Είμαι 30 χρονών
και χώρισα πρόσφατα από μια σχέση που με ταλαιπώρησε πολύ. Το πρόβλημα μου
είναι ότι ζω σε μικρή κοινωνία και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το να τον
βλέπω με άλλη. Δεν τον θέλω πίσω στη ζωή μου αλλά δε θέλω να νιώθω ότι με
λυπούνται. Ενώ τον χώρισα εγώ έχω την αίσθηση ότι όλοι πιστεύουν το αντίθετο. Γιατί
με νοιάζει τόσο η γνώμη των άλλων; Και γιατί ενώ θα έπρεπε να νιώθω ανακούφιση
που γλίτωσα (με κεράτωνε) εγώ στενοχωριέμαι;
Β.
Το πώς αντιμετωπίζεις το θέμα του χωρισμού σου έχει να κάνει με την
προσωπική σου ιδεολογία. Μια στενοχώρια στους χωρισμούς είναι φυσιολογική και
περνά με τον καιρό. Φυσιολογικό είναι επίσης να έχεις ανάμικτα συναισθήματα, κάποτε
να νιώθεις ανακούφιση και κάποτε να πονάς. Φυσιολογικό κι αυτό.
Αυτό που βρίσκω ανησυχητικό είναι το πόσο αφήνεσαι έρμαιο των στερεοτύπων. Όταν
τα στερεότυπα κυριαρχούν και υπάρχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτό είναι θέμα
προσωπικής ανάπτυξης και δεν λύνεται με μια απλή συμβουλή. Όλα τα λογικά
επιχειρήματα που θα μπορούσα να σου πω, μπορείς να τα σκεφτείς και μόνη σου. Το θέμα είναι η αλλαγή της ιδεολογίας και των
συναισθημάτων. Μια συνεργασία με ψυχολόγο θα σε βοηθήσει, όπως και συζητήσεις
με λίγους ανθρώπους που εκτιμάς. Καλό είναι να δημιουργήσεις την υποδομή που θα
σε προστατεύσει τώρα και στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.