Το παιδί και ο νέος σύντροφος (συνέχεια)

Είμαι σε διάσταση με τον σύζυγό μου από τότε που γεννήθηκε η κόρη μας η οποία είναι 5 ετών τώρα. Στην ουσία, το παιδί δεν τον έχει ζήσει ποτέ τον μπαμπά ως σύντροφο της μαμάς στα πλαίσια του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Η οικογένεια της αποτελείται λοιπόν από 2 άτομα: η μαμά και η ίδια.

Το θέμα μου είναι το εξής: έχω έναν σύντροφο εδώ και 5 μήνες και η σχέση είναι σοβαρή (χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι θα παντρευτούμε κλπ). Λόγω του ότι δεν έχω κανέναν να με βοηθήσει με τη φύλαξη του παιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας, έχει τύχει αρκετές φορές να βγούμε όλοι μαζί παρέα ή ο σύντροφός μου να έρθει επίσκεψη στο σπίτι μας. Το παιδί δεν τον έχει δει ποτέ όταν έμενε τα βράδια στο σπίτι μας αλλά μας έχει δει να αγκαλιαζόμαστε ή να φιλιόμαστε στο στόμα φευγαλέα. Η μικρή δεν έκανε κανένα σχόλιο ποτέ σχετικά με την παρουσία του στη ζωή μας, τον δέχεται με μεγάλη χαρά πάντα. Όλα καλά.

Για τα Χριστούγεννα ο σύντροφός μου σχεδιάζει να πάμε όλοι μαζί στο πατρικό του όπου θα βρεθούμε και με άλλους συγγενείς του με τους οποίους η μικρή ξαναείχε επαφή και τους δέχεται επίσης. Εκεί όμως θα πρέπει να κοιμηθούμε κιόλας. Ο σύντροφός μου θέλει να κοιμηθεί μαζί μου σε ένα δωμάτιο και η κόρη μου να κοιμηθεί στο σαλόνι. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτό, ειδικά επειδή η μικρή θα βρεθεί σε ένα χώρο που δεν της είναι και τόσο οικείος. Επίσης, πιστεύω ότι το παιδί θα νιώθει απομονωμένο και απωθημένο από τη μαμά του που πάει και κοιμάται με τον φίλο της. Να σημειώσω ότι η μικρή κοιμάται κανονικά μόνη της, στο δωμάτιό της εδώ στο σπίτι μας, αλλά όταν πάμε ταξίδια συνήθως κοιμόμαστε μαζί επειδή δεν υπάρχει δεύτερο κρεβάτι όπου πάμε και επιπλέον βρισκόμαστε σε ξένο χώρο. Με ενδιαφέρει πολύ η ψυχολογική-συναισθηματική ισορροπία του παιδιού μου και γι’ αυτό και σας γράφω. Προσωπικά θα πρότεινα στο φίλο μου να κοιμηθεί στο σαλόνι και εγώ με το παιδί. Από την άλλη, ο σύντροφός μου με θεωρεί υπερπροστατευτική (που δεν είμαι, γενικά). Πείτε μου τη γνώμη σας, σας παρακαλώ, γιατί θέλω να κάνω το σωστό ούτως ώστε όλοι να είμαστε καλά.

Μ.

Βρίσκω δικαιολογημένο τον προβληματισμό σου για το παιδί και δεν πιστεύω πως είναι δείγμα υπερπροστασίας.

Αρχικά, είναι πολύ καλό που το παιδί έχει δεχτεί ευχάριστα το σύντροφό σου και τους συγγενείς του. Το μόνο θέμα είναι πως η σχέση σου είναι ακόμη σχετικά καινούργια και δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί (όπως εξάλλου συμβαίνει και σε όλες τις σχέσεις, έστω και μακροχρόνιες). Το μόνο πιθανό πρόβλημα είναι πως αν –ό μη γένοιτο- η σχέση σου χαλάσει, το παιδί θα έχει δεθεί με το σύντροφό σου και θα υποστεί απώλεια. Υποσυνείδητα τη συνοδεύει η «απώλεια» του πατέρα της και θα ήταν πολύ κακό να συνδεθεί με κάποιον άντρα-υποκατάστατο πατέρα και να τον χάσει κι αυτόν. Ο κίνδυνος αυτός δεν σημαίνει βέβαια πως εσύ δεν πρέπει να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου κάνοντας διαδοχικές δοκιμές σχέσεων.

Προτείνω λοιπόν, αν δεν το έχεις κάνει ακόμη, να συζητήσεις μαζί της. Μπορείς να της πεις πως χαίρεσαι που αγαπά τον Χ., επειδή κι εσύ τον αγαπάς και τον έχεις φίλο. Ρώτησέ της αν της αρέσει που έρχεται στο σπίτι σας και δήλωσε πως κι εσένα σου αρέσει αυτό. Και μάλιστα θα πάτε κι εσείς στο σπίτι των γονέων του τα Χριστούγεννα και θα είναι πολύ ωραία κτλ. Καλό θα ήταν, αν η κόρη σου δεν έχει επισκεφτεί το φίλο σου στο δικό του σπίτι, να το κάνετε τουλάχιστον μια φορά. Ίσως σε ρωτήσει αν θα μείνετε μαζί ή θα παντρευτείτε. Να της απαντήσεις πως δεν ξέρεις, μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον αν εξακολουθήστε να είστε φίλοι, μπορεί και όχι, προς το παρόν μένει ο καθένας στο σπίτι του. Έτσι θα είναι προετοιμασμένη για όλες τις εκδοχές. Εννοείται πως στον οποιοδήποτε συσχετισμό με τον πατέρα της, θα της δηλώσεις πως ο πατέρας της είναι και θα παραμείνει ο ίδιος.

Κάνεις καλά που είσαι διακριτική με το σύντροφό σου μπροστά της και δεν κοιμάται ακόμη φανερά μαζί σου στο σπίτι σου. Αυτό δεν το λέω με καμιά έννοια «ηθικής». Απλώς η διανυκτέρευση του φίλου σου στο σπίτι σας δίνει συμβολικά στο παιδί μια αίσθηση μονιμοποίησης της σχέσης, και αν αυτό δεν γίνει το παιδί πληγώνεται. Πρέπει να πάρει το μήνυμα πως η μαμά έχει προσωπική ζωή, αλλά να μην καταλάβει ακόμα τι ακριβώς σημαίνει προσωπική ζωή και να μην επενδύσει στο ότι οπωσδήποτε η συγκεκριμένη κατάσταση θα διατηρηθεί για πάντα. Όταν η  σχέση σας σταθεροποιηθεί και κάνετε ίσως σχέδια για το μέλλον, τότε μπορείτε να αρχίσετε να κοιμάστε φανερά μαζί. Και πάλι βέβαια τίποτα δεν εγγυάται την εξέλιξη, αλλά αυξάνονται οι πιθανότητες σταθεροποίησης της σχέσης και μη απογοήτευσης του παιδιού.

Σχετικά με τα Χριστούγεννα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Θα είναι κακό για το παιδί να καταλάβει για πρώτη φορά φανερά πως κοιμάσαι με το φίλο σου και αυτό να γίνει σε ένα ξένο σπίτι. Αντιμετωπίστε το ταξίδι αυτό σαν άλλο ένα ταξίδι σας, όπου εσύ θα κοιμηθείς με την κόρη σου. Αν είχες 1-2 χρόνια σχέση και ο φίλος σου κοιμόταν φανερά κάποιες φορές στο σπίτι σας και ταυτόχρονα είχατε πάει κάποιες φορές στο πατρικό του, τότε μόνο θα μπορούσες να κοιμηθείς μαζί του και η μικρή χωριστά. Αυτό βέβαια θα ήταν καλό να το είχες συζητήσει πρώτα μαζί της («Τώρα που θα πάμε στο πατρικό του Χ, λέω να κοιμηθώ εγώ με τον Χ κι εσύ μόνη σου. Είσαι μεγάλο κορίτσι πια και τους ξέρεις όλους σ’ αυτό το σπίτι, οπότε δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα. Τι λες;») και να έμενες μαζί της μέχρι να κοιμηθεί. Όμως αυτό χρειάζεται ακόμα χρόνο…

Εξήγησε στο σύντροφό σου τι θέλεις να κάνεις και δώσε του επιχειρήματα. Πιστεύω πως θα καταλάβει πως αυτό είναι για το καλό όλων σας.
Κατερίνα