Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ο πρώην με έχει ανάγκη

Είχα μια ταραχώδη σχέση στον τόπο που εργάζομαι με τον Λ, η οποία έληξε πριν από 4 μήνες. Πριν 2 μήνες  ο Λ. επικοινώνησε ξανά μαζί μου εξαιτίας ενός σοβαρού θέματος υγείας που εμφάνισε η μητέρα του. Ήθελε υποστήριξη και τη ζήτησε από εμένα λέγοντας ότι μόνο σ’ εμένα και σε άλλο ένα άτομο έχει εμπιστοσύνη εδώ που είμαστε. Του την έδωσα τις 2 πρώτες μέρες (συζήτηση, συμπαράσταση) και μετά αυτός έφυγε για Αθήνα όπου και βρίσκεται τους 2 τελευταίους μήνες. Στο διάστημα αυτό τον έχω βοηθήσει σε κάποια διαδικαστικά και πρακτικά θέματα.

Εγώ όταν βρισκόμουν στην Αθήνα δεν πήγα ούτε στο χειρουργείο της μητέρας του (ενώ την ξέρω καλά και θα ήθελα να πάω να βοηθήσω μιας και ο Λ. είναι σχεδόν μόνος του σε όλο αυτό), ούτε μπήκα στο τριπάκι να τον παίρνω και να του συμπαραστέκομαι συνέχεια. Θεωρώ ότι αν ήθελε πραγματικά να είμαι κοντά του θα μου το ζητούσε. Ή είναι τόσο εγωιστής που δεν πρόκειται να μου το ζητούσε;

Από την άλλη τι σημαίνει ότι ήρθε σε εμένα; Μπορεί να σημαίνει κάτι ή απλά επειδή ήξερε ότι εγώ θα του στεκόμουν; Ισχύει τελικά αυτό που λένε ότι όταν έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα ζητάμε συμπαράσταση από τους ανθρώπους που ξέρουμε ότι θα μας ηρεμήσουν, που αγαπάμε πραγματικά ή ήταν απλά μία αδύναμη στιγμή;

Εγώ προσπάθησα και τα έχω καταφέρει να κρατήσω μία απόμακρη στάση σε όλο αυτό γιατί ένιωσα ότι με θυμήθηκε τώρα που με έχει ανάγκη... Μπορεί και να μην είχα πρόβλημα με αυτό αν μου είχε φερθεί όμως πιο ωραία στο παρελθόν (αυτός βέβαια ακόμα θεωρεί ότι μου έδωσε και την ψυχή του και ότι εγώ τον στενοχωρούσα συνέχεια..). Του έχω πει βέβαια ό,τι χρειαστεί να μου το πει και τώρα μου έχει ζητήσει πάλι να του στείλω κάποια πράγματα για τη δουλειά του αλλά εγώ δεν ξέρω αν θέλω να τον βοηθήσω κι άλλο γιατί τόσους μήνες δε με έχει ρωτήσει ούτε μία φορά τι κάνω εγώ, πώς είμαι, πως περνάω..Κι όταν πριν 2 βδομάδες του είπα ότι έχω κάνει τα χαρτιά μου για να μετατεθώ από εδώ δεν μου είπε απολύτως τίποτα! Ούτε ένα «πότε φεύγεις;» όπως θα έκανε και ένας απλός γνωστός! Απλά συνεχίσαμε την κουβέντα μας που ήταν πάνω στον τρόπο που θα του στείλω κάποια πράγματα. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση και δεν μπόρεσα να το καταλάβω! Εσύ τι λες; Να κάνω το καλό και να το ρίξω στον γιαλό ή ό,τι έκανα έκανα; Πάντως τώρα με τη στάση μου δεν μιλάμε συχνά όπως κάναμε τις πρώτες μέρες, παρά μόνο αν χρειάζεται κάτι.

Α.

Ο πρώην εμφανίστηκε σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του κι εσύ φέρθηκες ωραία και ανθρώπινα βοηθώντας τον όπως μπορείς. Πολλοί άνθρωποι στις δυσκολίες καταφεύγουν σε παλιούς φίλους ή πρώην συντρόφους, ειδικά αν δεν έχουν τη συγκεκριμένη περίοδο άλλους ανθρώπους κοντά τους να στηριχτούν. Προϋπόθεση βέβαια γι’ αυτό είναι να έχουν διατηρήσει εκτίμηση για τον παλιό γνώριμο και να γνωρίζουν πως είναι δοτικό άτομο.

Ο Λ κατέφυγε σε σένα και τον βοήθησες ενώ ταυτόχρονα τήρησες κάποια όρια. Ως εδώ καλά. Τον αντιμετώπισες σαν να ήσουν μια καλή φίλη αλλά εκείνος δεν σε αντιμετώπισε έτσι. Τους φίλους τους ρωτάμε τι κάνουν, ενδιαφερόμαστε αν πρόκειται να μετατεθούν, τους τηλεφωνούμε και όταν δεν τους έχουμε ανάγκη και καμιά φορά τους ευχαριστούμε γι’ αυτά που μας προσφέρουν. Όσο κι αν έχουμε έντονα δικά μας προβλήματα, ασχολούμαστε λίγο και μαζί τους!

Δεν πιστεύω πως επιδιώκει επανασύνδεση ούτε φιλία. Απλώς σε εκτιμά, ξέρει πως μπορεί να βασίζεται για βοήθεια και σου τη ζητά όποτε την έχει ανάγκη.

Εσύ τώρα από τη δική σου μεριά γιατί τον βοηθάς; Επιδιώκεις να ξανακάνετε κάποιου είδους σχέση (ερωτική ή φιλική) και βρήκες την ευκαιρία να τον προσεγγίσεις τώρα που σε χρειάζεται; Έστω υποσυνείδητα; Ή τον πονάς στο όνομα όλων αυτών που ζήσατε (παρά το γεγονός πως θεωρείς πως δεν σου φέρθηκε καλά) και θέλεις να τον βοηθήσεις; Ή είσαι γενικά άτομο που προσφέρει βοήθεια σ’ όσους τη χρειάζονται; Αν ισχύει το πρώτο, καλύτερα απομακρύνσου γιατί δε βλέπω αντίστοιχη επιθυμία από τον Λ. Αν ισχύει κάτι από τα δεύτερα, μπορείς να τον βοηθάς όποτε σου το ζητά και έχεις τη δυνατότητα, χωρίς όμως να ελπίζεις κάτι άλλο και χωρίς να καταπονείς τον εαυτό σου προκειμένου να προσφέρεις.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Σύγκρουση με τη χριστιανική ιδεολογία


Είμαι παντρεμένος 20 χρόνια, με 3 παιδιά άνω των 10 ετών. Παντρεύτηκα λόγω εγκυμοσύνης πολύ μικρός και ο γάμος δεν μπορώ να πω ότι ήταν ιδανικός μιας και με την γυναίκα μου υπήρχαν πολλές διαφορές κυρίως σε επίπεδο σπουδών και μόρφωσης αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Έκανα απίστευτη υπομονή και συνεχώς έπειθα τον εαυτό μου ότι όλα είναι καλά και ωραία. Δυστυχώς ποτέ δεν είχα μαζί της πραγματική και ειλικρινή σχέση. Σεξουαλικά τα πράγματα δεν ήταν καλά και συχνά κατέφευγα στην αυτοϊκανοποίηση ή φαντασιωνόμουν άλλες γυναίκες για να αντεπεξέλθω στο σεξ με τη σύζυγο.

Τα τελευταία 3 χρόνια είχαμε πολλά προβλήματα στην σχέση μας και μάλιστα πέρυσι είχαμε ένα διάστημα 8 μηνών αποχής από το σεξ. Πριν από 9 μήνες έκανα μια σχέση με μια συνάδελφο μου, ελεύθερη. Γρήγορα η σχέση μας έγινε θυελλώδης και ομολογώ ότι την έχω ερωτευτεί τρελά. Έφυγα 2 φορές από το σπίτι για να ζήσω μαζί της αλλά η πίεση που ασκήθηκε από τη σύζυγο, τα παιδιά και τους συγγενείς μου ήταν αφόρητη.
Με λύγισε ψυχολογικά και πριν λίγες μέρες επέστρεψα για δεύτερη φορά στο σπίτι. Η σχέση μου με την κοπέλα που έχω συνδεθεί παράνομα οφείλω να πω ότι με κάνει να νιώθω ολοκληρωμένο και ερωτικά αλλά και σαν προσωπικότητα.

Ως βαθιά θρησκευόμενο άτομο που είμαι νιώθω ενοχές για τη μοιχεία που έχω διαπράξει. Ο πνευματικός μου θεωρεί ότι έχω καταληφθεί από τον διάβολο. Οι γονείς μου, παρόλο που δεν συμπαθούσαν τη γυναίκα μου, έχουν πάρει το μέρος της για το καλό των παιδιών, ενώ αισθάνομαι και την κατακραυγή της κοινωνίας για το διαζύγιο που θέλω να πάρω. Είμαι διαλυμένος ψυχολογικά που για πρώτη φορά στη ζωή μου προσπάθησα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Ζητώ και εκλιπαρώ για βοήθεια.


Π.

Η περίπτωσή σου είναι αρκετά συνηθισμένη: Ένας γάμος που γίνεται σε μικρή ηλικία λόγω κοινωνικών στερεοτύπων ή λόγω ενθουσιασμού, ένα ζευγάρι που δεν ταιριάζει βαθύτερα και δεν εξελίσσεται προς κοινή κατεύθυνση, ένας «νεκρός» γάμος που διατηρείται πάλι λόγω κοινωνικών στερεοτύπων, μια εξωσυζυγική σχέση που έρχεται να εκτονώσει έναν άνθρωπο χρόνια συναισθηματικά και ερωτικά στερημένο.

Και τίθεται το μεγάλο ερώτημα:

·         Παραμένω στην οικογένεια, έχω την ησυχία μου, (πιστεύω πως) κάνω το καλύτερο για τα παιδιά μου, δεν συγκρούομαι με το οικογενειακό και κοινωνικό κατεστημένο, διατηρώ τη χριστιανική μου ιδεολογία και ζω μια στερημένη ζωή;
·         Φεύγω στο άγνωστο υποφέροντας τύψεις και κοινωνικές πιέσεις αλλά στοχεύω σε μια πιο ουσιαστική ζωή;
 Ο καθένας επιλέγει ανάλογα με την ιδεολογία του και την ισχύ των συναισθημάτων του.

 Σχετικά με τα παιδιά σου, αυτό που έχω να πω είναι πως είτε μείνεις στην οικογένεια με τις συνθήκες αυτές είτε φύγεις, το ίδιο κακό θα υποστούν. Τα παιδιά νιώθουν την ασυμφωνία των γονέων και επηρεάζονται από την κακή ψυχολογική τους κατάσταση, όσο κι αν οι γονείς φροντίζουν να δείχνουν το αντίθετο. Αν φύγεις και ταυτόχρονα τους εξασφαλίσεις τη συναισθηματική σου παρουσία και την οικονομική σου υποστήριξη, θα εξελιχθούν μάλλον καλύτερα σε σχέση με αυτό που υφίστανται τώρα. Η σύζυγός σου δεν νομίζω πως είναι ευτυχισμένη αν ξέρει πως μένεις μαζί της υποχρεωτικά. Προφανώς κυριαρχούν τα στερεότυπά της και σε θέλει πίσω με τις συνθήκες αυτές.
Στο ουσιαστικό επίπεδο όμως ούτε η γυναίκα σου ούτε τα παιδιά σου είναι ευτυχισμένα με τη «θυσία» σου και αυτοί είναι οι μόνοι για τους οποίους πρέπει να νοιάζεσαι. Οι άλλοι, γονείς και κοινωνικό περιβάλλον, μπορούν να έχουν τις απόψεις τους, αλλά εσύ θα ζήσεις σύμφωνα με τις δικές σου απόψεις.

Ποιες είναι όμως οι δικές σου απόψεις; Λες πως είσαι βαθιά θρησκευόμενο άτομο, θεωρείς τη μοιχεία αμάρτημα και ο πνευματικός σου μιλά για διαβόλους. Αν όμως η χριστιανική σου ιδεολογία σε κάλυπτε, δεν θα είχες την ανάγκη να κάνεις εξωσυζυγική σχέση. Θα θεωρούσες το γάμο σου απαράβατο με οποιουσδήποτε όρους και την πιθανότητα αλλαγής ανέφικτη. Δεν θα κατέφευγες στην αυτοϊκανοποίηση και στις φαντασιώσεις, που νομίζω πως είναι απαγορευμένα από τη θρησκεία. Αυτό δεν συνέβη, πράγμα που σημαίνει πως στον αγώνα ανάμεσα στη χριστιανική σου ιδεολογία και στα συναισθήματα και στις παρορμήσεις σου, ουσιαστικά νίκησε το δεύτερο,  όσο κι αν αυτή τη στιγμή έχεις επιστρέψει στο σπίτι. Είναι γεγονός πως δεν μπορείς να τα έχεις όλα: και τη χριστιανική ιδεολογία και τα κοινωνικά σου στερεότυπα άθικτα και ταυτόχρονα τον έρωτα και την πιθανή αλλαγή ζωής με μια άλλη γυναίκα.

Αν επιλέξεις να φύγεις, θα πρέπει να αλλάξεις αντιλήψεις: να μη θεωρείς το διαζύγιο αμαρτία και εγκατάλειψη προς τα παιδιά σου, να μη θεωρείς πως σε κατέλαβε ο διάβολος αλλά ο έρωτας, να αδιαφορήσεις για τις κοινωνικές πιέσεις και να μείνεις σταθερός στις επιλογές σου.

Αν πάλι επιλέξεις να μείνεις, διατήρησε την ιδεολογία σου, ξέχνα έρωτα και συναίσθημα, ζήτησε από το περιβάλλον σου και από την εκκλησία να συγχωρήσει την «αμαρτία» σου και ζήσε το υπόλοιπο της ζωής σου με ένα συμβιβασμό. Θα το αντέξεις και μάλιστα θα μπορέσεις να είσαι σωστός στο ρόλο σου;

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθεί αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο κι έτσι μόνο μπορεί να φροντίσει ουσιαστικά κι αυτούς που αγαπά ή απλώς σέβεται. Εννοείται  βέβαια πως θα είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου προς την οικογένειά σου. Ένα καλό διαζύγιο είναι καλύτερο για όλους από έναν κακό γάμο. Βρίσκεσαι σε μια καμπή ζωής και καλείσαι να πάρεις έναν τελείως αντίθετο δρόμο. Πάρε λίγο χρόνο να σκεφτείς βαθειά και μετά πάρε μια οριστική απόφαση και υποστήριξέ την.

Οι απόψεις μου μπορεί να σου φαίνονται πολύ αντικομφορμιστικές σε σχέση με τις δικές σου. Σέβομαι τις δικές σου απόψεις αλλά δεν είμαι θρησκευόμενη. Στα ανθρωποκεντρικά επαγγέλματα οι συμβουλές του θεραπευτή έχουν να κάνουν και με την προσωπική του ιδεολογία. Για να απευθύνεσαι όμως σε μένα και όχι μόνο στον πνευματικό σου ή σε κάποιον ψυχολόγου του χριστιανικού χώρου, σημαίνει πως θέλεις να ακούσεις και την άλλη άποψη…

Κατερίνα




Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Μετοίκηση και συμβίωση

Συνδέομαι εδώ και 4 μήνες με μια κοπέλα που ζει σε άλλη πόλη. Θέλουμε πολύ να είμαστε μαζί και η απόσταση μας ενοχλεί. Εκείνη σκέφτεται να έρθει στην Αθήνα για να είμαστε μαζί, να ψάξει να βρει εδώ δουλειά και να ζήσουμε στο σπίτι μου. Εγώ δεν είμαι ακόμα έτοιμος να αναλάβω αυτή την ευθύνη γιατί δεν ξέρω πώς θα πάνε τα πράγματα. Την αγαπώ και θέλω να είμαστε μαζί, αλλά τι θα γίνει αν δεν ταιριάξουμε στη συμβίωση; Είμαστε 32 ετών.

Φ.



Δεν μου γράφεις λεπτομέρειες, γι’ αυτό θα σου απαντήσω γενικά.

Ο χρόνος που συνδέεσαι με τη σύντροφό σου είναι αντικειμενικά πολύ λίγος για να πάρετε σοβαρές αποφάσεις. Καλό είναι στις σχέσεις μας να ακολουθούμε στάδια εξέλιξης και η αλλαγή πόλης με συμβίωση είναι ένα αρκετά προχωρημένο στάδιο.

Πώς είναι η ζωή της κοπέλας στην πόλη της; Εργάζεται; Αν έχει εκεί δουλειά και την αφήσει για να έρθει να βρει δουλειά στην Αθήνα, το διάβημα αυτό έχει μεγάλο ρίσκο. Αν ούτως ή άλλως βρίσκεται σε αναζήτηση δουλειάς ή είναι δυσαρεστημένη από τη δουλειά που έχει, υπάρχει ένα ακόμη κίνητρο αλλαγής.

Από την πόλη που ζει κατάγεται; Έχει συγγενείς, φίλους, ενδιαφέροντα εκεί; Αν τα εγκαταλείψει όλα για να χάρη σου, είναι φυσικό μετά να έχει μεγάλες απαιτήσεις από τη σχέση σας, τις οποίες θα είναι δύσκολο να καλύψεις. Τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά αν δεν κατάγεται από την πόλη που ζει ή αν ούτως ή άλλως σχεδίαζε κάποια στιγμή να φύγει για τους δικούς της λόγους, ανεξάρτητα από σένα.

Εσύ καλό είναι να της εκφράσεις τους δισταγμούς σου και να μην αναλάβεις την ευθύνη των δικών της επιλογών. Στη συζήτηση αυτή βέβαια θα πρέπει να της εκφράσεις τα συναισθήματα αγάπης που της έχεις και το πόσο θέλεις να είστε πιο πολύ μαζί. Απλώς κάθε μέλος ενός ζευγαριού ωριμάζει με διαφορετικό ρυθμό ως προς τη σχέση και εσύ χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για να πάρεις πιο σοβαρές αποφάσεις.

Προτείνω να περιμένετε λίγον καιρό ακόμα, φροντίζοντας να περνάτε μαζί όσο περισσότερο χρόνο γίνεται. Στο μεταξύ εκείνη μπορεί να αναζητά δουλειά στην Αθήνα, ώστε όταν έρθει να έχει κάτι εξασφαλισμένο. Το ιδανικό θα ήταν να μη μείνετε αμέσως μαζί, αλλά αυτό καταλαβαίνω πως είναι οικονομικά ασύμφορο. Όταν έρθει, προτείνω να θέσετε μια δοκιμαστική περίοδο συμβίωσης και μετά από αυτή να συζητήσετε για πιο οριστικές αποφάσεις.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, δεν πρέπει να γίνει καμιά κίνηση αν δεν το θέλετε εξίσου και οι δυο και αν δεν συμφωνήσετε μαζί σ’ αυτό. Σε αντίθετη περίπτωση, αν η κοπέλα επιμένει και εσύ είσαι ακόμα διστακτικός, αν έρθει στην Αθήνα θα το κάνει με καθαρά δική της επιλογή και βλέποντάς το ως δοκιμή με αμφίβολα αποτελέσματα.

 

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Διαδικαστικά μεταξύ χωρισμένων γονέων

Mε το σύζυγό μου έχουμε χωρίσει, έχει ήδη φύγει από το σπίτι (μένει προσωρινά στους γονείς του) και έχουμε υποβάλει αίτηση διαζυγίου. Μεταξύ μας η κατάσταση είναι ψυχρή, αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον και μιλάμε στο τηλέφωνο μόνο για τα τυπικά. Συμφωνήσαμε να παίρνει τα παιδιά (αγόρια 10 και 8 ετών) κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και ενδιάμεσα Τετάρτες να έρχεται να τα παίρνει να τα πηγαίνει στο κολυμβητήριο.

Τι στάση να κρατήσω όταν έρχεται; Να ανεβαίνει να τα παίρνει ή να  κατεβαίνουν τα παιδιά κάτω; Προχθές ο μικρός επέμενε να ανέβει ο πατέρας του να του δείξει κάτι στο δωμάτιό του. Εγώ δεν θέλω ούτε να τον βλέπω. Δεν επέτρεψα να ανέβει ο πατέρας και ο μικρός έκλαψε πολύ. Μετά από το γεγονός ο πατέρας είπε για μένα άσχημους χαρακτηρισμούς στην αδελφή μου, που κατοικεί στο ίδιο κτίριο.

Σ.

Το θέμα είναι πολύ ευρύτερο από τον τρόπο που πατέρας θα παίρνει τα παιδιά. Σε ένα διαζύγιο το οικογενειακό σύστημα περνά μια φάση αναταραχής μέχρι να ισορροπήσει σε μια νέα κατάσταση. Η φάση αυτή μπορεί να είναι επίπονη για όλους. Παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο μου ΕΦΗΒΟΙ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ (ΣΑΒΒΑΛΑΣ):

«Οι γονείς θα πρέπει να ενημερώσουν τα παιδιά τους για τη μεγάλη απόφαση που πήραν με όσο το δυνατόν πιο νηφάλιο τρόπο, χωρίς αλληλοκατηγορίες και δράματα. Τέτοιες συζητήσεις είναι, φυσικά, πολύ δύσκολες για τους γονείς, ειδικά όταν αυτοί δεν έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα μέσα τους, κατακλύζονται από εχθρικά συναισθήματα για τον άλλο γονέα, άγχος, αγωνία και ανασφάλεια για την καινούργια κατάσταση και τις αλλαγές που θα επέλθουν στη ζωή τους. Η προσπάθεια ενός γονέα να «συμμαχήσει» με το παιδί ενοχοποιώντας τον άλλον γονέα είναι από τα πιο καταστροφικά για το παιδί φαινόμενα στην περίπτωση διαφωνιών ή διαζυγίου.

Το παιδί έχει δικαίωμα να μάθει, και οι εξηγήσεις που θα του δοθούν πρέπει να είναι ανάλογες με την ηλικία του. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς μπορούν να κάνουν πολύ διαφορετική συζήτηση με τα δυο ή τρία παιδιά τους που βρίσκονται σε διαφορετικές ηλικίες και να τους δώσουν την ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και τις αγωνίες τους. Τα παιδιά μεγαλώνοντας μπορεί να θέτουν ξανά και ξανά το θέμα του διαζυγίου των γονέων τους και να ζητούν εξηγήσεις. Ένας τέτοιος διάλογος δεν πρέπει να αποθαρρύνεται και οι εξηγήσεις που δίνονται πρέπει να είναι κάθε φορά ανάλογες με την ηλικία του παιδιού.

Προσοχή! Συζητάμε ξανά με το παιδί μόνο αν και όσο μας ρωτά, αποφεύγοντας λεπτομέρειες και συνεχή επαναφορά του θέματος. Κάθε παιδί διαχειρίζεται το διαζύγιο των γονέων του με τον δικό του τρόπο. Το παιδί που, έπειτα από μερικές βασικές εξηγήσεις και συζητήσεις, δεν ξαναρωτά είναι πιθανό ότι έχει επιλέξει να λάβει την κατάσταση ως δεδομένη και να αποστασιοποιηθεί από αυτή.

Για να διατηρήσει το παιδί την ψυχική του ισορροπία και να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη φάση αυτή «αναταραχής» του συστήματος, πρέπει:

  • Να είναι σίγουρο ότι και οι δυο γονείς θα εξακολουθήσουν να το αγαπούν όπως πρώτα, ότι δεν θα χάσει κανέναν και ότι, παρότι οι γονείς δεν θα είναι πλέον ζευγάρι, δεν θα πάψουν ποτέ να είναι γονείς του. Επίσης, βασικό είναι να μην αποδοθεί στα παιδιά καμιά ενοχή για το διαζύγιο και να διαλυθούν τέτοιες ιδέες που μπορεί να δημιουργηθούν σ’ αυτά.
  • Να είναι γνώστης των γενικών καταστάσεων, ανάλογα πάντα με την ηλικία του. Για παράδειγμα, ο έφηβος πρέπει να γνωρίζει αν έχει κατατεθεί αίτηση διαζυγίου των γονέων, αν το διαζύγιο έχει βγει,  ποιες ρυθμίσεις θα υπάρχουν για να βλέπει τον γονέα με τον οποίο δεν θα κατοικεί και τους συγγενείς του, πώς θα ρυθμιστούν τα οικονομικά της οικογένειας κ.ά. Οι γονείς πρέπει να είναι πρόθυμοι να συζητήσουν με το παιδί ρυθμίσεις που θα το ικανοποιούν.
  • Να μεταβεί από μια κατάσταση σταθερότητας σε μια άλλη κατάσταση σταθερότητας, για παράδειγμα σχετικά με τις σχέσεις του με τον γονέα που απομακρύνεται ή με τις συνθήκες εργασίας του γονέα που μένει. Στη ζωή του παιδιού πρέπει να γίνουν την ίδια περίοδο κατά το δυνατόν λιγότερες αλλαγές. Για παράδειγμα, αν το διαζύγιο των γονέων χρειάζεται να συνδυαστεί με αλλαγή σπιτιού, σχολείου κ.ά. του παιδιού, καλό είναι οι αλλαγές αυτές να αναβληθούν για κάποιο διάστημα.»



Σχετικά τώρα με το θέμα που με ρωτάς: Το ιδανικό θα ήταν να σταδιακά να δημιουργήσεις μια σχέση συνεργασίας με τον πατέρα των παιδιών, έτσι ώστε να επικοινωνείτε άνετα για να ρυθμίζετε θέματα που τα αφορούν. Εκείνος θα μπορούσε να ανεβαίνει στο σπίτι να παίρνει ή να επιστρέφει τα παιδιά και πιθανώς να κάθεται λίγο να δει κάτι που θέλουν να του δείξουν ή ακόμη και να πιείτε όλοι μαζί έναν καφέ, ώστε ο αποχωρισμός παιδιών- πατέρα να γίνει πιο ομαλά. Προϋπόθεση όμως για όλα αυτά είναι να μην έχετε εχθρικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Ακόμη κι αν θέλετε να δείξετε στα παιδιά το αντίθετο, αυτά θα προσλάβουν την πραγματική κατάσταση.



Προτείνω λοιπόν όσο η κατάσταση είναι τεταμένη, ο πατέρας να μην ανεβαίνει στο σπίτι σας γιατί το αποτέλεσμα θα είναι χειρότερο για όλους. Μπορείς να εξηγήσεις στα παιδιά πως επειδή αποφασίσατε να χωρίσετε με τον μπαμπά, αυτή την περίοδο είστε θυμωμένοι ο ένας με τον άλλον και δε θέλετε να βλέπεστε. Οπότε ο μπαμπάς είναι καλύτερο να μην ανεβαίνει στο σπίτι. Πιστεύεις όμως πως με τον καιρό τα πράγματα θα φτιάξουν και θα μπορείτε να συνεννοείστε με τον μπαμπά για θέματα που τα αφορούν και τότε εκείνος θα μπορεί να ανεβαίνει να περνά λίγο χρόνο μαζί τους, αν κι ίδιος το θέλει. Αυτό μπορείς να το εξηγήσεις και στους οικείους σου.



Στο μεταξύ, πρόσεξε την ψυχική σου κατάσταση. Μεταξύ των επιλογών:

·         να πιεστείς να φερθείς «όπως πρέπει» και μέσα σου να έχεις καταπιεσμένα αρνητικά συναισθήματα (που σίγουρα σε βλάπτουν, κάποια στιγμή μπορεί να ξεσπάσουν και ούτως ή άλλως κάνουν κακό στα παιδιά σου)

·         να βάλεις τα όριά σου, έστω στεναχωρώντας τους άλλους ή λαμβάνοντας κακές κριτικές

Καλύτερη είναι η δεύτερη. Μεταξύ δύο κακών, το μη χείρον…

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Απελπισμένη έφηβη

Είμαι 14 χρονών. Είμαι πολύ ντροπαλή, οι λιγοστές φίλες μου με κάνουν να νιώθω χάλια και δεν ταιριάζουμε καθόλου, ζω με την μητέρα μου και έχουμε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Παράλληλα, η μητέρα μου δεν με αφήνει να πηγαίνω μόνη μου βόλτες με φίλες, με τίποτα δεν θέλει να έχω αγόρι, δεν με αφήνει να ακούω τη μουσική που θέλω, ούτε να ντύνομαι όπως θέλω. Αρκετές φορές την ημέρα, για ανούσιες αιτίες μου φωνάζει και ασκεί βία πάνω μου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μέρα που να μην κλαίω. Επιπροσθέτως, στο σχολείο με αντιμετωπίζουν πολύ υποτιμητικά επειδή είμαι ήσυχη και άριστη.

Κανείς δε με καταλαβαίνει και πιέζομαι από παντού. Αρκετές φορές έχω προσπαθήσει να αυτοκτονήσω, αλλά κάτι με σταματά. Πρόσφατα, πήρα το θάρρος και πλησίασα το αγόρι που μου άρεσε, το οποίο και με απέρριψε, αλλά και πάλι και να μην με απέρριπτε, έτσι και αλλιώς δεν θα μπορούσα να κάνω σχέση μαζί του, καθώς υπάρχει η μητέρα μου. Δεν αντέχω άλλο! Σας παρακαλώ, πρέπει οπωσδήποτε να μου απαντήστε τι πρέπει να κάνω, πώς πρέπει να αντιδράσω!

Μ.



Η εφηβεία είναι μια δύσκολη περίοδος για όλα τα παιδιά, πόσο μάλλον αν δεν υπάρχει καμιά συνεννόηση με τον ένα γονέα και ο άλλος είναι ουσιαστικά απών, όπως καταλαβαίνω πως συμβαίνει στην περίπτωσή σου.

Μη σταματάς την προσπάθεια να συνεννοηθείς με τη μητέρα σου. Ψάξε ευκαιρίες να είστε και οι δυο ήρεμες και ξεκίνησε σοβαρή συζήτηση. Επικαλέσου την καλή σου επίδοση στο σχολείο και την καλή σου συμπεριφορά για να την πείσεις πως αξίζεις κάποιες φυσιολογικές για την ηλικία σου ελευθερίες. Ζήτησε από κάπου βοήθεια για να μπορέσεις να συνεννοηθείς με τη μητέρα σου. Αν βλέπεις τον πατέρα σου και έχεις μια στοιχειώδη σχέση μαζί του, ζήτησέ του να παρέμβει. Δεν υπάρχουν συγγενείς ή φίλοι που θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν; Κάποιοι παππούδες ή θείοι; Κάποιοι οικογενειακοί φίλοι;

Ένα ήσυχο κορίτσι με άριστη επίδοση συχνά γίνεται στόχος κάποιων συμμαθητών με αντίθετη στάση, σίγουρα όμως υπάρχουν και κάποιοι που σε εκτιμούν. Κανένας μας δεν είναι εξίσου αποδεκτός ή απορριπτέος από όλους μέσα σε μια ομάδα. Επίσης, οι καθηγητές σου υποθέτω πως θα σε εκτιμούν και θα σε συμπαθούν. Θα μπορούσε κάποιος από αυτούς να μιλήσει με τη μητέρα σου για το ότι σε βλέπει μελαγχολική και απομονωμένη και να συζητηθούν τα θέματα της ανατροφής σου.

Λες πως έχεις λίγες φίλες και δεν ταιριάζεις μαζί τους. Γιατί λοιπόν τις επέλεξες; Δεν υπάρχουν άλλα κορίτσια με τα οποία να ταιριάζεις πιο πολύ, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο φιλικό και συγγενικό περιβάλλον της μητέρας σου; Μήπως είσαι πολύ κλειστή ή ζητάς πάρα πολλά από μια φιλική σχέση;

Έκανες καλά και πήρες το θάρρος να πλησιάσεις το αγόρι που σε ενδιέφερε. Εκείνος σε απέρριψε, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τη γενική σου αξία. Όλοι μας απορρίπτουμε και απορριπτόμαστε μέχρι να βρούμε κάτι που μας ταιριάζει, πόσο μάλλον στην εφηβεία που τα φλερτ είναι μεταβλητά και ανώριμα. Σίγουρα θα υπάρξουν άλλα φλερτ που θα ευδοκιμήσουν, αρκεί εσύ να είσαι ανοιχτή και ευδιάθετη. Όσο για το ότι δεν μπορείς να έχεις φλερτ λόγω των περιορισμών σου, αυτό δεν ευσταθεί. Στην ηλικία σου τα φλερτ γίνονται στο σχολείο ή στη γειτονιά και εξελίσσονται με μηνύματα, τηλεφωνήματα και λίγες συναντήσεις σε κοινωνικούς χώρους. Αυτά κάθε κορίτσι μπορεί να τα έχει, ανεξαρτήτως περιορισμών. Σε παλιότερες εποχές οι περιορισμοί αποτελούσαν κανόνα αλλά αυτό δεν εμπόδιζε τα παιδιά να κάνουν τα φλερτ της ηλικίας τους.

Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι η άσχημη ψυχολογική σου κατάσταση και πως σκέφτεσαι την αυτοκτονία.  Επίσης αναφέρεις πως η μητέρα σου ασκεί βία. Τα θέματα αυτά είναι πολύ σοβαρά και αν ισχύουν θα πρέπει να απευθυνθείς σε κάποια γραμμή που προσφέρει βοήθεια σε παιδιά και μπορεί να παρέμβει σε έκτακτες καταστάσεις, όπως: 11225 (Μαζί για το παιδί) ή 1056 (Το χαμόγελο του παιδιού).
Κατερίνα

Ανωριμότητα σε νεανική σχέση

Είμαι 19 και έχω σχέση εδώ και δύο χρόνια. Έχω δεθεί και αγαπάω το αγόρι μου και πιστεύω πως και αυτός νιώθει το ίδιο για εμένα. Αλλά κάποιες καταστάσεις με έχουν κουράσει πολύ και δε βρίσκω τρόπο να το χειριστώ πια. Νιώθω ότι είναι μυστικοπαθής και ότι αρκετά συχνά λέει ψέματα.

Για παράδειγμα μου είχε πει πως στην προηγούμενη σχέση του, κατά τη διάρκεια ενός πολύ μικρού χωρισμού με την τότε κοπέλα του, είχε κάνει σεξ με μια άλλη. Άλλο ένα παράδειγμα είναι πως δεν είχε αναφέρει ποτέ ότι έχει facebook ενώ εγώ το ήξερα. Λέει πως έχει σταματήσει να μπαίνει αν και είναι εμφανές από κάποια πράγματα στο προφίλ του ότι μπαίνει.

Η ξαδέρφη του είναι πολύ καλή μου φίλη και μου είχε πει πως και οι συγγενείς του τον θεωρούν μυστικοπαθή, αρκετά κολλημένο με τη μητέρα του και πως ενθουσιάζεται εύκολα.

Επίσης όταν μαλώνουμε λέει άσχημα πράγματα, αλλά μετά τα παίρνει πίσω και λέει πως δεν τα εννοούσε. Όταν μαλώνουμε και του λέω ποιο είναι το πρόβλημά μου πάντα γυρίζει το θέμα σε μένα και ψάχνει να βρει κάτι παρόμοιο ή πολλές φορές κάτι άσχετο που έχω κάνει για να μου το χτυπήσει. Κάποια φορά που μαλώσαμε στο αυτοκίνητο απείλησε πως θα με αφήσει στην ερημιά και θα φύγει.  

 Δεν ξέρω πλέον πως να χειριστώ τη κατάσταση. Έχω αλλάξει πολύ και δε δίνω αφορμές για να μου κρύβει πράγματα κλπ. αλλά νιώθω πως αυτός δεν το βλέπει και δεν αλλάζει. Θέλω να χωρίσω αλλά ξέρω πως θα μείνω με πολλά "γιατί;" , οπότε θέλω να βρω έναν τρόπο που να τον κάνω να ανοιχτεί και να μου μιλήσει και να πάρω τις απαντήσεις που θέλω.

Μ

Είστε και οι δυο νέα παιδιά και είναι φυσικό στη σχέση σας να κάνετε λάθη. Πολλές φορές ο ένας μπορεί να συνειδητοποιεί πράγματα που ο άλλος δεν έχει ακόμη την ωριμότητα να συνειδητοποιήσει και να του φαίνονται «βουνό». Σε άλλες περιπτώσεις είναι και οι δυο ανώριμοι και σε άλλες περιπτώσεις απλώς δεν ταιριάζουν για κάτι πιο μακροχρόνιο.

Τι σε νοιάζει τι έκανε στο παρελθόν με άλλες; Και τι σε νοιάζει ποια άποψη έχουν οι συγγενείς του γι’ αυτόν;

Πιστεύω πως πρέπει να επικεντρώνεσαι στο παρόν και στο τι κάνει μαζί σου. Το θέμα του fb αφορά το παρόν και καλό είναι αντί να παίζεις τον ντετέκτιβ να του πεις τι  γνωρίζεις για το θέμα αυτό και να του ζητήσεις να είναι ειλικρινής μαζί σου. Μπορείς να μπεις κι εσύ στο fb και να γίνετε όλοι φίλοι. Μπορείς επίσης να του πεις πόσο σε πειράζει η στάση του στις διαφωνίες και να του ζητήσεις να σταματήσει. Το επεισόδιο με τον καβγά στο αυτοκίνητο είναι απαράδεκτο. Ποτέ δεν επιτρέπεται να αφήσει κάποιος μια κοπέλα στην ερημιά, ό,τι κι αν του έκανε.

Κάνε μια σοβαρή συζήτηση μαζί του και αν δεν προσαρμοστεί πρότεινέ του να μείνετε χωριστά για κάποιο διάστημα, να σκεφτείτε και οι δυο τι μπορείτε να κάνετε για να προσαρμοστείτε μεταξύ σας και μετά να προσπαθήσετε να κάνετε μια νέα αρχή. Είναι σημαντικό να παραδεχτείς κι εσύ τα λάθη σου και να δεσμευτείς πως θα αλλάξεις. Αν δεν δεχτεί ή αν τελικά δεν τα βρείτε, ο χωρισμός από μια νεανική σχέση δεν είναι και καμιά καταστροφή. Σίγουρα στην επόμενη σχέση σας θα είστε και οι δυο πιο ώριμοι.
Κατερίνα

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Μήνυμα από την Κατερίνα για τη λειτουργία του blog

Αυτό το blog είναι ο εθελοντισμός μου: Λειτουργεί χωρίς κανένα προσωπικό οικονομικό όφελος και καταναλώνω αρκετό από το χρόνο μου για να προσφέρω στους αναγνώστες μια φιλική συμβουλή.
Έχω όμως να παρακαλέσω τις φίλες και τους φίλους που μου γράφουν τα εξής:

1. Μη μου ζητάτε να ΜΗ δημοσιευθεί το μήνυμά σας αλλά να λάβετε μόνο προσωπική απάντηση. Στόχος μου είναι από το κάθε μήνυμα και την απάντησή μου να ωφεληθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Να είστε σίγουροι πως μετατρέπω τα μηνύματα ή αφαιρώ στοιχεία έτσι ώστε  να αποφεύγεται η αναγνώριση. Αν με εμπιστεύεστε για να σας πω τη γνώμη μου για το πρόβλημά σας, θα πρέπει να με εμπιστευτείτε και πως θα τηρήσω την ιδιωτικότητά σας! 'Οποιος δεν συμφωνεί με τη λογική αυτή είναι προτιμότερο να μην απευθυνθεί σε μένα για βοήθεια.

2. Μη μου γράφετε σε Greekglish ή χωρίς τόνους ή κεφαλαία. Καταναλώνω χρόνο για να μετατρέψω το μήνυμα σε κανονικά Ελληνικά.

3. ΜΗ μου γράφετε την ιστορία της ζωής σας! Γράφετέ μου συγκεκριμένα θέματα κατά το δυνατόν απλά και περιληπτικά, ιδανικά σε 2-3 παραγράφους.  Καταναλώνω χρόνο για να βγάζω τις περιλήψεις που δημοσιεύονται. ΔΕΝ αναλαμβάνω -και δε γίνεται-ψυχοθεραπεία δι' αλληλογραφίας. Μην προσπαθείτε να μου τα πείτε "όλα", αλλά μην παραλείπετε τα βασικά. Πχ. οι ηλικίες, οι τόποι κατοικίας και τα επαγγέλματα των εμπλεκομένων μου είναι χρήσιμα για να σχηματίσω μια άποψη για το θέμα που σας απασχολεί (τόποι και επαγγέλματα δεν θα αναφέρονται στο blog).

4. Απαντώ το πολύ σε 3 μηνύματα του ίδιου ατόμου. Δεν αναλαμβάνω -και δε γίνεται- ψυχοθεραπεία δι' αλληλογραφίας, οπότε δεν μπορώ να ασχοληθώ ΄με μια περίπτωση επί μεγάλο διάστημα.

5. Τα μηνύματα που μου στέλνετε πρέπει να είναι κόσμια και τα σχόλια που γίνονται πρέπει να είναι ευγενικά και να μην προσβάλλουν τον αποστολέα του μηνύματος ή εμένα. Η κοσμιότητα και η ευγένεια βέβαια κρίνονται με τα προσωπικά μου κριτήρια και διατηρώ το δικαίωμα να μην απαντήσω σε μήνυμα ή να διαγράψω σχόλιο κατά την κρίση μου.
6. Επειδή έχουν ήδη συζητηθεί πολλά θέματα, παρακαλώ ΠΡΙΝ στείλετε μήνυμα να κάνετε μια έρευνα στις παλιές αναρτήσεις. Δεν απαντώ εκ νέου σε θέματα που έχουν ήδη συζητηθεί πολλές φορές.

Το blog έχει πλέον περίπου 500 επισκέψεις την ημέρα. Ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας!

Κατερίνα

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Φωνές


Εχω αφησει τον αντρα μου,(σε διασταση) εναν ανθρωπο που θεωρω το αλλο μου μισο, την αδελφη ψυχη μου και ΛΑΤΡΕΥΩ και ζω με καποιον που ειμαι τρελα ερωτευμενη και νιωθω να μην μπορω μακρια του που ομως το ενστικτο μου λεει οτι δεν ειναι ο ανθρωπος που μπορω να ζησω μαζι του μια ζωη. Προσπαθησα να δω τι θελω στο παρελθον ζωντας ποτε με τον εναν και ποτε με τον αλλον χωρις αποτελεσμα.
Ειμαι στο σημειο που με τρελαινουν οι σκεψεις ...συνηθως τα βραδια....σαν να ακουω πολλους ανθρωπους μαζι να μιλανε και να λενε την γνωμη τους και ποιος εχει δικιο και ποιος αδικο κι εγω να μη βγαζω ακρη. Το μονο που θελω ειναι να σταματησουν να μιλανε. Προσπαθησα στο παρελθον να σταματησω να σκεφτομαι....και πιστεψτε με εχω σκεφτει πααααρα πολυ....λαμβανοντας μεγαλη ποσοτητα ηρεμιστικων που ετυχε να ανακαλυψω στο ντουλαπι της μητερας μου. Ειμαι 39 χρονων γυναικα και ντρεπομαι που εχω φτασει σε αυτο το σημειο. Θελω να σταματησω να σκεφτομαι! Δεν αντεχω αλλο. Πηγα σε ψυχολογο μια φορα, ομως δεν εχω δουλεια ουτε «κομποδεμα» να διαθεσω κι ετσι δεν ξαναπηγα. Σε ολους δειχνω μια χαρα και γελαστη και μεσα μου η ψυχη μου φωναζει
βοηθεια. Δεν κοιμαμαι πια, δεν με αφηνουν οι «φωνες». Ψαχνω τροπο να σταματησουν.

Είναι φανερό πως βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο διχασμό που σε έχει φέρει σε οριακή ψυχολογική κατάσταση και απόπειρα αυτοκτονίας. Όταν λες πως ακούς φωνές εκφράζεσαι μεταφορικά ή κυριολεκτικά; Στη δεύτερη περίπτωση η κατάσταση είναι σοβαρή και χρειάζεσαι άμεσα τη βοήθεια ψυχιάτρου. Σε κάθε περίπτωση, τη στιγμή που η ψυχολογική σου κατάσταση είναι τόσο άσχημη και υπάρχει ιστορικό απόπειρας αυτοκτονίας, η συνεργασία με ειδικό (αρχικά ψυχολόγο και ύστερα πιθανότατα και ψυχίατρο για κάποια φαρμακευτική αγωγή) είναι απαραίτητη. Πρόκειται για τη ζωή σου και πρέπει να βρεις τα μέσα και να ζητήσεις βοήθεια από όσους σε αγαπούν. Δεν είσαι κάπου ασφαλισμένη;

Λίγα πράγματα μπορώ να σε συμβουλεύσω από εδώ. Ο σύζυγος είναι αδελφή ψυχή και κατάλληλος να περάσεις τη ζωή σου μαζί του και ο άλλος είναι τρελός έρωτας αλλά ακατάλληλος. Πολλοί διχάζονται ανάμεσα σε δυο σχέσεις και μάλιστα δεν έχουν την «πολυτέλεια», όπως εσύ, να τις δοκιμάσουν και τις δυο στην πράξη και να τις εναλλάσσουν. Δεν μπορείς να πάρεις απόφαση. Μην παίρνεις λοιπόν! Άφησε στην άκρη τη γνώμη των άλλων. Ζήσε με τον αγαπημένο σου όσο θέλεις και μην πιέζεσαι να πάρεις αυτή τη στιγμή απόφαση ζωής. Μόνο το μέλλον θα δείξει την εξέλιξη και όσο συντομότερα αποφασίσεις πως δεν μπορείς να αποφασίσεις, τόσο συντομότερα η κατάσταση θα εξελιχθεί από μόνη της.

Ο σύζυγός σου γνωρίζει και ανέχεται την κατάσταση; Ελπίζει και σε περιμένει; Καλό είναι αφού αγαπιέστε να θεωρήσετε την κατάσταση σαν μια περίοδο δοκιμής η οποία θα αποδείξει από μόνη της αν θα ξαναείστε στο τέλος μαζί.

Το βασικό όμως είναι ποια είσαι εσύ, πώς λαμβάνεις αποφάσεις, σε ποια ψυχολογική κατάσταση βρίσκεσαι και πώς αντιδράς σε περιπτώσεις κρίσης. Μην παίζεις το ρόλο της χαρούμενης και τα κρατάς όλα μέσα σου. Μίλησε σε ανθρώπους που σε αγαπούν για το διχασμό σου και την ψυχολογική σου κατάσταση και κυρίως φρόντισε να συναντήσεις άμεσα κάποιον θεραπευτή.
Κατερίνα

Δεν ζω την «κανονική» ζωή της ηλικίας μου

Είμαι 19 ετών. Σπουδάζω σε μια καλή σχολή μακριά από το σπίτι μου και ενδιαφέρομαι για τις σπουδές μου. Δεν κατάφερα σήμερα να πάω στο πανεπιστήμιο σήμερα ούτε στη βιβλιοθήκη για να διαβάσω. Κάθισα σπίτι με τις πιτζάμες τρώγοντας ό,τι υπήρχε στο ψυγείο.

Ως μαθήτρια μόνο διάβαζα, δεν έβγαινα και η ζωή μου ήταν σχολείο-σπίτι. Μέχρι και το τέλος του λυκείου δεν έκανα ούτε παρέα με αγόρια, και καλημέρα να τους έλεγα, που δεν τους έλεγα, με έπιανε άγχος, ήθελα να πάω να κρυφτώ να μη με βλέπουν γιατί νόμιζα ότι σίγουρα θα με σχολιάζουν άσχημα από μέσα τους, θα μιλάνε άσχημα για την εμφάνισή μου. Νόμιζα ότι είναι απαγορευμένο να κάνεις παρέα με αγόρι.

Υπήρχε βία στην οικογένειά μου. Ο πατέρας μου χτυπούσε τη μητέρα μου. Έχω πολλές αναμνήσεις με φωνές στριγκλιές, απειλές, πολύ κλάμα και απειλές για χωρισμό. Έκλαιγε η μητέρα μου, έκλαιγα και εγώ, παιδάκι δημοτικού τότε. Είχα αδυναμία στη μαμά έκανα ότι μου έλεγε, σε αντίθεση με την αδελφή μου.

Η μητέρα μου ήταν ψυχαναγκαστική με την τάξη και την καθαριότητα. Δεν ήθελε να κάνουμε σχέσεις πριν το πανεπιστήμιο και έτσι εγώ μέχρι τώρα είμαι παντελώς ανέγγιχτη. Εξάλλου πού να τα βρω τα αγόρια αφού δεν έβγαινα από το σπίτι!

Οι γονείς μου πέρα από αυτές τις καταστάσεις που με έκαναν να αντιμετωπίζω μου έδωσαν πολλά εφόδια. Είναι διαφορετικοί άνθρωποι και πήρα διαφορετικά καλά πράγματα από αυτούς. Οι γονείς μου και οι καθηγητές μου με έχουν βοηθήσει ανεκτίμητα και υπερβολικά πολύ, στις σχέσεις μου με τους άλλους και στη σταδιοδρομία μου.

Όμως δεν με εισήγαγε κανείς στις σχέσεις με το άλλο φύλο. Με τη μητέρα μου δεν έχω συζητήσει ποτέ για κάποιο αγόρι ή για το σεξ. Ό,τι ξέρω είναι από το ιντερνέτ, από φίλες και από κάποιο σεμινάριο στο σχολείο.

Οι αντιδράσεις μου όταν μιλάω με κάποιο αγόρι είναι εξίσου αγχωτικές όπως όταν ήμουν μαθήτρια. Θέλω να αλλάξω και να ζήσω μια φυσιολογική ζωή της ηλικίας μου.

Κ.



Δυστυχώς κάποιες άσχημες καταστάσεις της παιδικής και εφηβικής σου ηλικίας σου έχουν δημιουργήσει έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου και στη ζωή. Αυτό σε οδήγησε σε ένα κλείσιμο στον εαυτό σου και ουσιαστική αποχή από τη φυσιολογική ζωή της ηλικίας σου.

Είναι απαραίτητη μια διαδικασία αυτογνωσίας και βελτίωσης της αυτοεκτίμησής σου. Αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει και την «τοποθέτησή» σου απέναντι σε καταστάσεις του παρελθόντος και του παρόντος. Στην οικογένειά σου υπήρξε ένα κακό παρελθόν (το παρόν πώς είναι;) αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζεις πως έχεις αποκομίσει πολύ καλά πράγματα. Οι σπουδές σου είναι δύσκολες, τις κατέκτησες με κόπο και σε ενδιαφέρουν, κάποιες φορές όμως κάθεσαι στο σπίτι με τις πυτζάμες αντί να πας στο μάθημα. Σε κάθε κατάσταση υπάρχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία, θα πρέπει αν τα αναγνωρίσεις και να τοποθετηθείς απέναντί τους.

Το πρότυπο ζευγαριού που στα παιδικά σου χρόνια αποκόμισες από τους γονείς σου είναι πολύ αρνητικό και η μητέρα σου, που της είχες αδυναμία, είναι φανερό πως είχε ψυχολογικά θέματα. Είναι φυσικό λοιπόν να έχεις μια υποσυνείδητη απώθηση προς τις σχέσεις και την υπόστασή σου ως γυναίκα, όσο κι αν συνειδητά θέλεις να ζήσεις το φλερτ και τον έρωτα.

Οι συμβουλές που ακολουθούν αναφέρονται στα «συμπτώματα» που σήμερα σε εμποδίζουν από μια κανονική ζωή. Για να δεις όμως ουσιαστικές βελτιώσεις πρέπει να δουλευτούν τα αίτια, κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από συνεπή ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Είναι καλό να εκφράσεις στους γονείς σου τα προβλήματά σου και να τους ζητήσεις να καλύψουν οικονομικά τις συνεδρίες σου με ψυχολόγο στην πόλη που σπουδάζεις. Μήπως το πανεπιστήμιό σου παρέχει κάποιες δωρεάν υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης;

-      Κοινωνικοποιήσου αρχικά με κοπέλες της ηλικίας σου. Έτσι θα μπεις στο πνεύμα της εποχής σου και να ενταχθείς σε παρέες συνομηλίκων. Λες πως έχεις φίλες. Αξιοποίησέ τες!

-      Πρόσεξε την εμφάνισή σου και φρόντισε να είσαι πάντα περιποιημένη, πρώτα για να αρέσεις στον εαυτό σου και μετά στους άλλους. Μη διστάζεις να κάνεις αλλαγές πχ. ένα καινούργιο κούρεμα, προσοχή στη διατροφή σου, κάποιο σπορ ή άσκηση, κάποιες αλλαγές στο ντύσιμό σου κτλ. Συζήτησε με φίλες για τις αλλαγές αυτές και φροντίστε να κάνετε κάτι σχετικό μαζί πχ. είναι προτιμότερο να πας στο κομμωτήριο ή στα μαγαζιά με μια φίλη και να συζητήσετε τις επιλογές σας.

-      Πρόσεξε τις σπουδές σου. Βάλε στόχο να μην τις αμελείς και αναμίξου σε παράπλευρες δραστηριότητες που μπορεί να υπάρχουν στη φοιτητική κοινότητα.

-      Άρχισε να μιλάς με αγόρια φιλικά, χωρίς να σκέφτεσαι πώς σε βλέπουν σαν κοπέλα. Στόχος είναι να δεις πώς σκέφτονται και επικοινωνούν τα αγόρια και να μάθεις αρχικά να επικοινωνείς κι εσύ μαζί τους.  Αυτό μπορεί να γίνει πιο εύκολα αν είσαι με μια-δυο άλλες κοπέλες.

-      Δεν γνωρίζεις πολλά για το σεξ και δεν ενημερώθηκες από τη μητέρα σου. Σε πληροφορώ πως αυτό δεν είναι καταστροφή, απλώς είσαι μια γενιά πίσω! Εμείς οι μεγαλύτερες δεν συζητούσαμε τέτοια θέματα με τις μητέρες μας (ήταν ντροπή!) και ό,τι ξέραμε ήταν από φίλες και διάφορα έντυπα. Τότε δεν υπήρχε το ιντερνέτ και εγώ προσωπικά είχα μελετήσει κάποια εγκυκλοπαίδεια για να μάθω περί σεξ… επιστημονικά! Μπαίναμε στις σχέσεις με ελάχιστες γνώσεις, συχνά παραπλανητικές, και μαθαίναμε … στην πράξη. Έτσι θα μάθεις κι εσύ, όταν θα έρθει η ώρα.

-      Πίστεψε και εκτίμησε τον εαυτό σου, σκέψου τα επιτεύγματά σου και τα θετικά σου σημεία και κατάγραψέ τα. Αν δεν εκτιμήσεις εσύ τον ευατό σου δεν θα δε εκτιμήσουν εύκολα οι άλλοι.
           
            Κατερίνα

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Σχέση με μεγαλύτερον στην εφηβεία

Είμαι 14 χρονών. Εδώ και 2 εβδομάδες μου την πέφτει ο αδελφός του πρώην μου και μου είπε να δοκιμάσουμε να είμαστε μαζί. Το θέμα είναι πως είναι 19 χρονών και εγώ 14 θα γίνω τον Ιούλιο. Τον ρώτησα πως του φαίνεται αυτή η διάφορα στις ηλικίες μας, και μου είπε πως είναι λίγο περίεργο και γι’ αυτό ας δοκιμάσουμε. Από την άλλη σκέπτομαι ότι είναι αδελφός του πρώην μου, μήπως δεν είναι καλή ιδέα να κάνω κάτι μαζί του.

Στην ηλικία σου είναι φυσιολογικό να έχεις φλερτ με κάποιο αγόρι της ηλικίας σου. Λες πως υπάρχει ήδη ένας «πρώην», οπότε αυτό σημαίνει πως μπήκες στο χώρο των φλερτ αρκετά νωρίς.

Η διαφορά 5 χρόνων θεωρείται απόλυτα φυσιολογική όταν πρόκειται για πιο μεγάλες ηλικίες. Όταν όμως εκείνος είναι 19 και εσύ σχεδόν 14, τα πράγματα αλλάζουν, από ουσιαστική και πρακτική άποψη.

Ο νεαρός έχει τελειώσει το σχολείο του και ή σπουδάζει ή εργάζεται. Έχει λοιπόν έναν τρόπο ζωής πολύ διαφορετικό από τον δικό σου (σχολείο-φροντιστήριο-περιορισμοί από το σπίτι). Επιπλέον, θα είναι μάλλον δύσκολο να συνυπάρχει στις παρέες των συνομηλίκων σου. Οι παράγοντες αυτοί είναι πιθανό να προκαλέσουν συγκρούσεις μεταξύ σας και γρήγορη διάλυση της σχέσης ή τη δική σου προσκόλληση και απόλυτη προσαρμογή στο άτομό του.

Σχετικά με το θέμα των σεξουαλικών σχέσεων, υποθέτω πως στην ηλικία σου δεν έχεις ακόμη προχωρήσει. Αν συνδεθείς με έναν δεκαενιάχρονο, το πιθανότερο είναι να τεθεί άμεσα θέμα σεξουαλικών σχέσεων. Είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο; Η ηλικία που κάποιος έφηβος ξεκινά τη σεξουαλική του ζωή ποικίλλει και είναι καλό να καθορίζεται από την ψυχο-συναισθηματική του ωριμότητα, έτσι ώστε να ξεκινήσει ομαλά. Εσύ θέλεις να προχωρήσεις στο σεξ; Αντικειμενικά, η ηλικία σου είναι ακόμη πολύ μικρή (μην ξεχνάς πως στην εφηβεία 1-2 χρόνια κάνουν πολύ μεγάλη διαφορά). Με ένα παιδί πιο κοντά στην ηλικία σου θα ήταν πιο εύκολο να θέσεις τα όριά σου γιατί κι εκείνος θα είχε ένα παρελθόν ανάλογο με το δικό σου (απλώς κάποιο ή κάποια φλερτ). Η έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας μιας κοπέλας είναι πολύ σημαντική για την υπόλοιπη σεξουαλική της ζωή. Δεν θα πρέπει να γίνεται τυχαία ή κατόπιν συναισθηματικής πίεσης εκ μέρους του αγοριού ή για να δείξει πως μεγάλωσε ή για να συγκριθεί με τις μεγαλύτερες κοπέλες, με τις πρώην του κτλ.

Το θέμα της διαφορετικής ωριμότητας που μάλλον θα υπάρχει μεταξύ σας δεν το συζητώ. Ούτως ή άλλως κανείς δεν γνωρίζει την εξέλιξης μιας σχέσης και είναι πολύ πιθανό να μη διατηρηθεί για πολύ ώστε να χρειαστεί να έχετε μια βαθύτερη συνεννόηση. Συνήθως τα πιο νέα άτομα βρίσκουν γοητευτική την ωριμότητα ενός ατόμου μεγαλύτερης ηλικίας. Τι βρίσκει όμως ο πιο μεγάλος στην έλλειψη ωριμότητας του πιο μικρού; Συχνά οι μεγαλύτεροι επιλέγουν μικρότερες για να γίνονται αντικείμενο θαυμασμού στα μάτια τους και για να μπορούν να επικρατούν ευκολότερα σε συζητήσεις και διαφωνίες.

Πιστεύω πως η σχέση αυτή δεν είναι αντικειμενικά καλή ιδέα. Αν όμως εσύ νιώθεις πως θέλεις να δοκιμάσεις με το παιδί αυτό, κάνε το, θέτοντας όμως τα όριά σου και έχοντας υπόψη πως η σχέση έχει μεγάλες πιθανότητες να διαλυθεί γρήγορα. Σχετικά με τον αδελφό και πρώην φλερτ σου, αυτός θα πρέπει να ενημερωθεί από τον αδελφό του για τη σχέση σας μόνο αν αυτή διατηρηθεί. Ένα παλιό φλερτ δεν έχει λόγο πλέον στη ζωή σου ούτε κι εσύ έχεις κάποια υποχρέωση ή ηθική δέσμευση απέναντί του.
Κατερίνα