Η μητέρα δανείζεται τη ζωή μου

Ειμαι 24 ετων, εγκυος στο πρωτο μου παιδακι που ερχεται σε ενα μηνα και πολύ ευτυχισμενη γι αυτο. Το προβλημα μου ειναι η μητερα μου. Σε ολη της την ζωη εκανε τα παντα για να ελεγξει εμενα και την αδερφη μου, αν και δεν τα καταφερνε παντα.

Το προβλημα μου και το παραπονο μου ειναι οτι της εχει καρφωθει στο μυαλο να μην κανω επισκληριδιο  για τους δικους της λογους) και εχει βαλει  λυτους και δεμενους να μου κανουν ψυχολογικο πολεμο και να με πεισουν να μην το κανω, χωρις να φαινεται πουθενα η ιδια και οι αποψεις της. Θέλω να ρωτησω, ειναι σωστο κατι τετοιο; Τι πρεπει να εχει περασει ενας ανθρωπος για να κανει τα παντα να ελεγχει τους αλλους υπογεια; Μεχρι στιγμης της φερομαι διπλωματικα και ποτε στα ισια. Ποια πιστευετε πρεπει να ειναι η αντιμετωπιση μου;

Επισης εχω κι ενα δευτερο θεμα με την μητερα μου. Περιμενει το πρωτο της εγγονι και στην κυριολεξια εχει τρελαθει. Εχει παραμελησει ολη της την ζωη και ζει για την ημερα που θα γινει γιαγια. Παραμελει τον πατερα μου την αδερφη μου τον εαυτο της και με εχει πνιξει συναισθηματικα. Μιλαει μονο για το εγγονι, λεει συνεχως οτι οταν ερθει δεν θα την νοιαζει πια κανενας μας. Διαλεγει πραγματα και χωνει την μυτη της παντου.... Με πνιγει και φοβαμαι οτι τα πραγματικα προβληματα θα ξεκινησουν οταν θα γεννησω με το καλο. Εχω συνεχως την εικονα στο μυαλο μου με εμενα στο μαιευτηριο μετα τη γεννα να παρακαλαω την μητερα μου να μου δωσει το αγορακι μου να το παρω αγκαλια …. Η μητερα μου περναει την ….τρίτη της εγκυμοσυνη μεσω εμου. Βοηθεια! Τι να κανω;     

Ε.   

Να συγκρουσθείς ευθέως με τη μητέρα σου και να της θέσεις όρους, έτσι όπως δεν έκανες ποτέ μέχρι τώρα.

Οι άνθρωποι που θέλουν να ελέγχουν τους άλλους και προσκολλώνται σ’ αυτούς έχουν πολλά απωθημένα από τη δική τους ζωή, δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτά που κατάφεραν, στην ουσία δεν έχουν ζωή, και προσπαθούν να μετατοπίσουν τα απωθημένα τους αυτά στις ζωές των άλλων. Και μάλιστα είναι πιο πιεστικοί στους ανθρώπους που είναι μαλακοί και το αποδέχονται. Όλο αυτό σημαίνει τεράστιο ψυχολογικό πρόβλημα του ατόμου που πιέζει και το οποίο θα χρειαζόταν άμεση ψυχοθεραπεία. Εμείς όμως εδώ θα ασχοληθούμε με το τι πρέπει να κάνεις εσύ η ίδια για να προστατεύσεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου.

Πολλοί γονείς ασκούν πιέσεις στα παιδιά τους για τους λόγους που αναλύσαμε, αλλά φαίνεται πως η δική σου μητέρα το παρακάνει και αυτό γίνεται επειδή εσύ δεν της έθεσες ποτέ όρια.  Με την ευκαιρία, είναι καλό να σκεφτείς γιατί  δεν θέτεις ευθέως όρια και προτιμάς να δρας διπλωματικά, ακόμη κι όταν πιέζεσαι τόσο πολύ.

Μίλησέ της ανοιχτά. Πες της πως ενοχλείσαι με το θέμα της ένεσης και με τους ανθρώπους που εκ μέρους της προσπαθούν να σε πείσουν. Σου είπε την άποψή της, αλλά δε συμφωνείς και θα κάνεις αυτό που νομίζεις εσύ σωστό.

Δήλωσε πως εκτιμάς την αγάπη και αφοσίωσή της στο μωρό που έρχεται, αλλά τη θεωρείς υπερβολική, πιέζεσαι και φοβάσαι πως θα η μητέρα θα χάσει το μέτρο και θα πάρει τον έλεγχο της κατάστασης. Μπορείς να υποδείξεις με λεπτότητα πως η προσκόλλησή της είναι αφύσικη και κάνει κακό και στην ίδια. Ρύθμισε από τώρα το βαθμό ενασχόλησής της με το μωρό και αν εργάζεσαι ΜΗ δεχτείς να το προσέχει μονίμως εκείνη. Να την περιορίσεις στον επικουρικό ρόλο της γιαγιάς. Αναφέρσου επίσης στο σύζυγό σου και την οικογένειά του που κι αυτοί έχουν ρόλους που η μητέρα σου δεν πρέπει να καταπιέσει, γιατί μπορεί να σου χαλάσει την οικογένεια. Δώσε έμφαση στο πώς νιώθεις εσύ με την κατάσταση, μη διστάσεις να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, τους φόβους σου και το πόσο όλα αυτά επηρεάζουν την ψυχολογία σου στη σημαντική περίοδο της εγκυμοσύνης.  

Μετά από την εξήγηση αυτή, κάθε φορά που κάνει ή αναφέρει υπερβολές, μην κάνεις καβγά, αλλά δήλωσε ήρεμα «Μαμά, μην κάνεις υπερβολές, αυτά τα έχουμε συζητήσει μια και καλή». Και δείχνε με τις πράξεις σου πως το εννοείς.

Ελπίζω να μη μένετε μαζί ή πολύ κοντά. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, φροντίστε οπωσδήποτε να το αλλάξετε.

Όταν με το καλό γεννηθεί το μωρό, φρόντισε να μην ξεφεύγεις από την εξήγηση που της έκανες και να μην αφήνεις το παραμικρό «παραθυράκι» ελέγχου.

Θα αναφερθώ στο παράδειγμα μιας νεαρής πελάτισσάς μου, νιόπαντρης, που είχε επίσης πολύ ελεγκτική μητέρα. Η κοπέλα ήταν οικονομικά ανεξάρτητη και με το σύζυγό της είχαν μόλις αγοράσει από κοινού ένα διαμέρισμα για να ζήσουν. Επειδή είχαν ξοδέψει για την αγορά αυτή όλες τους τις οικονομίες, δεν είχαν χρήματα για να το επιπλώσουν όπως ήθελαν. Αγόρασαν λοιπόν τα βασικά και άφησαν το σπίτι σχεδόν άδειο, με σκοπό να το επιπλώσουν σταδιακά με τα ποιοτικά έπιπλα που επιθυμούσαν. Η μητέρα της κοπέλας διαφωνούσε με τη λογική αυτή. Πίστευε πως υπάρχουν καλά φτηνά έπιπλα και το νέο ζευγάρι δεν έπρεπε να ζει σε σχεδόν «άδειο σπίτι», κυρίως για κοινωνικούς λόγους. Στο σπίτι υπήρχε μια πολύ ωραία βεράντα και το ζευγάρι σκόπευε να αγοράσει κάποια συγκεκριμένα ωραία έπιπλα εξωτερικού χώρου για να την εξοπλίσει. Προς το παρόν όμως, το πρώτο καλοκαίρι, έβγαζαν καρέκλες από την κουζίνα για να καθίσουν…

Η μητέρα κάποια στιγμή αγόρασε από πλανόδιους ένα σετ εξωτερικού χώρου από άσπρο πλαστικό και τους το έφερε δώρο, θέλοντας να επιβάλει την άποψή της. Η κοπέλα, όπως είχαμε συμφωνήσει, την ευχαρίστησε αλλά της υπενθύμισε πως δεν της αρέσουν τέτοια έπιπλα και ξέρει τι θα πάρει όταν θα έχει την οικονομική άνεση. Ζήτησε από τους πλανόδιους να βάλουν τα πλαστικά έπιπλα στην αποθήκη και δεν τα χρησιμοποίησε, αν και θα μπορούσε να το κάνει μέχρι να πάρει αυτά που ήθελε. Ανεξάρτητα από τον κάποιο ελιτισμό που διέκρινε την κοπέλα, η μητέρα έπρεπε να πάρει το μήνυμα πως δεν μπορεί να επιβληθεί με πλάγιους τρόπους.