Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Αδιαφορία μητέρας

Ο αδελφός μου, 34 ετών σήμερα, σπούδασε στην Αγγλία και επέστρεψε παντρεμένος με μια κοπέλα από μια άλλη χώρα, που γνώρισε εκεί. Έζησαν 2 χρόνια μαζί στην Ελλάδα και απόχτησαν ένα κοριτσάκι. Από την αρχή ο γάμος τους δεν πήγαινε καλά. Η γυναίκα είχε ψυχολογικά προβλήματα, δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στην Ελλάδα και μάλιστα μετά τη γέννηση του παιδιού έπαθε επιλόχειο κατάθλιψη, έφυγε αρχικά για ένα διάστημα στους δικούς της στην πατρίδα της, μετά άρχισε να πηγαινοέρχεται και τελικά εγκαταστάθηκε εκεί. Έχει μείνει με το παιδί συνολικά μόνο μερικούς μήνες στα 2 πρώτα χρόνια της ζωής του. Σήμερα η μικρή είναι 5 ετών και ζει με τον αδελφό μου και τους γονείς μου. Εγώ ζω με την οικογένειά μου στο ίδιο κτίριο και έχω δυο παιδιά στο δημοτικό. Η μικρή ανατρέφεται σχεδόν αποκλειστικά από τους παππούδες γιατί ο αδελφός μου είναι πολύ απασχολημένος με την καριέρα του και την προσωπική του ζωή (το διαζύγιο έχει βγει από καιρό). Το παιδί είναι πολύ κλειστό και ήσυχο. Δεν έχει ρωτήσει τίποτα, μόνο τώρα που έχει αρχίσει να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο μερικές φορές λέει τη γιαγιά του μαμά. Κανένας μας δεν αναφέρεται στη μητέρα της. Εγώ όσο μπορώ βοηθώ και τα παιδιά μου την αγαπούν και παίζουν συχνά μαζί της. Ανησυχώ γι’ αυτή πώς θα εξελιχτεί και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να βοηθήσω.
Μ.
Οι περιπτώσεις που η μητέρα δείχνει αδιαφορία, τουλάχιστον με τη μορφή της κυριολεκτικής εγκατάλειψης, είναι πολύ πιο σπάνιες. Στη δική σας περίπτωση η εγκατάλειψη συνδυάζεται με ψυχολογικά προβλήματα της μητέρας. Πιστεύω ωστόσο πως κάθε γονέας που πρακτικά ή ουσιαστικά εγκαταλείπει το παιδί του χαρακτηρίζεται από κάποιο βαθμό ψυχολογικής παθολογίας.
Η μικρή επέλεξε ως άμυνα να αποσυρθεί στον εαυτό της και να μην εκφράζει τις φυσιολογικές απορίες που της γεννιούνται, ούτε τα συναισθήματά της. Η έννοια της μητέρας είναι η πιο έντονα αρχετυπική και τα παιδιά χωρίς να τα καθοδηγήσει κανένας την αποδίδουν στη γυναίκα που βρίσκεται πιο κοντά τους όταν είναι μωρά. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό στα ορφανοτροφεία, όπου πολλά παιδάκια αποκαλούν μαμά τη βρεφοκόμο που τα φροντίζει. Η γιαγιά πώς αντιδρά; Θα πρέπει κι εκείνη και όλοι σας να τη διορθώνετε με ωραίο τρόπο έτσι ώστε να μην την αποκαλεί μαμά αλλά γιαγιά. Δεν έχει ρωτήσει πού είναι η μαμά της, αλλά όταν τη διορθώνετε μπορείτε να της λέτε πως η μαμά είναι μακριά, αναφέροντας και τη χώρα της.
Μπορεί το γεγονός πως το παιδί δεν ρωτά από τη μια μεριά να είναι βολικό για όλους σας γιατί δεν σας φέρνει στη δύσκολη θέση να απαντήσετε, είναι όμως πολύ κακό για το παιδί γιατί φορτίζει τη ζωή του με ανασφάλεια που μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα άσχημα αποτελέσματα. Το να αγνοείτε το θέμα της μητέρας της δεν είναι λύση. Μπορείτε να προκαλέσετε τουλάχιστον μια φορά σχετικά ερωτήματα βάζοντάς την πχ. να ζωγραφίσει την οικογένειά της ή με αφορμή κάποιο παραμύθι. Αναφερθείτε στη μαμά της ουδέτερα, λέγοντας πως λείπει πολλά χρόνια. Γιατί; Δεν της άρεσε η Ελλάδα και ήθελε να ζήσει στη χώρα της. Θα έρθει; Δεν ξέρω, μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να έρθει, μπορεί και όχι. Όταν μεγαλώσεις, αν θέλεις να τη γνωρίσεις μπορείς να την επισκεφτείς εσύ. Με αγαπά; Όλες οι μαμάδες αγαπούν τα παιδιά τους, αλλά η δική σου έφυγε πολύ γρήγορα και δεν πρόλαβε να σε γνωρίσει κτλ. Τονίζετε πάντα πόσο την αγαπάτε εσείς, και ιδιαίτερα μετά από τέτοιες συζητήσεις. Ό,τι αναφέρεται στην προηγούμενη ανάρτηση ισχύει και για τη δική σας περίπτωση.
Πολύ βασική είναι η σχέση της μικρής με τον πατέρα της και μ’ αυτόν κατά προτίμηση θα πρέπει να γίνουν αυτές οι συζητήσεις. Από ό,τι καταλαβαίνω όμως ο αδελφός σου μάλλον έχει αναθέσει την κόρη του σε σας τους υπόλοιπους. Εκεί πιστεύω πως θα πρέπει να προσπαθήσεις να παρέμβεις. Μπορείς να συζητήσεις μαζί του πόσο καταστροφική μπορεί να αποβεί για το παιδί η αποστασιοποίησή του, την οποία αυτό είναι πολύ πιθανό να βιώνει ως δεύτερη εγκατάλειψη. Πρέπει να βρει χρόνο να ασχολείται μαζί της, τόσο μέσα στην ευρύτερη οικογένεια όσο και μόνος του. Είναι καλό να μην την εμπλέκει ωστόσο με τυχαίες γνωριμίες του με γυναίκες. Αν έχει κάποια σοβαρή σχέση και σκοπεύει να συζήσει ή να παντρευτεί, θα πρέπει να φέρει το παιδί σταδιακά σε επαφή με τη σύντροφό του αλλά να φροντίσει να μη δημιουργηθεί στενή σχέση μεταξύ τους αν δεν είναι απόλυτα σίγουρος. Θα ήταν καταστροφικό η μικρή να βιώσει άλλη μια απώλεια.
Οι παππούδες τι στάση κρατούν; Αν είναι υπερπροστατευτικοί ή «διεκπεραιωτικοί» κάνουν εξίσου κακό στο παιδί. Το καλύτερο είναι να φέρονται σαν κανονικοί παππούδες. Και οι καλύτεροι παππούδες όμως δεν μπορούν να αναπληρώσουν τους γονείς γιατί σίγουρα δεν έχουν τη ζωντάνια και τις σύγχρονες αντιλήψεις της επόμενης γενιάς. Όσο μπορείς να παρέμβεις εδώ, θα κάνεις πολύ καλό στην ανιψιά σου, παίζοντας το ρόλο ενός προτύπου νέας γυναίκας και συμβουλεύοντας τους γονείς σου σχετικά με την ανατροφή της. Φρόντισε να βοηθήσεις όσο μπορείς, χωρίς όμως να «αναλάβεις» το παιδί σε βάρος της προσωπικής και οικογενειακής σου ισορροπίας. Η παρουσία της στο σπίτι σου και η παρέα της με τα παιδιά σου θα της προσφέρουν πολλά. Φροντίζετε να παίζετε και να βγαίνετε μαζί της, πιθανώς να οργανώνετε γι’ αυτή κάποιο παιδικό παρτάκι κτλ., έτσι ώστε να προσεγγίζει τη φυσιολογική ζωή της ηλικίας της την οποία πιθανώς οι παππούδες είναι πιο δύσκολο να της εξασφαλίσουν. Αν έχεις συγγενείς ή φίλες με παιδάκια στην ηλικία της, ζήτησέ τους να βοηθήσουν.
Εκτιμώ το ενδιαφέρον σου για την ανιψιά σου, αλλά κατά πρώτο λόγο θα έπρεπε να το δείχνει ο πατέρας της. Επιμένω πως πρέπει να κάνεις μαζί του μια πολύ σοβαρή συζήτηση για το θέμα. Πολύ καλό θα ήταν επίσης να προκαλέσεις μια οικογενειακή συζήτηση όλων σας για τη χάραξη κοινής γραμμής σχετικά με το παιδί.
Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.