Το μήνυμα της φίλης Σ. περιλαμβάνει και πολλά άλλα στοιχεία που δεν αναφέρονται για λόγους διακριτικότητας.
Πρόσφατα η ζωή μας αναστατώθηκε. Ο άντρας μου έμαθε ότι έχει ένα παιδί από μια νεανική του σχέση, το οποίο έχει πρακτικά εγκαταλειφθεί από τη μητέρα του. Ζει με κάποιο συγγενικό της πρόσωπο, το οποίο δήλωσε πως αδυνατεί πλέον να το υποστηρίξει. Όταν το μάθαμε, ταραχτήκαμε πολύ και περάσαμε άσχημες συγκρούσεις. Τώρα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Ο άντρας μου αισθάνεται την ηθική υποχρέωση να αναλάβει το παιδί. Πήγε και το είδε και συγκινήθηκε που του μοιάζει τόσο. Εγώ αγχώθηκα πολύ, γιατί δεν γνώριζα για παιδί εξαρχής. Πώς να το αντιμετωπίσουμε;
Σ.
Καταλαβαίνω πως το γεγονός σας έχει αναστατώσει και είναι καλό που τελικά φαίνεται πως με τον άντρα σου δημιουργήσατε ένα κοινό μέτωπο για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν θα ήταν λογικό να τον κατηγορήσεις που η κοπέλα κράτησε το παιδί ερήμην του. Πρόκειται για ένα θέμα που σας κατέλαβε και τους δυο εξ απροόπτου και αφορά πλέον εξίσου και τους δυο.
Δεν θα ασχοληθώ με τη νομική πλευρά. Η στάση της μητέρας του παιδιού ήταν εξαρχής και εξακολουθεί να είναι απαράδεκτη, αλλά ούτε κι αυτό είναι το θέμα μας. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιές συνθήκες την οδήγησαν σε τέτοιες επιλογές και πώς μπορεί να είναι η ψυχολογική της κατάσταση.
Αρχικά, ο άντρας σου θα πρέπει να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τη μητέρα και να συζητήσουν τι θα κάνουν με το παιδί. Το πιθανότερο όμως είναι εκείνη να μη δείξει διάθεση συνεργασίας.
Οπότε μένει το τι θα κάνετε εσείς ως ζευγάρι, και αυτό θα είναι αφενός ανάλογο με την ιδεολογία σας και αφετέρου με τα συναισθήματά σας έτσι όπως αυτά θα διαμορφωθούν όταν θα δημιουργήσετε σχέση με το παιδί. Είναι απαραίτητη μια κοινή γραμμή και αυτή πρέπει να δημιουργηθεί όσος χρόνος και συζητήσεις κι αν σας χρειαστούν. Είναι αναμενόμενο να περάσεις από τις φάσεις της άρνησης, του θυμού, της διαπραγμάτευσης και της θλίψης μέχρι να αποδεχτείς το γεγονός. Επίτρεψε στον εαυτό σου να βιώσει όλα αυτά τα συναισθήματα γιατί μόνο έτσι θα τα ξεπεράσεις. Και δεν είναι δίκαιο τα αρνητικά αυτά συναισθήματα να κατευθύνονται προς τον άντρα σου. Μην ξεχνάς πως περνά κι αυτός ανάλογες φάσεις, αλλά αυτές μπορεί να είναι ετεροχρονισμένες μεταξύ σας και να δημιουργούν τριβές. Ωστόσο, όταν η κτάσταση ηρεμήσει, είναι πιθανό η ύπαρξη αυτού του παιδιού να εμπλουτίσει τη ζωή σας, να βαθύνει τη σχέση σου με τον άντρα σου και να λειτουργήσει θετικά στο δικό σας παιδί.
Ο άντρας σου νιώθει την ηθική υποχρέωση να αναλάβει το παιδί και φαίνεται πως άρχισαν να του γεννιούνται και συναισθήματα. Θα έλεγα να μη βιαστείτε και να προχωρήσετε σταδιακά. Να προσεγγίσετε το παιδί μαζί και να του μιλήσετε για την κατάσταση με απλά λόγια. Σίγουρα δεν είναι ενημερωμένο για το τι συμβαίνει ή είναι ενημερωμένο με λάθος τρόπο. Σε σας πέφτει τώρα αυτό το βάρος που, ναι μεν δεν σας ανήκει, αλλά είναι πολύ βασικό για την ψυχική κατάσταση του παιδιού και καλό είναι να το δείτε αν μη τι άλλο ως ανθρώπινη προσφορά απέναντι σε ένα παραμελημένο παιδί. Πρέπει να του πείτε την αλήθεια με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία του.
Επίσης, να συζητήσετε με το άτομο που το αναθρέφει, διευκρινίζοντας πως τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη και χρειάζεστε όλοι ένα διάστημα προσαρμογής. Θα μπορούσατε να αρχίσετε να βλέπετε το παιδί στον τόπο του και κάποιες φορές να το παίρνετε στο σπίτι σας. Έτσι θα αρχίσει να δημιουργείται μια σχέση μεταξύ σας και θα διαμορφωθούν και ανάλογες επιθυμίες και στάσεις.
Υπάρχει η πιθανότητα το παιδί να μείνει εκεί που είναι με κάποια οικονομική βοήθεια από μέρους σας και να συνεχίσετε να το βλέπετε τακτικά. Υπάρχει και η πιθανότητα να το πάρετε να μείνει μαζί σας. Το δεύτερο αν γίνει πρέπει να γίνει μόνο αν και όταν δημιουργηθεί καλή σχέση και το παιδί θέλει κι αυτό να έρθει. Σίγουρα κάτι τέτοιο θα πάρει χρόνο και πρέπει να μη γίνει ξαφνικά στη μέση της σχολικής χρονιάς. Το δικό σας παιδί είναι ακόμη μωρό και θα μεγαλώσει θεωρώντας το άλλο παιδί ως αδελφό του που είναι παιδί μόνο του μπαμπά με άλλη μαμά. Μεγαλώνοντας θα ρωτήσει περισσότερα και θα πρέπει να του πείτε την αλήθεια με τρόπο ανάλογο με την ηλικία του.
Συνήθως όταν αλλάζουν τα δεδομένα μας περνάμε μια περίοδο αναταραχής, αλλά κάποια στιγμή επέρχεται μια ισορροπία. Είναι βασικό να μη βιαστείτε και να θεωρήσετε με το σύζυγό σου την κατάσταση σαν κοινό θέμα. Μπορείς να μου ξαναγράψεις πώς εξελίσσονται τα πράγματα.
Κατερίνα
Πρόσφατα η ζωή μας αναστατώθηκε. Ο άντρας μου έμαθε ότι έχει ένα παιδί από μια νεανική του σχέση, το οποίο έχει πρακτικά εγκαταλειφθεί από τη μητέρα του. Ζει με κάποιο συγγενικό της πρόσωπο, το οποίο δήλωσε πως αδυνατεί πλέον να το υποστηρίξει. Όταν το μάθαμε, ταραχτήκαμε πολύ και περάσαμε άσχημες συγκρούσεις. Τώρα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Ο άντρας μου αισθάνεται την ηθική υποχρέωση να αναλάβει το παιδί. Πήγε και το είδε και συγκινήθηκε που του μοιάζει τόσο. Εγώ αγχώθηκα πολύ, γιατί δεν γνώριζα για παιδί εξαρχής. Πώς να το αντιμετωπίσουμε;
Σ.
Καταλαβαίνω πως το γεγονός σας έχει αναστατώσει και είναι καλό που τελικά φαίνεται πως με τον άντρα σου δημιουργήσατε ένα κοινό μέτωπο για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν θα ήταν λογικό να τον κατηγορήσεις που η κοπέλα κράτησε το παιδί ερήμην του. Πρόκειται για ένα θέμα που σας κατέλαβε και τους δυο εξ απροόπτου και αφορά πλέον εξίσου και τους δυο.
Δεν θα ασχοληθώ με τη νομική πλευρά. Η στάση της μητέρας του παιδιού ήταν εξαρχής και εξακολουθεί να είναι απαράδεκτη, αλλά ούτε κι αυτό είναι το θέμα μας. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιές συνθήκες την οδήγησαν σε τέτοιες επιλογές και πώς μπορεί να είναι η ψυχολογική της κατάσταση.
Αρχικά, ο άντρας σου θα πρέπει να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τη μητέρα και να συζητήσουν τι θα κάνουν με το παιδί. Το πιθανότερο όμως είναι εκείνη να μη δείξει διάθεση συνεργασίας.
Οπότε μένει το τι θα κάνετε εσείς ως ζευγάρι, και αυτό θα είναι αφενός ανάλογο με την ιδεολογία σας και αφετέρου με τα συναισθήματά σας έτσι όπως αυτά θα διαμορφωθούν όταν θα δημιουργήσετε σχέση με το παιδί. Είναι απαραίτητη μια κοινή γραμμή και αυτή πρέπει να δημιουργηθεί όσος χρόνος και συζητήσεις κι αν σας χρειαστούν. Είναι αναμενόμενο να περάσεις από τις φάσεις της άρνησης, του θυμού, της διαπραγμάτευσης και της θλίψης μέχρι να αποδεχτείς το γεγονός. Επίτρεψε στον εαυτό σου να βιώσει όλα αυτά τα συναισθήματα γιατί μόνο έτσι θα τα ξεπεράσεις. Και δεν είναι δίκαιο τα αρνητικά αυτά συναισθήματα να κατευθύνονται προς τον άντρα σου. Μην ξεχνάς πως περνά κι αυτός ανάλογες φάσεις, αλλά αυτές μπορεί να είναι ετεροχρονισμένες μεταξύ σας και να δημιουργούν τριβές. Ωστόσο, όταν η κτάσταση ηρεμήσει, είναι πιθανό η ύπαρξη αυτού του παιδιού να εμπλουτίσει τη ζωή σας, να βαθύνει τη σχέση σου με τον άντρα σου και να λειτουργήσει θετικά στο δικό σας παιδί.
Ο άντρας σου νιώθει την ηθική υποχρέωση να αναλάβει το παιδί και φαίνεται πως άρχισαν να του γεννιούνται και συναισθήματα. Θα έλεγα να μη βιαστείτε και να προχωρήσετε σταδιακά. Να προσεγγίσετε το παιδί μαζί και να του μιλήσετε για την κατάσταση με απλά λόγια. Σίγουρα δεν είναι ενημερωμένο για το τι συμβαίνει ή είναι ενημερωμένο με λάθος τρόπο. Σε σας πέφτει τώρα αυτό το βάρος που, ναι μεν δεν σας ανήκει, αλλά είναι πολύ βασικό για την ψυχική κατάσταση του παιδιού και καλό είναι να το δείτε αν μη τι άλλο ως ανθρώπινη προσφορά απέναντι σε ένα παραμελημένο παιδί. Πρέπει να του πείτε την αλήθεια με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία του.
Επίσης, να συζητήσετε με το άτομο που το αναθρέφει, διευκρινίζοντας πως τα πράγματα δεν αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη και χρειάζεστε όλοι ένα διάστημα προσαρμογής. Θα μπορούσατε να αρχίσετε να βλέπετε το παιδί στον τόπο του και κάποιες φορές να το παίρνετε στο σπίτι σας. Έτσι θα αρχίσει να δημιουργείται μια σχέση μεταξύ σας και θα διαμορφωθούν και ανάλογες επιθυμίες και στάσεις.
Υπάρχει η πιθανότητα το παιδί να μείνει εκεί που είναι με κάποια οικονομική βοήθεια από μέρους σας και να συνεχίσετε να το βλέπετε τακτικά. Υπάρχει και η πιθανότητα να το πάρετε να μείνει μαζί σας. Το δεύτερο αν γίνει πρέπει να γίνει μόνο αν και όταν δημιουργηθεί καλή σχέση και το παιδί θέλει κι αυτό να έρθει. Σίγουρα κάτι τέτοιο θα πάρει χρόνο και πρέπει να μη γίνει ξαφνικά στη μέση της σχολικής χρονιάς. Το δικό σας παιδί είναι ακόμη μωρό και θα μεγαλώσει θεωρώντας το άλλο παιδί ως αδελφό του που είναι παιδί μόνο του μπαμπά με άλλη μαμά. Μεγαλώνοντας θα ρωτήσει περισσότερα και θα πρέπει να του πείτε την αλήθεια με τρόπο ανάλογο με την ηλικία του.
Συνήθως όταν αλλάζουν τα δεδομένα μας περνάμε μια περίοδο αναταραχής, αλλά κάποια στιγμή επέρχεται μια ισορροπία. Είναι βασικό να μη βιαστείτε και να θεωρήσετε με το σύζυγό σου την κατάσταση σαν κοινό θέμα. Μπορείς να μου ξαναγράψεις πώς εξελίσσονται τα πράγματα.
Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.