Πιέζομαι στο πατρικό

ΕΙΜΑΙ 25 ΕΤΩΝ ΕΧΩ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΔΕΡΦΗ (28 ΕΤΩΝ) ΚΑΙ 2 ΓΟΝΕΙΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΥΣ ΑΜΟΡΦΩΤΟΥΣ Κ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΑΣ. ΕΓΩ ΣΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΑ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΩ ΔΕΝ ΞΕΣΠΩ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ. Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΝΤΙΔΡΑ ΣΕ ΠΟΛΛΑ Κ ΔΙΑΦΟΡΑ Κ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΤΡΟΠΟ(ΦΩΝΕΣ,ΑΠΕΙΛΕΣ,ΣΠΑΣΙΜΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΚΟΙΝΩΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ).  ΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΕΣ. Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΜΕ ΖΗΛΕΥΕ Κ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.. ΕΧΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ ΕΛΕΙΨΑ 4ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΣ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ Κ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΜΙΣΙΚΑΚΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Κ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ.ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΟΤΙ ΕΦΑΓΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ Κ ΛΟΙΠΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΣΑΝ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΑΖΕΜΕΝΗ ΣΕ ΕΞΟΔΟΥΣ Κ ΛΟΙΠΑ.  Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΛΙΨΗ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΧΟΥΜΕ 2 ΣΠΙΤΙΑ. ΤΟ ΕΝΑ Κ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΧΩΡΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΗΘΕΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΑ Κ ΕΙΜΑΣΤΕ 3 ΑΤΟΜΑ ΣΤΟ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ ΜΕ ΜΕΝΑ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΠΛΟ Κ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ. ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΙ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΟΣΟ Κ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΑΝΕΠΑΦΗ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.. ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ Κ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΣΟ ΚΑΝΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Κ ΒΓΑΖΩ 350 ΤΟ ΜΗΝΑ... ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΙΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΠΑΝΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΡΩΤΑΩ ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΘΕΣΗ  ΣΕ ΑΥΤΟ Κ ΤΗΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΟ ΕΝΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ Κ ΖΩ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ... ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ. ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΑΛΛΑ ΑΚΡΗ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ.ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΦΙΛΙΚΑ ΕΡΩΤΙΚΑ(ΑΚΟΜΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ ΑΠ ΟΛΟ ΑΥΤΟ). ΤΙ ΘΑ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΑΤΕ ? ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ? ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ

Κ

Πραγματικά παράλογο μου φαίνεται όλο αυτό. Όμως οι γονείς σου έχουν την έλλειψη παιδείας, η αδελφή τα απωθημένα και δυστυχώς είναι δύσκολο να τους αλλάξεις. Δοκίμασες με συζήτηση αλλά λες δεν βγαίνει τίποτα. Δες αν υπάρχει στο οικογενειακό περιβάλλον κάποιο άτομο κοινής εμπιστοσύνης (θεία, νονά κτλ) που θα μπορούσε να κάνει μια λογική συζήτηση με τους γονείς σου.

Το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να ανεξαρτητοποιηθείς όσο γίνεται γρηγορότερα και να απομακρυνθείς. Τα 350 εννοείται πως δεν φτάνουν, αλλά σήμερα ελάχιστα 25χρονα παιδιά, απόφοιτοι μιας σχολής, μπορούν να αυτοσυντηρηθούν. Θα έλεγα αρχικά να κάνεις υπομονή και να ψάχνεις εντατικά για μια πιο καλοπληρωμένη δουλειά ή για μια δεύτερη δουλειά.  Μην ασχολείσαι ακόμη με θέματα κληρονομικά ούτε να υποκύπτεις σε σχετικούς εκβιασμούς. Το πώς θα μοιράσουν οι γονείς την περιουσία τους είναι θέμα της δικής τους αντίληψης, δεν μπορείς να κάνεις κάτι,  και έχει μια λογική να δώσουν κάτι παραπάνω σε ένα παιδί που δεν σπούδασε. Είναι όμως πολύ νωρίς για τέτοιες συζητήσεις.

Στη συνέχεια, να φροντίσεις να βρείς ένα μικρό χώρο να μείνεις, ίσως με κάποια φίλη σου και να μοιράζετε τα έξοδα. Καταλαβαίνω πως  αποζητάς απεγνωσμένα μια σχέση για να σε τραβήξει από την άσχημη οικογενειακή κατάσταση. Πρόσεξε όμως , γιατί αν η σχέση είναι ανάγκη και όχι επιλογή, είναι πολύ πιθανό να κάνεις λάθος. Και βέβαια τα λάθη είναι δικαιολογημένα στα 25, αλλά εσύ είσαι πληγωμένη από την οικογένεια και θα είναι πολύ άσχημο να απογοητευτείς και στον τομέα αυτόν. Και προπάντων μη βιαστείς να συζήσεις με κάποιο δεσμό που θα κάνεις, προκειμένου να ξεφύγεις από το σπίτι σου, γιατί τότε μια πιθανή απογοήτευση θα είναι πιο βαριά.

Δυστυχώς δεν έχω κάτι άλλο να σου πω για να σε βοηθήσω. Πρέπει όλοι να παλεύουμε να στηριζόμαστε μόνο στον εαυτό μας –ψυχολογικά και οικονομικά- και στη δική σου περίπτωση αυτό είναι πιο επιτακτικό.