Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Ζήλεια μεταξύ αδελφών

Έχω μια κόρη 6 ετών στην πρώτη δημοτικού και ένα γιο 4 που φέτος πηγαίνει σε παιδικό σταθμό. Τα παιδιά ζηλεύονται πολύ και συχνά καβγαδίζουν άσχημα πχ. για ένα παιχνίδι. Όταν ασχοληθώ με το ένα, το άλλο διαμαρτύρεται. Ξέρω όμως πως αγαπιούνται, γιατί όταν είναι ήρεμα το δείχνουν. Οι ζήλειες και οι καβγάδες αναστατώνουν την καθημερινή μας ζωή. Τι μπορώ να κάνω;
Ζ.

Το φαινόμενο της ζήλειας μεταξύ αδελφών είναι αρκετά συνηθισμένο και συνήθως δεν σημαίνει έλλειψη αγάπης. Χρειάζεται απλώς προσεκτικό χειρισμό από τους γονείς.

Το φαινόμενο είναι πρόσφατο;
Ίσως φέτος ασχολείσαι περισσότερο με την κόρη σου για να τη βοηθάς στα μαθήματα, οπότε ο μικρός ζηλεύει. Ίσως κι εκείνη έχει λίγο άγχος για το σχολείο και είναι πιο ευερέθιστη. Και για τον μικρό φέτος είναι μια περίοδος προσαρμογής και πιθανού άγχους. Μέχρι τώρα ήταν συνηθισμένος τα πρωινά να έχει την απόλυτη προσοχή τη δική σου ή κάποιας κυρίας, ενώ τώρα πρέπει να προσαρμοστεί για πρώτη φορά σε ομάδα και σε κανόνες, οπότε το απόγευμα ζητά την αποκλειστική προσοχή σου.

Φρόντισε να μοιράζεις ισότιμα το χρόνο σου στα παιδιά και να κάνετε και κάποιες δραστηριότητες και οι τρεις μαζί. Όταν ασχολείσαι πολύ με την κόρη σου, πχ. τη βοηθάς  για το σχολείο της, εξήγησέ της πως μετά θα παίξεις με τον αδελφό της και να μην διαμαρτυρηθεί. Στο γιο σου εξήγησε την κατάσταση ανάλογα.

 Δεν αναφέρεσαι στο σύζυγό σου. Ασχολείται κι αυτός αρκετά με τα παιδιά; Είναι καλό όταν ο ένας ασχολείται με το ένα παιδί, ο άλλος να ασχολείται με το άλλο. Τα παιδιά πρέπει να συνηθίσουν σε όλους τους συνδυασμούς: μόνα με τον ένα γονέα ή με τον άλλο, και τα δυο με τον ένα γονέα ή με τον άλλο ή όλοι μαζί.

Πολλές φορές η προσωπικότητα ενός παιδιού μας κάνει να είμαστε πιο εκδηλωτικοί μαζί του, οπότε το άλλο το παρεξηγεί. Φροντίστε να εκδηλώνετε στο κάθε παιδί την αγάπη σας ισότιμα αλλά και ανάλογα με την προσωπικότητά του. Για παράδειγμα, ένα παιδί που δεν είναι πολύ ενθουσιώδες στα χάδια και στα παιχνιδάκια δεν σημαίνει πως δεν θέλει την αγάπη και την ενασχόλησή μας με άλλο τρόπο.

Μη χάνετε την ευκαιρία να επισημαίνετε τα θετικά στοιχεία του κάθε παιδιού και αυτό να γίνεται ισότιμα και χωρίς σύγκριση. Ποτέ μα ποτέ μη συγκρίνετε τα παιδιά σας μεταξύ τους ούτε με άλλα παιδιά του περιβάλλοντός σας. Ακόμη κι αν η σύγκριση δεν εκφράζεται με λόγια αλλά λειτουργεί μέσα σας, τα παιδιά την αντιλαμβάνονται.

Στους καβγάδες τους μην παίρνετε το ρόλο του δικαστή, παρά μόνο σε πολύ προφανείς και έντονες καταστάσεις. Καλύτερο είναι να μαλώσετε και τους δυο για τον καβγά ή πχ. να τους αφαιρέσετε το "επίμαχο" παιχνίδι που δεν ανήκε σε κάποιον από τους δυο. Είναι καλό κάθε παιδί να έχει τα πράγματά του και το χώρο του ή έστω τη γωνιά του αν ο χώρος είναι περιορισμένος. Συζήτησε μαζί τους κάποιους κανόνες που θα πρέπει να ισχύουν για τους χώρους και τα πράγματά τους.

Σε κάποιες περιπτώσεις τα παιδιά με την κακή τους συμπεριφορά εκφράζουν οικογενειακά προβήματα, που μπορεί να είναι και ανεκδήλωτα. Άλλες φορές πάλι, μια ιδιαίτερη αδυναμία και ενασχόληση πχ. της γιαγιάς με το ένα παιδί διαταράσσει τη σχέση μεταξύ τους και τα κάνει να διεκδικούν πιο έντονα τους γονείς.

Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.