Αποπλάνηση ανηλίκου

Είμαι 16 χρονών κ έχω σχέση με ένα παντρεμένο , 1 χρόνο και ...εκείνος είναι 38 και έχει δύο παιδιά το ένα 4 χρονων και το άλλο 9 μηνών. Δυστυχώς έζησα την εμπειρία της γέννας της γυναίκας του αφού εκείνη είχε μείνει έγκυος πριν εμείς γνωριστούμε βέβαια το έμαθα πριν κάνουμε σχέση παρόλα αυτά επέλεξα αυτή τη δύσκολη σχέση για κάποιον άγνωστο λόγο .Καταλαβενεται πόσο άσχημο είναι αυτό για ένα κορίτσι στην ηλικία μου. Από τότε δν μπορώ να δω μικρό παιδί μπροστά μου ούτε να το ακούσω μου έχει δημιουργήσει ψυχολογικό τραύμα ..παρόλο που αυτός μου φέρεται σωστά κ τον κάνω ότι θέλω πάνω κάτω ..το μόνο που δεν έχω καταφέρει είναι να τον χωρίσω από αυτή ..δεν νιώθω τύψεις ούτε για τα παιδιά ούτε για τίποτα άλλο .. ο γάμος τους ήταν διαλυμενος απ την αρχή ..εκείνος ισχυρίζεται ότι είμαι αυτό π έψαχνε να βρει κ ένα σορό τέτοια .. Εγώ πιστεύω πως ο λόγος που δεν την χωρίζει είναι επειδή αγαπάει τα παιδιά του και δεν θέλει να τον σχολιάσουν αργότερα. .Τέλος πάντων από τότε έχω ένα σοβαρό πρόβλημα .. με τα παιδιά .. άλλες φορές τα αγαπαω άλλες φορές τα μισώ κ δεν θέλω να τα βλέπω .. Η αλήθεια είναι ότι από τώρα θέλω να κάνω παιδί κ ανυπομονώ τόσο πολύ να μεγαλώσω να αποκτήσω την δικιά μου οικογένεια όχι με αυτόν βέβαια ..το βρίσκω πολύ υποτιμητικό να έχει ήδη παιδιά κ να θέλω κ εγώ παιδιά μαζί του ενώ εκείνος μου έχει πει ότι και να μην θέλω παιδιά μαζί του δεν έχει πρόβλημα .. Ε πως να έχει πρόβλημα αφού εκείνος ήδη έχει διαιωνησει το είδος του..Εκτός από αυτά έχω οικογενειακά προβλήματα έχω μαλώσει με τον πατέρα μ εδώ και ενάμιση μήνα, τον συχαίνομαι παρόλο που μου έχει φερθει αρκετά καλά έχει κάποια ελαττώματα κ λέω στην μάνα μου να πάρουν διαζύγιο αλλά εκείνη δν θέλει . Στο μυαλό μου πάντα είχα έχει ένα να διαφορετικό πρότυπο οικογένειας είχα την εικονα της τέλειας οικογένεια σαν αυτή που θέλω να κάνω εγώ .. να μην τα πολυλογώ δεν είμαι ευτυχισμένη απλά τον αγαπάω κ γέμισε την ζωή μου αυτός ο άνθρωπος δεν μπορώ να τον χωρίσω αν και έχω προσπαθήσει πολλές φορές να τον βγάλω απτζωή μου αφού πληγονομαι. .αλλά δεν τα κατάφερα

Μ

Πολύ άσχημα με ξάφνιασε η ιστορία σου…

Η οποία ιστορία πρακτικά έχει ως εξής: Ένα 15χρονο κορίτσι τα φτιάχνει με 37 χρονο κύριο, παντρεμένο και πατέρα, ο οποίος μάλιστα περιμένει το 2^ο παιδί του. Προφανώς τού είναι πολύ βολικό να περνά τη δύσκολη για κάθε ζευγάρι περίοδο της εγκυμοσύνης της συζύγου, διασκεδάζοντας όμορφα και χωρίς δεσμεύσεις με ένα μικρό κορίτσι!

Συμφωνώ πως ένας κύριος με τέτοια στάση έχει ήδη μια διαβρωμένη οικογενειακή σχέση…. Το θέμα είναι ως εσύ έπεσες θύμα της γοητείας που ασκεί ένας μεγαλύτερος άνδρας, σε συνδυασμό και με τη φυσιολογική ανωριμότητα της ηλικίας σου και με μια οικογένεια στην οποία προφανώς δεν βρίσκεις συμπαράσταση και κατεύθυνση.

Η ιστορία αυτή αποτελεί ποινικό αδίκημα και αν ανακαλυφθεί ο κύριος θα περάσει δικαστήριο και εσύ θα επιβλέπεσαι από επόπτη ανηλίκων. Την καταγγελία μπορεί να κάνουν οι γονείς σου, η σύζυγός του ή όποιο άλλο άτομο ανακαλύψει τι συμβαίνει. Κάτι τέτοιο θα σημαδέψει την εφηβεία σου και ίσως ολόκληρη τη ζωή σου.

Έχεις μπλέξει σε μια άρρωστη κατάσταση που δεν ταιριάζει στην ηλικία σου και βασανίζεσαι από παράλογες σκέψεις και αποφάσεις: τον κάνεις ό,τι θέλεις, επιδιώκεις να τον χωρίσεις από «αυτή», μισείς τα παιδιά του και όλα τα παιδιά, σκέφτεσαι αν και με ποιόν θα κάνεις εσύ παιδιά…..

Καταλαβαίνεις πόσο παράλογα και άρρωστα είναι όλα αυτά; Ο κύριος σε χρησιμοποιεί για να περνά καλά, προφανώς σε παραμυθιάζει πως με τη γυναίκα του δεν έχει καμιά σχέση και πως θέλει να χωρίσει αλλά… κτλ, κτλ.

ΦΥΓΕ όσο γρηγορότερα μπορείς! Συγκεντρώσου στα ενδιαφέροντα της ηλικίας σου, βρες κι ένα αγοράκι να φλερτάρεις φυσιολογικά, κάνε όνειρα για το μέλλον σου. Το αν και τι είδους οικογένεια θα κάνεις και αν και με ποιον θα κάνεις παιδιά έχεις  όλο το χρόνο να το αποφασίσεις όταν θα φτάσεις στην κατάλληλη ηλικία (τουλάχιστον μετά από 10 χρόνια) και θα έχεις μια σοβαρή σχέση με ένα παλικάρι της ηλικίας σου. Και αν δεν είσαι ώριμη για να τον επιλέξεις σωστά, η τέλεια οικογένεια που ονειρεύεσαι είναι ανέφικτη.
Άφησε λοιπόν τους γονείς σου να ασχοληθούν οι ίδιοι με το γάμο τους κι εσύ ασχολήσου με το να ξεφύγεις από την κατάσταση αυτή. Καλό θα ήταν να μιλήσεις στους γονείς σου, αν έχεις μαζί τους στοιχειώδη επαφή. Αν όχι, ίσως υπάρχει κάποιο μεγαλύτερο άτομο που εμπιστεύεσαι, θεία, καθηγήτρια κτλ, που μπορείς να ζητήσεις βοήθεια και στήριξη στην προσπάθειά σου.