Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Ο φίλος μου αποχωρεί από τη σχέση

Είμαι 22 χρόνια παντρεμένη, με δυο μεγάλα παιδιά. Ζω στην επαρχία όπου έχω δικό μου κατάστημα. Με τον άντρα μου δεν έχουμε συγκρούσεις, αλλά λειτουργούμε πια σαν δυο συνεργάτες για την καθημερινή μας ζωή και την ανατροφή των παιδιών. Τα δυο τελευταία χρόνια διατηρώ εξωσυζυγική σχέση με κάποιον άντρα που ζει στην Αθήνα, όπου πηγαίνω κάποιες φορές για παραγγελίες. Η σχέση αυτή είχε πολύ συναίσθημα και από τις δυο πλευρές και ήταν το μόνο πραγματικά ευχάριστο κομμάτι της ζωής μου. Ο φίλος μου είναι πολύ μεγαλύτερός μου, παντρεμένος με μια γυναίκα που του είναι αδιάφορη. Πρόσφατα έγιναν κάποιες αλλαγές στη ζωή του που τον επηρέασαν πολύ. Συνταξιοδοτήθηκε από τη δουλειά του και ο γιος του παντρεύτηκε και απόχτησε παιδί. Μου είπε πως αισθάνεται πλέον ενοχή για τη σχέση μας και θέλει να διακόψουμε. Σκοπεύει να εγκατασταθεί με τη γυναίκα του στο νησί από όπου κατάγεται και όπου ζει και ο γιος του με την οικογένειά του. Εγώ αισθάνθηκα τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου. Τι να κάνω για να τον κρατήσω;
Η.
Οι περισσότερες σχέσεις, εκτός από τα συναισθήματα που αναπτύσσονται, βασίζονται και στην αμοιβαία κάλυψη αναγκών, οπότε και διακόπτονται όταν οι ανάγκες τουλάχιστον του ενός από τους δυο αλλάξουν.
Ας δούμε λοιπόν αυτή την ιστορία από την οπτική γωνία της αμοιβαίας κάλυψης αναγκών: Προφανώς η σχέση αυτή σου έφερνε ένα αντιστάθμισμα στην πλήξη του γάμου σου, χωρίς ωστόσο και τον βάζει σε κίνδυνο διάλυσης. Μπορούσες να διατηρείς άθικτη τη ζωή σου, την κοινωνική και οικονομική κατάσταση και τα παιδιά σου, ενώ ταυτόχρονα να κάλυπτες την ανάγκη σου για συναίσθημα και «κάτι διαφορετικό». Αντίστοιχα και ο φίλος σου έκανε μερικά διαλειμματα από τον αδιάφορο γάμο του με μια νεότερή του γυναίκα, χωρίς κι εκείνος να επηρεάζει τη ζωή του γενικότερα.
Όπως πολύ σωστά εντοπίζεις, οι πρόσφατες αλλαγές που έχουν συμβεί στη ζωή του άλλαξαν τα δεδομένα και μαζί με αυτά τις ανάγκες του. Περνά πλέον σε μια άλλη φάση ζωής, αυτή του συνταξιούχου οικογενειάρχη και παππού, που επιστρέφει στη γενέτειρά του για να περάσει ήρεμα τα χρόνια της τρίτης ηλικίας. Επιπλέον, μετά από δυο χρόνια σχέσης, ο πρώτος ενθουσιασμός έχει περάσει και η λογική μπορεί να παίξει πλέον το ρόλο της.
Δεν νομίζω πως μπορείς να κάνεις κάτι για να τον κρατήσεις. Οι σχέσεις είναι σαν το γινόμενο: Όταν ένας τουλάχιστον από τους δυο παράγοντες είναι μηδέν, δυστυχώς και το αποτέλεσμα είναι μηδέν. Θα πρέπει λοιπόν να αποδεχτείς την απόφασή του και να περάσεις όλα τα στάδια που χρειάζονται για να ξεπεραστεί μια απώλεια. Σίγουρα στη διαδικασία αυτή θα αναπτύξεις και αρνητικά συναισθήματα. Ο θυμός και η θλίψη είναι αναπόφευκτα. Μη λυπηθείς τον εαυτό σου, γιατί όταν μια σχέση είναι εξωσυζυγική και δεν έχουν ποτέ γίνει σχέδια για ριζικές αλλαγές ζωής των μελών της, έχει ημερομηνία λήξης. Το ποιος θα λάβει την πρωτοβουλία του χωρισμού δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία.
Δες λοιπόν αυτή την ιστορία σαν κάτι που χάρισε ωραίες στιγμές και στους δυο σας και σας κάλυψε ανάγκες που οι γάμοι σας δεν μπορούσαν να σας καλύψουν. Φρόντισε να βρεις ανθρώπους και ενδιαφέροντα που θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις την κατάσταση και να προσαρμοστείς στη ζωή σου που δεν φαίνεται να έχεις διάθεση να αλλάξεις.
Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.