Προσωπική ανάπτυξη

Είμαι 35 ετών, μέχρι τα 32 μου εργαζόμουν σε διάφορες εργασίες, πάντα με πολύ καλές κριτικές από τους εργοδότες μου, αφού έδινα τον καλύτερο μου εαυτό και σεβόμουν τους ανωτέρους αλλά και το ότι είχα δουλειά.

Πριν 3 χρόνια άνοιξα δικό μου γραφείο. Είχα ξαναπροσπαθήσει άλλη μία φορά στο παρελθόν, μόλις τελείωσα τη σχολή, αλλά το υπερβολικό μου άγχος δεν με άφησε να το κάνω, αφού με έπιαναν κρίσεις πανικού και αποφάσισα τότε να κάνω άλλες δουλειές εκτός από αυτό που σπούδασα. Πάντα βέβαια κρατούσα μια επαφή και πίστευα ότι θα τα καταφέρω κάποια στιγμή να έχω αποκτήσει περισσότερη δύναμη.

Άνοιξα το γραφείο και το άγχος άρχισε πάλι να με κυριεύει. Είχα μάθει να έχω ένα σταθερό μισθό, να οργανώνω τη ζωή μου, με αυτά τα χρήματα.

Είμαι καλή στη δουλειά μου, έτσι λένε. Το πρόβλημα μου είναι το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ άγχος που έχω το οποίο με έχει καταστρέψει στη κυριολεξία. Έχω  πάρα πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση και γίνομαι κομμάτια με το παραμικρό λάθος.

Θα μου πείτε να τα παρατήσω και να προσπαθήσω να επιστρέψω σαν υπάλληλος που έβλεπα ότι τα κατάφερνα και ήμουν μια χαρά. Σίγουρα είναι μια λύση και αργά ή γρήγορα, εκεί θα καταλήξω. Με στεναχωρεί όμως. Στον αντίποδα όλου αυτού του άγχους, η ζωή ενός ελευθέρου επαγγελματία είναι μια συνεχής δημιουργία. Κάτι που δεν το είχα σαν υπάλληλος.

Στα τρία χρόνια αυτά, βρέθηκαν άνθρωποι να μοιραστούν τις ιδέες μου. Αποτέλεσμα? Έδινα τις ιδέες μου και έμενα στην απέξω. Σκληροί άνθρωποι. Μάλιστα η μια τέτοια συνεργασία ήταν δυστυχώς με πολύ στενό συγγενή μου.

Μου έχουν τύχει πολλά αυτά τα τρία χρόνια. Δημιουργήθηκε και μια σχέση η οποία με έβλαψε πάρα πολύ γιατί ήμουν το τρίτο πρόσωπο εν αγνοία μου, που κράτησε δυο χρόνια, ήταν το μόνο μου στήριγμα και όπως καταλαβαίνετε, με το που έμαθα την αλήθεια, έχασα τον κόσμο. Μετά το χωρισμό μου έπαθα κατάθλιψη, από την οποία έκανα μεγάλες προσπάθειες να βγω και κατά ένα μεγάλο κομμάτι ακόμα δεν έχω βγει. Να φανταστείτε, 3 μήνες μετά που χωρίσαμε, παντρεύτηκε την άλλη γυναίκα.

Κατάρρευσα. Παρόλα αυτά, προσπάθησα να επανέρθω. Φυσικά ούτε λόγος εδώ και ενάμιση χρόνο για να κοιτάξω άλλον άντρα. Νιώθω τη καρδιά μου τόσο εύθραυστη που δεν μπορώ να κάνω το παραμικρό. Ποτέ άλλοτε δεν ένιωθα τόσο ευάλωτη και φοβισμένη.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Βασικά αυτό που με ενδιαφέρει πρώτα από όλα, να επανέρθω κοινωνικά και να μην φοβάμαι. Αλλά με τόσα που μου έτυχαν, ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αντλήσω δύναμη.. Δεν ξέρω τι να κάνω και με την εργασία μου. Πιστεύω ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της όλης κατάθλιψης, έχει να κάνει με το φόβο της επιβίωσης αφού συνεχώς μένω ξεκρέμαστη οικονομικά.

Ε.

Δυστυχώς, λίγο μπορώ να σε βοηθήσω από τη θέση αυτή… Είναι φανερό πως είσαι ένα ευαίσθητο άτομο το οποίο από νωρίς, αν και προικισμένο, δεν έμαθε να εμπιστεύεται τον εαυτό του και να κάνει επιλογές.

Οι λόγοι για τις αρνητικές υπερβολές μια τέτοιας προσωπικότητας μπορεί να βρίσκονται σε παιδικές ή νεανικές εμπειρίες, οι οποίες μόνο μέσα από ψυχοθεραπεία μπορούν να ανιχνευθούν και να βελτιωθούν.

Η επιλογή συνεργατών και συντρόφου με προβληματίζει. Οι επαναλαμβανόμενες κακές επιλογές έχουν σχέση με μας και όχι με τους άλλους. Πώς είναι δυνατόν να έχεις 2 χρόνια σχέση με κάποιον και να μην αντιληφθείς πως είναι δεσμευμένος; Εξάλλου είναι προτιμότερο να μην κάνουμε επαγγελματικές συνεργασίες με συγγενείς και στενούς φίλους. Υπάρχουν βασικοί κανόνες στις προσωπικές και στις επαγγελματικές σχέσεις που είτε δεν τους γνωρίζεις είτε υποσυνείδητα τους παραβλέπεις.

Πιστεύω πως στην παρούσα φάση πρέπει να αναζητήσεις υπαλληλική δουλειά και να ασχοληθείς με την κοινωνικοποίησή σου και την προσωπική σου ανάπτυξη.

Η προσωπική ανάπτυξη και η απομάκρυνση της κατάθλιψης είναι πολύ σοβαρά θέματα και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με απλώς κάποιες συμβουλές.