Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Άλλο ένα κακό διαζύγιο

Είμαι 40 ετών και ζώ σε μια επαρχιακή πόλη όπου πήγα εκεί ως νύφη πριν 14 χρόνια. Εχω 2 γιούς 11 και 9 χρονών και έχω χωρίσει με το σύζυγό μου επίσημα εδώ και ένα χρόνο. Είχαμε ξαναχωρίσει πριν 2 χρόνια αλλά έκανα το λάθος και επέστρεψα στο σπίτι του με τα παιδιά μας και ζήσαμε ένα χρόνο την κόλαση. Καθημερινοί ξυλοδαρμοί λόγω του ότι είχε θιχθεί η αξιοπρέπεια του στην κλειστή κοινωνία που ζούμε επειδή τον χώρισα.

Την τελευταία φορά που τελικά έφυγα από το σπίτι άφησα τα παιδιά μαζί του γιατί δεν είχα που να μείνω, μιας και δεν είμαι από αυτή την πόλη και δεν είχα κανένα και πουθενά να πάω. Υπογράψαμε ένα κοινή συναινεση διαζύγιο και συμφωνητικό κοινής επιμέλειας τέκνων και ώρες επικοινωνίας με αυτά. Ημουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση και όταν υπογράψαμε στο δικαστήριο διαπίστωσα πως το συμφωνητικό ήταν αλλαγμένο και έγραφε πως την επιμέλεια την είχε εκείνος. Εχω κάνει δικαστικά μέτρα για να γυρίσει η επιμέλεια των τέκνων σε μένα και να οριστούν ώρες επικοινωνίας. Δημιουργεί στα παιδιά μίσος για τη μητέρα τους, έδωσα πολύ μεγάλη μάχη για να τους δώσω να καταλάβουν πως δεν τα έχω εγκαταλείψει όπως εκείνος τους έδειξε το χαρτί που έχει πλαστογραφήσει. Μένω σε ένα μικρότερο σπίτι που καλύπτει φυσικά τις ανάγκες τους έχουν δικό τους δωμάτιο, δουλεύω και αγκομαχώντας τα βγάζω πέρα. Τα δικαστικά μέτρα αποφάσισαν να ορίσουν μόνο τις ώρες επικοινωνίας και όχι την επιμέλεια και τωρα αναγκαστικά έχω κάνει αγωγή. Τα παιδιά έχουν «χωριστεί». Ο μεγάλος θέλει να μείνει με τον πατέρα του γιατί του επιτρέπει να κάνει τα παντα και είναι ασύδωτος και ο μικρός θέλει να μείνει μαζί μου γιατί επειδή δείχνει την αγάπη του προς τη μητέρα του τον έχουν σε κακή μοίρα. Σας παρακαλώ αν μπορείτε να με συμβουλεύσετε πώς να χειριστώ την υπόθεση αυτή.

Γ.

 

Αρχικά, έκανες καλά που χώρισες από μια τέτοια σχέση. Όμως τα διαζύγια, όπως και οι γάμοι, δεν πρέπει να γίνονται με βιασύνη και ενώ τα μέλη τους βρίσκονται σε έκρυθμη κατάσταση. Κάθε μεταβολή ενός συστήματος πρέπει να γίνεται με ηρεμία και περίσκεψη, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, και με πρώτο μέλημα την δική τους ψυχική ισορροπία.

Ο πρώην σύζυγος σε εξαπάτησε και στρέφει τα παιδιά εναντίον σου. Δεν γνωρίζω να σε συμβουλεύσω για το νομικό μέρος, και καλά έκανες που απευθύνθηκες σε δικηγόρο για το θέμα της επιμέλειας των παιδιών.

Στο μεταξύ, η μονη λύση που βλέπω είναι να μιλήσεις ειλικρινά στα παιδιά σου.  Να τους πεις πως φυσικά δεν τα έχεις εγκαταλείψει και πως οι άνθρωποι κάποιες φορές θυμώνουν και κατηγορούν, όπως κάνει ο πατέρας τους. Μην το κατηγορήσεις, πες τους απλώς πως είναι θυμωμένος και στεναχωρημένος που χωρίσατε και κάνει λάθη. Και πως όλα τα διαζύγια έχουν δυσκολίες, οι οποίες με τον καιρό περνούν και όλοι προσαρμόζονται στη νέα κατάσταση. Μπορείς να τους πεις πως είναι μικρά για να κρίνουν τι κάνουν οι γονείς και να αποδώσουν ευθύνες, αυτό θα γίνει όταν μεγαλώσουν. Ως τότε το μόνο που πρέπει να είναι σίγουρα είναι πως και οι δυο γονείς τους τα αγαπούν. Κάνε τη συζήτηση μόνο μια φορά.

Μην πιέζεις τον μεγάλο. Δήλωσέ του και δείχνε του την αγάπη σου και δείχνε του επίσης τους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς. Δείχνε την αγάπη σου και στον μικρό, επαναλαμβάνοντάς του πως ο μπαμπάς έχει θυμώσει που προτιμά εσένα , αλλά τον αγαπά και θα του περάσει.

Φρόντιζε όταν τα βλέπεις να περνάτε καλά, να κάνετε όλοι μαζί κάποιες δραστηριότητες και να μη μιλάτε όλο για τα προβλήματα. Τα παιδιά θα ηρεμήσουν σιγά-σιγά και θα νιώσουν ποιος τα αγαπά.

Δυστυχώς, πληρώνεις το τίμημα της επιλογής σου να παντευτεις και να κάνεις παιδιά με έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν συνεννοείται αλλά –κατά τα λεγόμενά σου- σε κακοποίησε και σε εξαπάτησε. Στην παρούσα φάση, εκτός από τα παιδιά, φρόντισε τον εαυτό σου και να πλαισιώνεσαι από καλούς συγγενείς και φίλους.

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητή κα Κατερίνα σας ευχαριστώ για την άμεση απάντηση στην περίπτωση μου. Οι σχέσεις μου με τα παιδιά μου , ειδικά με το μεγάλο γιό μου που ήταν πάρα πολύ αρνητικός απέναντί μου έχουν βελτιωθεί κατά πάρα πολύ. Τα ασφαλιστικά μέτρα ανάγκασαν τον πρώην σύζυγό μου να σταματήσει τις ύβρεις απέναντι μου προς τα παιδιά μου και να επιτρέπει και στο μεγάλο γιό μου να έρχεται τις μέρες που ορίζονται διότι έχει οριστεί 1000 ευρώ πρόστιμο σε κάθε παραβίαση της απόφασης. Στα παιδιά μου έχω εξηγήσει πως φυσικά και δεν τα έχω αφήσει-παρατήσει, είμαι κάθε πρωί εκεί για τα πάω στο σχολείο , να τα πάρω το μεσημέρι και πάω σε όλες τους δραστηριότητες. Τις μέρες που είμαστε μαζί εκτός από το προγραμματισμένο διάβασμά τους κάνουμε πράγματα μαζί από το να μαγειρέψουμε να παίξουμε επιτραπέζια, μπάσκετ, ποδόσφαιρο να δούμε ταινίες στον κινηματογράφο. Φοβάμαι όμως πολύ για την ψυχολογία τους όταν ο μεγάλος μου γιος 11 ετώ μου αναφέρει πως επιθυμεί να μείνει με τον πατέρα του γιατί εκείνος θα του πάρει και τρίτο ποδήλατο μέσα σε ένα έτος, τον αφήνει να οδηγεί το μηχανάκι του, το ιχ του τα μηχανήματα που δουλεύει εκείνος και όλη τη μέρα να γυρίζει με το ποδήλατο στους δρόμους της πόλης. Ο δε μικρός μου γιος τον φοβάται πολύ και δεν τολμά να αντιδράσει καθόλου. Τα αγόρια μου λόγω του διαχωρισμού που δέχονται από τον πατέρα τους και τους συγγενείς του δεν έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Πως μπορώ να βοηθήσω αυτά τα παιδιά;;; Να καταλάβει ο μεγάλος μου γιος πως στη ζωή πρέπει να έχουμε όρια και να ζούμε και με κανόνες και ο μικρός μου γιος να νοιώσει αυτοπεποίθηση να πει αυτό που νοιώθει και θέλει για κείνον. Θα μου πείτε πως εγώ για να απεγκλωβιστώ και να καταφέρω να ορθώσω το ανάστημα μου σε αυτόν τον άνθρωπο πέρασαν 18 ολόκληρα χρόνια .......... Δεν θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν αυτά που έζησα εγώ και ο πατέρας τους να κατευθύνει τη ζωή τους!!!!!!!!!!!!!! Σας ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.