Προσκολλημένος στην οικογένειά του

Έχω σχέση μερικών μηνών μ'εναν σοβαρό άνδρα κοντά στα 40 (εγώ είμαι 34). Η σχέση μας λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και των χαρακτήρων μας δεν είναι τόσο στενη/εξαρτητική. Δεν βρισκόμαστε/κοιμόμαστε μαζί πάνω από 3 φορές την εβδομάδα. Σε αυτό το διάστημα διαπίστωσα πως ενώ μένει μόνος δεν έχει ανεξαρτητοποιηθεί από την οικογένειά του, δηλαδή ό,τι τους συμβαίνει τον καλούν και κείνος ανταποκρίνεται.

Μάλιστα το καλοκαίρι χάσαμε πολύ καιρό για να τρέχει εκείνος για θέματα της αδελφής του ακόμα και μικρής σημασίας (πχ να γράψει το παιδί στις γλώσσες, εκείνη του ζήτησε και να το πηγαίνει)... Αυτό το μοτίβο συνεχίζεται μεν σε μικρότερο βαθμό δε λόγω στο οτι αυτη τη στιγμή είναι πιο ήσυχα τα πράματα (πχ εξακολουθεί να πηγαίνει αμέσως οταν χρειάζεται μια επιδιόρθωση το σπίτι).

Γενικά έχω την αίσθηση πως οι δικοί του απευθύνονται για ό,τι τους απασχολεί σε κείνον και ειδικά η αδερφή του και σε σχέση με το ανήψι του στο οποιο έχει αδυναμία, δεν το βλέπει συνέχεια, αλλά είναι εκείνος που θα το πάει στο γιατρό για παράδειγμα, ακομα και για θέματα ρουτίνας...

Καταλαβαίνω την ανάγκη που μπορεί να έχει η οικογένεια του αλλά εμένα προσωπικά αυτό δεν μου φαίνεται υγιές, είναι εμπόδιο πέραν του χρόνου και στο συναισθηματικό δέσιμο που είναι απαραίτητα για μια βαθιά σχέση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε κάποια φάση όπου είχα πολύ ανάγκη να πάω μια εκδρομή για να ξεσκάσω (με απασχολούν κι εμένα δικά μου θέματα αλλά ως τώρα δεν θέλω να τα "φέρνω" στην σχέση),  στην οποία τελικά πήγα μόνη μου κι εκείνος έμεινε πίσω χωρίς να σκεφτεί να κάνει ενα διάλειμμα στις υποχρεώσεις ως προς την οικογένεια του για να "δώσει" λίγο και στην σχέση μας.

Δεν ξέρω αν είναι το πιο σωστό να πάρω μια απόφαση χωρισμού, νομίζω η συζήτηση δεν θα αποφέρει πολλά γιατί πάντα του δείχνω ευθέως την δυσαρέσκειά μου χωρίς όμως να τον έχω κακοχαρακτηρίσει ποτέ. Και όσο και να θέλει να το καλύπτει, στην δεδομένη στιγμή αποκαλύπτεται αυτή η σχέση εξάρτησης και νιώθω πως κι εγω ενίοτε πως υποτιμώ τον εαυτό μου...

Ελπίζω να μην είμαι υπερβολική αλλά πώς αλλάζει κάποιος στα 40 του και πως κι εγώ μπορώ να δοθώ παραπάνω με αυτά τα δεδομένα; Υπάρχουν συναισθήματα ανάμεσά μας αλλά δεν ξέρω αν θα κερδίσω μια διαφορετική κατάσταση με το να δώσω κι άλλο χρόνο;

Β.

Αρχικά, χαίρομαι που βλέπω πως είσαι μια ισορροπημένη κοπέλα χωρίς εξαρτητικές τάσεις, αντιμετωπίζεις μια σχέση μερικών μηνών χωρίς …δράματα και εκτιμάς και προστατεύεις τον εαυτό σου. Ο κανόνας είναι –δυστυχώς- οι γυναίκες να επενδύουν πολύ γρήγορα στις σχέσεις τους και κάθε πρόβλημα που εντοπίζεται να αποτελεί την προσωπική τους τραγωδία.

Το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό σε μια σχέση μερικών μηνών δυο ενήλικοι πολυάσχολοι άνθρωποι να βρίσκονται 3 φορές την εβδομάδα και να υπάρχει χώρος στη ζωή τους και για άλλα πράγματα. Και η διάρκεια της σχέσης πιστεύω πως είναι το κλειδί ση δική σας περίπτωση.

Το να υπερ-απασχολείται κάποιος με την οικογένειά του είναι μια επιλογή ιδεολογική. Και η ιδεολογία μας δεν αλλάζει για χάρη κάποιου άλλου, αλλά μόνο μέσα από τις δικές μας εμπειρίες και επιλογές. Η ενασχόληση του συντρόφου σου με την οικογένειά του είναι αφύσικη, αν κρίνω από τα παραδείγματα  που παραθέτεις. Οι συζητήσεις έχουν γίνει, η δυσαρέσκειά σου είναι εμφανής αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι. Μην επενδύσεις λοιπόν!

Η μόνη πιθανότητα αλλαγής υπάρχει αν η σχέση σας συνεχιστεί, γίνει στενότερη και τον απορροφήσει ενεργειακά περισσότερο.  Αυτό δεν σημαίνει πως εσύ πρέπει να είσαι συνεχώς στη διεκδίκηση. Σε κάθε περίσταση που επηρεάζει τη σχέση σας δηλώνεις τη δυσαρέσκειά σου και τον αφήνεις να επιλέξει. Είναι πολύ σημαντικό να του γίνει ξεκάθαρο πως οι επιλογές του σε εμποδίζουν να δοθείς περισσότερο στη σχέση. Αφού υπάρχουν συναισθήματα, μπορείς να του δώσεις λίγο χρόνο ακόμα, μήπως αλλάξει κάτι λόγω του μεγαλύτερου «δεσίματός» σας. Αν όχι, του δηλώνεις τους λόγους και τη διάθεσή σου να αποχωρήσεις. Θα πρέπει να σου δώσει πολλές υποσχέσεις και να δοκιμάσεις την τήρησή τους για να μείνεις περισσότερο και πάλι το βλέπεις.

Έχω κάποιες σχετικές περιπτώσεις:

Πελάτισσά μου διέκοψε τη σχέση της με 45χρονο άντρα λόγω της υπερβολικής προσκόλλησης στη μαμά του. Άλλη πάλι σε ανάλογη περίπτωση τον παντρεύτηκε και τον χώρισε 2 χρόνια μετά. Άλλη διέκοψε τη σχέση της με διαζευγμένο ο οποίος ήταν προσκολλημένος στα παιδιά και στην πρώην σύζυγο. Άλλη έκανε σοβαρό δεσμό με ανάλογη περίπτωση διαζευγμένου, ο οποίος  σταδιακά λόγω της σχέσης μαζί της και της ενηλικίωσης των παιδιών του άλλαξε στάση.

Ο πατέρας μου ως ανύπαντρος ήταν πολύ προσκολλημένος στην οικογένεια του αδελφού του. Η μητέρα μου ενοχλείτο, αλλά την εποχή εκείνη οι κοπέλες δεν διεκδικούσαν… Μετά το γάμο τους και την απόκτηση παιδιών, ο πατέρας μου βελτιώθηκε αρκετά. Θυμάμαι όμως πάντα πως οι γονείς μου τσακώνονταν συχνά για οικονομικές διευκολύνσεις που ο πατέρας μου ήθελε να κάνει στο θείο.