Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Ο χρήστης ουσιών σύζυγος και τα στερότυπα

Η φίλη Α γράφει με αφορμή την ανάρτηση «Ο σύζυγος είναι χρήστης ουσιών»

 Είμαι ένα χρόνο παντρεμένη και μητέρα ενός μωρού 5 μηνών. Ο σύζυγός μου (37 ετών) καπνίζει χασίς περιστασιακά. Το κάνει που και που (2-3 φορές το μήνα), όταν βρίσκεται με τους φίλους του, πάντα εκτός σπιτιού και στην καθημερινότητά του δεν έχει αντίκτυπο.
Εγώ ιδεολογικά δεν μπορώ να το δεχτώ. Είναι κάτι που ξεκαθάρισα στον άνδρα μου, από την αρχή της σχέσης μας. Του είχα πει, ότι δεν θέλω να ζω με κάποιον που "την πίνει" και ότι προτιμώ να χωρίσουμε. Ο άτιμος ο έρωτας με άφησε να τον πιστέψω όταν μου είπε ότι και ο ίδιος έχει σκοπό να το κόψει έτσι και αλλιώς, γιατί δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να κάνει οικογένεια και να κάνει χρήση. Τον πίστεψα.
Τελικά όμως ο χρόνος έδειξε ότι δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να διακόψει. Σε μένα λέει πως έκοψε, αλλά εγώ καταλαβαίνω από τη στάση του πως αυτό δεν συμβαίνει και το έχω επαληθεύσει και από φίλο του.
Νιώθω παγιδευμένη. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Θέλω να τον εκδικηθώ.  Έχω ένα παιδί και δεν θέλω να χωρίσω. Και για συναισθηματικούς λόγους, γιατί τον αγαπάω τον άντρα μου, και για κοινωνικούς. Δεν θέλω να έχω το στίγμα της διαζευγμένης με παιδί.
Οι επιλογές μου λοιπόν είναι δυο: ή να τον πείσω να το κόψει ή να το αποδεχτώ. Επειδή όπως λέτε και εσείς, μόνο ο ίδιος μπορεί να πείσει τον εαυτό του να το κόψει, η πρώτη επιλογή εξαφανίζεται.
Προσπάθησα να το αποδεχτώ. Να πω αυτά είναι τα δεδομένα μου, αυτόν παντρεύτηκα, ας μάθω να ζω με αυτό. Δεν είναι συχνό, δεν επηρεάζει την καθημερινότητά μας, δεν το κάνει στο σπίτι, μπροστά μας, πολλοί το κάνουν, αυτό τον χαλαρώνει, πες πως ήπιε ένα ποτάκι παραπάνω...Αλλά όσο και αν τα καταφέρνω στα λόγια, μόλις τον δω, αυτόματα με παίρνουν τα κλάματα. Συναισθηματικά έχω τελείως παγώσει . Δεν θυμάμαι πότε τον άγγιξα τρυφερά τελευταία φορά. Ζω μόνιμα με το άγχος πότε θα κάνει, αν έκανε… Ψάχνω σημάδια διαρκώς και πληγώνομαι διπλά όταν κάτι βρίσκω. Τουλάχιστον να τον έπειθα να είναι ειλικρινής. να μου έλεγε τι κάνει, να μου έδειχνε ότι με υπολογίζει. Νιώθω μόνη και εγκλωβισμένη.
Αυτό το μαρτύριο το ζω 2-3 φορές το μήνα. Μου κρατάει μια μέρα και μετά παρασύρομαι από τους ρυθμούς της καθημερινότητας και ξεχνιέμαι και πάλι μέχρι το επόμενο περιστατικό. Κάνω ότι δεν καταλαβαίνω, κλείνομαι στον εαυτό μου, απομακρύνομαι και κλαίω...
Α.

 
Σχετικά με τους χρήστες, έχω να σου πω τα ίδια με τη φίλη της προηγούμενης ανάρτησης.

Άλλο είναι να έχεις σχέση με έναν χρήστη, αν είσαι ερωτευμένη μαζί του, και άλλο να έχεις μαζί του οικογένεια. Η χρήση ουσιών είναι ιδεολογική επιλογή. Και αν στο ζευγάρι υπάρχει αγεφύρωτη ιδεολογική διαφορά, το ζευγάρι δε στεριώνει ή τουλάχιστον ο ένας είναι δυστυχής. Και με δυστυχή γονέα τα παιδιά δεν εξελίσσονται καλά.

Δεν θα ασχοληθώ λοιπόν με το λάθος που έκανες να τον παντρευτείς και να κάνεις παιδί μαζί του, γιατί αυτά έχουν πλέον γίνει, αλλά με το ποια είσαι εσύ, τι αντιλήψεις και συναισθήματα έχεις και τι μπορείς να κάνεις τώρα.

Αποφάσισες να συμβιβαστείς με την κατάσταση, αλλά βλέπεις πως δεν τα καταφέρνεις. Είσαι δυστυχής και σίγουρα αυτό αντανακλάται και στο παιδί σου, όσο μικρό κι αν είναι κι όσο κι αν –όπως φαντάζομαι- προσπαθείς να μην του το δείχνεις.

Και το διαζύγιο δεν το συζητάς α) γιατί αγαπάς τον άντρα σου και β) για κοινωνικούς λόγους.

Α) απορώ τι αγάπη είναι αυτή, όταν λες πως θέλεις να τον εκδικηθείς και δεν θέλεις πλέον να το αγγίζεις, όταν τον περιγράφεις σαν την αιτία της προσωπικής σου τραγωδίας. Θα πρέπει λοιπόν να αναθεωρήσεις μέσα σου την έννοια της αγάπης. Τι σημαίνει αγάπη για σένα;

Β) οι κοινωνικοί λόγοι που μας κρατούν στη δυστυχία είναι επιλογή μας. Βλέπω πως τα στερεότυπα είναι τόσο ισχυρά μέσα σου που θεωρείς το διαζύγιο ως «στίγμα». Τότε θα υποστείς τις συνέπειες, δηλαδή θα είσαι μια παντρεμένη μεν, δυστυχισμένη δε. Θα πρέπει λοιπόν να αναθεωρήσεις μέσα στου την έννοια των στερεοτύπων.

Στη διαδικασία αυτών των αναθεωρήσεων μπορεί να σε βοηθήσει συνεργασία με ψυχολόγο.

Μια μέση λύση είναι να δηλώσεις στον άντρα σου πως θέλεις να χωρίσετε δοκιμαστικά, να ζήσετε χωριστά για ένα διάστημα, γιατί δεν αντέχεις την κατάσταση και για να αποφασίσει εκείνος μόνος του τι θα κάνει. Ύστερα από το διάστημα αυτό, θα ξανασυζητήσετε να δείτε σε ποιο σημείο βρίσκεστε.

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Τι να πω στο παιδί;

Είμαι χωρισμένη σχεδόν 3 χρόνια (συναινετικό διαζύγιο). Έχω ένα κοριτσάκι 4 ετών και μένουμε μαζί με τη μητέρα μου. Με τον πατέρα της μικρής έχω καλές σχέσεις, άλλα δεν έχει αυτός με το παιδί. Γενικώς είναι πολύ επιπόλαιος και φοβερά ανεύθυνος (41 ετών) και δεν του έχω εμπιστοσύνη.

Η μικρή τον βλέπει σπάνια και τυχαία στο δρόμο, πολύ πιο σπάνια θα την πάρει. Πιο παλιά πηγαίναμε στο σπίτι του και την έβλεπε πιο συχνά (μετά από δική μου παρότρυνση). Μετά, λόγω της σχέσης του, το έκοψε και αυτό. Επίσης δεν προσφέρει ούτε τη διατροφή.

Το θέμα μου είναι ότι η κοπέλα του έμεινε έγκυος, η οποία είναι χωρισμένη με ένα αγοράκι 7 ετών (χωρίς διαζύγιο) και κοντεύει να γεννήσει (αγοράκι), και δεν το έχει αναφέρει σε μένα, άλλα ούτε το είπε και στο παιδί του, το πιο βασικό. Τώρα ετοιμάζονται να μείνουν μαζί στο σπίτι που μένει ή κοπέλα.

Τι να κάνω για να προστατέψω το παιδί μου ώστε να μην πληγωθεί; Να το πω εγώ στο παιδί; Ποιά θα πρέπει να είναι ή θέση μου και τι πρέπει να προσέξω στα καινούργια δεδομένα; Ποια η σχέση μου με τη νέα γυναίκα και τι όρους θα πρέπει να θέσω;

Δ

 
Τα παιδιά πρέπει να ενημερώνονται εγκαίρως για τις αλλαγές στη ζωή των γονιών τους, ιδανικά και από τους δυο μαζί ή από αυτόν που πρόκειται να κάνει την αλλαγή και μετά να το συζητήσουν και με τον άλλο γονιό.

Ο πρώην σύζυγος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το παιδί από καμιά άποψη και καλό είναι να μην τον πιέζεις να τη βλέπει αν δε θέλει. Ξέρω πόσο άδικο και κακό είναι αυτό για το παιδί, αλλά ακόμη πιο άδικο και κακό είναι να βλέπει κατόπιν πίεσης έναν πατέρα που αδιαφορεί ή κάνει σημαντικά λάθη ανατροφής.

Καταλαβαίνω πως με τον πατέρα μένετε στην ίδια γειτονιά, αφού βλέπει το παιδί τυχαία στο δρόμο. Το παιδί γνωρίζει τη νέα του σύντροφο; Γνωρίζει πως ο μπαμπάς της θα μετακομίσει;

Αφού έχεις καλές σχέσεις μαζί του, προσπάθησε να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση για το παιδί. Δήλωσε πως δεν σε αφορά εσένα προσωπικά τι θα κάνει στη ζωή του, αλλά νοιάζεσαι για το παιδί. Βλέπεις πως δεν ενδιαφέρεται και δεν θα τον πιέσεις γιατί αυτά δεν γίνονται κατόπιν πίεσης. Υπάρχουν όμως κάποια ελάχιστα πράγματα που υποχρεούται να κάνει για ένα παιδί που θεληματικά έφερε στον κόσμο: Να πληρώνει διατροφή και να του διαθέτει ελάχιστο χρόνο για να το ενημερώνει για τις αλλαγές που το επηρεάζουν. Και πως αν δεν το κάνει εκείνος θα το κάνεις εσύ, με το δικό σου τρόπο εννοείται.

Υπάρχουν 2 περιπτώσεις:

·         Η συζήτηση αυτή να έχει αποτέλεσμα και εκείνος να ενημερώσει το παιδί για τη μετοίκηση και το μωρό. Δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη ο τρόπος που εκείνος θα αντιμετωπίσει την ενημέρωση αυτή, γι’ αυτό θα πρέπει στη συνέχεια να μιλήσεις κι εσύ με τη μικρή.

·         Η συζήτηση δεν έχει αποτέλεσμα και πρέπει εσύ να ενημερώσεις το παιδί.

Και στις 2 περιπτώσεις, λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας του παιδιού, πρέπει να κινηθείς ως εξής:

-     Να εξηγήσεις στη μικρή –αν δεν το έχεις ήδη κάνει- με πολύ απλά λόγια τι είναι το διαζύγιο και πως μετά από αυτό ο μπαμπάς φεύγει από το σπίτι και το παιδί μένει με τη μαμά. Φέρε και παραδείγματα που γνωρίζει, από τον κοινωνικό σας χώρο ή το σχολείο της, για να μην αισθανθεί πως είναι μια λυπηρή εξαίρεση.

-     Και οι δυο γονείς αγαπούν το παιδί και πάντα θα είναι παιδί τους. Δεν πειράζει που ο μπαμπάς δεν τη βλέπει συχνά, ωστόσο την αγαπά, γιατί κάποιοι μπαμπάδες είναι «έτσι».

-     Μετά το διαζύγιο οι γονείς έχουν το δικαίωμα να ξαναπαντρευτούν και να κάνουν κι άλλα παιδιά. Όλα τους τα παιδιά όμως τα αγαπούν.

-     Ο μπαμπάς θα παντρευτεί (καλύτερα αναφέρσου σε γάμο για να μη μπερδευτεί) την κυρία Χ (χωρίς σχόλια), αν τη γνωρίζει, ή «μια καλή κυρία που τη λένε Χ», αν δεν τη γνωρίζει, θα πάνε να ζήσουν σε άλλο σπίτι και θα κάνουν παιδάκι. Αυτό θα είναι αδελφάκι της από τον ίδιο μπαμπά αλλά από άλλη μαμά. (Αν υπάρχει στον κοινωνικό σας χώρο ή στο σχολείο της ανάλογη περίπτωση, αναφέρσου). Εκείνη όμως θα είναι πάντα η μεγαλύτερη και η πρώτη που αποκτήθηκε.

-     Όταν γεννιέται ένα νέο αδελφάκι, οι γονείς του είναι απασχολημένοι με αυτό επειδή είναι μωρό και δεν ασχολούνται τόσο με τα πιο μεγάλα παιδιά, που μπορούν πχ. να φάνε ή να ντυθούν μόνα τους και πηγαίνουν και στο σχολείο. Κι εκείνη θα το γνωρίσει το μωρό και θα το συμπαθήσει.

Άκουσε με προσοχή τις ερωτήσεις της και απάντησε με απλά λόγια. Ρώτησέ την πώς αισθάνεται και βοήθησέ την να εκφραστεί πχ. να ζωγραφίσει την οικογένειά της ή το νέο μωρό κτλ. για να εκτονώσει τα συναισθήματά της.

Αν η κατάσταση με τον πατέρα της συνεχιστεί έτσι, η μικρή αναπόφευκτα θα καταλάβει την αδιαφορία του. Άφησέ την όμως να τα καταλάβει αυτά μόνη της με τον καιρό, να τον τοποθετήσει εκεί που πρέπει και να "αναλάβει" η ίδια τη σχέση τους. Εσύ σιγά-σιγά πρέπει να αποτραβηχτείς. Ήδη από την ηλικία που βρίσκεται, μπορεί να του τηλεφωνεί η ίδια όταν θέλει να τον δει και άσε εκείνον να της αρνείται. Αυτόν τον πατέρα έχει και δυστυχώς θα υποστεί τις συνέπειες.

Εσύ από πλευράς σου το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι ψυχικά ισορροπημένη και ευχαριστημένη από τη ζωή σου και να προσφέρεις στο παιδί σου ουσιαστική αγάπη και ένα ήρεμο, προστατευτικό περιβάλλον. Για να έχει το παιδί ένα καλό εναλλακτικό αντρικό πρότυπο, αν έχεις κάποιον αξιόλογο συγγενή ή φίλο φρόντισε να κάνετε παρέα. Το ρόλο αυτό μπορεί να τον παίξει στο μέλλον και ένας καλός δικός σου σύντροφος.

 

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Η κόρη μου «έμπλεξε»

Η κόρη μας, όταν ήταν 16 ετών, έφτιαξε για πρώτη φορά σχέση με έναν συμμαθητή της, δεν μας άρεσε αντιδράσαμε αλλά δυστυχώς ο νεαρός καθιερώθηκε με τις γνωστές φασαρίες και αντιπαραθέσεις. Όταν έφυγε η κόρη μας για σπουδές πιστέψαμε ότι θα χώριζαν γιατί αυτός δεν σπούδασε πήγε στρατιώτης και μετά βρήκε δουλειά σαν σερβιτόρος. Δυστυχώς σήμερα, μετά από 7 χρόνια, δεν έχει αλλάξει τίποτα και τα πράγματα έχουν οδηγηθεί σε ακραίες καταστάσεις. Οι δικές μας αντιρρήσεις ήταν αρχικά ότι αυτός δεν ήταν και από καλή οικογένεια, δεν είχε κανένα μορφωτικό επίπεδο, δεν ήταν ευπαρουσίαστος και ούτε ιδιαίτερα ευφυής, ενώ η κόρη μας τα είχε όλα.

Παρόλα αυτά είχαμε συμβιβαστεί και πάρει την απόφασή να τον δεχτούμε σαν μελλοντικό γαμπρό αν κάποια στιγμή μας παρουσιαζόταν . Βέβαια τα πράγματα έγιναν τραγικότερα, αυτός την ζήλευε είχαν ομηρικούς καυγάδες και χώριζαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς καθόλου επικοινωνία. αργότερα μάθαμε ότι την κτυπούσε . Η κόρη μας είχε εξαρτηθεί από αυτόν ολοκληρωτικά έσπασαν τα νεύρα της και αρχίσαμε να φοβόμαστε για την ψυχική της υγεία Αυτός αποδείχτηκε αλήτης, δεν σκόπευε να προχωρήσει σοβαρά μαζί της, την εγκατέλειπε για μήνες και μετά όταν ήθελε την καλούσε και εκείνη επέστρεφε.

Σε κάποια τέτοια εγκατάλειψη η κόρη μας γνώρισε ένα σοβαρό παιδί και όταν πιστέψαμε ότι κάτι πήγαινε να γίνει αυτός την κάλεσε και η κόρη μας ξαναγύρισε κοντά του ενώ μάθαμε από το περιβάλλον του ότι είχε βάλει στοίχημα ότι θα την ξαναπάρει πίσω και θα εκδικηθεί το παιδί που έκανε παρέα με την κόρη μου χρησιμοποιώντας πρόστυχες λέξεις .

Η κόρη μας κάνει σαν μαγεμένη ενώ σε αναλαμπές αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο άνθρωπος είναι η καταστροφή της αλλά δεν μπορεί να του αντισταθεί. Όταν έχει επικοινωνία μαζί του δεν θέλει να μας ξέρει, μας μισεί, μας το λέει και μας μιλάει άσχημα.

Εγώ προσωπικά χρησιμοποίησα κάθε μέσο τόσο με την κόρη μου όσο και με αυτόν . Δυστυχώς ό,τι και αν κάναμε τα αποτελέσματα ήταν τραγικά αυτός την επηρέαζε και τη έστρεφε εναντίον μας σε κάθε απόπειρα να τον φοβερίσω, ενώ απέφευγε με κάθε τρόπο τις προτάσεις μου για να επισημοποιήσουμε έστω αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση. Η κόρη μας όταν της ζητούσαμε ή να τον αφήσει ή να επισημοποίηση την σχέση της μας έλεγε ότι εκείνη θέλει να περνά ωραία τον καιρό της χωρίς δεσμεύσεις, θέση που της την έχει περάσει αυτός .

Ειλικρινά είμαστε σε απόγνωση, αφού αναρωτιόμαστε μήπως αυτός δεν είναι ανθρώπινο πλάσμα και έχει την κόρη μας υπό κατοχή. Εξωπραγματικό ακούγεται αλλά ζούμε τρομακτικές καταστάσεις και τα χέρια μας είναι δεμένα. Προσωπικά έχω αντιμετωπίσει δύσκολους ανθρώπους και καταστάσεις. Τέτοιο πανούργο διεφθαρμένο άνθρωπο που θέλει να καταστρέψει το παιδί μου δεν έχω συναντήσει στην ζωή μου.

Γ.

 
Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση όπου η κόρη έχει μια μακροχρόνια σχέση που από τον πατέρα θεωρείται «αταίριαστη» και καταστροφική για το παιδί του. Η μητέρα τι άποψη έχει; Η άποψη της ίδιας της κοπέλας ποια είναι; Λες πως είναι πλήρως εξαρτημένη και ανέχεται ταπεινώσεις. Υπάρχουν πολλά νεαρά ζευγάρια που συνεχώς χωρίζουν, λένε δραματικά λόγια και μετά επανασυνδέονται. Το μόνο που αναφέρεις ως δική της άποψη είναι «σε αναλαμπές αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο άνθρωπος είναι η καταστροφή της». Έχει εκφράσει καθαρά πως θέλει να χωρίσει αλλά δεν έχει τη δύναμη; Αν αυτό έχει γίνει και το εννοεί, δηλαδή δεν το είπε πάνω σε κάποια έξαρση θυμού, θα έπρεπε να τη στρέψεις προς κάποιον ψυχολόγο που θα τη βοηθήσει να απεξαρτηθεί. Αν όμως η ίδια τις περισσότερες φορές φαίνεται να περνά καλά, παρ’ όλη την απομάκρυνσή της από την οικογένεια, δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις.

Προτείνω να σταματήσεις να φοβερίζεις την κόρη σου ή το νεαρό χρησιμοποιώντας «κάθε μέσο» και να την αφήσεις να βιώνει τις συνέπειες της επιλογής της. Αν όντως η επιλογή αυτή της κάνει κακό, θα φανεί πιο έντονα στην πορεία και θα την κάνει από μόνη της να απομακρυνθεί. Θα έχει χάσει δημιουργικό χρόνο, θα έχει πάθει κακό, αλλά πόσο κακό μπορεί να είναι το «κακό» που θα γίνει στη διάρκεια μιας νεανικής σχέσης , ώστε να μη μπορεί να διορθωθεί;

Το μεγαλύτερο λάθος που κάνεις είναι να προσπαθείς να επισημοποιηθεί αυτή η «άρρωστη κατάσταση». Αυτό ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Αφού θεωρείς το άτομο αταίριαστο και αυτή τη σχέση καταστροφική για την κόρη σου, γιατί θέλεις να τη δέσεις επίσημα μαζί του; Το κάνεις για κοινωνικούς λόγους ή για να «στρώσει» ο νεαρός; Το πρώτο δεν πρέπει να έχει σημασία μπροστά στην ευτυχία του παιδιού σου και το δεύτερο ούτως ή άλλως δεν θα γίνει με το γάμο.

Η ίδια λέει πως απλώς «θέλει να περνά καλά χωρίς δεσμεύσεις» και έχει δίκιο. Γιατί να δεσμευτεί από τα 23 της χρόνια και μάλιστα με ένα νεαρό που δεν εγκρίνουν οι γονείς της και η ίδια έχει σχέση με τόσα σκαμπανεβάσματα; Ακόμη κι αν επρόκειτο για μια καλή σχέση που εγκρίνεις, θα έλεγα να μην παντρευτεί η κοπέλα τόσο νωρίς και μάλιστα με τον πρώτο της δεσμό. Εξάλλου, είναι μορφωμένο άτομο και τώρα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην καριέρα της.

Η συμβουλή μου λοιπόν με λίγα λόγια είναι: Τραβήξου πίσω, μη μεγεθύνεις τους κινδύνους και άφησε την κόρη σου να ζήσει τη σχέση της, να πληγωθεί, να ταπεινωθεί και να φτάσει να αντιληφθεί η ίδια πως πρέπει να φύγει. Να βιώσει δηλαδή τις συνέπειες της επιλογής της, γιατί μόνο από αυτές μπορεί να διδαχτεί.  Προς θεού, ΜΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΣΗ. Αν δεθεί με γάμο  θα είναι πολύ πιο δύσκολο να φύγει, αν το αποφασίσει τελικά, και θα ταλαιπωρηθείτε όλοι περισσότερο και μάλιστα αν υπάρχει παιδί.

Η ηλικία της είναι να κάνει σχέσεις, να κάνει λάθη και από αυτά να μάθει. Μην πιέζεις λοιπόν, γιατί έτσι προκαλείς το πείσμα και την απομάκρυνσή της. Ρώτησέ την απλώς αν είναι ευτυχισμένη ή θέλει κάποια βοήθεια και αν πει όχι, δήλωσε πως αποσύρεσαι από την προσπάθεια και την αφήνεις να τα βγάλει πέρα μόνη της. Και πως όποτε χρειαστεί βοήθεια, η οικογένεια της θα είναι εκεί για να της την προσφέρει.

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Αρρωστοφοβία

Η μητερα μου ηλικιας 75 ετων πασχει απο αρρωστοφοβια. Ειναι χηρα εδω και 20 χρονια και παιρνει διαφορα ηρεμιστικα απο την ηλικια των 35 ετων. Απο περσι μου ειπε οτι πιστευε πως στην ηλικια των 35 ετων πιστευε οτι ειχε καρκινο στο στηθος και περιμενε φυσικα να πεθανει. Δεν πηγαινε σε γυναικολογο για να εξεταστει αλλα σε ψυχιατρο ο οποιος την υπεβαλε σε ηλεκτροσοκ. Αυτο κρατησε για δεκα χρονια περιπου. Εφευρισκει διαρκως αρρωστιες, επιφορτιζεται με διαφορα φαρμακα, κανει φτωχη διατροφη, δεν τρωει λιπαρα, γλυκα (πιστευει οτι εχει σακχαρο), γαλατα, τυρια κ.λ.π. με αποτελεσμα αυτη τη στιγμη να εχει χαλασει το συκωτι και το στομαχι της.

Εχει κανει 5 τεστ κοπωσεως, πιστευει οτι εχει θυροειδη και παιρνει φαρμακα γι αυτο, αμετρητες ακτινογραφιες, 4 γαστροσκοπησεις και η λιστα συνεχιζεται....

Το θεμα ειναι πως ειναι απολυτα υγιης, ομορφη, καλοστεκουμενη, κανεις δεν την κανει πανω απο 65 ετων και γενικα εχει πολυ καλο DNA, λογω κληρονομικοτητας.

Της εχουμε μιλησει δεκαδες φορες μαζι με την αδερφη μου, την εχουμε απειλησει αλλα λιγο παρακατω εφευρισκει κατι αλλο.

Εκτος του γεγονοτος οτι επιβαρυνει την υγεια της υπαρχει και οικονομικο προβλημα γιατι ολα αυτα τα πληρωνει με την μειωμενη συνταξη που διαθετει, προτιμα να μην φαει, να μην ντυθει, να μην παει πουθενα, αρκει να εχει χρηματα για να πηγαινει σε γιατρους. Οποιαδηποτε συμβουλη θα ηταν πολυτιμη.

Σ

Η αρρωστοφοβία αποτελεί ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα που σχετίζεται με φόβο και ανασφάλεια γενικά για τη ζωή. Η λύση του μπορεί να γίνει μόνο με ψυχολογική παρέμβαση. Πρέπει να βρεθεί τι συνέβη στα ζωή της από μικρές ηλικίες και την έκανε να φοβηθεί στη ζωή. Η «θεραπεία» με ηλεκτροσόκ με ανατριχιάζει μόνο που την ακούω! Πιστεύω πως έχει επιτείνει το πρόβλημά της αντί να τη βοηθήσει.

Φροντίστε να της καλλιεργήσετε παρέες, ενδιαφέροντα και αγάπη για τη ζωή, έτσι ώστε να αποκεντρωθεί από την ψυχαναγκαστική ενασχόληση με τον εαυτό της.

Τους γιατρούς τους έχει ανάγκη για να έχει κάπου να βασίζεται, επειδή δεν εμπιστεύεται τον εαυτό της, τη ζωή και τους άλλους.

Η μόνη πιθανή λύση είναι η μητέρα σου να πεισθεί πως αυτό που θα τη βοηθήσει είναι η ψυχολογική στήριξη. Πρέπει να πεισθεί να δοκιμάσει. Οι αλλαγές βέβαια είναι δύσκολες στην ηλικία της, αλλά αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε.

Δυστυχώς σε τέτοια περίπτωση δεν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο από μακριά.

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Πού έκανα λάθος;

Είμαι 30 χρονών και πριν 3 μήνες περίπου μπλέχτηκα σε μια απροσδιόριστη θα έλεγα σχέση με ένα 27 χρονο. Εκείνος είχε 2 μήνες που χώρισε από μια 5ετή σχέση. Ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί της από ότι μου είπε, αλλά λόγω απόστασης 3 ετών το έληξε γιατί κουράστηκε. Μου είπε ότι την είχε ξεπεράσει και δεν τον απασχολούσε πια. Απ' ό,τι διαπίστωσα ο τύπος γενικότερα είναι αρκετά εγωιστής και θέλει πάντα να παριστάνει ότι είναι καλά και ότι τίποτα δεν τον επηρεάζει.

Μόλις γνωριστήκαμε όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Μετά από έναν μήνα μου είπε ότι είχε σκοπό να φύγει είτε για σπουδές στο εξωτερικό ή αν αυτό το σχέδιο δεν έβγαινε όπως περίμενε θα πήγαινε φαντάρος (ξέρω ότι έλεγε αλήθεια και από κοινούς μας φίλους). Και στις δυο περιπτώσεις μου είπε ότι δε θέλει σχέση από απόσταση και ότι αυτό που έχουμε θα έληγε σε 4-5 μήνες (που θα έμπαινε στο στρατό).

Μου άρεσε πολύ και σκέφτηκα ότι ήθελα να ζήσω αυτήν την εμπειρία μαζί του και ότι αφού το ξέρω εκ των προτέρων δε θα δεθώ και δε θα με νοιάξει. Στην πορεία όμως τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν από μεριάς μου τουλάχιστον γιατί ένιωθα ότι με μπέρδευε η συμπεριφορά του. Έδειχνε ερωτευμένος άλλα δεν μπορούσα να το πάρω στα σοβαρά γιατί πάντα όλα τα επισκίαζε αυτή η "συμφωνία". Όποτε άνοιγα το θέμα και του ανέφερα ότι όλη αυτή η συνεχής επαφή με κάνει να δένομαι δεν πολύ-ήθελε να το συζητήσει, έλεγε ότι ένιωθε μουδιασμένος και δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. Έλεγε ότι με ήθελε πολύ αλλά ότι είμαι ελεύθερη να βρω κάποιον άλλον αρκεί να το ξέρει (εδώ που τα λέμε, πότε να τον βρω αφού βρισκόμασταν τόσο συχνά;).

Κάποια στιγμή ένιωσα ότι παρατράβηξε και για τρίτη φορά άνοιξα τη συζήτηση λέγοντας πως βλέπω ότι δεν πάει άλλο. Πάγωσε τη στάση του και θεώρησε ότι είναι άδικο για μένα να μην κοιτάω άλλους και ότι μάλλον με φρενάρει. Είπε πως έπιανε τον εαυτό του να συμπεριφέρεται ερωτευμένα και κράταγε κόντρα γιατί δε θέλει τώρα να ερωτευτεί με τίποτα. Πως γίνεται να το καθορίσεις αυτό; Ομολογώ πως χωρίς να το περιμένω πληγώθηκα από αυτά που άκουσα.

Μετά από μια εβδομάδα πήρε τηλέφωνο με πολύ άνεση για να μου επιστρέψει κάτι. Ήταν τελείως ατάραχος και επέμεινε ότι πήρε επειδή μπορεί να χρειαζόμουν αυτό που του είχα δώσει. Απέφυγα να τον δω λέγοντας πως αν του πιάνει χώρο ας μου το δώσει, αν όχι δεν υπάρχει λόγος. Η απάντηση ήταν "Λάθος μάλλον που πήρα. Συγνώμη αν σου χάλασα τη ζαχαρένια σου"

Πως γίνεται σε μια εβδομάδα να τα ξεχνάει όλα και να είναι τόσο χαλαρός; Γιατί όλο αυτό το μπέρδεμα; Πιστεύετε πως το πρόβλημα ήταν η απόσταση που θα υπήρχε στο μέλλον ή η προηγούμενη του σχέση; μήπως τελικά δεν ήταν απόλυτα ειλικρινής; Ένα πράγμα ακόμα που έκανε τρομερή εντύπωση σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι τα ξεπερνάει όλα με το κλείσιμο ενός διακόπτη, όπως άφηνε να εννοηθεί. Ζει έντονα τη στιγμή , αλλά δεν του κοστίζει και τόσο. Είναι φυσιολογικό αυτό; Μήπως εγώ φταίω που νιώθω έτσι; Μήπως εγώ φταίω που δεν το καθόρισα; Γίνεται αυτό;

Χ.

 

Δεν μπορώ να υποθέσω πού οφείλεται η στάση του νεαρού. Μπορεί πραγματικά να ήθελε να μη δεθεί αλλά να τον νικούσαν τα συναισθήματά του, μπορεί εξαρχής να μην ήταν ειλικρινής, μπορεί να μην είχε ξεπεράσει την πρώην, μπορεί να ήθελε να περάσετε όσο το δυνατόν καλύτερα το μικρό διάστημα της σχέσης ή ακόμα και άλλα που δεν τα φανταζόμαστε. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ’ αυτόν τον κόσμο και δεν έχει νόημα να ψάχνεις τα κίνητρά τους. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζεις εσύ τις καταστάσεις.

Κάνατε μια αρχική συμφωνία και εσύ προσπάθησες να κινηθείς σύμφωνα μ’ αυτήν. Στην πορεία τα πράγματα από μεριάς του έδειξαν να αλλάξουν και καλά έκανες και το συζήτησες. Αφού δεν πήρες την επιθυμητή απάντηση ότι η αρχική συμφωνία δεν ισχύει και θέλει να συνεχίσετε από απόσταση, δεν χρειάζονταν άλλες συζητήσεις. Είχες 2 επιλογές: ή να χωρίσεις για να μην πληγωθείς αργότερα ή να το απολαύσεις όσο κρατήσει, αλλά χωρίς ελπίδα για το μέλλον. Επέλεξες το πρώτο. Γιατί όμως να πληγωθείς που σου είπε πως δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του; Μόνο αν υποψιαζόσουν πως λέει ψέματα θα δικαιολογείτο να πληγωθείς.

Καλά έκανε και σε πήρε για να σου επιστρέψει τα πράγματά σου και καλά έκανε και έδειχνε άνετος. Δεν ξέρουμε όμως πώς αισθανόταν. Μπορεί να ήταν λυπημένος ή θυμωμένος αλλά δεν ήθελε να το δείξει. Η αντίδρασή του όταν απέφυγες να τον δεις δείχνει πως μάλλον έχει πειραχτεί και υπάρχει θυμός από μέρους του. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που ξεπερνούν εύκολα τα πάντα, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο συγκεκριμένος πράγματι νιώθει έτσι ή έτσι θέλει να δείχνει.

Καλό είναι να μην παίρνεις εξαρχής σοβαρά τους φρεσκοχωρισμένους, ούτε να εμπλέκεσαι σε σχέσεις με (προκαθορισμένη) ημερομηνία λήξης αν είσαι ευαίσθητη και δεν μπορείς να περνάς καλά χωρίς μεγάλη συναισθηματική εμπλοκή. Αφού όμως επέλεξες μια τέτοια σχέση, δεν βλέπω να έκανες κάποιο σημαντικό στρατηγικό λάθος στην πορεία. Και αφού εξαρχής γνώριζες πως η σχέση έχει ημερομηνία λήξης, θα έπρεπε να είσαι προετοιμασμένη και να έχεις υπόψη σου πως οι λήξεις κατά κανόνα δεν είναι ειρηνικές και φιλικές.

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Μόνη…

Είμαι 33 ετών και διαμένω εδώ και αρκετό καιρό στο εξωτερικό λόγω εργασίας. Θα έλεγα ότι η ζωή μου είναι σχετικά ισορροπημένη παρότι μου λείπουν αρκετές φορές οι άνθρωποι και οι συνήθειες που άφησα πίσω μου. Μου λείπει όμως ένα πολύ βασικό κομμάτι: η σχέση.

Είμαι μόνη μου πολύ καιρό. Στο παρελθόν είχα μια μακροχρόνια σχέση και πολύ σημαντική , η οποία όμως έληξε λόγω φθοράς και απόστασης. Από τότε έχουν μεσολαβήσει άλλα δυο άτομα με τα οποία όμως δε γινόταν να υπάρξει συνέχεια, με αποτέλεσμα να πληγωθώ πολύ και να νιώσω περισσότερη μοναξιά μετά τη λήξη τους. Παρόλο που εν γνώσει μου έμπλεξα σε αυτές της σχέσεις με ημερομηνία λήξης, πίστευα πως ήμουν αρκετά προσγειωμένη και έλεγχα τα συναισθήματά μου και απλώς το έκανα για την εμπειρία. Στην πορεία αποδείχτηκε ότι δεν όριζα τα συναισθήματά μου όσο νόμιζα ή πληγώθηκα πάρα πολύ γιατί είδα τελικά πώς λειτουργούν και άλλες μορφές σχέσεων , έξω από την ασφάλεια και τη σταθερότητα μιας μακρόχρονης δέσμευσης.

Το γεγονός αυτό με φόβισε και άρχισα να απορώ με τον εαυτό μου. Δεν έχω εμπιστοσύνη σε αυτά που αισθάνομαι. Δεν αποκλείω λόγω της έντονης μοναξιάς να ξαναπέσω στην ίδια παγίδα και να δεχτώ να κάνω κάτι τελείως εφήμερο μόνο και μόνο για να βιώσω ένα ερωτικό συναίσθημα και να προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου πως δε θα πληγωθώ αυτή τη φορά γιατί ξέρω. Αλλά με φοβάμαι!

Αλλά κυρίως φοβάμαι πλέον το ρίσκο. Έχω κουραστει πολύ και από την μοναξιά και από τα ραντεβού που δεν οδηγούν πουθενά. Ένας λόγος παραπάνω είναι ότι μένω στο εξωτερικό. Πολύ πιθανό να μην ενδιαφέρεται κάποιος να κάνει σχέση με μια μετανάστρια παρά απλώς να τη γνωρίσει.

Έχω δοκιμάσει και τα on line dating και ειδικά από αυτά απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Εξαφανίζονται πολύ εύκολα και, αν και έχω γνωρίσει ενδιαφέροντα άτομα που θα ήθελα με κάποια από αυτά να προχωρήσει, τελικά δεν προχώρησε με κανέναν. Τελευταία έχω αρχίσει να νιώθω ενοχές που θέλω επιτέλους να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν. Έχω πολύ καιρό να το βιώσω και μου λείπει πολύ, αλλά νιώθω ότι δεν πρέπει τελικά να μου λείπει και δεν πρέπει να το έχω ανάγκη. Ειλικρινά είμαι κουρασμένη και νιώθω ότι εγώ φταίω!
Κ


Αν νιώθεις πως εσύ φταις, τότε έτσι και θα γίνεται!
Είναι προφανές πως δεν είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις σχέσεις χαλαρά και χωρίς να εμπλέκεσαι συναισθηματικά. Μην τις επιδιώκεις λοιπόν, αν εξαρχής έχει δηλωθεί το «χαλαρά», και φρόντιζε να ξεκινάς μόνο αν διαφαίνεται κάποια σοβαρότερη προοπτική. Δε σημαίνει βέβαια πως κι αυτές οι σχέσεις θα πετύχουν και πρέπει πάντα να πάρεις ένα ρίσκο. Αποδέξου ποια είσαι και τι θέλεις και επικεντρώσου σ’ αυτό. Και χωρίς ενοχές! Δική σου είναι η ζωή, μπορείς να επιθυμείς ό,τι θέλεις.

Η υπόλοιπη ζωή σου πώς είναι; Έχεις δουλειά, φίλους, ενδιαφέροντα; Περνάς καλά και χωρίς σχέση; Αν αναζητάς απελπισμένα σύντροφο, αυτό φαίνεται και χωρίς να το δείχνεις και ίσως αποτρέπει κάποιους στην αρχή. Επικέντρωσε στο να περνάς καλά χωρίς σχέση και τότε μόνο θα έρθουν οι καλές σχέσεις, όταν δεν θα τις κυνηγάς με τόσο πάθος.

Οι ηλεκτρονικές γνωριμίες και άλλοι «οργανωμένοι» τρόποι γνωριμιών δεν είναι απορριπτέοι, αν τηρούνται κάποιοι όροι. Μια πολύ πρόσφατη ανάρτηση ασχολείται με το θέμα των ηλεκτρονικών ραντεβού. Η διαμονή στο εξωτερικό είναι όπως τη δεις. Αν τη δεις σαν ενδιαφέρουσα εμπειρία, θα αποβεί θετική. Αν τη δεις σαν τιμωρία και απομόνωση, έτσι και θα εξελιχθεί. Δεν είναι λίγα τα άτομα που κάνουν σοβαρές σχέσεις με αλλοδαπούς, και αν η σχέση αποδειχτεί δυνατή τα εμπόδια ξεπερνιούνται.

Αν θέλεις να δυναμώσεις, να μάθεις να περνάς καλά και χωρίς σχέση και να μάθεις να διεκδικείς αυτά που θέλεις, σου χρειάζεται διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Αν προτιμάς Έλληνα θεραπευτή, αναζήτησε ειδικούς που κάνουν συνεδρίες μέσω Skype.

Μισοτελειωμένες υποθέσεις

Πριν πεντε χρόνια ερωτεύτηκα έναν άντρα ο οποίος όπως αποδείχτηκε κατόπιν ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να μου τύχει. Εκτός από όλα τα άλλα μπλεχτηκαν στη σχέση μας και δύο υποτίθεται φίλες μου. Χωρίσαμε βέβαια, αλλά πιο πολύ μου στοίχισε η ανάμειξη των φίλων μου παρά ο χωρισμός μας. Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε και τωρα μπορω να πω ότι συνήλθα εντελως. Βίωσα πολύ δύσκολες καταστάσεις και έχασα τον εαυτό μου. Φυσικα διέκοψα καθε επαφή με όλους τους εμπλεκόμενους.

Τώρα, μετά από πέντε χρόνια, η μια από αυτές μου ζητάει εξηγήσεις και θέλει επανασύνδεση και δηλώνει ότι δεν έχει κανει κάτι που να εξηγει την στάση μου απέναντί της. Το σκέφτηκα πολλές φορές να μιλήσω μαζί της και να της απαριθμήσω όλα τα γεγονότα στα όποια ήταν παρούσα και που με πλήγωσαν ανεπανόρθωτα.
Από την άλλη όμως δεν θελω να γυρίσω πίσω σε ό,τι με πλήγωσε και να θυμηθω πάλι πόσο δύσκολα πέρασα τότε. Με την συγκεκριμένη κοπέλα έχουμε μεγαλώσει σχεδον μαζί και ίσως αυτό να μου στοιχισε ακόμα πιο πολύ. Αλλά ειναι πιο πολλές οι δυσάρεστες παρά οι ευχάριστες στιγμές μαζί της τώρα που κανω τον απολογισμό.


Εσείς τι πιστεύετε? Να την βάλω πάλι στη ζωή μου? Αλλάζει ο άνθρωπος? Δεν θα βρει πάλι ευκαιρία να με πληγώσει?

Μ.

 

Το θέμα σου έχει δυο σκέλη: α) το ξεκαθάρισμα μιας μισοτελειωμένης υπόθεσης και β) την επαναφορά μιας φιλικής σχέσης.

Αρχικά, φαίνεσαι πολύ ευαίσθητο άτομο. Ακόμη κι αν χαλάσει μια πολύ σημαντική σχέση με έναν άντρα και προδοθείς από καλούς φίλους, δεν είναι καλό να χάσεις τον εαυτό σου ούτε να κάνεις πέντε χρόνια για να ξεπεράσεις τα τραυματικά γεγονότα. Πρέπει να βρεις τρόπο να δυναμώσεις ψυχολογικά και να μπορείς να αντιμετωπίζεις πιο αποτελεσματικά τις κακοτοπιές της ζωής. Και ο τρόπος αυτός, εκτός από τις εμπειρίες που έχεις αποκομίσει, είναι η προσωπική ανάπτυξη με τη βοήθεια ψυχολόγου.

Έρχομαι τώρα στα ερωτήματά σου.

·         Οι μισοτελειωμένες υποθέσεις είναι καταστροφικές για τη ζωή μας και δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε. Πρόκειται για υποθέσεις που δεν συζητήθηκαν, δεν ξεκαθαρίστηκαν, μας πλήγωσαν κάποτε και ακόμη μας απασχολούν. Το κλείσιμο των υποθέσεων αυτών γίνεται είτε με ετεροχρονισμένο ξεκαθάρισμα είτε με αδιαφορία και απομάκρυνση. Στη δική σου περίπτωση κανένας δεν ξέρει καλύτερα από σένα την ίδια τι θα είναι καλύτερο. Τι νιώθεις; Αποκλείεται νε έχεις κάνει λάθος εκτίμηση; Τι σου λέει το ένστικτό σου; Μόνο αυτό πρέπει να ακολουθήσεις, οπότε ή αδιαφορείς για την έκκληση της φίλης ή αποφασίζεις να ξεκαθαρίσετε συνυπολογίζοντας το ψυχολογικό κόστος της διαδικασίας. Από μακριά δεν μπορώ να καταλάβω τι θα ήταν το καλύτερο για σένα.

·         Αν δεν δεχτείς να μιλήσεις με την κοπέλα, η υπόθεση τελειώνει εδώ. Αν όμως μιλήσετε, μπορεί να προκύψουν άλλα δεδομένα.

-      Από το ξεκαθάρισμα προκύπτει πως η κοπέλα δεν ήταν βασική υπεύθυνη για τα προ πενταετίας γεγονότα, όπως λέει. Τότε μπορείς αν θέλεις να ξαναρχίσεις δοκιμαστικά να τη βλέπεις, τηρώντας όμως κάποιες προφυλάξεις, γιατί όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, έστω και λίγη.

-      Από το ξεκαθάρισμα δεν πείθεσαι πως η κοπέλα ήταν αμέτοχη. Αν είναι αμετανόητη, εννοείται πως δεν την ξαναβλέπεις. Αν όμως ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, μπορείς να σκεφτείς επανασύνδεση.

Και στις δυο περιπτώσεις επανασύνδεσης, πρέπει να δεις τη σχέση σαν μια νέα σχέση και όχι σαν τη συνέχεια της παλιάς. Πέντε χρόνια είναι μεγάλο διάστημα και οι άνθρωποι μπορεί να αλλάξουν σε βασικά σημεία. Μπορεί πάλι και όχι. Κι εσύ σίγουρα κάποιες αλλαγές έκανες μέσα στα χρόνια αυτά. Οπότε μπορεί οι νέοι σας εαυτοί να ταιριάζουν ή όχι. Κάνετε συμφωνία να ξεχάσετε τα παλιά και να δείτε αν ταιριάζετε τώρα. Ξεκινάς με προφυλάξεις και όχι πολύ στενή σχέση και βλέπεις πώς θα εξελιχτεί.

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη!

Είμαι 32 ετων. Υπάρχει καποιος στη ζωη μου, λίγο μεγαλύτερός μου, με τον οποίο προσπαθούσαμε απο περυσι το καλοκαίρι να τα βρούμε και δεν μπορέσαμε.

Έχω καταλάβει πως του αρέσω αλλά δυστυχώς αρκετές φορές έχουμε παρεξηγηθεί. Ο λόγος είναι ότι ενώ υπήρχε χημεία εγώ δεν ήθελα να βιαστώ να προχωρήσω μαζί του ενώ εκείνος είχε άλλο τρόπο σκέψης.

Γενικά αυτός ήταν πολύ ενθουσιώδης πέρυσι που ξεκίνησε η γνωριμία μας. Με καλούσε έπειτα από το πρώτο ραντεβού μας στο σπίτι του και δημόσια στο μαγαζί της οικογένειάς του. Εγώ ήμουν διστακτική.

Συνέχιζε να δείχνει πως με ήθελε επι ενα μήνα, μεχρι που του προέκυψαν κάποια οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα. Αυτό ήτανε! Κλείστηκε στον εαυτό του και δεν ηθελε ενοχληση. Σταματησα και αδιαφορησα...μεχρι που έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε οτι τον απογοήτευσα. Και έλεγε αληθεια,  ουτε ενα τηλ τον πηρα! Ντραπηκα, αλλα επελεξα να απομακρυνθω.

Πέρασαν μήνες, του ξαναστειλα μήνυμα απο ενδιαφερον και αρχισαμε παλι να μιλαμε. Τα ιδια...αρχισαν τα καλεσματα,  αλλα επεμενε να μην βιαστουμε γιατι μπορει να πληγωθουμε στο μελλον...εγω αντιδρουσα και αρχιζαν οι τσακωμοι! Μεχρι που ειπε πως φερομαι ανωριμα και δεν κανω για γαμο!!!

Θυμωσα γιατι ταρακουνηθηκα με τα λογια του. Μηπως εχει δικιο? Παντα και στο παρελθον ημουνα βιαστικη, οποτε ξεκινουσα κατι με καποιον....Τα ηθελα οπως τα ηθελα να γινονται τα πραγματα και προσδοκουσα πραγματα που δεν μπορουσε να δωσει ο αλλος!

Τωρα ηρθαμε παλι κοντα, από όταν παραδεχτηκα το φταιξιμο μου. Μου εδωσε και αλλη ευκαιρια, αλλα το θεμα ειναι οτι ενω τη μια μερα χρειαζεται την παρουσια μου την αλλη μερα ειναι στον κοσμο του. Μου ανοιγεται, εκφραζει την επιθυμια να εχει μια κοπελα που να του λεει μια καλή κουβέντα, αλλά απ την αλλη κλεινεται στον εαυτο του και δείχνει να τον βασανιζει κατι.

Εγω τι να κανω? Να δειχνω ενδιαφερον απλά ανθρωπινο? να πηγαινω με τα νερα του?

Ν.

 

Η ιστορία σου με τον άντρα αυτό μου θυμίζει την παροιμία που έλεγε η γιαγιά μου «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη!». Δεν ξεκαθαρίζετε επιθυμίες και στόχους, δεν συζητάτε και ουσιαστικά φοβάστε ο ένας τον άλλον.

Η στάση σου είναι αντιφατική. Λες πως πάντα ήσουν βιαστική και τα ήθελες όλα, στην περίπτωση όμως αυτή αρχικά δίστασες να κάνεις βήματα. Κι εκείνος μια θέλει μια δε θέλει… Επίσης δεν έχω καταλάβει αν τελικά έχεις ολοκληρωμένη σχέση μαζί του ή ακόμη το εξετάζετε. Και πώς μιλά για γάμο αν δεν έχετε σταθερή καλή σχέση για κάποιο διάστημα;

Αυτό που προτείνω να γίνει είναι να συζητάτε. Εξήγησέ του πως δεν ασχολήθηκες τότε που είχε προβλήματα γιατί άφησες σε κείνον την πρωτοβουλία. Πραγματικά, όταν κάποιος έχει προβλήματα, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τον ρωτήσουμε αν θέλει την παρέα μας και τη συμπαράστασή μας αυτή την περίοδο. Και να σεβαστούμε αυτό που θέλει, αν τον αγαπάμε.

Στη συνέχεια, ξεκαθάρισε τι θέλεις από αυτόν και ρώτησέ τον τι θέλει κι εκείνος. Αν η απάντηση είναι και για τους δυο «θέλω να δοκιμάσουμε σταθερή σχέση με προοπτική», τότε ρώτησέ τον τι τον πειράζει από σένα, μήπως είναι θέμα συμπεριφοράς και διορθώνεται. Επίσης πες του πως σε μπερδεύει με την αντιφατική του συμπεριφορά και ρώτησέ τον αν τον βασανίζει κάτι. Ρώτησέ τον ποια θα ήταν η ιδανική στάση γι’ αυτόν από πλευράς σου και πες του κι εσύ πως θέλεις μεγαλύτερη σταθερότητα συμπεριφοράς.

Δοκιμάστε μια περίοδο να είστε πιο ειλικρινείς και να συζητάτε. Πχ. αυτά που ρωτάς εμένα ρώτησέ τα σε κείνον που είναι και ο άμεσα ενδιαφερόμενος και αν συμφωνείς προσπάθησε να του φέρεσαι ανάλογα.

 

 

Οι καλές σχέσεις είναι θέμα τύχης;

Έχω μια απορία που με απασχολεί πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό
Θεωρείτε ότι το να βρεις κάποιον με τον οποίο να ταιριάζεις και να σε θέλει το ίδιο είναι θέμα τύχης; Και αν όχι τι πρέπει να κάνεις για να προκαλέσεις τον έρωτα; Πώς μπορεί να συμβεί; Εξηγείται; Δεν λέω για την περίπτωση που μόνο ένας ενδιαφέρεται. Για την περίπτωση που "δένουν" εννοώ. Είναι θέμα τύχης και συγκυρίας ή όλα εξαρτώνται από εμάς και αν ναι τότε τι πρέπει να κάνουμε;

Τ.

 

Αρχικά, οι καλές σχέσεις προϋποθέτουν καλή ψυχική κατάσταση και προσωπική ανάπτυξη των μελών. Αν εσύ είσαι καλά με τον εαυτό σου και ξέρεις τι θέλεις, αν μπορείς χωρίς πρόβλημα να είσαι και μόνη, τότε αφενός θα κάνεις καλή επιλογή και αφετέρου δεν θα εξαρτηθείς. Καλή επιλογή σημαίνει να βρεις ισορροπημένο άτομο, ελεύθερο και με ίδια διάθεση με σένα για σχέση και να το επιλέξεις επειδή πραγματικά ταιριάζετε και όχι επειδή δεν μπορείς χωρίς σχέση. Αν κάτι από αυτά τα «αν» δεν ισχύει, η σχέση διατρέχει μεγάλο κίνδυνο να διαλυθεί.

Η τύχη παίζει κάποιο ρόλο στο ποιους ανθρώπους θα συναντήσεις στο δρόμο σου, εξαρτάται όμως από σένα πού θα κυκλοφορήσεις, ποιους θα «δεις» να περνούν μπροστά σου και ποιους θα επιλέξεις. Η ερωτική έλξη παίζει ένα ρόλο, αλλά αν υπάρχει μόνο αυτή η σχέση θα είναι βραχυπρόθεσμη.

Ας πούμε τώρα πως τα προηγούμενα «αν» ισχύουν και δυο ισορροπημένοι, ανεξάρτητοι άνθρωποι έχουν και οι δυο διάθεση για σχέση, συναντιούνται, αρχικά ταιριάζουν και ξεκινούν.

Από κει και πέρα η τύχη έπαψε να παίζει τον όποιο ρόλο της και ξεκινά το ουσιαστικό ταίριασμα μεταξύ του ζευγαριού και η δουλειά που πρέπει να κάνουν για να προσαρμοστούν μεταξύ τους. Οι προσαρμογές μπορούν να γίνουν μόνο σε επίπεδο καθημερινής ζωής και συμπεριφοράς. Ουσιαστικές αλλαγές χαρακτήρα και ιδεολογίας δε γίνονται για χάρη κανενός, και όποιος το προσπαθήσει θα αποτύχει.

Άρα συνοπτικά οι απαντήσεις στα ερωτήματά σου είναι:

·         Θεωρείτε ότι το να βρεις κάποιον με τον οποίο να ταιριάζεις και να σε θέλει το ίδιο είναι θέμα τύχης; Εν μέρει τύχης αλλά κυρίως προσωπικής ανάπτυξης και καλής επιλογής

·         Και αν όχι τι πρέπει να κάνεις για να προκαλέσεις τον έρωτα; Να εξελιχθείς προσωπικά και να μην έχεις «ανάγκη» τη σχέση, πράγμα που συνήθως οδηγεί σε κακές επιλογές

·         Για την περίπτωση που "δένουν" εννοώ. Είναι θέμα τύχης και συγκυρίας ή όλα εξαρτώνται από εμάς και αν ναι τότε τι πρέπει να κάνουμε; Μετά την αρχική αμοιβαία επιλογή ξεκινά η δουλειά στο ζευγάρι, η οποία μπορεί να αλλάξει μόνο συμπεριφορές και όχι χαρακτήρες ή ιδεολογίες.

 

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Διαδικτυακές γνωριμίες

Μένω στο εξωτερικό εδώ και μερικούς μήνες. Έχω δοκιμάσει να γνωρίσω κόσμο αλλά δεν μπορώ να συνάψω πολύ στενές επαφές, όπως ήξερα και είχα συνηθίσει στην Ελλάδα. Επιπλέον, δεν είναι το ίδιο εύκολο να γνωρίσω κάποιον και να δημιουργηθεί κάποιου είδους σχέση πέρα από σεξ.

Εδώ και αρκετό καιρό (περίπου 8 μήνες) μπλέχτηκα στα dating site. Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα ξανακάνει και ήμουν επιφυλακτική, ένιωθα μάλλον λίγο μειονεκτικά γιατί δεν είχα πολύ θετική στάση. Είπα όμως να το δοκιμάσω μιας και που είμαι σε μια ξένη χώρα.
Έχω απογοητευτεί πάρα πολύ!!! Δεν περίμενα ποτέ πως θα έβλεπα ποικίλες συμπεριφορές. Μάλλον είχα πολλές προσδοκίες, δεν ξέρω. Πάντως η αυτοπεποίθησή μου σε αυτόν τον τομέα δεν είναι όπως ήταν. Νομίζω πως κάτι δεν κάνω καλά εγώ! Ενώ στην Ελλάδα δεν αισθανόμουν έτσι. Δεν ξέρω αν είναι θέμα γλώσσας και κουλτούρας ή είναι έτσι τα διαδικτυακά ραντεβού. Περνάω ώρες με κάποιον συζητώντας, θεωρώ ότι είμαι ευχάριστη (και φαίνεται γιατί ο άλλος θα κοιτούσε να φύγει νωρίς) , δεν κάθομαι να γκρινιάζω για διάφορα και γενικά φαίνεται με ορισμένους ότι τα πράγματα πάνε καλά. Αλλά μετά τίποτε. Έχω παρατηρήσει ότι όσες φορές κάνω εγώ κίνηση ή δε θα απαντήσει ή απλά θα είναι από ευγένεια. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να υποθέσω πια και αυτό που συμβαίνει μου χαλάει την ψυχολογία. Ποιά είναι η αλήθεια για τα διαδικτυακά ραντεβού;

Μ

 

Αρχικά, καλά κάνεις που προσπαθείς να βρεις σύντροφο εφόσον το έχεις ανάγκη και τα διαδικτυακά ραντεβού είναι ένας σύγχρονος τρόπος γνωριμιών, αρκεί να μην αντικαθιστούν την «κανονική» κοινωνικότητα και να αντιμετωπίζονται σωστά:

·         Να μην επενδύουμε ΚΑΘΟΛΟΥ πριν γνωρίσουμε τον άλλον κατά πρόσωπο και βγούμε μαζί του κάποιες φορές.

·         Να είμαστε δύσπιστοι στο πρόσωπο που μας παρουσιάζεται και στις προθέσεις του. Υπάρχουν «φανταστικές προσωπικότητες», άνθρωποι που σήμερα θέλουν να περάσουν μια όμορφη βραδιά μπροστά στον υπολογιστή και αύριο έχουν άλλες προτεραιότητες, άνθρωποι δεσμευμένοι, παράξενοι, που τους αρέσει να παίζουν παιχνίδια, αυτοί που επιδιώκουν casual -ηλεκτρονικό ή και κατά πρόσωπο- σεξ και πολλά άλλα. Βέβαια αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και γύρω μας, αλλά η ανωνυμία του διαδικτύου μπορεί να τους κάνει να εκδηλώνουν τη χειρότερη πλευρά τους.

·         Να έχουμε απέραντη υπομονή, να δοκιμάζουμε πολλές περιπτώσεις και αν κάτι δεν συνεχιστεί, τι είχαμε τι χάσαμε;

·         Να μη συσχετίζουμε την αυτοπεποίθησή μας και τη διάθεσή μας με το κάθε –διαδικτυακό ή μη- ραντεβού.

·         Να μην  αντικαθιστούμε με τον υπολογιστή την κοινωνικότητά μας.

 

Αυτά τα τελευταία είναι και τα πιο σημαντικά. Η αυτοπεποίθησή σου είναι θέμα δικό σου και είναι πρόβλημα να την εξαρτάς από τις αποτυχημένες προσεγγίσεις με άντρες, ηλεκτρονικές ή μη. Επιπλέον, όταν συνειδητά θέλουμε σχέση κι αυτή δεν έρχεται, ίσως υποσυνείδητα υπάρχει κάτι που μας φρενάρει. Μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο θα σου έκαναν καλό.

Savoir vivre για τις γυναίκες στα πρώτα ραντεβού

Έχω μια απορία σχετικά με το ποιός και πώς θα έπρεπε να κάνει την πρώτη κίνηση για να προσεγγίσει κάποιον που τον ενδιαφέρει.

Θεωρείτε πως όταν η γυναίκα κάνει την πρώτη κίνηση μετά το πρώτο ραντεβού είναι λάθος; Δηλ. μετά από ένα καλό ραντεβού, όταν περνάνε οι μέρες και ο άλλος δεν κάνει καμία κίνηση, είναι μάταιο να κάνει η γυναίκα την κίνηση, δεδομένου ότι οι άντρες όταν ενδιαφέρονται δεν κρατιούνται; Ειδικά όταν αυτός την είχε προσεγγίσει αρχικά, που σημαίνει ότι δεν είναι και πολύ ντροπαλός.

Προσωπικά μου έχει τύχει κάποιες φορές να προσπαθήσω να πλησιάσω εγώ κάποιον μετά από ένα φαινομενικά τουλάχιστον καλό ραντεβού και ή να μην απαντήσει ή να δείχνει πως δεν ενδιαφέρεται τόσο όσο έδειχνε. Είναι καλύτερο να μην κάνει η γυναίκα αυτές τις κινήσεις στην αρχή; Πότε είναι καλό να δείχνει ότι ενδιαφέρεται;

Α

 

Όλα είναι θέμα ανθρώπου και προσωπικών αντιλήψεων.

1) Αρχικά, αν γνωρίσεις κάποιον που σε ενδιαφέρει, μπορείς να του δώσεις το τηλέφωνό σου ή το πολύ-πολύ να τον καλέσεις σε μια εκδήλωση στην οποία κατά προτίμηση θα είσαι και με άλλη δική σου παρέα, πχ, μια γιορτή ή συναυλία. Αν δεν ανταποκριθεί, ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΣ.

2) Μετά από ένα καλό ραντεβού τα πράγματα είναι διαφορετικά και είτε ο άντρας είτε η γυναίκα μπορούν να λάβουν την πρωτοβουλία ενός τηλεφωνήματος για επόμενη συνάντηση. Αν όμως ο άλλος δεν ανταποκριθεί, τον αφήνουμε στην ησυχία του. Δεν είναι καμιά καταστροφή να μη θέλει κάποιος από τους δυο να συνεχίσει. Οι λόγοι μπορούν να είναι πολλοί: το ραντεβού να μην ήταν πραγματικά και για τους δυο τόσο καλό, η ευγενική συμπεριφορά να παρεξηγήθηκε ως ενδιαφέρον, να αποκαλύφτηκε κάτι που απώθησε τον άλλον, να προέκυψε κάτι άλλο στη ζωή του την ίδια περίοδο, να διαπιστώθηκαν διαφορετικές επιθυμίες για σχέση (πχ. ο άντρας να είχε σκοπό μια ευκαιριακή σχέση και να κατάλαβε πως η κοπέλα θέλει κάτι σοβαρό) και πολλά άλλα.

Κατά κανόνα, ο άνδρας αν ενδιαφέρεται επικοινωνεί ξανά. Δεν είναι ωστόσο κακό και η κοπέλα αν ενδιαφέρεται, να κάνει πρώτη ένα τηλεφώνημα μετά από κάποιες μέρες. Μπορεί να προτείνει κάποια εκδήλωση ή θέαμα, ώστε να μη φανεί ακριβώς ερωτικό ραντεβού. Αν ο χαρακτήρας της και οι αρχές της είναι πιο «ανοιχτές», μπορεί ευθέως να προτείνει και να ξαναβρεθούν, χωρίς πρόσχημα. Αν ο άλλος δεν ανταποκριθεί, τον ξεχνά.

Γενικά και για άντρες και για γυναίκες ισχύει το ίδιο: Οι σχέσεις είναι καλό να εξελίσσονται με αμοιβαίες κινήσεις. Κάποιος κάνει μια κίνηση, αλλά όχι δεύτερη αν ο άλλος δεν ανταποκριθεί, Ας πούμε πως τηλεφωνείς πρώτη λίγες μέρες μετά από ένα καλό ραντεβού και προτείνεις έξοδο. Αν ο άλλος ενδιαφέρεται, θα δεχτεί με ενθουσιασμό. Αν δεν μπορεί για κάποιο λόγο, θα αντιπροτείνει: «Δυστυχώς δεν μπορώ το Σάββατο, τι θα έλεγες να πάμε την Κυριακή;». Έτσι πάλι ενδιαφέρον δείχνει.

Αν όμως δεν απαντήσει ή είναι ψυχρός ή πει πως έχει πολλές δουλειές ή πως έχει κάποια προβλήματα αυτή την εποχή κτλ, ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΣ. Το πολύ-πολύ να του απαντήσεις «Καλά, αν θέλεις μπορείς να με πάρεις εσύ» κι αυτό μόνο αν σου αρέσει πολύ και θέλεις να αφήσεις μια πόρτα ανοιχτή. Δεν σημαίνει όμως πως θα τον περιμένεις και θα αγιωνιάς.

Γενικά στο παιχνίδι των σχέσεων πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και να παίρνουμε μια πρωτοβουλία αλλά όχι δεύτερη, αν δεν βλέπουμε ανταπόκριση. Kαι να μην το παίρνουμε εγωιστικά. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους, όπως δεν μας αρέσουν και όλοι. Γνωρίζουμε 100, βγαίνουμε με 10 και κάνουμε σχέση με έναν.

Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι άντρες να δοκιμάσουμε out there!