Συγκατοίκηση με τους γονείς

Είμαι 30 χρονών και έχω μια σχέση 6 χρόνια με έναν πραγματικά αξιόλογο άνθρωπο (ετών 34). Νιώθω ότι είναι ο ιδανικός σύντροφος και από τη κρίση μου καταλαβαίνω ότι τα συναισθήματα μας είναι αμοιβαία.

Μένει στο πάνω όροφο διώροφου κτιρίου μαζί με τους δικούς του κ νοικιάζουν το κάτω. Το θέμα όλο ξεκινάει από το ότι θέλει να μείνουμε εμείς πάνω και οι δικοί του κάτω. Πάντα θεωρούσα ότι ένα ζευγάρι πρέπει να ξεκινάει μόνο του να φτιάχνει τη ζωή του και ενώ ξέραμε και ο καθένας την άποψη του άλλου το αφήσαμε να φτάσει ως εδώ. Για ενοίκιο ή στεγαστικό ούτε λόγος, παρόλο που οικονομικά θα μπορούσαμε αν ήθελε να το υποστηρίξουμε.

Καταλαβαίνω ότι είναι μοναχοπαίδι -με ότι αυτό συνεπάγεται- αλλά αυτό δε δικαιολογεί τίποτα. Τον βλέπω ότι πονάει όσο κ εγώ αλλά επιμένει στη "προσφορά" του όπως λέει. Λυπάμαι και πονάω πολύ για την αγάπη που χάνεται.

Μ

Αν η αγάπη σας έχει φτάσει να «χάνεται» μόνο από το θέμα του σπιτιού, τι να πω! Έχετε αμοιβαία εκτίμηση και αγάπη τόσα χρόνια και θα δεχτείτε να σας τη χαλάσει αυτή  διαφωνία;

Εκείνος θέλει να μείνετε στο οικογενειακό διώροφο, εσύ να ενοικιάσετε (γιατί δάνεια αυτή την εποχή είναι επίφοβα). Πόσο μέρος της απόφασής του καταλαμβάνει το οικονομικό και πόσο η επιθυμία του να είναι κοντά στους γονείς; Αν τον απασχολεί κυρίως το οικονομικό, αυτό λύνεται πολύ απλά: το σπίτι που τώρα ενοικιάζεται, αντί να σας το παραχωρήσουν οι γονείς, σας δίνουν το ενοίκιο και το χρησιμοποιείτε για να ενοικιάσετε ένα άλλο σπίτι. Και δεν μετακινούνται κιόλας…

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για την ανεξαρτησία του νέου ζευγαριού. Το θέμα είναι οικονομικό: Εργάζεστε; Μπορείτε να ενοικιάσετε; Υπάρχει η οικονομική δυνατότητα; Τι θα χρειαστεί να στερηθείτε γι αυτό; Αν εσύ πιστεύεις πως μπορείτε και είσαι διατεθειμένη να υποστείς τις ανάλογες στερήσεις, ενώ εκείνος επιμένει πως αυτό δεν γίνεται, τότε ο ένας από τους δυο πρέπει να υποχωρήσει. Να υποχωρήσει όμως με την καρδιά του και να μην υπονομεύει αυτό που τελικά αποφασίστηκε. Και αξίζει τον κόπο η υποχώρηση, προκειμένου να μη χαλάσει μια ωραία και μακροχρόνια σχέση. Το ποιος πρέπει να υποχωρήσει δεν μπορώ να το υποδείξω εγώ. Καθένας σας έχει τα επιχειρήματά του και τα αξιολογεί με βάση τις προσωπικές του αξίες. Το βασικό που σας συμβουλεύω είναι να μη χαλάσετε τη σχέση σας, η οποία πρέπει να πρωτεύει.

(Είστε πάντως τυχεροί που έχετε την επιλογή. Κοπέλα γνωστή μου 32 ετών, συνδέεται 8 χρόνια με τον συνομήλικο αγαπημένο της. Και οι δυο είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου και η κοπέλα δουλεύει part time για 400 ευρώ, ενώ το παλικάρι δουλεύει ευκαιριακά. Δεν υπάρχει διαθέσιμο οικογενειακό σπίτι να μείνουν. Και οι δυο ανήκουν σε μικροαστικές οικογένειες που ζουν σε τριάρια και έχουν περιορισμένα οικονομικά μέσα. Βέβαια οι οικογένειες θα μπορούσαν να δίνουν λίγα χρήματα στα παιδιά τους για να πιάσουν σπίτι, αλλά τα παιδιά δεν το δέχονται. Δεν είναι μόνο το σπίτι, είναι και η μελλοντική οικογένεια… Σκέφτονται να μείνουν στο μικρό εξοχικό δυάρι της μιας οικογένειας, μιάμιση ώρα από την πόλη, αλλά σκέφτονται τα έξοδα μετακίνησης…. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις και είστε πιο τυχεροί από αυτούς)