Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Ανωριμότητα και εξαφάνιση


Είμαι  39 ετών, χωρισμένη, με παιδί 7 χρονών. Πριν τέσσερις μήνες γνώρισα κάποιον, μου άρεσε πάρα πολύ, νομίζω ότι ερωτεύτηκα,  (37 ετών χωρισμένος με δύο παιδάκια). Βγήκαμε μέσα στο καλοκαίρι καμιά δεκαριά φορές. Τον πρώτο μήνα πιο συχνά, τον δεύτερο λιγότερο και τον τρίτο ακόμη λιγότερο. Δεν ξεκαθάρισα τίποτα και ούτε ζήτησα τίποτα. Φοβόμουν πως ανοίγοντας μια τέτοια κουβέντα θα τελείωνε η ιστορία μας κι

εγώ ήθελα να το ζήσω ότι κι αν ήταν αυτό. Εξ άλλου δεν ήξερα τι να ζητήσω, ούτε τι ένιωθα. Και σε αυτόν κάτι δε μου άρεσε, που με έκανε επιφυλακτική. Είχε όμως και πολλά καλά στοιχεία που με συνάρπαζαν.

Γενικά πέρασα καλά και δεν μετανιώνω που τα έμπλεξα μαζί του. Αλλά ένιωθα ότι δε θα κρατήσει. Και για αυτό δεν άνοιξα καμιά συζήτηση. Δεν είχα την ψυχολογία να υποστηρίξω με λόγια αυτά που είχα στο μυαλό μου ή που ένιωθα χωρίς να με πιάσουν κλάματα. (Ο χωρισμός μου με τον πρώην μου στοίχισε). Μια φορά μόνο μισοαστεία μισοσοβαρα αυτός ανέφερε κάτι για "σοβαρή κουβέντα" και "να μιλήσουμε σοβαρά", αλλά το απέφυγα κακήν κακώς. Σταδιακά μειώθηκε ο ενθουσιασμός από μεριά του, τα μηνύματα, τα ραντεβού και τα τηλεφωνήματα.

Συγχρονιζόμουν σε αυτό μαζί του εγωιστικά, ότι δηλ. αφού δεν παίρνει, δεν παίρνω κι εγώ.

Ώσπου μια μέρα προφασίστηκε δουλειά και ότι δε μπορεί να βγει. Πρότεινε όμως να βγούμε άλλη μέρα. Και την "άλλη μέρα" είπε πως δε μπορεί να βγει γιατί ήταν κουρασμένος. Εγώ θύμωσα, θεώρησα ότι είναι άλλος ένας "εξαφανισμένος" και του έγραψα σε sms ένα τέρμα κομπλεξικό μήνυμα: "Θα μπορούσες και να πεις ότι δε θέλεις να ξαναβρεθούμε αντί να λες μπούρδες και να ενοχλώ. Δεν έγινε κανένα κακό απλά γκομενίσαμε λίγο". Το μετάνιωσα, αλλά το έστειλα τι να κάνω; Και αυτός δεν απάντησε.

Μετά έκλεισα ραντεβού σε ψυχολόγο (έτσι κι αλλιώς ήθελα καιρό να πάω και βρήκα αφορμή). Νιώθω χαμηλή αυτοεκτίμηση, δυσκολία έκφρασης κ.α. Σήμερα θα πάω για δεύτερη φορά, μου πρότεινε 12 συνεδρίες και ελπίζω να βοηθηθώ. Εσένα ποια είναι η γνώμη σου, αν δεν έχω μετατρέψει το blog σου σε "ερωτικές υποθέσεις";

Με ενδιαφέρει η γνώμη σου σαν γυναίκα ψυχολόγο. Θα ήθελα να τον ξαναδώ και να μιλήσουμε για αυτό που ζήσαμε, θα ήθελα να ξαναβγώ μαζί του, δε με πειράζει αν δεν υπάρχει σχέση, αλλά φοβάμαι ότι για αυτόν δεν έχω καμιά σημασία (αφού δεν απάντησε στο τελευταίο μήνυμα) και θα γελοιοποιηθώ τζάμπα.

Σ

 

Γενικά μου δίνεις την εντύπωση πως δεν μπορείς να χειριστείς ώριμα τα ερωτικά σου, ίσως επειδή είσαι ακόμη πληγωμένη από τη διάλυση του γάμου σου και έχεις μείνει μεγάλο διάστημα μόνη.

Έκανες πολύ καλά που πήγες σε ψυχολόγο, αν και πιστεύω πως η διαδικασία ψυχοθεραπείας θα πρέπει να είναι μακροχρόνια, δεν πιστεύω δηλαδή στη λεγόμενη «βραχεία ψυχοθεραπεία», αν αυτό σου έχει προτείνει ο θεραπευτής σου με τις 12 συνεδρίες. Απλώς ανήκω σε διαφορετική σχολή…

Αφού λοιπόν έχεις θεραπευτή, αναρωτιέμαι γιατί χρειάζεσαι και τη δική μου γνώμη, φοβάμαι μήπως έτσι μπερδευτείς.

Αφού όμως με ρωτάς: Πιστεύω πως στη σχέση αυτή θα έπρεπε να είχες δώσει περισσότερο χρόνο ώστε να δεις τι θέλεις. Αν η σοβαρή συζήτηση που επεδίωξε ο φίλος σου σε βρήκε απροετοίμαστη, μπορούσες να του πεις ειλικρινά πως για σένα είναι νωρίς ακόμα για μια τέτοια συζήτηση και πως περιμένεις να ωριμάσει πρώτα πιο πολύ η σχέση σας. Μπορεί εκείνος να είναι …εξαφανισμένος, αλλά μπορεί και η δική σου στάση να είχε εκληφθεί ως έλλειψη ενθουσιασμού από μέρους του και να συνέβαλε στην… εξαφάνιση. Το μήνυμα ήταν αγενές και σίγουρα συνέβαλε στην οριστική εξαφάνιση. Θα ήταν προτιμότερο να του γράψεις πχ «Παρατηρώ πως αποφεύγεις να συναντηθούμε και αναρωτιέμαι γιατί. Για να μην ενοχλώ, αφήνω την πρωτοβουλία σε σένα» και μετά να μην ξαναεπιδιώξεις επαφή, αφήνοντας εκείνον να σε διεκδικήσει. Δεν έχει καμιά έννοια να κυνηγάς κάποιον που έχει απομακρυνθεί -όσο κι αν αυτό είναι άδικο, χωρίς εξήγηση-  και καταρρακώνει και την αυτοεκτίμησή σου. Τώρα αν θέλεις να ξεκαθαρίσεις επειδή σου έχει μείνει κάτι μισοτελειωμένο, άφησε κάποιο χρόνο να περάσει και μετά μπορείς να του στείλεις ένα μήνυμα, ζητώντας αρχικά συγνώμη για το προηγούμενο και λέγοντας πως θέλεις να βγείτε για έναν καφέ. Και αν κι εκείνος το θέλει, ας σε πάρει να κανονίσετε.

Όλο αυτό όμως θα πρέπει να είναι στο πλαίσιο μιας νέας στάσης ζωής, που θα τη διαμορφώσετε με τον θεραπευτή σου. Εγώ απλώς λέω μια γνώμη…

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.