Βιάζομαι για κάτι «σοβαρότερο»

Παρακαλώ άλλη μια φορά όσους που μου απευθύνονται να τηρούν τους όρους λειτουργίας του blog. Χρειάστηκα πολύ χρόνο για να βάλω σε μια σειρά το μακροσκελέστατο και μπερδεμένο γράμμα της φίλης μας.

Είμαι 25 χρονών. Όταν με πολλές δυσκολίες τέλειωσε μια άσχημη σχέση που είχα, χρειαζόμουν χρόνο για να συνέλθω. Ευκαιρίες είχα πολλές αλλά δεν ήθελα τίποτα, είχα ξεκαθαρίσει πως ήθελα να βρω την αληθινή αγάπη και να εκτιμηθεί η αξία μου.

Σε λίγο καιρό γνώρισα ένα πολύ ευγενικό παιδί 29 ετών, στο κατάστημα που δουλεύει και πότε-πότε τον έβλεπα. Μετά από 2 χρόνια, όταν ήμουν εσωτερικά ήρεμη, ενδιαφέρθηκα γι αυτόν, ήθελα να τον προσεγγίσω αλλά δεν είναι του χαρακτήρα μου, θεωρώ πως ο άνδρας είναι ο κυνηγός. Τελικά του είπα με πολλή σοβαρότητα πώς έχουν τα πράγματα και αν είναι ελεύθερος και θα ήθελε να γνωριστούμε. Αρχίσαμε επικοινωνία και κάναμε σχέση.

Είχαμε τις ίδιες απόψεις και ενδιαφέροντα, μου είπε πως είναι αρκετά χρόνια μόνος για τον ίδιο ακριβώς λόγο με μένα! Γιατί έχει να δώσει πολλά και θέλει κάποιον άνθρωπο να αξίζει. Συνεχίσαμε, όλα τέλεια, μου έλεγε πως είναι πολύ ενθουσιασμένος μαζί μου, πως του αρέσει αυτό που έχουμε.

Παρατήρησα πως δεν ανοιγόταν εύκολα, δε μίλαγε για την ζωή του αλλά ήξερα πως ήταν πληγωμένος. Πέρασαν 3-4 μήνες, όλα καλά, και ένιωθα πως ήταν πλέον καιρός να γνωρίσουμε ο ένας τους φίλους του άλλου. Έβλεπα πως πιεζόταν ψυχολογικά στο θέμα σχέσης, και σκέφτηκα πως ίσως να είναι αδύνατος χαρακτήρας και πρέπει να του αποδείξω πως είμαι εκεί και πως πρέπει να προχωράμε στη ζωή και να παίρνουμε ρίσκα. Είχαμε τσακωμούς συχνά, δηλαδή κάναμε λίγα βήματα μπροστά και πάλι πίσω στην αρχή. Κάποια στιγμή είπα να το τελειώσουμε, και μου είπε πως μετάνιωσε, θα το παλέψει όλο αυτό και με θέλει δίπλα του.

Συνεχίσαμε, μου γνώρισε τους φίλους του, όλα καλά, πέρασαν 2-3 μήνες, ήρθαμε πολύ κοντά, του στάθηκα σε όλα, μου λέει συνέχεια πως μαζί μου άλλαξε, έγινε πιο δυνατός.

Η αλήθεια όμως είναι πως θα ήθελα, αφού ήρθαμε κοντά, να πάρω κι εγώ κάτι από αυτόν, να με κάνει να νιώσω όμορφα, να μη μου λέει απλά για όσα πήρε, θα ήθελα να εκφραστεί για μένα, να ακούσω ή να πάρω πράξεις...

Του μίλησα και μου είχε πει πως δε θέλει να με χάσει, πως λυπάται που δεν μπορεί να είναι ο εαυτός του και να μου δώσει πιο πολλά. Πως ίσως είναι θέμα χρόνου αλλά δεν ξέρει, πως αυτό που ξέρει είναι πως με θέλει δίπλα του αλλά δεν είναι έτοιμος για κάτι σοβαρότερο, πως δεν θέλει να με χάσει αλλά πως ξέρει πως έτσι δεν λειτουργεί όλο αυτό. Προσπαθήσαμε πολλές φορές να σταματήσουμε αλλά μάταια, δεν μπορούσε κανείς μας να προχωρήσει.

Πριν 2-3 μέρες του είπα τέλος, έχουμε πλέον επαφή μόνο μέσω fb, όπου μου στέλνει τραγούδια και διάφορα για να μου κινήσει το ενδιαφέρον.

Μέσα μου λέω να προχωρήσω, πως είναι κρίμα να είμαι σε μια αναμονή, ας νιώσει πως με χάνει και μπορεί αυτό να βγει θετικό στο τέλος… Θα ήθελα να με συμβουλεύσετε, είναι ένα θαυμάσιο παιδί, περνάμε υπέροχα σε όλα, κοινά ενδιαφέροντα, πολύ γέλιο, αυτός μου δείχνει κατά κάποιο τρόπο με τα λεγόμενα του πως πλέον συνήθισε μαζί μου, πως η ζωή του άλλαξε, αλλά το μετά ποιό είναι, τι πρέπει να κάνω.... Θέλω να προσθέσω πώς ποτέ δεν τον πίεσα για τίποτα, πάντα ήμουν εκεί και δεν ζητούσα τίποτα.

Γ.

 

Αν κατάλαβα καλά από το μακροσκελές γράμμα του, που αναγκάστηκα σε πολλά σημεία να περικόψω, το πρόβλημά σου είναι πως με το φίλο σου προχωρείτε στη σχέση με διαφορετική ταχύτητα.

Αρχικά, καλά έκανες και περίμενες να ξεπεράσεις την προηγούμενη σχέση σου για να κάνεις ξανά κάτι σοβαρό. Αν και πιστεύω πως 2 χρόνια για να ξεπεράσεις μια νεανική σχέση είναι πάρα πολλά. Αυτό αποδεικνύει πως είσαι πολύ ευαίσθητη και τελειομανής, ιδιότητες που θα πρέπει να μειώσεις για να επιβιώσεις στον κόσμο των σχέσεων. Τελικά βρήκες το θάρρος, ξεπέρασες το στερεότυπο «άντρας-κυνηγός» και έκανες σχέση με το παιδί  που σου άρεσε. Ως εδώ καλά.

Τα πρώτα προβλήματα άρχισαν όταν εκείνος δεν σε γνώριζε στους φίλους του. Είχες απόλυτο δίκιο. Δυο νέα παιδιά, μετά από 3-4 μήνες ωραίας σχέσης, γιατί να μη γνωρίσουν ο ένας τους φίλους του άλλου; Το φυσιολογικό μάλιστα είναι αυτό να γίνει πολύ νωρίτερα, χωρίς να σημαίνει ούτε επισημοποίηση ούτε τίποτα. Δικαίως διαμαρτυρήθηκες και δικαίως αυτός τελικά το αποδέχτηκε.

Στη συνέχεια όμως, μετά από άλλους 2-3 μήνες, τι εννοείς όταν λες πως θέλεις να πάρεις και όχι μόνο να δίνεις; Νομίζω πως από τη σχέση αυτή παίρνετε και οι δυο πολλά, περνάτε όμορφα και υπάρχει αγάπη. Είπες πως είσαι ευχαριστημένη από τη σχέση αυτή, οπότε τι άλλο θέλεις; Είστε νέα παιδιά, σχετίζεστε συνολικά περίπου 6 μήνες και θέλεις επισημοποίηση; Με τι θα ήσουν ευχαριστημένη; Να γνωρίζατε οικογένειες, να αρραβωνιαζόσασταν, να βάζατε στόχο για γάμο; Κάτι τέτοιο καταλαβαίνω…

Δεν έχεις δίκιο και θα πρέπει να δεις τα στερεότυπα που καθοδηγούν τη στάση σου. Γιατί βιάζεσαι να επισημοποιήσεις; Ο φίλος σου δεν είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα, και έχει δίκιο. Δυο νέα παιδιά μετά από 6 μήνες σχέσης, γιατί να βιαστούν;

Αν περνάτε καλά, κι αν είσαι ευχαριστημένη από τη σχέση σας ως σχέση, διατηρήστε την χωρίς άλλες απαιτήσεις, αφήστε το χρόνο να περάσει και να δείξει πόσο σοβαρή είναι τελικά η σχέση αυτή. Λες πως δεν έχεις απαιτήσεις και δεν πιέζεις, αλλά αυτό που κάνεις, δηλ. να διακόπτεις τη σχέση επειδή δεν σου αποδεικνύει την αγάπη του με «πράξεις» και για να του λείψεις και να καταλάβει την αξία σου, είναι συναισθηματικός εκβιασμός.

Περνάς καλά; Μείνε και απόλαυσε αυτό που έχεις. Ξέχασε τα περί «παίρνω» ίσον σταθεροποίηση. Είναι νωρίς ακόμα και έχεις όλο το χρόνο για πιο σοβαρές καταστάσεις στο μέλλον.