Είμαι πολλά χρόνια διαζευγμένη, με ένα γιο που τελειώνει τη Β’ λυκείου. Ζω σε ένα μεγάλο νησί από όπου κατάγομαι και έχω αναθρέψει το παιδί με τη βοήθεια των γονέων μου, που μένουμε στο ίδιο κτίριο. Έχει γίνει ένα θαυμάσιο παιδί, πολύ καλός μαθητής, και στοχεύει σε δύσκολες σπουδές. Ο πατέρας του ζει στο εξωτερικό και βλέπονται κάθε καλοκαίρι. Εδώ και ένα χρόνο έχω δημιουργήσει μια σοβαρή σχέση. Ο σύντροφός μου (διαζευγμένος χωρίς παιδιά) ζει στη Θεσσαλονίκη και έχουμε αποφασίσει να παντρευτούμε και να ζήσουμε εκεί. Είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και έχω ήδη αρχίσει να μετακινώ τις δραστηριότητές μου. Στόχος μας είναι να παντρευτούμε αμέσως, οπότε ο γιος μου θα πρέπει να αλλάξει σχολείο και περιβάλλον στη Γ’ λυκείου. Αυτό με ανησυχεί. Θα μπορούσε βέβαια να μη μετακινηθεί και να ζήσει αυτή τη χρονιά με τους γονείς μου. Είμαστε όμως πολύ δεμένοι και θα μου λείψει, όπως κι εγώ θα λείψω σ’ αυτόν και φοβάμαι μήπως αυτό τον επηρεάσει ψυχολογικά.
Χ.
Αντιλαμβάνομαι την επιθυμία σου να σταθεροποιήσεις γρήγορα τη ζωή σου με το σύντροφό σου, αλλά πιστεύω πως στην παρούσα φάση θα πρέπει να επικρατήσει το καλό του παιδιού.
Αν ο γιος σου έρθει μαζί σου, θα περάσει μια φάση προσαρμογής στο νέο περιβάλλον, σχολείο, φροντιστήριο κτλ, όπως και στη νέα σου ζωή και στο σύντροφό σου κατά τη δύσκολη σχολική χρονιά της προετοιμασίας του για τις εξετάσεις. Η κατάσταση είναι πιθανό να τον φορτίσει με άγχος που θα δυσκολέψει την προσπάθειά του. Επιπλέον, είναι πιθανό να μην περάσει στο πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε κάποια άλλη πόλη. Σε τέτοια περίπτωση θα χρειαστεί να αλλάξει περιβάλλον και τρόπο ζωής δυο φορές μέσα σε δυο χρόνια.
Αν παραμείνει με τους παππούδες, διατηρεί μεν το περιβάλλον του σταθερό αλλά στερείται εσένα.
Πιστεύω πως το καλύτερο γι’ αυτόν θα ήταν να βρεθεί μια μέση λύση. Προτείνω η ερχόμενη σχολική χρονιά να αποτελέσει ένα διάστημα μετάβασης για σένα, ενώ η ζωή του γιου σου να διατηρηθεί σταθερή. Θα μπορούσε εκείνος να παραμείνει στο σπίτι σας με τη συμπαράσταση των παππούδων κι εσύ να μοιράζεις το χρόνο σου ανάμεσα στο νησί σου και στη Θεσσαλονίκη. Έτσι θα σου δοθεί ο χρόνος να ετοιμάσεις με την ησυχία σου το νέο σου σπίτι, να προσαρμοστείς στο νέο περιβάλλον και να μεταφέρεις σταδιακά εκεί όλες τις επαγγελματικές σου δραστηριότητες. Οι συνεχείς μετακινήσεις θα είναι βέβαια κουραστικές για σένα, αλλά αξίζει τον κόπο προκειμένου για την ψυχική ισορροπία του παιδιού σου.
Κάθε περίπτωση σχέσης είναι διαφορετική. Πάντως αντικειμενικά ένας χρόνος σχέσης δεν είναι μεγάλο διάστημα για δυο ενήλικους ανθρώπους που έχουν συνηθίσει ο καθένας στο δικό του τρόπο ζωής και ζουν μακριά. Είναι καλό να έχεις την ευκαιρία να συμβιώσεις περισσότερο με το σύντροφό σου και να δοκιμάσετε τη συνύπαρξή σας στην πράξη πριν περάστε στο γάμο. Είναι επίσης καλό να «δέσετε» ως ζευγάρι πριν ο γιος σου μπει κι αυτός στο σύστημα που θα δημιουργήσετε.
Στην τελική απόφαση τον κύριο ρόλο θα παίξουν οι επιθυμίες του γιου σου. Συζήτησε μαζί του όλα τα ενδεχόμενα με τα σχετικά επιχειρήματα, ζήτησέ του να εκφράσει συναισθήματα, προσδοκίες και φόβους για την κάθε πιθανή κατάσταση. Κάνε κι εσύ το ίδιο και τελικά διαμορφώστε μια κοινή γραμμή. Σημαντικό ρόλο θα παίξει επίσης και η άποψη του συντρόφου σου. Πιστεύω όμως πως αν η σχέση σας είναι ουσιαστική, εκείνος θα συμπράξει με αυτό που εσύ και ο γιος σου θα αποφασίσετε, αφού μάλιστα από δικής του πλευράς δεν υπάρχουν θέματα με παιδιά και με αλλαγή περιβάλλοντος. Κατερίνα
Έφαγες τον γάιδαρο... στην ουρά θα κολλήσεις;; περίμενε να τελειώσει ο γιος σου το Λύκειο και πήγαινε στη συνέχεια να συνεχίσεις κι εσύ κανονικά τη ζωή σου... Από ότι φαίνεται, το παιδί σου δεν έχει σκοπό να σου βάλει εμπόδια, εσύ γιατί να του βάλεις;; ένας χρόνος είναι μόνο...
ΑπάντησηΔιαγραφή