Ο φόβος της δέσμευσης

Γνωριστήκαμε μέσω κοινού φίλου, εγώ 29 και εκείνος 34 ετών. Εγώ διένυα μια φάση πλήρους απογοήτευσης από σχέσεις και άντρες, αλλά συνέχιζε να είναι διακαής μου πόθος να βρω την αγάπη. Εκείνος ήταν επίσης πληγωμένος από σχέσεις και αποφασισμένος να μην ξαναδοθεί συναισθηματικά. Βρεθήκαμε μερικές φορές και έγινε σεξ, όμορφα και ξεκάθαρα. Παρά τη διάθεσή του να συνεχίσουμε ερωτικά, εγώ το έκοψα για να μην ξαναπληγωθώ, αφού ήμασταν σε τέτοιες φάσεις της ζωής μας.

Χαθήκαμε, εγώ μπήκα σε μια άλλη σχέση που έληξε άδοξα και μετά τυχαία ξανασυναντηθήκαμε. Χάρηκε και άρχισε να με πολιορκεί. Του δήλωσα πως δεν με ενδιαφέρουν οι εφήμερες καταστάσεις, είπε πως το θυμάται και συνέχισε να μου ζητά να βγούμε. Κάποια στιγμή δέχτηκα και ξαναξεκινήσαμε να βλεπόμαστε.

Τώρα όλα ήταν διαφορετικά, ήταν θερμός, δοτικός, είχαμε επικοινωνία, κοινές απόψεις, δηλώσαμε αποκλειστικότητα και έτσι μετά από 2 περίπου μήνες ένοιωσα ερωτευμένη.  Του το είπα. Η απάντησή του: "Φοβάμαι να εμπλακώ συναισθηματικά". Ζήτησε ένα πολύ περίεργο μοντέλο σχέσης, που το ονόμασε "ελεύθερη, αλλά με αποκλειστικότητα" (??). Πληγώθηκα. Όμως συνέχισα, γιατί ένιωθα ότι άξιζε ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

Πέρασαν έτσι 6 μήνες με πολλά συναισθηματικά ups and downs για μένα. Υπήρχαν μέρες που ένιωθα τέλεια κοντά του. Όταν έβλεπα τις πράξεις του, που έδειχναν ενδιαφέρον έντονο για μένα, ένιωθα υπέροχα. Είχα ανάγκη όμως να ακούσω και λόγια....ν' ακούσω ότι είναι κι αυτός ερωτευμένος. Όταν σκεφτόμουν τον φόβο που τον διακατέχει, τη δυσκολία του να μιλά για τα αισθήματά του, την παντελή έλλειψη έκφρασης, σκεφτόμουν ότι δεν θα αφεθεί ποτέ στο να γίνει αυτή η σχέση όπως πρέπει να είναι, χωρίς συναισθηματικούς τοίχους δηλαδή. Και απογοητευόμουν, έπεφτα πολύ ψυχολογικά, γέμιζα ανασφάλειες και υπέφερα.

Ένα βράδυ είχε πιει λίγο και για πρώτη φορά ανοίχτηκε λεκτικά. Μου είπε ένα σωρό όμορφα λόγια για μένα και πόσο απολαμβάνει τη σχέση μας αλλά και στενοχωριέται που δεν μπορεί να μου δώσει όσα αξίζω. Αισθάνθηκα πολύ ευτυχισμένη. Την άλλη μέρα, νηφάλιος, μου τηλεφώνησε και είπε πως όσα λέχθηκαν χθες βράδυ τα εννοεί και τα πιστεύει.

Λίγο καιρό μετά του ξαναέκανα συζήτηση, πάντα με ηρεμία και απέραντη κατανόηση. Η απάντησή του «Έχω υψώσει τοίχους συναισθηματικά...και όποτε νιώθω πως οι τοίχοι υποχωρούν, φροντίζω να τους υποστυλώνω. Δεν θέλω να εμπλακώ περισσότερο συναισθηματικά, ήδη νιώθω ότι έχω εμπλακεί πολύ, έχω κάνει υπέρβαση» Εκβίασα μια απάντηση για το αν είναι ερωτευμένος. Δεν ήθελε να απαντήσει. Τελικά είπε όχι. Είπε ότι η σκέψη του να δοθεί συναισθηματικά τον τρομοκρατεί.

Πληγώθηκα. Πώς είναι δυνατόν να τα κάνει όλα αυτά επί τόσο καιρό κάποιος που δεν είναι ερωτευμένος;  Θύμωσα. Του επιτέθηκα ότι μου έδινε ελπίδες όλο αυτόν τον καιρό. Αμύνθηκε και είπε ότι ποτέ δεν έταξε τίποτα και ότι εξ αρχής ήξερα ότι δεν μπορεί να δοθεί συναισθηματικά. Δε θέλω να συνεχίσω έτσι..... Όμως είμαι ερωτευμένη μαζί του και νιώθω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ ευαίσθητος και αξίζει. Πιστεύω ότι έχει μέσα του έναν απέραντο ωκεανό αισθημάτων που όμως τα καταπνίγει. Κατά τα άλλα μου φέρεται υπέροχα, είναι ειλικρινής και καλός. Δεν δείχνει διάθεση να βάλει τέλος στη σχέση. Αντίθετα, όποτε εγώ θίγω ένα ενδεχόμενο τέλος, νιώθει άσχημα και δε θέλει να το ακούει καν. Του έχω πει ότι δεν μπορώ να περιμένω ισοβίως και ότι μάλλον η σχέση θα τελειώσει σύντομα και είπε: "Ξέρω ότι ένα από τα δυο θα τελειώσει πρώτο. Ή η σχέση, η αυτό που έχω στο κεφάλι μου και δε με αφήνει".  Τι να κάνω; Είμαι πολύ πληγωμένη, κλαίω και νιώθω ότι είμαι σε αδιέξοδο.

Β.

 Είναι φανερό πως η σχέση σας είναι σημαντική γι’ αυτόν αλλά εξίσου σημαντικοί είναι και οι φόβοι του. Όταν ένας άνθρωπος έχει πληγωθεί στο παρελθόν και γι’ αυτό δεν θέλει να ξαναεμπλακεί και να ρισκάρει, αυτό δείχνει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όσο ισχυρότερες άμυνες αναπτύσσει κάποιος τόσο πιο αδύναμος φαίνεται πως είναι και προσπαθεί να θωρακιστεί.

Έτσι ένιωθες κι εσύ αλλά το ξεπέρασες. Ο φίλος σου όμως είναι ακόμα εκεί. Το σίγουρο είναι πως του αρέσεις, τα συναισθήματά του όμως συγκρούονται με τη λογική του που (κατά τη γνώμη μου κακώς) του υπαγορεύει να μη δοθεί συναισθηματικά για να μην πληγωθεί.

Το μοντέλο αυτό σχέσης είναι αρκετά συχνό και το έχω αναλύσει στις αναρτήσεις περί «εξαφανισμένων»: Η γυναίκα επιθυμεί την ουσιαστική σχέση και τη δέσμευση και ο άντρας, αν και η γυναίκα του αρέσει, επιθυμεί σχέση ελεύθερη και χαλαρή, είτε γιατί είναι πληγωμένος από το παρελθόν του είτε γιατί απλώς δεν θέλει να επωμιστεί τις ευθύνες και τις δεσμεύσεις μιας ουσιαστικής σχέσης. Οι όμορφες στιγμές που περνά το ζευγάρι, η δοτικότητα της κοπέλας και κάποια όμορφα λόγια που ο άντρας λέει σε περιπτώσεις συναισθηματικής έξαρσης και «αδυναμίας», την κάνουν να επενδύσει στην πιθανότητα μεταστροφής του, παρά το αρχικό «συμβόλαιο» που έχει δηλωθεί μεταξύ τους. Όταν τελικά ο άντρας εμμένει στο συμβόλαιο, η γυναίκα αισθάνεται αδικημένη και προδομένη.

Αυτό που πάντα συμβουλεύω σε τέτοιες περιπτώσεις είναι:

·        Γυναίκες που θέλουν ουσιαστική σχέση να μην εμπλέκονται με άντρες που δηλώνουν το αντίθετο, με την ελπίδα «θα τον αλλάξω». Αν ωστόσο έχουν ήδη εμπλακεί

·        είτε να το πάρουν κι αυτές χαλαρά κι όπου βγει (αν μπορούν να περνούν καλά με τις προϋποθέσεις αυτές), απολαμβάνοντας το παρόν χωρίς προσδοκίες.

·        είτε να φύγουν.

Στη δική σου περίπτωση αυτό το τελευταίο θα σε συμβούλευα. Δεν αξίζει να ζεις σε μια κατάσταση συμβιβασμού, αναμονής και προσπάθειας να φέρεις τον άλλον στα μέτρα σου. Από την άλλη, εκείνος βολεύεται να έχει αυτό που θέλει, όπως το θέλει. Αφού ο φίλος σου δεν συζητά το χωρισμό, δήλωσέ του πως φεύγεις επειδή δεν έχεις αυτό που θέλεις από τη σχέση σας. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το ξανασκεφτεί και να τρέξει πίσω σου. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα να εμμείνει στις απόψεις του, να χωρίσετε και να μην  τον ξαναδείς. Σε τέτοια περίπτωση, σκέψου πως δεν είναι ο μόνος άντρας στην κόσμο κι εσύ είσαι πολύ νέα.

Είναι άδικο να ζεις σε μια κατάσταση συμβιβασμού ως προς τις επιθυμίες σου και να προσεγγίζεις την κατάθλιψη. Σου προτείνω τη στάση «Ή όλα ή τίποτα».

Πέρα όμως από το τι θα κάνεις στη συγκεκριμένη σχέση, τι είναι αυτό που σε κάνει να μπλέκεις με ανέλπιδες σχέσεις και να επενδύεις σ’ αυτές; Όταν ο άλλος δηλώνει κάτι, λάβε το ως δεδομένο και μην επιδιώκεις να τον αλλάξεις. Κάποια όμορφα λόγια και στιγμές δεν αλλάζουν το τοπίο, αν ο άλλος δεν δηλώσει σαφώς και χωρίς πίεση από μέρους σου: «Είμαι ερωτευμένος, ανοίγομαι συναισθηματικά και έχω ουσιαστική και αποκλειστική σχέση μαζί σου». Αν αυτό θέλεις, δεν πρέπει να συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο, τουλάχιστον σε τόσο νέα ηλικία.

Κατερίνα