Οι χωρισμένοι γονείς και τα στερεότυπα

Είμαι 28 ετών και σκοπεύω να παντρευτώ σε λίγους μήνες. Οι γονείς μου έχουν χωρίσει πριν από 5 χρόνια και με τον πατέρα μου δεν έχω καθόλου καλή σχέση. Αμέσως παντρεύτηκε τη γυναίκα που υπήρξε και η αφορμή του  χωρισμού του με τη μητέρα μου, μια πολύ μικρότερή του, αλλοδαπή, με δυο παιδιά στο δημοτικό. Στο γάμο μου μου είναι αδιάφορο αν θα παρευρεθεί ο πατέρας μου, αλλά φυσικά έχω την υποχρέωση να τον καλέσω. Δεν θέλω όμως να έρθει με την καινούργια του οικογένεια. Δεν τους ανέχομαι και επιπλέον ξέρω ότι αυτό θα στεναχωρήσει τη μητέρα μου που είναι μόνη (ζω μαζί της) και έχει υποφέρει πολύ από αυτή την ιστορία. Θα κάνω ανοιχτό γάμο και δεν θέλω να δημιουργηθούν προβλήματα που θα γίνουν αντιληπτά και από την οικογένεια του αρραβωνιαστικού μου.Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω το θέμα.

Ο.

Θέλω να σε ενθαρρύνω να ξεφύγεις από τα στερεότυπα. Πρόκειται για το γάμο σου και μπορείς να καλέσεις όποιον θέλεις και με όποιους όρους θέλεις.

Πρώτα-πρώτα έχεις συζητήσει με τη μητέρα σου αν πραγματικά ακόμη θα την πείραζε να συναντήσει τη  νέα οικογένεια του πατέρα σου ή αυτό είναι δική σου υπόθεση; Αν πραγματικά την πειράζει και εσύ θέλεις να το σεβαστείς, μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά με τον πατέρα σου. Έστω κι αν η σχέση σας δεν είναι καλή, κάποια στιγμή θα επικοινωνήσεις μαζί του για να τον καλέσεις. Καλό είναι αυτό να μη γίνει με την αποστολή μιας απλής πρόσκλησης. Μπορείς να συναντηθείς μαζί του σε ουδέτερο χώρο, πχ. να τον επισκεφτείς στη δουλειά του και να του δώσεις την πρόσκλησή του που θα απευθύνεται μόνο σ’ αυτόν. Ή, αν αισθάνεσαι άβολα να τον συναντήσεις, μπορείς να του τηλεφωνήσεις. Στην επικοινωνία αυτή μπορείς να του πεις καθαρά πως δεν θέλεις να συνοδεύεται από την οικογένειά του στο γάμο σου, γιατί αυτό θα στεναχωρήσει εσένα και τη μητέρα σου. Δεν είσαι υποχρεωμένη να του δώσεις περισσότερες εξηγήσεις.

Είναι πιθανό να θυμώσει και να σου πει πως δεν θα έρθει καθόλου.  Πρέπει να είσαι προετοιμασμένη να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου και μπορείς να του πεις πως αυτοί είναι οι όροι της πρόσκλησης και αν δεν του αρέσουν μπορεί να μην έρθει. Τόνισέ του πως πρόκειται για το γάμο σου και πως έχεις δικαίωμα να γίνουν όλα όπως ακριβώς τα θέλεις, αλλά φρόντισε να μην επεκτείνεις τη συζήτηση ούτε να καταλήξετε σε καβγά. Αν ο πατέρας σου με τους όρους αυτούς δεν έρθει τελικά στο γάμο, δεν δείχνεις πως αυτό θα σε πειράξει επί της ουσίας, οπότε είναι καλό να μη νοιαστείς για το κοινωνικό μέρος, δηλαδή τι θα πει ο κόσμος για την απουσία του. Όσο για την οικογένεια του αρραβωνιαστικού σου νομίζω πως, είτε ο πατέρας σου δεν παρευρεθεί είτε παρευρεθεί με οποιοδήποτε τρόπο, θα πρέπει να γνωρίζουν σε γενικές γραμμές τις συνθήκες της οικογένειάς σου και να σε έχουν αποδεχτεί με αυτές.

Ας έρθουμε όμως στο πιο ουσιαστικό μέρος της υπόθεσης. Καταλαβαίνω πως το διαζύγιο των γονιών σου σε έχει πληγώσει και διατηρείς ακόμη αρνητικά συναισθήματα. Επιπλέον, επηρεάζεσαι πολύ από τα συναισθήματα της μητέρας σου. Είναι όμως καιρός να απεγκλωβιστείς από την ιστορία αυτή. Είσαι πλέον μεγάλη και έχεις τη δική σου ζωή. Οι γονείς σου στο γάμο τους αυτό κατάφεραν να κάνουν. Εσύ σίγουρα έχεις τη δική σου άποψη για τα πράγματα, όπως και κάθε δικαίωμα να έχεις τα ανάλογα συναισθήματα. Απόφευγε όμως να εμπλέκεσαι στις διαμάχες τους, αν ακόμη υπάρχουν, και να ανατροφοδοτείς τα άσχημα συναισθήματά σου με αυτά της μητέρας σου. Αποδέξου πως οι γονείς σου είναι «αυτοί» και είναι «έτσι» και διαμόρφωσε με τον καθένα τους την απόσταση που επιθυμείς, χωρίς πολλές εξηγήσεις και ανατροφοδότηση των παλιών καταστάσεων.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο πατέρας σου έχει ξαναφτιάξει τη ζωή του, δεν την αποδέχεσαι και είναι δικαίωμά σου. Διεκδίκησε λοιπόν να μην ανακατεύονται στη ζωή σου. Όσο για τον ίδιο τον πατέρα σου, κατά τη γνώμη μου οι δεσμοί αίματος δεν είναι τόσο σημαντικοί όσο οι δεσμοί της επιλογής. Μπορείς και μ’ αυτόν να διαμορφώσεις μια ευγενικά τυπική σχέση αν σε ενδιαφέρουν τα στερεότυπα ή και να μην έχεις καμιά επαφή αν έτσι αισθάνεσαι και δεν σε ενδιαφέρουν τα στερεότυπα. Προσωπικά, αν αισθανόμουν για τον πατέρα μου όπως εσύ, δεν θα διατηρούσα επαφές μαζί του ούτε θα αισθανόμουν την υποχρέωση να τον καλέσω στο γάμο μου.

Τη μητέρα σου που έχεις καλή σχέση, ο καλύτερος τρόπος για να τη βοηθήσεις είναι να συμβάλλεις στην αποφόρτισή της από το παρελθόν, να την ενθαρρύνεις να κοινωνικοποιηθεί, να ξεπεράσει τα στερεότυπά της και να υποστηρίξει τη νέα φάση της ζωής της.

Κατερίνα