Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Εφηβική εξάσκηση στους «εξαφανισμένους»

Πριν δυο μήνες ενας συμμαθητής μου ξεκίνησε να μου μιλάει μέσω του facebook. Αρχίσαμε να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον, στο σχολείο με κοιτούσε συνέχεια, χαμογελούσε κάθε φορά που μου μιλούσε, έβρισκε αφορμές για να βρίσκεται κοντά μου. Γενικά μεταξύ μας υπήρχε μια χημεία που έδειχνε πως τα πράγματα θα προχωρήσουν προς το καλό, επίσης είχε πει πως όποτε θέλω θα μπορούσα να έρθω στη περιοχή που μένει για μια βόλτα στο πάρκο.
Όμως πριν από λίγες μέρες άρχισε να μη μου χαμογελάει τόσο και να μη μου μιλάει, λέγοντας απλά καλημέρα. Τον ρώτησα και μου ειπε πως σκεφτεται πολλά και πως δε μπορούσε να μου πει τη παρούσα στιγμή. Εγώ όμως παρατηρώ πως αυτή τη συμπεριφορά την έχει μόνο με εμένα και με τους φίλους του μια χαρά χαμογελαστός είναι.
Γιατί συμβαίνει αυτό? Δεν είχα κάνει τίποτα που να τον απωθήσει. Τι να κάνω για να συνεχίσουμε να έχουμε το καλό 'δέσιμο' μεταξύ μας?
Ι.
Αυτό που μου περιγράφεις φαίνεται  η αρχή ενός εφηβικού φλερτ, που ξεκίνησε μάλιστα με πρωτοβουλία του νεαρού. Δεν μπορώ να εξηγήσω τη μεταστροφή του. Είναι πιθανό να φοβήθηκε πως πηγαίνατε για σχεσούλα και να μην ήταν έτοιμος γι αυτό. Είναι επίσης πιθανό να μπήκε στο προσκήνιο κάποιο άλλο κορίτσι. Δεν αποκλείω και κάτι από μέρους σου να τον ενόχλησε, ίσως κάτι ασήμαντο, αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς σκέφτεται ο άλλος… Ή απλώς το ενδιαφέρον του να ήταν φευγαλέο και να πέρασε… Στην ηλικία σας, πολλά παιδιά είναι ανώριμα (όπως άλλωστε είναι φυσικό) και δεν μπορούμε να περιμένουμε συνέπεια συμπεριφοράς. Εξάλλου τέτοια φαινόμενα «εξαφανίσεων» δυστυχώς συμβαίνουν και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Έκανες καλά και τον ρώτησες ευθέως τι συμβαίνει και ελπίζω να μην το έκανες με πιεστικό τρόπο. Εκείνος απέφυγε να απαντήσει και δεν νομίζω πως μπορείς να  κάνεις κάτι περισσότερο. Καλό είναι να εξακολουθήσεις να του φέρεσαι απλά φιλικά, χωρίς να επιδιώκεις μεγαλύτερη προσέγγιση. Άφησέ του λίγο χρόνο να δούμε πώς θα αντιδράσει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η ιστορία αυτή θα πρέπει να σου γίνει έμμονη ιδέα, ούτε πως θα περιορίσεις με κανένα τρόπο τη ζωή σου για να περιμένεις αν και πότε θα αντιδράσει.
Αν επανέλθει, συνέχισε την επικοινωνία σαν να μη συμβαίνει τίποτα και ίσως κάποια στιγμή σου πει τι συνέβη ή τον ρωτήσεις ξανά εσύ.

Αν δεν επανέλθει, θεώρησέ το σαν μια εφηβική ανωριμότητα από μέρους του και σαν ένα μικρό μάθημα για σένα να μην επενδύεις εύκολα στην πιθανότητα μια σχέσης. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων και πρέπει να είσαι προετοιμασμένη. Ναι μεν να τολμάς και να επιδιώκεις τα φυσιολογικά φλερτ και σχέσεις της ηλικίας σου κάθε φορά, αλλά να μην επενδύεις αμέσως και να θεωρείς φυσιολογικές τις «αποτυχίες». Ξέρω, είναι δύσκολος συνδυασμός…

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Πάχος ή έλλειψη αυτοεκτίμησης;

Τον τελευταίο χρόνο έχασα πολλά κιλά. Ήθελα να βελτιώσω την εικόνα μου και επειδή ακόμα θέλω να χάσω λίγα που έμειναν δεν νιώθω την ικανοποίηση που έπρεπε να νιώθω και την αυτοπεποίθηση που αρμόζει. Είμαι τρομερά ανασφαλής με την εικόνα μου και νομίζω ότι όλοι με κατακρίνουν ή κατά κάποιο τρόπο με σχολιάζουν αρνητικά. Αυτό ξέρω ότι μπορεί να μη γίνεται γιατί στη τελική μπορεί να μην ασχολούνται και μαζί μου. Δεν είναι κάποιο συμβάν που με έχει κάνει να σκέφτομαι έτσι, κανείς δε μου μίλησε κάπως άσχημα, απλά αυτή η σκέψη με έχει «στοιχειώσει». Μου έχει μείνει ψυχολογικό από τότε που είχα πολλά κιλά. Δεν καταλαβαίνω γιατί έχω γίνει τόσο ανασφαλής με τον εαυτό μου και γιατί επίσης συγκρίνω πάρα πολύ τον εαυτό μου με άλλες κοπέλες και νιώθω ότι είναι πιο ωραίες από μένα.
Τ

Έχασες πολλά κιλά και αντί να νιώθεις ευτυχής και γεμάτη αυτοπεποίθηση νιώθεις ανασφαλής και αντικείμενο σχολίων. Αυτό αποδεικνύει πως τα συναισθήματά σου και η άποψη που έχεις για τον εαυτό σου δεν έχουν να κάνουν με τα κιλά αλλά με βαθύτερα ψυχολογικά σου θέματα.
Δεν αμφιβάλλω πως το να είσαι πολλά χρόνια παχουλή έχει συμβάλει στη χαμηλή σου αυτοεκτίμηση, και αυτή πλέον φαίνεται πως έχει δυστυχώς εγκατασταθεί στην προσωπικότητά σου. Το να σε επηρεάσει βέβαια τόσο το θέμα του πάχους έχει να κάνει και με τη γενικότερη δομή της προσωπικότητάς σου, τα παιδικά σου βιώματα και πολλά άλλα που μόνο με ψυχοθεραπεία μπορούν να ανιχνευτούν και να επιλυθούν.
Λάβε υπόψη πως η εικόνα του σώματός σου ως παχουλή έχει αποτυπωθεί μέσα σου και έστω κι αν τώρα αδυνάτισες η παλιά εικόνα διατηρείται και θα χρειαστεί χρόνο να αλλάξει. Επιπλέον, είναι πιθανό όταν ήσουν παχουλή να είχες βγάλει τον εαυτό σου από το πεδίο των σχέσεων και γενικά να είχες ατονήσει ως επιθυμητή γυναίκα. Αυτό ήταν μεν βασανιστικό, αλλά από την άλλη σου έδινε και μια ασφάλεια που την είχες συνηθίσει. Η αλλαγή σε βάζει σε νέο δρόμο που είναι πιθανό να σου προκαλεί άγχος.
Η βασική μου συμβουλή λοιπόν είναι να καταφύγεις σε ψυχοθεραπεία για να λύσεις τα θέματά σου σε βάθος. Μια κοπέλα που είχε τη δύναμη να χάσει τόσα κιλά θα έχει και τη δύναμη να φτιάξει ψυχολογικά τον εαυτό της!

Στο μεταξύ μερικές πρακτικές συμβουλές είναι να ξεκινήσεις να ασκείσαι έτσι ώστε να βελτιώσεις το σώμα σου και να συμφιλιωθείς με τη νέα σου εικόνα, να αγοράσεις μερικά νέα ρούχα, να κάνεις πχ ένα νέο κούρεμα ώστε να «ανταμείψεις» τον εαυτό σου για το νέο σου βάρος και να νιώσεις πιο όμορφη.

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Πρώτα σεξουαλικά σκιρτήματα με τα αδέλφια


Είμαι μητέρα τριών παιδιών, ηλικίας 16,22 και 26 ετών, και εδώ και λίγο καιρό έχω έρθει αντιμέτωπη με ένα αναπάντεχο θέμα που ποτέ δεν πίστευα οτι θα συμβει με δικό μου παιδί.
Ο 22χρονος γιος μας ήταν απο παιδί ντροπαλός, ήσυχος, κλειστός και ειλικρινής σε ακραίο βαθμό. Χάρη σε αυτή την ειλικρίνειά του λοιπόν σε ένα ξέσπασμα τύψεων, εκμυστηρεύτηκε πριν λίγες μέρες στον πατέρα του οτι κατα την παιδική του ηλικία (τέλη δημοτικού) είχε αγγίξει τα γεννητικά όργανα της μικρότερης αδερφής του, και αργότερα, γύρω στα 14, είχε αυτοικανοποιηθεί κοιτάζοντας τη μεγαλύτερη αδερφή του η οποία εκείνη τη στιγμή κοιμόταν.
Απο την στιγμη που το πληροφορήθηκα έχω βυθιστεί στη φρίκη. Ο γιος μας διαβεβαίωσε τον σύζυγό μου οτι αυτα τα δυο ήταν τα μοναδικά περιστατικά, και μάλιστα οτι άμέσως μετά απο αυτές τις πράξεις του μετάνιωσε και αηδίασε με τον εαυτό του. Όλα αυτά τα χρόνια όποτε το σκέφτεται, αρρωσταίνει απο ντροπή.
Τι να κάνω; Πρόκειται για κάποιου είδους σεξουαλική διαστροφή; Και αν ναι, πού οφείλεται; Να απευθυνθώ σε ειδικό; Παρακαλώ βοήθεια, με όση περισσότερη ειλικρίνεια είναι δυνατό. Δε ζητάω να παρηγορηθώ, αλλά να βρω μια απάντηση.
Να σημειώσω επίσης και κάτι που δεν ξέρω αν έχει κάποια σημασία. Λόγω του οτι ήταν ανέκαθεν ντροπαλό και κλειστό παιδί, δεν υπήρχαν φίλες στον κοινωνικό του περίγυρο για να "πειραματιστεί" με αυτές, όπως κάνουν πολλά παιδάκια στο προεφηβικό ξύπνημα της σεξουαλικότητας, ούτε είχε μέχρι τότε πρόσβαση σε περιοδικά/ταινίες πορνό. Σχέση έκανε πρώτη φορά στα 18 του με συμφοιτήτρια του.
Ι

Μια τέτοια αποκάλυψη είναι όντως σοκαριστική για έναν γονέα, αλλά δεν χρειάζεται πανικός.
Πολλά παιδιά στην προεφηβεία και εφηβεία νιώθουν τα πρώτα ξυπνήματα της σεξουαλικότητας με τα αδέλφια τους, αλλά κατά κανόνα αυτό δεν έχει κακή πρόθεση, παραμένει ανέκφραστο και δεν έχει συνέχεια. Ο δικός σου γιος λόγω της ακραίας ειλικρίνειάς του, το ομολόγησε.
Σημασία έχει τι είδους σεξουαλικό ενδιαφέρον έχει υπάρξει και πώς έχει εκφραστεί. Πχ. πολλά παιδιά κρυφοκοιτούν τα αδέλφια τους όταν ντύνονται ή όταν κοιμούνται, για να ανιχνεύσουν την ανατομία του άλλου φύλου. Άλλα μπορούν να φαντασιωθούν φευγαλέα κάτι. Επίσης είναι συχνό το φαινόμενο ένα παιδί να «παραφυλά» του γονείς του ή τα μεγαλύτερα αδέλφια του για να δει σεξουαλικές περιπτύξεις. Στη δική σας περίπτωση όμως ο γιος πέρασε σε πράξεις: άγγιξε τη μικρή του αδελφή και αυτοϊκανοποιήθηκε κοιτώντας τη μεγάλη. Σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει ο κλειστός του χαρακτήρας και η μη εκδήλωση ενδιαφέροντας για κορίτσια της ηλικίας του.
Το ευχάριστο είναι πως δεν υπήρξε συνέχεια, το παιδί ήλεγξε τις παρορμήσεις του και κανονικά, στα 18 του, έκανε σχέση με συνομήλικη κοπέλα.
Εκ πρώτης όψεως δεν πρόκειται για πάθηση, αλλά για ψυχολογική αδυναμία. Φυσικά αυτό μόνο από κοντά μπορεί να το διαπιστώσει ο ειδικός. Το παιδί από τη μια είναι έντιμο και κλειστό κι από την άλλη είχε παρορμήσεις τις οποίες δεν μπόρεσε να ελέγξει μέσω των ηθικών του αρχών. Πώς είναι τώρα ο νεαρός; Είναι φυσιολογική η ζωή του; Τι κάνει από σπουδές, ενδιαφέροντα, κοινωνικοποίηση, οικογενειακές σχέσεις; λειτουργεί κανονικά με τις κοπέλες που συνδέεται; πώς είναι η σχέση του με τις αδελφές του; τον κρίνεις ψυχολογικά υγιή; Μήπως οι ενοχές του έχουν επηρεάσει την αυτοεκτίμηση;

Ο σύζυγος πώς φέρθηκε στην αποκάλυψη; Εσύ είναι γνωστό πως ενημερώθηκες; Δεν νομίζω πως οι γονείς  πρέπει να κάνετε κάτι, ούτε βέβαια να ενημερώσετε τις κόρες. Αλλά ο γιος πρέπει να το δει το θέμα με ψυχολόγο, για να προληφθούν ψυχολογικές αδυναμίες που μπορεί να υπάρχουν, να δουλέψει τις ενοχές του και να γίνει πιο ανοιχτός και διεκδικητικός σ’ αυτά που θέλει. Καλό είναι ο σύζυγος να του το προτείνει για τη δική του ατομική εξέλιξη, όχι σαν τιμωρία ή θεωρώντας τον «προβληματικό» αλλά σαν μια αφορμή αυτογνωσίας.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Τα πεθερικά δεν γνωρίζουν πως είμαι διαζευγμένη

Είμαι 33 ετών. Στα φοιτητικά μου χρόνια (22-24 ετών)  βρισκόμουν σε γάμο. Ο γάμος αυτός είχε γίνει χωρίς πολλή σκέψη και διαλύθηκε πολύ γρήγορα γιατί υπήρχε θέμα αλκοολισμού. Παιδί δεν υπάρχει. Εγώ το ξεπέρασα, συνέχισα κανονικά τη ζωή μου και μπορώ να πω πως αυτός ο γάμος δεν μέτρησε για μένα περισσότερο από μια αποτυχημένη σχέση.
Κατάγομαι από ένα χωριό της Β.Ελλάδας, σπούδασα στη Θεσσαλονίκη όπου και παντρεύτηκα και παρέμεινα να εργαστώ.  Πριν από 2 χρόνια έφυγα και διορίστηκα σε ένα μακρινό νησί. Στο νέο περιβάλλον δεν γνωρίζει κανείς το παρελθόν μου.
Σε λίγους μήνες έκανα μια σοβαρή σχέση με τον Χ,  ντόπιο συνάδελφο και συνομήλικό μου. Σ’ αυτόν βέβαια εξ αρχής μίλησα για το παρελθόν μου. Σε λίγο καιρό γνώρισα τους γονείς του. Είναι πολύ καλοί, ηλικιωμένοι άνθρωποι σε χωριό, αλλά το διαζύγιο το θεωρούν κάτι κακό… Ο Χ εξ αρχής είπε να μην τους πούμε πως είμαι χωρισμένη. Εγώ ένιωθα άβολα αλλά το δέχτηκα, εξάλλου δεν ήξερα πού θα πήγαινε η σχέση.
Τώρα, ένα χρόνο μετά, νιώθω άσχημα. Έχω πολύ καλή σχέση με τους γονείς, σχεδιάζουμε γάμο με τον Χ και όλοι είμαστε χαρούμενοι. Εγώ όμως νιώθω άσχημα για το ψέμα και έχω άγχος μην αποκαλυφθεί. Να σας πως έχω έναν αδελφό παντρεμένο στη Θεσσαλονίκη και τη μητέρα μου στο χωριό. Δεν τους έχω ενημερώσει για την απόκρυψη του γάμου. Με τον Χ τους έχουμε επισκεφθεί ήδη 2 φορές, αλλά  φοβάμαι τι θα γίνει όταν κάποια στιγμή μας επισκεφτούν κι αυτοί στο νησί και γνωρίσουν την οικογένεια του Χ.
Π.

Δεν είχες καμιά υποχρέωση να… βγάλεις ανακοίνωση για παρελθόν σου στο νέο τόπο. Με ανθρώπους όμως που συνδέθηκες, δεν μπορείς να το αποφύγεις αν θέλεις να κάνεις ειλικρινείς σχέσεις. Δεν δημιούργησες φίλους; Το γεγονός πως δεν μίλησες για το νεανικό γάμο σε κανέναν με κάνει να υποθέσω πως δεν αντιμετωπίζεις άνετα το παρελθόν σου. Καλώς βέβαια μίλησες σε έναν σοβαρό δεσμό. Όταν όμως γνώρισες τους γονείς, κακώς και οι δυο σας το αποκρύψατε. Οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται στην ειλικρίνεια και η στάση σας δείχνει πως και οι δυο έχετε στερεότυπα.
Σίγουρα δεν πρέπει να ξεκινήσεις ένα γάμο με ψέματα και άγχος και με άτομα που ξέρουν ενώ άλλα δεν ξέρουν. Αν οι γονείς κάποια στιγμή μάθουν την αλήθεια, τυχαία ή από «καλοθελητές», η σχέση σου μαζί τους θα υποστεί μεγάλο πλήγμα. Ο Χ πρέπει να μιλήσει άμεσα στους γονείς του, να εξηγήσει τους λόγους της απόκρυψης και να ζητήσει συγγνώμη για τη στάση σας. Αφήστε χρόνο να το χωνέψουν και την επόμενη φορά μιλήστε τους μαζί και να εκφράσεις κι εσύ συναισθήματα και συγνώμη.
Οι άλλοι μας βλέπουν όπως βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας. Οι γονείς δεν θα αλλάξουν ιδεολογία. Όταν όμως βλέπουν εσάς ακομπλεξάριστους κι ευτυχισμένους και όταν μάλιστα σε αγαπούν, μετά από ένα αρχικό ξάφνιασμα θα αποδεχτούν  σίγουρα την κατάσταση.


Σοβαρή σχέση στο χώρο εργασίας

Είμαι 35 ετών και εδώ και 1,5 χρόνο βρίσκομαι σε μια σχέση η οποία με γεμίζει και είμαι απόλυτα ικανοποιημένη. Ο σύντροφός μου είναι 45 ετών, είναι διαζευγμένος εδώ και δύο χρόνια και έχει δύο παιδιά με ηλικίες 8 και 12. Πριν από δυο μήνες συνάντησα για πρώτη φορά τα παιδιά του μετά από συζήτηση που είχε ήδη κάνει μαζί τους. Τα συμπάθησα πολύ και νομίζω τα πήγαμε καλά. Τώρα κανονίζουμε να περάσουμε μια ολόκληρη μέρα μαζί. Αναρωτιέμαι αν τα βήματα είναι πολύ αργά και οι συναντήσεις ιδιαίτερα αραιές ώστε να μπορέσω να γνωρίσω τα παιδιά και να αναπτύξω μια καλή σχέση μαζί τους. Δε θέλω σε καμία περίπτωση να πιεστούν. Επιπλέον αναρωτιέμαι αν θα τα βοηθούσε να συναντηθούμε μαζί και με φιλικό ζευγάρι με παιδιά ώστε να νιώθουν πιο χαλαρά. Ο σύντροφός μου πιστεύει πως είναι καλύτερα στην αρχή να είμαστε μόνοι μας για να γνωριστούμε καλύτερα.

Το δεύτερο μου θέμα είναι πως ο σύντροφος μου είναι και προϊστάμενος μου στη δουλειά. Δεν το έχουμε ακόμη ανακοινώσει, το κρύβουμε. Ο ίδιος το έχει μοιραστεί με δυο καλούς συνεργάτες και πιστεύει πως θα πρέπει να το πούμε αλλά εγώ δυσκολεύομαι πολύ. Το περιβάλλον είναι δύσκολο και σκληρό και δε σας κρύβω πως επειδή φοβάμαι πως θα με κακολογήσουν, φορτώνομαι με δουλειά και πλέον δυστυχώς πολλές φορές οι γύρω το εκμεταλλεύονται. Αυτό το αφήνω να συμβαίνει από  το φόβο μου να μη δώσω σε κανέναν το δικαίωμα να πει  πως εγώ εκμεταλλεύομαι επαγγελματικά τη σχέση μου. Πρέπει να σας πω ότι τόσα χρόνια πλέον γνωρίζω πως είμαι καλή επαγγελματίας, δε μου έχει χαριστεί τίποτε όμως σαν άνθρωπος είμαι πολύ ενοχική. Δεν ξέρω πως μπορώ να το ξεπεράσω. Όταν κάποιος μας δει κατά λάθος παθαίνω πραγματικά πανικό και αυτό γνωρίζω ότι δεν αρέσει και στον σύντροφό μου.
Ε.

Προφανώς η σχέση σας είναι σοβαρή και χαίρομαι που την αντιμετωπίζετε με περίσκεψη και χωρίς βιασύνες.
Μετά από σοβαρή σχέση πάνω από ένα χρόνο και όταν μάλιστα έχουν περάσει δυο χρόνια από το διαζύγιο, η χρονική στιγμή ήταν πολύ κατάλληλη για να γνωρίσεις τα παιδιά μετά από σχετική συζήτηση με τον πατέρα τους. Ήταν επίσης καλό που σε παρουσίασε εξ αρχής ως δεσμό του, γιατί η έννοια της «οικογενειακής φίλης» δεν γίνεται πιστευτή από παιδιά αυτής της ηλικίας και επιπλέον κλονίζει την εμπιστοσύνη τους στον πατέρα τους.
Αφού όμως η γνωριμία έγινε πρέπει και να καλλιεργηθεί. Να γίνονται τακτικές έξοδοι με τα παιδιά, πχ κάθε 15-20 μέρες που υποθέτω πως τα παίρνει Σαββατοκύριακα να γίνεται και μια κοινή δραστηριότητα, όπως μια έξοδος για φαγητό, ένα θέαμα της αρεσκείας τους ή επίσκεψη σε ένα χώρο παιδικών δραστηριοτήτων. Η έξοδος αυτή θα έχει στόχο τα παιδιά, να περάσουν καλά και να εξοικειωθούν μαζί σου. Η φιλική οικογένεια με παιδιά είναι μια πολύ καλή λύση για μια πρώτη έξοδο. Σε 1-2 μήνες μπορείτε να περνάτε κάποιο χρόνο με τα παιδιά στο σπίτι σου ή στο σπίτι του συντρόφου σου, για φαγητό ή ταινία της αρεσκείας τους ή κάτι σχετικό με τα ενδιαφέροντά τους. Σίγουρα όμως θα πρέπει να περνούν χρόνο και μόνα με τον πατέρα τους, όπως στο παρελθόν. Να είσαι ο εαυτός σου και να μην επιδοθείς σε έναν αγώνα να σε αποδεχτούν. Μάθε τα ενδιαφέροντά τους και δες αν μπορείς να έχεις κάτι κοινό με κάποιο παιδί, που πραγματικά όμως να ενδιαφέρει κι εσένα. Πελάτης μου προσέγγισε τον οκτάχρονο γιο της συντρόφου του μέσω του αθλητισμού και πελάτισσά μου Αμερικανίδα προσέγγισε την εντεκάχρονη κόρη του συντρόφου της βοηθώντας την να εξασκήσει τα Αγγλικά της. Να είσαι σίγουρη πως τα παιδιά νιώθουν την ευγένεια και τα θετικά συναισθήματα και ανταποκρίνονται ανάλογα.
Σχετικά τώρα με το χώρο εργασίας. Πιστεύω κι εγώ πως καλό είναι να το μάθουν οι συνάδελφοι, ειδικά αν σκοπεύετε να συζήσετε ή να παντρευτείτε. Τη στιγμή που η σχέση είναι σοβαρή και μακροχρόνια, δε βλέπω γιατί να ζείτε μέσα στο φόβο και στο ψέμα. Βέβαια δεν θα βγάλετε ανακοίνωση! Θα το πεις σε 2-3 άτομα που κάνεις παρέα, θα πει κι ο σύντροφός του στους συνεργάτες του πως δεν το κρύβει πλέον και σε λίγες μέρες όλοι θα το αντιμετωπίζουν με φυσικότητα. Βέβαια μέσα στο χώρο εργασίας πρέπει να τηρούνται αυστηρά όρια συμπεριφοράς και αν μη γίνονται προσωπικές συζητήσεις με συναδέλφους, αλλά τίποτα δεν σας απαγορεύει πχ. να έρχεστε ή να φεύγετε μαζί.

Το θέμα του τι θα πουν οι άλλοι σχετικά με την επαγγελματική σου αξία είναι καθαρά δικό σου. Έχεις αποδείξει την αξία σου και μόνο κακοήθη άτομα μπορεί να τη συνδέσουν με τη σχέση σου. Οι ενοχές, ο πανικός και η υπερβολική ευθιξία είναι στοιχεία που δεν ταιριάζουν σε μια γυναίκα με αυτοεκτίμηση. Ίσως υπάρχει κάτι στην προσωπικότητά σου ή στο παρελθόν σου που τα τροφοδοτεί. Και επειδή σε συνδυασμό με το θέμα των παιδιών, το φορτίο που φέρεις είναι αρκετά βαρύ, θα σε βοηθούσαν μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο ώστε να προασπίσεις τον εαυτό σου και να μη θέσεις τη σχέση σου σε κίνδυνο με τις επερχόμενες αλλαγές.

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Το παιδί δείχνει επιθετικότητα


Είμαι 40 χρονών και έχω μια κόρη 7 χρονών που φέτος πηγαίνει α΄ δημοτικού. Είναι ένα έξυπνο, όμορφο, αλλά και πολύ ζωηρό παιδί. Είναι δυναμική και δείχνει από τώρα ότι δεν κάνει εύκολα πίσω σ' αυτά που θέλει. Είμαι διαζευγμένη εδώ και 4 χρόνια και τη μεγαλώνω μόνη μου. Με τον πατέρα της έχει πολύ καλές σχέσεις και συχνή επικοινωνία, ο οποίος έχει ένα ακόμα παιδάκι 1,5 ετών και μια νέα σύντροφο με την οποία θα παντρευτούν σύντομα. Όλα αυτά η μικρή μου τα έχει δεχτεί αρκετά καλά  και το αδερφάκι της και τη νέα σύντροφο, αλλά κι εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα ίσα-ίσα χαίρομαι που έχει αποκτήσει αδερφάκι. Βέβαια με τον πρώην μου υπάρχουν μικροδιαφωνίες που όμως δεν αφήνουμε να φανούν στο παιδί.
Τις τελευταίες 2 εβδομάδες η κόρη μου φαίνεται να έχει προβλήματα στο σχολείο. Κάνει παρέα με δύο κοριτσάκια στα οποία "το παίζει αρχηγός", όπως μου είπε ο δάσκαλός της, και γίνεται πάντα το δικό της στα παιχνίδια. Τώρα τελευταία άρχισε να καβγαδίζει με τις φίλες της και η μία μου παραπονέθηκε ότι τη χτυπάει. Η δική μου λέει ότι δεν έφταιγε, ότι η φίλη της το ξεκίνησε και άλλα τέτοια.
Είμαι πολύ προβληματισμένη γιατί ποτέ δεν είχα τέτοια προβλήματα με το παιδί ούτε στο σταθμό ούτε στο νηπιαγωγείο, ούτε στα αθλήματα που συμμετέχει. Είμαι εκπαιδευτικός και η ίδια και της μιλάω συνέχεια και τη συμβουλεύω, αλλά δεν ξέρω και τι άλλο να κάνω. Πολλές φορές χάνω την υπομονή μου και της φωνάζω. Πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ; Πώς να της συμπεριφερθώ;  Πρέπει να επισκεφτώ ειδικό;  
Μ

Από αυτά που περιγράφεις, δεν βλέπω εμφανή προβλήματα στη ζωή της μικρής. Επίσης φαίνεται πως κι εσύ και ο πατέρας της ζείτε ισορροπημένα, πράγμα που σίγουρα το παιδί προσλαμβάνει.
Το διάστημα που η μικρή έχει τις περίεργες αντιδράσεις είναι πολύ μικρό και δεν χρειάζεται να ανησυχήσεις ακόμα. Μπορεί να οφείλεται σε κάποια τυχαία γεγονότα ή απλώς να είναι μια φάση στη διαδικασία του μεγαλώματός της.
Προτείνω να περνάς περισσότερο χρόνο μαζί της με δημιουργικές δραστηριότητες. Ο αθλητισμός επίσης εκτονώνει την επιθετικότητα των παιδιών.
Να συζητάς μαζί της για τα πάντα και να τη ρωτάς για το σχολείο. Να είσαι σε συχνή επαφή με το δάσκαλό της και ό,τι σου λέει να το συζητάς με το παιδί με ειλικρίνεια. Να εκφράζεις συναισθήματα ακόμη και αρνητικά πχ. πόσο σε στενοχωρεί που δημιουργούνται θέματα στο σχολείο και να τη συμβουλεύεις σχετικά. Έτσι τη βοηθάς να εκφράζει κι εκείνη συναισθήματα, πράγμα που εκτονώνει τις επιθετικές συμπεριφορές. Μην υπερ-απασχολείσαι όμως με αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, γιατί θα διογκωθούν χειρότερα.

Δεν χρειάζεται να καταφύγεις σε ειδικό, διατηρήσου ήρεμη και μην ανησυχείς ακόμα, γιατί το άγχος σου ανατροφοδοτεί και άγχος στη μικρή.

Το παιδί δείχνει επιθετικότητα

Είμαι 40 χρονών και έχω μια κόρη 7 χρονών που φέτος πηγαίνει α΄ δημοτικού. Είναι ένα έξυπνο, όμορφο, αλλά και πολύ ζωηρό παιδί. Είναι δυναμική και δείχνει από τώρα ότι δεν κάνει εύκολα πίσω σ' αυτά που θέλει. Είμαι διαζευγμένη εδώ και 4 χρόνια και τη μεγαλώνω μόνη μου. Με τον πατέρα της έχει πολύ καλές σχέσεις και συχνή επικοινωνία, ο οποίος έχει ένα ακόμα παιδάκι 1,5 ετών και μια νέα σύντροφο με την οποία θα παντρευτούν σύντομα. Όλα αυτά η μικρή μου τα έχει δεχτεί αρκετά καλά  και το αδερφάκι της και τη νέα σύντροφο, αλλά κι εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα ίσα-ίσα χαίρομαι που έχει αποκτήσει αδερφάκι. Βέβαια με τον πρώην μου υπάρχουν μικροδιαφωνίες που όμως δεν αφήνουμε να φανούν στο παιδί.
Τις τελευταίες 2 εβδομάδες η κόρη μου φαίνεται να έχει προβλήματα στο σχολείο. Κάνει παρέα με δύο κοριτσάκια στα οποία "το παίζει αρχηγός", όπως μου είπε ο δάσκαλός της, και γίνεται πάντα το δικό της στα παιχνίδια. Τώρα τελευταία άρχισε να καβγαδίζει με τις φίλες της και η μία μου παραπονέθηκε ότι τη χτυπάει. Η δική μου λέει ότι δεν έφταιγε, ότι η φίλη της το ξεκίνησε και άλλα τέτοια.
Είμαι πολύ προβληματισμένη γιατί ποτέ δεν είχα τέτοια προβλήματα με το παιδί ούτε στο σταθμό ούτε στο νηπιαγωγείο, ούτε στα αθλήματα που συμμετέχει. Είμαι εκπαιδευτικός και η ίδια και της μιλάω συνέχεια και τη συμβουλεύω, αλλά δεν ξέρω και τι άλλο να κάνω. Πολλές φορές χάνω την υπομονή μου και της φωνάζω. Πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ; Πώς να της συμπεριφερθώ;  Πρέπει να επισκεφτώ ειδικό;  
Μ

 Από αυτά που περιγράφεις, δεν βλέπω εμφανή προβλήματα στη ζωή της μικρής. Επίσης φαίνεται πως κι εσύ και ο πατέρας της ζείτε ισορροπημένα, πράγμα που σίγουρα το παιδί προσλαμβάνει.
Το διάστημα που η μικρή έχει τις περίεργες αντιδράσεις είναι πολύ μικρό και δεν χρειάζεται να ανησυχήσεις ακόμα. Μπορεί να οφείλεται σε κάποια τυχαία γεγονότα ή απλώς να είναι μια φάση στη διαδικασία του μεγαλώματός της.
Προτείνω να περνάς περισσότερο χρόνο μαζί της με δημιουργικές δραστηριότητες. Ο αθλητισμός επίσης εκτονώνει την επιθετικότητα των παιδιών.
Να συζητάς μαζί της για τα πάντα και να τη ρωτάς για το σχολείο. Να είσαι σε συχνή επαφή με το δάσκαλό της και ό,τι σου λέει να το συζητάς με το παιδί με ειλικρίνεια. Να εκφράζεις συναισθήματα ακόμη και αρνητικά πχ. πόσο σε στενοχωρεί που δημιουργούνται θέματα στο σχολείο και να τη συμβουλεύεις σχετικά. Έτσι τη βοηθάς να εκφράζει κι εκείνη συναισθήματα, πράγμα που εκτονώνει τις επιθετικές συμπεριφορές. Μην υπερ-απασχολείσαι όμως με αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, γιατί θα διογκωθούν χειρότερα.

Δεν χρειάζεται να καταφύγεις σε ειδικό, διατηρήσου ήρεμη και μην ανησυχείς ακόμα, γιατί το άγχος σου ανατροφοδοτεί και άγχος στη μικρή.

Πορνό στο ίντερνετ

Είμαι 31 χρονών, άνδρας. Έχω ένα πρόβλημα εθισμού με το σκληρό πορνό στο ίντερνετ. Όταν λέω πρόβλημα εννοώ ότι είμαι περιστασιακός χρήστης και δεν έχω πληρώσει δραχμή ποτέ μου. Παλιότερα όταν έβλεπα dvd είχα σταματήσει κάποια στιγμή για οχτώ μήνες, το μεγαλύτερο διάστημα απόχης. Ο λόγος που ξανάρχισα να βλέπω ήταν λόγο μιας χαζής πεποίθησης των ανδρών που λέει ότι σε μια σχέση πρέπει το ζευγάρι να δει τσόντα (έτυχε πριν τέσσερα χρόνια να κάνω μια σχέση) και τελικά είδα... (απωθημένο, ζήλια, αδυναμία, λίγο από όλα).
Τώρα, εδώ και κάποιο σοβαρό χρονικό διάστημα έχω μια καινούργια σχέση, η οποία είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Έχω συζητήσει αρκετές φορές το θέμα με την σύντροφο μου ή οποία το αποδέχεται αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζει ότι καλό θα ήταν να το ξεπεράσω. Μπορεί να τύχει να δω μία φορά στις 20, αλλά δεν παύει ή επανάληψη να είναι ένα πρόβλημα. Και κάθε φορά που συμβαίνει προσωρινά αισθάνομαι διχασμένος. Δεν με εκφράζει αλλά έχω βαρεθεί να το λέω πια. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, αλλά δεν έγινε τίποτα. Είναι το μοναδικό σοβαρό πρόβλημα σχετικά με την ψυχική μου υγεία.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η πνευματική καλλιέργεια ενός ατόμου δεν έχει καμία σχέση με τον εθισμό και όσο και αν το φιλοσοφήσεις, όσες «τεχνικές» και αν χρησιμοποιήσεις, συνειδητές ή ασυνείδητες αυτό κάποια στιγμή θα βγει πάλι στην επιφάνεια. Δεν μου είναι τελείως ξεκάθαρο αλλά έστω με σκαμπανεβάσματα κάτι πάει να αλλάξει το τελευταίο διάστημα, ταυτόχρονα ( μπορεί να είναι και αφελής τρόπος σκέψης) νομίζω ότι κάποια στιγμή απλώς θα υποχωρήσει. Γενικότερα νομίζω ότι ίσως με βοηθούσε και μια ριζική αλλαγή στον τρόπο ζωής, αφού λίγο πολύ όλα συνδέονται.
ΑΒ

Ένα άτομο που βλέπει τέτοια έργα μια φορά στις 20 μέρες ή μια φορά στις 20 φορές που θα κάνει σεξ (δεν ξεκαθαρίζεις τι είναι αυτό το 20), δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εθισμένο.
Υπάρχουν άτομα που έχουν μια τέτοια συχνότητα παρακολούθησης τέτοιων ταινιών και η ζωή τους δεν διαταράσσεται, αρκεί να πληρούνται οι πιο κάτω προϋποθέσεις:
·        Αυτό δεν αντίκειται στον ηθικό τους κώδικα. Αν εσύ αφενός απορρίπτεις ηθικά τη συνήθεια αυτή, αλλά αφετέρου την επιθυμείς πολύ, τότε η διάσχιση αυτή σου δημιουργεί άσχημη ψυχική κατάσταση.
·        Τις ταινίες αυτές τις βλέπεις μόνος; Αν ναι, δεν νομίζω πως ενοχλείς κανέναν. Ή θέλεις να συμμετέχει και η εκάστοτε σύντροφος; Μήπως πιέζεις γι’ αυτό; Αν θέλεις  και τη σύντροφο μαζί κι εκείνης δεν της αρέσει, τότε οι σχέσεις σου μπορεί να διαταραχτούν. Πολύ περισσότερο αν πιέζεις.
·        Μπορείς να λειτουργήσεις σεξουαλικά χωρίς τις ταινίες; Αν όχι, τότε το θέμα είναι σοβαρό. Αν όμως λειτουργείς κανονικά, και απλώς θέλεις τις ταινίες κάποιες φορές ως ερωτικό ερέθισμα, δεν υπάρχει πρόβλημα, αρκεί να συμφωνεί και η σύντροφος.
·        Μήπως η ενασχόληση με τις ταινίες σε αποκόβει από την πραγματική ζωή ή βρίσκεις το σεξ της πραγματική ζωής πολύ λίγο, όταν το συγκρίνεις με τις ταινίες; Οπότε δεν έχεις σεξουαλική διάθεση;

Με όλα αυτά προσπαθώ να σου δείξω πως ο χαρακτηρισμός «εθισμός» μπορεί να μην είναι ακριβής. Ανάλογα με τις απαντήσεις που δίνεις στις παραπάνω ερωτήσεις, το θέμα σου μπορεί να μην είναι στην ουσία πρόβλημα αλλά μια σεξουαλική προτίμηση που σήμερα είναι αρκετά συνηθισμένη. Αν όμως εσύ το βιώνεις σαν πρόβλημα, θα πρέπει να απευθυνθείς σε ψυχολόγο για να δεις από πού προέρχεται. Οι «τεχνικές» δεν μπορούν να φέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα αν δεν βρεθεί και επιλυθεί η αιτία.

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Ο φόβος της μοναξιάς

Είμαι 25 ετών, έχω σπουδάσει σε επαρχιακή πόλη όπου και παρέμεινα. Υπήρξα πολύ τυχερή να βρω αμέσως δουλειά πάνω στην ειδικότητά μου.
Από την έναρξη των σπουδών μου συνδέθηκα με τον Χ, ντόπιο και 11 χρόνια μεγαλύτερο. Ήταν η πρώτη μου ουσιαστική σχέση και ήταν εξ αρχής σοβαρή. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα ζούσαμε και μαζί. Η σχέση αυτή ήταν  πολύ προβληματική αλλά δεν μπορούσα να φύγω. Τελικά δεν άντεξα και την τέλειωσα  άσχημα πριν από ένα χρόνο. Δεν άντεξα τη ζήλια και καταπίεση από τον Χ, που χειροτέρευε όσο περνούσαν τα χρόνια, μεγάλωνα και έδειχνα τάσεις ανεξαρτησίας. Κρίνοντας τώρα την κατάσταση από απόσταση, πιστεύω πως αρχικά ξεκίνησα γιατί ένιωθα πολύ μόνη και χαμένη όταν έφυγα από το σπίτι μου να σπουδάσω, παρότι ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με τους γονείς μου.
Όταν χώρισα ένιωσα πάλι πολύ μόνη και χαμένη. Αμέσως συνδέθηκα με τον Α, 32 ετών, που από καιρό έδειχνε να ενδιαφέρεται για μένα. Αυτός, παρότι πριν συνδεθούμε  έδειχνε μεγάλο ενθουσιασμό, από τότε ΄που δημιουργήθηκε σχέση είναι μάλλον αδιάφορος.  Δεν περνώ καλά μαζί του, αλλά και δεν έχω το κουράγιο να φύγω. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο χωρισμό και επιπλέον έχω πρόβλημα να είμαι μόνη.
Σκέφτομαι να φύγω από την πόλη αυτή για να γλιτώσω… Σκέφτομαι να πάω στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά, αλλά και πάλι φοβάμαι τη μοναξιά.
Κ

Το θέμα σου είναι η εξάρτηση. Μόλις έφυγες από την ασφάλεια του σπιτιού σου έκανες σχέση. Αυτό είναι βέβαια συνηθισμένο στα παιδιά που πάνε φοιτητές μακριά από το σπίτι τους. Διψούν να γνωρίσουν τη ζωή, να ζήσουν ελεύθερα ως ενήλικοι μετά από την πίεση των πανελληνίων και επιπλέον δεν αντέχουν τη μοναξιά. Συνήθως όμως συνδέονται με συνομήλικα παιδιά και οι σχέσεις κατά κανόνα δεν είναι «σοβαρές» και εναλλάσσονται.
Στη δική σου περίπτωση η τόσο σοβαρή δέσμευση και μάλιστα με τόσο μεγαλύτερο άτομο δείχνει πως μάλλον αναζητούσες ένα υποκατάστατο εξιδανικευμένης οικογένειας. Από την άλλη όμως ήθελες να ζήσεις και την κανονική φοιτητική σου ζωή, οπότε χωρίσατε λόγω πίεσης και ζήλειας.
Ο Α είναι κι αυτός μεγαλύτερος, ενισχύοντας την άποψη πως ζητάς εξιδανικευμένη οικογένεια. Δεν μπορείς να μείνεις μόνη, έτσι οι επιλογές σου κατά κανόνα δεν είναι σωστές, πιάνεσαι από τους δεσμούς σου γιατί δεν μπορείς να είσαι μόνη και καταλήγεις σε βασανιστικές και εξαρτητικές σχέσεις.  
Το θέμα είναι δικό σου.    Πρέπει να βρεις και να εξαλείψεις τους λόγους που  σε κάνουν να μην τα πας καλά με τον εαυτό σου, οπότε δεν μπορείς να μείνεις μόνη, επιδιώκεις οπωσδήποτε σοβαρές σχέσεις με οποιουσδήποτε όρους και φτάνεις να βασανίζεσαι και να εξαρτάσαι. Χρειάζεσαι άμεσα διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης.
Δεν συστήνω να φύγεις για μεταπτυχιακό για να «γλιτώσεις». Αν δεν λύσεις το θέμα της εξάρτησης μέσα σου, πάλι τα ίδια θα επαναληφθούν κι εκεί που θα πας, όπου μάλιστα η μοναξιά θα είναι εντονότερη λόγω ξένης χώρας. Εξάλλου, τα μεταπτυχιακά τα επιλέγουμε γιατί θέλουμε να προχωρήσουμε εκπαιδευτικά και επαγγελματικά και όχι ως πιθανή λύση σε προσωπικά μας θέματα.

Είναι πολύ ευχάριστο που ήδη εργάζεσαι. Θα έλεγα να επικεντρωθείς σε δουλειά, φίλους και ενδιαφέροντα, τα οποία έχεις ίσως παραμελήσει με τα προσωπικά σου, να παραμείνεις εκεί που έχεις δουλειά, να κάνεις προσωπική ανάπτυξη και να συνηθίσεις να ζεις χωρίς μόνιμη σχέση. Σε 1-2 χρόνια που θα έχεις εξελιχθεί προς μεγαλύτερη ανεξαρτησία, μπορεί να προγραμματίσεις μεταπτυχιακές σπουδές, αν πραγματικά τις επιθυμείς.  

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Ήθελα σοβαρή σχέση κι εκείνη μια περιπέτεια

Είμαι 39 χρονών, άνεργος,  και πριν αρκετούς μήνες ξεκίνησα μια σχέση από απόσταση, Την είχα δει κάποια στιγμή πριν χρόνια αλλά τότε είχε σχέση και δεν έκανα καμία κίνηση. Eπειτα απο αρκετό χρονικό διάστημα γίναμε φίλοι, αρχίσαμε να φλερτάρουμε μεσω διαδικτύου και αποφασίσαμε να βρεθούμε στην πόλη της σε μια εκδήλωση συλλόγου.
Στη συναντηση  εγώ ημουν απόλυτος στο ότι δεν με ενδιέφερε κάτι περιστασιακό και το είπα από την  αρχή. Κατάλαβα μετά πως ηταν λάθος ο τρόπος μου.
Έφυγα και βρεθήκαμε μετά απο δυο εβδομάδες που ξαναπήγα στην πόλη της όπου κάναμε σεξ. Κάτι μου έλεγε να μην το πάρω σοβαρά όπως το επεδίωκα εγώ απο την αρχή αλλα να το παρω χαλαρά όπως μου έλεγε εκεινη. Όμως επένδυσα συναισθηματικά.Εκείνη μου έλεγε πως είμαστε σε πειραματικό στάδιο κι εγω δυστυχώς δεν έφευγα.
 Οσες φορές είχαμε συναντηθεί το ζητούσα εγώ, συνέχιζα και προσπαθούσα. Φυσικα ειδα τα λάθη μου και την πιέση που της ασκούσα, αλλά ηθέλα πολύ να τη βλέπω,  μέχρι και δουλεια έψαχνα να βρώ στην πόλη της για να μπορέσω  να την βλέπω πιο συχνά. Καποια στιγμή ζήτησε χρόνο και χώρο και πάλι δεν το σταματησα.  Ήθελε χαλαρά και να περάσουμε καλά. Άλλη σχέση δεν είχε. Βεβαια εμένα μου έβγαινε η ανασφάλεια στο οτι υπάρχει απόσταση και δεν υπαρχει και εργασία.
Καταλαβα οτι ενω δεν την ειδα εγω ως μια περιπετεια και ειδικα απο αποσταση, με ειδε εκέινη ετσι. Χωρισαμε πριν 3 μήνες αλλά δεν δεν μιλήσαμε για το ποιος ηταν ο πραγματικός λόγος. Τωρα με βλέπει φιλικά, εγώ δεν μπορώ να την  δω έτσι όμως. Λάθος μου που δεν μπορώ να τη βγαλω απο την σκέψη μου και με ενδιαφερει ακομα. Μετανιωσα για τη σταση που κρατησα και της εδειξα απο την αρχή αυτα που ενιωθα. Ακόμα δεν μπορω να αποδεχθω το χωρισμό.
Σκεφτηκα να της το ζητησω ευθεως να περασουμε καλα  μια φορα ας ειναι και η τελευταια. Όμως θα της κακοφανει.
Γ.

Η ιστορία σου είναι μια κλασική περίπτωση σχέσης μεταξύ ατόμων που έχουν διαφορετικές επιθυμίες . Εσύ ήθελες σοβαρή σχέση κι εκείνη χαλαρή επαφή στην οποία απλώς να περνάτε καλά. Το φαινόμενο συνήθως συναντάται με αντίστροφους ρόλους…
Διαφωνώ πως έπρεπε να παίξεις κάποιου είδους πολιτική και να μην δείξεις πως θέλεις σοβαρή σχέση. Απλώς, όταν κάποιος  το δηλώνει τόσο απόλυτα και στην πρώτη συνάντηση, είναι φυσικό να φοβίζει κάπως τον άλλον. Η κοπέλα καλά έκανε και εξ αρχής ξεκαθάρισε πως απλώς θέλει μια περιπέτεια. Στάθηκε έντιμη μαζί σου και ήξερες εξ αρχής πού βαδίζεις. Κακώς επένδυσες και κακώς πίεσες. Κακώς βέβαια κι εκείνη ασχολήθηκε με ένα άτομο που είχε δηλώσει εξ αρχής τις διαφορετικές του επιθυμίες. Προφανώς η έλξη μεταξύ σας ήταν μεγάλη…
Η πίεση που της άσκησες λειτούργησε αρνητικά και έτσι η σχέση έληξε νωρίτερα από το αναμενόμενο. Καλό είναι να αποδεχτείς τη λήξη της και να μην επιδιώξεις  το …αποχαιρετιστήριο σεξ γιατί μάλλον δεν θα το πάρεις και επιπλέον θα ασκήσεις στην κοπέλα μια παραπάνω πίεση που ίσως διακόψει και τη φιλική επικοινωνία.

Έρχομαι όμως σε σένα. Βρίσκω τη στάση σου ανώριμη και παρορμητική, με τάσεις εξάρτησης. Δεν προστατεύεις αρκετά τον εαυτό σου και επιπλέον γίνεσαι πιεστικός στους άλλους με αποτέλεσμα να απομακρύνονται. Θα σύστηνα οπωσδήποτε προσωπική ανάπτυξη,  αλλά υποθέτω πως θα είναι δύσκολο αφού είσαι άνεργος. Τουλάχιστον φρόντισε να κάνεις σοβαρές συζητήσεις με ανθρώπους που εμπιστεύεσαι για να βοηθηθείς να αλλάξεις, όσο γίνεται. Στο μεταξύ φρόντισε να ψάχνεις εντατικά για δουλειά, πράγμα που θα σε αποκεντρώσει από την ερωτική σου ιστορία.

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Το politically correct των σημερινών σχέσεων


1.   Θεωρείτε ότι το σεξ από το πρώτο ραντεβού με έναν άνθρωπο που μόλις έχεις γνωρίσει, αλλά σε ελκύει και περνάς όμορφα, μπλοκάρει την οποιαδήποτε προοπτική να γίνει σχέση ή να επαναληφθεί το ραντεβού;
2.   Ισχύει ότι μπορεί ο άντρας να θεωρήσει μια γυναίκα ακόμα και μετά τα 30 που κάνει σεξ κατευθείαν εύκολη ή να χάσει πλέον το ενδιαφέρον του γι'αυτήν;
3.   Αν μετά την ερωτική συνεύρεση δεν επικοινωνήσει , θα ήταν καλό να επικοινωνήσει εκείνη ή απλά να το θεωρήσει ως έλλειψη ενδιαφέροντος και να το αφήσει;
        Θ.

Χαίρομαι που μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε γενικά αυτά τα θέματα και όχι σε σχέση με μια συγκεκριμένη περίπτωση.
1.   Τίποτα δεν είναι αδύνατο στον κόσμο των σχέσεων, αλλά κάποια πράγματα είναι εξαιρετικά απίθανα. Το σεξ στο πρώτο ραντεβού μεταξύ δυο ενήλικων ανθρώπων, που γίνεται με στη απόλυτη συναίνεση και των δυο, δεν έχει τίποτα κακό. Αρκεί βέβαια και οι δυο να το βλέπουν έτσι ακριβώς όπως είναι: ένα σεξ με έναν άνθρωπο που σε ελκύει και περνάς όμορφα, χωρίς μελλοντικές προσδοκίες  για κάτι παραπάνω. Μετά την συνεύρεση αυτή μπορούν να ανταλλάξουν τηλέφωνα και κάποιος από τους δυο να πάρει την πρωτοβουλία για επόμενη συνάντηση. Αν ο άλλος δεν ανταποκριθεί, δεν ξαναενοχλούμε. Μπορεί εξάλλου και οι δυο να θέλουν μερικές ακόμα συνευρέσεις, αλλά τίποτα παραπάνω. Κι αυτό δεκτό. Η πιθανότητα μαζί με τις συνευρέσεις αυτές τα άτομα να αρχίσουν να συζητούν, να βγαίνουν και να αναπτύξουν συναισθήματα είναι πολύ μικρή, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Δεν ξεκινάμε όμως με τέτοιο στόχο μεταστροφής, ούτε κατηγορούμε τον άλλον αν δεν την κάνει.
2.   Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη και σήμερα άντρες οι οποίοι, παρότι οι ίδιοι επιδιώκουν ένα απλό σεξ χωρίς συνέχεια, θεωρούν «εύκολη» και «ανήθικη» την κοπέλα που κάνει το ίδιο. Με έναν τέτοιο άντρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι ένα απλό σεξ χωρίς συνέχεια, οπότε δεν σε ενδιαφέρει πώς σε χαρακτηρίζει! Αν θέλεις κάτι παραπάνω με έναν άντρα με τέτοιες αντιλήψεις, καλό είναι να το ξανασκεφτείς…

3.   Η επικοινωνία πρέπει να εξελίσσεται σαν… βόλεϊ.  Αν τα άτομα μετά τη συνεύρεση αντάλλαξαν τηλέφωνα, σημαίνει πως αφήνουν ανοιχτή την πιθανότητα να ξαναβρεθούν. Αν ο άντρας δεν επικοινωνήσει και εσένα σου αρέσει και θέλεις πιθανή συνέχεια οποιουδήποτε είδους, μπορείς να κάνεις  πρώτη ένα τηλεφώνημα (χωρίς παράπονα) και να προτείνεις νέο ραντεβού. Αν δεχτεί, καλώς, αν όχι, δεν ξαναενοχλείς. Το πολύ-πολύ να δηλώσεις «Καλά, αν θελήσεις μπορείς να επικοινωνήσεις εσύ», για να αφήσεις μια πόρτα ανοιχτή. Επαναλαμβάνω όμως: ΠΟΤΕ δεν επενδύουμε ούτε κάνουμε όνειρα ούτε παραπονούμαστε μετά από μια ερωτική συνεύρεση χωρίς δεσμεύσεις στο πρώτο ραντεβού,  ΟΣΟ ΚΑΛΑ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΙ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΣΤΟ ΣΕΞ ο άλλος ήταν πολύ τρυφερός, πολύ εκδηλωτικός  κτλ.  Αν είμαστε τόσο ευαίσθητες ώστε δεν μπορούμε να κάνουμε σεξ χωρίς δεσμεύσεις, τότε καλύτερα να μην υποκύπτουμε στον ενθουσιασμό του σεξ στο πρώτο ραντεβού.

Να αποκαλύψω;


Ειμαι μπερδεμενη γιατι ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω: Να βοηθησω αποκαλύπτοντας την αληθεια σε 2 γυναικες ή να μην κανω τιποτα. Δυστυχως υπαρχουν πολλοι ανηθικοι και ανασφαλεις αντρες εκει εξω….

Ειμαι παντρεμενη και πριν απο 1,5 χρονο αλλαξαμε τοπο κατοικιας λόγω μετάθεσης του συζύγου μου.

Η ξαδερφη μιας συμφοιτητριας μου πριν απο περιπου 3 μηνες επισημοποιησε τον δεσμο της και προσφατα αρραβιωνιαστηκε. Εφυγε απο τον τοπο καταγωγης της, αφησε την δουλεια της για να δουλεψει μαζι με τον μελλοντα συζυγο της. Μονο τα καλυτερα μου λεει η συμφοιτητρια μου για τον συγκεκριμενο ανθρωπο. Ποσο πολυ την αγαπαει, τι καλο παιδι που ειναι, τι καλη δουλεια κανει οτι εχει αρκετα χρηματα.

Στην πολη που ζω τωρα γνωρισα μια κοπελα και γιναμε φιλες. Εδω και περιπου 4-5 μηνες γνωρισε ενα παιδι στο διαδυκτιο τον οποιο μαλιστα και ερωτευθηκε.

Αυτο ομως που ανακαλυψα απο τις περιγραφες της ειναι οτι προκειται για το ιδιο ατομο. Για τον ιδιο αντρα που απο την μια ετοιμαζεται για γαμο και απο την αλλη ψαχνεται στο διαδυκτιο. Μα καλα ειναι δυνατον ο αρραβωνας του να του αφηνει τοσα πολλα κενα? Απο ο,τι καταλαβαινω αυτο το  συνηθειο δεν προκειται να σταματησει. 
Τι νομιζετε, θα βοηθουσε με το να μιλουσα στις κοπελες ή να μην κανω τιποτα;
Ε

Καταλαβαίνω το δίλημμά σου και εκτιμώ την ευαισθησία σου, αφενός να θέλεις να αποκαλύψεις την απάτη κι από την άλλη να μη θέλεις να ανακατευτείς σε μια ιστορία που δεν σε αφορά άμεσα.
Ο τύπος είναι απαράδεκτος να φλερτάρει αρραβωνιασμένος και μάλιστα  με μια κοπέλα που άλλαξε τόσο ριζικά τη ζωή της για να είναι μαζί με του. Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν ασυνείδητοι και δεν πρέπει να τους αφήνουμε να δρουν ανενόχλητοι.

Πριν δράσεις θα πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα:
-Είσαι απόλυτα σίγουρη πως πρόκειται για το ίδιο άτομο; Γνωρίζεις όνομα, έχεις δει φωτογραφία; Λάβε υπόψη πως στο χώρο της ηλεκτρονικής επικοινωνίας ποτέ δεν μπορεί να είμαστε σίγουροι.
-Τι είδους σχέση έχει δημιουργήσει μαζί του η νέα σου φίλη; Έχουν εκφραστεί συναισθήματα κι από τις δυο πλευρές; Έχουν βρεθεί; Έχουν προχωρήσει; Μήπως η κοπέλα υπερβάλλει μια απλή ηλεκτρονική γνωριμία; Ακόμη κι αν δεν έχουν βρεθεί, είναι σίγουρο πως ο τύπος φλερτάρει και πιθανώς προσβλέπει σε συνάντηση;
Αν οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι καταφατικές, πιστεύω πως πρέπει να δράσεις για να μην αφήσεις τον επιτήδειο να παίζει σε δυο ταμπλό. Πρότασή μου είναι να αποκαλύψεις και στις δυο  κοπέλες την κατάσταση ως υποψία σου και να τις αφήσεις μόνες στους να το διερευνήσουν.
Στη νέα σου φίλη πες ευθέως πως καιρό βασανίζεσαι από μια υποψία και τελικά θεώρησες σκόπιμο να την ενημερώσεις.
Την ξαδέρφη της συμφοιτήτριάς σου την ξέρεις καλά προσωπικά; Είστε φίλες; Καλό είναι να μην αναμίξεις τη συμφοιτήτρια και γίνει … σπασμένο τηλέφωνο. Επικοινώνησε ευθέως με την ίδια την κοπέλα, πες της σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεσαι και πόσο δίστασες, αλλά τελικά αποφάσισες να της εκφράσεις την υποψία σου. Πες της πως εύχεσαι να έχεις άδικο και αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, ζητάς εκ των προτέρων συγγνώμη για την αναστάτωση.

Αν η μία κοπέλα ζητήσει να επικοινωνήσει με την άλλη, καλό είναι να ρωτήσεις την άλλη και αν συμφωνεί να δώσεις στοιχεία επικοινωνίας. Και μέχρι εκεί. Μην αναμιχθείς περισσότερο.  Υπάρχει και η πιθανότητα να μη γίνεις πιστευτή και ενώ πήγες να βοηθήσεις, να βρεθείς κατηγορούμενη και να διακοπούν οι φιλίες σου. Πρέπει όμως να το διακινδυνεύσεις, γιατί αλλιώς θα πρέπει να προσποιείσαι και οι φιλίες σου δεν θα είναι πραγματικές.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Οικογένεια… μπες-βγες!


Ειμαι παντρεμενη 6 χρονια και συνολο 13 χρονια μαζι. Ειμαι 49 και εκεινος 39. Είμαι καθηγήτρια Αγγλικών κι εκείνος από επαρχία και αγρότης. Αγαπηθηκαμε πολυ και εδω και  3 χρονια προσπαθουσαμε να κανουμε παιδι. Kακιωσε μαζι μου γιατι του εξηγησα πως μονο με δανεικα ωαρια πια μπορουμε, γιατι ειναι παλιο μυαλο.
Αρχισε να μου μιλαει εχθρικα και να μου λεει πως αν δεν του κανω παιδι θα βρει αλλη να κανει. Παντα ειχα προβλημα που εβγαινε μονος του με τους φιλους του και ξενυχταγε. Μετά το καλοκαίρι έφυγα και έμεινα στην κουμπαρα μας και στο διαστημα αυτο με παρακαλαγε λεγοντας πως κι αυτος στεναχωριεται και ερχοταν συχνα και κοιμομασταν μαζι.
Τον Ιανουάριο μου ζήτησε να γυρίσω στο σπίτι και αμέσως έμαθα πως έχει άλλη σχέση. Το παραδεχτηκε μου ειπε οτι ειναι μπερδεμενος και εφυγα λεγοντας του οτι δεν θελω να τον ξαναδω ποτε. Μετα 2 μερες ηρθε να μου πει πως το τελειωσε και με αγαπαει,  δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα και θα πουλησει κάποιο περιουσιακό στοιχείο του  να κανουμε παιδι. Τότε του ειπα ότι πηγα με αλλον.  Τρελλαθηκε και θυμωσε και τελικά είπε πως τωρα καταλαβε ποσο με αγαπαει και να κανουμε μια νεα αρχη. Μου είπε ότι χώρισε και ξαναγύρισα στο σπίτι. Εβαλα όμως κοριο στο σαλονι και ακουγα οταν της μιλαγε στο τηλ. επι μια εβδομαδα. Ξαναέφυγα και μετά έφερε στο σπίτι τη φιλενάδα του, μαζί και κάτι φίλους του. Ανεβηκα πανω, ανοιξα με τα κλειδια μου, χαιρετησα λεγοντας του πως ευχομαι να εχει παντα τετοιους φιλους και εφυγα.  
Από τότε έχουν γίνει κάποια τηλεφωνήματα που δεν απάντησα και μετά τίποτα. Η ερωτηση μου ειναι αν μετα απο ολα αυτα και το μισος και την κακια που εβγαλε σε μενα, υπαρχει πιθανοτητα να κλονιστει με αυτα που εκανε και τα ξερω (γιατι ξερει πως ακουσα τα παντα στον κοριο) και αληθινα να αλλαξει, να αφησει τον παλιο τροπο ζωης και να κανουμε μια νεα αρχη? Υπαρχει περιπτωση να με αγαπαει και να μου το δειξει απο δω και περα? Ξερω οτι οι ανθρωποι αλλαζουν κατω υπο ορισμενες συνθηκες αν το θελουν γιατι κι εγω αλλαξα καποτε.
Μ.

Το γράμμα σου περιλαμβάνει πολλές … «ανατριχιαστικές» λεπτομέρειες και συμβάντα. (Εδώ κάνω μια περίληψη από το μακροσκελές και αρκετά ακατανόητο για μένα κείμενό σου) Ομολογώ πως σπάνια έχω ξανακούσει τόσο ανώριμες και αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές…
Επιλέγεις να παντρευτείς ένα άτομο με μεγάλη διαφορά μόρφωσης, αντιλήψεων και ηλικίας. Δεν έχετε συζητήσει προφανώς περί παιδιών, γιατί αφού είστε 6 χρόνια παντρεμένοι αν στοχεύατε σε παιδί θα έπρεπε να το δείτε νωρίτερα, λόγω της ηλικίας σου. Επίσης, ο σύζυγος στα  39 του θα έπρεπε να γνωρίζει πως οι γυναίκες σταματούν να τεκνοποιούν φυσιολογικά κοντεύοντας τα 50 και να μην επηρεαστεί τόσο άσχημα από την πιθανότητα εξωσωματικής. Ανεξαρτήτως πάντως του τρόπου τεκνοποίησης, πιστεύεις πως είστε ώριμοι και έχετε τέτοια σχέση ώστε να μπορείτε να την ολοκληρώσετε με παιδί;
Ανέχεσαι να απειλεί «να σε διώξει» αν δεν κάνεις παιδί καινα το κάνει με άλλη (!) Φεύγεις λόγω κακομεταχείρισης, αλλά οι σύζυγος έρχεται και κοιμάστε μαζί. Σου ζητά να γυρίσεις αλλά έχει άλλη, ξαναφεύγεις και –προφανώς για να τον εκδικηθείς- του λες πως έχεις άλλον. (Δεν έχω καταλάβει αν αυτό όντως ίσχυε ή όχι…). Βάζεις «κοριό» να ανακαλύπτεις την απιστία του, ξαναφεύγεις, φέρνει τη φιλενάδα του κτλ. Αν δεις την κατάσταση ψύχραιμα, σαν τρίτος, θα αντιληφθείς κι εσύ πως και οι δυο σας φέρεστε παρορμητικά και ανώριμα, δεν έχετε επικοινωνία και αντιμετωπίζετε το γάμο σας σαν ένα παιχνίδι ισχύος.
Δεν ξέρω τι είδους αγάπη σας συνδέει… Τι έννοια δίνεις στην αγάπη; Αν πρόκειται μόνο για ένα ερωτικό παιχνίδι, ναι, μπορείτε να συνεχίσετε έτσι για μεγάλο διάστημα, με πήγαινε-έλα και με μετακινήσεις μεταξύ χωρισμού, εξωσωματικής, αποχωρήσεων, επιστροφών, φιλενάδων κτλ.

Αν όμως μιλάς για σχέση με ωριμότητα, ειλικρίνεια, αφοσίωση και συνεννόηση, όχι, δεν πιστεύω πως μπορείτε να ξυπνήσετε ένα πρωί και να κάνετε μια νέα αρχή. Χρειάζεστε συμβουλευτική ζευγαριού και προσωπική ψυχοθεραπεία και οι δυο σας, μήπως καταφέρετε επιτέλους να ωριμάσετε.

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Αχ, αυτή η ευπιστία των γυναικών, που πηγάζει από τη μοναξιά, την ανασφάλεια και την απεγνωσμένη ανάγκη της αγάπης…

Ειμαι διαζευγμενη 2,5 χρονια.  Εδω και 6 μηνες πασχιζω καθημερινα να σταματησω να σκεφτομαι εναν ανθρωπο που ακομα με ενδιαφερει. Ηταν μια γνωριμια απο το διαδίκτυο απο θεωρητικα αξιοπιστο και σοβαρο site γνωριμιων.
Οταν πρωτογνωριστηκαμε διαδυκτια ημουνα πολυ επιφυλακτικη. Μετα απο λιγο καιρο μιλουσαμε καθε βραδυ στο φβ. Τελικα μετα απο δυο μηνες κανονιζουμε να συναντηθουμε απο κοντα. Συναντηθήκαμε μια φορά και μια δεύτερη μετά από 15 μέρες. (Μένουμε σε απόσταση 150 χμ). Ο ενθουσιασμός του από τη αρχή ήταν μεγάλος. Με προβλημάτισαν από την πρώτη συνάντηση  το οτι μου ξεκαθαρισε πως ψαχνει συντροφο ζωης, γάμο, παιδιά, όπως και η επιμονη του για ερωτικη συνευρευση.
Ανέφερε επισης πως υπηρξε δυο φορες αρραβωνιασμενος. Συμφωνα μετα λεγομενα του  αυτος ηταν σωστος
Η επικοινωνία μας έγινε καθημερινή και η ερωτική μας σχέση ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Δήλωνε πως θέλει να με παντρευτεί. Μετα απο 20 μερες βρισκομαστε για 4 μερες.

Εκει καποια στιγμη αρχισα να μην νιωθω καλα, όλο χτυπουσε το κινητο του ολο κατι μηνύματα του ερχοταν. Αποφασιζω να μην δωσω βαση. Ε... ειπα ειναι αρχη ακομα. Μετα απο ενα μηνα ανακαλυπτω τυχαια οτι εχει σχεση με μια αλλη γυναικα. Αποφασιζω να του δωσω την ευκαιρια να μου εξηγησει τι συμβαινει. Δεν μου ελεγε κατι και αποφασιζω να μπω στον υπολογιστη του και ετσι αναγκαστηκε να μου πει για την αλλη κοπελα. Ζηταω να διακοψουμε μεχρι να ξεκαθαρισει τη θελει.
Δεν εχουμε καμια επικοινωνια για 15 μερες. Μετά με παιρνει τηλεφωνο μου ειπε οτι εκανε λαθος, πως θελει να ειναι μαζι μου και διεκοψε με την αλλη. Με προσκαλει στον γαμο ενος φιλου του. Πηγα και ηταν πολυ ομορφα. Αρχισαμε να φανταζομαστε και οι δυο μας της μελλοντικη μας ζωη. Ηδη ειχαμε κανονισει το επομενο μας ταξιδι. Ολα ηταν καλα. Καθε μερα ολο και καλυτερα.
Μεχρι που ενα απογευμα ηρθε ενα μυνημα στο κινητο μου που ελεγε πως ετοιμαζεται να συγκατοικησει με μια κοπελα και με ευχαριστουσε για τις ομορφες στιγμες που ειχαμε ζησει μαζι.
Σεβαστηκα την αποφαση του και δεν τον εχω ενοχλησει καθολου εδω και εξι μηνες. Ειμαι καλυτερα, ομως εξακολουθω να τον σκεφτομαι εντονα παρολη την ακομψη συμπεριφορα του. Ξερω πως ειναι θεμα χρονου να σταματησω να τον σκεφτομαι, ο πονος ομως που νιωθω πως θα φυγει για να μπορεσω επιτελους να χαλαρωσω?  
Μπορει να μου πειτε να δω καποιον ειδικο. Δεν εχω δυστυχως την οικονομικη δυνατοτητα. Η μικρη φωνη που εχουμε ολοι μας απο την αρχη με προειδοποιησουσε να φυγω μακρυα του. Επελεξα να μην την ακουσω.
Αφεθηκα ισως γιατι το ειχα αναγκη να ξεφυγω απο ολους και απο ολα. Θυμωνω με τον εαυτο μου που ακομα και τωρα τον θελω. Θα σταματησει αραγε ποτε αυτο το μαρτυριο?
 Να βασανιζω αδικα τον εαυτο μου για εναν ανθρωπο που δεν μου αξιζει?
Ε.

Άλλη μια κλασική περίπτωση ηλεκτρονικού… θύματος. Ας δούμε λοιπόν τι διδάχτηκες από την ιστορία αυτή.
Αρχικά, θα επαναλάβω πως δεν απορρίπτω τις ηλεκτρονικές γνωριμίες, αρκεί να εξελίσσονται με περίσκεψη, όπως εξάλλου όλες οι σχέσεις, αν ο στόχος μας είναι κάτι σοβαρό. Δε φταίει λοιπόν ο τρόπος αρχικής γνωριμίας, θα μπορούσατε νε έχετε γνωριστεί και στις διακοπές ή μέσω μιας επαγγελματικής επικοινωνίας κ.ά.
Συναντάς λοιπόν έναν άντρα μετά από ρομαντική αλληλογραφία και εξ αρχής μιλά για σταθερότητα, γάμο και άμεσο σεξ. Είναι προφανές πως τα πρώτα αποτελούν το δόλωμα για το δεύτερο. Ενθουσιάζεσαι και τσιμπάς το δόλωμα. Θεωρώ πως αν δεν επιθυμούμε απλώς μια ερωτική συνεύρεση χωρίς συνέχεια, καλό είναι να συνδεόμαστε και να επενδύουμε σταδιακά. Εσύ προχώρησες αμέσως και το καλό σεξ σε έκανε να παραβλέψεις φανερά σημάδια απάτης.  
Διαπιστώνεις περίεργες επικοινωνίες και δεν δίνεις βάση, αλλά «τυχαία» ανακαλύπτεις άλλη σχέση και ψάχνεις τον υπολογιστή του. Όταν γίνονται τέτοια σκηνικά σε μια σχέση, καλό είναι να απομακρυνθούμε όσο ακόμα είναι καιρός… Καλά έκανες και διέκοψες.
Σου ξαναγύρισε σε 15 μέρες με υποσχέσεις μελλοντικής ζωής, Εσύ τον πίστεψες και ήσουν ευτυχής. Δεύτερο λάθος. Δυο μήνες γνωριμίας στους οποίους έχουν γίνει αυτά που περιγράφεις, δεν παρέχουν εγγύηση για τόση ευτυχία. Το ότι σε κάλεσε στο γάμο του φίλου του, δεν σημαίνει τίποτα. Γιατί να μη συνοδεύεται σε μια τέτοια εκδήλωση από μια ωραία γυναικεία παρουσία, να κάνει και το «κομμάτι» του;
Και ξαφνικά στέλνει τελεσίγραφο. Καλά έκανες και δεν ξαναεπικοινώνησες. Προφανώς έπαιζε και με διάφορες άλλες υποψήφιες μαζί με σένα, πηγαινοερχόταν κατά βούληση και τελικά επέλεξε κάποια άλλη (για πόσο άραγε;)
Αχ, αυτή η ευπιστία των γυναικών που πηγάζει από τη μοναξιά, την ανασφάλεια και την απεγνωσμένη ανάγκη της αγάπης! Αυτή δίνει έδαφος σε διάφορους επιτήδειους! Αυτά πρέπει να διορθώσεις για να μην την ξαναπάθεις και γι αυτό σου χρειάζεται ή ψυχοθεραπέια ή περισσότερες επίπονες εμπειρίες μέχρι να μάθεις.

Μην ενοχοποιείς και μισείς τον εαυτό σου. Έκανες λάθος, το πλήρωσες και το πληρώνεις μόνη σου, θα πάρει το χρόνο του και θα περάσει. Το θέμα είναι να μάθεις απ’ αυτό…

Παθολογική ζήλεια

Ο αντρας μου ειναι πολυ γοητευτικος  και εχει πολυ ομορφους τροπους. Eγω παλι θεωρουμαι ωραια γυναικα με αρκετα ελατωματα. Ενα απο αυτα ειναι η ζηλεια μου που πιστευω απο εκει ξεκινανε ολα τα ελατωματα μου.
Μου ειχε δωσει παλαιοτερα σημαδι απιστιας (πριν παντρευτουμε) αλλα εγω τον ηθελα τοσο πολυ που το ξεπερασα.
Η εμπιστοσυνη μου κλονιστηκε ομως και απο τοτε ειμαι  καχυποπτη μαζι του. Πολλες φορες γελαει με τις καχυποψιες μου και αλλες φορες τον φτανω στα ακρα που πιστευω οτι δεν θελει να με βλεπει αλλο.Tον εσκασα! Αλλα τα δινει τα δικαιωματακια του και αυτος! οταν βλεπει ωραια γυναικα στον δρομο την καρφωνει με τα ματια του λες και εγω δεν υπαρχω πουθενα!
Αισθανομαι πολυ μειονεκτικα διπλα του. Πιστευω του αξιζε πιο ομορφη γυναικα απο μενα αν κρινω απο τις πρωην του και αυτες που κοιταζει.

Εχουμε απομακρυνθει ερωτικα πλεον.Ανακαλυψα προσφατως δευτερη καρτα SIM στο ονομα του απο πραγματικα τυχαιο γεγονος! Σιγουρα διατηρει δεσμο αλλα δεν ξερω πως να το μαθω. Σημερα μου ζητησε να χωρισουμε γιατι δεν αντεχει αλλο λεει την ζηλεια μου! Ζω μια κολαση!
Ρ.

Για τη ζήλεια έχουμε γράψει πολλές φορές στο μπλογκ και μπορείς να ανατρέξεις σε παλιότερες αναρτήσεις. Γενικά, η ζήλεια χωρίς σοβαρό λόγο είναι θέμα αυτοεκτίμησης εκείνου που ζηλεύει. Η ζήλεια με σοβαρό λόγο σημαίνει μια σχέση που δεν έχει βάση και που και οι δυο φέρονται ανώριμα ή προσπαθούν να εξαπατήσουν ο ένας τον άλλον.
Εξηγούμαι: δεν μπορώ να ξέρω πώς ακριβώς φέρεται ο άντρας σου  και κατά πόσο εσύ είσαι παράλογη και πιεστική. Υποθέτω πως είστε ένα νέο, νιόπαντρο ζευγάρι, γιατί αλλιώς ή θα τα είχατε βρει ή θα είχατε ήδη χωρίσει. Υπάρχουν οι εξής περιπτώσεις:
·        Ο άντρας σου είναι απλώς τέτοιος χαρακτήρας που του αρέσει να δείχνει τη γοητεία του και να επιβεβαιώνεται, αλλά χωρίς να κάνει κάτι παραπάνω. Αυτό είναι ένα θέμα συμπεριφοράς και μπορεί να αλλάξει, αλλά πρέπει να συζητηθεί από μέρους σου ήρεμα. Να του πεις πώς νιώθεις σε διάφορες καταστάσεις και να του ζητήσεις να αλλάξει ορισμένες συμπεριφορές
·        Επιδιώκει εξωσυζυγικές σχέσεις ή ήδη έχει δημιουργήσει τέτοια. Αυτό είναι θέμα ουσίας και δύσκολα αλλάζει.
Όποια κι αν είναι η περίπτωση,  η στάση σου δεν είναι σωστή.
Το γεγονός πως όταν είχατε απλώς σχέση είχε δώσει «σημάδια απιστίας» (το είχες διαπιστώσει ή απλώς υποψιαζόσουν;) μπορεί να σημαίνει διάφορα πράματα. Μήπως πάλι πρόκειται για κάποια υπερβολή σου; Αν όμως όντως διαπίστωσες απιστία, σκέψου σε ποια φάση σχέσης βρισκόσασταν; Είχε σοβαρέψει; Είχατε πει πως είναι αποκλειστική και πάει για γάμο; Στην περίπτωση αυτή μια πραγματική απιστία μπορεί να προδιαγράψει τον άνθρωπο. Αν όμως ακόμη η σχέση σας δεν είχε σοβαρέψει, η απιστία μπορεί να μη σημαίνει και πολλά. Όπως και αν έχει το πράγμα, το γεγονός πως τον παντρεύτηκες θα έπρεπε να σημαίνει πως τον συγχώρησες και κάνατε μια νέα αρχή. Αλλιώς κακώς τον παντρεύτηκες.
Θέτεις πολύ το θέμα της ομορφιάς: από τη μια λες πως είσαι ωραία γυναίκα, από την άλλη πως αισθάνεσαι μειονεκτικά και πως του αξίζει κάποια ομορφότερη! Η αγάπη και η πίστη δεν είναι καλλιστεία! Αν βασίσατε το γάμο σας μόνο στην ομορφιά, τότε δεν ήσασταν ώριμοι γα δέσμευση ζωής.
Παραδέχεσαι πως είσαι παθολογικά ζηλιάρα και φτάνεις στα άκρα. Σου είπε να χωρίσετε για το λόγο αυτό. Μου περιγράφεις μια υστερική συμπεριφορά από μέρους σου και ζεις μια κόλαση. Αρχή  μου είναι να μη δίνω συμβουλές στρατηγικής αλλά ουσίας. Αποφάσισε να συζητήσετε μια φορά ήρεμα και σοβαρά, πες του ειλικρινά για το θέμα με το τηλέφωνο και άλλες υποψίες και ζήτησε εξηγήσεις. Επειδή μάλλον δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε, σας χρειάζεσαι συμβουλευτική ζευγαριού. Σε κάθε περίπτωση εσένα σου χρειάζεται ψυχοθεραπεία για να δεις γιατί φέρεσαι έτσι και να ωριμάσεις ψυχολογικά.


Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Ελκύομαι από άλλους άντρες

Είμαι 35 ετών, παντρεμένη με  παιδιά και σύζυγο 38 ετών. Είμαστε μαζί με το σύζυγο 12 έτη, έχουμε εξαιρετικές δουλειές αλλά και πάμπολλες υποχρεώσεις. Ο σύζυγος μου εργασιομανής προσπαθεί και προσφέρει στην οικογένεια.

Έχει τα ελαττώματά του και με έχει πληγώσει αρκετές φορές στο παρελθόν με αδικαιολόγητη ζήλια και σκηνές που με προσέβαλαν. Τα μιλήσαμε άπειρες φορές, πάντα απολογείται αλλά πάντα ξαναγίνονται. Το θέμα είναι ότι δεν είχα δώσει ποτέ κανένα δικαίωμα.  Πέραν από τις περιστασιακές εκρήξεις του, δεν είχαμε προβλήματα και έχουμε καλή ζωή με ταξίδια, διακοπές κτλ Σεξουαλικά όλα τέλεια.

Όλα αυτά μέχρι πριν κάποιους μήνες.
Άρχισα να ελκύομαι από άλλους άνδρες. Ερωτικά εννοώ. Και πολύ έντονα. Δεν ξέρω τί μου συμβαίνει. Νιώθω κόπωση, νιώθω ανάγκη για ανανέωση, δεν είχα εμπειρίες πριν παντρευτώ παρά μόνο μια σχέση, αλλά όλα αυτά είναι ενάντια στη λογική, στις αρχές μου και στα κοινωνικά στερεότυπα. Υποφέρω απίστευτα. Αυτό έχει επιπτώσεις και στη σεξουαλική μας ζωή που από μέρους μου χωλαίνει. Από την άλλη όμως δεν μπορώ να τινάξω ότι έχτισα τόσα χρόνια, δε μου αρέσει να κοροιδεύω κανέναν. Από την άλλη ο σύζυγος μου κάνει φοβερές προσπάθειες να με ξανακερδίσει. Και είναι και ιδανικός πατέρας.
Μ

Δεσμεύτηκες σοβαρά στα 23 σου με ελάχιστες πρότερες εμπειρίες και σήμερα στα 35 έχεις σύζυγο, παιδιά και απαιτητική καριέρα. Είναι φυσικό κάποια πράγματα να σου έχουν λείψει.  Για να φτάσεις όμως να έχεις έντονο θέμα, να υποφέρεις και να κινδυνεύεις να χαλάσεις το γάμο σου, μάλλον κάτι στο γάμο σου δεν πάει καλά.
Ο ιδανικός πατέρας και αυτός που σου προσφέρει τέλεια σεξουαλική σχέση και καλή ζωή, αναφέρεις ταυτόχρονα πως είναι εργασιομανής, σε έχει πληγώσει αρκετές φορές στο παρελθόν με αδικαιολόγητη ζήλια και σκηνές που σε προσέβαλαν, πάντα απολογείται αλλά πάντα ξαναγίνοντα τα ίδια. Μήπως τελικά η ζυγαριά κλίνει αρνητικά;
Πιστεύω πως πρώτα θα πρέπει να βρεις τι δεν σε καλύπτει στη ζωή σου έτσι όπως είναι σήμερα: ο σύζυγος, η μεγάλη κούραση, η έλλειψη εμειριών, το ότι δεν πέρασες χαλαρά τη φάση της πρώτης νεότητας, το ότι ίσως δεν είσαι φτιαγμένη για οικογένεια και μάλιστα τόσο νωρίς; Συζήτησε με τον άντρα σου ρυθμίσιες που θα σε ξεκουράσουν και θα αναζωογονήσουν τη σχέση σας.
Εννοείται πως αν δεν έχεις διάθεση για σεξ μαζί του δεν πρέπει να πιέζεις τον εαυτό σου, γιατί θα τα κάνεις χειρότερα. Μπορείς αν επικαλεστείς την κόπωσή σου και να τον καλέσεις να κένει κάτι γι αυτό (πχ να βοηθά περισσόετρο στο σπίτι και στα παιδιά, να έχετε οικιακή βοηθό ή κοπέλα να προσέχει μερικές φορέ ςτα παιδιά).
Καλό είναι να κάνεις μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο για να δεις πού οφέιλεται το όλο θέμα
·         Ελλείψεις στη σημερινή σου ζωή. Κοίταξε να τις καλύψεις και βλέπεις αν η ερωτική σου έλξη για άλλους άντρες εξακολουθεί
·         Βαθύτερα δικά σου θέματα και απωθημένα (σαν αυτά που ανέφερα παραπάνω), που μόνο με ψυχοθεραπέια μπορούν να ανιχνευτούν. Αν αυτά μπορούν να επιλυθούν μέσα στο γάμο σου, καλώς. Αν όχι, οι επιλογές σου είναι ή ο χωρισμός ή κάποιες διακριτικές εξωσυζυγικές σχέσεις. Στη δεύτερη περίπτωση όμως, ο γάμος σου και η κοινωνική σου υπόσταση μπάινουν σε κίνδυνο και το άγχος που θα συνοδεύει την επιλογή σου ίσως είναι δυσβάσταχτο.

Δυστυχώς δεν μπορώ να συμβουλεύσω περισσότερα αν δεν σε ξέρω. Η επιλογή σου έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τα συναισθήματα για τον άντρα σου και την οικογένειά σου, με τον ηθικό σου κώδικα και τα στερεότυπά σου.