Το παιδί θέλει να μείνει με τους παππούδες

Ζήσαμε με τον άντρα μου δέκα χρόνια στη Γερμανία. Ο γιός μας από δυο χρονών ως τα δώδεκα που είναι σήμερα έζησε με τους γονείς μου στο χωριό. Εμείς τον βλέπαμε Χριστούγεννα και καλοκαίρι. Είναι ένα έξυπνο παιδί και δεν παραπονιόταν. Τώρα επιτέλους επιστρέψαμε, εγκατασταθήκαμε στην πόλη και να θα ανοίξουμε μια μικρή επιχείρηση. Το παιδί όμως δεν θέλει να μας ακολουθήσει. Έχει συνηθίσει στο χωριό με τους παππούδες, το σχολείο και τους φίλους του. Φέρνει αντιρρήσεις, έχει ξεσπάσματα θυμού και μας φέρεται εχθρικά. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.

Ν.

Η επιστροφή σας, όσο κι αν αποτελεί ένα χαρμόσυνο γεγονός για όλους, έχει αναστατώσει το σύστημα του παιδιού. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν προϋποθέτει αλλαγή περιβάλλοντος γι’ αυτό. Καταλαβαίνω πως στενοχωριέστε γιατί εσείς κοπιάσατε τόσο για το καλό της οικογένειας κι εκείνος δείχνει να μην το αναγνωρίζει. Μην το παίρνετε προσωπικά. Η αντίδρασή του μπορεί να είναι απλώς άρνηση αλλαγής περιβάλλοντος ή ακόμη μπορεί να έχει βαθύτερα αίτια που πρέπει να αντιμετωπιστούν ψύχραιμα. Τα παιδιά εκλαμβάνουν συχνά την απομάκρυνση των γονέων ως προσωπική εγκατάλειψη, όσο κι αν ο λόγος της απομάκρυνσης είναι λογικά αποδεκτός. Είναι πιθανό, τώρα που σας έχει πλέον σίγουρα κοντά του, να εκδηλώνει θυμό και παράπονο για την «εγκατάλειψη» αυτή, συναισθήματα που τόσα χρόνια μπορεί να λειτουργούσαν υποσυνείδητα και να φοβόταν να τα εκφράσει μη σας χάσει ολοκληρωτικά. Η κατάσταση είναι πιθανό να οξύνεται και από την προεφηβεία στην οποία βρίσκεται ο γιος σας.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, το παιδί χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση. Είναι φανερό πως έχει εκλάβει τους παππούδες ως άμεση οικογένειά του κι εσάς σας έχει τοποθετήσει στη διευρυμένη οικογένεια, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει συνήθως. Η προσέγγισή του μαζί σας πρέπει να γίνει σταδιακά και να τον πάρετε μαζί σας με την πλήρη συναίνεσή του. Και η προσέγγιση αυτή έχει δύο σκέλη:

1. πρακτικό σκέλος. Προς το παρόν είναι καλό να μείνει εκεί που είναι τουλάχιστον μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Αυτό δεν έχει ως βασικό στόχο να μη χαλάσει η επίδοσή του, αλλά να του δοθεί χρόνος. Τα παιδιά (όπως και πολλοί από μας εξάλλου) μετρούν το χρόνο σε σχολικές χρονιές και προτιμούν να κάνουν τις αλλαγές στη ζωή τους με την έναρξη μιας νέας σχολικής χρονιάς. Εσείς μπορείτε να μοιράζετε το χρόνο σας ανάμεσα στο χωριό και στην πόλη. Επιδιώκετε να τον παίρνετε κάποιες φορές μαζί σας στην πόλη και στο καινούργιο σπίτι, κατά προτίμηση στην αρχή μαζί με τους παππούδες ή κάποιους φίλους του. Στην πόλη μπορείτε να πηγαίνετε σε ωραία μέρη για να εξοικειωθεί και να του δημιουργηθούν ενδιαφέροντα. Μπορείτε να οργανώσετε το δωμάτιό του με τη βοήθειά του, διαβεβαιώνοντάς τον πως θα έρθει να μείνει εκεί όταν ο ίδιος θελήσει.
2. ψυχολογικό σκέλος. Πώς είναι η σχέση σας με το παιδί; Συζητάτε μαζί του; Του έχετε εξηγήσει το λόγο για τον οποίο λείπατε, πώς αισθανόσασταν όταν ήσασταν μακριά του και τα συναισθήματά και τους στόχους σας τώρα που έχετε επιστρέψει; Έχετε ακούσει τα δικά του συναισθήματα; Γνωρίζετε την προσωπικότητά του, τα ενδιαφέροντά του και τους φίλους του; Η συχνή παρουσία σας στο χωριό θα σας βοηθήσει να τον γνωρίσετε καλύτερα και να τον προσεγγίσετε. Στην ηλικία που βρίσκεται μπορείτε να συζητήσετε ανοιχτά κάποια θέματα μαζί του. Καλό είναι στην προσπάθεια αυτή να συνεργαστείτε ισότιμα και οι δυο γονείς.

Τα παιδιά μεταστρέφονται γρήγορα. Μέχρι τη νέα σχολική χρονιά είναι πολύ πιθανό το θέμα να έχει λυθεί. Μπορείτε να του υποσχεθείτε πως τουλάχιστον τον πρώτο καιρό οι παππούδες θα περνούν αρκετό χρόνο μαζί σας στην πόλη και πως θα περνάτε τα Σαββατοκύριακα όλοι μαζί στο χωριό. Αν παρόλα αυτά το παιδί εξακολουθήσει να αρνείται, μην επιμείνετε. Είναι πιθανό να του χρειαστεί περισσότερος χρόνος και είναι βασικό να μην εξαναγκαστεί ούτε να υποστεί κάποιου είδους συναισθηματική πίεση.  Θα ζητήσει από μόνος του να έρθει όταν αισθανθεί την αγάπη και τη σταθερότητα που σίγουρα του προσφέρετε.

Κατερίνα