Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Τρίτου προσώπου συνέχεια

Η φίλη Τ έγραψε επηρεασμένη από την προηγούμενη ανάρτηση

Έχω περάσει κι εγώ παρόμοιες καταστάσεις και έχω καταλάβει πόσο δίκιο έχετε. Με τον πρώην σύζυγό μου ήμασταν παντρεμένοι 5 χρόνια όταν κατάλαβα πως έχει εξωσυζυγική σχέση. Πήγα και τη βρήκα και την απείλησα πως θα τα έλεγα στο γιο της που ήταν 16 ετών. Φοβήθηκε και διέκοψε. Εκείνος δεν κατάλαβε τίποτα. Σε λίγο καιρό όμως δημιούργησε σχέση με μια κοινή μας φίλη και η ιστορία αυτή με έκανε να καταλάβω τι άνθρωπος ήταν και να χωρίσω μετά από 7 χρόνια γάμου. Τώρα που έχουν περάσει χρόνια έχω καταλάβει πως αν ο άντρας θέλει να σε απατήσει, κάποια θα βρει! Δεν φταίει λοιπόν εκείνη, αλλά ο ίδιος ο άντρας. Ευτυχώς έχω πλέον απομακρυνθεί από αυτή την ιστορία…
Τ.

Η περίπτωσή σου επιβεβαιώνει την άποψη πως τις ευθύνες τις ζητάμε από το σύντροφό μας και όχι από το τρίτο πρόσωπο. Αν ο γάμος μας έχει φθαρεί και ο σύντροφός μας είναι επιρρεπής στις εξωσυζυγικές σχέσεις, αν διακόψει τη μια θα δημιουργήσει άλλη.
Στη δική σου περίπτωση προφανώς δεν υπήρχαν περιθώρια επίλυσης της κατάστασης και βελτίωσης της σχέσης, οπότε φτάσατε στο χωρισμό.
Στη δεύτερη περίπτωση βέβαια, αποδίδω ευθύνη και στην κοινή φίλη. Τους φίλους τους επιλέγουμε και υπάρχουν αμοιβαίες ευθύνες, οπότε δεν περιμένουμε να συνδεθούν με το σύντροφό μας.
Όπως κι αν είχε η κατάσταση, ελπίζω ο γάμος αυτός να σε δίδαξε κάποια πράγματα σχετικά με την επιλογή συντρόφου και τη διαχείριση της σχέσης έτσι ώστε να μη διαβρωθεί.
Κατερίνα

Το τρίτο πρόσωπο

Είμαι 23 χρόνια παντρεμένη, με μεγάλα παιδιά. Με τον άντρα μου ως τώρα δεν είχαμε σημαντικά προβλήματα και ήμασταν και οι δυο συγκεντρωμένοι στην οικογένειά μας. Πρόσφατα παρατήρησα κάποιες κινήσεις του που με έβαλαν σε υποψίες. Έψαξα και έμαθα πως υπάρχει τρίτο πρόσωπο, μια γυναίκα από τον επαγγελματικό του χώρο, ελεύθερη. Δεν έχω σκοπό να αφήσω κανέναν να χαλάσει την οικογένειά μου και σκέφτομαι να πάω να βρω αυτή τη γυναίκα και να της μιλήσω. Αν δεν υποχωρήσει, θα αποκαλύψω την κατάσταση στην οικογένειά της. Τι άλλο μπορώ να κάνω;
Ν.

Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να μιλήσεις με τον άντρα σου. Στην όλη ιστορία που με λίγα λόγια μου περιγράφεις, δεν είδα πουθενά να αναφέρεται η επιλογή και η ευθύνη του άντρα σου. Επίσης, απ’ ό,τι καταλαβαίνω δεν του έχεις αποκαλύψει πως γνωρίζεις για την εξωσυζυγική του σχέση, δεν έχεις διαμαρτυρηθεί και δεν του έχεις ζητήσει να τοποθετηθεί.
Είναι λάθος να θεωρείς το τρίτο άτομο υπεύθυνο γι’ αυτή την ιστορία. Δεν μπορείς να απαιτήσεις τίποτα από ένα άτομο που δεν έχεις επιλέξει και δεν έχει δεσμευτεί απέναντί σου. Πρόκειται για μια γυναίκα ελεύθερη που έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει και δεν έχει καμιά υποχρέωση απέναντί σου. Αντίθετα, από το σύζυγό σου τον οποίο τόσα χρόνια «επιλέγεις» και ο οποίος έχει δεσμευτεί μαζί σου στο θεσμό της οικογένειας, έχεις κάθε δικαίωμα να απαιτείς πίστη και να ζητάς ευθύνες. Δεν φταίει το συγκεκριμένο τρίτο άτομο που «χαλάει την οικογένεια». Για να μπει τρίτο άτομο σε μια σχέση, αυτή είναι ήδη διαβρωμένη και έχει αφήσει τον ανάλογα χώρο. Αν ο σύζυγός σου είναι επιρρεπής στις εξωσυζυγικές σχέσεις, αν δεν συνδεόταν με τη συγκεκριμένη γυναίκα θα συνδεόταν με κάποια άλλη.
Πιστεύω πως δεν πρέπει να έρθεις σε επαφή με την «αντίζηλό» σου και να καταφύγεις σε τσακωμούς και απειλές. Μίλησε με τον άντρα σου και αποκάλυψέ του πως γνωρίζεις για τη σχέση του. Η επιθυμία σου να μη χαλάσεις την οικογένειά σου είναι πολύ ισχυρή και απ’ ό,τι καταλαβαίνω  υπερνικά τα αρνητικά συναισθήματα που είναι φυσικό να έχεις, αν και δεν αναφέρεσαι σ’ αυτά. Μπορείς λοιπόν να εκφράσεις στον άντρα σου αυτή την επιθυμία και να του ζητήσεις να διαλύσει τη σχέση και να επανέλθει η ισορροπία στην οικογένειά σας. Επίσης, έχεις κάθε δικαίωμα να του ζητήσεις να δεσμευτεί για το μέλλον.
Αν αυτό γίνει με το καλό και ηρεμήσετε, θα πρέπει να συζητήσετε τα προβλήματα και τις ελλείψεις που υπάρχουν στη σχέση σας και που τον οδήγησαν να δημιουργήσει την εξωσυζυγική σχέση. Ένας σύμβουλος γάμου μπορεί να σας βοηθήσει. Κάποιες φορές μια κρίση σε ένα ζευγάρι μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για προβληματισμό, αναπροσαρμογή και νέα αρχή.
Κατερίνα 

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Κατασκήνωση

Ο γιος μου είναι 8 ετών, μοναχοπαίδι. Εμείς είμαστε εργαζόμενοι και το καλοκαίρι πάμε μόνο λίγες μέρες διακοπές. Το παιδί τα προηγούμενα καλοκαίρια έμενε στο σπίτι, μαζί με την κυρία που τον πρόσεχε παλιά, πριν να πάει στο σχολείο. Φέτος τον στείλαμε για 2 εβδομάδες σε μια κατασκήνωση, για να μάθει να αυτονομείται και για να κάνει περισσότερα μπάνια. Εκεί δεν του άρεσε από την αρχή, αλλά τώρα, στη μέση του δεκαπενθημέρου, διαμαρτύρεται έντονα και θέλει να τον πάρουμε. Εγώ συμφωνώ, αφού το παιδί δεν περνά καλά, αλλά ο άντρας μου υποστηρίζει πως πρέπει να τον αφήσουμε για να σκληραγωγηθεί. Ανησυχώ για το παιδί, αισθάνομαι άσχημα και δεν ξέρω τι να κάνω. Μπορείτε να μου απαντήσετε σύντομα;
Θ.

Καταλαβαίνω την ανησυχία σου. Είναι η πρώτη φορά που αποχωρίζεσαι το παιδί και είναι δικαιολογημένο να ανησυχείς που δεν περνά καλά. Εσύ και ο άντρας σου εκφράζετε δυο διαφορετικές απόψεις που και οι δυο έχουν τα επιχειρήματά τους.
Αρχικά, κάνατε καλά που στείλατε το παιδί σε κατασκήνωση, για τους λόγους που ανέφερες. Αυτός πώς το δέχτηκε; Με χαρά ή με απροθυμία;  Τον προετοιμάσατε περιγράφοντας τις συνθήκες της ζωής στην κατασκήνωση; Επισκεφτήκατε μαζί του το χώρο; Θα ήταν εκεί την ίδια περίοδο και κάποιο γνωστό του παιδί; Ίσως η διαμαρτυρία του παιδιού να έχει να κάνει με την ακατάλληλη προετοιμασία του για τη δραστηριότητα αυτή. Είχατε συζητήσει μαζί του το τι θα κάνετε σε περίπτωση που η κατασκήνωση δεν του αρέσει;
Λες πως δεν του άρεσε από την αρχή. Τις επόμενες μέρες που επικοινωνούσατε τι έλεγε; Είναι διαφορετικό να είναι το παιδί γενικά δυσαρεστημένο και διαφορετικό να βρίσκεται κάτω από την επίδραση ενός άσχημου γεγονότος πχ., να μάλωσε με κάποιο άλλο παιδάκι ή να φοβήθηκε από κάτι. Στη δεύτερη περίπτωση θα ήταν καλό να τον ηρεμήσετε τηλεφωνικά και να του πείτε να περιμένει άλλη μια μέρα για να δει πώς θα αισθάνεται.
Η κατασκήνωση είναι για να περάσει το παιδί καλά, έστω με κάποιες στιγμές δυσαρέσκειας, και όχι «καταναγκαστικά έργα». Αν το παιδί δηλώνει πως δεν περνά γενικά καλά, τότε καλύτερα να τον πάρετε. Είναι μικρός, είναι η πρώτη φορά που απομακρύνεται από κοντά σας, και πρέπει να είστε επιεικείς.
Πηγαίνετε ήρεμοι, χωρίς να δείξετε ανησυχία ή δυσαρέσκεια, ούτε να του κάνετε υπερβολικά χάδια, και μην τον ρωτήσετε αμέσως τι συμβαίνει. Εννοείται πως δεν πρέπει να κάνετε σχόλια ή χαρακτηρισμούς, πχ. «το καημένο» ο «δειλός». Αν αυτός θελήσει να σας μιλήσει αμέσως, απλώς ακούστε τον και πείτε πως αυτά θα τα συζητήσετε αργότερα.
Αφήστε τον 2-3 μέρες να ηρεμήσει και μετά σε κατάλληλη ήρεμη στιγμή ρωτήστε τον για την εμπειρία του. Τι δεν του άρεσε, αν φοβήθηκε κάτι, πώς ήταν οι άνθρωποι εκεί, αν υπήρχε κάτι που τον ενοχλούσε κτλ. Έτσι θα μπορέσετε να καταλάβετε τι τον έκανε να φύγει και να δουλέψετε πάνω στο θέμα αυτό. Αν πχ. φοβόταν να κοιμηθεί χωρίς στο διπλανό δωμάτιο να βρίσκονται οι γονείς, θα πρέπει να φροντίσετε να ασκηθεί σ’ αυτό. Δηλώστε του πως ο σκοπός σας ήταν να περάσει καλά και πως στεναχωρηθήκατε που αυτό δεν έγινε. Και πάλι, μην τον θεωρήσετε «καημένο» και μην του αποδώσετε κανένα χαρακτηρισμό. Δεν είναι κακό να του πείτε πως ο καθένας από τους γονείς είχε διαφορετική άποψη (μπορείτε να αναφέρετε και επιχειρήματα αλλά χωρίς να μαλώσετε), αλλά τελικά αποφασίσατε να ακολουθήσετε τη δική του επιλογή. Δηλώστε πως έστω και μια εβδομάδα κατασκήνωσης  ήταν καλή εμπειρία για πρώτη φορά και πως στο μέλλον θα φροντίσετε να προετοιμάζετε και να επιλέγετε καλύτερα κάποιες ανάλογες δραστηριότητες.
Μη δώσετε μεγαλύτερη έκταση στο θέμα, ούτε με το παιδί ούτε και μέσα σας.
Κατερίνα

Η κόρη μου θέλει διακοπές με το αγόρι της

Η κόρη μου έχει τελειώσει το λύκειο και περιμένει τα αποτελέσματα των πανελληνίων. Φέτος δεν θέλει να έρθει μαζί μας διακοπές. Συνδέεται με ένα συνομήλικό της αγόρι και θέλουν να πάνε μαζί 15 μέρες σε νησί. Διστάζουμε να την αφήσουμε γιατί πιστεύουμε πως είναι ακόμη μικρή για κάτι τέτοιο. Θα πάνε διακοπές σαν… παντρεμένοι, δυο μικρά παιδιά, και θα εκτεθούν σε καταστάσεις που ίσως δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν.
Π.

Η μετάβαση του παιδιού από την εφηβική στη νεανική ηλικία είναι πολλές φορές δύσκολη για τους γονείς. Επίσης τα παιδιά συχνά αντιμετωπίζουν αυτή τη μετάβαση με απότομο και απαιτητικό τρόπο.
Αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η κόρη σου δεν είναι πλέον παιδί. Σε δυο μήνες θα είναι φοιτήτρια και είναι πιθανό να εγκατασταθεί σε άλλη πόλη, όπου θα ζει μόνη και θα εκτίθεται σε όλες τις καταστάσεις της ζωής Αυτό πρέπει να γίνει με τη δική σας διακριτική καθοδήγηση και συμπαράσταση και ισχύει και για όλες τις πλευρές αυτής της μετάβασης.
Σχετικά με τις διακοπές θέτεις δυο θέματα:
  1. Θα πάνε διακοπές «σαν παντρεμένοι». Υποθέτω πως η κόρη σου έχει ήδη σεξουαλικές σχέσεις με το αγόρι της. Ίσως σου φαίνεται ακόμη μικρή για κάτι τέτοιο, γιατί για σένα είναι ακόμη παιδί. Για την έναρξη των σεξουαλικών σχέσεων δεν υπάρχει συγκεκριμένη ιδανική ηλικία. Αυτή εξαρτάται από την ψυχο-συναισθηματική ωριμότητα του νέου. Σε κάθε περίπτωση, είναι καλό ο νέος να γνωρίζει το σεξ όχι «τυχαία», αλλά στο πλαίσιο σχέσης όπου υπάρχει συναίσθημα, έστω κι αν πρόκειται για μια σύντομη νεανική σχεσούλα. Γενικά, η ηλικία γύρω στα 18 που βρίσκεται η κόρη σου ενδείκνυται για την έναρξη σεξουαλικών σχέσεων. Αυτό που μπορείς εσύ να κάνεις, αν δεν το έχεις ήδη κάνει, είναι να συζητήσεις μαζί της για το θέμα της αντισύλληψης και των αφροδίσιων νοσημάτων και να τη συμβουλέψεις σχετικά.
  2. Θα εκτεθούν σε καταστάσεις. Από δω και πέρα η κόρη σου όλο σε νέες καταστάσεις θα εκτίθεται. Οι διακοπές σε ένα νησί δεν είναι κι από τις πιο δύσκολες! Είναι καλό όμως η μετάβαση να γίνει σταδιακά. Έχει ξαναπάει μόνη της διακοπές; Ίσως κάποιο Σαββατοκύριακο με φιλική παρέα συνομηλίκων; Οι 15 μέρες σε νησί μου φαίνονται πολλές, όταν πρόκειται για την πρώτη «εξόρμηση» δυο νέων παιδιών. Εξάλλου, οι διακοπές στοιχίζουν και είναι πιθανό να δυσκολευτείτε οικονομικά ή/και η κόρη σου να μη μπορέσει να διαχειριστεί τα χρήματά της έτσι ώστε να της φτάσουν για 15 μέρες. Επίσης είναι καλό να μάθει και την αξία της οικονομίας, ακόμη κι αν εσείς ως οικογένεια δεν έχετε οικονομικό πρόβλημα. Εγώ θα της πρότεινα αρχικά να πάει κάποιο διήμερο μια εκδρομή με το αγόρι της σε κοντινό μέρος για να κάνουν μια δοκιμή. Στη συνέχεια, νομίζω πως μια εβδομάδα διακοπών σε νησί είναι αρκετή. Την άλλη εβδομάδα θα μπορούσε να κάνει διακοπές με την οικογένεια.
 Είναι καιρός να συνειδητοποιήσεις πως η κόρη σου μεγάλωσε και να τη βοηθήσεις στη μετάβασή της στη νεανική ηλικία. Από δω και πέρα δεν έχετε και πολλά να κάνετε, εκτός από το να θέτετε κάποια χαλαρά όρια μέσα στα οποία η κοπέλα θα κινείται ελεύθερη, θα κάνει λάθη και θα υφίσταται τις συνέπειες. Για παράδειγμα, αν στη μέση των διακοπών της τηλεφωνήσει πως ξόδεψε όλα της τα χρήματα, να της απαντήσετε πως ελπίζετε να της έχουν μείνει χρήματα για το εισιτήριο της επιστροφής!
Η ανατροφή που της έχετε δώσει να είσαι σίγουρη πως θα λειτουργήσει κι αν έχεις εμπιστοσύνη στον τρόπο που την αναθρέψατε δεν πρέπει να ανησυχείς.
Κατερίνα

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Οικονομική διαφορά

Είμαι 37 ετών, δικηγόρος, και εργάζομαι σε μια μεγάλη εταιρία, σε μια δουλειά κουραστική αλλά με καλές αποδοχές. Έχω καταφέρει με δάνειο να αγοράσω δικό μου σπίτι που το έκανα πολύ ωραίο. Μπορώ να πω πως η οικονομική κρίση δεν με έχει αναγκάσει να αλλάξω ριζικά τον τρόπο ζωής μου. Τον τελευταίο χρόνο συνδέομαι με έναν άνδρα της ηλικίας μου που η οικονομική του κατάσταση δεν είναι καλή. Εργάζεται σε μια δουλειά που του επιτρέπει να ζει περιορισμένα και επιπλέον έχει να πληρώνει και νοίκι. Εγώ δεν είμαι άνθρωπος που δίνω σημασία στην οικονομική κατάσταση ή στο κοινωνικό-επαγγελματικό status του άλλου. Το άτομο αυτό μου άρεσε ως άνδρας και ως προσωπικότητα και προχώρησα σε σχέση μαζί του.
Το πρόβλημά μας είναι το οικονομικό. Ο φίλος μου δεν δείχνει ανοιχτά να ενοχλείται επειδή έχω μεγαλύτερη οικονομική άνεση, αλλά αρνείται πεισματικά να πληρώσω εγώ κάπου για να περάσουμε καλά. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να βγαίνουμε συχνά γιατί δεν έχει να πληρώνει ακριβώς τα μισά. Τώρα έχει  προκύψει το θέμα των διακοπών. Θέλει να κάνουμε διακοπές σε κάμπινγκ, που είναι φτηνά και εκείνος δεν έχει πρόβλημα με τις συνθήκες, ενώ εμένα αυτό μου φαίνεται αδιανόητο. Πήγαινα σε κάμπινγκ όταν ήμουν φοιτήτρια, αλλά τώρα θέλω πλέον να πηγαίνω κάπου που να είμαι άνετα. Μη νομίσετε πως θέλω πολυτέλειες, θέλω απλώς ένα καλό, καθαρό ξενοδοχείο. Ίσως το θέμα των διακοπών φαίνεται ασήμαντο, αλλά εκφράζει πολύ καθαρά την οικονομική διαφορά μεταξύ μας, που όλο δημιουργεί προβλήματα.
Κ.

Το θέμα της οικονομικής διαφοράς δεν είναι καθόλου ασήμαντο και χρειάζεται προσεκτικό χειρισμό, σε όποιον τομέα κι αν εκφράζεται.
Στα ζευγάρια που έχουν χαράξει κοινή πορεία ζωής και είτε συζούν είτε είναι παντρεμένα, πιστεύω πως δεν πρέπει να μετρά το ποιος προσφέρει τι. Ο καθένας προσφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του και δέχεται ανάλογα με τις ανάγκες του. Σε μια ιδανική κοινωνία η λογική αυτή θα έπρεπε να διέπει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Δυστυχώς όμως δεν ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία, αλλά σε μια κοινωνία που η εκμετάλλευση αποτελεί συνηθισμένο φαινόμενο, σε καιρό μάλιστα  οικονομικής κρίσης.
Αρχικά, η τάση του φίλου σου να μη δέχεται να σε επιβαρύνει οικονομικά είναι θετική και χαρακτηρίζει ένα έντιμο άτομο. Αν όμως φτάνει σε υπερβολές δείχνει κάποιο κόμπλεξ από μέρους του. Για παράδειγμα, αν εσύ θέλεις να βγείτε και εκείνος δεν έχει λεφτά, θα μπορούσες να πεις «Δεν πειράζει, θα κεράσω εγώ σήμερα» και εκείνος κάποιες φορές να το δεχτεί. Αν όμως αυτό γίνεται κατά σύστημα, μπορεί εσύ η ίδια να κάποια στιγμή να το θεωρήσεις ως εκμετάλλευση.  Ίσως όχι τώρα που απ’ ότι καταλαβαίνω η σχέση πάει καλά, αλλά όταν θα περνάτε κάποια κρίση ή αν χωρίσετε.
Εκτός από την ιδεολογία του, είναι πολύ πιθανό να έχει κόμπλεξ απέναντί σου. Έχεις διαπιστώσεις κάτι τέτοιο σε άλλους τομείς; Γιατί αν γενικά αισθάνεται έτσι, αυτό αργά ή γρήγορα θα επηρεάσει τη σχέση σας αρνητικά. Κάνεις πολύ καλά που δεν λαμβάνεις υπόψη στις σχέσεις σου «πρακτικές» παραμέτρους, αλλά πρέπει να είσαι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα που δημιουργούν. Ευτυχώς τα προβλήματα αυτά λύνονται πολύ ευκολότερα από τις ιδεολογικές διαφορές και την έλλειψη συναισθημάτων ή έλξης μεταξύ του ζευγαριού.
Έχετε συζητήσει ανοιχτά το οικονομικό θέμα και τα προβλήματα που αυτό δημιουργεί στη σχέση σας; Είναι καλό να συζητήσετε κάποια στιγμή που δεν θα έχετε να λύσετε κάποιο συγκεκριμένο οικονομικό ζήτημα, να ανταλλάξετε απόψεις και συναισθήματα και να καταλήξετε σε μια κοινή γραμμή.
Για παράδειγμα, σχετικά με τις διακοπές: Μια λύση είναι ο φίλος σου να ξεπεράσει τις αρχές του προκειμένου να περάσεις εσύ καλά και να δεχτεί την επιλογή του ξενοδοχείου, αφήνοντας εσένα να καλύψεις τα περισσότερα έξοδα. Άλλη λύση είναι να πάτε λιγότερες μέρες διακοπές. Αν δεν τα βρείτε, υπάρχει επίσης και η λύση των χωριστών διακοπών. Σε όποια ζευγάρια έχει τύχει να προτείνω κάτι τέτοιο με κοίταξαν περίεργα. Οι χωριστές διακοπές όμως είναι μια επιλογή με την οποία πολλές από τις «καταστροφές» που συμβαίνουν στις σχέσεις αυτή την περίοδο θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Είναι μια λύση αντί να φιλονικήσετε για το πού θα πάτε ή να δημιουργηθούν άσχημες καταστάσεις κατά τη διάρκεια των διακοπών ή ο ένας τουλάχιστον να μην είναι ευχαριστημένος και να γκρινιάζει ή να έχει κατεβασμένα μούτρα εκεί που θα πάτε. Θα μπορούσατε να πάτε λίγες μέρες μαζί κάπου που θα αρέσει και στους δυο και που ο φίλος σου μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά, και τις υπόλοιπες ελεύθερες μέρες σας να πάει ο καθένας μόνος ή με δικούς του φίλους εκεί που θέλει.
Κατερίνα

Είμαι κι εγώ εγωιστής…

Διάβασα την ανάρτηση «Ευτυχώς είμαι αρκετά εγωίστρια» (Ιούλιος) και θέλω να εκφράσω μια αντρική άποψη για κάποια πράγματα που αφορούν τις σχέσεις. Οι κοπέλες που θα αρχίσεις μια σχέση μαζί τους από την πρώτη στιγμή επεμβαίνουν στη ζωή σου και αναλαμβάνουν να τη ρυθμίσουν. Κρίνουν αν πίνεις, αν καπνίζεις, σχολιάζουν τους φίλους σου, δίνουν συμβουλές για τη δουλειά σου και προσφέρονται να σε βοηθήσουν σε πρακτικά θέματα. Επίσης θέλουν να τους δίνεις αναφορά για τις κινήσεις σου, να τις βλέπεις κάθε μέρα και να γίνονται άπειρα τηλεφωνήματα και μηνύματα. Εμένα όλο αυτό με κουράζει, οπότε γι’ αυτό οι σχέσεις μου δεν κρατούν πολύ.
Γ.

Είναι πολύ άδικο να εκφράζουμε απόψεις για το πώς είναι όλοι οι άντρες και οι γυναίκες. Εκτός από το φύλο τους, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται και από την προσωπικότητά τους, που –ευτυχώς- είναι ιδιαίτερη για τον καθένα.
Αν εσένα η εμπειρία σου απαρτίζεται από κοπέλες πολύ παρεμβατικές και πολύ προσκολλημένες, όπως τις περιγράφεις, τότε θα πρέπει να δεις τι είναι αυτό που σε κάνει να επιλέγεις κατά σύστημα τέτοιες κοπέλες.  
Εξάλλου, όταν βρεθείς με μια τέτοια κοπέλα, εσύ πώς φέρεσαι; Της δίνεις αμέσως να καταλάβει πόσο σε ενοχλούν ορισμένα πράγματα; Πολλές φορές στην αρχή μιας σχέσης το μεγάλο ενδιαφέρον του άλλου μας κολακεύει και το αποδεχόμαστε ευχάριστα, πράγμα που τον κάνει να πιστέψει πως η συμπεριφορά του είναι ό,τι καλύτερο για την εξέλιξη της σχέσης. Άλλες φορές πάλι κάποια συμπεριφορά του άλλου μπορεί να μας ενοχλεί αλλά στην αρχή να την αποδεχόμαστε για να μη χαλάσουμε την ωραία ατμόσφαιρα. Έτσι όμως η ενόχληση αυτή συσσωρεύεται και έρχεται κάποια στιγμή που ξεσπάμε.
Για παράδειγμα, αν η κοπέλα σου δίνει συμβουλές πώς να κόψεις το κάπνισμα το οποίο εσύ δεν έχεις σκοπό να κόψεις, μπορείς αρχικά να την αντιμετωπίσεις με χιούμορ. Αν επιμείνει, μπορείς να της πεις καθαρά πως το κάπνισμα σου αρέσει και δεν έχεις σκοπό να το κόψεις. Αν επιμείνει κι άλλο, μπορείς να της δηλώσεις ανοιχτά πως δεν σου αρέσει να σε συμβουλεύουν «για το καλό σου» και είσαι αρκετά μεγάλος για να ξέρεις τι κάνεις. Είναι διαφορετικό όμως η κοπέλα να πει πως το κάπνισμα ενοχλεί την ίδια. Εκεί θα πρέπει να βρείτε έναν τρόπο ώστε κι εσύ να κάνεις αυτό που θέλεις κι εκείνη να μην επηρεάζεται πολύ. Για παράδειγμα, όταν είστε σε κλειστό χώρο μπορείς να βγαίνεις έξω για να καπνίσεις. Για να το κάνεις αυτό  όμως πρέπει η κοπέλα να σε ενδιαφέρει πολύ…
Σχετικά με την αναφορά για τις κινήσεις σου. Αν ρωτά πού πήγες χθες που δεν βρεθήκατε, μπορείς να της απαντήσεις αόριστα, κι αν επιμείνει να της πεις καθαρά πως δεν σου αρέσει να αναλύεις τις κινήσεις σου. Σχετικά με τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα μπορείς να πεις εξ αρχής πως δεν σου αρέσουν σε μεγάλη συχνότητα. Εκείνη βέβαια μπορεί να τηλεφωνεί και να στέλνει μηνύματα όποτε θέλει, αλλά ας μην περιμένει να απαντάς όταν δεν έχεις τη διάθεση.
Με τον τρόπο αυτό τα πράγματα γίνονται καθαρά από την αρχή. Και επειδή όπως εσύ δεν θα αλλάξεις δεν θα αλλάξει και η κοπέλα, αν θέλετε διαφορετικά πράγματα  κάποιος από τους δυο θα φύγει πρώτος. Το θέμα είναι πώς θα φύγει. Η «εξαφάνιση» δείχνει ανωριμότητα και έλλειψη σεβασμού προς τον άλλον.
Η άποψή μου λοιπόν είναι πως αρχικά πρέπει να διερευνήσεις μήπως υπάρχει υποσυνείδητος λόγος που επιλέγεις τέτοιου είδους κοπέλες. Μήπως έχεις αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα σχετικά με την παρεμβατικότητα και την προσκόλληση των γυναικών; Μήπως αυτό από τη μια σου αρέσει κι από την άλλη σε ενοχλεί; Μήπως υποσυνείδητα φοβάσαι τις σταθερές σχέσεις και επιλέγεις κοπέλες που κάποια στιγμή θα απορρίψεις;
Επιπλέον στις σχέσεις σου θα πρέπει από την αρχή να ανοίγεις τα χαρτιά σου.
Κατερίνα

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Παιδί και μετακόμιση

Βρίσκομαι σε δεύτερο γάμο, με ένα γιο 6 ετών. Μαζί μας ζει και η κόρη μου από τον πρώτο γάμο, που θα πάει στην πρώτη λυκείου. Με τον άντρα μου αποφασίσαμε να μετακομίσουμε το Σεπτέμβρη στην επαρχία απ’ όπου κατάγομαι. Εκεί θα είμαστε καλύτερα επαγγελματικά και οικονομικά και επιπλέον μου αρέσει να μεγαλώνουν τα παιδιά μου σε πιο ασφαλές και υγιεινό περιβάλλον. Η κόρη μου δεν θέλει να φύγουμε από την Αθήνα και κάνει φασαρίες για το θέμα. Δεν θέλει να αλλάξει σχολείο, ούτε να χάσει τους φίλους της και λέει πως δεν μπορεί να ζήσει στην επαρχία. Είναι γενικά ζωηρό παιδί και αρκετά καλή μαθήτρια. Η σχέση της με τον άντρα μου δεν παρουσιάζει προβλήματα και λατρεύει τον αδελφό της. Με τον πατέρα της επίσης τα πηγαίνει πολύ καλά και περνά κάποια Σαββατοκύριακα μαζί του, αλλά δεν θέλει να ζήσει μαζί του, ούτε κι εγώ βέβαια σκοπεύω να φύγω και να την αφήσω πίσω. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Γ.

Η αρνητική στάση ενός εφήβου σε μια μετοίκηση είναι μέσα στα αναμενόμενα ενδεχόμενα. Όμως η κόρη σου είναι ανήλικη και είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τις δικές σου επιλογές. Οι επιλογές αυτές θα φροντίσετε βέβαια να υλοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο γι’ αυτήν.
Εξηγήστε της με επιχειρήματα τους λόγους για τους οποίους θέλετε να μετοικήσετε και δηλώστε αποφασισμένοι να το κάνετε. Τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν επαγγελματικοί και οικονομικοί λόγοι στην οικογένεια, το παιδί δεν μπορεί παρά να προσαρμοστεί. Ακόμη θυμάμαι τη δυσαρέσκειά μου κάθε φορά που αλλάζαμε τόπο λόγω των μεταθέσεων που έπαιρνε ο πατέρας μου, αλλά αναγκαζόμουν να συμβιβαστώ. Τελικά, οι μετακινήσεις αυτές μου βγήκαν σε καλό γιατί έμαθα να προσαρμόζομαι σε κάθε κατάσταση και επιπλέον απόχτησα φίλους σε όλη την Ελλάδα.
Το καλύτερο θα ήταν βέβαια να είχε μεσολαβήσει μια μεταβατική περίοδος στην οποία να πηγαινοέρχεστε κάποιες φορές και να ετοιμάζετε τη νέα σας ζωή. Αν αυτό δεν έχει ήδη γίνει, η μεταβατική αυτή περίοδος μπορεί να είναι το φετινό καλοκαίρι. Είναι εξοικειωμένη με τον τόπο όπου θα πάτε; Υπάρχουν συγγενείς και φίλοι, ειδικά με συνομήλικά της παιδιά; Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κίνητρο πχ. ένα καλύτερο σπίτι ή μεγαλύτερη ελευθερία στις εξόδους της λόγω του πιο ασφαλούς περιβάλλοντος;
Μίλησε με τον πατέρα της και κανονίστε πώς θα βλέπονται. Όταν έρχεται να τον δει, με την ευκαιρία θα βλέπει και τους φίλους της και εκείνος θα πρέπει να τη βοηθά σ’ αυτό. Τόνιζέ της επίσης πως αν της αρέσει τόσο η Αθήνα, ας φροντίσει σε τρία χρόνια να περάσει εκεί στο πανεπιστήμιο, οπότε θα επιστέψει με άλλες συνθήκες.
Μπορείς να την «δωροδοκήσεις» και λίγο, όχι όμως τόσο ώστε να νομίσει πως στο εξής θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, ούτε ξοδεύοντας πολλά χρήματα για το σκοπό αυτό. Μπορείς για παράδειγμα να της πεις πως επειδή κατανοείς πόσο της στοιχίζει η αλλαγή περιβάλλοντος, θα φροντίσεις να της την κάνεις πιο εύκολη πχ. με μια νέα διακόσμηση για το δωμάτιό της ή επιτρέποντάς της να φιλοξενεί συχνά κάποιες φίλες της.
Τα παιδιά διαθέτουν τεράστια προσαρμοστικότητα. Αν εσείς οι υπόλοιποι θα είστε πιο ήρεμοι και ευτυχισμένοι στο νέο τόπο, η κόρη σου σίγουρα θα το προσλάβει και θα ανταποκριθεί γρήγορα. Κατερίνα

Η κόρη θα σπουδάσει στην πόλη του πατέρα

Είμαι διαζευγμένη και ζω με την κόρη μου που φέτος έδωσε πανελλήνιες. Θέλει να σπουδάσει Νομική. Ζούμε στην Αθήνα αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ζει ο πατέρας της, ο οποίος τα δέκα χρόνια που είμαστε χωρισμένοι δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτή και εγώ πάντα φρόντιζα να επικοινωνούμε για τα τυπικά που την αφορούν. Τώρα που η κόρη μας θα φοιτά εκεί, θα υπάρχουν ευκαιρίες για μεγαλύτερη επαφή. Φοβάμαι όμως πως ο πατέρας της θα την αντιμετωπίσει αδιάφορα και η μικρή θα πληγωθεί. Πώς να το χειριστώ;
Σ.

Καταλαβαίνω πως η ανησυχία σου έχει να κάνει με το ότι πατέρας και κόρη θα βρεθούν στην ίδια πόλη χωρίς τη δική σου παρέμβαση, οπότε φοβάσαι μήπως η κόρη σου πληγωθεί. Όμως το κορίτσι έχει ήδη βιώσει τη σχετική αδιαφορία του πατέρα της και αν ήταν να πληγωθεί, αυτό έχει ήδη γίνει. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζουμε. Δεν πιστεύω πως η κόρη σου έχει πεισθεί πως ο πατέρας της ενδιαφέρεται γι’ αυτή περισσότερο απ’ όσο ισχύει στην πραγματικότητα επειδή εσύ φρόντιζες ώστε να τηρούνται «τα τυπικά». Θα ήταν μάλιστα καλό να είχες φροντίσει από καιρό ώστε η κόρη σου να είχε πάρει στα χέρια της την επικοινωνία με τον πατέρα της.
Πάντως τώρα κόρη σου ενηλικιώθηκε πλέον και είναι καιρός να αντιμετωπίσει και να ρυθμίσει η ίδια τη σχέση της με τον πατέρα της. Καταλαβαίνω πως σου είναι δύσκολο να αποτραβηχτείς και αυτό θα πρέπει πρώτα να το αποφασίσεις εσύ οριστικά και μετά να φροντίσεις να γίνει η κατάλληλη προεργασία.
Αρχικά είναι καλό να ρωτήσεις τον πατέρα της σοβαρά για τη στάση που σκοπεύει να κρατήσει τώρα που η κόρη του θα βρίσκεται στην ίδια πόλη. Μπορείς να του εκφράσεις την ανησυχία σου για τη σχέση τους και για το πώς αυτή θα διαμορφωθεί στη νέα φάση που έρχεται. Καλό θα ήταν να δηλώσεις πως σκοπεύεις να περιορίσεις τις παρεμβάσεις στην επαφή τους και να τους αφήσεις να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Δεν χρειάζεται να του κρύψεις πόσο δύσκολο θα σου είναι αυτό, αλλά να δηλώσεις αποφασισμένη. Όποια κι αν είναι η απάντηση του πατέρα, μπορεί και να μην ισχύσει τελικά. Το πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση θα το δείξει μόνο η πράξη.
Χρειάζεται επίσης να μιλήσεις ανοιχτά με την κόρη σου. Άκουσε τα συναισθήματά της, τις προθέσεις και τις προσδοκίες που έχει για την επαφή με τον πατέρα της. Ανάλογα και με τη θέση του πατέρα της στη σχετική συζήτησή σας, μπορείς να την καθοδηγήσεις πώς να φερθεί. Για παράδειγμα, αν η ίδια προσδοκά πιο στενή επαφή, μπορείς να της πεις να την επιδιώξει, αλλά να μην έχει μεγάλες ελπίδες για το τελικό αποτέλεσμα. Ο πατέρας της είναι αυτός και τώρα υπάρχει μια ευκαιρία να αλλάξουν τα πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει πως πραγματικά θα αλλάξουν, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Αν η ίδια δεν θέλει επαφές, μπορείς να της πεις να επανεξετάσει το θέμα και τουλάχιστον να δοκιμάσει να απευθυνθεί στον πατέρα της αν χρειαστεί κάτι.
Προτείνω να φροντίσεις να εμπλέξεις σε ένα βαθμό τον πατέρα στη διαδικασία εγκατάστασης του κοριτσιού στη νέα πόλη, όταν με το καλό θα πάτε. Είναι μια ευκαιρία να «σπάσει ο πάγος» για όλους σας. Στη συνέχεια, όμως, πάψε να αποτελείς τον ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ τους. Μη δίνεις από τηλεφώνου συμβουλές και οδηγίες στον έναν πώς θα φερθεί στον άλλον. Άφησέ τους να δοκιμάσουν τη σχέση τους με νέους όρους και να είσαι «παρούσα» για να υποστηρίξεις την κόρη σου στην εξέλιξη αυτού του πειράματος.
Υπάρχουν κάποιοι συγγενείς του πατέρα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν υποστηρικτικό πλαίσιο για την κόρη και ίσως να εξομαλύνουν τη σχέση τους; Αν ναι, είναι καλό να τους μιλήσεις, αλλά μην περιμένεις να σε υποκαταστήσουν στη σχέση αυτή.
Ό, τι γίνεται γίνεται για κάποιο λόγο. Ίσως η φοίτηση της κόρης σου στην πόλη του πατέρα της να δώσει την ευκαιρία να ισορροπήσει το σύστημα των τριών σας σε μια νέα ισορροπία. Επιπλέον, σε σένα δίνεται η ευκαιρία να επανεξετάσεις την ζωή σου στη νέα της φάση και να ασχοληθείς περισσότερο με τις δικές σου ανάγκες.
Κατερίνα

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Να φιλοξενηθώ στο πατρικό του;

Είμαι 28 ετών και έχω σχέση δυο χρόνια με τον Γ, συνομήλικό μου. Εμείς ζούμε στη Θεσσαλονίκη και οι γονείς του συντρόφου μου ζουν στην Κρήτη. Δεν τους έχω συναντήσει ποτέ, αν και γνωρίζουν για μένα και έχουμε μιλήσει στο τηλέφωνο. Φέτος αποφασίσαμε να πάμε διακοπές στο νησί και με την ευκαιρία να τους γνωρίσω. Νιώθω όμως κάπως άβολα. Πώς θα μείνω δεκαπέντε μέρες με ανθρώπους που ακόμη δεν έχω θάρρος και πώς θα πρέπει να φέρομαι στο σπίτι τους; Επιπλέον, δεν έχουμε αποφασίσει αν θα παντρευτούμε και δεν αισθάνομαι ακόμα «νύφη» τους.
Β.

Αφού ο σύντροφός σου έκρινε πως μπορείτε να μείνετε στο πατρικό του, σημαίνει πως βλέπει τη σχέση σας σοβαρά. Αυτό όμως δεν σημαίνει αυτομάτως πως θα πρέπει να αισθάνεσαι άνετα και πως οι διακοπές ενός νεαρού ζευγαριού θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν όλες  στο πατρικό σπίτι.
Τι άνθρωποι είναι οι γονείς του συντρόφου σου; Υπάρχουν γονείς που είναι άνετοι με τη σχέση του παιδιού τους και το θεωρούν φυσικό να φιλοξενήσουν το νεαρό ζευγάρι χωρίς άλλες υποχρεώσεις. Υπάρχουν άλλοι που είναι πιο συντηρητικοί και θα φιλοξενούσαν μόνο «επίσημες» σχέσεις. Αν οι γονείς είναι άνετοι και διαθέτουν μεγάλο σπίτι όπου υπάρχει η δυνατότητα ιδιωτικού χώρου, μόνο τότε θα μπορούσατε να φιλοξενηθείτε.
Όπως κι αν έχουν όμως τα πράγματα, αν εσύ δεν αισθάνεσαι ακόμη άνετα, είναι προτιμότερο να μη δεχτείς μακροχρόνια φιλοξενία. Θα μπορούσατε να μείνετε σε κάποιο ξενοδοχείο ώστε να έχετε την ανεξαρτησία σας και να περνάτε με τους γονείς όσο χρόνο θέλετε. Μπορείτε εξάλλου να περάσετε λίγες μέρες μαζί τους και τις υπόλοιπες να ταξιδέψετε στο νησί. Τέτοιες επιλογές μπορεί να φανούν παράξενες και σίγουρα έχουν το  οικονομικό τους κόστος.  Άλλη επιλογή είναι ο σύντροφός σου να περάσει όλες του τις διακοπές στο πατρικό του και εσύ να τον συνοδέψεις μόνο για λίγες μέρες. Τέτοιες λύσεις θα βοηθήσουν στη σταδιακή εξοικείωσή σου με τους γονείς του, έτσι ώστε σε επόμενη πιθανή επίσκεψη θα ξέρεις πώς ακριβώς έχει η κατάσταση και θα μπορείς να κρίνεις αν θέλεις να φιλοξενηθείς.
Μπορείς να εξηγήσεις στο σύντροφό σου πώς αισθάνεσαι και να επιλέξετε μαζί την πιο βολική λύση για όλους. Στη συνέχεια εκείνος μπορεί να ανακοινώσει στους γονείς το πρόγραμμά σας παρουσιάζοντάς το ως κοινή σας απόφαση.
Αν εξετάσουμε το θέμα πιο βαθιά, από δικής σου πλευράς υπάρχει κάτι που σε φοβίζει στην πιθανή πορεία της συγκεκριμένης σχέσης προς «νομιμοποίηση»; Μήπως γενικά δεν αισθάνεσαι άνετα στις νέες γνωριμίες; Μήπως φοβάσαι το πώς θα σε κρίνουν οι γονείς του και τι εντύπωση θα σχηματίσουν για σένα; Έχω να σε συμβουλεύσω να είσαι ο εαυτός σου στις νέες γνωριμίες, τόσο γενικά όσο και με τους γονείς του συντρόφου σου, αποφεύγοντας βέβαια τις ακραίες συμπεριφορές, για λόγους ευγένειας προς τους ανθρώπους που σε φιλοξενούν.
Αν τελικά μείνεις λίγες μέρες στο σπίτι τους, μην «παίξεις» τη νοικοκυρά αν δεν είσαι, μη βάζεις το ξυπνητήρι να ξυπνήσεις νωρίς αν σου αρέσει στις διακοπές σου να κοιμάσαι ως τις 10 πμ (όχι όμως ως τις 12!). Φρόντιζε να μη σκορπάς τα προσωπικά σου αντικείμενα, να μην κυκλοφορείς ατημέλητη, να συμμαζεύεις το χώρο που σας έχουν διαθέσει και να είσαι διακριτική με το σύντροφό σου. Προσφέρσου να βοηθήσεις σε κάποια μικρή οικιακή δραστηριότητα κι αν έχεις κάποια σπεσιαλιτέ πρότεινε μια μέρα που θα έχεις διάθεση να τη μαγειρέψεις (Αν δεν έχεις σπεσιαλιτέ ή διάθεση, δεν πειράζει!). Μπορείς να περάσεις και λίγο χρόνο μόνη σου με τους γονείς, πχ. να ακούσεις κάποιες ιστορίες τους από το παρελθόν ή να δεις κάποιες φωτογραφίες ή να σου δείξουν ένα αγαπημένο τους μέρος κτλ.
Ως εκεί όμως! Θυμήσου πως δεν περνάς εξετάσεις και είναι καλό να σε συμπαθήσουν γι’ αυτό που είσαι κι όχι για κάτι άλλο. Γενικά μην υπερβάλλεις σε προσπάθειες άριστης συμπεριφοράς και φέρσου απλώς όπως πιστεύεις πως θα πρέπει να φέρεται μια κοπέλα όταν φιλοξενείται για λίγες μέρες από μια οικογένεια.
Κατερίνα

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Μόνη στις διακοπές

Είμαι 34 ετών και έχω μόλις χωρίσει από μια μακροχρόνια σχέση συμβίωσης. Περνώ δύσκολα γιατί δεν έχω ακόμα προσαρμοστεί να ζω μόνη. Τώρα το καλοκαίρι τα πράγματα είναι χειρότερα. Σκέφτομαι τις διακοπές μου με φόβο. Δεν έχω κανονίσει τίποτα και δεν έχω πουθενά να πάω. Οι φίλες μου έχουν καθεμιά το πρόγραμμά της και τη ζωή της. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Κ.

Είναι γεγονός πως στις διακοπές και στις γιορτές τα πράγματα είναι χειρότερα όταν είμαστε μόνοι χωρίς να το επιθυμούμε. Σχετικά με τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε προηγούμενες αναρτήσεις.
Πρώτα-πρώτα, σου αρέσουν οι εκδρομές και τα ταξίδια; Αν ναι, θα μπορούσες πιθανώς να συμμετέχεις σε κάποια οργανωμένη εκδρομή, σε κάποια ομάδα εναλλακτικών διακοπών που συνδυάζεται πχ.  με κάποιες αθλητικές, φυσιολατρικές ή ακόμη και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Εκεί θα μπορούσες άνετα να πάς μόνη και να βρεις παρέα από τους άλλους συμμετέχοντες. Είναι ευκαιρία να κάνεις κάτι ή να πας κάπου που δεν άρεσε στο σύντροφό σου και σου είχε λείψει. Το βασικό είναι πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου σε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό θα προδιαγράψει το πώς θα περάσεις και το πώς θα σε βλέπουν και οι άλλοι. Αν εσύ βλέπεις τον εαυτό σου σαν «την καημένη την κοπέλα που είναι μόνη και βρίσκεται στις διακοπές αυτές γιατί δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει», θα περάσεις μίζερα. Αν τον βλέπεις σαν μια ανεξάρτητη γυναίκα που φέτος στις διακοπές της κάνει κάτι διαφορετικό και είναι αποφασισμένη να το απολαύσει, θα περάσεις ωραία.
Αν οι εκδρομές και τα ταξίδια δεν είναι κάτι που το επιθυμείς πολύ, τότε μπορείς και να μη φύγεις. Η Αθήνα το καλοκαίρι είναι ανθρώπινη και έχει πολλές ωραίες εκδηλώσεις. Μπορείς να μην πάρεις θερινή άδεια και να την κρατήσεις για αργότερα ή μπορείς να την πάρεις και απλώς να καθίσεις στο σπίτι σου να ξεκουραστείς, φροντίζοντας κάθε μέρα να κάνεις κάποιες δραστηριότητες που θα βελτιώσουν τη ζωή σου (Πώς θα σου φαινόταν για παράδειγμα να ανανεώσεις τη διακόσμηση του σπιτιού σου;) ή θα σε διασκεδάσουν. Μπορείς επίσης να ασχοληθείς εντατικά με κάτι που σε ενδιαφέρει, πχ. μια πελάτισσά μου που δεν μπόρεσε να φύγει διακοπές κάποιο καλοκαίρι, χρησιμοποίησε τον ελεύθερό της χρόνο για να κάνει κάθε μέρα εντατικά μαθήματα τένις και από τότε παίζει τένις 1-2 φορές κάθε εβδομάδα ως άσκηση και αναψυχή. Λόγω της οικονομικής κρίσης οι διακοπές όλων είναι βραχυχρόνιες, οπότε υποθέτω πως κάποιοι από τους φίλους σου θα βρίσκονται κι εκείνοι στην πόλη. Θα μπορούσες επίσης να επισκεφτείς για λίγες μέρες κάποιους συγγενείς ή φίλους που αγαπάς και βρίσκονται σε άλλη πόλη.
Πέρα από το διαδικαστικό μέρος, η ουσία είναι πως από τη σχέση αυτή έχεις βγει αποδυναμωμένη και μόνη. Πιστεύω πως, όσο κι αν τώρα περνάς δύσκολα, η κατάσταση αυτή θα εμπλουτίσει τις εμπειρίες σου και θα σε διδάξει ορισμένα πράγματα. Καλό είναι να διατηρούμε την προσωπική μας ζωή, έστω κι αν βρισκόμαστε σε μακροχρόνια σχέση ή γάμο. Οι προσωπικοί φίλοι και τα ενδιαφέροντα μας στηρίζουν σε κάθε περίπτωση και χρειάζεται να διατηρούνται. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα μπορούσε να σε βοηθήσει. Ανεξαρτήτως διακοπών, ευκαιρία είναι επίσης να αναθερμάνεις τις σχέσεις σου με κάποιους φίλους που έχεις χαθεί, να ξεκινήσεις νέα ενδιαφέροντα ή επαγγελματικές/εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Κατερίνα

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Μαθήματα στις διακοπές;

O γιος μου τέλειωσε τη πέμπτη δημοτικού. Είναι αρκετά καλός μαθητής, αν και λίγο επιπόλαιος. Είμαστε εργαζόμενοι και οι διακοπές μας είναι μόνο δεκαπέντε μέρες. Σκέφτομαι το υπόλοιπο καλοκαίρι να μην τον αφήσω να τεμπελιάζει. Παραπονιέται πως πλήττει και είναι καλό να αξιοποιήσει το χρόνο του εποικοδομητικά. Σκέφτομαι να κάνει κάποια ιδιαίτερα μαθήματα, ώστε να καλύψει όποια κενά έχει και να προετοιμαστεί για την επόμενη σχολική χρονιά. Ποια είναι η γνώμη σας;
Β.

Είναι φυσικό να πλήττει το παιδί το καλοκαίρι στη μεγαλούπολη, όταν μάλιστα οι γονείς εργάζονται. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα απολαύσει τα ιδιαίτερα μαθήματα στην περίοδο των διακοπών. Γενικά πιστεύω πως, τουλάχιστον στην ηλικία του γιου σου, τα παιδιά το καλοκαίρι πρέπει να παίζουν και να… τεμπελιάζουν, όπως ακριβώς κάναμε κι εμείς όταν ήμασταν παιδιά. Η τεμπελιά είναι σήμα κατατεθέν των παιδικών καλοκαιριών και δεν πρέπει να μας ανησυχεί, εκτός κι αν καταλήγει σε εμμονή με την τηλεόραση και τον υπολογιστή. Στην ηλικία που είναι ο γιος σου δικαιούται αυτή την τεμπελιά. Μόνο αν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εκπαιδευτική έλλειψη στο παιδί μπορεί να γίνει παράβαση αυτού του κανόνα, και τότε με μέτρο. Στην περίπτωση του γιου σου δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοιο θέμα.
Το βασικό όμως είναι τι θέλει ο ίδιος. Του κάνατε την πρόταση των ιδιαιτέρων μαθημάτων και τι γνώμη έχει; Μπορείτε να του εξηγήσετε το σκεπτικό σας και να τον αφήσετε να αποφασίσει ο ίδιος. Αν ο ίδιος δεν το θέλει, με όποιο τρόπο κι αν τον πείσετε να κάνει τα μαθήματα, αυτά θα είναι άχρηστος κόπος. Είναι πιθανό να επιλέξει κάτι που τον ενδιαφέρει, πχ. υπολογιστές ή μουσική, και όχι ένα μάθημα στο οποίο έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Σε τέτοια περίπτωση, δεχτείτε την επιλογή του και μην τον πιέσετε για κάτι άλλο.
Είναι προτιμότερο να φροντίσετε να μην πλήττει, εξασφαλίζοντάς του αρκετές ευκαιρίες για παιχνίδι, ειδικά εκτός σπιτιού, και  προσφέροντάς του την ευκαιρία δραστηριοτήτων αναψυχής.
Τα πρωινά θα ήταν πολύ καλό αν κάποιος φίλος, συγγενής, κάποια μεγαλύτερα ξαδέρφια κ.ά. μπορούσαν να τον συνοδεύουν σε κάποιο χώρο κατάλληλο για παιχνίδι ή αθλητισμό. Αν οι συνθήκες στη γειτονιά σας το επιτρέπουν, θα μπορούσε και μόνος του να περνά λίγες ώρες σε κάποιο κοντινό πάρκο, με την επίβλεψη κάποιων καλών γειτόνων. Αν φοβάστε κάτι τέτοιο, θα μπορούσε ακόμη και να μισθωθεί κάποιο νεαρό άτομο για να τον συνοδεύει.
Τα απογεύματα, όσο κι αν είστε κουρασμένοι, επιδιώξτε να πηγαίνετε όλοι μαζί για μπάνιο, να βγαίνετε σε κάποιους χώρους αναψυχής και άθλησης ή να τρώτε μερικές φορές έξω. Είναι επίσης μια ευκαιρία να τον πάτε να δει κάποια μουσεία, να παρακολουθήσει μουσικές εκδηλώσεις, θερινό κινηματογράφο κ.ά, έτσι ώστε να βοηθηθεί με ευχάριστο τρόπο η γενική του καλλιέργεια. Το καλοκαίρι η Αθήνα είναι πολύ πιο ανθρώπινη και προσφέρεται για τέτοιες δραστηριότητες.
Πολύ καλή επίσης είναι και η λύση της κατασκήνωσης. Εκεί το παιδί θα μάθει να τα βγάζει πέρα μόνο του, θα κοινωνικοποιηθεί, θα γυμναστεί και θα ξεφύγει από το σπίτι και την πιθανή προσκόλληση στον υπολογιστή και στην τηλεόραση. Επιπλέον, θα ξεκουραστείς λίγο κι εσύ…
Κατερίνα

Κι άλλες διακοπές...

Έχω σχέση 3 χρόνια και είμαστε αρκετά καλά. Όποτε πηγαίνουμε διακοπές όμως δεν περνάμε καλά. Πάντα βρίσκονται λόγοι για να τσακωθούμε. Επιπλέον, εγώ ομολογώ πως πλήττω. Αναρωτιέμαι γιατί ενώ κάθε φορά περιμένουμε τις διακοπές μας με χαρά, στο τέλος δεν τις απολαμβάνουμε. Έχω καταλήξει να σκέφτομαι τις φετινές μας διακοπές με φόβο.
Ε

Δεν αποτελείς εξαίρεση. Οι διακοπές διαφημίζονται και υμνούνται από τα ΜΜΕ και γενικά καταλαμβάνουν μια ακλόνητη θέση στα όνειρα και στις επιθυμίες όλων μας. Δεν είναι σπάνιες όμως οι περιπτώσεις που κάποια άτομα και κάποια ζευγάρια δεν περνούν καλά. Δεν είναι τυχαίο που κάθε Σεπτέμβρη σημειώνεται έξαρση στη δουλειά των ψυχολόγων. Ας δούμε γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό:
  • Υπερβολικές προσδοκίες. Αν περιμένουμε στις διακοπές μας να γνωρίσουμε τον παράδεισο και να περάσουμε ονειρικές στιγμές με το σύντροφό μας, είναι πολύ πιθανό η πραγματικότητα να μη φτάσει στο ύψος των προσδοκιών αυτών. Σ’ αυτό συμβάλλουν συνήθως πρακτικοί και συναισθηματικοί περιορισμοί. Το πιθανότερο είναι η οικονομική μας κατάσταση να μη μας επιτρέπει να πάμε στα εντυπωσιακά μέρη και να ζήσουμε τις πολυτελείς καταστάσεις που δείχνει η τηλεόραση και τα φυλλάδια των τουριστικών γραφείων. Επιπλέον, αν η σχέση μας έχει προβλήματα, οι διακοπές δεν θα τα καλύψουν αλλά μάλλον θα τα επιτείνουν. Η σύγκριση της πραγματικότητας με το «όνειρο» είναι συνήθως καταστροφική και μας φορτίζει με αρνητικά συναισθήματα.
  • Ελεύθερος χρόνος. Η ρουτίνα της εργάσιμης περιόδου, όσο κι αν είναι κουραστική και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μας δίνει μια σιγουριά, δεν μας εκθέτει σε νέα ερεθίσματα και δεν μας αφήνει πολύ χρόνο να ασχοληθούμε με το σύντροφό μας και με τον εαυτό μας. Αν η σχέση με το σύντροφο δεν είναι καλή, αν δεν έχουμε φίλους και ενδιαφέροντα, οι ελλείψεις αυτές γίνονται πιο εμφανείς όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος.
  • Υποστηρικτικό πλαίσιο. Πολλές φορές οι φίλοι και οι παρέες αποτελούν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί το ζευγάρι. Αν βρεθεί χωρίς αυτούς, το σύστημα αλλάζει και τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα θετικά. Επίσης, υπάρχουν ενδιαφέροντα και συνήθειες που ασκούνται στο σπίτι μας και μας ευχαριστούν ή μας εκτονώνουν ή μπορεί ακόμη και να είμαστε εθισμένοι σ’ αυτά, ενώ στις διακοπές μας λείπουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο υπολογιστής ή ακόμη και η δουλειά μας.
  • Διαφορετικές συνήθειες και προτιμήσεις. Τι γίνεται αν ο ένας προτιμά το βουνό ο άλλος θάλασσα; Αν ο ένας θέλει να ξυπνά νωρίς να χαίρεται τη φύση κι ο άλλος θέλει να ξενυχτήσει στο μπαράκι και την επομένη να κοιμηθεί ως το μεσημέρι; Αν ο ένας θέλει την πανσιόν κι ο άλλος το μεγάλο ξενοδοχείο; Αν ο ένας θέλει να κάνει νέες γνωριμίες κι ο άλλος προτιμά τη μοναξιά και τη χαλάρωση; Αν ο ένας προτίθεται να ξοδέψει αρκετά για τις διακοπές του και ο άλλος όχι;
Υποθέτω πως έχεις εντοπίσει κάποιες αιτίες διαφωνιών με το σύντροφό σου σχετικά με τις καταστάσεις των διακοπών, όπως και κάποιες γενικότερες διαφορές σας που γίνονται πιο εμφανείς στις διακοπές. Προτείνω να τις συζητήσεις μαζί του και να αποφασίσετε φέτος να βρείτε τη χρυσή τομή. Μια πελάτισσά μου  ήθελε διακοπές πολυτελείας, ενώ ο σύντροφός της ήταν τύπος του κάμπινγκ.  Συμφώνησαν να περνούν λίγες μέρες –όσες τους επέτρεπαν τα οικονομικά τους- σε κάποιο καλό οργανωμένο ξενοδοχείο. Τις υπόλοιπες, η κοπέλα τις περνούσε με τους γονείς της στο εξοχικό τους και ο σύντροφός της έκανε κάμπινγκ με κάποιο φυσιολατρικό όμιλο. Κάποιες μέρες χωριστών διακοπών είναι κάτι που θα πρέπει να το σκεφτείτε, αν δεν σας απασχολούν θέματα εμπιστοσύνης.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε διακοπές με κάποιο φιλικό ζευγάρι ή ακόμα και με μια ομάδα φίλων; Είναι μια λύση που μπορεί να αποβεί πολύ θετική αλλά και πολύ αρνητική. Αν τη δοκιμάσετε, διαλέξτε πολύ καλούς και δοκιμασμένους φίλους που να έχουν περίπου τα ίδια γούστα και την ίδια οικονομική κατάσταση με σας.  Επιδιώξτε να μην είστε "κολλημένοι" μεταξύ σας αλλά ο καθένας να διατηρεί την αυτονομία του και να κάνετε παρέα μόνο όταν το θέλετε.
Κυρίως όμως πρέπει να σκεφτείς αν υπάρχουν πιο ουσιαστικές ασυμφωνίες ανάμεσα σε σένα και στο σύντροφό σου, που γίνονται εμφανέστερες στις διακοπές. Ίσως οι διαφωνίες των διακοπών αποβούν θετικές, αν τις δείτε με τη λογική πως σας αποκαλύπτουν τα θέματα που πρέπει να δουλέψετε για να βελτιώσετε τη σχέση σας.
Κατερίνα

Διακοπές

Είμαι παντρεμένη, με ένα γιο 12 ετών και μια κόρη 10. Είμαι εκπαιδευτικός και κάθε καλοκαίρι κάνω διακοπές 2 μήνες με τα παιδιά σε ένα μικρό εξοχικό διαμέρισμα που έχουμε. Ο σύζυγος περνά μαζί μας λίγες μέρες και το υπόλοιπο καλοκαίρι πηγαινοέρχεται τα Σαββατοκύριακα. Κλασική περίπτωση, δηλαδή… Εγώ όμως αυτό το σκηνικό το έχω βαρεθεί. Η ρουτίνα αυτή του καλοκαιριού δεν μου αρέσει. Κάθε μέρα κάνω όλες τις δουλειές σε ένα σπίτι που δεν έχει ανέσεις. Δεν έχω την οικιακή βοηθό μια φορά την εβδομάδα ούτε και τη βοήθεια του συζύγου μου, όπως το χειμώνα. Στον οικισμό που μένουμε δεν έχω ιδιαίτερες παρέες. Ασχολούμαι κι εγώ με το λάπτοπ μου. Τι μπορώ να κάνω;
Τ.

Είναι κρίμα να μην απολαμβάνεις τις διακοπές σου. Έχεις συζητήσει το θέμα με το σύζυγό σου; Καταλαβαίνω πως διστάζεις, πιθανότατα γιατί θεωρείς πως με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες η δυνατότητα δίμηνων διακοπών είναι πολυτέλεια και δεν έχεις το «δικαίωμα» να διαμαρτύρεσαι. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει δικαίωμα να υπερασπίζεται τη διαφορετικότητά του.
Ποιος θα ήταν ο ιδανικός τρόπος διακοπών για σένα; Ίσως να περάσεις λίγες μέρες στο εξοχικό, λίγες στην πόλη και να πάτε κι ένα ταξιδάκι όλοι μαζί ή μόνο εσύ με τον άντρα σου; Όσο κι αν ένα τέτοιο πρόγραμμα σου φαίνεται πολύ «τολμηρό», προτείνω να το συζητήσεις με τον άντρα σου και να βρείτε έναν κοινό τόπο. Το θέμα είναι πως αν όλη η υπόλοιπη οικογένειά σου είναι ευχαριστημένη με τον τρόπο που περνάτε ως τώρα τις διακοπές σας, θα είναι κάπως δύσκολο να προσπαθήσεις να τον αλλάξεις.
Μέρος των διακοπών για μια εργαζόμενη μητέρα υποθέτω πως είναι και να περάσει λίγες μέρες χωρίς να ασχολείται με τα οικιακά, όπως και λίγες μέρες χωρίς τα παιδιά. Αυτό το τελευταίο είναι καλό και για τα ίδια τα παιδιά. Θα μπορούσαν να περάσουν κάποιες μέρες με τους παππούδες, αν υπάρχουν, ή σε κάποια κατασκήνωση. Τις μέρες αυτές μπορείς να πας ένα ταξίδι με τον άντρα σου ή με κάποια φίλη σου ή απλώς να καθίσεις στο σπίτι σου και  να χαλαρώσεις.
Το γεγονός πως υπάρχει το εξοχικό σπίτι μπορεί να είναι τόσο ευτυχής συγκυρία όσο και περιορισμός για μια οικογένεια. Θα μπορούσατε ακόμη και να το ενοικιάσετε για κάποιο διάστημα, έτσι ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα για κάποιο ταξίδι.
Συνήθως υπερασπίζεσαι τις επιθυμίες σου; Έχεις βρει μια ισορροπία ανάμεσα στις επιθυμίες σου ως άτομου και τις υποχρεώσεις σου ως συζύγου και μητέρας; Αυτό χρειάζεται να γίνει, τόσο για τη δική σου καλή ψυχική κατάσταση όσο και για την ισορροπία όλων σας. Αν εσύ το καλοκαίρι δεν είσαι ευχαριστημένη αλλά νευρική ή μελαγχολική, αυτό θα αντανακλά σ’ ολόκληρο το οικογενειακό σύστημα. Πολύ περισσότερο, αν δεν περάσεις όμορφες και χαλαρές διακοπές, το πρόγραμμα του ερχόμενου χειμώνα ίσως φανεί σε όλους σας ιδιαίτερα βαρύ.
Τα παιδιά σου είναι αρκετά μεγάλα για να καταλάβουν πως και η μαμά μπορεί να έχει τις δικές τις επιθυμίες. Προτείνω αρχικά να συζητήσεις με τον άντρα σου και μετά να κάνετε όλοι μαζί μια οικογενειακή συζήτηση.
Κατερίνα

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Ο καφές κάνει καλό ή κακό;

Ο φίλος skarman που έκανε το σχόλιο σχετικά με την υπόταση, μας ξανάγραψε:




Σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως για τις χρήσιμες συμβουλές σας. Τους τελευταίους μήνες είχα αυξήσει σημαντικά την κατανάλωση στο αλάτι του εμπορίου χωρίς να γνωρίζω τις αρνητικές συνέπειες από τη χρήση του... Επίσης την ίδια περίοδο έχω αρχίσει να αυξάνω την κατανάλωση σε νερό γιατί ούτε πολύ νερό έπινα. Ακόμα ευχαριστώ για τη συμβουλή σχετικά με τις "ψυχολογικές πιέσεις" καθότι δεν γνώριζα ότι μπορεί να είναι υπαρκτή μια τέτοια συσχέτιση... Η αλήθεια είναι ότι πλην του διαβάσματος (που το κάνω με ευχαρίστηση) βρίσκομαι γενικά σε μία αρκετά πιεσμένη φάση της ζωής μου... Μην μπορώντας να ανταποκριθώ σε πολλά θέματα της προσωπικής μου ζωής, έχω "θυσιάσει" αρκετά για να επιτύχω στους "επαγγελματικούς-επιστημονικούς" μου στόχους. Έτσι έχω φτάσει στο σημείο να "ζω χωρίς να ζώ", αλλά δεν περίμενα η υπόταση που έχω να συνδέεται με αυτό το θέμα. Οπότε η επισήμανση σας θα μου είναι αρκετά χρήσιμη!

Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν ο καφές (και κατ επέκταση το τσάι) γενικά βοηθάει, γιατί βρίσκομαι στο δίλημμα μεταξύ αυτών που λένε ότι ο καφές σε "ξυπνάει" και γενικά ότι έχει πολλές αντιοξειδοτικές ιδιότητες, και αυτών(ιδιαίτερα γιατρούς έχω δει να το λένε ενίοτε μέσα από διάφορα άρθρα στο ιντερνετ) που δεν προτείνουν τον καφέ...

skarman
Ο καφές ανέκαθεν προκαλούσε αντικρουόμενες απόψεις μεταξύ ειδικών και μη. Γενικά, όσο λιγότερα στερεά συστατικά του καφέ πιούμε, τόσο το καλύτερο. Το ιδανικό θα ήταν να πίνουμε το διαφανές υγρό, που διατηρεί τις όποιες αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Μέσα στη λογική αυτή, το νες-καφέ, καπουτσίνο, εσπρέσσο κτλ. είναι τα πιο βλαβερά, μετά έρχεται ο Γαλλικός και τέλος ο υγιεινότερος καφές είναι ο Ελληνικός, το κλασικό καφεδάκι που γνωρίζουμε. Όσο λιγότερο από το κατακάθι του πιούμε, τόσο το καλύτερο. Προτείνω να τον φτιάχνεις σε μεγάλο φλιτζάνι και να τον αφήνεις να κατακαθίσει πριν πιείς το διαφανές υγρό. Απόφευγε επίσης τους ντεκαφεϊνέ καφέδες, γιατί η διαδικασία αφαίρεσης της καφεϊνης τους φορτίζει με χημικές ουσίες. Πιες καλύτερα έναν πλήρη καφέ παρά δυο ντεκαφεϊνέ. Γενικά η υπερβολή είναι κακή. Δεν θα είχα αντίρρηση για 2 καφέδες την ημέρα και μάλιστα Ελληνικούς, αλλά όχι περισσότερους.
Το μαύρο τσάι περιέχει τανίνη (που μοιάζει με την καφεϊνη) και δεν πίνεις στερεά συστατικά. Οπότε 2 μαύρα τσάγια αντί για καφέδες την ημέρα είναι ΟΚ. Υπάρχει και το guarana, ένα βότανο που αντικαθιστά τον καφέ και τονώνει πολύ. Το βρίσκεις στις υγιεινές τροφές. Θα σου συνιστούσα ωστόσο το πράσινο τσάι, που έχει πολύ μεγαλύτερη αντιοξειδωτική ικανότητα και τονώνει μακροπρόθεσμα, έστω κι αν δεν “ξυπνάει” το άτομο άμεσα. Αν δεν σε ενδιαφέρει τόσο η τόνωση, αλλά μάλλον να “ξεγελάς” τον εαυτό σου πως πίνεις καφέ, υπάρχει το φυτικό υποκατάσταστο Sonna στα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Τυχαίνει να έχω εντρυφήσει στο θέμα του καφέ αν και εγώ δεν πίνω, γιατί χρόνια προσπαθώ να βοηθήσω το σύζυγό μου να αντιμετωπίσει τον εθισμό του με τον καφέ. Είδε μεγάλη διαφορά στη διάθεσή του και στο στομάχι του όταν αντικατέστησε το νες καφέ (που ήταν μόδα όταν εμείς οι παλιότεροι είμασταν φοιτητές) με Ελληνικό και Sonna.

Παράλληλα με όλα αυτά, θα σου πρότεινα να πάρεις κάποια καλή πολυβιταμίνη, που επίσης θα σε τονώσει μακροπρόθεσμα. Εννοείται επίσης πως το καλό, λιτό φαγητό, χωρίς γλυκά και junk food είναι ό,τι καλύτερο για τόνωση.

Για να έρθουμε τώρα στα δικά μου χωράφια, έχω να σου πω ότι το σώμα γενικά ακολουθεί την ψυχή. Οι θετικές ψυχολογικές μεταβολές λειτουργούν πολύ πιο αποτελεσματικά και μακροπρόθεσμα από καφέδες, συμπληρώματα και πολλές φορές φάρμακα. Το "ζω χωρίς να ζω" είναι πολύ άσχημο να το ακούω, ειδικά από ένα νέο παιδί. Η ισορροπία μεταξύ προσωπικής και σπουδαστικής-επαγγελματικής ζωής έχει τεράστια σημασία και αποβαίνει πολύ θετική και για τους δυο τομείς. Εξάλλου, το πρότυπο του επιτυχημένου επστήμονα που ζει περιορισμένη ζωή δεν είναι σε κανέναν ελκυστικό. Νομίζω λοιπόν πως η επίλυση κάποιων προσωπικών σου θεμάτων θα λειτουργήσει πολύ καλύτερα από καφέδες, αλάτια, βιταμίνες κτλ. και μάλιστα ο συνδυασμός με αυτά είναι το καλύτερο. Μπορείς μας ξαναγράψεις αν έχεις κάποιο ψυχολογικό θέμα που σε απασχολεί.
Κατερίνα

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Αν δεν αδυνατίσω λέει πως θα φύγει

Η προηγούμενη ανάρτηση περί δίαιτας με κάνει να γράψω κι εγώ για ένα σχετικό πρόβλημα. Είμαι 25 ετών, συνδέομαι εδώ και ένα χρόνο με τον Τ, 29 ετών, και τα πάμε γενικά καλά. Πάντα ήμουν παχουλή και αγωνίζομαι να χάσω κάποια κιλά. Γενικά λίγο πάνω ή λίγο κάτω, εξακολουθώ να είμαι παχουλή. Αυτό με πειράζει πολύ, αλλά δεν έχω τη θέληση να κάνω σοβαρή δίαιτα για μεγάλο διάστημα. Ο Τ είναι αθλητικός και έχει ωραίο σώμα. Συχνά κάνει αστεία για το βάρος μου, που με πειράζουν πολύ. Προχθές που κάναμε το πρώτο μας μπάνιο, μου είπε πως αν μέσα στο καλοκαίρι δεν αδυνατίσω θα με χωρίσει. Στεναχωρήθηκα, θύμωσα και έκανα μεγάλο καβγά. Ισχυρίστηκε πως αστειευόταν και το είπε για να με κάνει να πάρω το θέμα της δίαιτας σοβαρά. Λέει πως είμαι ωραία κοπέλα, αλλά το πάχος με αδικεί. Και πως θα ταιριάζαμε εμφανισιακά πολύ περισσότερο αν ήμουν λεπτή. Εγώ τώρα αισθάνομαι κομπλεξική απέναντί του και δυστυχισμένη. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Φ.

Το θέμα του πάχους αποτελεί πρόβλημα από πολλές απόψεις και γενικά θα ήταν καλύτερο να το αντιμετωπίσεις όσο ακόμη είσαι νέα. Αυτά που έγραψα στη φίλη μου της προηγούμενης ανάρτησης ίσως σε βοηθήσουν κι εσένα. Ό,τι κάνεις όμως είναι καλό να το κάνεις για σένα την ίδια και όχι ως αποτέλεσμα πίεσης κάποιου άλλου, όσο σημαντικός κι αν είναι για σένα αυτός ο άλλος.
Όταν κάποιος είναι μαζί μας, μας έχει επιλέξει γι’ αυτό που είμαστε, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο χαρακτήρα. Δεν έχει το δικαίωμα να απαιτεί να αλλάξουμε, και πολύ περισσότερο να κάνει έστω και στα αστεία συναισθηματικούς εκβιασμούς. Αν αλλάξουμε θα είναι επειδή το θέλουμε εμείς και ίσως επηρεαστούμε από το δικό του θετικό παράδειγμα, αλλά ως εκεί. Αν αποφασίσουμε οι ίδιοι να αλλάξουμε, τότε ο σύντροφός μας πρέπει να μας συμπαρασταθεί. Έχω γράψει πολλές φορές για το θέμα αυτό σε κοπέλες που επιδιώκουν να αλλάξουν κάποιον άντρα για να τον φέρουν στα μέτρα τους. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα.
Πριν από λίγο καιρό, μια πελάτισσά μου γνώρισε κάποιον που την ενδιέφερε πολύ. Στις πρώτες μέρες της σχέσης τους, εκείνος της είπε πως καλό θα ήταν να κάνει πλαστική εγχείριση να φτιάξει το στήθος της και επιπλέον να ντύνεται πιο μοντέρνα. Η κοπέλα πληγώθηκε πολύ. Την καθοδήγησα να του πει: «Φαίνεται λοιπόν πως δεν σε ελκύω αρκετά, οπότε είναι καλύτερο να μη συνεχίσουμε».  
Ήσουν το ίδιο παχουλή κι όταν σε γνώρισε. Αν δεν του άρεσες, δεν θα δημιουργούσε σχέση μαζί σου και αν δεν εξακολουθούσες να του αρέσεις δεν θα είχε παραμείνει μαζί σου ένα χρόνο. Επιπλέον, το να συγκρίνει το σώμα σου με το δικό του αθλητικό σώμα δείχνει από μέρους του εγωισμό, ναρκισσισμό και πιθανότατα τάση να σου επιβληθεί και να κυριαρχήσει.
Άφησε να περάσουν μερικές μέρες να ηρεμήσεις και μετά σε μια σοβαρή συζήτηση, πες του πόσο σε πείραξε αυτό που σου είπε. Πως δεν θέλεις να ξαναγίνει συζήτηση ούτε αστεϊσμός πάνω στο θέμα. Αν δεν του αρέσεις, είναι ελεύθερος να φύγει. Αν παραμένει, θα πει πως του αρέσεις παρ’ όλα τα κιλά σου. Αν αδυνατίσεις αυτό θα είναι ένα επιπλέον «δώρο» για κείνον, αλλά δεν μπορεί να σου το επιβάλει.
Είναι καιρός οι γυναίκες να αντισταθούν στη δικτατορία του σώματος των μανεκέν που επιβάλλουν τα ΜΜΕ και η τρέχουσα αισθητική. Το λεπτό σώμα σημαίνει ομορφιά, υγεία και δύναμη χαρακτήρα, αλλά είναι καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής της καθεμιάς το πώς θα διαχειριστεί το σώμα της. Αν εσύ έχεις αυτοπεποίθηση, δεν θα επιτρέπεις σε κανέναν να σου τη μειώνει και να σε κάνει να αυτοχαρακτηρίζεσαι δυστυχισμένη. Μάλλον πρέπει να επικεντρωθείς στο θέμα της αυτοπεποίθησης αρχικά και στη συνέχεια να ασχοληθείς με το θέμα της δίαιτας.
Κατερίνα

Πώς να τηρήσω τη δίαιτά μου

Η φίλη μου Ροδούλα από την Κύπρο, ζητά τη βοήθειά μας για να τηρήσει τη δίαιτά της.
Έχω πρόβλημα με περιττά κιλά, είμαι 10 -15 κιλά περισσότερα από όσο θα έπρεπε να είμαι. Το γεγονός ότι είμαι ευχαριστημένη από την εικόνα μου και τον εαυτό μου δεν με ανάγκασε να προβώ σε δραστικά μέτρα να τα χάσω. Παρουσιάζω μια γενικά αρμονική εικόνα και όλοι διερωτούνται πως και πρέπει να χάσω τόσο βάρος.

Το πρόβλημα μου είναι ιατρικό και για λόγους υγείας πρέπει να χάσω αρκετό βάρος. Δεν μπορώ να τα καταφέρω. Δεν είναι θέμα μεταβολισμού γιατί έχω ψηλό μεταβολισμό. Είναι καθαρά θέμα λαιμαργίας. Δυστυχώς η υγιεινή διατροφή δεν εχει καμία σχέση μαζί μου. Το να φας ένα μήλο για μένα είναι σχεδόν διαστροφικό... Τα μήλα τα τρώω σε μηλόπιτα με παγωτό!

Μέχρι σήμερα το όλο θέμα έμπαινε σε πλάκες μεταξύ των φίλων μου και με κορόιδευαν που πάντα κάνω δίαιτα και ποτέ δεν κάνω. Όμως τώρα λόγω ηλικίας που θα μπω στην εμμηνόπαυση και λόγω των προβλημάτων υγείας που έχω, τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά. Όταν γέννησα (στον 7 μήνα όμως) ήμουν μόνο 57 κιλά και έχω ύψος 1.69. Θα πρέπει χωρίς πλάκες και τρελά σχόλια να ασχοληθώ σοβαρά και να γίνω τουλάχιστο 60 κιλά στην αρχή και μετά 55. Σήμερα είμαι 70 κιλά.

Η καθημερινότητα μου αποτελείται από πολλές στιγμές που τρώω βλακείες και τις οποίες θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν για να περνώ καλά. Σίγουρα δεν πεινώ όταν τρώω και το έχω αναγνωρίσει αυτό. Απλά δεν ξέρω τι να κάνω.

Έχω πάει και στο Αμερικάνικο καρδιολογικό κέντρο όπου μου βάλανε ειδική διατροφή την οποία δεν μπόρεσα ποτέ να τηρήσω εδώ και 2 χρόνια που πήγα.

Θα ήθελα την βοήθεια σας στο τι να κάνω καθημερινά τις στιγμές που μου έρχεται να κάνω βλακείες για να μείνω πιστή στο πρόγραμμα που πρέπει να τηρήσω για να χάσω τα έξτρα κιλά.

Δεν με πειράζει να δημοσιευτεί το όνομα μου γιατί πιστεύω ότι το να μοιράζεσαι ένα πρόβλημα δεν είναι ντροπή και βοηθάς και κάποιους άλλους που ίσως θα ήθελαν να απαντήσουν προσωπικά σε μένα: rosemichaelides@gmail.com

Πολλά φιλιά.
Ροδούλα

Αγαπητή Ροδούλα,

Το θέμα σου είναι καθαρά ψυχολογικό. Ξέρεις πως πρέπει να αδυνατίσεις, έχεις καλούς λόγους γι’ αυτό και έχεις και την κατάλληλη δίαιτα από ειδικό. Βέβαια η ωραία εμφάνιση από τη μια μεριά είναι δώρο της φύσης, από την άλλη όμως καμουφλάρει τα ρεαλιστικά προβλήματα.

Εκεί που έχω κάποια αμφιβολία είναι το βάρος που έχεις θέσει ως τελικό στόχο. Τα 55 κιλά-στόχος για μια ώριμη γυναίκα ύψους περίπου 1.70 έχουν τεθεί από γιατρό ή διαιτολόγο; Θεωρώ το βάρος αυτό πολύ χαμηλό, γιατί σε μένα που έχω το ίδιο ύψος οι γιατροί επισημαίνουν πως πρέπει να φτάσω τα 55 κιλά ως ελάχιστο αποδεκτό κάτω όριο (από τα 52 που είμαι τώρα). Άρα μια γυναίκα που θέλει απλώς να είναι λεπτή και όχι …σκελετός, υποθέτω πως στα 60-62 κιλά θα είναι μια χαρά. Πολύ περισσότερο αν η φυσική κατασκευή της δεν είναι ιδιαίτερα λεπτοκαμωμένη. Επιμένω στο θέμα αυτό γιατί ξέρω πως οι υπερβολικές προσδοκίες απογοητεύουν τον άνθρωπο και μπορεί να τον κάνουν να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Συζήτησε λοιπόν με τους ειδικούς που σε παρακολουθούν και θέσε έναν ρεαλιστικό τελικό στόχο, με σκοπό και να μη μετακινηθείς από αυτόν περισσότερο από 2 κιλά στο υπόλοιπο της ζωής σου.

Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι που σε εμποδίζουν να κατανικήσεις τη λαιμαργία σου. Να μερικοί:

  • Μαθημένες συμπεριφορές χρόνων (όπως θα έλεγαν οι γνωσιακοί)
  • Σύνδεση του φαγητού με τη συναισθηματική κατάσταση (ή καθήλωση στο στοματικό στάδιο, όπως θα έλεγαν οι Φροϋδικοί)
  • Σύνδεση του φαγητού με τις στιγμές ανίας
  • Κοινωνική ζωή συνδεδεμένη με το φαγητό
  • Μέλη της οικογένειας ή στενοί φίλοι που κάνουν υπερβολές στο φαγητό
  • Έκφραση με το φαγητό μιας γενικότερης αντίδρασης προς κάποιες πιέσεις ή προγράμματα της ζωής
  • Λανθασμένες ώρες γευμάτων κτλ.
Πιστεύω πως ο στόχος σου πρέπει να είναι η αλλαγή διαιτητικών συνηθειών και στάσης προς το φαγητό. Αυτό παίρνει χρόνο, αλλά εξασφαλίζει και το δια βίου σωστό βάρος. Προτείνω λοιπόν να χάνεις ένα κιλό το μήνα και να το διατηρείς δια βίου (οπότε τα 10 κιλά χάνονται σε 10 μήνες και διατηρούνται), παρά πχ. 5 κιλά σε είκοσι μέρες, που μετά ξαναμπαίνουν πολύ γρήγορα. Οι πολύ σκληρές δίαιτες δεν διατηρούνται. Είναι απάνθρωπο να απαιτεί κάποιος από έναν άνθρωπο που λατρεύει τα γλυκά να μην τα ξαναφάει ποτέ. Είναι όμως εφικτό να τρώει ένα μικρό γλυκό κάθε 2-3 μέρες, προγραμματισμένα, αντί για την καθημερινή… μηλόπιτα με παγωτό.

Να μερικές μέθοδοι που έχουν βοηθήσει πελάτες μου:
  • Τήρηση ημερολογίου διατροφής: τι έφαγες, πότε, σε ποιες συνθήκες και πώς ένιωθες. Το γράφεις στο τέλος της μέρας και δεν παίρνει πάνω από 5 λεπτά. Βρίσκεις έτσι ώρες, καταστάσεις και συναισθήματα που σε οδηγούν στις διατροφικές…ατασθαλίες.
  • Όταν έχεις την τάση να φας χωρίς να πεινάς, έχε εναλλακτικές δραστηριότητες που σε ευχαριστούν πχ. περιποιήσου την ομορφιά σου ή κάνε μια ευχάριστη δραστηριότητα έξω από το σπίτι. Μια πελάτισσά μου στις διατροφικά δύσκολες στιγμές συνήθιζε να κάνει αφρόλουτρο…
  • Εντόπισε μη παχυντικά τρόφιμα που σου αρέσουν και έχε τα πρόχειρα όταν σε πιάνει λαιμαργία πχ. κάποιο ιδιαίτερο φρούτο, ζελέ, παγωτό διαίτης κτλ. Πχ. ο Στέλιος έμαθε να θεωρεί ένα μπολ κορνφλέικς με άπαχο γάλα κακάο ως υποκατάστατο γλυκού το βράδυ που τον πιάνει η λαιμαργία.  
  • Έχε μετρημένες τις μερίδες των γλυκών που έχεις προγραμματίσει να καταναλώσεις. Πχ. αν λατρεύεις τα παγωτά, έχε μικρά παγωτά στην κατάψυξη και όχι ένα κιλό παγωτό χύμα. Έχω δει το Στέλιο να το καταναλώνει σε δυο φορές.
  • Τρώγε κανονικό φαγητό σε τακτές ώρες. Μια πελάτισσά μου, που σχολούσε στις 7 μμ., έτρωγε όλη μέρα στο γραφείο βλακείες και το βράδυ στο σπίτι, έχοντας την αίσθηση πως δεν έφαγε κανονικό φαγητό, έκανε υπερβολές στο δείπνο. Αδυνάτισε μόνο όταν άρχισε να παίρνει μαζί της στο γραφείο ταπεράκι με κανονικό μεσημεριανό.
  • Ζήτησε από τα μέλη της οικογένειάς σου και τους φίλους να σε βοηθήσουν χωρίς σχόλια, ειρωνείες και κομπλιμέντα. Βγάλε το φαγητό από την κοινωνική σου ζωή και ζήτησέ τους να συμπράξουν. Μάθετε να περνάτε καλά με έναν καφέ ή ένα ποτό. Και ας σταματήσουμε εμείς οι γυναίκες να κερνάμε ωραία εδέσματα στο σπίτι μας και κάθε επίσκεψη να σημαίνει φαγητό.
Και τώρα, έξω από τα πρακτικά, το βασικό: Τι δεν σου αρέσει στη ζωή σου; Για ποιο πράγμα προσπαθείς να «χαϊδέψεις» τον εαυτό σου, τι να ξεχάσεις, από τι να ξεφύγεις, για ποιο πράγμα να τον επιβραβεύσεις ή να τον τιμωρήσεις; Ποιους ανθρώπους ή καταστάσεις να αποφύγεις; Μήπως για κάποιους λόγους προσπαθείς να κρύψεις τη θηλυκότητά σου ή την ομορφιά σου κάτω από τα κιλά; Ποιές διαιτητικές συνήθειες ή αντιλήψεις επικρατούσαν στην πατρική σου οικογένεια; «Φάε για να αντέξεις», «Φάε για να είσαι δυνατή», «Φάε (ή μην τρως) για να είσαι όμορφη», «Φάε (ή μην τρως) για να είσαι υγιής», «Η εγκράτεια είναι αρετή», «Η αφθονία είναι αρχοντιά» κτλ;. Οι εντολές που έχουμε λάβει ως παιδιά μπορεί να μας καθοδηγούν ακόμα προς την ίδια ή προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Κάνε 2-3 επισκέψεις σε κάποιον καλό συνάδελφό μου στην Κύπρο, ίσως ανακαλύψεις αιτίες που δεν φαντάζεσαι και σε κάνουν υποσυνείδητα να αντιστέκεσαι στη δίαιτα.
Όσο για την ομορφιά σου, εγώ θα σου πω πως είσαι μια γοητευτικότατη γεμάτη κυρία, οπότε σκέψου πόσο πιο γοητευτική θα ήσουν αν έλειπε το «γεμάτη»!

Καλή επιτυχία και φιλιά,
Κατερίνα
(με συμβουλές του Κώστα)

Διακοπές με τα παιδιά του

Λίγο πριν από το Πάσχα δημιούργησα σχέση με τον Δ, διαζευγμένο, με δυο γιους 7 και 12 ετών με τους οποίους ασχολείται πολύ. Είχε προγραμματίσει να περάσει τις διακοπές του Πάσχα (5 μέρες) με τα παιδιά του στο εξοχικό του και κάλεσε κι εμένα. Εκεί πρωτογνώρισα τα παιδιά και πέρασα άσχημα. Ο μικρός γιος ήταν μονίμως άρρωστος και ο μεγάλος συγκεντρωμένος στο λάπτοπ του. Γκρίνιαζαν συνεχώς και δεν μου έδιναν σημασία, παρ’ όλο που εγώ έκανα πολλές προσπάθειες. Από τότε έχω δει τα παιδιά λίγες φορές, κάποια Σαββατοκύριακα που ο Δ τα παίρνει στο σπίτι του, και η σχέση μας είναι κάπως καλύτερη. Τώρα ο Δ σκοπεύει να περάσει τις θερινές του διακοπές (15 μέρες) με τα παιδιά στο εξοχικό του και με κάλεσε να πάω κι εγώ. Εγώ από τη μια μεριά θέλω να είμαι μαζί του κι από την άλλη δεν θέλω να ξαναπεράσω δύσκολα, όπως το Πάσχα.
Η.

Η προσαρμογή του/της νέου/νέας συντρόφου με έναν άνθρωπο με παιδιά είναι συχνά δύσκολη και παίρνει το χρόνο της. Σε προηγούμενες αναρτήσεις έχω τονίσει πόσο προσεκτικά και σταδιακά πρέπει να προχωρεί μια τέτοια διαδικασία. Επίσης υποστηρίζω πως η γνωριμία του/της νέου/νέας συντρόφου με παιδιά που δεν έχουν τελειώσει το λύκειο πρέπει να γίνεται όταν η υπόθεση «σοβαρέψει» κάπως.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ πως ήταν λάθος επιλογή να περάσεις τις διακοπές του Πάσχα με τα παιδιά ενός ανθρώπου που είχες γνωρίσει «λίγο πριν». Η συνύπαρξη ενός καινούργιου ζευγαριού μαζί με τα παιδιά του ενός στο ίδιο σπίτι είναι δύσκολη και δεν τα αδικώ που αντέδρασαν το καθένα με το δικό του τρόπο. Ήταν λάθος που πρωτογνώρισες τα παιδιά στις διακοπές αυτές, χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά εξοικείωση μεταξύ σας και μάλιστα μη γνωρίζοντας αν τελικά η σχέση σου με τον πατέρα τους θα ευδοκιμήσει. Αν είχαμε συζητήσει τότε θα σε είχα συμβουλεύσει να μη δεχτείς αυτές τις κοινές διακοπές. Ο Δ θα μπορούσε να τις περάσει με τα παιδιά του, όπως το είχε προγραμματίσει, και πιθανώς να κρατήσει ένα Σαββατοκύριακο να το περάσετε κάπου μόνοι οι δυο σας.
Από τότε, λες πως έχει επέλθει κάποια προσέγγισή σου με τα παιδιά και σίγουρα έχει ωριμάσει περισσότερο και η σχέση σου με τον Δ. Πώς είναι, αλήθεια, η σχέση σου μαζί του; Στους 4-5 μήνες που συνδέεστε τα πηγαίνετε καλά; Έχουν εκφραστεί συναισθήματα και πιθανοί στόχοι για το μέλλον; Εσύ πώς νιώθεις; Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, πολύ περισσότερο αν η σχέση δεν παρουσιάζει ευνοϊκούς οιωνούς, δεν θα συνιστούσα ένα δεκαπενθήμερο κοινών διακοπών με τα παιδιά.  Επιπλέον, σε μια σχέση που δεν έχει σταθεροποιηθεί τουλάχιστον ως συμβίωση, γιατί να επιφορτιστείς τα πρακτικά θέματα της διαβίωσης μιας τριμελούς οικογένειας; Άφησέ τον να περάσει τις περισσότερες μέρες με τα παιδιά του και φροντίστε να εξασφαλίσετε και λίγες μέρες μόνοι οι δυο σας. Μπορείς εξάλλου να τους επισκεφτείς 2-3 μέρες στο εξοχικό, αλλά όχι περισσότερο.
Ο ίδιος πώς βλέπει το όλο θέμα; Θέλει με τις κοινές διακοπές να εξοικειωθείς με τα παιδιά; Έχει συζητήσει μαζί τους σοβαρά για σένα; Τα ίδια έχουν εκφράσει συναισθήματα και επιθυμίες; Προτείνω να τον ενθαρρύνεις να τους μιλήσει για σένα και να τους δείξει πως του είσαι σημαντική και πως θέλει να σε συμπαθούν όπως τα συμπαθείς κι εσύ. Μπορεί επίσης να τα ρωτήσει τι προτιμούν για τις διακοπές τους.
Γενικά, μέχρι να επέλθει εξοικείωση των παιδιών μαζί σου και μέχρι η σχέση σου με τον Δ να πάρει πιο μόνιμη μορφή, προτείνω περιορισμένα και σταδιακά ανοίγματα με τα παιδιά. Όσο για τις διακοπές, είναι προτιμότερο να περάσεις λίγες μέρες μόνη με το σύντροφό σου και να τις απολαύσεις, παρά περισσότερες μέρες σε «εμπόλεμη» ή «αμυντική» κατάσταση με τα παιδιά.
Κατερίνα

Οι σπουδές του παιδιού και η οικονομική κρίση

Δεν ξέρω για ποιο λόγο, το μήνυμα της φίλης Σ. έφτασε σε μένα όταν τα μηχανογραφικά είχαν ήδη παραδοθεί. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, απαντώ. Ελπίζω η κοπέλα να στο μεταξύ να διάλεξε το καλύτερο γι’ αυτήν και της εύχομαι καλές σπουδές και όμορφη φοιτητική ζωή.

Η κόρη μου πήγε πολύ καλά στις εξετάσεις και περνά στη σχολή της επιλογής της στη Θεσσαλονίκη (ΜΜΕ). Μας απασχολεί πολύ το οικονομικό θέμα. Λόγω της κρίσης οι οικονομικές μας δυνατότητες έχουν αλλάξει και αν σπουδάσει μακριά θα χρειαστεί να ζούμε όλοι αρκετά περιορισμένα. Η μεγάλη μας κόρη πριν από μερικά χρόνια σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη με άλλες συνθήκες και θα θέλαμε να προσφέρουμε τα ίδια και στη μικρή. Επειδή όμως αυτό δεν είναι πλέον εφικτό, εξετάζουμε την πιθανότητα να σπουδάσει Φιλολογία στην πόλη μας (Ιωάννινα), για να έχει όλες της τις ανέσεις και στη συνέχεια αν θέλει μπορεί να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Πείτε μας τη γνώμη σας.
Σ.
Αν έχεις διαβάσει προηγούμενες αναρτήσεις, γνωρίζεις τις απόψεις μου: Πιστεύω πως οι νέοι πρέπει να ενθαρρύνονται να ακολουθήσουν το όνειρό τους και επίσης τους κάνει πολύ καλό να σπουδάζουν μακριά από το σπίτι. Εξάλλου, ακόμη κι η αν η οικογένεια έχει την οικονομική δυνατότητα, ο φοιτητής πρέπει να μάθει να διαβιώνει με λιτότητα για να καταλάβει την αξία των χρημάτων και να εκπαιδευτεί στις δυσκολίες της ζωής.
Δεν έχει σημασία με ποιες συνθήκες σπούδασε η αδελφή της. Σε μια ήρεμη οικογενειακή συζήτηση το κορίτσι μπορεί να κατανοήσει τη νέα οικονομική κατάσταση και να συνειδητοποιήσει πως η διαφορετική οικονομική «συμπεριφορά» των γονέων δεν σχετίζεται με θέματα αποδοχής και αγάπης προς τα δυο παιδιά.  Μπορείτε να της εξηγήσετε ποιες θα είναι οι οικονομικές προϋποθέσεις για να πραγματώσει το όνειρό της και να αφήσετε την ίδια να επιλέξει.
Εξάλλου, ακόμη κι αν δεν υπήρχε οικονομικό πρόβλημα, οι γονείς θα μπορούσαν να είχαν συνειδητοποιήσει κάποια πιθανά λάθη στην ανατροφή του μεγάλου παιδιού και να σκόπευαν να τα διορθώσουν στην ανατροφή του μικρότερου.
Πριν από λίγες μέρες έκανα διαδικασία επαγγελματικού προσανατολισμού στη μικρή κόρη μιας οικογένειας. Οι γονείς ισχυρίστηκαν πως για τις σπουδές της κόρης μακριά από το σπίτι θα τους χρειάζονταν περίπου χίλια διακόσια ευρό το μήνα, γιατί τόσα χρειαζόταν και ο μεγάλος τους γιος όταν σπούδαζε. Τους βοήθησα να συνειδητοποιήσουν πόσο υπερβολικές ήταν οι απαιτήσεις του νεαρού και πόσο ελαστικοί είχαν φανεί μαζί του και να εξηγήσουν στην κόρη τους πως τώρα θα υπάρχει μια διαφορετική αντιμετώπιση για το δικό της καλό, παρ’ ότι η οικογένεια δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα.
Η μετάβαση από τη Φιλολογία στη Δημοσιογραφία φυσικά και είναι εφικτή, μέσα στο πλαίσιο του επαναπροσανατολισμού και της ετεροαπασχόλησης, που σήμερα αποτελούν πολύ συνηθισμένες καταστάσεις. Αφού όμως η κοπέλα έχει συνειδητοποιήσει από τώρα  αυτό που θέλει, είναι κρίμα να μη λάβει την ανάλογη εκπαίδευση, να μη ζήσει στο «κλίμα» της συγκεκριμένης σχολής και να μην αποκτήσει από τώρα τις ανάλογες γνωριμίες. Αν τελικά επέλεξε τη Φιλολογία, θα μπορούσε αργότερα να συμπληρώσει τις σπουδές της με ένα μεταππτυχιακό στη δημοσιογραφία.
Κατερίνα