Εχω πρόβλημα, θέλω tips (εκτος απο βαθειες αναπνοες) anger management/ breastfeeding/ child agitation το θέμα. Εδω κ 10 μηνες λογω
προβλήματος υγειας του συζύγου, εχω αναλαβει την κορη μου 99% ειμαστε μαζι
24/7, κοιμομαστε μαζί, παμε παντου μαζί, με εξαιρεση 3-4 μερες που πήγαινα να
δω τον αντρα μου στο νοσοκομειο. Η γιαγιά της μικρης αν και προθυμη να την
κρατησει εστω για λιγο εργαζεται πολλες ωρες. Δυστυχως ξεσπάω στο παιδί
(22μηνων) και αυτη απαντά με tandrums. Υπάρχει ελπίδα να κατευνάσω τα
νεύρα μου? Πόσο σημαντικος ειναι ο κληρονομικος παραγοντας σε αυτό (ειχα κι εχω
αγχωτικο πατερα με κρισεις θυμού κ λεκτικη βια) ? Reading Material?
Σ
Υπάρχουν μέθοδοι ψυχοθεραπείας που δίνουν tips για τη διαχείριση
διαφόρων θεμάτων, αλλά εγώ δεν υποστηρίζω τέτοιες μεθόδους ως λύσεις. Ούτε και το να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο. Για κάτι
τέτοιο είναι προτιμότερο να απευθυνθείς σε κάποιον θεραπευτή συμπεριφοριστικής
προσέγγισης.
Η συνθετική κατεύθυνση που ακολουθώ εγώ θεωρεί πως στη διαχείριση του θυμού, οι
πρακτικές «συνταγές» πχ, αναπνοές, λίγα μπορούν να προσφέρουν.
Η λύση βρίσκεται στην αναζήτηση των αιτιών του θυμού και στην επίλυσή τους.
Κι εσύ έχεις έναν πολύ καλό λόγο για να είσαι θυμωμένη: έναν άρρωστο σύζυγο και
ένα μικρό παιδί που το έχεις αναλάβει εξ ολοκλήρου. Το παιδί γίνεται αποδέκτης
του θυμού σου και δικαίως απαντά με συναισθηματικά και συμπεριφορικά ξεσπάσματα (tantrums). Όσο για
την κληρονομικότητα από τον πατέρα σου, ναι, μπορεί να παίζει ρόλο, όπως και τα
πρότυπα συμπεριφοράς που βίωσες στην παιδική σου ηλικία. Το θέμα όμως είναι πως
η δική σου ιδιοσυγκρασία και τρόπος ζωής προφανώς ευνόησαν την εμφάνιση αυτής της
«κληρονομιάς».
Συνιστώ λοιπόν να καταφύγεις άμεσα σε ψυχοθεραπεία για να επιλύσεις τα θέματά
σου. Θεωρώ επίσης απαραίτητο να λάβεις βοήθεια σχετικά με το παιδί σου.
Απευθύνσου σε συγγενείς και φίλους που θέλουν να σου συμπαρασταθούν στη δύσκολη
περίοδο που περνάς ή πήγαινέ το σε παιδικό σταθμό. Είναι προτιμότερο να
απομακρύνεται το παιδί από κοντά σου κάποιες ώρες παρά να ζείτε αυτή την ένταση
κολλημένες η μια στην άλλη.
Λυπάμαι που δεν μπορώ να βοηθήσω περισσότερο…
Ο παιδικός σταθμός πραγματικά θα βοηθούσε πολύ. Μόλις βρεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου να νιώσεις και σύ σαν άνθρωπος με ανάγκες και χαλαρώσεις έστω και για λίγο θα δεις ότι τα νεύρα σου και ο θυμός σου θα εξασθενίσουν. Μπορεί να μην εξαφανιστούν αλλά σίγουρα θα κατευναστεί μέρος των αρνητικών συναισθημάτων σου. Επίσης όταν θα είσαι και σύ περισσότερο ήρεμη θα το εκλαμβάνει και το παιδί σου αυτό και θα γυρίζει πίσω σε σένα αυτή η θετική "αύρα".
ΑπάντησηΔιαγραφή