Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Δύσκολη νεανική σχέση


Ειμαι 23 χρονων, φοιτητρια και εχω σχεση εδώ και 1.5 χρονο.Τον φίλο μου τον γνωρίζω από το δημοτικο, καναμε ανα διαστηματα αρκετη παρεα. Πριν 1,5 χρόνο συναντηθηκαμε ξανα και δημιουργησαμε σχέση.

Τους πρωτους 5 μηνες όλα ηταν τελεια (σημαντικο ότι τον ηξερα καλα και δεν χρειαστηκε χρονος γνωριμιας). Ηταν τοσο εντονο το παθος μας που χανομασταν σταδιακα από ολους τους γνωστους και φιλους. Μετα εχασε τη δουλεια του (εξ αιτιας ενός ταξιδιού που επιθυμουσα πολύ να παμε) και αρχισαν τα προβληματα.
Η ελειψη εμπιστοσυνης κυριο στοιχειο στη σχεση μας γιατι εγω ζουσα μια εντονη κοινωνική-φοιτητικη  ζωη, ενω εκεινος ειχε διαφορα μπλεξιματα καιρους με κακες παρεες, κυρίως πριν τη σχεση αλλα και κατά τη διαρκεια, με αποτελεσμα εγω να αγχώνομαι για κεινον μη τυχον παρασυρθει από φιλους και εκεινος για μενα μην τυχον φλερταρω στη σχολη κτλ., πραγμα που με απομακρυνε από τη φοιτητική ζωή. Εμφανιζονταν διαφορες σε ιδεολογικα κυριως θεματα και λογω των διαφορετικων προτυπων που εχει ο καθενας. Όταν αρχισαν οι τσακωμοι και οι συγνώμες, εγω ημουν αυτή που ειχα τη δυναμη να τα συγχωρω όλα και να τρεχω για όλα, όπως και να βρίσκω χρηματα για να καλυψω βασικες μας αναγκες.
Ποτε δεν χωρισαμε ουτε για μια μερα, κολλημενοι καθημερινα ο ενας στον αλλον. Οι γονεις μου ποτε δεν τον ηθελαν γιατι δεν εχει πτυχιο και είναι απο φτωχή οικογένεια, εγω παλι σπουδαζω σε υψηλοβαθμη σχολη και έχω οικογένεια καλής κοινωνικο-οικονομικής στάθμης. Εγώ δεν υποστηριζω αυτές τις αντιληψεις! Έφυγα από το σπιτι μου και εμεινα μαζι του για 4 μηνες, οπου με συντηρουσε κυριολεκτικα. Εκανε προσπαθεια για μας αλλά ζούσαμε πολύ περιορισμένα.

Από τον 1,5 χρονο που ειμαστε μαζι, τον 1 ζουμε μια καταστροφικη στασιμοτητα που περιλαβανει ΠΟΛΥ συχνους εξευτελιστικους τσακωμους, ασχημες χειρονομιες ακομα και σε εξωτερικο χωρο και μπροστα σε κοσμο. Εχω χασει τον εαυτο μου και εκεινος τον δικο του, γιατι ακομα να βρει μια σταθερη δουλεια.
Τι να κανω; Το ξερω ότι μ αγαπαει και τον αγαπαω, αλλά έχουμε φτάσει να βασανιζόμαστε . Δε θελω να τον χασω γιατι πανω απ’ όλα δε θα ξεχασω ποτε τους πρωτους μηνες του ερωτα μας.Υπαρχουν σιγουρα και καλες στιγμες και οι δυο ξερουμε πως δεν μπορουμε χωριστα.Εκεινος μου λεει να κανω λιγο ακομα υπομονη για τα οικονομικα. Πιστευω ότι με ολες αυτές τις καταστασεις που εχουμε περασει, εχουμε δεθει ακομα περισσοτερο, αλλά ίσως εφυγε ο ερωτας. Δε θελω να τον χασω. Πιστευεις εχει μελλον η σχεση μου; Δε θέλω να τον χάσω, θελω μια συμβουλη για βελτιωση της σχεσης, οχι για μονιμο χωρισμο.

Ι.

Ζεις μια δύσκολη σχέση, με δυσκολίες δυσανάλογες προς την ηλικία σου. Είναι πολύ βασικό να δεις τι σε κρατά τόσο δεμένη σε μια σχέση που σου αφαιρεί την προσωπική αξιοπρέπεια και σου στερεί μια όμορφη νεανική ζωή. Είναι πιθανό να πρόκειται για προσωπικές ελλείψεις ή ανασφαλειες που κάποια στιγμή πρέπει να επιλύσεις. Αφού όμως, όπως δηλώνεις, έχεις αποφασίσει να παραμείνεις στη σχέση αυτή, να τι έχω να σου προτείνω:
Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι πλέον μένεις στο πατρικό σου. Κάνε μια σοβαρή συζήτηση με τους γονείς σου πως τη σχέση σου, παρ’ όλα τα προβλήματά της (μην επεκταθείς εδώ!) έχεις αποφασίσει να τη διατηρήσεις προς το παρόν. Το παιδί αυτό το αγαπάς και θα δεις αν η σχέση θα αποδείξει την αξία της και θα επιβιώσει στο μέλλον. Είσαι νέο κορίτσι και κάνεις τις δοκιμές σου, ίσως κάνεις και λάθη αλλά από αυτά θα μάθεις. Ζήτησέ τους να αποδεχτούν τη σχέση σου χωρίς φασαρίες και να σε αφήσουν να έχεις εσύ την επιλογή και την ευθύνη της. Δήλωσέ τους πως δεν θα πάρεις βιαστικές αποφάσεις προς το παρόν (συμβίωση, γάμος κτλ) και φρόντισε να το τηρήσεις, πρώτα για σένα και μετά για εκείνους.

Συζήτησε με το φίλο σου να ζείτε με μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Συνδεθήκατε πολύ πιο στενά απ’ όσο διακαιολογεί η ηλικία σας και οι συνθήκες. Το τι θα κάνει επαγγελματικά και οικονομικά λίγο πρέπει να σε αφορά προς το παρόν. Δεν είστε ακόμη σύντροφοι ζωής και είστε πολύ νέοι.Ο καθένας αγωνίζεται για το μέλλον του με όποιον τρόπο μπορεί και ο σύντροφός του μόνο συναισθηματικά μπορεί να τον στηρίξει. Επιπλέον, πες του καθαρά τι σε πειράζει στη στάση του απέναντί σου και προς τη ζωή γενικότερα. Ζήτησέ του να σου πει και τα δικά του παράπονα και βρείτε κοινά αποδεκτές λύσεις.
Φρόντισε να έχεις ζωή και έξω από εκείνον. Ξαναδώσε σημασία στις σπουδές σου και στην κοινωνική σου ζωή. Έτσι θα αποκεντρωθείς από την «τοξική» κατάσταση στην οποία ζεις και θα μπορέσεις να τη διαχειριστείς καλύτερα. Μην κάνεις όνειρα για το μέλλον. Έχετε πολλές προϋποθέσεις ακόμη να καλύψετε πριν σκεφτείτε κάτι τέτοιο και η σχέση σας πρέπει να εντέξει σε πολλές δυσκολίες. Και γιατί τόση βιασύνη στα 23;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.