνω πως δική σου ψυχοθεραπεία συν συμβουλευτική ζευγαριού σημαίνει πολύ χρόνο και χρήμα, θα μπορούσατε να κάνετε μόνο συμβουλευτική ζευγαριού και μέσα από αυτήν με τη βοήθεια του ψυχολόγου να δουλέψετε και ο καθένας τον εαυτό του. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα για να μην κάνετε λάθη στην αρχή της νέας σας προσπάθειας.


Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Τα στερεότυπα της οικογένειας

Είμαι 24 ετών. Παρά την ηλικία μου δε έχω συνάψει ποτέ σχέση και δεν έχω κάνει ακόμα σεξ. Αυτό από μόνο του μου δημιουργεί ανασφάλεια για το πώς θα αντιδράσει κάποιος που ίσως με γνωρίσει στο μέλλον (ότι είμαι ακόμα παρθένα, όταν το πω σε κάποιον θα φύγει αμέσως!).

Ομολογώ ότι είμαι αρκετά ως πολύ ρομαντικό άτομο για την εποχή μας (ίσως και αυτό να είναι η πηγή του προβλήματός μου). Δεν είμαι ο τύπος της γυναίκας που θα αναζητήσει την εμπειρία της ερωτικής απόλαυσης μέσα από εφήμερες σχέσεις. Δεν τις κατακρίνω, απλώς εγώ δε θέλω μια άνευ ουσίας σχέση. Θα ήθελα να βρω ένα άτομο που να με εκτιμήσει, να με ερωτευτεί πραγματικά όπως και εγώ το ίδιο και να συνάψουμε σοβαρή σχέση με προοπτική το γάμο. Αυτό βέβαια μου φαίνεται αρκετά δύσκολο έως αδύνατο να γίνει, δυστυχώς το βλέπω ότι στην πραγματικότητα είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Και υποθέτω πως ακόμα πιο δύσκολο είναι το γεγονός να "ολοκληρώσω" μια σχέση κατόπιν επισημοποίησης της. Το ξέρω πως αυτό ακούγεται άκρως συντηρητικό για την εποχή μας και ίσως σε αυτό να φταίει το γεγονός ότι μεγάλωσα σε συντηρητική οικογένεια με τις ανάλογες ιδέες της.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω σχετικά με το θέμα της "ολοκλήρωσης" το εξής: θα ήθελα στον άνθρωπο που θα αγαπήσω να δώσω τα πάντα αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει ο ίδιος να μου έχει δώσει δείγματα καλής συμπεριφοράς ώστε να αξίζει να τον εμπιστευτώ. Δε θα ήθελα ποτέ στη ζωή μου να μου συμβεί να δώσω τα πάντα σε έναν άνθρωπο που θα τον αγαπήσω με όλη μου τη ψυχή, με όλο μου το είναι και εκείνος να μου πει κάποια στιγμή: "ξέρεις κάτι κατάλαβα ότι δεν τραβάει άλλο με μας....". Δε νομίζω ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσα να το αντέξω, ειλικρινά σας μιλάω. Ίσως αυτή η επιλογή μου να είναι και ένας τρόπος άμυνας απέναντι στο 'λάθος" άνθρωπο.

Καταλαβαίνω ότι το να κάνεις σεξ σε μια σχέση είναι άμεση προϋπόθεση για να δουν οι άνθρωποι αν ταιριάζουν στο ερωτικό τομέα. Εγώ όμως έχω την εξής απορία: αν δυο άτομα αγαπιούνται αληθινά είναι ποτέ δυνατόν ποτέ να μην ταιριάξουν εκεί; εφόσον όταν το σεξ γίνεται από δυο ερωτευμένους ανθρώπους είναι κάτι παραπάνω από σωματική επαφή (κάνω λάθος;;;).

Και επειδή σας κούρασα με το μονόλογό μου θα σας πω τέλος και κάτι τελευταίο που με έχει απελπίσει τελείως. Στη σχολή έτυχε να γνωρίσω ένα τολμώ να πω πολύ καλό παιδί που πληρούσε τα "δικά" μου κριτήρια. Δεν έτυχε να γνωριστούμε περεταίρω γιατί τόσο εγώ όσο και αυτός ήμασταν ντροπαλοί. Δυστυχώς με αυτό το άτομο έχω νιώσει πολύ έντονα συναισθήματα, τόσο πολύ που θα μπορούσα να κάνω τα πάντα! ειλικρινά σας μιλάω, νομίζω ότι είναι ο ιδανικός για μένα. Τον σκέφτομαι συνέχεια ακόμα και στον ύπνο μου τον βλέπω, αν και δεν έχει σημασία, πλέον δεν μπορεί να γίνει πια τίποτα. Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι με αυτόν τον άνθρωπο θα μπορούσα να κάνω τα πάντα! Ειλικρινά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν αναγνωρίζω πια τον εαυτό μου.

Λ.

Το πότε θα ξεκινήσει μια κοπέλα τη σεξουαλική της ζωή είναι καθαρά προσωπικό θέμα και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Αν δημιουργήσεις μια σχέση θα πεις με απλότητα στο φίλο σου πως δεν έχεις ακόμη γνωρίσει το σεξ και αν σε απορρίψει γι’ αυτό τότε σημαίνει πως είναι κολλημένος σε στερεότυπα και ούτως ή άλλως δεν άξιζε να μείνεις μαζί του.

Έχεις κάθε δικαίωμα να θέλεις το σεξ να συνδυάζεται με συναίσθημα. Δεν μπορείς όμως να έχεις και τη διαβεβαίωση πως αν συμβεί αυτό η σχέση θα συνεχιστεί ομαλά και μάλιστα θα καταλήξει σε γάμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να σου το εγγυηθεί και πρέπει να προσαρμοστείς στο ρίσκο που εμπεριέχουν οι σχέσεις. Αλλιώς θα μείνεις για πάντα μόνη.

Όσο για να κάνεις σεξ μετά το γάμο, θα πρέπει να βρεις κάποιον με τις ίδιες ιδέες και αρχές με σένα. Δεν νομίζω όμως πως υπάρχουν σήμερα νεαροί άντρες που θα προσαρμοστούν σε τέτοιους όρους, εκτός αν πρόκειται για ακραία θρησκευόμενα άτομα ή αν πρόκειται για προξενιό με συγκεκριμένους όρους.

Αν δυο άτομα ταιριάζουν συναισθηματικά λες πως σίγουρα θα ταιριάζουν και σεξουαλικά. Αυτό συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά όχι πάντα. Υπάρχει και η πιθανότητα κάποιο άτομο να έχει σεξουαλικές ιδιαιτερότητες τις οποίες ο σύντροφός του να μην μπορεί να ανεχτεί. Εξάλλου σεξ και συναίσθημα ανατροφοδοτούνται σε μια σχέση και την κάνουν να εξελιχθεί.

Σχετικά με το αγόρι που σε ενδιαφέρει, οι αντιλήψεις σου σε έκαναν να μην το προσεγγίσεις. Είναι απόλυτα φυσιολογικό μια κοπέλα να δείξει διακριτικά την προτίμησή της για ένα αγόρι. Αφού μάλιστα βρίσκεστε σε φοιτητικό περιβάλλον τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Μπορείς να τον προσεγγίσεις μέσα σε παρέες συμφοιτητών, να του πιάσεις συζήτηση και μέσα σ’ αυτήν να του προτείνεις να πιείτε έναν καφέ ή να πάτε σε ένα θέαμα. Αν ανταποκριθεί, τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Το αγόρι αυτό σε ενδιαφέρει πολύ αλλά παρουσιάζεις την κατάσταση ανέλπιδη. Τι έγινε δηλαδή; Μόνο αν  συνδέθηκε σοβαρά και φανερά με κάποια άλλη κοπέλα πρέπει να υποχωρήσεις. Αν συμβαίνει οτιδήποτε άλλο, προτείνω να προσπαθήσεις. Καλό όμως είναι να διατηρήσεις πιο χαμηλούς τόνους. Αν δεν γνωρίσεις από κοντά κάποιον, αν δεν συνδεθείς μαζί του σοβαρά, πώς είναι δυνατό να λες πως γι’ αυτόν θα έκανες τα πάντα; Τότε για τον σύντροφο της ζωής σου τι θα κάνεις, εσύ μάλιστα που πιστεύεις στο γάμο; Ναι μεν είσαι ρομαντική, αλλά χρειάζεσαι ένα μέτρο για να μπορέσεις να επιβιώσεις συναισθηματικά.

Πιστεύω πως έχεις κολλήσει στα στερεότυπα των γονέων σου. Αν όλοι μέναμε κολλημένοι εκεί, θα ζούσαμε ακόμη στο μεσαίωνα! Χρειάζεσαι δουλειά προσωπικής ανάπτυξης για να μπορέσεις να διαμορφώσεις τις προσωπικές σου απόψεις, να τις υποστηρίξεις και να μπορέσεις να ζήσεις σύμφωνα μ’ αυτές. Κατά βάθος ίσως φοβάσαι τις σχέσεις, γεγονός που μπορεί να προέρχεται από άσχημα παιδικά πρότυπα και βιώματα. Η τωρινή κατάσταση σού δυσκολεύει τη ζωή και καλό είναι να την ξεπεράσεις το συντομότερο για να προλάβεις να απολαύσεις τα νεανικά σου χρόνια.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Οικονομική εξαπάτηση συζύγου

Είμαι 25 ετών, παντρεμένη εδώ και μισό χρόνο. Έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο και είμαι άνεργη. Θα ήθελα τη βοήθειά σας μιας και η ψυχική μου κατάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο.
Ήμουν πάντα μια άριστη μαθήτρια και έκανα τις επιλογές των γονιών μου πραγματικότητα. Στη γ’ λυκείου έκανα την πρώτη μου σχέση η οποία κράτησε 2,5 χρόνια και με πόνεσε πάρα πολύ. Πέρασα τα επόμενα 2,5 χρόνια μόνη μου σε φάση κατάθλιψης, δεν έβγαινα, είχα παρατήσει τη ζωή μου. Παρότι με φλέρταραν πολλά παιδιά εγώ δεν ήθελα κανέναν και τίποτα, δεν πίστευα στους άντρες και είχα αποστασιοποιηθεί.
Τελικά γνώρισα ένα άτομο που μου έδειχνε με πολύ γλυκό τρόπο τα αισθήματά του με έπεισε ότι η παρέα του θα μου κάνει καλό. Επί 1,5 χρόνο βγαίναμε φιλικά μέχρι που με κέρδισε και του έδωσα μια ευκαιρία. Πάνω που δεθήκαμε, μετά από 5 μήνες, μου είπε ότι έχει ένα μεγάλο δάνειο από διάφορες καταναλωτικές αγορές. Ήθελε να αλλάξει, ήταν καλό παιδί, με αγαπούσε πάρα πολύ και με φρόντιζε και δεν τον άφησα αν και με πλήγωσε αφάνταστα το ότι μου αποκάλυψε το χρέος μετά από 5 μήνες.
Τελικά μετά από 2,5 χρόνια παντρευτήκαμε, παρά τα προβλήματα που μου προκάλεσε η δύστροπη οικογένειά του.
Περνάμε οικονομικές δυσκολίες. Πριν από ένα μήνα ανακάλυψα τυχαία ότι λείπουν τα λεφτά που μαζέψαμε από το γάμο (περίπου 7.000) και τρελάθηκα. Με διαβεβαίωσε πως τα λεφτά πήγαν στα χρέη του, ενώ είχαμε σκοπό να τα έχουμε για μια δύσκολη ώρα.
Από τότε  δεν είμαι καλά. Έχω ξαφνικά ξεσπάσματα, κλαίω συνέχεια, του λέω τα ίδια και τα ίδια και πονάω.  Εκείνος κάνει προσπάθεια να είμαστε καλά. Σκέφτηκα να πάμε σε ειδικό αλλά η οικονομική μας κατάσταση δεν το επιτρέπει. Είμαι απελπισμένη και έχω παχύνει υπερβολικά.

Σ.

 Αρχικά διαπιστώνω πως η ψυχολογική σου κατάσταση ήταν ανέκαθεν εύθραυστη. Χάλασε η πρώτη σου σχέση –όπως είναι κανόνας να χαλούν τέτοιες σχέσεις- κι εσύ έπεσες 2,5 χρόνια σε κατάθλιψη.
Κάποια στιγμή και μετά από γνωριμία 1,5 χρόνου αποφάσισες να ξανακάνεις σχέση. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου υποθέτω πως σας δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστείτε πολύ καλά, έτσι ώστε επακολούθησε σχέση κάποιων μηνών. Δεν τον κατηγορώ που δεν σου αποκάλυψε τα χρέη στη φάση αυτή. Όταν κάποιος δεν έχει ακόμα δέσει τη ζωή του οριστικά με τον άλλον και δεν έχουν κάνει κοινά όνειρα –τα οποία περιλαμβάνουν και κοινό ταμείο- δεν είναι υποχρεωμένος να αναλύσει την οικονομική του κατάσταση. Αν μάλιστα σκόπευε να προσπαθήσει να εξοφλήσει τα χρέη του πριν συμβιώσετε, τότε καλά έκανε.
Όταν σου αποκάλυψε τα χρέη και εφόσον το πράγμα πήγαινε για γάμο, εσύ έπρεπε να του θέσεις την προϋπόθεση να εξοφλήσει τα χρέη του πριν συμβιώσετε. Τι σου είπε; Πώς σκόπευε να τα εξοφλήσει; Αν παντρευτείς κάποιον με χρέη, είναι σαν να υπογράφεις πως θα τα αντιμετωπίσετε μαζί.  Λάθος σου που δέχτηκες να παντρευτείτε χωρίς να ξεκαθαρίσεις. Και γενικότερα, γιατί να παντρευτείς τόσο νέα; Ίσως αν ήσουν λίγα χρόνια μεγαλύτερη θα μπορούσες να προστατευτείς καλύτερα.
Το ότι πήρε τα κοινά σας χρήματα χωρίς να σε ενημερώσει είναι τουλάχιστον απαράδεκτο. Πώς δικαιολογήθηκε; Τι υποσχέσεις έδωσε για το μέλλον; Οι επιλογές που έχεις είναι:
·         τον συγχωρείς (με δεδομένο πως δεσμεύεται για ειλικρίνεια για το μέλλον), μένεις μαζί του και δεν επαναφέρεις το θέμα  
·         τα συναισθήματά σου έχουν θιγεί σε βαθμό που δεν μπορείς να μείνεις άλλο μαζί του και διαλύεις το γάμο
·         προτείνεις μια περίοδο δοκιμαστικού χωρισμού για να σκεφτείτε και πιθανώς να κάνετε μια νέα αρχή με νέους όρους
Όλα αυτά είναι καλύτερα από το να βασανίζεσαι, δεδομένου πως έχεις εύθραυστο ψυχισμό. Πραγματικά, μια συνεργασία με ειδικό ως ζευγάρι είναι απαραίτητη. Επιπλέον, εσύ ως άτομο έχεις ανάγκη ψυχοθεραπείας, για να δεις γιατί είσαι τόσο ευαίσθητη, γιατί προσαρμόζεσαι στους άλλους και δεν θέτεις τα όριά σου και γιατί στρέφεσαι εύκολα προς την κατάθλιψη. Δεν είστε ασφαλισμένοι κάπου; Η κοινωνική υπηρεσία του Δήμου όπου κατοικείτε δεν παρέχει ψυχολογική στήριξη; Φρόντισε να λάβεις άμεσα βοήθεια.

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Χιούμορ ή κόμπλεξ;

Είμαι σε μια σχέση δυο μηνών. Εκείνος είναι 37 και εγώ 31.Το θέμα που με απασχολεί είναι η συμπεριφορά του σε εμένα. Είναι τρυφερός, δείχνει ότι θέλει να είναι μαζί μου, αισθάνομαι τόσο όμορφα μαζί του. Αλλά με πρόσχημα ότι απλά με πειράζει νιώθω ότι με μειώνει. Ακόμα και μπροστά στους άλλους ή αν κάποιος μου την πει για ένα θέμα και συμφωνεί θα το συνεχίσει. Ενώ εγώ δεν του συμπεριφέρομαι έτσι και ίσα ίσα που τον στηρίζω στα δικά του θέματα.

Ένα απλό παράδειγμα: ενώ είμαι αδύνατη, έβαλα μόνο ένα κιλό (53 κιλά) και μου έχει δημιουργήσει εμμονή με το βάρος μου. Ενώ είμαστε ένα ζευγάρι που δεν τσακωνόμαστε, βλέπω ότι εκείνος είναι εύθικτος στο πιο απλό θέμα που θα πω.

Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Πραγματικά δεν ξέρω τι να υποθέσω έχω αρχίσει και πιστεύω ότι είτε εγώ δραματοποιώ τις καταστάσεις και απλά με πειράζει ή εκείνος θέλει να με μειώνει για δικούς του ψυχολογικούς λόγους.

Αυτή τη στιγμή μου έχει ρίξει την αυτοεκτίμηση μου και πιστεύω ότι οτιδήποτε πάω να κάνω δεν θα τα καταφέρω και σκέφτομαι ήδη τα λόγια του πριν γίνει ένα γεγονός. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου και το δείχνει έχει τέτοια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.

Κ.

Η σχέση σου είναι ακόμη πολύ καινούργια αι τα περισσότερα ζευγάρια χρειάζονται το χρόνο τους για να ισορροπήσουν και αν δεν τα καταφέρουν διαλύονται. Η συμπεριφορά του φίλου σου έχει δυο εκδοχές:
·         Έχει κάποιο προσωπικό κόμπλεξ ή κάποιο συγκεκριμένο κόμπλεξ απέναντί σου και φροντίζει να το εκδηλώνει με τρόπο χιουμοριστικό ώστε να το ικανοποιήσει και ταυτόχρονα εσύ να μην αντιδράσεις άσχημα. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που προβάλλουν τα προσωπικά τους προβλήματα στους άλλους, έστω κι αν τους αγαπούν. Ο φίλος σου είναι ισορροπημένο άτομο; Έχει κάποια ανεπίλυτα θέματα στη ζωή του αυτή την περίοδο; Μήπως σε ζηλεύει για κάτι; Μια πελάτισσά μου αντιμετώπιζε ανάλογη συμπεριφορά από το φίλο της, που οφειλόταν στο ότι τη ζήλευε για την επαγγελματική της επιτυχία, έτσι έψαχνε τρόπους να τη μειώνει για άλλα θέματα (εμφάνιση, απόψεις κτλ.). Αν διαπιστώσεις κάτι τέτοιο, φύγε χωρίς δεύτερη σκέψη, η σχέση αργά ή γρήγορα θα διαλυθεί και καλό είναι να μην έχεις υποφέρει στο μεταξύ.
·         Είναι απλώς χιουμορίστας, με ένα χιούμορ διαφορετικό από το δικό σου. Αυτό δεν είναι εύκολο να αλλάξει ριζικά αλλά μπορείτε να βρείτε μια μέση λύση αν το συζητήσετε, και βέβαια αν σας ενδιαφέρει αρκετά η σχέση ώστε να προσπαθήσετε γι’ αυτή. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί μεταξύ τους και συχνά υπάρχουν ασυμβατότητες που μόνο η αγάπη δεν αρκεί να επιλύσει αυτομάτως. Αν πρόκειται απλώς για ένα θέμα συμπεριφοράς που είναι ίσως κεκτημένη συνήθειά του, τότε μπορεί να αλλάξει για να μη στεναχωριέσαι και χαλά η διάθεση και των δυο σας.

Όταν λες πως σου έχει μειώσει την αυτοπεποίθηση, καλό είναι να ξέρεις πως αν έχεις πραγματικά αυτοπεποίθηση αυτή δεν μειώνεται εύκολα από ένα πείραγμα, έστω και «χοντρό». Δικαίως μπορείς να ενοχληθείς αλλά να μην καταρρακωθείς. Μήπως η άποψή σου για τον εαυτό σου είναι «εύθραυστη»; Μήπως είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητη και εύθικτη;

 Εσύ τι κάνεις όταν σε μειώνει; Μπορείς σε πρώτη φάση να υπερασπιστείς τον εαυτό σου τη στιγμή εκείνη ευγενικά αλλά αποφασιστικά. Αργότερα, σε μια ήρεμη συζήτηση μπορείς να του πεις πόσο σε πείραξε το συγκεκριμένο θέμα, να τον ρωτήσεις για τις προθέσεις του και να του ζητήσεις να προσέχει.

 Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, κάνε τη συζήτηση αυτή και δώσε λίγο χρόνο να δεις αν θα φέρει αποτέλεσμα. Αν όχι, φύγε και μην κάθεσαι να υποφέρεις. Η σχέση είναι καινούργια και θα την ξεπεράσεις γρήγορα.

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Άνδρες και γυναίκες από άλλον πλανήτη;

Έπειτα από κάποιες διαλυμένες σχέσεις, η φίλη Τ που ζει στο εξωτερικό, εκφράζει τον προβληματισμό της για τη συμπεριφορά των ανδρών στις σχέσεις. Από το μακροσκελές μήνυμά της δημοσιεύω ένα απόσπασμα.

…Αυτό που με απασχολεί είναι αφενός το δίλημμα σχετικά με το πού και για πόσο να μείνω και αφετέρου πώς να αντιμετωπίσω και να διαχειριστώ το θέμα των ερωτικών σχέσεων. Μένω έκπληκτη μπροστά σε αυτήν την ευκολία με την οποία όλοι συνάπτουν μια κάποιου είδους σχέση, απροσδιόριστης μορφής, και με την ευκολία με την οποία θα φύγουν. Έχω χάσει πλέον την αυτοπεποίθησή μου σα θηλυκό διαπιστώνοντας ότι το να σε θεωρούν ωραία και να ειπωθούν  δυο γλυκόλογα δε σημαίνει απολύτως τίποτε.  Νιώθω πως όσα συναισθήματα και αν μου δείξει κάποιος ποτέ δε θα τα εννοεί και απλά θα παριστάνει τον ενθουσιασμένο γνωρίζοντας πως υπερβάλλει μόνο και μόνο για να περάσει καλύτερα. Είναι πιο ξεκάθαρες και κυρίως έντιμες οι «σχέσεις» μιας βραδιάς από αυτό το ακαθόριστο φτηνοπάζαρο.

Συμπεραίνω ότι όταν οι άνδρες βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες ότι δε θέλουν σχέση και άλλα τέτοια είναι γιατί δεν τους εμπνέει πραγματικά αυτή που έχουν δίπλα τους, δεν την θέλουν! Αυτή η διαπίστωση με έχει τσακίσει!. Δεν ξέρω πώς να φερθώ σα γυναίκα, δεν υπάρχουν συνταγές, αλλά όσες φορές προσπάθησα να είμαι ο εαυτός μου πληγώθηκα πολύ γιατί νομίζω τελικά ότι μπορεί αυτό να μην αρέσει και ας μου δίνουν άλλη εντύπωση.

Τ.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Ως τώρα επέλεγες άντρες που συνάπτουν εύκολα σχέσεις και το ίδιο εύκολα αποχωρούν από αυτές. Δεν σημαίνει πως όλοι οι άντρες είναι ίδιοι. Κάτι τέτοιο αφαιρεί βέβαια από τη γυναίκα την ευθύνη της επιλογής και τη θυματοποιεί στην ίδια της τη συνείδηση.

Από ό,τι έχω καταλάβει ο στόχος σου είναι μια σταθερή σχέση εμπιστοσύνης, αλλά πολλές φορές ενδίδεις σε σχέσεις που ρυθμίζονται από τους όρους του άλλου μέλους για ελευθερία και μη δέσμευση. Τουλάχιστον είναι έντιμοι αυτοί που εξ αρχής κάνουν μια τέτοια εξήγηση. Αν δεν σου αρέσουν οι όροι αυτοί, τότε μη μπαίνεις στη σχέση. Αν μπεις από μοναξιά, τότε μην πείθεσαι εύκολα πως οι όροι άλλαξαν όταν ο άλλος σου πει δυο  τρυφερά λόγια και σε γνωρίσει στον κύκλο του. Δεν αποκλείω και την ελάχιστη πιθανότητα ο άλλος να αλλάξει στην πορεία, αλλά για να αποδειχτεί αυτό πρέπει να περάσει πολύς χρόνος και να υπάρχει και λεκτική διαβεβαίωσή του για την αλλαγή του στόχου της σχέσης.

Πολλές είναι βέβαια και οι περιπτώσεις που κάποιος αρχικά δίνει μηνύματα αγάπης και σταθερότητας. Και πάλι ο χρόνος είναι αυτός που θα αποδείξει τι πραγματικά συμβαίνει. Μπορείς να μπαίνεις σε τέτοιες σχέσεις με συγκρατημένη αισιοδοξία, να επενδύεις σταδιακά και πάντα έχοντας στο βάθος του μυαλού σου την πιθανότητα αποτυχίας. Τίποτα δεν είναι σίγουρο σ’ αυτόν τον κόσμο.

Όσο για τις σχέσεις της μιας βραδιάς, αν σε ευχαριστούν κάνε τες αλλά να είσαι συνειδητή σ’ αυτό. Μην προσδοκάς τίποτα περισσότερο από μια ωραία βραδιά. Αν δεν σου αρκεί αυτό, μην το κάνεις.

Το βασικό όμως είναι ποια είσαι εσύ και τι θέλεις από τη ζωή σου. Γιατί να καταρρακώνεται η αυτοπεποίθησή σου από μερικές αποτυχημένες σχέσεις; Και γιατί η διάλυση μιας σχέσης ισοδυναμεί με προσωπική αποτυχία; Όλοι έχουν διαλυμένες σχέσεις που μέσα από αυτές μπορούν να μάθουν και να βρουν  τελικά το σωστό σύντροφο.

Όσο πιο ισορροπημένη ψυχικά είσαι τόσο περισσότερο θα μπορείς ή να μείνεις κάποιες περιόδους μόνη αν δεν βρίσκεις αυτό που θέλεις ή να κάνεις σχέσεις χωρίς να επενδύεις από την αρχή. Έχεις φίλους στην ξένη χώρα; Έχεις διατηρήσεις επαφή με τους παλιούς σου φίλους στην Ελλάδα; Οι φιλίες είναι ζωντανοί οργανισμοί που θέλουν καλλιέργεια. Την κάνεις; Η δουλειά σου σε ενδιαφέρει; Μπορείς να την εξελίξεις έτσι ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα; Έχεις κάποια ενδιαφέροντα που να εμπλουτίζουν τη ζωή σου;

Μην εξαρτάς τη διαμονή σου στο εξωτερικό από το ερωτικό. Αποφάσισε τον τόπο διαμονής σου με βάση τη δουλειά, τον τρόπο ζωής και το κοινωνικό περιβάλλον και στη συνέχεια εκεί θα κάνεις και την προσωπική σου ζωή.

Ναι, να είσαι ο εαυτός σου και όποιος σε αγαπήσει θα σε αγαπήσει γι’ αυτόν. Το να πληγωθείς είναι μέσα στο πρόγραμμα. Μήπως προσποιούμενη κάτι άλλο δεν πληγώθηκες; Σε κάποιους δεν θα αρέσεις αλλά σίγουρα υπάρχουν και άλλοι που θα τους αρέσεις έτσι όπως είσαι.