Αβίωτος επαγγελματικός χώρος

Είμαι 24 ετών και εργάζομαι 5 έτη στον ιδιωτικό τομέα σαν νοσηλεύτρια .Όλα αυτά τα έτη εισπράττω μόνο αγένεια παράνομα ωράρια και καθόλου σεβασμό  .με έβαλαν υπεύθυνη σε τμήμα και κατάφερα να το φτάσω στη καλύτερη του στιγμή να εξυπηρετούνται άτομα παραπάνω από το κανονικό και να υπάρχει ένα κλίμα που δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε παρόλο του φόρτο εργασίας. 

Συγκεκριμένη συνάδελφος άρχισε να μου δημιουργεί προβλήματα και να γράφει ψεύτικες αναφορές  που πότε φυσικά δεν αποδείχτηκαν όπως και να εποφθαλμιά τη θέση μου δημιουργώντας καθημερινά σχεδόν πρόβλημα  

Μετά από τόσα χρόνια υπεύθυνη του τμήματος και χωρίς φυσικά εξήγηση με 'άλλαξαν τμήμα και με έβαλαν σε μόνιμη απογευματινή βάρδια  χωρίς να με ενημερώσουν  ενώ γνώριζαν πώς εργαζόμουν τα απογεύματα - όπως και με απέλυσαν αφού δεν γινόταν να εργάζομαι πλέον - όπως επίσης ότι σπουδάζω σε πανεπιστήμιο. Όταν ρώτησα για ποιον λόγο αυτή η αλλαγή η απάντηση ήταν γιατί δεν μπορώ να ακούω τη γκρίνια της συνάδελφου σου. 

Τα προβλήματα φυσικά δεν ήταν μόνο αυτά (άσχημες συμπεριφορές .διπλοβάρδιες για συγκαλύψεις συνάδελφων , με έβαζαν να κάνω πράγματα που δεν ήταν στα καθήκοντα του πτυχίου μου προσβολές καρπώνονταν δικές μου επιτυχίες με μείωναν επίτηδες επειδή έβλεπα παρανομίες ) τώρα έφτασα στο τέλος κλαίω όταν έρχομαι,κλαίω κατά τη διάρκεια, χάνω τη ζωή μου καθημερινά, έχω να χαμογελάσω 3 χρόνια τα βράδια δεν κοιμάμαι είμαι συνέχεια άρρωστη χωρίς να Βρίσκουν κάτι μέχρι και την όραση μου χάνω θέλω να αποχωρίσω άλλα με όλη αυτή την ανεργία που να πάω οι γονείς μου με πιέζουν να μην φύγω έφτασα σε απόγνωση   και τώρα που σας γράφω το μέιλ τρέμω 

Ι.

Μου δημιουργεί έκπληξη πως 5 χρόνια, παρά τις τόσες σου προσπάθειες εισπράττεις μόνο αδικίες και κακές συμπεριφορές. Δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή είσαι σε έναν πραγματικά αβίωτο επαγγελματικό χώρο ή είσαι ιδιαίτερα τελειομανής και ευαίσθητη. Αν συμβαίνει το πρώτο και έχεις φτάσει σε τέτοια κατάσταση νευρκού κλονισμού, δεν βλέπω άλλη λύση παρά να φύγεις.

Γράφεις «όπως και με απέλυσαν αφού δεν γινόταν να εργάζομαι πλέον». Αυτο σημαίνει πως σε έχουν ήδη απολύσει;

Είσαι σίγουρη πως έχεις διεκδικήσει με το σωστό τρόπο το δίκιο σου από την αρχή των προβλημάτων; Συζήτησες ψύχραιμα με τις συναδέλφους; Αναφέρθηκες στη διοίκηση; Δεν υπάρχουν συλλογικά όργανα του κλάδου σου στα οποία να απευθυνθείς;

Όταν μια κατάσταση φτάσει να μας δημιουργήσει τέτοια ψυχοσωματικά φαινόμενα, αυτό σημαίνει πως πρέπει να αποχωρήσουμε. Είναι προτιμότερο να διατηρήσεις την ψυχική σου υγεία κι ας μείνεις χωρίς δουλειά καποιο διάστημα... Εξάλλου, στην ηλικία των 24 ετών δουλεύεις ήδη 5 χρόνια και λες πως έχεις και δεύτερη δουλειά.

Θέλω όμως να σου επιστήσω την προσοχή στο γεγονός πως είσαι πάρα πολύ ευαίσθητη και δεν ξέρεις να αντιμετωπίζεις δύσκολες επαγγελματικές καταστάσεις. Σκέψου τι διδάχτηκες από τις καταστάσεις που πέρασες, πώς θα μπορούσες να τις αντιμετωπίσεις καλύτερα και πώς θα φέρεσαι στο μέλλον.