Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Τι θα πω στο παιδί που μεγαλώνω μόνη

Μια φίλη μάς έγραψε επηρεασμένη από την ανάρτηση "Μάθαμε πως ο άντρας μου έχει παιδί".

Είχα δεσμό με έναν παντρεμένο, ο οποίος είχε εξαρχής δηλώσει πως δεν θα χαλάσει την οικογένειά του για χάρη μου. Κι εγώ δεν είχα πάρει την ιστορία αυτή σοβαρά. Κάποια στιγμή χωρίσαμε με δική μου πρωτοβουλία και λίγο μετά ανακάλυψα πως είμαι έγκυος. Τον ενημέρωσα αλλά επέμεινε να μην το κρατήσω. Εγώ το κράτησα γιατί είμαι ήδη 42 ετών και πάντα ήθελα παιδί. Σήμερα έχω ένα αγοράκι 6  μηνών και το μεγαλώνω με τη βοήθεια της μητέρας μου και μιας καλής μου θείας. Δεν ζητώ κάτι πλέον από τον πατέρα ούτε έχω κάποια επαφή μαζί του. Έχω τα μέσα να μεγαλώσω το παιδί μου μόνη μου, αλλά σκέφτομαι τι θα του πω για τον πατέρα του στο μέλλον.
Ξ.

Ήταν γενναίο από μέρους σου να κρατήσεις το παιδί αφού το ήθελες και έντιμο που δεν το χρησιμοποίησες για να ασκήσεις πίεση σε έναν άνθρωπο που εξαρχής δήλωσε πως δεν το ήθελε.

Στα παιδιά πρέπει να λέμε την αλήθεια με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία τους. Κάθε σημαντικό ψέμα που υπάρχει στη ζωή ενός παιδιού του ασκεί υποσυνείδητα μια αρνητική επιρροή.   Έχω δουλέψει με κάποιες περιπτώσεις που ένα ψέμα σχετικό με τους γονείς είχε προκαλέσει ψυχοσωματικά προβλήματα στα παιδιά. Επιπλέον, κάποια στιγμή το ψέμα μπορεί να αποκαλυφθεί με τρόπο που θα βλάψει το παιδί και θα μειώσει την εμπιστοσύνη του προς τους οικείους του.

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και μόνο πολύ γενικές κατευθύνσεις μπορούν να δοθούν. Η γενική αρχή με την οποία πρέπει να μεγαλώσει το παιδί σου είναι πως όλα τα παιδιά γεννιούνται από έναν άντρα και μια γυναίκα, αλλά μόνον αυτοί που τα μεγαλώνουν λέγονται γονείς τους. Το δικό σου θα μεγαλώσει γνωρίζοντας πως έχει μόνο μαμά. Τα παιδιά έχουν τεράστια προσαρμοστικότητα και εκλαμβάνουν ως οικογένεια οποιοδήποτε σχήμα τους παρέχει αγάπη και ασφάλεια.

Είναι πιθανό να σου κάνει διάφορες ερωτήσεις, ανάλογα με την ηλικία στην οποία θα βρίσκεται. Στην προσχολική ηλικία, μπορείς να του απαντάς πως υπάρχουν παιδιά που έχουν μαμά και μπαμπά και άλλα που έχουν μόνο τον έναν και εσείς ανήκετε στη δεύτερη περίπτωση. Αν σε ρωτά πού είναι ο δικός του μπαμπάς μπορείς να απαντάς απλώς πως δεν ξέρεις γιατί δεν τον βλέπεις πλέον.  Σε μεγαλύτερη ηλικία, μπορείς, ανάλογα και με την ψυχοσυναισθηματική του ωριμότητα, να του εξηγήσεις πως με τον πατέρα του χωρίσατε πριν γεννηθεί και δεν έχετε πλέον καμιά επικοινωνία. Μπορείς αν σε ρωτήσει να αναφέρεις το μικρό του όνομα, αλλά όχι επώνυμο και άλλα στοιχεία, γιατί δεν ξέρεις πώς ένα παιδί του δημοτικού μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Επίσης, μην του δείξεις φωτογραφία γιατί η "υλοποίηση" του προσώπου θα μπορούσε να του δημιουργήσει προσδοκίες. Αν ζητήσει να τον γνωρίσει, μπορείς να του πεις ανοιχτά πως ο κύριος αυτός, αφού δεν τον αναθρέφει δεν είναι πραγματικός μπαμπάς του, οπότε δεν συμφωνείς πως πρέπει εσείς να τον αναζητήσετε και να επιβάλλετε την παρουσία σας. Να προσθέσεις πως όταν θα ενηλικιωθεί, αν επιθυμεί ακόμη να τον γνωρίσει, θα πρέπει να πάρει μόνος του την πρωτοβουλία και τότε θα του αποκαλύψεις και το επώνυμο του πατέρα του.

Ένα λεπτό σημείο της ιστορίας είναι να μην εκλάβει το παιδί ως προσωπική απόρριψη την απουσία του πατέρα. Πρέπει να του εξηγήσεις αν ρωτήσει πως ο άνθρωπος αυτός δεν επιθυμούσε γενικά παιδί και δεν τον γνώρισε ποτέ προσωπικά για να καταλάβει πόσο "ξεχωριστό" παιδί είναι και να τον αγαπήσει. Λεπτή είναι και η ερώτηση γιατί ο πατέρας του δεν ήθελε γενικά παιδί. Στις μικρές ηλικίες μπορείς να λες πως μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν παιδί για διάφορους  λόγους και πως δεν ξέρεις για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Αργότερα, στην εφηβεία, μπορείς να του εξηγήσεις πως υπήρχε άλλη οικογένεια. Σε κάθε περίπτωση είναι καλό να τονίζεις πόσο τον ήθελες εσύ πριν γεννηθεί και πόσο ευτυχισμένη είσαι που τον έχεις τώρα.

Όπως κι αν εξελιχθεί η κατάσταση, είναι πολύ βασικό να μην κατηγορήσεις ποτέ τον πατέρα του και να μη δώσεις καμιά δραματική χροιά στις όποιες εξηγήσεις. Προσπάθησε να μην εξευτελίσεις τη σχέση που είχες με τον άνθρωπο αυτό, όσο κι αν αυτή δεν φαίνεται να ήταν σημαντική για σένα. Είναι ωραίο το παιδί να νιώθει πως έχει γεννηθεί από δυο ανθρώπους που έστω για κάποια περίοδο ήταν σημαντικοί ο ένας για τον άλλον. Αν εσύ αντιμετωπίσεις το θέμα φυσιολογικά και ήρεμα, το ίδιο θα γίνει και με το παιδί σου. Είναι σημαντικό όμως να αισθάνεσαι πραγματικά αυτά που λες, γιατί αν αυτό δεν ισχύει το παιδί θα απορροφήσει τα συναισθήματά σου περισσότερο από τα λόγια σου.   

Υπάρχει και η πιθανότητα κάποια στιγμή ο πατέρας να μεταστραφεί, αλλά δεν πρέπει να βασίζεσαι στην πιθανότητα αυτή ούτε να καλλιεργήσεις προσδοκίες στο παιδί. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να δεχτείς και να προετοιμάσεις το παιδί με τρόπο ανάλογομε την ηλικία του. Επίσης, να σεβαστείτε τα συναισθήματά του που στην αρχή μπορεί να είναι αρνητικά και να μην το πιέσετε χρονικά.

Επίσης, λάβε υπόψη πως το παιδί σου, ιδιαίτερα και λόγω του ότι είναι αγόρι, χρειάζεται στη ζωή του θετικά αντρικά πρότυπα για να αντισταθμίσουν την απουσία του πατέρα. Δεν είναι καλό να μεγαλώσει σε έναν "γυναικείο" κόσμο. Υπάρχουν συγγενείς ή καλοί σου φίλοι που θα μπορούσαν να παίξουν έναν τέτοιο ρόλο; Μπορείς από τώρα να τους μιλήσεις και αν συμφωνήσουν να τους βλέπετε τακτικά. Έναν τέτοιο ρόλο μπορεί να παίξει και ένας σωστός δικός σου σύντροφος στο μέλλον.

Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.