Η οικογένεια του συντρόφου μου

Είμαι 43 ετών, διαζευγμένη από πολλά χρόνια, χωρίς παιδιά. Τα δυο τελευταία χρόνια συνδέομαι με τον Τ., επίσης διαζευγμένο 6 χρόνια, με δυο μεγάλα παιδιά που μένουν με τη μητέρα τους. Ο Τ. φροντίζει υπερβολικά την οικογένειά του, πηγαίνει συχνά στο σπίτι που μένουν (το οποίο ανήκει στον ίδιο και τους το έχει παραχωρήσει), τους παρέχει μεγάλη οικονομική στήριξη και έχει στενές σχέσεις μαζί τους. Συνεχώς ασχολείται με τα παιδιά του (17 και 22 ετών) και περνά τα Σαββατοκύριακα μαζί τους στο σπίτι του, χωρίς εμένα φυσικά. Ακόμη και η πρώην σύζυγός του ό,τι πρόβλημα έχει (προσωπικό, επαγγελματικό) σ’ αυτόν απευθύνεται. Η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε όταν εμείς δημιουργήσαμε σοβαρή σχέση. Στην αρχή προσπάθησα να το δω θετικά, αλλά κρίνω πλέον πως το κακό έχει παραγίνει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως στο γάμο του ανιψιού του πήγε με την οικογένειά του και όχι μαζί μου. Στους συγγενείς του δεν με έχει γνωρίσει. Τα παιδιά του που με έχουν γνωρίσει δείχνουν ανοιχτά πως δεν με συμπαθούν. Αγαπώ τον σύντροφό μου, το ίδιο ισχυρίζεται κι αυτός, και σκοπεύουμε να συμβιώσουμε και στο μέλλον να παντρευτούμε. Αλλά διστάζω με την κατάσταση αυτή. Είναι σαν να συνδέομαι με έναν παντρεμένο.

Φ.

Ο τρόπος που κάποιο διαζευγμένο άτομο ισορροπεί ανάμεσα στην πρώην οικογένειά του και στην τωρινή προσωπική του ζωή είναι λεπτός και φαίνεται πως ο σύντροφός σου δεν έχει ακόμη καταφέρει να βρει τις κατάλληλες ισορροπίες. Είναι προφανές πως στα έξι χρόνια που είναι διαζευγμένος έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση που μάλλον τους βολεύει όλους. Ο Τ με τον τρόπο αυτό προφανώς απαλύνει τις ενοχές που είναι πιθανό να έχει για τη διάλυση της οικογένειάς του, και θεωρεί πως κάνει το καλύτερο για τα παιδιά και την πρώην σύζυγο. Μάλλον πριν από σένα δεν είχε κάποια άλλη σοβαρή και μακροχρόνια σχέση που θα μπορούσε να του αλλάξει τα δεδομένα.

Είναι πολύ φυσικό να περνά κάποια Σαββατοκύριακα με τα παιδιά του αλλά όχι όλα. Αυτό σας στερεί αρκετή δυνατότητα προσωπικής ζωής. Εξάλλου τα παιδιά είναι μεγάλα και κανονικά δεν θα είχαν τη διάθεση να περνούν όλα τα Σαββατοκύριακα στο σπίτι του πατέρα τους, μακριά από το σπίτι τους, τις παρέες και τα ενδιαφέροντά τους. Είναι πολύ καλό να υπάρχουν καλές σχέσεις με τη πρώην σύζυγο με σκοπό κυρίως την από κοινού προσοχή των παιδιών. Το να καταφεύγει όμως εκείνη στον πρώην σύζυγό της σε κάθε προσωπικό της πρόβλημα και εκείνος να αναλαμβάνει να το επιλύσει είναι υπερβολικό.  

Μετά από δυο χρόνια σοβαρής σχέσης με προοπτική συμβίωσης και γάμου, θα ήταν φυσικό να έχεις γνωρίσει τους σημαντικούς για τη ζωή του συντρόφου σου ανθρώπους. Το με ποιον θα έπρεπε να πάει στο γάμο του ανιψιού του εξαρτάται από τη σχέση που έχει μαζί του. Αν ο ανιψιός είναι σημαντικός για τη ζωή του, θα έπρεπε να σου τον έχει ήδη γνωρίσει, οπότε να πάτε στο γάμο μαζί. Αν πρόκειται για μια τυπική σχέση, θα μπορούσε να πάει και μόνος του. Ίσως πάλι να φοβόταν την συνάντησή σου με την πρώην γυναίκα του, πράγμα που δεν έχει λογική. Όταν λες πως πήγε με την οικογένειά του στο γάμο, εννοείς πως πήγαν όλοι μαζί ή πως συναντήθηκαν εκεί; Το δεύτερο είναι φυσικό.

Σχετικά με τα παιδιά, καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου. Γενικά δεν μπορείς να απαιτήσεις να σε αγαπήσουν, παρά μόνο να σου φέρονται ευγενικά, όπως εξάλλου υποχρεούσαι να κάνεις κι εσύ. Ίσως χρειάζεται παραπάνω χρόνος. Η στάση του συντρόφου σου σ’ αυτό θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Εκείνος θα πρέπει να μιλήσει στα παιδιά του για το πόσο σημαντική είσαι γι’ αυτόν και να τους ζητήσει να τηρούν κάποια όρια.

Εσύ τι στάση κρατάς; Του έχεις εκφράσει ήρεμα και τεκμηριωμένα τα παράπονά σου; Προτείνω να του θέσεις το θέμα της κοινωνικής σας παρουσίας και το πώς θέλεις αυτή να διαμορφωθεί, όπως και το θέμα του χρόνου που περνά μαζί σου σε σχέση με αυτόν που περνά με τα παιδιά του. Αν κάτι στη σχέση του με την πρώην σύζυγο σε ενοχλεί, καλύτερα να το διεκδικήσεις από τώρα. Στο οικονομικό θέμα δεν μπορείς να επέμβεις αφού ζείτε ακόμη χωριστά και προφανώς δεν έχετε κοινό ταμείο. Αν στο μέλλον όλα πάνε καλά και συμβιώσετε, αν μεν έχει την οικονομική άνεση να προσφέρει πολλά στην οικογένειά του και ταυτόχρονα να προσφέρει ανάλογα και στην κοινή σας ζωή, τότε έχει καλώς. Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να κάνετε μια πολύ σοβαρή συζήτηση πάνω στο θέμα.

Το ζήτημα είναι πως προς το παρόν δηλώνεις ανικανοποίητη από τη σχέση. Με αυτό το δεδομένο, θα πρότεινα να μην προχωρήσεις ακόμη σε συμβίωση και πολύ περισσότερο σε γάμο. Αν δεν είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι από ένα στάδιο της σχέση μας, δεν είναι καλό να περνάμε στο επόμενο με την ελπίδα πως εκεί θα φτιάξουν αυτομάτως τα πράγματα. Διεκδίκησε ήρεμα αυτά που θέλεις για να είσαι ευχαριστημένη και φρόντισε να προχωρήσεις μόνο αν ρυθμιστούν.

Κατερίνα