Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Απελπισμένη έφηβη

Είμαι 14 χρονών. Είμαι πολύ ντροπαλή, οι λιγοστές φίλες μου με κάνουν να νιώθω χάλια και δεν ταιριάζουμε καθόλου, ζω με την μητέρα μου και έχουμε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Παράλληλα, η μητέρα μου δεν με αφήνει να πηγαίνω μόνη μου βόλτες με φίλες, με τίποτα δεν θέλει να έχω αγόρι, δεν με αφήνει να ακούω τη μουσική που θέλω, ούτε να ντύνομαι όπως θέλω. Αρκετές φορές την ημέρα, για ανούσιες αιτίες μου φωνάζει και ασκεί βία πάνω μου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μέρα που να μην κλαίω. Επιπροσθέτως, στο σχολείο με αντιμετωπίζουν πολύ υποτιμητικά επειδή είμαι ήσυχη και άριστη.

Κανείς δε με καταλαβαίνει και πιέζομαι από παντού. Αρκετές φορές έχω προσπαθήσει να αυτοκτονήσω, αλλά κάτι με σταματά. Πρόσφατα, πήρα το θάρρος και πλησίασα το αγόρι που μου άρεσε, το οποίο και με απέρριψε, αλλά και πάλι και να μην με απέρριπτε, έτσι και αλλιώς δεν θα μπορούσα να κάνω σχέση μαζί του, καθώς υπάρχει η μητέρα μου. Δεν αντέχω άλλο! Σας παρακαλώ, πρέπει οπωσδήποτε να μου απαντήστε τι πρέπει να κάνω, πώς πρέπει να αντιδράσω!

Μ.



Η εφηβεία είναι μια δύσκολη περίοδος για όλα τα παιδιά, πόσο μάλλον αν δεν υπάρχει καμιά συνεννόηση με τον ένα γονέα και ο άλλος είναι ουσιαστικά απών, όπως καταλαβαίνω πως συμβαίνει στην περίπτωσή σου.

Μη σταματάς την προσπάθεια να συνεννοηθείς με τη μητέρα σου. Ψάξε ευκαιρίες να είστε και οι δυο ήρεμες και ξεκίνησε σοβαρή συζήτηση. Επικαλέσου την καλή σου επίδοση στο σχολείο και την καλή σου συμπεριφορά για να την πείσεις πως αξίζεις κάποιες φυσιολογικές για την ηλικία σου ελευθερίες. Ζήτησε από κάπου βοήθεια για να μπορέσεις να συνεννοηθείς με τη μητέρα σου. Αν βλέπεις τον πατέρα σου και έχεις μια στοιχειώδη σχέση μαζί του, ζήτησέ του να παρέμβει. Δεν υπάρχουν συγγενείς ή φίλοι που θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν; Κάποιοι παππούδες ή θείοι; Κάποιοι οικογενειακοί φίλοι;

Ένα ήσυχο κορίτσι με άριστη επίδοση συχνά γίνεται στόχος κάποιων συμμαθητών με αντίθετη στάση, σίγουρα όμως υπάρχουν και κάποιοι που σε εκτιμούν. Κανένας μας δεν είναι εξίσου αποδεκτός ή απορριπτέος από όλους μέσα σε μια ομάδα. Επίσης, οι καθηγητές σου υποθέτω πως θα σε εκτιμούν και θα σε συμπαθούν. Θα μπορούσε κάποιος από αυτούς να μιλήσει με τη μητέρα σου για το ότι σε βλέπει μελαγχολική και απομονωμένη και να συζητηθούν τα θέματα της ανατροφής σου.

Λες πως έχεις λίγες φίλες και δεν ταιριάζεις μαζί τους. Γιατί λοιπόν τις επέλεξες; Δεν υπάρχουν άλλα κορίτσια με τα οποία να ταιριάζεις πιο πολύ, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο φιλικό και συγγενικό περιβάλλον της μητέρας σου; Μήπως είσαι πολύ κλειστή ή ζητάς πάρα πολλά από μια φιλική σχέση;

Έκανες καλά και πήρες το θάρρος να πλησιάσεις το αγόρι που σε ενδιέφερε. Εκείνος σε απέρριψε, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τη γενική σου αξία. Όλοι μας απορρίπτουμε και απορριπτόμαστε μέχρι να βρούμε κάτι που μας ταιριάζει, πόσο μάλλον στην εφηβεία που τα φλερτ είναι μεταβλητά και ανώριμα. Σίγουρα θα υπάρξουν άλλα φλερτ που θα ευδοκιμήσουν, αρκεί εσύ να είσαι ανοιχτή και ευδιάθετη. Όσο για το ότι δεν μπορείς να έχεις φλερτ λόγω των περιορισμών σου, αυτό δεν ευσταθεί. Στην ηλικία σου τα φλερτ γίνονται στο σχολείο ή στη γειτονιά και εξελίσσονται με μηνύματα, τηλεφωνήματα και λίγες συναντήσεις σε κοινωνικούς χώρους. Αυτά κάθε κορίτσι μπορεί να τα έχει, ανεξαρτήτως περιορισμών. Σε παλιότερες εποχές οι περιορισμοί αποτελούσαν κανόνα αλλά αυτό δεν εμπόδιζε τα παιδιά να κάνουν τα φλερτ της ηλικίας τους.

Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι η άσχημη ψυχολογική σου κατάσταση και πως σκέφτεσαι την αυτοκτονία.  Επίσης αναφέρεις πως η μητέρα σου ασκεί βία. Τα θέματα αυτά είναι πολύ σοβαρά και αν ισχύουν θα πρέπει να απευθυνθείς σε κάποια γραμμή που προσφέρει βοήθεια σε παιδιά και μπορεί να παρέμβει σε έκτακτες καταστάσεις, όπως: 11225 (Μαζί για το παιδί) ή 1056 (Το χαμόγελο του παιδιού).
Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.