Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Μητρότητα και η "αξία' της γυναίκας

Είμαι 36 ετών και είμαι παντρεμένη με έναν καταπληκτικό άνθρωπο, τον Α. 32 ετων. Συνολικά είμαστε μαζί 3 χρόνια, πολύ όμορφα χρόνια. Δυστυχώς αντιμετωπίζω ένα ψυχολογικό θέμα, το οποίο με διαλύει. Να αναφέρω ότι αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία στη σύλληψη παιδιού, όπως και πολλά άλλα ζευγάρια. Είχαμε μια ατυχή εγκυμοσύνη πέρυσι (μόλις ξεκινήσαμε ελευθερες επαφες) και από τότε δεν έχει προκύψει άλλη. Επισκεφτήκαμε ειδικό, ο οποίος μας είπε πως η εγκυμοσύνη θα έρθει φυσιολογικά κατά την άποψη του.

Εγώ από την άλλη είμαι πεπεισμένη πως δεν θα έρθει, πως υπάρχει κάποιο θέμα υγείας σε μένα που δεν έχει βρεθεί και πως δεν θα καταφέρω να κάνω ποτέ παιδιά. Αυτές οι σκέψεις με κυνηγάνε και όσο και να τις απωθώ επανέρχονται. Δεν έφυγαν ακόμα όταν μας είπαν ότι ο Α. έχει ένα μικρό θέμα με το σπέρμα του που ίσως καθυστερεί λίγο τη σύλληψη. Η εμμονή μου είναι παθολογική και ενισχύεται ακόμα περισσότερο  από το γεγονός  ότι η πρώην του, εφηβικη μακρόχρονη σχέση του, έμεινε έγκυος και γέννησε. Την συναντάμε κάποιες φορές τυχαία. Νοιώθω νικημένη, ότι δεν αξίζω σαν γυναίκα, ότι αυτή τον παράτησε, τον πλήγωσε αλλά αν ήταν μαζί του θα του είχε προσφέρει ένα παιδί ενώ εγώ δεν μπορώ. Ενώ λοιπόν είμαι πλήρως συνειδητοποιημένη πως όλα αυτά είναι άρρωστα και μη λογικά, επιπλέον διότι έχουν χωρίσει εδώ και παρά πολλά χρόνια, παρόλα αυτά δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι έτσι.

Αναγνωρίζω ότι κατά βάθος θέλω να είμαι μια drama queen, αναζητώ την πλήρη επιβεβαίωση από τον σύντροφο μου και μέσα μου παίζω το παιχνίδι-κουίζ ποια είναι η καλύτερη? Έτυχε να συγκρίνομαι με την κοπέλα γιατί δεν υπάρχει άλλη πρώην του που να ξέρω. Το κατανοώ ότι αυτό συνδέεται με τη διεκδίκηση του πατέρα μου ο οποίος με ʽʼέφτυνεʼʼ για την αδερφή μου και αναπαράγω τα ίδια στις σχέσεις μου, το επιδιώκω ασυνείδητα για την ακρίβεια. Μέχρι εδώ είμαι συνειδητοποιημένη. Τι μπορώ να κάνω για τις σκέψεις ότι δεν θα γίνω μάνα, είμαι στείρα κλπ? Πως θα τις καταπολεμήσω? Από που προέρχονται? Με τρομάζουν, γιατί είμαι σίγουρη πως η σύλληψη ενός παιδιού δεν είναι διαγωνισμός για το ποια είναι η καλύτερη. Βλέπω καθαρά πως αν δεν τα επιλύσω αυτά τα θέματα εγκυμοσύνη δεν θα έρθει. Μην αναλύσω και τις ενοχές για την ατυχή μου εγκυμοσύνη σε αυτό το γράμμα, θα χρειαστούν κάμποσες παράγραφοι ακόμα.

Πως θα μπορούσα να βοηθηθώ? Τι ερωτήσεις θα μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου? Να σημειώσω ότι ο Α. είναι απλά υπέροχος. Του έχω μιλήσει λίγο για την εμμονή μου άλλα όχι σε σχέση με την πρώην του, ντρέπομαι εξάλλου να το ξεστομίσω.

Ε.

Σπάνια μου έχει απευθυνθεί στο μπλογκ ένα άτομο τόσο συνειδητοποιημένο στα προβλήματά του όσο εσύ. Η συνειδητοποίηση είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αλλαγή, αλλά όχι και ικανή.

Η ζήλεια για την πρώην και το παιδί ως «τρόπαιο» για να νικήσεις στο διαγωνισμό που λέγεται «γυναίκα» και μάλιστα «σύντροφος του Χ» σίγουρα συνδέεται με τη διεκδίκηση του πατέρα σου, όπως πολύ σωστά έχεις συνειδητοποιήσει. Συνδέεται όμως και με τη στερεοτυπική άποψη που έχεις από τα μικρά σου χρόνια υποσυνείδητα υιοθετήσει για τη  θέση και την  «αξία» της γυναίκας, με την (παράλογη) ενοχή σου για την ατυχή εγκυμοσύνη σου και ίσως και με θέματα του ερωτικού σου παρελθόντος.

Δυστυχώς , όσο εξακολουθείς να βλέπεις την απόκτηση παιδιού με το άγχος που το κάνεις ως σήμερα, μάλλον θα είναι δύσκολο να συλλάβεις και να κυοφορήσεις χωρίς προβλήματα. Φαίνεται πως η φύση έχει προβλέψει πως πρέπει να «εκπαιδευτείς» πρώτα ως άτομο κάνοντας δουλειά με τον εαυτό σου, για να μπορέσεις να γίνεις σωστή μητέρα…

Συνήθως στις απαντήσεις μου ασχολούμαι με το «λογικό» μέρος των προβλημάτων των ατόμων που μου γράφουν, κάνοντας μια ανάλυση. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να δώσω «συνταγές» επίλυσης, γιατί η επίλυση γίνεται μόνο με διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Στο λογικό επίπεδο έχεις εκφράσει μόνη σου όλα τα επιχειρήματα που θα μπορούσα να σου πω. Η δουλειά όμως που πρέπει να γίνει βρίσκεται στα συναισθήματα και δε γίνεται με μια απάντηση λίγων παραγράφων-δική μου ή κάποιου άλλου ειδικού.

Θα σου επισημάνω μόνο να δώσεις αξία και στις άλλες πλευρές της ζωής σου, δουλειά, σπουδές, φίλοι, ενδιαφέροντα, μήπως και μπορέσεις να αποκεντρωθείς και να χαλαρώσεις σε σχέση με το θέμα της εγκυμοσύνης. Αλλά το βασικό είναι να καταφύγεις σε κάποιο ψυχοθεραπευτή και να ξεκινήσεις δουλειά προσωπικής ανάπτυξης.

2 σχόλια:

  1. Εφόσον λες οτι είχες εγκυμοσύνη αρα δεν υπάρχει ιατρικό πρόβλημα, εκτος αν δημιουργήθηκε στο ετος αυτό. Ξεκαθάρισε πρώτα τι γίνεται ιατρικά. Πάντως είναι και καλό γιατι στη θέση του άντρα σου θα το απολάμβανα να κάνουμε έρωτα χωρίς προφυλάξεις. Είναι το όνειρο κάθε άντρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το αγχος μη το υποτιμας παντως. Και η μαμα μου λογω αγχους αργησε να μεινει εγκυος και οι ξαδερφες μου το ιδιο και αλλες πολλες γυναικες που ξερουμε. Μη το υποτιμας καθολου! Εγω ειμαι μικρη ακομα για παιδια, αλλα οποτε εχω αγχος επηρεαζεται η περιοδος μου. Κατι ειναι και αυτο ε; :) Αφου εμεινες μια φορα εγκυος πιστευω θα τα καταφερετε! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.