Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Σύγκρουση με τη χριστιανική ιδεολογία


Είμαι παντρεμένος 20 χρόνια, με 3 παιδιά άνω των 10 ετών. Παντρεύτηκα λόγω εγκυμοσύνης πολύ μικρός και ο γάμος δεν μπορώ να πω ότι ήταν ιδανικός μιας και με την γυναίκα μου υπήρχαν πολλές διαφορές κυρίως σε επίπεδο σπουδών και μόρφωσης αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Έκανα απίστευτη υπομονή και συνεχώς έπειθα τον εαυτό μου ότι όλα είναι καλά και ωραία. Δυστυχώς ποτέ δεν είχα μαζί της πραγματική και ειλικρινή σχέση. Σεξουαλικά τα πράγματα δεν ήταν καλά και συχνά κατέφευγα στην αυτοϊκανοποίηση ή φαντασιωνόμουν άλλες γυναίκες για να αντεπεξέλθω στο σεξ με τη σύζυγο.

Τα τελευταία 3 χρόνια είχαμε πολλά προβλήματα στην σχέση μας και μάλιστα πέρυσι είχαμε ένα διάστημα 8 μηνών αποχής από το σεξ. Πριν από 9 μήνες έκανα μια σχέση με μια συνάδελφο μου, ελεύθερη. Γρήγορα η σχέση μας έγινε θυελλώδης και ομολογώ ότι την έχω ερωτευτεί τρελά. Έφυγα 2 φορές από το σπίτι για να ζήσω μαζί της αλλά η πίεση που ασκήθηκε από τη σύζυγο, τα παιδιά και τους συγγενείς μου ήταν αφόρητη.
Με λύγισε ψυχολογικά και πριν λίγες μέρες επέστρεψα για δεύτερη φορά στο σπίτι. Η σχέση μου με την κοπέλα που έχω συνδεθεί παράνομα οφείλω να πω ότι με κάνει να νιώθω ολοκληρωμένο και ερωτικά αλλά και σαν προσωπικότητα.

Ως βαθιά θρησκευόμενο άτομο που είμαι νιώθω ενοχές για τη μοιχεία που έχω διαπράξει. Ο πνευματικός μου θεωρεί ότι έχω καταληφθεί από τον διάβολο. Οι γονείς μου, παρόλο που δεν συμπαθούσαν τη γυναίκα μου, έχουν πάρει το μέρος της για το καλό των παιδιών, ενώ αισθάνομαι και την κατακραυγή της κοινωνίας για το διαζύγιο που θέλω να πάρω. Είμαι διαλυμένος ψυχολογικά που για πρώτη φορά στη ζωή μου προσπάθησα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου. Ζητώ και εκλιπαρώ για βοήθεια.


Π.

Η περίπτωσή σου είναι αρκετά συνηθισμένη: Ένας γάμος που γίνεται σε μικρή ηλικία λόγω κοινωνικών στερεοτύπων ή λόγω ενθουσιασμού, ένα ζευγάρι που δεν ταιριάζει βαθύτερα και δεν εξελίσσεται προς κοινή κατεύθυνση, ένας «νεκρός» γάμος που διατηρείται πάλι λόγω κοινωνικών στερεοτύπων, μια εξωσυζυγική σχέση που έρχεται να εκτονώσει έναν άνθρωπο χρόνια συναισθηματικά και ερωτικά στερημένο.

Και τίθεται το μεγάλο ερώτημα:

·         Παραμένω στην οικογένεια, έχω την ησυχία μου, (πιστεύω πως) κάνω το καλύτερο για τα παιδιά μου, δεν συγκρούομαι με το οικογενειακό και κοινωνικό κατεστημένο, διατηρώ τη χριστιανική μου ιδεολογία και ζω μια στερημένη ζωή;
·         Φεύγω στο άγνωστο υποφέροντας τύψεις και κοινωνικές πιέσεις αλλά στοχεύω σε μια πιο ουσιαστική ζωή;
 Ο καθένας επιλέγει ανάλογα με την ιδεολογία του και την ισχύ των συναισθημάτων του.

 Σχετικά με τα παιδιά σου, αυτό που έχω να πω είναι πως είτε μείνεις στην οικογένεια με τις συνθήκες αυτές είτε φύγεις, το ίδιο κακό θα υποστούν. Τα παιδιά νιώθουν την ασυμφωνία των γονέων και επηρεάζονται από την κακή ψυχολογική τους κατάσταση, όσο κι αν οι γονείς φροντίζουν να δείχνουν το αντίθετο. Αν φύγεις και ταυτόχρονα τους εξασφαλίσεις τη συναισθηματική σου παρουσία και την οικονομική σου υποστήριξη, θα εξελιχθούν μάλλον καλύτερα σε σχέση με αυτό που υφίστανται τώρα. Η σύζυγός σου δεν νομίζω πως είναι ευτυχισμένη αν ξέρει πως μένεις μαζί της υποχρεωτικά. Προφανώς κυριαρχούν τα στερεότυπά της και σε θέλει πίσω με τις συνθήκες αυτές.
Στο ουσιαστικό επίπεδο όμως ούτε η γυναίκα σου ούτε τα παιδιά σου είναι ευτυχισμένα με τη «θυσία» σου και αυτοί είναι οι μόνοι για τους οποίους πρέπει να νοιάζεσαι. Οι άλλοι, γονείς και κοινωνικό περιβάλλον, μπορούν να έχουν τις απόψεις τους, αλλά εσύ θα ζήσεις σύμφωνα με τις δικές σου απόψεις.

Ποιες είναι όμως οι δικές σου απόψεις; Λες πως είσαι βαθιά θρησκευόμενο άτομο, θεωρείς τη μοιχεία αμάρτημα και ο πνευματικός σου μιλά για διαβόλους. Αν όμως η χριστιανική σου ιδεολογία σε κάλυπτε, δεν θα είχες την ανάγκη να κάνεις εξωσυζυγική σχέση. Θα θεωρούσες το γάμο σου απαράβατο με οποιουσδήποτε όρους και την πιθανότητα αλλαγής ανέφικτη. Δεν θα κατέφευγες στην αυτοϊκανοποίηση και στις φαντασιώσεις, που νομίζω πως είναι απαγορευμένα από τη θρησκεία. Αυτό δεν συνέβη, πράγμα που σημαίνει πως στον αγώνα ανάμεσα στη χριστιανική σου ιδεολογία και στα συναισθήματα και στις παρορμήσεις σου, ουσιαστικά νίκησε το δεύτερο,  όσο κι αν αυτή τη στιγμή έχεις επιστρέψει στο σπίτι. Είναι γεγονός πως δεν μπορείς να τα έχεις όλα: και τη χριστιανική ιδεολογία και τα κοινωνικά σου στερεότυπα άθικτα και ταυτόχρονα τον έρωτα και την πιθανή αλλαγή ζωής με μια άλλη γυναίκα.

Αν επιλέξεις να φύγεις, θα πρέπει να αλλάξεις αντιλήψεις: να μη θεωρείς το διαζύγιο αμαρτία και εγκατάλειψη προς τα παιδιά σου, να μη θεωρείς πως σε κατέλαβε ο διάβολος αλλά ο έρωτας, να αδιαφορήσεις για τις κοινωνικές πιέσεις και να μείνεις σταθερός στις επιλογές σου.

Αν πάλι επιλέξεις να μείνεις, διατήρησε την ιδεολογία σου, ξέχνα έρωτα και συναίσθημα, ζήτησε από το περιβάλλον σου και από την εκκλησία να συγχωρήσει την «αμαρτία» σου και ζήσε το υπόλοιπο της ζωής σου με ένα συμβιβασμό. Θα το αντέξεις και μάλιστα θα μπορέσεις να είσαι σωστός στο ρόλο σου;

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθεί αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο κι έτσι μόνο μπορεί να φροντίσει ουσιαστικά κι αυτούς που αγαπά ή απλώς σέβεται. Εννοείται  βέβαια πως θα είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου προς την οικογένειά σου. Ένα καλό διαζύγιο είναι καλύτερο για όλους από έναν κακό γάμο. Βρίσκεσαι σε μια καμπή ζωής και καλείσαι να πάρεις έναν τελείως αντίθετο δρόμο. Πάρε λίγο χρόνο να σκεφτείς βαθειά και μετά πάρε μια οριστική απόφαση και υποστήριξέ την.

Οι απόψεις μου μπορεί να σου φαίνονται πολύ αντικομφορμιστικές σε σχέση με τις δικές σου. Σέβομαι τις δικές σου απόψεις αλλά δεν είμαι θρησκευόμενη. Στα ανθρωποκεντρικά επαγγέλματα οι συμβουλές του θεραπευτή έχουν να κάνουν και με την προσωπική του ιδεολογία. Για να απευθύνεσαι όμως σε μένα και όχι μόνο στον πνευματικό σου ή σε κάποιον ψυχολόγου του χριστιανικού χώρου, σημαίνει πως θέλεις να ακούσεις και την άλλη άποψη…

Κατερίνα




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.