Επαναπροσανατολισμός;

Είμαι 29 χρονών, χημικός. Τελειώνω το μάστερ μου στην χημεία φέτος, όμως, ενώ θα ήθελα να δουλεύω ως χημικός, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν δουλεύω στο αντικείμενο που σπούδασα. Έψαχνα ένα χρόνο δουλειά και τελικά, βρήκα ημιαπασχόληση σε μια εταιρία. Φυσικά, δεν είναι αυτό που ήθελα και το κάνω μόνο και μόνο γιατί δεν έχω άλλη λύση. Η αλήθεια είναι, πως ως χημικός δεν υπάρχει περίπτωση να βρω δουλειά. Σκέφτομαι συχνά ότι όταν ήμουν 18 ήθελα να περάσω στην ιατρική. Μια σκέψη μου είναι να δώσω κατατακτήριες στην ιατρική, αλλά η σχολή αυτή έχει 6 χρόνια γενική ιατρική κι άλλα 4 η ειδικότητα (αν σε πάρουν κατευθείαν) και από αυτήν την σχολή θα βγω 40 χρονών και θα είναι αργά για να ξεκινήσω να δουλεύω. Εσείς τι θα μου προτείνατε; Να έδινα, άραγε, κατατακτήριες για κάποια άλλη σχολή με εξίσου καλές προοπτικές για δουλειά; 

Μ

Θα ήθελα να σου υποδείξω μια εναλλακτική αντιμετώπιση επαγγελματικού προσανατολισμού (επ). Η λογική της επιλογής σχολής με κριτήριο τη δυνατότητα εξεύρεσης εργασίας είναι λάθος. Κανείς δεν ξέρει το μέλλον των επαγγελμάτων στη σημερινή κατάσταση οικονομικής αστάθειας που επικρατεί. Ακόμη όμως κι αν μπορούσαμε να προβλέψουμε το μέλλον, κάποιος που εργάζεται σε έναν τομέα που δεν του ταιριάζει γίνεται μέτριος ή/και καταστρέφει  την ψυχική του υγεία. Το μόνο που μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα επαγγελματικής αποκατάστασης και ισορροπημένης ζωής είναι η επιλογή του επαγγέλματος για το οποίο είσαι «φτιαγμένος». Μόνο τότε θα το αντιμετωπίσεις με πάθος, θα γίνεις πολύ καλός σ αυτό και αργά ή γρήγορα η επιλογή σου θα αποδώσει. 

Αρχικά λοιπόν σε ρωτώ: Σου αρέσει η δουλειά του χημικού; σε εργαστήριο; στη βιομηχανία; στην εκπαίδευση; πώς επέλεξες το μεταπτυχιακό σου; σε ελκύει το αντικείμενο; Αν σε όλα αυτά απαντάς ναι, τότε το μόνο που έχω να συστήσω είναι υπομονή και προσπάθεια. Στις σημερινές συνθήκες ελάχιστοι νέοι στην ηλικία σου έχουν αποκατασταθεί και η διαδικασία παίρνει χρόνο.

Αν τη χημεία την αντιμετωπίζεις «χλιαρά» ή –ακόμη χειρότερα- δεν σου αρέσει, τότε δικαίως κάνεις τη σκέψη να σπουδάσεις κάτι άλλο. Η ιατρική είναι δύσκολη και παίρνει χρόνο, έτσι μόνο αν είναι όνειρο ζωής σου θα πρέπει να την κυνηγήσεις. Τότε δεν θα σκεφτείς ούτε τα χρόνια ούτε τον κόπο ούτε την ηλικία. Αν όμως σκέφτεσαι μόνο μια καλύτερη αποκατάσταση, κοίτα γύρω σου την ανεργία των γιατρών και θα αποθαρρυνθείς.

Βρες τι σου αρέσει, σε τι ταιριάζεις, ποιο είναι το όνειρό σου, τι άνθρωπος είσαι. Επειδή όλα αυτά σε όλους σχεδόν τους νέους έχουν αλλοιωθεί από τις κοινωνικές επιταγές, επισκέψου κάποιον ειδικό επ για να σε βοηθήσει . Και αν αυτό το όνειρο είναι πολύ δυνατό, κάποια σχολή ή μεταπτυχιακό ή σεμινάρια θα βρεις που θα σου ανοίξουν το δρόμο. Αν συνδυάζεται με αυτά που έχεις ήδη σπουδάσει, τόσο το καλύτερο.

Θα ήταν σκόπιμο να κάνεις ένα πλήρες πρόγραμμα επ με κάποιον ειδικό, έτσι ώστε αρχικά να δεις τι μπορείς να κάνεις αυτό που ήδη σπούδασες και αν αυτό δεν σου ταιριάζει να δεις τι άλλο θα κάνεις. Σου συνιστώ επίσης να διαβάσεις το βιβλίο μου ΕΠΙΛΕΓΩ ΣΩΣΤΑ ΤΙ ΘΑ ΣΠΟΥΔΑΣΩ; για να βοηθηθείς να διαμορφώσεις την ιδεολογία σου για τον επ σου και να δεις περιπτώσεις άλλων νέων.