Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Ένας μπαμπάς από το παρελθόν…

Έχουμε μια κόρη 27 ετων που ακριβως πριν ενα χρονο πήγε σε μακρινό τουριστικό μέρος για να βρει δουλεια. Εκεί γνωρισε ενα αγόρι λίγο πιο μεγαλο απο αυτήν. Μάλιστα τον έχει φέρει δυο φορες στην Αθήνα. Αυτός δεν έχει σταθερή δουλεια ενω όπως μας αποκάλυψε έχει κανει δυο χρόνια φυλακη όταν ηταν 18 ετων. Η κόρη μας έχει σπουδες στον τουριστικό τομέα αλλά δεν έχει βρει μονιμη δουλεια. Χθες μας ειπαν οτι η κόρη μας είναι έγκυος. Της ζήτησα να κανει έκτρωση γιατί τον ξέρει μονο ενα χρονο και δεν έχει να παρουσιασει κάτι ισοδύναμο με εμας και την κόρη μου. Παιδι χωρισμένων γονέων, με πολλά οικογενειακά προβλήματα, χωρίς σπουδες κλπ. Προκειμενου να μην υπάρχει αντίδραση της είπα να κανει έκτρωση τώρα και αφού περάσει ο χρονος και συνεχίσουν να είναι μαζί, να τηρησουμε την κανονική σειρα δηλ. Αρραβώνες, γαμο και υστερα παιδι. Η κόρη μου λέει οτι είναι ευτυχισμένη μαζί του. Φοβάμαι όμως και την κοινωνική κατακραυγή. Όλες οι φίλες της κανουν σχέσεις με αγόρια του ιδιου επιπέδου. Δηλαδή να δεχτώ γαμο και παιδι απο την κόρη μου με αυτές τις συνθήκες; Δηλαδή μετα απο ενα χρονο σχέση ; Ποσο σίγουρη μπορεί να είναι η κόρη μου; Τι να κάνω;

Με τρομάζει η εικόνα της κόρης μου, να μη μπορεσει να σταθεί στα πόδια της με μια δουλεια που θα την κανει ανεξάρτητη και αντίθετα θα κλειστεί σε ενα σπίτι με ενα παιδι, χωρίς να ξέρω εαν αυτός ο άνθρωπος θα της παρέχει τα παντα. Ακόμη χειρότερα εαν φθάσει η στιγμη να μου μπαμπά χρειάζομαι βοήθεια να αγοράσω γάλα! Βέβαια να πω μια αλήθεια, αυτό το χρονο που πέρασε μαζί του, μας λέει οτι δεν της έλειψε τίποτα και πως είναι ευτυχισμένη μαζί του. Εαν όμως τα πραγματα αλλάξουν στο μέλλον; Θα έχει φορτωθεί ενα παιδι !

Β.

Είναι φανερό πως η κόρη σου δεν τήρησε τα στερεότυπα τα οποία ονειρευόσουν γι αυτήν: Να βρει μια καλή δουλειά, να βρει κι ένα καλό παιδί χωρίς κακό παρελθόν, με καλή δουλειά, από καλή οικογένεια, να τηρηθεί η «κανονική» σειρά στους «κανονικούς» χρόνους.
Όμως η ζωή τα σχεδίασε αλλιώς…..
·       Αγαπιούνται τα παιδιά; Όπως φαίνεται, ναι. Όταν ξεκινά μια οικογένεια, κανείς δεν ξέρει αν όλα θα κυλίσουν ομαλά και οι δυο νέοι θα γεράσουν ευτυχισμένοι μαζί. Βέβαια όσο περισσότερο γνωρίζονται οι νέοι τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες καλής έκβασης, αλλά δεν υπάρχει ποτέ «εγγύηση». Έχουμε δει βιαστικούς γάμους να στεριώνουν και πιο μελετημένους γάμους να διαλύονται.
·       Θέλουν να κρατήσουν το παιδί τους και να παντρευτούν. Η ηλικία τους τους καθιστά ικανούς να αναλάβουν αυτή την ευθύνη μαζί με τις συνέπειές της. Ξέρουν αυτοί αν μπορούν να τα καταφέρουν οικονομικά. Το πολύ-πολύ να τους επιστήσεις την προσοχή στο οικονομικό και να δηλώσεις αν μπορείς να βοηθήσεις σε μια δύσκολη περίσταση ή όχι.
·       Το παρελθόν του γαμπρού είναι άσχημο. Το παρόν του πώς είναι; Αν στα πολύ νεανικά του χρόνια έκανε μια αξιόποινη πράξη, πλήρωσε το τίμημά του στην πολιτεία και αποδόθηκε ξανά σ αυτήν. Αν η τωρινή του ζωή δεν πληροί προϋποθέσεις εμπιστοσύνης, τότε κάνε μια συζήτηση με την κόρη σου γι αυτές, αν όμως τώρα ο νέος κάνει μια ομαλή ζωή, πιστεύω πως όλοι πρέπει να ξεπεράσετε το παρελθόν. Όσο για την οικογένειά του δεν μπορείς να κάνεις κάτι, ούτε και μπορείς να επιλέξεις εσύ την οικογένεια της οποίας το γιο θα ερωτευτεί η κόρη σου. Το θέμα είναι ο νέος να μπορέσει να βάλει τα κατάλληλα όρια, πράγμα που μπορείς να επισημάνεις στην κόρη σου. Εσύ, αν οι συμπέθεροι δεν σου αρέσουν, μπορείς να έχεις μαζί τους μόνο τυπική σχέση.
·       Η «κοινωνική κατακραυγή» ως έννοια με βρίσκει τελείως αντίθετη. Γιατί συγκρίνεις την κόρη σου με τις άλλες κοπέλες; διαγωνισμό κάνετε; Τι θα πει να παντρευτεί η κόρη σου ένα άτομο «του επιπέδου» της; Πώς ορίζεται το «επίπεδο», αν εκείνη δηλώνει ευχαριστημένη; Το παρελθόν του νεαρού δεν είναι ανάγκη να κοινοποιηθεί στο πανελλήνιο. Οι κοινωνικές και μορφωτικές διαφορές έχουν σήμερα ισοπεδωθεί αν το άτομο κερδίζει χρήματα να ζήσει. Δεν αναφέρεσαι στο αν ο νεαρός εργάζεται. Λες πως στην κόρη σου «δεν έλειψε τίποτα», οπότε μάλλον ο νέος κερδίζει τη ζωή του. Το επίπεδο του ανθρώπου ως προσωπικότητα είναι αυτό που θα πρέπει να μετρά κι αυτό μέχρι στιγμής το ξέρει μόνο η κόρη σου.
·       Η κόρη σου δεν έχει σταθερή δουλειά. Ακριβώς όπως η πλειονότητα των 27χρονών κοριτσιών που έχουν βγάλει μια σχολή. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για το μέλλον. Με παιδί ή όχι, θα βγει στην αγορά εργασίας που είναι δύσκολη σήμερα για όλους τους νέους. Μόνιμες δουλειές σχεδόν δεν υπάρχουν σήμερα και το επαγγελματικό αποτελεί έναν συνεχή αγώνα. Για να λες πως ένα χρόνο δεν της έλειψε τίποτα, σημαίνει πως ο σύντροφός της μπορούσε να έχει την κύρια οικονομική ευθύνη του μικρού τους νοικοκυριού.
·       Τελευταίο και κυριότερο: Κανένας δεν μπορεί να πείσει δυο ενήλικους νέους που αγαπιούνται και το επιθυμούν να μην παντρευτούν ενόψει εγκυμοσύνης και να σκοτώσουν το παιδί που περιμένουν.
Βρίσκω τις αντιλήψεις σου παρωχημένες και νομίζω πως έχεις μπερδέψει θέματα κοινωνικά, οικονομικά και τη φυσιολογική ανησυχία ενός γονιού για το παιδί του. Μάλλον έχεις συνηθίσει να ελέγχεις τα πάντα στην οικογένειά σου και έχεις συγκεκριμένες απόψεις για το «κανονικό» και το «σωστό» και θέλεις όλοι να προσαρμόζονται σ αυτές για να είστε ως οικογένεια κοινωνικά αποδεκτοί. Καταλαβαίνω πως με τις αντιλήψεις αυτές μεγάλωσες και είναι δύσκολο να δεις τα πράγματα αλλιώς.  Σύγκρινε όμως τις αντιλήψεις αυτές με την ευτυχία της κόρης σου, όπως αυτή η ίδια την ορίζει, συζήτησε μαζί της και θα δεις πως το δεύτερο θα υπερισχύσει. Και αν μπορείς σαν πατέρας να της προσφέρεις κάτι για να ξεκινήσει τη ζωή της, κάνε το. Αν όχι, δήλωσέ της να μην περιμένει βοήθεια από σένα, για να το λάβει υπόψη στις επιλογές της.

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Έκανα κάτι λάθος;

Είμαι 23 ετών, φοιτήτρια μακριά από το σπίτι μου. Πριν 2 μήνες γνώρισα μια κοπέλα στην οποία άρεσα για τον αδερφό της Χ. Εκείνος ζει στο εξωτερικό και έχουμε το ίδιο επάγγελμα. Θα ερχόταν για διακοπές να βρισκόμασταν για καφέ.  Αιφνιδιάστηκα (είμαι και πολύ ντροπαλή) αλλά της είπα εντάξει. 
Όντως ήρθε και μου έστειλε μήνυμα ο αδερφός της (9 χρόνια μεγαλύτερος) . Στην αρχή ντρεπόμουν και δεν ήθελα να πάω (δεν είχα ξανά τυφλό ραντεβού και γενικά είμαι άπειρη στις σχέσεις). Ύστερα όμως δέχτηκα και βγήκαμε. Περάσαμε πολύ ωραία και δεν το περίμενα.
Το βράδυ μου έστειλε μήνυμα ότι χάρηκε πάρα πολύ που με γνώρισε και ότι πέρασε  πάρα πολύ ωραία και θα ήθελε να ξαναβρεθούμε την επομένη. Του έστειλα και εγώ ότι και εγώ πέρασα ωραία και θα το κανονίζαμε. Με πρόσθεσε και στο facebook και τον αποδέχτηκα. Ξαναβγήκαμε, πήγαμε για ποτό, και πάλι η διάθεση ήταν πάρα πολύ καλή! Πάλι περάσαμε ωραία, γελάσαμε, έγινε κάποιο φλερτ. Μου είπε για το εξωτερικό για σπουδές, φάνηκε να θέλει να πάω, ότι θα με βοηθούσε, με ρώτησε αν είχα σκάιπ για να μιλάμε και μετά με πήγε σπίτι.  Τον ευχαρίστησα και πάλι μου είπε να βρεθούμε την επομένη πριν φύγω για το πατρικό μου.
Την επομένη μου είπε ότι μου ζητά συγγνώμη αλλά ένας γνωστός του παντρευόταν και θα έκανε πάρτυ το βράδυ και τον ειδοποίησαν πολύ αργά. Μου αντιπρότεινε να βρεθούμε το μεσημέρι της ημέρας που θα έφευγα αλλά δεν μπορούσα γιατί μου είχαν μείνει κάποιες δουλειές που δεν έπρεπε να αναβάλω και δεν θα προλάβαινα. Είπαμε και οι δυο ότι χαρήκαμε, πως στεναχωρηθήκαμε που δεν βρεθήκαμε, ευχηθήκαμε καλό ταξίδι και να τα ξαναπούμε σύντομα από κοντά.
Την επομένη πετούσα. Περίμενα να μου στείλει ένα καλό ταξίδι (ναι μου είχε πει την προηγουμένη αλλά εγώ περίμενα!) Δεν μου έστειλε. Σε 2 μέρες ήταν τα γενέθλια ενός κοινού μας γνωστού και βγήκανε. Έβαλαν και φωτογραφία στο facebook και τους έκανα λάικ. ήταν συνέχεια στο facebook και δεν μου μιλούσε. Σήμερα ταξίδευε και αυτός. Δεν έστειλα καλό ταξίδι εφόσον και αυτός δεν μου είχε στείλει γιατί ίσως το θεωρούσε ότι προσπαθώ να του την πέσω αν έστελνα εγώ πρώτη).
Πραγματικά δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Μου φέρθηκε πάρα πολύ καλά, ήταν ομιλητικός ήταν χαρούμενος, αυτός ήθελε να βρεθούμε και μετά στα ξαφνικά σταμάτησε. Επειδή έτυχε να μην μπορεί αυτός την μια μέρα κι εγώ να μη μπορώ τη μέρα που έφευγα άλλαξε η συμπεριφορά του; Θύμωσε που του είπα όχι; Δεν ξέρω. 4 μέρες από τότε δεν μιλήσαμε.
Δεν είμαι έμπειρη στις σχέσεις, δεν ξέρω από παιχνιδάκια, και δεν μπορώ να το δικαιολογήσω όλο αυτό. Σκέφτομαι μήπως έκανα κάτι Δεν ξέρω. Τι με συμβουλεύετε εσεις; Έκανα κάτι λάθος;
Μ

Είσαι άπειρη από σχέσεις και έχεις την τάση να ενοχοποιείσαι.
Είχες μια σύντομη γνωριμία διακοπών, που ξεκίνησε όμορφα, αλλά ο Χ δεν έδειξε ως τώρα διάθεση συνέχειας. Ας δούμε τι μπορεί να συμβαίνει:
·       Δεν επικοινώνησε ακόμα, αλλά μπορεί να επικοινωνήσει
·       Μπορεί να περιμένει να κάνεις εσύ το επόμενο  βήμα για να διαπιστώσει πως ενδιαφέρεσαι πραγματικά
·       Μπορεί να μην ενδιαφέρεται για μακρόθεν σχέση. Μην ξεχνάς πως είναι 9 χρόνια μεγαλύτερος και είναι πολύ πιθανό να μην αρκείται σ αυτό
·       Μπορεί να μην ενδιαφέρεται για κάτι σοβαρό και επειδή είδε πως είσαι σοβαρή και άπειρη κοπέλα να μη θέλει να σε εμπλέξει (προς τιμή του αυτό!)
·       Μπορεί απλώς να ήθελε μια γνωριμία των διακοπών χωρίς συνέχεια
·       Μπορεί να περίμενε από μέρους σου μια πιο ανοιχτή συμπεριφορά όταν βγήκατε, γιατί έτσι έχει συνηθίσει. Μην το πάρεις στραβά αυτό, πως φταις. Ο καθένας έχει τους δικούς του «κώδικες» για να προσλαμβάνει αν ενδιαφέρει τον άλλον και μπορεί εσείς οι δυο να έχετε διαφορετικούς κώδικες.
·       Μπορεί να μην του άρεσες αρκετά. Μην το πάρεις στραβά ούτε αυτό: Δεν αρέσουμε όλοι σε όλους για σχέση! Μπορεί να είσαι και εμφανίσιμη και ενδιαφέρουσα, να απόλαυσε την παρέα σου αλλά να μην τον προσελκύεις για κάτι περισσότερο. Και μπορεί θαυμάσια μεθαύριο να συναντήσεις κάποιον άλλον που θα ενθουσιαστεί μαζί σου.
Επειδή φαίνεται όμως πως εσένα σου αρέσει, θα έλεγα να αφήσεις τους εγωισμούς και σε λίγες μέρες να του στείλεις ένα φιλικό μήνυμα στο φβ. Χωρίς παράπονα, χωρίς ερωτήσεις, ρώτησέ τον πώς έφτασε, πες του μια φράση για τα δικά σου νέα και τέλειωσε με ένα «επικοινώνησε όποτε θέλεις, θα χαρώ να τα ξαναπούμε». Και άφησέ του την πρωτοβουλία. Μπορούμε να ρίξουμε μια «μπαλιά» αλλά όχι δεύτερη. Αν δεν ανταποκριθεί, τον ξεχνάμε. Εξάλλου δεν έγινε και τίποτα ακόμα…
Πάντως καλά θα κάνεις να ανοιχτείς λίγο κοινωνικά και να αρχίσεις να γνωρίζεις άντρες. Είναι καιρός να πάψεις τις αβεβαιότητες και να αποχτήσεις εμπειρίες που θα σε βοηθήσουν να είσαι πιο άνετη με τους άντρες στο μέλλον.

 

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

Εκπαίδευση γονέων!

Είμαι 49 ετών, εργαζόμενος, έχω έναν ευτυχισμένο γάμο, μια κόρη 21 και ένα αγόρι στην εφηβεία. Ζούμε σε επαρχιακή πόλη. Μεγαλώνοντας η κόρη μου ανακάλυψα ότι έδινα γύρω μου λάθος εικόνα του δήθεν μοντέρνου και προοδευτικού. Εγώ πρώτος έδινα συμβουλές σε φίλους με σύγχρονο και απελευθερωτικό χαρακτήρα ως προς τα παιδιά τους. Πίστευα ότι θα έπρεπε να είναι ελεύθερα να φύγουν αν χρειαστεί για το δικό τους μέλλον και το καλό τους (το οποίο ακόμη φυσικά πιστεύω αλλά δυσκολεύομαι να πω). Πάντα είχα επαφή με τα παιδιά μου και μιλάμε συχνά για όλα. Για τις σχέσεις τους, τις σπουδές τους, τα προβλήματά τους, τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό και ότι άλλο τα αφορά. Ανοικτά συζητούσαμε τις σχέσεις της από το σχολείο και ήθελα να αποκτήσει (θετικές) εμπειρίες, (φιλικές ή με το άλλο φύλο). Όσο ήταν μικρότερη η κόρη μου ήμουν πολύ πιό άνετος. Τώρα που είναι φοιτήτρια σε άλλη κοντινή πόλη και έχοντας ήδη άνεση μεταξύ μας ξέρουμε πως ζει και δεν μας κρύβει τίποτε. Απέκτησε σχέση με ένα παλικάρι που εργάζεται πολύ μακριά. Βρίσκονται σχεδόν ανα μήνα ή και κάτι περισσότερο όταν πηγαίνει εκείνη ή έρχεται ο νεαρός. 

Χάρηκα με τη σχέση της. Ξερω ότι θα μπορούσαμε να μην γνωρίζουμε τίποτε αλλά πάντα είχαμε επαφή. Δέν θέλω όμως ούτε εγώ ούτε κανείς στην οικογένεια να θεωρεί πως μια σχέση πρέπει να έχει μόνη λύση τη δέσμευση και το γάμο. Θέλω να είναι ευτυχισμένη, ισορροπημένη χωρίς να της επηρεάσει το μέλλον της που εκείνη επέλεξε και εμείς τη βοηθήσαμε να προσεγγίσει μέσω των σπουδών της. Πιστεύω πως αν η σχέση είναι σωστή δεν θα πρέπει να την αφήσει να παρεκκλίνει από τα όνειρά της. 

Το πρόβλημά μου είναι πως πιστεύω ότι η γνωριμία μου/μας με το νεαρό θα σήμαινε κάποιο είδος επισημοποίησης άρα θα συντελούσα σε αυτό που δεν θέλω. Δεν έχω πρόβλημα να είναι μαζί, να μεγαλώσουν περισσότερο και να ωριμάσουν μαζί και αν είναι σωστή η σχέση τους να την προχωρήσουν όπου πάει. Δεν θέλω να επισπεύσω την κατάσταση. Από την άλλη αναγνωρίζω ότι όπως ήθελα να ξέρω τις φίλες της έτσι θα έπρεπε να γνωρίσω και το παλικάρι αλλά  εδώ με προδιαθέτει αρνητικά η γυναίκα μου που όντας πιο ανοικτή και κοινωνική και μάλλον και πιο ακομπλεξάριστη (!!) μου ζητάει να συναντηθούμε μαζί του και να το δω πιο χαλαρά. Έχω την εντύπωση πως το λάθος το έχω εγώ αλλά δεν μπορώ να βρω τρόπο να το αλλάξω. Το καταλαβαίνει και η κόρη μου και φυσικά αυτό μας φέρνει σε άσχημη θέση. Τί θα μπορούσα να πω με το φίλο της σε μια συνάντηση, δεν ξέρω ??? μου έρχεται δύσκολο. 

Γενικά δεν λειτουργώ καλά υπό πίεση. Πάντα θέλω το χρόνο μου. Να προετοιμάζομαι.

Ν

Με συγκίνησε το μήνυμά σου και οι καλές προθέσεις απέναντι στα παιδιά σου. Αποτελεί άλλη μια απόδειξη πως τα στερεότυπα με τα οποία μας μεγάλωσαν οι γονείς μας υπάρχουν κρυμμένα στο υποσυνείδητό μας. Και μπορεί θεωρητικά να έχουμε δημιουργήσει μια διαφορετική «προοδευτική» κοσμοθεωρία, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να την εφαρμόσουμε στην πράξη στη δική μας ζωή, τότε δυσκολευόμαστε.

Σωστές οι απόψεις σου για την κόρη σου. Και βέβαια πρέπει να ζει μια κανονική ζωή της ηλικίας της και να  αποκτήσει εμπειρίες που θα την ωριμάσουν ως άτομο. Όλα αυτά βέβαια χωρίς να παρεκκλίνει από τους στόχους της για καλές σπουδές και επάγγελμα. Όσο για επισημοποίηση, θεωρώ πως πριν τα 30 ένα άτομο είναι κατά κανόνα ανώριμο για ουσιαστική δέσμευση και επιπλέον σήμερα  δεν έχει συνήθως εξασφαλίσει τα προς το ζην. Οπότε, είτε γνωρίσετε είτε δεν γνωρίσετε το δεσμό της, η όποια επισημοποίηση βρίσκεται τόσο μακριά ώστε να θεωρείται πολύ-πολύ σπάνια πιθανότητα. Αυτά πιστεύω πως τα έχετε συζητήσει, οπότε μη νομίζεις πως δίνεις στο κορίτσι λάθος μήνυμα.

Άρα μένουμε στο πολύ απλό ερώτημα: Να γνωρίσω το σημαντικό γι αυτήν δεσμό της φοιτήτριας κόρης μου; Πιστεύω πως σε μια σχέση ενός νέου παιδιού, σχέση που το ίδιο θεωρεί σημαντική και αν έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τη σύναψή της, είναι φυσικό οι γονείς να γνωρίσουν το σύντροφο, όπως γνωρίζουν και τους φίλους του παιδιού. Προϋπόθεση γι αυτό είναι να υπάρχει καλή σχέση και άνεση μέσα στην οικογένεια.

Η απάντηση είναι επίσης πολύ απλή: Επιθυμεί η κόρη σου αυτή τη γνωριμία; έχει εκφραστεί σχετικά; Αν όχι μπορείς να τη ρωτήσεις αν θα αισθανόταν άνετα με κάτι τέτοιο. Ο νεαρός τι λέει; Αν κάποιο από τα παιδιά δε θέλει τη γνωριμία και η κόρη απαντήσει αρνητικά, τότε το θέμα λήγει εκεί.

Αν απαντήσει θετικά, εξαρτάται από τους γονείς σε ποιο βαθμό θα προχωρήσουν τη γνωριμία. Πχ μπορεί να είναι μια οικογενειακή έξοδος για φαγητό, μια επίσκεψη στο σπίτι σας ή στο σπίτι της κόρης ή ακόμη και φιλοξενία στο σπίτι σας κάποιο Σαββατοκύριακο ή το καλοκαίρι σε κάποιο εξοχικό. Μια πρώτη συνάντηση είναι επίσης πολύ βολικό να γίνει σε κάποια γιορτή που θα είναι καλεσμένοι κι άλλοι φίλοι της κόρης. Θα φτάσετε ως εκεί που νιώθετε άνετα. Οι πρώτες επιλογές είναι πολύ πιο απλές, ενώ οι τελευταίες θέτουν κάποια πρακτικά θέματα που πολλοί γονείς δεν νιώθουν άνετα να αντιμετωπίσουν. Πιστεύω όμως πως λόγω του ότι το νεαρό ζευγάρι δεν βλέπεται πολύ συχνά, θα προτιμούν να είναι μόνοι όταν συναντιούνται, οπότε ο χρόνος που θα σας διαθέσουν θα είναι μάλλον περιορισμένος.

Τι θα συζητήσετε με τον νεαρό δεν μπορεί να μπει σε καλούπια. Σίγουρα πρέπει να αποφευχθούν νουθεσίες, πολύ λεπτομερείς ερωτήσεις που μπορεί να εκληφθούν ως «ανάκριση», ερωτήσεις ή κρίσεις για τη σχέση. Έχεις εμπειρία ζωής και θα μπορέσεις να σχηματίσεις άποψη για το παλικάρι και χωρίς αυτές. Μπορείτε να συζητήσετε για τις δουλειές σας ή για κοινά ενδιαφέροντα, να του πείτε αναμνήσεις σας ή αστειάκια από την οικογενειακή ζωή. Φρόντισε να ανοιχτείς για να βοηθήσεις κι αυτόν να ανοιχτεί και φρόντισε να μην κάνεις πολλές ερωτήσεις. Να του πεις μια καλή κουβέντα κάποια θετικά του στοιχεία που θα διαπιστώσεις (πχ το ότι είναι ήδη εργαζόμενος ή το ότι παίζει καλό τάβλι!) για να τον κάνεις να νιώσεις άνετα.

Αυτό που χρειάζεται είναι να χαλαρώσεις και να μη δώσεις στη γνωριμία αυτή –και σε άλλες που είναι πιθανό να ακολουθήσουν αργότερα- παραπάνω νόημα από αυτό που πραγματικά έχουν: Οι προοδευτικοί γονείς γνωρίζουν μια σημαντική νεανική σχέση της κόρης τους, όπως συμμετέχουν πάντα σε όλες τις σημαντικές καταστάσεις της ζωής της. Τα ήθη έχουν αλλάξει από τα δικά μας χρόνια…

Πώς θα αλλάξω τη συμπεριφορά μου;

Εχω μια σχεση με εναν ανθρωπο που εχει δωσει και την ψυχη του για μενα και δεν θελω εξαιτίας του προβλήματος μου να τον χάσω.  Το πρόβλημα μου είναι η συμπεριφορά μου!Δεν προσέχω τις περισσότερες φορές και εξοργιζω τον σύντροφό μου και αυτό μας  οδηγει σε τσακωμο. Και οταν γινεται αυτο βγαινω εκτος ελεγχου.Έχω υποσχεθεί πολλές φορές ότι θα αλλάξω.  Κάνω προσπάθειες για να αλλάξω όμως δεν τα καταφέρνω.  Θέλω τόσο πολύ να τα καταφέρω αλλά δεν ξέρω για ποιο λόγο στον τσακωμο πάνω δεν μπορώ να συγκρατηθω.  Θέλω πάρα πολύ να το αλλάξω αυτο!  Γιατί με αυτόν τον άνθρωπο έχω περάσει πολλά.  Είναι τα πάντα για μένα.  Και δεν θέλω να τον χάσω. ! Υπαρχει θεληση για αλλαγη αλλα καθε φορα που λεω οτι θα τα καταφερω κατι παει στραβα.Θέλω να μου πείτε κάτι που θα με βοηθήσει στο να το ξεπεράσω και να μου πείτε που μπορεί να οφείλεται αυτή η συμπεριφορά!

Κ.

Η άσχημη συμπεριφορά έχει να κάνει συνήθως με άγχη, φόβους  και ανασφάλειες που εκφράζονται με τον τρόπο αυτό. Είναι δηλαδή κυρίως θέμα προσωπικής ανάπτυξης, κατά πόσο έχει το άτομο επιλύσει κάποια προσωπικά του προβλήματα και έχει φτάσει σε μια εσωτερική ισορροπία. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση του ατόμου μπορεί να το κάνει υπερβολικά εύθικτο και επιθετικό. Κάποιες κακές εμπειρίες ή μισοτελειωμένες υποθέσεις του παρελθόντος επίσης, τις οποίες το άτομο δεν έχει επεξεργαστεί και ξεπεράσει.
Συμμετέχουν ωστόσο και άλλοι παράγοντες:
·       Υπάρχουν γενικά άνθρωποι από ιδιοσυγκρασία πιο ευερέθιστοι από το μέσο όρο, οπότε χρειάζονται μεγαλύτερη προσπάθεια για να φέρονται καλά.
·       Μεγάλο ρόλο παίζουν και τα πρότυπα μέσα στην οικογένεια όπου μεγάλωσε το άτομο, τι παραδείγματα είχε από τους γονείς του και πώς λύνονταν τα προβλήματα μεταξύ των μελών της οικογένειας.
·       Το περιβάλλον και οι συνθήκες έχουν επίσης μεγάλη σημασία. Μπορεί κάποιο περιβάλλον ή κάποια άτομα να κινητοποιούν την άσχημη συμπεριφορά.
Και έρχομαι στην κρίσιμη ερώτηση: Τα ξεσπάσματα κακής συμπεριφοράς είναι ένα γενικό φαινόμενο σε σένα ή γίνονται μόνο στην επαφή με το σύντροφό σου; Αν συμβαίνει το δεύτερο, είναι πιθανό αυτή η θαυμάσια σχέση με αυτόν το θαυμάσιο άνθρωπο να έχει κάποια μελανά σημεία τα οποία δεν παραδέχεσαι ούτε στον εαυτό σου. Αναφέρεσαι σε τσακωμούς. Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι των τσακωμών αυτών και με ποια συχνότητα γίνονται;

Δεν μπορώ να δώσω άλλες πρακτικές συμβουλές εκτός από αυτές που ήδη ξέρεις, δηλ. να προσπαθείς συνεχώς, να μην είσαι υπερβολικά απαιτητική, να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να σκέφτεσαι πριν αντιδράσεις, να αποφεύγεις τις αγχώδεις καταστάσεις κτλ. Αλλά όλα αυτά είναι απλώς μέθοδοι για να ελαφρύνουν τα συμπτώματα. Το πρόβλημα θα λυθεί πραγματικά μόνο με δουλειά πάνω στα αίτια, η οποία μπορεί να γίνει μόνο με τη βοήθεια ψυχολόγου.

 

Κυριακή 12 Απριλίου 2015

Ομοφυλοφιλία και κατάθλιψη

Είμαι 26 ετών και ασκώ ένα απαιτητικό επάγγελμα. Έφυγα πριν 4 μήνες στο εξωτερικό έχοντας βρει μία πολύ καλή θέση.  Το κλίμα που αντιμετώπισα ήταν εξ αρχής κάκιστο και έτσι αποφάσισα να παραιτηθώ και να επιστρέψω Ελλάδα. 

Διατηρώ σχέση εδώ και 2,5 χρόνια με τον φίλο μου Χ, 21 ετών, φοιτητή Ξαφνικά πριν από λίγες ημέρες μου είπε πως δεν είναι πλέον ερωτευμένος μαζί μου παρόλο που μ' αγαπάει. Μου ζήτησε να χωρίσουμε και μετά το πήρε πίσω γιατί θέλει να με ξαναερωτευτεί. Αισθάνομαι απόλυτα εξουθενωμένος ψυχολογικά διότι είχα επενδύσει τα πάντα σε αυτή τη σχέση. Πρακτικά αυτά τα 2,5 χρόνια ζούσαμε μαζί, ο λόγος που έφυγα στο εξωτερικό είναι για να μπορέσουμε και μελλοντικά να είμαστε μαζί, μια και στην Ελλάδα οι επαγγελματικές του προοπτικές δεν τον ικανοποιούν. Αντιμετωπίζει αυτό τον καιρό μία μείζονα οικογενειακή κρίση η οποία τον έχει καταρρακώσει και το αναγνωρίζω ότι ίσως δεν του στάθηκα όσο έπρεπε, ωστόσο ποτέ δεν μπόρεσα να διανοηθώ ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο. Επίσης πιστεύω ότι έχει απογοητευτεί που επιστρέφω και δεν είναι ούτε στο ελάχιστο διατεθειμένος να συζητήσουμε για ένα κοινό μας μέλλον στην Ελλάδα.

Εμένα εν τέλει ποιος θα με στηρίξει; Βρίσκομαι πρακτικά απολυμένος και εγκαταλελειμμένος. Οι γονείς μου δεν γνωρίζουν για τη σχέση μου, ούτε καν ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Νιώθω επαγγελματικά αποτυχημένος κατ αρχήν και κατά δεύτερον απόλυτα ανασφαλής και σίγουρος ότι θα με χωρίσει και θα καταλήξω μόνος. Δεν ξέρω αν πρέπει να χωρίσουμε εν τέλει ή να το προσπαθήσω. 

Έκανα και το λάθος να δηλώσω για δουλειά στην επαρχία στη Ελλάδα. Πέρασα πολλά μέχρι να αποδεχτώ την σεξουαλική μου ταυτότητα, αυτό το άτομο είναι η πρώτη μου σχέση και δε θα με χαρακτήριζα ούτε σαν κοινωνικό ούτε σαν ιδιαίτερα εμφανίσιμο. Οι φίλοι μου δε έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα. Απορώ ακόμη πως δεν έχω καταρρεύσει. Η άσχημη ψυχική μου κατάσταση θα με απομονώσει κοινωνικά και στο νέο μέρος που θα πάω και έτσι θα καταλήξω και χωρίς φίλους, απόλυτα μόνος...

Β.

 

Είναι φανερό πως βρίσκεσαι σε κατάσταση μεγάλης απογοήτευσης σε όλα τα επίπεδα. Διαβλέπω πως βασικό θέμα που προκαλεί προβλήματα είναι η σεξουαλική σου ταυτότητα την οποία πιθανώς δεν έχεις αποδεχτεί πλήρως ώστε να κινείσαι με αυτοπεποίθηση στη ζωή. Αυτό κυρίως πιστεύω πως σε έκανε να βιώσεις την άσχημη κατάσταση στο εξωτερικό και προβλέπεις πως θα γίνει το ίδιο και στον μελλοντικό επαγγελματικό σου χώρο.

Βλέπω επίσης προσκόλληση στον Χ, ίσως επειδή πιστεύεις πως δεν θα έχεις άλλες ευκαιρίες στη ζωή σου. Όταν συνδεθήκατε, προ 2,5 ετών, εκείνος μόλις ενηλικιωνόταν, ίσως και να ήταν ακόμη μαθητής. Σχέσεις που δημιουργούνται σε τόσο νέα ηλικία, σπάνια κρατάνε μια ζωή και θα έπρεπε να το είχες λάβει υπόψη αυτό. Κακώς έκανες όνειρα σταθεροποίησης με ένα τόσο νέο παιδί. Αν τώρα εκείνος δεν θέλει να συνεχίσετε ερωτικά, δεν νομίζω πως μπορείς να κάνεις άλλο από το να το αποδεχτείς. Αυτά ισχύουν ανεξαρτήτως σεξουαλικής προτίμησης.

Βλέπεις τη ζωή μόνο από την άσχημη πλευρά της και είναι δύσκολο να συνεχίσεις έτσι και μάλιστα να ασκήσεις το δύσκολο και ανταγωνιστικό σου επάγγελμα. Σου συνιστώ να ζητήσεις άμεσα ψυχολογική βοήθεια.

Σου στέλνω και ένα κεφάλαιο από το βιβλίο μου ΑΝΤΡΕΣ, που πιστεύω πως θα σε βοηθήσει.

 

Ανώριμος γάμος

ΕΙΜΑΙ 32 ΕΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ 22 ΕΤΩΝ ΗΜΙΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΗ.
ΜΕΝΕΙ ΕΓΚΥΟΣ  3ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ 9ΜΗΝΕΣ. ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΑΣ. ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΕΘΕΡΑΣ ΜΟΥ ΟΧΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΣΥΖΗΓΙΚΗ ΣΤΕΓΗ.

ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΠΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΠΕΡΑ.ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΤΑΖΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΟΡΟΙΔΟ.
ΜΑΣ ΠΙΕΖΑΝ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΠΙΤΙ 140 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥΣ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΖΗΛΕΥΟΥΝ.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΙΣΤΗΚΑ ΕΓΩ.
ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΟΛΗ ΜΕΡΑ.
ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΩ ΚΑΛΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ. ΑΠΕΦΕΥΓΕ ΘΑ ΠΑΩ ΣΗΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΘΑ ΠΑΩ ΑΥΡΙΟ.


ΛΕΕΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ. ΓΙΝΑΝΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ. ΠΑΩ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΤΑ ΠΡΑΜΜΑΤΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΕΞΑΚΙ....ΕΜΕΙΝΑ ΑΝΑΥΔΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΛΑ. ΕΦΥΓΑ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ. ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΟΥΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΑΛΘΗΚΕ ΤΟ ΕΞΩΔΙΚΟ.

ΘΑ ΠΑΕΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΠΗΓΑΙΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΝ ΕΙΠΑ ΝΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ. ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΠΛΗΡΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΙ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΓΙΑ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗΣ;

Γ

Δημοσιεύω μια περίληψη από το μακροσκελέστατο και αρκετά μπερδεμένο κείμενό σου και δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα καλά περί τίνος πρόκειται.

Είναι προφανές πως κανένας από τους δυο σας δεν ήταν ώριμος για γάμο. Αυτός ο βιαστικός γάμος μετά από 3 μήνες λόγω εγκυμοσύνης σας βρήκε ανέτοιμους συναισθηματικά και οικονομικά, αποτέλεσμα να γίνουν όλα αυτά τα έκτροπα. Επιπλέον, η γυναίκα σου είναι μόλις 22 και αυτό έπρεπε να το λάβεις υπόψη όταν την παντρεύτηκες, πως δεν ήταν έτοιμη για τις ευθύνες μιας οικογένειας.

Η κοπέλα είναι συναισθηματικά και οικονομικά εξαρτημένη από τους γονείς της, αλλά κι εσύ δεν είσαι ανεξάρτητος. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα ζευγάρι αποφασίζει να παντρευτεί χωρίς να έχει τη στοιχειώδη οικονομική δυνατότητα να ζήσει ανεξάρτητο. Ένα σπίτι 140 τετραγωνικών έχει μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις. Πολύ προτιμότερο θα ήταν ένα τέτοιο σπίτι να ενοικιαστεί και το νέο ζευγάρι να παίρνει το ενοίκιο να συμπληρώνει το εισόδημά του, μένοντας σε ένα δυαράκι. Κάτι τέτοιο βέβαια θα ήταν αδιανόητο για τους γονείς της γυναίκας σου…

Στην ουσία ποτέ δεν γίνατε οικογένεια. Καθένας σας καταφεύγει στο πατρικό του μόλις δει τα δύσκολα. Αναρωτιέμαι πώς θα ισορροπήσει το παιδί σας μέσα σε όλο αυτό…

Η γυναίκα σου φαίνεται να σε αγαπά από τη μια -εξ ου και οι αγκαλιές και το «σεξάκι» (!)- αλλά από την άλλη συμπράττει με τους γονείς της που φέρονται σαν να σε θεωρούν περιττό στο σύστημά τους μετά από τη …γονιμοποίηση της κόρης τους. Είναι μπερδεμένη και δεν ξέρει τι θέλει. Προφανώς δεν είσαι ο γαμπρός που τα πεθερικά σου ονειρεύονταν για την κόρη τους και ετοίμαζαν το μεγάλο σπίτι να τον υποδεχτούν. Δέχτηκαν το γάμο λόγω εγκυμοσύνης αλλά τώρα μάλλον επιδιώκουν να σε ξεφορτωθούν και η γυναίκα σου τους το επιτρέπει.

Το εξώδικο δεν το καταλαβαίνω. Για ποιο πράγμα σε κατηγορούν και που το στηρίζουν?

Ως μόνη λύση βλέπω να ζητήσεις από τη γυναίκα σου να κάνετε επιτέλους μια σοβαρή συζήτηση να βάλετε τα πράγματα σε μια σειρά. Επικαλέσου τα συναισθήματά σου και το παιδί σας. Συμφωνήστε ο καθένας από την πλευρά του να κάνετε κάποιες αλλαγές για να μπορέσετε να συνυπάρξετε. Θα ήταν καλό να σας βοηθήσει ένας σύμβουλος γάμου ή τουλάχιστον ένα άτομο που και οι δυο εκτιμάτε και το ίδιο προτίθεται να σας βοηθήσει.

Απαραίτητη προϋπόθεση θεωρώ το να την πείσεις να αποτελέσετε κοινό μέτωπο και να ξεκαθαρίσετε στους γονείς της ορισμένα πράγματα πχ αν έχουν την πρόθεση να βοηθούν οικονομικά, αυτό θα πρέπει να είναι μια σταθερή παροχή πχ ένα διαμέρισμα και όχι ευκαιριακές παροχές. Το καλύτερο βέβαια θα ήταν να μείνετε σε ένα μικρό διαμέρισμα ανεξάρτητοι.

Ο γάμος και το παιδί δεν είναι αστεία πράγματα, Αν δεν τα βρείτε, καλύτερα να χωρίσετε πολιτισμένα.

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Δεκαπεντάχρονη και τριαντάρης…

Ειμαι μαθητρια της γ γυμνασιου 15χρονων και μενω στην επαρχια. Εδω και 3,5μηνες ειμαι με τον Χ ο οποιος ειναι απο κοντινη πολη 30 ετών ειχε κανει ενα γαμο αποτυχημενο ο οποιος εγινε αναγκαστηκα γιατι ειχε μεινει εγγυος η πρωιν του.η οποια με την πρωτη ευκαιρια τον αφησε....μεταξυ μας ειναι ολα πολυ καλα.για 2,5 μηνες δεν ειχαμε κανει κατι εκτος απο φιλια...πριν λιγο καιρο προχωρησαμε...δεν το μετανιωσα και το εχουμε επαναλαβει...αλλα ξερουμε και οι διο οτι πρεπει να περιμενουμε 3 χρονια να τελειωσω το σχολειο μεχρι να ειμαστε πραγματηκα ελευθεροι.γιατι τωρα βρησκομαστε μια φορα την εβδομαδα για λιγη ωρα σκαστα. το θεμα του σχολειου το καταλαβαινει και δεν με παροτρυνι σε καμια περυπτωση να το φησω ή να μην του δινω την απαραιτητη προσοχη ισα ισα το αντιθετο...εχουμε αναφερθει στο μελλον και εχουμε πει οτι αν κρατησει αυτα τα 3 χρονια μετα δυσκολα θα χαλασει.αλλα δεν ξερω..ειμαι πολυ ερωτευμενη μαζι του....και εκεινος το ιδιο...και θελω πολυ να κρατησει...αλλα θελει καποια στιγμη να να κανει κιαλλα παιδια
δεν ξερω.τι να σκεφτω...

Α

 

Η διαφορά που έχεις με τον Χ είναι αντικειμενικά μεγάλη και στις δικές σας ηλικίες είναι τεράστια. Η δε διαφορά φάσης ζωής που έχετε είναι ακόμη μεγαλύτερη. Μια μαθήτρια γυμνασίου και ένας χωρισμένος άντρας με παιδί. Έχει πάρει διαζύγιο ο Χ ή είναι απλώς σε διάσταση, γεγονός που περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση;
Αρχικά, είσαι ανήλικη και η ερωτική σχέση με έναν τριαντάρη αποτελεί ποινικό αδίκημα. Αν οι γονείς σου ή η σύζυγός του το ανακαλύψουν και το καταγγείλουν, μπορεί να τον πάνε στα δικαστήρια κι εσύ να τεθείς υπό επιμέλεια.
Δεύτερον, η διαφορά φάσης ζωής που έχετε είναι πολύ δύσκολο να σας επιτρέπει να μιλάτε την ίδια γλώσσα. Τι άλλο σας συνδέει εκτός από το συναίσθημα και την ερωτική έλξη; Αν είναι μόνο αυτά και όχι μια ιδεολογική συμφωνία και ένας κοινός τρόπος ζωής, τότε σίγουρα η σχέση γρήγορα θα διαλυθεί. Και καλά, να το καταλάβω πως εσύ γοητεύτηκες από τον τριαντάρη, εκείνος όμως τι μπορεί να αποκομίζει από ένα μικρό κορίτσι, εκτός από την ικανοποίηση πως είναι ο πρώτος της κι εκείνη τον θαυμάζει; δεν θα ήταν πιο φυσικό να επιδιώκει να σχετιστεί με μια κοπέλα πιο κοντά στην ηλικία του και στον τρόπο της ζωής του, ελεύθερη από περιορισμούς; μήπως, πληγωμένος από τη σύζυγό του, επιθυμεί να έχει μια σχέση στην οποία θα παίζει αναμφισβήτητα τον κυρίαρχο ρόλο;
Πόσον καιρό έχει που χώρισε; μήπως η σχέση σας είναι μια αντίδραση φρεσκοχωρισμένου; Είσαι σίγουρη πως ο Χ στην πόλη του δεν «ψάχνεται» με άλλες κοπέλες και αρκείται στη δική σας σύντομη εβδομαδιαία συνάντηση; Σχετίζεσαι 3,5 μήνες και ολοκλήρωσες πριν 1 μήνα μια μακρόθεν σχέση και βλέπεστε για λίγο μια φορά την εβδομάδα. Πόσο καλά γνωρίζεστε ώστε να κάνετε μακροπρόθεσμα σχέδια που φτάνουν ως συζήτηση για οικογένεια; Και καλά, εσύ μέσα στο ρομαντισμό και την αφέλεια της ηλικίας σου μπορεί να πλάθεις διάφορα όνειρα, εκείνος όμως; δεν βλέπεις κι εσύ πόσο πρόωρο και παράλογο είναι όλο αυτό;
Καταλαβαίνω πως είσαι ερωτευμένη και σου ακούγομαι «κακιά», αλλά όλα αυτά αποτελούν προβληματισμούς που καλό είναι να τους λάβεις υπόψη. Γνωρίζω πως αυτή τη στιγμή, ενθουσιασμένη με τη σχέση σου, το πιθανότερο είναι να τη συνεχίσεις. Θα πρέπει όμως να προσέξεις κάποια πράγματα:
·       Μη μιλήσεις σε φίλες κτλ για τη σχέση αυτή και μαθευτεί στο στενό περιβάλλον της επαρχίας σας. Μακάρι να είχες με τους γονείς σου τέτοια σχέση ώστε να μπορούσες να τους εμπιστευτείς την κατάσταση…
·       Με τη σχέση αυτή υπάρχει ο κίνδυνος να αποκοπείς από τα ενδιαφέροντα της ηλικίας σου και τις σπουδές σου γι αυτό φρόντισε να συνεχίσεις παράλληλα τη ζωή σου κανονικά
·       Πρόσεξε πολύ την αντισύλληψή σου!
·       Στην απίθανη περίπτωση που η σχέση αυτή ευδοκιμήσει, έχεις μπροστά σου 3 δύσκολα χρόνια λυκείου και μετά; δεν θα σπουδάσεις; Πώς σου φαίνεται η εικόνα μιας κοπελίτσας 18 παντρεμένης με έναν άντρα 33 με παιδί και έτοιμης για το δικό της παιδί;
·       Δες τη σχέση αυτή σαν μια όμορφη ερωτική ιστορία, που το πιθανότερο είναι να έχει ημερομηνία λήξης. Συζητήσεις για γάμους και παιδιά είναι αδιανόητες στην ηλικία σου και πριν περάσουν 10 χρόνια!
Μακάρι να αποδειχτεί πως έχω άδικο σ αυτά που σε συμβουλεύω….

 

 

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

«Σε λυπάμαι»!

Είμαι 25 χρονών, σπούδασα σε μια δύσκολη σχολή και τώρα κάνω μεταπτυχιακό. Μέχρι πριν από δύο μέρες τα είχα επί 6 μήνες με τον Χ, 30 χρονών. Έχει σπουδάσει σε κάποιο ΤΕΙ  και δουλεύει περιστασιακά.
Όσο καιρό τα είχαμε δεν ένιωσα ποτέ ασφάλεια ή ηρεμία. Γενικά δεν ήταν ποτέ εκδηλωτικός, δεν ήξερα τι ένιωθε για μένα, δεν είχαμε και βαθιά επικοινωνία. Σχεδόν πάντα εγώ του έλεγα να βρεθούμε και έστελνα μηνύματα. Στο θέμα του σεξ δεν μπορούσε να βάλει προφυλακτικό, γιατί τότε είχε μαλακή στύση. Του ειπα ότι θέλω με προφυλάξεις και δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια. Επίσης, το μεγάλο θέμα είναι πως δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Είναι άτομο που δεν ψάχνεται ιδιαίτερα και ποτέ δεν κάνει βαθύτερες συζητήσεις για διάφορα κοινωνικά και πολιτικά θέματα που εμένα τόσο μου αρέσουν.
Τις προάλλες λοιπόν του είπα πως θέλω πιο πολύ πάθος στη σχέση μας, δεν ξέρω τι νιώθεις για μένα, δεν θέλεις να με βλέπεις λίγο παραπάνω (δεδομένου ότι ούτε δουλειά είχε ούτε πρωινό ξύπνημα - αυτό δεν του το είπα για να μην τον κάνω να νιώσει μειονεκτικά). Κι εκείνος λέει εισαι παράλογη, οι ερωτήσεις σου είναι χαζές και πως «από τη μία θέλει να με ψήσει από την άλλη με λυπάται». Αναπήδησα εγώ τότε και ζήτησα τον λόγο που με λυπάται. Εκείνος δεν ήθελε να συζητήσουμε, ήθελε να φύγει κι εγω... κλείδωσα την πορτα ήρεμα και του είπα, θα φύγεις αλλα πες μου γιατι θύμωσες ενώ δεν σου είπα τίποτε τραγικό. Εκείνος επέμενε να φυγει κι εγώ δεν άνοιγα την πόρτα. Δεν σε αγαπάω μου είπε και τελικά έσπασε με το πόδι του την πόρτα.. ήρθε ο πατέρας μου έξαλλος και τον έδιωξε.
Η μητέρα μου είπε πως επρεπε να κρατήσω την αξιοπρέπεια μου και να τον αφήσω να φύγει. Δεν πρέπει να μένω με ανθρώπους που με λυπούνται και δεν με αγαπούν. Πόσο μάλλον να σπάσει μια πόρτα σε ξένο σπίτι. Αλλά στεναχωριέμαι αφάνταστα και σίγουρα θα λέει ότι έμπλεξε με τρελή. Δεν έπρεπε να κλειδώσω, αλλά εκείνη τη στιγμή πανικοβλήθηκα κι έχασα τον έλεγχο.

Ήταν ουσιαστικά η πρώτη μου σχέση (έχω τραυματικές εμπειρίες από άλλους άντρες και νιώθω πάντα χαμηλή αυτοεκτίμηση) και ποτέ μα ποτέ δεν του παραπονιόμουν, πάντα κάναμε ότι ήθελε εκείνος, και όταν αποφάσισα να του μιλήσω λιγάκι πιο ανοιχτά, έγινε αυτό το πράγμα... Μου είπαν οι φίλες μου να μη του ζητήσω συγνώμη αλλά νιώθω πάρα πολυ άσχημα. Δεν ξέρω αν έψαχνε αφορμή να με χωρίσει γιατί σε λίγες βδομάδες είναι μια βάφτιση και μου είχε φέρει προσκλητήριο. Και πιστεύω εκείνος δεν θα επικοινωνήσει ποτέ ξανά μαζί μου, αν και δεν με έχει διαγράψει ακόμη από τα social media και τον βλέπω online.
Δ

Λυπάμαι όταν βλέπω κοπέλες με μυαλό αλλά χωρίς τη στοιχειώδη αυτοεκτίμηση….
Αρχικά, τι κοινό είχες με αυτόν τον νεαρό; Δεν βλέπω στα γραφόμενά σου κάτι που να δείχνει πως ευχαριστήθηκες κάποια πλευρά της σχέσης αυτής: ούτε συναίσθημα, ούτε κοινά ενδιαφέροντα, ούτε ενδιαφέρον για το άτομό σου, ούτε καλό σεξ… Τι βρήκες στο παιδί αυτό; και τι σε έκανε να αρκεστείς σε μια τέτοια σχέση; Και μόνο τα γεγονός πως έκανες την πρώτη σου σχέση στα 25 δείχνει το βαθμό της χαμηλής σου αυτοεκτίμησης, ο οποίος βέβαια αποδεικνύεται και από το τι ανέχτηκες στη διάρκεια της σχέσης αυτής.
Αυτό είναι το βασικό σου θέμα και κρίνω πως σου είναι απαραίτητη μια συμβουλευτική διαδικασία με ψυχολόγο. Μήπως ήσουν πάντα πολύ αφοσιωμένη στις σπουδές σου και δεν άφηνες χώρο για προσωπική ζωή; μήπως οι γονείς σου, με τους οποίους φαίνεται να έχεις καλή σχέση, σε υπερ-προστάτευαν; Γεγονότα σαν αυτά που σου συνέβησαν με τον Χ αποτελούν καλό μάθημα για να ψαχτείς ψυχολογικά και να πάρεις την ευθύνη της ζωής σου.

Ας έρθουμε τώρα στο θέμα με τον Χ. Απαράδεκτη και ανώριμη η συμπεριφορά του προς εσένα στη διάρκεια της σχέσης, απαράδεκτη και ανώριμη και η δική σου συμπεριφορά με το κλείδωμα της πόρτας. Είναι προφανές πως δεν είχε συναισθήματα για σένα, ούτε χρόνο να σου διαθέσει. Οπότε γιατί είχε τη σχέση μαζί σου; ίσως επειδή δεν του έπεφτε κι άσχημα να έχει μια κοπέλα σαν εσένα όπως θέλει και όποτε τη θέλει, με τους δικούς του όρους. Κάποιοι άνθρωποι δεν διστάζουν να μας επιβάλλονται μέχρι εκεί που τους επιτρέπουμε… Αποφάσισες να συζητήσετε το θέμα και να εκφράσεις επιθυμίες. Εκείνος δεν ήθελε να συζητήσει και κανένας δεν μπορεί να πείσει κάποιον να συζητήσει αν δεν το θέλει. Αυτό που θα έπρεπε να κάνεις αν δεν συζητούσε μια –δυο-τρεις ήταν να φύγεις. Και μόνο το γεγονός πως σου είπε πως σε λυπάται θα έπρεπε να σε κάνει να τον πετάξεις έξω.
Όταν πιέζουμε επί πολύ τα συναισθήματά μας, κάποια στιγμή αυτά ξεσπούν σε ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Έτσι έγινε και με το κλείδωμα της πόρτας στην οποία δικαίως αντέδρασε άσχημα (όχι βέβαια και να τη σπάσει!), όσο κι αν είχε άδικο.

Έχει δίκιο η μητέρα σου. Μην επιτρέψεις ποτέ σε κανέναν να σε προσβάλει, να καταπατά την αξιοπρέπειά σου με λόγια ή πράξεις. Και αν κάποιος δεν σε αγαπά, δεν έχει έννοια να προσπαθείς να κάνεις σοβαρή σχέση μαζί του. Οι σχέσεις είναι σαν το γινόμενο: Αν ο ένας τουλάχιστον παράγων είναι 0, τότε και το γινόμενο είναι 0, δηλαδή δεν υπάρχει σοβαρή σχέση.
Ούτε βάφτιση λοιπόν, ούτε επικοινωνία, ούτε φβ. Κόψε τα πάντα μαχαίρι. Απομακρύνσου και ξέχασέ τον. Κάποια στιγμή βέβαια καλό θα ήταν να ζητήσετε ο ένας συγνώμη στον άλλον, αλλά αυτό αν γίνει θα πρέπει να γίνει μετά από πολύ καιρό και χωρίς άλλη συνέχεια.
Στο μεταξύ φρόντισε τον εαυτό σου με το να έχεις μια πλήρη ζωή με φίλους, ενδιαφέροντα και εξόδους που σου ταιριάζουν και προ πάντων κάνε κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο.

Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

Ξεκινώ σπουδές στα 20

Είμαι 19 ετών και είχα περάσει νοσηλευτική για την οποία ήμουν πολύ χαρούμενη, καθώς θέλω να προσφέρω τη βοήθειά μου. Έκατσα 1 χρόνο και αποφάσισα να φύγω γιατί τελικά είδα οτι δεν μου άρεσε και στεναχωρήθηκα αρκετά γιατί πίστευα οτι θα τα καταφέρω. Έδωσα με 10% και περίμενα να περάσω γεωπονικό ,που με ενδιαφέρει μπορώ να πω, αλλά πέρασα αλλού και δεν ήθελα να πάω. Αποφάσισα με βαριά καρδιά να ξαναδώσω πανελλήνιες ,όμως δεν υπάρχει κάτι με το οποίο να έχω «τρέλα» και νιώθω χαμένη. Στεναχωριέμαι γιατί σκέφτομαι οτι ενώ θέλω να προσφέρω τα παράτησα και ίσως θα έπρεπε να μην σκεφτώ τις όποιες δυσκολίες και να συνεχίσω.Το γεωπονικό είναι κάτι που με ενδιαφέρει αλλά φοβάμαι οτι έχω χάσει το χρόνο μου που ξαναδίνω, χάνοντας όλα τα ευχάριστα που θα έκανα αν θα σπούδαζα, και θα μπω πρώτο έτος και θα είμαι ήδη 20.Νιώθω αποτυχημένη και τρομάζω στην ιδέα οτι ίσως κάνω λάθος...... Εκτός αυτού,σκέφτομαι και αγχώνομαι οτι στη νέα σχολή θα μπορέσω να αποκτήσω φίλους ή επειδή θα είναι 2 χρόνια μικρότεροι θα είναι δύσκολο?
Κ

 
Το στερεότυπο της ηλικίας σε πιέζει πολύ… Φρόντισε να δεις τα πράγματα διαφορετικά. Στις παρέες μεταξύ νέων παιδιών δεν μετρούν 2-3 χρόνια, εξάλλου οι παρέες σου δεν θα είναι μόνο από το έτος σου.
Αφού δεν σου άρεσε η Νοσηλευτική, καλά έκανες και ξαναδίνεις. Και αφού ξανακάνεις προσπάθεια, είναι καλό να την κάνεις ολόψυχα. Σου χρειάζεται άμεσα μια διαδικασία Επαγγελματικού Προσανατολισμού για να δεις πώς θα συμπληρώσεις το μηχανογραφικό σου. Το γεγονός πως είσαι ήδη περασμένη σε μια σχολή, πρέπει να σου μειώνει κάπως το άγχος. Ακόμη κι αν δεν μπεις σε κάποια άλλη σχολή που θα προκύψει πως προτιμάς, μπορείς με νέα διάθεση να ξαναπροσπαθήσεις στη Νοσηλευτική.
Τα δυο χρόνια σου δεν είναι χαμένα. Προβληματίστηκες, ωρίμασες και απόχτησες τη συνείδηση των επιλογών σου. Πέταξε από πάνω σου τα στερεότυπα της ηλικίας και κάνε μια νέα αρχή. Η πορεία κάθε ανθρώπου στη ζωή είναι μοναδική και έχουμε το δικαίωμα στις «τεθλασμένες» διαδρομές.

 

Να πάω σε σχολή μαγειρικής;

Ειμαι 27 χρόνων. Απο μικρός ηθελα να γινω μάγειρας αλλα λογο τον οικονομικών δυσκολιών δεν μπόρεσα να παω σε μια ιδιωτική σχολή.
Οταν εδωσα πανελλήνιες περασα στην σχολη του εμπορικού ναυτικού.Εκατσα εκει μιας και δεν ειχα τιποτα αλλο να κανω την τελείωσα εκανα καποια ταξίδια και έκοψα την αναβολή για να τελειώνω και με αυτη την υποχρέωση.
Τωρα εδω και 10 μερες εχω τελειωσει με τον στρατο και σκεφτομαι καθώς εχω το οικονομικό υπόβαθρο να παω στην σχολη μαγειρικής που τοσο καιρο ήθελα!Αλλα τωρα που ειμαι ναυτικός και 27 χρόνων σκεφτομαι οτι ειναι μεγάλο ρίσκο να παρω μια τετοια απόφαση! Γι'αυτο τον λογο θέλω μια γνώμη μια βοήθεια καθως βρίσκομαι σε ενα αδιέξοδο.

Μ.

Δεν βλέπω πού βρίσκεται η δυσκολία!
Η έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμού όταν είμαστε μαθητές, μαζί με τα κοινωνικά στερεότυπα και το παράλογο σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων, μας κάνουν να βρεθούμε σε μια σχολή. Όταν μεγαλώσουμε λίγο, μπορεί να ανακαλύψουμε μια άλλη κλίση και τότε είναι καλό να τη σπουδάσουμε. Το ναυτικό πώς σου φάνηκε; Είναι καλό που δοκίμασες αυτό που σπούδασες στην πράξη, για να δεις αν σου ταιριάζει.
Είσαι ακόμη πολύ νέος και αφού έχεις την οικονομική δυνατότητα ούτε να το σκέφτεσαι! Πήγαινε στη σχολή μαγειρικής, απόχτησε κι αυτό το προσόν και μετά βλέπεις. Το πρώτο σου πτυχίο δεν χάνεται και θα δεις πώς θα είναι οι επιθυμίες σου και η αγορά εργασίας στο μέλλον.
Τα κοινωνικά στερεότυπα σχετικά με το status της κάθε εργασίας είναι καλό να τα βάλεις στην άκρη.

Να ξαναγυρίσω στον πρώην;

Είμαι 26 χρονών. Πριν από περίπου ένα χρόνο χώρισα με τη σχέση που είχα με τον Κ γιατί γνώρισα κάποιον άλλο άντρα που με γοήτευσε. Στον Κ δεν ανέφερα ποτέ τον πραγματικό λόγο του χωρισμού. Οδηγήθηκα σε αυτή την απόφαση διότι δεν ένιωθα ερωτευμένη παρόλο που εκτιμούσα πολύ το σύντροφό μου, υπήρχε επικοινωνία, κοινά ενδιαφέροντα και ήταν μια σχέση που μου έδινε πολλά. Το φλερτ με τον άλλο άντρα δεν εξελίχτηκε τελικά.  
Στους 6 μήνες μετά το χωρισμό μου με τον Κ συναντηθήκαμε τυχαία. Ακολούθησαν άλλες 2 έξοδοι στις οποίες όμως υπήρξε ερωτική επαφή. Εν τω μεταξύ στη ζωή μου έγινε μια σημαντική αλλαγή. Για επαγγελματικούς λόγους βρέθηκα σε μία μεγάλη πόλη χωρίς γνωστούς και πιέστηκα πολύ.  Μου δόθηκε η ευκαιρία να αναλογιστώ ποιοί τελικά είναι οι άνθρωποι που είναι σημαντικοί στη ζωή μου και γενικά ποιά στοιχεία πρέπει να εκτιμώ στους ανθρώπους. Μέσα απο αυτή τη διαδικασία συνειδητοποίησα πως η σχέση που είχα μου προσέφερε πολλά με έκανε να νιώθω καλά αλλά δεν την είχα εκτιμήσει όπως θα έπρεπε. Η κριτική του κοινωνικού μου περίγυρου ήταν αυτή που με έκανε να μην μπορώ να νιώσω ερωτευμένη και ο ναρκισσισμός μου καθώς, στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε πάντα το ότι εμφανισιακά ο Κ δεν ήταν "αντάξιος" μου.
 Διαπίστωσα το λάθος μου να δρω πάντα με βάση τη γνώμη και την κριτική των άλλων.
Αποφάσισα λοιπόν να ζητήσω επανασύνδεση με τον Κ ο οποίος έμαθα χωρίς να μου το παραδεχτεί πως έχει μια νέα σχέση (γεγονός που με έκανε να νιώσω ζήλεια). Ο Κ πλέον μου λεει πως παρόλο που είναι ακόμη ερωτευμένος μαζί μου δεν μπορεί να μου συγχωρήσει το χωρισμό και δεν είναι θετικός σε κάτι τέτοιο. Εγώ παρόλα αυτά νιώθω την ανάγκη να τον διεκδικήσω ξανά επειδή ξέρω πως με αγαπάει πολύ.

Δεν ξέρω κατά πόσον αν αλλάξουν και πάλι οι συνθήκες και κυρίως ο τόπος της δουλειας μου θα είμαι σε θέση να προστατευτώ από την επιρροή της γνώμης και της κριτικής των τρίτων για τις αποφάσεις μου και αν αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προσαρμόζεται σε κοινωνικές και χωρικές συνθήκες.
Επίσης παρόλο που νιώθω πως θέλω στη ζωή μου -συνειδητοποιημένα πλέον- τον Κ, φοβάμαι μήπως κοροιδεύω τον εαυτό μου ως αποτέλεσμα της μοναχικής μου ζωής και της έλλειψης κάποιου νέου φλερτ που θα με συγκινήσει.
 Νιώθω πολύ μπερδεμένη.
Δ

Το πιο σημαντικό στοιχείο που βλέπω στο μήνυμά σου είναι η συνειδητοποίηση του πόσο επηρεάζεσαι από τη γνώμη του κόσμου. Ελπίζω αυτό να σε οδήγησε σε κάποιες αποφάσεις για το μέλλον.
Σχετικά με τον Κ, για να τον χωρίσεις για κάποιον άλλον σημαίνει πως την εποχή εκείνη ζητούσες κάτι που-με τη λογική που είχες τότε- ένιωθες πως έλειπε από τη σχέση σου. Όταν ξαναβρεθήκατε προχωρήσατε, πράγμα που σημαίνει πως και για τους δυο σας η ιστορία σας δεν έχει τελειώσει.
Βρέθηκες σε δύσκολες συνθήκες και εκτίμησες αυτό που είχες. Πολύ σωστά προβληματίζεσαι αν είναι η μοναξιά και η δυσκολία που σε κάνει να το θέλεις πίσω ή αν πραγματικά τον εκτίμησες και τον ξανα-ερωτεύτηκες. Όταν έχουμε τέτοιες αμφιβολίες, αφήνουμε το χρόνο να δείξει. Εξάλλου ο Κ έχει σχέση και φοβάται να ξανα-εμπλακεί μαζί σου (και δικαίως).
Αφού αυτή τη στιγμή της ζωής σου τον θέλεις, ανεξαρτήτως του τι σε ωθεί προς την κατεύθυνση αυτή, προτείνω να του το εκφράσεις, χωρίς υποσχέσεις για το μέλλον, κι εκείνος θα δράσει όπως νιώθει. Αν ανταποκριθεί είναι επιλογή του και παίρνει το ρίσκο να διαλύσει τη σχέση του και να είναι ξανά μαζί σου. Αν όχι, μην επιμείνεις, είναι επιλογή του να μη ρισκάρει και καλό είναι να μην τον ταράξεις άλλο. Ανεξαρτήτως της εξέλιξης με τον Κ, φρόντισε να εξοικειωθείς με το νέο σου περιβάλλον, να βρεις φίλους κτλ ώστε να μην εξαρτάσαι από μια σχέση.