Σχέση με μεγαλύτερον και αναποφάσιστο....

 Εδω και 7 μήνες έχω μια σχέση με εναν 20 χρόνια μεγαλύτερο μου η οποια ειναι κρυφη λόγω του　 οτι ζούμε　 σε ενα μικρο νησί. Εγω ειμαι 33 χρονων και εκεινος 53. είμαστε στον ίδιο χώρο δουλειάς εδω και 7 χρόνια και υπήρχε αμοιβαιο ενδιαφερον εδω και 5 χρόνια αλλα δεν μπορουσαμε να ειμασταν μαζι γιατι και οι δύο οταν ξεκινησε το ειδυλλιο είχαμε σχεσεις αλλα και επειδη λογω της διαφορας ηλικιας δεν πιστευαμε οτι θα μπορουσαμε να κανουμε κατι μαζι. Αυτο, κυριως απο εκεινον επειδη μου ελεγε οτι διπλα μου θα ειναι σαν μπαμπας μου. Πριν καποιους μηνες οι σχεσεις μας ελαβαν τελος και σε συντομο χρονικο διαστημα ειμαστε μαζι υστερα απο ωρες συζητησης και αφου συνειδητοποιησαμε οτι θελουμε τα ιδια πραγματα, οικογενεια. .Οσοι γνωριζουν αυτη την σχεση　 (φιλοι του και φιλοι μου) ειναι υπερ. Το προβλημα μου είναι οτι η σχεση αυτη ειναι κρυφη επειδη εκεινος φοβαται να το πει στον εξω κοσμο.θελει και εκεινος γαμος και παιδια οπως και εγω.Σαν προσωπικοτητες ταιριαζουμε σχεδον σε ολα ,στο τροπο σκεψης, διασκεδαση κτλ. Ενα άλλο θεμα βέβαια που έχουμε να αντιμετωπισουμε το οποίο δυσκολευει την κοινοποιηση σχεσης, ειναι οτι η Επιχειρηση στην οποια εργαζομαστε δεν παει καλα　 οι μισθοι μας εχουν πέσει πολυ και καποιες φορές υπάρχει καθυστερηρηση στους μισθους.Να αναφέρω οτι εκεινος ειναι προισταμενος μου. Ξερω οτι ένας άντρας αν τα επαγγελματικα του δεν πανε καλα θα δυσκολευτει να κανει ονειρα για το μελλον, ποσο μαλλον ενας 50αρης.Τον αγαπω αρκετα αλλα με αποσχολει που αν και μεγαλυτερος μου που θα ηθελα να δω στο προσωπο του ωριμοτητα και　 και καλυτερη αντιμετωπιση της ολης καταστασης, δεν κανει τιποτα και εγω νοιωθω οτι ο καιρος περναει και δεν θελω να χασω τον χρονο μου και να πληγωθω. οι λογοι που δεν κοινοποιει την σχεση οπως μου λεει ειναι τα οικονομικα και οτι ντρεπεται τι θα πουν οι αλλοι για εκεινον που εκανε σχεση με μια μικροτερη του.Πιστευετε οτι οι λογοι που αναφερνει θα μπορουσαν να ευσταθουν?Να του δώσω και αλλο χρονο ή να τα παρατήσω?

E

Για τις σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας έχω γράψει πολλές φορές στο blog. Γενικά, αν τα δυο άτομα είναι αποφασισμένα, υπάρχουν ισχυρά συναισθήματα και υπάρχει συνειδητοποίηση των δυσκολιών που εμπεριέχει μια τέτοια σχέση, υποστηρίζω πάντα το να παλεύουν γι αυτό που θέλουν, ενάντια στα κοινωνικά στερεότυπα.


Ό,τι λοιπόν αφορά στερεότυπα (τι θα πει ο κοσμος, να μην κοινοποιήσουμε, δουλεύουμε στην ίδια δουλειά) για μένα δεν είναι λόγοι για να εμποδίζεται μια σημαντική σχέση. Αν ο σύντροφός σου δεν μπορεί να τα ξεπεράσει, τότε γιατί έκανε σχέση μαζί σου; Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή: και τα στερεότυπά μας άθικτα και τον συγκεκριμένο άνθρωπο που αγαπάμε...

Σχετικά με τις οικονομικές δυσκολίες, αυτές τις αντιμετωπίζουμε όλοι σήμερα, οπότε αν θέλετε να κάνετε οικογένεια θα την κάνετε με τις συνθήκες αυτές.

Εσύ, μπαίνοντας σε μια τέτοια σχέση, γνώριζες τους κινδύνους που διατρέχεις να πληγωθείς. Αφού μπήκες όμως, και με δεδομένο πως τον αγαπάς, καλό είναι να το παλέψεις όσο μπορείς.

Αυτό που με απασχολεί πραγματικά είναι πως ο σύντροφός σου φαίνεται στα μάτια σου όχι αρκετά ώριμος και αποφασιστικός, Αυτό δεν αφορά μόνο τη στάση του στο αν θα προχωρήσετε σε γάμο ή όχι, αλλά θα πρέπει να σε προβληματίζει γενικά ως ιδιότητα μελλοντικού συζύγου και πατέρα.

Ελαφρυντικό στην όλη ιστορία αποτελεί ο σχετικα λίγος χρόνος της σχέσης σας. Όσο κι αν γνωριζόσασταν φιλικά, όταν συνδεθήκατε ερωτικά τότε άρχισε μια νέα φάση στην οποία μπορείτε να δείτε το άλλο άτομο με μεγαλύτερη πληρότητα. Επτά μήνες σχέσης δεν είναι αρκετοί για να προχωρήσετε σε γάμο. Χρειάζεται και στους δυο σας περισσότερος χρόνος για να δείτε πώς νιώθετε, να σταθμίσετε τα πράγματα και να οργανώσετε τις άμυνές σας προς το περιβάλλον.

Προτείνω λοιπόν να δώσετε κι άλλο χρόνο, να συμπληρώσετε πχ ένα χρόνο σχέσης, στη συνέχεια να δοκιμάσετε άλλο ένα χρόνο συμβίωσης και μετά βλέπετε αν θα προχωρήσετε σε γάμο. Ο χρόνος που περνά θα έπρεπε να προβληματίζει πιο πολύ το σύντροφό σου παρά εσένα... Προτιμότερο να κινηθείτε αργά παρά να χαλάσετε τη σχέση σας ή να τον πιέσεις για άμεσο γάμο τον οποίο μπορεί τελικά να μην τολμήσει ή ακόμη και να τολμήσει χωρίς να ειναι έτοιμος.