Πού έκανα λάθος;

Είμαι 31 ετών. Δυσκολευόμουν πολύ να γνωρίσω νέες παρέες και έτσι πέρυσι τέτοια εποχή αποφάσισα να γραφτώ σε μια παγκόσμια σελίδα για γνωριμίες. Έτσι γνωρίστηκα με τον Α, αλλοδαπό που ζει χρόνια στην Ελλάδα με την οικογένειά του, όπου υπάρχουν πολλά προβλήματα. Εγώ ενοχλούμουν, εκείνος δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να έρθει σε μεγάλη ρήξη με την οικογένειά του και εγώ φυσικά δεν μπορούσα να πω τίποτα πάνω σ’ αυτό. Τον στήριζα λοιπόν και δεν με ένοιαζε και πολύ γιατί ήξερα πως το έβρισκε και αυτός λάθος. Δουλεύει μισό ωράριο ως πωλητής, ενώ εγώ δουλεύω σε επιστημονική δουλειά με κανονικό ωράριο.

Αφού εγώ έβγαζα περισσότερα χρήματα, αυτός όλα του τα χρήματα τα ξόδευε για τους λογαριασμούς του σπιτιού του. Εγώ είχα αναλάβει τα έξοδα της σχέσης μας και το έκανα αυτό με την καρδιά μου. Πήγαμε διακοπές και τριήμερα, ήξερε τους φίλους και τους γονείς μου και όλα φαίνονταν υπέροχα.

Του είπα πως θέλω να τον βοηθήσω να τελειώσει τις σπουδές του στη μουσική, και πως εγώ θα αναλάμβανα τα έξοδα του Ωδείου του. Γι’ αυτόν το Ωδείο ήταν μεγάλο όνειρο και για μένα ήταν αυτονόητο πως θα είμαι εκεί στο όνειρό του. Δεν είχα ποτέ διαφωνήσει μαζί του παρά ελάχιστες φορές και τότε παρατηρούσα πως ήθελε να γίνεται πάντα το δικό του και με πίεζε αφόρητα.

Έχουμε πάει στο Ωδείο και έχουμε κανονίσει και την ακρόαση για την κατάταξη του, όταν συνειδητοποιώ πως με τους φόρους των ακινήτων και τη μείωση του μισθού μου μπορώ να δώσω τα μισά χρήματα. Του το λέω και του τονίζω πως και εγώ είμαι σοκαρισμένη και στενοχωρημένη με αυτή την εξέλιξη. Αυτός νευριάζει πολύ και σταματά να μιλά. Έσπασαν τα νεύρα μου, έλεγα να βρω τα χρήματα να τα δώσω και να φύγω από αυτή την αρρώστια. Όταν του λέω πως θα προσπαθήσω να τα βρω παίρνει τα πάνω του και εγώ τρομάζω! Είναι τα χρήματα που θέλει;

Αποφασίζω να μην τον συναντήσω για λίγες μέρες. Όταν του το λέω μου απαντά πως έχει πράγματα στο σπίτι μου που πρέπει να πάρει. Μαζεύω τα πράγματά του, αν θέλει να τα πάρει να είναι έτοιμα και φεύγω από το σπίτι. Το άλλο πρωί μου τηλεφωνεί και μου λέει πως πέρασε όλο το βράδυ κάτω από το σπίτι μου και να πάω να πάρει τα πράγματά του. Εγώ δεν του έχω πει τίποτα, φτάνω με τον πατέρα μου γιατί έτρεμα από την ένταση, πάμε να πάρουμε τα πράγματα του, ξαφνιάζεται που τα έχω έτοιμα. Μου λέει πως τον πετάω έξω.

Δεν είναι αλήθεια, ήθελε με πάθος τα πράγματά του και εγώ του τα μάζεψα, αυτός πέρασε ένα βράδυ έξω για τα πράγματά του. Του είπα πως η οικογενειακή του κατάσταση μαζί με το γεγονός πως δεν αντέχει εγώ να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλει με οδηγούν στο να χωρίσουμε. Μου λέει πως δεν θέλει, και είναι το μόνο που μου λέει. Μετά στην έξοδο μου ξαναλέει για το Ωδείο που θα πρέπει να ακυρώσει και εγώ τρελαίνομαι. Χωρίζαμε και αυτός σκεφτόταν μόνο τι θα κάνει με το Ωδείο!

Τώρα έχει περάσει μια βδομάδα και χτες μου έστειλε ένα μήνυμα που μου λέει πως αισθάνθηκε σαν σκύλος όπως τον πέταξα έξω, και άλλα πολύ προσβλητικά για μένα. Έπαθα εγκεφαλικό! Αυτό που με πείραζε δεν ήταν πως δεν είχε χρήματα, αλλά πως δεν έκανε καμία προσπάθεια να βελτιώσει τη θέση του, πως είχε βολευτεί με εμένα να στηρίζω τα πάντα. Και όταν εγώ είπα ένα «δεν μπορώ», αυτός έκανε σαν μωρό που του παίρνουν το παγωτό του και με πίεζε συναισθηματικά να μπορέσω. Του απάντησα πως με αδικεί και μου είπε πως με ευχαριστεί για τα καλά και τα άσχημα, πως ήμουν μια μεγάλη εμπειρία για εκείνον.

Ενώ ξέρω πως δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω, αισθάνομαι άσχημα και θέλω να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Δεν έχω εμπειρία από χωρισμούς και ζητώ την βοήθειά σου. Τι έκανα λάθος γιατί φτάσαμε εδώ; Θα μπορούσα να το προλάβω; Μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν; Έχει νόημα; Γιατί ενώ εγώ το αποφάσισα πονάω τόσο;

Β.

Αρχικά μου αρέσει το γεγονός πως επεδίωξες να διευρύνεις τις γνωριμίες σου και έκανες το βήμα να γραφτείς στο site γνωριμιών. Είναι κι αυτός ένας σύγχρονος τρόπος γνωριμιών και αν αντιμετωπιστεί επιλεκτικά και με προσοχή μπορεί να οδηγήσει σε κάποια ωραία γνωριμία. Το γεγονός βέβαια πως δεν έχεις αρκετή εμπειρία από σχέσεις θα έπρεπε να σε κάνει επιφυλακτική, όχι τόσο στο πώς θα γνωρίσεις κάποιον αλλά κυρίως στο πότε και πόσο θα τον εμπιστευτείς και θα του προσφέρεις.

Δεν έχω στερεότυπα μόρφωσης, οικονομικής και κοινωνικής θέσης στις σχέσεις, όπου όπως φαίνεται εσείς έχετε αισθητή διαφορά. Προφανώς το άτομο αυτό σε κάλυψε συναισθηματικά-ερωτικά και πνευματικά-ιδεολογικά (τουλάχιστον μέχρι τώρα) και γι’ αυτό σταθεροποίησες τη σχέση σου μαζί του επί ένα χρόνο. Υπάρχουν όμως και κάποια πρακτικά θέματα στα οποία αν δεν ταιριάζει το ζευγάρι, η διαφορά γίνεται αργά ή γρήγορα εμφανής. Πολύ περισσότερο αν τα πρακτικά αυτά θέματα προκύπτουν από διαφορετική ιδεολογία και στάση ζωής. Οπότε εκεί αποκαλύπτεται πως υπάρχουν προβλήματα στην ιδεολογική συμφωνία, που αποτελεί έναν βασικό τομέα των «ουσιαστικών» σχέσεων.

Δεν αναφέρεις την ηλικία του Α. Αν είναι περίπου στην ηλικία σου και ανέχεται να μην αντιμετωπίζει τα οικογενειακά του προβλήματα, να δουλεύει μισό ωράριο ως πωλητής έχοντας οικονομική δυσκολία και να μη διεκδικεί το όνειρό του να σπουδάσει μουσική, αυτά όλα δείχνουν ένα άτομο που δεν έχει πάρει τη ζωή του στα χέρια του και τα περιμένει όλα από τη σύντροφό του (ως υποκατάστατο των γονέων του, που μάλλον δεν το υποστηρίζουν). Παρ’ όλη την οικονομική κρίση, πιστεύω πως θα πρέπει όλοι να παλεύουμε για την ανεξαρτησία μας και για τα όνειρά μας. Από ό,τι γράφεις εκείνος δεν έκανε προσπάθειες για τη ζωή του και είχε στηριχτεί σε σένα.

Εσύ πάλι, με όλη σου την καλή διάθεση, κάλυπτες τα έξοδα της σχέσης εξαρχής. Αυτό το θεωρώ λάθος. Συμφωνώ να μην υπάρχει δικό σου και δικό μου σε μια μακροχρόνια σχέση στην οποία ο ένας από τους δυο για κάποια περίοδο έχει οικονομικές δυσκολίες. Αν όμως η ανισότητα υπάρχει εξαρχής, το πράγμα μπερδεύεται. Κανείς δεν ξέρει αν, μαζί με τα συναισθήματα αγάπης που νιώθουν, ο οικονομικά αδύναμος βολεύεται και ο οικονομικά δυνατότερος πιστεύει πως έτσι θα εξασφαλίσει τη συναισθηματική σταθερότητα. Δεν λέω πως αυτό συνέβη οπωσδήποτε στη δική σας περίπτωση, αλλά αυτά είναι ακραίες περιπτώσεις που είναι πιθανό να συμβούν σε περιπτώσεις οικονομικής ανισότητας.

Πιστεύω λοιπόν πως δεν έπρεπε να ανοιχτείς πολύ μαζί του οικονομικά. Εντάξει, να πληρώσεις –και όχι πολύ συχνά- για να βγείτε για φαγητό ή ποτό ή για ένα θέαμα, αλλά όχι να καλύπτεις τις διακοπές.  Όσο για το θέμα του Ωδείου, νομίζω πως έκανες εξαρχής λάθος. Πρόκειται για ένα μεγάλο έξοδο που διαρκεί κάποια χρόνια και δεν ήξερες ούτε πώς θα εξελισσόταν η σχέση σας ούτε αν θα είχες μελλοντικά την οικονομική δυνατότητα, ειδικά με την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια. Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπισε ένας πελάτης μου, ο οποίος είχε δεσμευτεί πως θα καλύπτει τα έξοδα της φοίτησης του γιου της φίλης του σε ένα καλό ιδιωτικό λύκειο. Το ζευγάρι χώρισε όταν το αγόρι βρισκόταν στο πρώτο τετράμηνο της Γ’ λυκείου. Έκρινα πως ο πελάτης μου δεν έπρεπε να αναιρέσει την υπόσχεσή του σε μια τόσο κρίσιμη φάση της σχολικής ζωής του αγοριού και τον συμβούλευσα να εξακολουθήσει να πληρώνει το σχολείο ως το τέλος της σχολικής χρονιάς, αν και είχε χωρίσει με τη μητέρα.

Κακώς λοιπόν υποσχέθηκες πως θα καλύψεις το Ωδείο και ήταν καλό που η οικονομική δυσκολία σου διαπιστώθηκε πριν την εγγραφή του. Το πολύ-πολύ που θα μπορούσες να κάνεις θα ήταν να του είχες υποσχεθεί πως αν εκείνος εργαστεί παραπάνω και εξασφαλίσει τις σπουδές του, εσύ θα μπορούσες να βοηθάς, αν έχεις, σε κάποιες περιπτώσεις που θα δυσκολεύεται. Καταλαβαίνω την απογοήτευσή του, αν και δεν δικαιολογώ το γεγονός πως είχε καλομάθει, ούτε σ’ αυτόν ούτε σε σένα. Από κει και πέρα, εκείνος φέρθηκε τελείως ανώριμα. Αφού θεώρησε το γεγονός αιτία χωρισμού, εσύ έπρεπε να του δώσεις πίσω τα πράγματά του, έστω κι αν το είπε σε μια κατάσταση σπασμωδικής αντίδρασης.

Από τα παραπάνω πιστεύω πως έκανες λάθος α) στην επιλογή ατόμου με το οποίο δεν ταιριάζεις σε στάση ζωής, β) στο να τον καλομάθεις οικονομικά γ) στο να του υποσχεθείς πως θα καλύψεις το Ωδείο.

Τι κάνουμε τώρα; Είστε και οι δυο φορτισμένοι, οπότε συμβουλεύω να αφήσεις λίγο χρόνο να περάσει. Ύστερα, αν ακόμη το θέλεις, να προκαλέσεις μια ήρεμη συζήτηση στην οποία καθένας θα εκφράσει ειλικρινά τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Έτσι τουλάχιστον θα ξεκαθαρίσετε ο καθένας τη θέση του και δεν θα γίνονται έκτροπες καταστάσεις.

Γιατί πονάς ενώ αποφάσισες το χωρισμό; Γιατί απλούστατα η λογική σου συγκρούεται με το συναίσθημα. Είναι φυσικό και μόνο χρόνος το λύνει.

Εσένα ποια είναι η επιθυμία σου για τη σχέση; Θα ήθελες να ξανασυνδεθείτε ή η στάση του σε έχει «κρυώσει»; Πιστεύω πως η διαφορετική στάση ζωής που έχετε δεν μπορεί να γεφυρωθεί εύκολα, μόνο με την απόφαση από μέρους του να αλλάξει και να αναλάβει την ευθύνη της ζωής του. Αν ωστόσο φανεί πως θέλετε και οι δυο να ξαναδοκιμάσετε, μπορείτε να το κάνετε με νέους πλέον όρους. Αν και, όπως σου είπα, δεν είμαι αισιόδοξη για μια τέτοια προοπτική.

Όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, κέρδισες μια μεγάλη εμπειρία.

Κατερίνα