Καθυστέρησα και στράφηκε …στην εκκλησία

Είμαι 38 ετών , παντρεμένος εδώ και 6 χρόνια. Εδώ και 18 μήνες έχω σχέση με τον σχολικό και ανεκπλήρωτο -τότε- έρωτα μου, την Φ. Εκείνη ήταν σε διάσταση με τον άντρα της και όταν ξαναβρεθήκαμε  πήρε την απόφαση να χωρίσει τελεσίδικα για να ζήσουμε μαζί. Έχουν και ένα παιδάκι 5 χρονών. Μένουμε σε διαφορετικές επαρχιακές πόλεις και αυτό έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη σχέση μας. Η γυναίκα μου μένει στην Αθήνα. Δεν την είχα απατήσει , αλλά δεν είχα μαζί της κάποιο ιδιαίτερο δέσιμο. Απεναντίας , η  ένωση μου με την Φ. ήταν και για τους δυο μας κάτι μαγικό.

Έχοντας την έγνοια του τι θα πει ο κόσμος, την οικογένεια μου που υπεραγαπάει την νύφη τους- η οποία είναι μια εξαίσια κοπέλα κατά τα άλλα-  όλο ανέβαλλα το χωρισμό μου. Ζήτησα στη Φ 6 μήνες υπομονή για να τα κανονίσω όλα. Δέχτηκε. Μετά από 3 μήνες όμως είχαμε μια διάσταση και όλα πάγωσαν. Ενώ γνωρίζει ότι έκανα τις κινήσεις μου προς τον χωρισμό, άρχισε να μου λέει ότι φοβάται για την επιλογή της και αν θα μπορέσω εγώ να ανταπεξέλθω στα έξοδα της και του παιδιού. Ένας ακόμη λόγος που καθυστερούσα τον χωρισμό μου, ήταν και αυτός, ότι επειδή εκείνη σχετιζόταν πάντα με εύπορους άντρες, περίμενα εις μάτην -εν μέσω κρίσης- να βελτιωθούν τα οικονομικά μου. Λάθος μου.

Επίσης επειδή έχει δεχτεί μεγάλο πόλεμο από την οικογένεια της για τον χωρισμό της, ο πρώην της δεν της δίνει λεφτά και άλλα πολλά, έχει στραφεί και προς την εκκλησία. Ίσως γιατί και εγώ δεν  την υποστήριξα όσο έπρεπε . Στην εκκλησία λοιπόν της  έβαλαν στο μυαλό οτι η μοιχεία είναι ένας φόνος. Όταν της εκφράζω την αγάπη μου, μου λέει ότι μου έκανε μεγάλο κακό που με τράβηξε από την γυναίκα μου. Της εξηγώ ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή, σε έναν γάμο που δεν έπρεπε να είχε γίνει ποτέ, και ότι αν κάποιος έχει αμαρτήσει αυτός είμαι εγώ. Αυτή επιμένει ότι μου κάνει κακό και πρέπει να με αφήσει. Αν ήμουν ελεύθερος θα ήταν διαφορετικά. 

Πιστεύω ότι ακόμα με αγαπάει. Φοβάμαι μήπως  την έχει πλησιάσει και κάποιος άλλος, τώρα που είναι ευάλωτη. Της επαναλαμβάνω το λάθος μου να καθυστερήσω, αλλά τώρα είναι όλα πίσω μας. Θέλω να χωρίσω για να είμαι μαζί της. Είναι η ζωή μου...

Δεν ξέρω όμως πως να το χειριστώ. Μία την πιέζω -μου είχε πει οτι θέλει ο άντρας να είναι κυνηγός- αλλά φοβάμαι μήπως την κουράσω και την απομακρύνω. Μετά είμαι και εγώ χαμηλών τόνων – μιλάμε ανά 2 μέρες- φοβάμαι μήπως ατονήσει και άλλο, το όποιο ενδιαφέρον της έχει απομείνει για μένα. Πλησιάζουν και γιορτές και δεν θέλω κάποιος άλλος να εκμεταλλευτεί την κατάσταση.

I.

Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνω στην όλη ιστορία.

·         Εσύ ζεις στην επαρχία και η γυναίκα σου στην Αθήνα. Γιατί ζείτε χωριστά; Ίσως λόγω δουλειάς. Και πόσον καιρό; Εννοείται πως αν ένα ζευγάρι δεν ζει χρόνια μαζί και έχει προσαρμοστεί σ αυτό, η σχέση τους υποσκάπτεται.

·         Η Φ έκανε το βήμα να χωρίσει με αφορμή τη σχέση σας. Εσύ καθυστέρησες να διαλύσεις έναν νεκρό γάμο, λόγω στερεοτύπων. Δικαίως η Φ διαμαρτυρήθηκε. Τελικά όμως σου έδωσε ένα χρονικό περιθώριο και δεν το τήρησε.

·         Αυτά περί συντήρησης της ίδιας και του παιδιού της δεν τα καταλαβαίνω. Δεν εργάζεται; Δεν έχει πόρους; Λες ήταν πάντα με εύπορους άντρες. Αν όμως σε θέλει πρέπει να σε δεχτεί όπως είσαι και να μην περιμένει να τη «συντηρήσεις». Τι «παραδοσιακά» μοντέλα σχέσεων είναι αυτά; Εκείνη γιατί δεν εργάζεται;

·         Η Φ στράφηκε στην εκκλησία και τη γέμισαν ενοχές. Από τη μια ψυχράθηκε που καθυστερούσες, από τη  άλλη ανησυχεί αν θα τη συντηρείς και από την άλλη έχει ηθικούς ενδοιασμούς. Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται…ασυμβίβαστα τα βρίσκω όλα αυτά. Μάλλον πολύ μπερδεμένα πρέπει να τα έχει όλα μέσα της και λάβε σοβαρά υπόψη σου την ιδεολογική αστάθεια της γυναίκας που θέλεις να κάνεις σύντροφο ζωής…

·         Δεν την υποστήριξες, λες. Δεκτό αυτό, αν την άφησες να περιμένει με υποσχέσεις που δεν τηρούντο. Γιατί όμως τη θεωρείς τόσο ευάλωτη και φοβάσαι μήπως την πλησιάσει κάποιος στις γιορτές; Γιορτές ή όχι, αν έχει σκοπό να κάνει κάτι με κάποιον άλλον, θα το κάνει.

Πιστεύω πως στις σχέσεις η στρατηγική δεν ωφελεί μακροπρόθεσμα. Πες της ειλικρινά πως τη θέλεις για σύντροφο ζωής, πως ο γάμος σου ήταν ήδη νεκρός, και εξήγησέ της σε ποιο στάδιο βρίσκεται το διαζύγιό σου. Αν ακόμη δεν ξεκίνησες τις διαδικασίες (όπως κάνουν πολλοί παντρεμένοι που θέλουν και την παλιά τους σταθερότητα θέλουν και τη νέα τους σύντροφο), έχει κάθε δίκιο να έχει απομακρυνθεί. Αν ήδη ξεκίνησες τις διαδικασίες, δεν βλέπω γιατί να μην της προτείνεις να ζήσετε από τώρα μαζί. Όλα αυτά σε μια σοβαρή και ήρεμη συζήτηση ή ακόμη και σε μια επιστολή.

Κάνε της λοιπόν μια σαφή πρόταση που να εφαρμόζεται εδώ και τώρα και στη συνέχεια άφησέ την να αποφασίσει. Αν εκείνη έχει τους ενδοιασμούς της, καμιά στρατηγική δεν μπορεί να την πείσει παρά μόνο οι ΠΡΑΞΕΙΣ. Εσύ πάντως, όπως και να έχει η κατάσταση, πρέπει να χωρίσεις από έναν νεκρό γάμο, πρώτα για τον ίδιο σου τον εαυτό. Ακόμη κι αν η Φ τώρα διστάζει και υπαναχωρεί, όταν σε δει χωρισμένο πιθανότατα θα αλλάξει άποψη. Μια συμβουλευτική ζευγαριού θα μπορούσε να σας βοηθήσει.