Ποιος φταίει όταν γινόμαστε θύματα;

Ειμαι παντρεμενη και εχω ενα αγορακι 10 ετων. Εγω ειμαι 40 και ο αντρας μου 52. Εδω και 8-9 χρονια περιπου αρχισε την τακτικη «κατσε στο σπιτακι σου να φροντισεις το παιδακι σου».Μου φανηκε σαν να καναμε παιδι για να με ξεφωρτωθει. Εκεινος επεμενε για το παιδι, εγω τοτε δεν ηθελα γιατι ξεκινουσα μια δικη μου δουλεια. Μου εδωσε ενα δικο του χωρο για να ανοιξω το γραφειο μου (ηταν ξενοικιαστος).

Εφτιαξα τη ζωη μου ετσι ωστε να μην χρειαζεται να λειπω πολυ απο το σπιτι και ειχα και την βοηθεια της μαμας μου για το παιδι. Σιγα-σιγα με απομονωσε απο ολους, ακομα και απο τους γονεις μου, και χωρις καλα-καλα να το καταλαβω εμενα συνεχεια μεσα με το παιδι. Εκεινος εβγαινε δηθεν με τους φιλους του, όμως αποδειχτηκε αργοτερα οτι καθε φορα ηταν και με αλλη.

Πριν απο 2χρονια γνωρισε μια κυρια 50 χρονων φρεσκοχωρισμενη και ειναι ακομα μαζι της συν τις αλλες της μιας βραδιας. Ακομη, εδω και 1,5 χρονο, μου εκλεισε τη δουλεια γιατι δηθεν ηθελε να νοικιασει τον χωρο.Απο τοτε ειμαι χωρις λεφτα (ολα τα εξοδα του παιδιου τα πληρωνει ο πατερας μου). Εχω παχυνει πολύ.

Οταν του ειπα να χωρισουμε  μου ειπε οτι μας αγαπαει αλλα αν δεν μου αρεσει μπορω να φυγω. Δεν θελει να φυγει απο το σπιτι (ειναι δικο του), δεν θελει να χωρισει με την αλλη γυναικα, δεν θελει να σταματησει να βγαινει δεν θελει να μας δινει λεφτα. Γενικα δεν θελει να αλλαξει κατι και στελνει εμενα να δουλεψω για να εχω δικα μου λεφτα. Αφου εκεινος μας εφερε σε αυτην την κατασταση (δεν αφηνει τους γονεις μου να ερθουν στο σπιτι), οποτε το παιδι τι θα το κανω? Πως θα δουλεψω ?Ακομα δεν ενδιαφερεται καθολου για το παιδι και δεν αφηνει ουτε 1 ευρω στο σπιτι. Πως μπορω να βγω απο τον φαυλο κυκλο? Σιγουρα την περιπτωση μου δεν την εχετε συναντησει...

Ν.

Δυστυχώς την έχω συναντήσει αρκετές φορές την περίπτωσή σου… Πάντα υπάρχουν άντρες που συμπεριφέρονται έτσι και γυναίκες που τους ανέχονται. Πώς θα μάθουν οι άνθρωποι να σέβονται τον εαυτό τους, να κάνουν σωστές επιλογές και αν δεν το καταφέρουν να φεύγουν από καταστάσεις που τους κάνουν δυστυχείς; Πιστεύω πως είναι θέμα προσωπικής ανάπτυξης και καλό θα ήταν τέτοιοι άνθρωποι να ζητούσαν ψυχολογική βοήθεια.

Τι σε κρατά σ’ αυτή την κοροϊδία-γάμο; Σε απατά ασύστολα. Κοινωνική και οικονομική στήριξη δεν υπάρχει. Το παιδί σου το μεγαλώνεις μόνη οικονομικά και συναισθηματικά (δεν το λες, αλλά δεν πιστεύω πως ο σύζυγος ασχολείται συναισθηματικά με το παιδί). Επαγγελματικά έπαψε να σε στηρίζει. Ωστόσο θέλει να διατηρήσει το γάμο σας (αφού τίποτα δεν του στοιχίζει αυτό συναισθηματικά και οικονομικά).

ΓΙΑΤΙ ΜΕΝΕΙΣ? Υπάρχουν συναισθήματα; και πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό όταν ο άλλος σου φέρεται έτσι; Φοβάσαι το στερεότυπο της χωρισμένης; Σίγουρα είναι καλύτερο από τον κοινωνικό τίτλο της «κερατωμένης». Φοβάσαι το οικονομικό; Μα έτσι κι αλλιώς δεν προσφέρει κάτι… Σε όλα αυτά βέβαια έχεις κι εσύ το ρόλο σου: Τι κάνεις τόσα χρόνια τώρα και δεν αντιδράς; Λες πως σε αποξένωσε από τους γονείς σου. Κι εσύ γιατί το δέχτηκες; Ωστόσο οι γονείς σου πληρώνουν τώρα τα έξοδα του παιδιού…

Λες πως «σε στέλνει» να δουλέψεις για να έχεις δικά σου λεφτά. Μόνη σου πρέπει να πας και να δουλέψεις για να ανεξαρτητοποιηθείς, και κακώς δεν το έχεις κάνει ως τώρα. Το παιδί σου είναι αρκετά μεγάλο και δε χρειάζεται συνεχή προσοχή. Μπορείς να του εξηγήσεις πως πρέπει να δουλέψεις και να του ζητήσεις να σε βοηθήσει με τον τρόπο του. Εξάλλου έχεις και τους γονείς σου. Φρόντισε να συμφιλιωθείς μαζί τους, να παραδεχτείς τα λάθη σου, και να τους ζητήσεις να σε βοηθήσουν.

Δε βλέπω άλλη λύση από το να φύγεις άμεσα. Το έχεις υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου και στο παιδί σου, το οποίο στην κατάσταση που ζείτε σίγουρα δεν μεγαλώνει σωστά. Πήγαινε στους γονείς σου για κάποιο διάστημα με το παιδί σου μέχρι να μπορέσεις να ορθοποδήσεις και μετά να νοικιάσεις ένα μικρό χώρο κατοικίας.

Από το φαύλο κύκλο θα βγεις μόνο χρησιμοποιώντας αυτό το πράγμα που λέγεται ΛΟΓΙΚΗ. Φρόντισε ωστόσο να δεις τι σε κάνει να ανέχεσαι μαζοχιστικά την κακομεταχείριση τόσα χρόνια και βάζεις η ίδια τον εαυτό σου στη θέση του θύματος.