Παθολογική ζήλεια

Είμαστε ένα ζευγάρι γύρω στα 40, παντρεμένοι 10 χρόνια, με 2 παιδιά. Ο σύζυγος μου έχει ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, παρόλα αυτά είναι σε καλή  κατάσταση,  ικανότατος επαγγελματίας. Όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει εμπιστοσύνη ,ειλικρινά και  απέραντη αγάπη  μεταξύ μας. Περάσαμε πολλά προβλήματα και υγείας και οικονομικά που δεν μας λύγισαν.Το μόνο πρόβλημα μας ήταν ότι δεν είχαμε πολλές κοινωνικές σχέσεις, κυρίως λόγω της υγείας του.

Πριν περίπου ενάμιση χρόνο πέρασε μια κρίση και δεν μου φερόταν καλά. Μετά από 4-5 μήνες άρχισε να συνέρχεται και  μου εξήγησε ότι ξαφνικά ένιωσε ότι άφηνε την ζωή του να περνάει χωρίς να κάνει τίποτα και τώρα ήθελε να ζήσει.

Τότε έπαθε ένα ατύχημα και χρειάστηκε να μείνει στο κρεβάτι. Έπεσαν όλα πάνω μου, έγινε άλλος άνθρωπος. Άρχισε να νευριάζει , να βρίζει , να με κατηγορεί ότι δεν ενδιαφέρομαι γι αυτόν. Συνήλθε και ξαναπήγε στη δουλειά.

Τότε έγινε τρομερά ζηλιάρης και άρχισε να κάνει απίστευτα πράγματα, να με κατασκοπεύει και να με κατηγορεί. Έφτασα να φοβάμαι την κάθε επομένη αντίδραση του, δεν μιλούσα, σταμάτησα να πηγαίνω στη δουλειά μου, κλείστηκα σπίτι , δεν επικοινωνούσα σε κανέναν. Έτσι πέρασαν 10 μήνες, με μένα να κλαίω κάθε μέρα , να νιώθω τη χειρότερη καταπίεση, εγώ που είχα μάθει σε όλη την ενήλικη ζωή μου να είμαι ελεύθερη και να με εμπιστεύονται.

Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε πριν μια εβδομάδα. Με πήρε τηλέφωνο ο Χ για επαγγελματικό λόγο. Τον άνθρωπο αυτόν τον ξέρω αρκετά χρόνια μέσω του άντρα μου. Μιλάει άνετα σε όλες τις γυναίκες του φιλικού μας περιβάλλοντος και φυσικά μπροστά στους άντρες μας. Έγινε μια τηλεφωνική συνομιλία όπου αυτός με αποκάλεσε «αγάπη» και είπε «φιλιά πολλά». Και ο άντρας μου είχε ηχογραφήσει τη συνομιλία!

Έγινε απίστευτη φασαρία. Αγανάκτησα και του είπα ότι φεύγω, ότι δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι, του έχω συγχωρήσει τα πάντα αλλά όχι αυτό, ότι έχει τρελαθεί. Καταρρέει, κλαίει, μου ζητάει να τον συγχωρήσω ,ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα, ότι με αγαπάει, ότι δεν ξέρει τι του συμβαίνει, θα κάνει ότι του ζητήσω αρκεί να μην φύγω. 

Όταν ηρεμούμε μου εξηγεί ότι όταν ήταν στο κρεβάτι και ξαναείχα επικοινωνήσει με τον Χ για επαγγελματικό λόγο ένιωσε ότι δεν τον νοιάζομαι και ότι κάτι συνέβαινε. Μου είπε ότι εγώ δεν είμαι άρρωστη και δεν πρόκειται να καταλάβω ποτέ. Έγινα ράκος του είπα ότι αν θέλει να συνεχίσουμε πρέπει να πάει σε ψυχολόγο. Μου είπε ότι θα πάει για να μου αποδείξει ότι δεν έχει τίποτα. Εδώ και 5 μέρες είναι όλα καλά αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι είναι θέμα χρόνου να ξαναγίνει και δεν το βλέπω να κάνει τίποτα με το θέμα του ψυχολόγου. Παρόλα αυτά τον βλέπω ότι κάνει προσπάθειες.

Τι να κάνω ; Πώς να συμπεριφερθώ; Αρχίζω να μετανιώνω για την όλη συμπεριφορά μου. Ίσως έπρεπε από την αρχή να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και δείξω ότι δεν μπορώ να ανέχομαι τέτοιες συμπεριφορές. Βοηθήστε με σας παρακαλώ .

Ρ.

 

Για τους ανθρώπους που επιλέγουμε να φέρουμε κοντά μας και για τα όρια που εξ αρχής τους θέτουμε έχουμε μεγάλη ευθύνη.

Επέλεξες να παντρευτείς έναν άντρα με χρόνιο πρόβλημα υγείας, γεγονός το οποίο προϋποθέτει πώς θα τον προσέχεις παραπάνω, θα επιφορτίζεσαι περισσότερες ευθύνες στην οικογένεια, θα υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί στη ζωή σας και θα αντιμετωπίζεις μια πιο δύσκολη ψυχολογική κατάσταση από μέρους του, σε σύγκριση με το αν παντρευόσουν έναν άντρα χωρίς χρόνιο πρόβλημα υγείας.

Θα έπρεπε να είσαι προετοιμασμένη γι αυτά που έγιναν μέχρι τη φάση που δημιουργήθηκε η ιστορία με τον Χ. Ταυτόχρονα όμως, ένας άνθρωπος με πρόβλημα υγείας θα πρέπει να φροντίζει συνεχώς την ψυχολογική του κατάσταση, ειδικά δε όταν αποφασίζει να κάνει οικογένεια. Αν δεν το κάνει, θα πρέπει να του το υποδείξει  ο σύντροφός του και μάλιστα να το θέσει ως προϋπόθεση της σχέσης τους, ειδικά όταν βιώνει καταστάσεις σαν αυτές που βίωσες εσύ κατά καιρούς.

Αυτό δεν έγινε, και η εσωτερική πίεση χρόνων του συζύγου σου ξέσπασε στην παράλογη στάση του σε σχέση με τον Χ.

Το θεωρώ απαραίτητο να ενταχτεί σε συστηματική διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης και μάλιστα να τη συμπληρώσετε με συμβουλευτική ζευγαριού. Αν εκείνος δεν το θεωρεί απαραίτητο, επιχειρηματολόγησε σχετικά με τη δική σου ψυχική κατάσταση και αυτή των παιδιών. Οι προσπάθειες αλλαγής για 5 μέρες δυστυχώς δεν σημαίνουν και πολλά….

Διεκδίκησε επιπλέον μια κανονική επαγγελματική και κοινωνική ζωή. Δώσε κάποιο χρόνο για να εφαρμοστούν όλα αυτά, αλλά όχι και μήνες.

Αφού εν γνώσει σου παντρεύτηκες ένα άτομο με προβλήματα, θα πρέπει να είσαι διατεθειμένη να του δώσεις παραπάνω ευκαιρίες και να αγωνιστείς μαζί του για σωματικές και ψυχικές βελτιώσεις του. Χωρίς όμως να φτάσεις να καταστρέψεις τον εαυτό σου….

 

ΥΓ (για να ευθυμήσουμε λιγάκι):

Είχα πελάτισσα μια κοπέλα η οποία δεν είχε αποκαλύψει στον επί λίγους μήνες (και υπερβολικά ζηλιάρη) σύντροφό της πως με έβλεπε. Επειδή η κοπέλα είναι καθηγήτρια Αγγλικών, συχνά κάποια μηνύματα συνεννόησης μεταξύ μας ήταν στα Αγγλικά.

Ο σύντροφός της όμως ήλεγχε κατά σύστημα το κινητό της…. Οπότε έπιασε την εξής μεταξύ μας συνομιλία:

Εκείνη: So sorry I won’t be able to make it this Tuesday.

Εγώ: No problem, see you next Tuesday.

Εκείνη: OK, LOVE

Και ο ζηλιάρης κύριος, μη γνωρίζοντας και αυτή τη χρήση της λέξης LOVE στα Αγγλικά, υπέθεσε πως ήμουν γκόμενος με το ψευδώνυμο “Kat Tri” και έγινε χαμός!