Συγκατοίκηση με τη θεία

Έχω μια σοβαρή σχέση εδώ και κάποια χρόνια και είχα μια συζήτηση με το αγόρι μου σχετικά με το μέλλον μας που με προβλημάτισε αρκετά. Αυτός δεν έχει γονείς από μικρός και τον μεγάλωσε η θεία του η οποία δεν έχει οικογένεια και του προσέφερε τα βασικά. Νιώθει πολλά για τη θεία του που το έκανε αυτό γιατί στην ουσία δεν είχε τους γονείς του. Αυτός δεν έχει δουλειά, η θεία του βγάζει πολύ λίγα, ελάχιστα. Αυτό που συζητήσαμε για όταν θα συγκατοικήσουμε μαζί. Αυτός μου έχει ξεκαθαρίσει ότι θα πάρει τη θεία του να μένει μαζί μας οπωσδήποτε και δεν αλλάζει γνώμη με τίποτα. Η θεία του πραγματικά είναι συγκαταβατικό και ήσυχο άτομο και την αγαπάω πολύ, απλά σκέφτομαι μήπως υπάρχουν προβλήματα όταν παντρευτούμε επειδή θα έχουμε κάποιο τρίτο άτομο στο σπίτι. Σκέφτομαι ότι δεν θα είμαι τόσο άνετα μέσα στο σπίτι με το αγόρι μου όσο θα ήμασταν αν μέναμε μόνοι. Η θεία του με αγαπάει πολύ και κάνουμε πολύ καλή παρέα. Από την μία σκέφτομαι ότι θα με βοηθάει αρκετά με τα παιδιά (όταν κάνουμε) και στο σπίτι και θα μπορούμε να δουλεύουμε και οι δύο. Από την άλλη το αγόρι μου δεν έχει δουλειά και είναι σε χάλια οικονομική κατάσταση με τη θεία του. Και η θεία του δεν έχει κάποια σύνταξη και είναι σε μεγάλη ηλικία, σκέφτομαι, μήπως αυτό θα μας επιβαρύνει? Εγώ του είπα ότι πρώτα πρέπει να προσπαθήσει να βρει μια καλή δουλειά να συντηρεί τον εαυτό του αρχικά, στη συνέχεια τον εαυτό του και τη θεία του και μετά αν του μένουν λεφτά να κάνουμε οικογένεια και να μένουμε όλοι μαζί. Δεν είναι ότι με ενοχλεί η θεία του σε κάτι, απλά φοβάμαι μήπως μας δημιουργεί προβλήματα η συγκατοίκηση με τη θεία του. Καταλαβαίνω ότι τον στήριξε στη ζωή του και γι’ αυτό δεν του είπα το αντίθετο απλά φοβάμαι μήπως υπάρξουν προβλήματα. Και από την άλλη μου λέει ότι αν δεν θέλω να πάρουμε τη θεία του μαζί μας στο σπίτι δεν θα κάνουμε κάτι σοβαρό πότε. Αυτό τι σημαίνει; Για να παντρευτούμε δεν θα πρέπει να με βάζει πάνω από όλους; Η κάνω λάθος; Είμαι πολύ μπερδεμένη. Περιμένω τη γνώμη σας με ανυπομονησία.

Δ.

Η θεία του συντρόφου σου έχει λειτουργήσει ως μητέρα (τουλάχιστον) γι’ αυτόν και δικαίως της δίνει τόση αξία στη ζωή του. Αν αποδεχτείς έναν άνθρωπο θα τον αποδεχτείς με τις αξίες του. Βρίσκω σωστή τη στάση του να πάρει τη θεία μαζί του όταν θα κάνει οικογένεια. Είναι όμως στη δική σου επιλογή αν εσύ θα αποδεχτείς την κατάσταση. Μη συγκρίνεις τη σχέση του με τη θεία με τη δική σας σχέση. Για να σε παντρευτεί πρέπει όντως να σε βάζει πάνω από όλους στον ερωτικό-προσωπικό τομέα αλλά αυτό είναι ανεξάρτητο των υποχρεώσεων και των συναισθημάτων του προς την –ουσιαστικά- μητέρα του και πεθερά σου.

Νομίζω πως δεν τίθεται ακόμα θέμα συγκατοίκησης και γάμου μεταξύ σας, αφού δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα. Πρέπει πρώτα, όπως σωστά λες, ο φίλος σου να καταφέρει να συντηρεί τον εαυτό του και τη θεία του, και ύστερα να υπολογίσετε αν με τα χρήματα αυτά μαζί με αυτά που (θα) κερδίζεις κι εσύ από τη δουλειά σου σας επιτρέπουν να ξεκινήσετε οικογένεια.

Στην περίπτωση που το οικονομικό τακτοποιηθεί, τίθεται το θέμα της συγκατοίκησης με την πεθερά. Έχουμε αναφερθεί στο θέμα αυτό σε προηγούμενες αναρτήσεις. Με τη συγκατοίκηση σίγουρα το ζευγάρι χάνει ένα μέρος της προσωπικής του ελευθερίας, αλλά κερδίζει μια βοήθεια στο σπίτι και στα παιδιά.  Στη δική σας περίπτωση που η θεία δεν έχει πόρους θα υπάρχει και οικονομική επιβάρυνση. Ακόμα όμως και αν η ηλικιωμένη γυναίκα δεν ζήσει μαζί σας, δεν θα πρέπει ο άντρας σου να τη βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές, όπως έκανε κι εκείνη γι’ αυτόν;

Μεγάλη σημασία έχει η προσωπικότητα της πεθεράς. Μια διακριτική και καλόβολη γυναίκα που σας αγαπά είναι καλή περίπτωση.  Θα πρέπει βέβαια εξ αρχής να τεθούν κάποια όρια, έτσι να έχετε ιδιωτικότητα μέσα στο σπίτι σας και να μην αναμιγνύεται σε θέματα που δεν την αφορούν.

Κάνε μια συζήτηση με το φίλο σου για τους όρους αυτούς που πρέπει να πληρούνται για να συμβιώσετε έχοντας μαζί και τη θεία και δημιουργήστε κοινή γραμμή. Θα πρότεινα ως δοκιμαστική λύση, όταν μπορέσετε να ορθοποδήσετε οικονομικά, να συγκατοικήστε οι τρεις σας για κάποιο διάστημα και μετά αν όλα πάνε καλά προχωρείτε σε γάμο.

Κατερίνα